Kinderen
alle pijlers
Een tweede of niet?
maandag 14 februari 2022 om 20:59
Sindskort heb ik last van klapperende eierstokken. Erger dan voor ik van mijn kind in verwachting raakte. Ik weet verstandelijk dat een tweede kind het leven ingewikkelder en de nachten zwaarder maakt maar mijn hormonen vinden, uiteraard, dat ze daar niets mee te maken hebben. Wanneer weet je nu of het een goed moment is voor een tweede kind? En komt er een moment dat je gezin als ‘af’ voelt? Hoe hebben jullie dat ervaren?
donderdag 17 februari 2022 om 10:59
Precies, als je het wil kan alles. Zo niet, veel. Ik denk dus bij mezelf, blijkbaar wil ik niet graag genoeg een tweede, anders was dat al gebeurd.
donderdag 17 februari 2022 om 11:10
Helemaal eens! 2 kinderen is zeker de eerste jaren niet minder werk (en daarna ook niet denk ik, al zeggen velen van wel).
donderdag 17 februari 2022 om 11:30
Eens. Ik ken ook veel mensen die bij hun eerste kind al volledig gefocust zijn op het gezinsleven en veel dingen laten of anders gaan doen omdat ze dat fijn vinden. Dan doe je die tweede er vast makkelijk bij omdat je toch al niet meer de behoeft hebt om, ik roep maar wat, 3x per jaar naar een festival te gaan.Beschuitmetjam schreef: ↑17-02-2022 10:56Dat is gewoon allemaal zo persoonlijk. Geen mens is hetzelfde, je ziet dat al bij kinderen. Je kent je zelf het beste dus kunt zelf het beste inschatten of je gelukkiger zal worden van een tweede. Karakter, omstandigheden, ervaringen, alles speelt een rol bij beslissingen.
Ik merk dat mijn man en ik die behoefte nog wel hebben, net zoals vrijwilligerswerk, teamsport met bijbehorende sociale evenementen, hobbies thuis, etc. En wij vinden het relaxed dat kind makkelijk naar opa's en oma's kan, maar dat we ook niet het gevoel hebben elkaar te belasten als we tijd voor onszelf nemen want de ander vindt 1 kind ook prima te behappen. Het zal vast allemaal wel lukken hoor, ook met 2 kinderen, maar dan wordt het toch meer geregel en blijkbaar heb ik het daar niet voor over.
Zoals iemand hierboven ook schreef, blijkbaar wil ik het niet graag genoeg. Ik ben ook niet bang voor spijt, want tegen de tijd dat het niet meer zou kunnen dan heb ik meer dan 10 jaar bewust bedacht dat ik het nu niet wil dus dan wil ik het echt niet.
Maar blijkbaar kun je net zoals het irrationele gevoel dat je heel graag nog eentje wilt, of nog een zwangerschap doormaken, ook irrationeel het gevoel hebben dat het niet meer hoeft.
donderdag 17 februari 2022 om 11:34
Niet minder nee, ik geloof wel dat een tweede minder werk is dan de eerste, helemaal als ze ouder zijn. Als je bijvoorbeeld de eerste naar sport moet brengen dan kost dat je x tijd, als je in de tussentijd nummer 2 ook nog ergens kunt droppen dan ben je voor 2 wel sneller klaar dan als je alleen nummer 2 zou moeten brengen. Je bent dus niet de tijd van kind 1 + de tijd van kind 2 kwijt, het is efficienter, maar nog steeds wel meer werk dan alleen kind 1 naar sport brengen.
donderdag 17 februari 2022 om 11:37
Goed omschreven. Wij zijn het type gezin dat inderdaad na één kind al die dingen al niet meer deed, dus dan is de verandering naar twee minder groot. Het hangt ook allemaal enorm af van of je familie hebt die op kunnen en willen passen en hoe je daar zelf tegenaan kijkt. Iedereen maakt daarin ook helemaal zijn eigen keuzes.Pluma schreef: ↑17-02-2022 11:30Eens. Ik ken ook veel mensen die bij hun eerste kind al volledig gefocust zijn op het gezinsleven en veel dingen laten of anders gaan doen omdat ze dat fijn vinden. Dan doe je die tweede er vast makkelijk bij omdat je toch al niet meer de behoeft hebt om, ik roep maar wat, 3x per jaar naar een festival te gaan.
