Kinderen
alle pijlers
Een tweede of niet?
maandag 14 februari 2022 om 20:59
Sindskort heb ik last van klapperende eierstokken. Erger dan voor ik van mijn kind in verwachting raakte. Ik weet verstandelijk dat een tweede kind het leven ingewikkelder en de nachten zwaarder maakt maar mijn hormonen vinden, uiteraard, dat ze daar niets mee te maken hebben. Wanneer weet je nu of het een goed moment is voor een tweede kind? En komt er een moment dat je gezin als ‘af’ voelt? Hoe hebben jullie dat ervaren?
dinsdag 15 februari 2022 om 12:54
Onze gezin voelde al compleet vanaf dag 1 dat mijn dochter geboren was. Wij hebben namelijk heel bewust gekozen voor 1 kind. Dat staat los van haar, want zij is zo makkelijk en geweldig dat ik er wel 10 zou willen hebben. Dat betekent niet dat ik niet wegzwijmel bij de pasgeboren baby's van vriendinnen. En ik heb alle newborn kleding ook nog in een krat zitten, omdat het anders wel heel echt is dat zij zo hard opgroeid haha. Maar een nummer 2 zal hier echt nooit komen.
Ik denk dat het met het gevoel voor een tweede net is als de eerste. Wanneer wist je dat dat een goed moment was?
Ik denk dat het met het gevoel voor een tweede net is als de eerste. Wanneer wist je dat dat een goed moment was?
dinsdag 15 februari 2022 om 13:05
Grappig genoeg was nummer 1 meer een weloverwogen keuze, zoals Susan het ook omschrijft. Misschien zelfs een beetje een ‘logische’ keuze (getrouwd, verhuisd en dan een kind). Terwijl wat ik nu voel zo irrationeel voelt. Een intense behoefte om weer zo’n klein frutje vast te houden. En dat terwijl ik mijn huidige kind juist steeds leuker vind nu ze wat meer kan communiceren. En nu ben ik eigenlijk een beetje bang dat dit enkel hormonen zijn ofzo, en dat ik die na elk kind zal voelen en wanneer is het dan genoeg?
dinsdag 15 februari 2022 om 13:08
Ik vond zwanger worden vreselijk en zwanger zijn niet leuk, dus dat was de reden dat we niet al te lang durfden te wachten met een tweede. Toen dacht ik dat we er klaar voor waren, nu denk ik regelmatig: what were you thinking?
Er zit precies twee jaar tussen, nu bijna 2 en bijna 4. Ik had me er op voorbereid dat het zwaar zou zijn met baby en peuter, maar dat was makkelijker dan gevreesd. Baby ging mee in ritme van de peuter.
Daarentegen vind ik het nu rete-zwaar. De 2-jarige die nogsteeds elke 3 uur wakker wordt en waar gen enkel doorslaap trucje bij werkt, de 4-jarige die nachtmerries heeft en soms nog in haar bed plast. De 2-jarige die overal "NEE" op gilt, te pas en te onpas de boel bij elkaar gilt, in een vreselijke destructieve fase zit. De 4.jarige die jaloers is en gestoord wordt van dat gegil, dan maar zelf gaat gillen omdat ze het ook niet meer weet.
Gecombineerd met mijn enorme slaaprekort is het regelmatig níet gezellig in huis.
Ik hou van ze allebei, maar manlief en ik zijn het er over eens: dit doen we niet nog een keer. We overleven dit en daarna is het klaar. Gezin compleet.
Oh, we wonen ver weg van familie dus geen netwerk, geen "doe je kind een nachtje uit logeren". Twee gezonde kinderen, alleen een beetje koppig/standvastig/eigenwijs. Hele normale kinderen dus.
Het wordt vast beter. Ooit. Als de jongste meer gaat doorslapen en mijn slaaptekort bijtrekt.
Er zit precies twee jaar tussen, nu bijna 2 en bijna 4. Ik had me er op voorbereid dat het zwaar zou zijn met baby en peuter, maar dat was makkelijker dan gevreesd. Baby ging mee in ritme van de peuter.
Daarentegen vind ik het nu rete-zwaar. De 2-jarige die nogsteeds elke 3 uur wakker wordt en waar gen enkel doorslaap trucje bij werkt, de 4-jarige die nachtmerries heeft en soms nog in haar bed plast. De 2-jarige die overal "NEE" op gilt, te pas en te onpas de boel bij elkaar gilt, in een vreselijke destructieve fase zit. De 4.jarige die jaloers is en gestoord wordt van dat gegil, dan maar zelf gaat gillen omdat ze het ook niet meer weet.
Gecombineerd met mijn enorme slaaprekort is het regelmatig níet gezellig in huis.
Ik hou van ze allebei, maar manlief en ik zijn het er over eens: dit doen we niet nog een keer. We overleven dit en daarna is het klaar. Gezin compleet.
Oh, we wonen ver weg van familie dus geen netwerk, geen "doe je kind een nachtje uit logeren". Twee gezonde kinderen, alleen een beetje koppig/standvastig/eigenwijs. Hele normale kinderen dus.
Het wordt vast beter. Ooit. Als de jongste meer gaat doorslapen en mijn slaaptekort bijtrekt.
dinsdag 15 februari 2022 om 13:27
Aan de andere kant: je zult alle ontwikkelingsfases van je kind leuk vinden, en het gat tussen die fase en de babyfase wordt steeds groter, dat staat dus eigenlijk los van elkaar. Dus tenzij je eigenlijk altijd al maar één kind wilde en dit je plannen doorkruist, zou ik dat niet zien als reden om het irrationeel te vinden, je kunt het leuk vinden dat je eerste kind groter wordt en steeds meer kan en tegelijkertijd ook graag nog een baby willen. Als je meer kinderen wil ga je toch nog minstens een keer door de babyfase heen, of het nou nu is of over een paar jaar. Dan kan je dat maar beter leuk vinden dan zien als een noodzakelijk kwaad, toch?montblanc schreef: ↑15-02-2022 13:05Grappig genoeg was nummer 1 meer een weloverwogen keuze, zoals Susan het ook omschrijft. Misschien zelfs een beetje een ‘logische’ keuze (getrouwd, verhuisd en dan een kind). Terwijl wat ik nu voel zo irrationeel voelt. Een intense behoefte om weer zo’n klein frutje vast te houden. En dat terwijl ik mijn huidige kind juist steeds leuker vind nu ze wat meer kan communiceren. En nu ben ik eigenlijk een beetje bang dat dit enkel hormonen zijn ofzo, en dat ik die na elk kind zal voelen en wanneer is het dan genoeg?
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 15 februari 2022 om 13:39
dinsdag 15 februari 2022 om 13:44
Bjorg schreef: ↑15-02-2022 13:08Ik vond zwanger worden vreselijk en zwanger zijn niet leuk, dus dat was de reden dat we niet al te lang durfden te wachten met een tweede. Toen dacht ik dat we er klaar voor waren, nu denk ik regelmatig: what were you thinking?
Er zit precies twee jaar tussen, nu bijna 2 en bijna 4. Ik had me er op voorbereid dat het zwaar zou zijn met baby en peuter, maar dat was makkelijker dan gevreesd. Baby ging mee in ritme van de peuter.
Daarentegen vind ik het nu rete-zwaar. De 2-jarige die nogsteeds elke 3 uur wakker wordt en waar gen enkel doorslaap trucje bij werkt, de 4-jarige die nachtmerries heeft en soms nog in haar bed plast. De 2-jarige die overal "NEE" op gilt, te pas en te onpas de boel bij elkaar gilt, in een vreselijke destructieve fase zit. De 4.jarige die jaloers is en gestoord wordt van dat gegil, dan maar zelf gaat gillen omdat ze het ook niet meer weet.
Gecombineerd met mijn enorme slaaprekort is het regelmatig níet gezellig in huis.
Ik hou van ze allebei, maar manlief en ik zijn het er over eens: dit doen we niet nog een keer. We overleven dit en daarna is het klaar. Gezin compleet.
Oh, we wonen ver weg van familie dus geen netwerk, geen "doe je kind een nachtje uit logeren". Twee gezonde kinderen, alleen een beetje koppig/standvastig/eigenwijs. Hele normale kinderen dus.
Het wordt vast beter. Ooit. Als de jongste meer gaat doorslapen en mijn slaaptekort bijtrekt.