Ik merk dat mijn man en ik die behoefte nog wel hebben, net zoals vrijwilligerswerk, teamsport met bijbehorende sociale evenementen, hobbies thuis, etc. En wij vinden het relaxed dat kind makkelijk naar opa's en oma's kan, maar dat we ook niet het gevoel hebben elkaar te belasten als we tijd voor onszelf nemen want de ander vindt 1 kind ook prima te behappen. Het zal vast allemaal wel lukken hoor, ook met 2 kinderen, maar dan wordt het toch meer geregel en blijkbaar heb ik het daar niet voor over.
Zoals iemand hierboven ook schreef, blijkbaar wil ik het niet graag genoeg. Ik ben ook niet bang voor spijt, want tegen de tijd dat het niet meer zou kunnen dan heb ik meer dan 10 jaar bewust bedacht dat ik het nu niet wil dus dan wil ik het echt niet.
Maar blijkbaar kun je net zoals het irrationele gevoel dat je heel graag nog eentje wilt, of nog een zwangerschap doormaken, ook irrationeel het gevoel hebben dat het niet meer hoeft.
Naaste familie brengt hier de kleinkinderen veel vaker naar opa en oma dan wij dat doen, ook meerdere kinderen. Wij voelen ons er niet prettig bij om dat met onze kinderen te doen, zij wel en opa en oma vinden het ook prima. Helemaal prima dan natuurlijk! Het is wel echt zo dat als je meer dan één kind hebt, het voor de eventuele oppas natuurlijk een zwaardere belasting wordt.
donderdag 17 februari 2022 om 11:46
Mee eens. Mijn ouders vinden het heel leuk om op mijn 5-jarige te passen maar zouden daar geen baby bij kunnen hebben.
Ikzelf ook niet trouwens. Ik heb 1 kind waar ik mijn handen meer dan vol aan heb en vind het nu wel lekker dat de tropenjaren voorbij zijn en het soms gewoon lekker rustig is in huis
Het is heel persoonlijk inderdaad. Sommige mensen vinden drukte in huis gezellig, ik word er moe en gestresst van. En mijn eierstokken zijn gestopt met klapperen na de geboorte dus geen motivatie voor een tweede
Ikzelf ook niet trouwens. Ik heb 1 kind waar ik mijn handen meer dan vol aan heb en vind het nu wel lekker dat de tropenjaren voorbij zijn en het soms gewoon lekker rustig is in huis
Het is heel persoonlijk inderdaad. Sommige mensen vinden drukte in huis gezellig, ik word er moe en gestresst van. En mijn eierstokken zijn gestopt met klapperen na de geboorte dus geen motivatie voor een tweede
donderdag 17 februari 2022 om 14:13
Mentaal vond ik van 1 naar 2 echt een verschil van niks. Qua hoeveelheid werk en geregel en aandacht verdelen vind ik het een significant verschil.
Om de significantie aan te geven: toen ik alleen mijn oudste had wilde ik nog gynaecoloog worden, nu wil ik gewoon niet meer zo’n hoge werkdruk en zoveel diensten. Heb het gevoel dat ik dan niet meer in voldoende mate toe ga komen aan 2 zoons én mijzelf én mijn partner. Als er een kind bijkomt moet er hoe dan ook elders wat vanaf.
Ik merk ook dat mensen zich toch iets minder makkelijk laten paaien om op 2 te passen, dat de ochtendspits echt wel wat meer stressen is en dat ik me sneller bezwaard voel om mijn man er met 2 alleen te laten. Ja, ze spelen veel met elkaar, maar ze hebben toch echt allebei hulp nodig bij het insmeren met zonnebrand, om maar iets simpels te noemen. De was verdubbelt niet, die gaat in het kwadraat. Er is meer lawaai, rommel, drukte en verschillende behoeften in huis, er zijn meer locaties waar je heen moet met je kinderen.
Dat is niet erg verder, maar het is wel gewoon meer werk. Het kost meer tijd. Want al die keren 2 tot 10 minuten extra op een dag, maken bij elkaar toch een groot blok ineens.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
donderdag 17 februari 2022 om 19:43
Zo ervaar ik het ook, al geldt dit wat mij betreft wel vooral voor de tijd dat ze nog niet naar school gaan. Vanaf dat de jongste vier is, vind ik het hebben van twee kinderen veel makkelijker geworden. Deels omdat ze natuurlijk niet steeds meer thuis zijn, maar ook omdat ze veel zelf kunnen, goed slapen, minder ruzie maken en zichzelf goed kunnen vermaken door bv te lezen. Het kost mij nu zoveel minder energie dan die eerste paar jaar.lux- schreef: ↑17-02-2022 14:13Mentaal vond ik van 1 naar 2 echt een verschil van niks. Qua hoeveelheid werk en geregel en aandacht verdelen vind ik het een significant verschil.