Dit beschrijft denk ik waar ik bang voor ben. Ik weet wat we hebben als het blijft bij wat we nu hebben maar een paar jaar zoals jij beschrijft zou denk ik best een wissel op onze relatie en ons leven trekken...Maar goed, zo lang die twijfel er is blijft het een nee en ik zou zomaar eeuwig kunnen blijven twijfelen...
dinsdag 15 februari 2022 om 13:51
Even ter relativering: wat ik omschrijf is ook maar tijdelijk hè. Over een jaar, of 2, dan slaapt de jongste ook beter, dan valt er beter met hem te praten ipv gegil en gekrijs, dan ziet mijn/onze wereld er al weer heel anders uit. En wat is nou 1 of 2 jaar op een mensen leven?Patatje15 schreef: ↑15-02-2022 13:44Dit beschrijft denk ik waar ik bang voor ben. Ik weet wat we hebben als het blijft bij wat we nu hebben maar een paar jaar zoals jij beschrijft zou denk ik best een wissel op onze relatie en ons leven trekken...Maar goed, zo lang die twijfel er is blijft het een nee en ik zou zomaar eeuwig kunnen blijven twijfelen...
Manlief en ik hebben wel met elkaar afgesproken hoe dan ook (behalve bij mishandeling/misbruik/etc) bij elkaar te blijven tot de jongste 7 is - want hoe het nu is, is écht een uitzondelijke situatie. Hoop ik
Voor mij was de vraag: zie ik ons gezin met 1 of 2 of meer kinderen? En wat is de minimale leeftijd die ik tussen mijn kinderen wil? Ongeacht moeilijke fases. Ze gaan ook ooit nog puberen..... Maar zelfs dan was die basis wens er, om 2 kinderen te mogen krijgen.
dinsdag 15 februari 2022 om 13:55
Bjorg schreef: ↑15-02-2022 13:51Even ter relativering: wat ik omschrijf is ook maar tijdelijk hè. Over een jaar, of 2, dan slaapt de jongste ook beter, dan valt er beter met hem te praten ipv gegil en gekrijs, dan ziet mijn/onze wereld er al weer heel anders uit. En wat is nou 1 of 2 jaar op een mensen leven?
Manlief en ik hebben wel met elkaar afgesproken hoe dan ook (behalve bij mishandeling/misbruik/etc) bij elkaar te blijven tot de jongste 7 is - want hoe het nu is, is écht een uitzondelijke situatie. Hoop ik
Voor mij was de vraag: zie ik ons gezin met 1 of 2 of meer kinderen? En wat is de minimale leeftijd die ik tussen mijn kinderen wil? Ongeacht moeilijke fases. Ze gaan ook ooit nog puberen..... Maar zelfs dan was die basis wens er, om 2 kinderen te mogen krijgen.
Natuurlijk ik snap dat het tijdelijk is en ik snap dat dat relativeert. Ik probeer jou situatie ook niet als negatief voorbeeld te stellen!
Maar geprojecteerd op mijn situatie waarin zwanger worden veel (gezondheids)problemen met zich meebrengt en zo weer 2 jaar duurt als het tegenzit, + 9 maanden zwangerschap die me moeilijk afgingen, + X moeilijke jaren als peuter/kleuter het misschien niet met elkaar kunnen vinden, vind ik tijdelijk al behoorlijk lang gaan duren. En die vraag van hoeveel kinderen wij idealiter zouden willen is daarom in een heel vroeg al een bijzaak geworden, maar goed, dat maakt het hele vraagstuk enorm rationeel wat niet perse helpt bij twijfel.
dinsdag 15 februari 2022 om 13:59
dinsdag 15 februari 2022 om 14:07
Wat goed dat jullie dat voor jezelf ingezien hebben. Denk je dat dat er toe heeft bijgedragen dat je er nu vrede mee hebt/lijkt te hebben? Of zou je nog wel een tweede willen als aspecten van jullie leven anders waren geweest?Irish_Wasser_Woman schreef: ↑15-02-2022 13:59Wij wisten dat we het bij één kindje wilden laten, al voor ik zwanger was.
En hoewel ik best nog eens die eerste paar weken zou willen doormaken, want oh, wat gingen die snel voorbij, komt er gewoon geen tweede.
We hebben simpelweg de mentale en praktische mogelijkheden niet.
dinsdag 15 februari 2022 om 14:15
Goeie vraag!
Ja, ik weet wel zeker dat het van te voren al besloten te hebben, heeft bijgedragen aan de acceptatie.
De kans dat er een tweede zou komen in andere omstandigheden was wel aanzienlijker geweest denk ik.
Oa leeftijd speelt natuurlijk mee, maar daarnaast ook de gezinssamenstelling, woning, vervoer, achterban.
Dat zijn allemaal dingen die gewoon niet aan te passen zijn.
Maar zo zitten we ook wel in elkaar hoor; als we ons ergens op in hebben gesteld, is het gewoon wat het is.
En, ik ben de vraag alvast voor
, bij "maar wat als je toch zwanger raakt?" is de kans dat ik het vruchtje dan weg laat halen, heel groot. Dat verdriet dat ik (we) er dan van zal hebben (want dat zal er echt zijn) weegt niet op tegen het leven wat we dan onze kinderen niet goed genoeg kunnen bieden. Dat is voor niemand eerlijk en terecht.
dinsdag 15 februari 2022 om 14:34
Haha ik wilde nav je eerdere reactie net zeggen dat het over 1 of 2 jaar vast een stuk makkelijker wordt, maar dat zeg je zelf ook alBjorg schreef: ↑15-02-2022 13:51Even ter relativering: wat ik omschrijf is ook maar tijdelijk hè. Over een jaar, of 2, dan slaapt de jongste ook beter, dan valt er beter met hem te praten ipv gegil en gekrijs, dan ziet mijn/onze wereld er al weer heel anders uit. En wat is nou 1 of 2 jaar op een mensen leven?
Manlief en ik hebben wel met elkaar afgesproken hoe dan ook (behalve bij mishandeling/misbruik/etc) bij elkaar te blijven tot de jongste 7 is - want hoe het nu is, is écht een uitzondelijke situatie. Hoop ik
Voor mij was de vraag: zie ik ons gezin met 1 of 2 of meer kinderen? En wat is de minimale leeftijd die ik tussen mijn kinderen wil? Ongeacht moeilijke fases. Ze gaan ook ooit nog puberen..... Maar zelfs dan was die basis wens er, om 2 kinderen te mogen krijgen.
Ik heb er zelf nu een van bijna 6 en een van net 4 en ik merk wel duidelijk verschil met 2 jaar geleden, al zijn er nu nog steeds fases waarin ze slechter slapen (spanning voor verjaardag of wennen op school en bso etc). Maar idd wij wilden ook graag een gezin met 2 kinderen. Mijn man zou er ook wel 3 of 4 willen, maar dat (zag en) zie ik dus echt niet zitten.
dinsdag 15 februari 2022 om 14:50
Een tweejarige die elke 3 uur wakker wordtBjorg schreef: ↑15-02-2022 13:08Ik vond zwanger worden vreselijk en zwanger zijn niet leuk, dus dat was de reden dat we niet al te lang durfden te wachten met een tweede. Toen dacht ik dat we er klaar voor waren, nu denk ik regelmatig: what were you thinking?
Er zit precies twee jaar tussen, nu bijna 2 en bijna 4. Ik had me er op voorbereid dat het zwaar zou zijn met baby en peuter, maar dat was makkelijker dan gevreesd. Baby ging mee in ritme van de peuter.
Daarentegen vind ik het nu rete-zwaar. De 2-jarige die nogsteeds elke 3 uur wakker wordt en waar gen enkel doorslaap trucje bij werkt, de 4-jarige die nachtmerries heeft en soms nog in haar bed plast. De 2-jarige die overal "NEE" op gilt, te pas en te onpas de boel bij elkaar gilt, in een vreselijke destructieve fase zit. De 4.jarige die jaloers is en gestoord wordt van dat gegil, dan maar zelf gaat gillen omdat ze het ook niet meer weet.
Gecombineerd met mijn enorme slaaprekort is het regelmatig níet gezellig in huis.
Ik hou van ze allebei, maar manlief en ik zijn het er over eens: dit doen we niet nog een keer. We overleven dit en daarna is het klaar. Gezin compleet.
Oh, we wonen ver weg van familie dus geen netwerk, geen "doe je kind een nachtje uit logeren". Twee gezonde kinderen, alleen een beetje koppig/standvastig/eigenwijs. Hele normale kinderen dus.
Het wordt vast beter. Ooit. Als de jongste meer gaat doorslapen en mijn slaaptekort bijtrekt.
is eerder een uitzondering. De meeste 2-jarigen slapen van 8 tot 6.
dinsdag 15 februari 2022 om 14:52
Ik hou je op de hoogte! Ja gaat snel
. Hoop dat leeuwtje niet opeens bedenkt dat ie echt een peuter is.
dinsdag 15 februari 2022 om 15:13
Groot verschil tussen net 2 en bijna 3. Maar idd, elke 3 uur wakker is een uitzondering.
Ik hoop wel dat dreumes binnen een jaar wel langer gaat slapen ja.
dinsdag 15 februari 2022 om 15:18
Ik vond het juist heel leuk om met mijn broertje in Ballorig te spelen, of hem mee te nemen naar de dierentuin. Toen ik op kamers ging organiseerden we logeerpartijtjes bij mij thuis, hij is dol op mijn kinderen, gaat met mijn zusje weekendjes weg, we kunnen goed met elkaar in debat over de meest uiteenlopende zaken.evelien2010 schreef: ↑15-02-2022 11:34Met een 2e kind moet je hoe dan ook die fases weer door. Dan is het juist een stuk makkelijker als je daar toch al inzit. En je leven al is afgestemd op rekening houden met slaapjes en luiers etc.
Als je jaren wacht is je oudste kind al veel zelfstandiger en ben je net weer gewend aan een ander soort leven. En dan kan het een behoorlijke stap terug zijn naar opnieuw gebroken nachten. Ook zie ik dat het meeslepen van een kleine baby best bewerkelijk kan zijn. Oudere kinderen krijgen natuurlijk ook school, sportclub en speelafspraakjes. Die combinatie met een baby is een stuk intensiever dan de rustige periode thuis die je hebt met jongere kinderen.
En grote leeftijdsverschillen geven totaal andere fases. Een ouder kind heeft niets meer met ballorig. En een jonger kind blijft thuis terwijl het oudere kind bijvoorbeeld al op stap gaat of zaken buitenshuis onderneemt. Het is echt wel een meerwaarde als kinderen samen door die fases gaan. En aan dezelfde activiteiten toe zijn. Die kan je dan ook als gezin ondernemen ipv je op te splitsen. Natuurlijk zullen ze een kleine sibling best leuk vinden. Maar ze hebben er natuurlijk veel minder aan.
Het is echt wel een verschil of je echt samen op kunt groeien. Of dat het oudste kind al bijna naar de middelbare gaat of uit huis terwijl de jongste daar totaal nog niet is.
En natuurlijk als moeder ook zwaarder voor je lichaam (en meer risico's) als je ouder bent. Hoewel we natuurlijk niet weten hoe oud TO is.
Ik heb het echt helemaal nooit als een last ervaren, altijd alleen maar als leuk. Mijn moeder dus wel, die moest echt schakelen, dat zei ik al. Maar verder herken ik niets van wat je schrijft.
Het was anders dan met mijn zusje, ja. Maar niet leuker of minder leuk. Allebei op hun eigen manier heel waardevol en had beiden niet willen missen.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
dinsdag 15 februari 2022 om 15:18
Ik kom er steeds meer achter dat voor man en mij dit ook heel belangrijk is. Daarnaast kostte het krijgen van ons kind ook de nodige bloed-zweet en tranen en heeft mijn lichaam nogal wat schade ondervonden, dus wij houden het bij 1.lux- schreef: ↑14-02-2022 21:36Hoe oud is je kind?
Ik was er bij mijn oudste ook niet zo snel weer aan toe. Ben gewoon niet gemaakt voor kleine leeftijdsverschillen denk ik. Wil ook teveel tijd voor mezelf om te kunnen leven met 2 van die dictators in 1x denk ik
Vind het nu heel leuk, en zou mijn jongste nooit meer willen missen. Maaaarrrrr ik was niet ongelukkiger als gezin van 3. En vond het leven toen wel flexibeler en kon meer voor mezelf doen. Dus zie zeker voordelen aan het eenkindgezin
Als het allemaal wel heel soepel zou zijn gegaan hadden we wellicht wel de tweede gehad voordat we de voordelen van 1 hadden ingezien en dan was dat waarschijnlijk ook dikke prima geweest. De eerste 2 jaar hebben we het namelijk wel vaak besproken maar we zijn van "nu niet" steeds meer afgedwaald naar "het is goed zo".
dinsdag 15 februari 2022 om 15:26
Ik denk dat dat gaat gebeuren met onze potentiële nr 3. 2 IVF-kinderen, jongste slaapt nog heel slecht. Toen de jongste 9 maanden was. was ik nog helemaal overtuigd van nr 3 maar met 12 mochten we pas weer een terugplaatsing, ziekenhuisregels. Met 12 maanden ging het heel slecht met de jongste en nu is het (hij is bijna 16 mnd) net weer een beetje in rustiger vaarwater. Nu zeggen we ‘nu niet’, maar ik denk eigenlijk dat het ‘het is goed zo’ gaat worden.Pluma schreef: ↑15-02-2022 15:18Ik kom er steeds meer achter dat voor man en mij dit ook heel belangrijk is. Daarnaast kostte het krijgen van ons kind ook de nodige bloed-zweet en tranen en heeft mijn lichaam nogal wat schade ondervonden, dus wij houden het bij 1.
Als het allemaal wel heel soepel zou zijn gegaan hadden we wellicht wel de tweede gehad voordat we de voordelen van 1 hadden ingezien en dan was dat waarschijnlijk ook dikke prima geweest. De eerste 2 jaar hebben we het namelijk wel vaak besproken maar we zijn van "nu niet" steeds meer afgedwaald naar "het is goed zo".
Ik wil weer wat aan m’n carrière gaan ondernemen, een cursus doen, mijn sport weer oppakken. Hoop dat daar van de zomer weer wat ruimte voor is. Moet ik dan weer opnieuw beginnen, geloof niet dat dat erg hoog op m’n prioriteitenlijstje staat.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
dinsdag 15 februari 2022 om 15:30
Elke 3 uur wakker was het bij onze peuter ook zeker niet meer inderdaad, maar het waren wel echt structureel slechte nachten. En dan sliep de jongste eens een nacht door en dan had de oudste net die nacht een nachtmerrie ofzo.
dinsdag 15 februari 2022 om 15:38
Mijn ervaring is ook dat de nachten met 2-3 jaar juist slechter zijn dan daarvoor. Nachtmerries, onrust, angsten, etc.happyapple schreef: ↑15-02-2022 15:30Elke 3 uur wakker was het bij onze peuter ook zeker niet meer inderdaad, maar het waren wel echt structureel slechte nachten. En dan sliep de jongste eens een nacht door en dan had de oudste net die nacht een nachtmerrie ofzo.
Mijn zoontje is ruim 3.5 en slaapt beduidend slechter dan met anderhalf.
dinsdag 15 februari 2022 om 15:43
Houd op scheid uit, dit wil ik niet horen hoor, kind slaapt net eindelijk door!Positivevibes schreef: ↑15-02-2022 15:38Mijn ervaring is ook dat de nachten met 2-3 jaar juist slechter zijn dan daarvoor. Nachtmerries, onrust, angsten, etc.
Mijn zoontje is ruim 3.5 en slaapt beduidend slechter dan met anderhalf.
dinsdag 15 februari 2022 om 15:53
Misschien helpt dit: mijn 3,5 jarige slaapt altijd door, alleen niet als ze ziek is ofzo. Gemiddeld van half 8 tot half 8.
En mijn bijna 2 jarige slaapt ook standaard door, van 7 tot half 7.
Misschien heb ik gewoon enorm geluk, en ik ben er ook dankbaar voor, maar ik wilde even duidelijk maken dat alles mogelijk is
dinsdag 15 februari 2022 om 16:14
Ik doe ook even een duit in het zakje, want echt, ze zijn er wel hoor, de goed slapende baby's, dreumessen, peuters en kleutersMinik schreef: ↑15-02-2022 15:53Misschien helpt dit: mijn 3,5 jarige slaapt altijd door, alleen niet als ze ziek is ofzo. Gemiddeld van half 8 tot half 8.
En mijn bijna 2 jarige slaapt ook standaard door, van 7 tot half 7.
Misschien heb ik gewoon enorm geluk, en ik ben er ook dankbaar voor, maar ik wilde even duidelijk maken dat alles mogelijk is
Mijn kleuter heeft altijd goed geslapen, is op 1 hand te tellen dat ze 's nachts heeft gespookt of voor horrornachten heeft gezorgd. Vanaf een maand of 4 was slapen gewoon goed en fijn voor haar.
Mijn jongste vond doorslapen als baby niet zo 's nachts, melk was veel lekkerder rond een uur of 04.00 dan om 07.00, maar toen ze eenmaal kon lopen veranderde dat al snel. Goedslapende dreumes en nu peuter, die houdt van uitslapen en ook overdag tussen de 2,5 en 3 uurtjes tukt.