Om de significantie aan te geven: toen ik alleen mijn oudste had wilde ik nog gynaecoloog worden, nu wil ik gewoon niet meer zo’n hoge werkdruk en zoveel diensten. Heb het gevoel dat ik dan niet meer in voldoende mate toe ga komen aan 2 zoons én mijzelf én mijn partner. Als er een kind bijkomt moet er hoe dan ook elders wat vanaf.
Ik merk ook dat mensen zich toch iets minder makkelijk laten paaien om op 2 te passen, dat de ochtendspits echt wel wat meer stressen is en dat ik me sneller bezwaard voel om mijn man er met 2 alleen te laten. Ja, ze spelen veel met elkaar, maar ze hebben toch echt allebei hulp nodig bij het insmeren met zonnebrand, om maar iets simpels te noemen. De was verdubbelt niet, die gaat in het kwadraat. Er is meer lawaai, rommel, drukte en verschillende behoeften in huis, er zijn meer locaties waar je heen moet met je kinderen.
Dat is niet erg verder, maar het is wel gewoon meer werk. Het kost meer tijd. Want al die keren 2 tot 10 minuten extra op een dag, maken bij elkaar toch een groot blok ineens.
donderdag 17 februari 2022 om 19:52
Herkenbare post. Voeg er nog bij dat er ook vaak twee (tegelijk of na elkaar) ziek zijn, en dat je altijd op twee behoeftes in moet spelen (vergelijkbare, maar toch net anders; qua eten, spelen, entertainment, ritme, vervoer, noem maar op). Ik vond het mentaal helemaal geen omschakeling, maar praktisch wel, nogal.lux- schreef: ↑17-02-2022 14:13Mentaal vond ik van 1 naar 2 echt een verschil van niks. Qua hoeveelheid werk en geregel en aandacht verdelen vind ik het een significant verschil.
Om de significantie aan te geven: toen ik alleen mijn oudste had wilde ik nog gynaecoloog worden, nu wil ik gewoon niet meer zo’n hoge werkdruk en zoveel diensten. Heb het gevoel dat ik dan niet meer in voldoende mate toe ga komen aan 2 zoons én mijzelf én mijn partner. Als er een kind bijkomt moet er hoe dan ook elders wat vanaf.
Ik merk ook dat mensen zich toch iets minder makkelijk laten paaien om op 2 te passen, dat de ochtendspits echt wel wat meer stressen is en dat ik me sneller bezwaard voel om mijn man er met 2 alleen te laten. Ja, ze spelen veel met elkaar, maar ze hebben toch echt allebei hulp nodig bij het insmeren met zonnebrand, om maar iets simpels te noemen. De was verdubbelt niet, die gaat in het kwadraat. Er is meer lawaai, rommel, drukte en verschillende behoeften in huis, er zijn meer locaties waar je heen moet met je kinderen.
Dat is niet erg verder, maar het is wel gewoon meer werk. Het kost meer tijd. Want al die keren 2 tot 10 minuten extra op een dag, maken bij elkaar toch een groot blok ineens.
Grappig dat Lux dit ook noemt: ik had ook grote ambities richting top (ik ben universitair docent en wil(de) allerlei onderzoeksbeurzen) maar heb die plannen sinds de komst van de tweede echt bijgesteld. Of eigenlijk geparkeerd; wat dat betreft zie ik uit naar de dag dat ze allebei naar school gaan.
donderdag 17 februari 2022 om 20:10
Ik wil ook nog wel specialist worden hoor… maar íéts meer werk/privé balans wel.Tunamelt schreef: ↑17-02-2022 19:52Herkenbare post. Voeg er nog bij dat er ook vaak twee (tegelijk of na elkaar) ziek zijn, en dat je altijd op twee behoeftes in moet spelen (vergelijkbare, maar toch net anders; qua eten, spelen, entertainment, ritme, vervoer, noem maar op). Ik vond het mentaal helemaal geen omschakeling, maar praktisch wel, nogal.
Grappig dat Lux dit ook noemt: ik had ook grote ambities richting top (ik ben universitair docent en wil(de) allerlei onderzoeksbeurzen) maar heb die plannen sinds de komst van de tweede echt bijgesteld. Of eigenlijk geparkeerd; wat dat betreft zie ik uit naar de dag dat ze allebei naar school gaan.
En dat is ook waarom ik een derde niet meer zo goed aan’durf’ de laatste tijd. Ik ben een beetje bang dat ik dan nog zo’n terugval in wat ik qua werk kan handelen krijg en dat de interessantste specialismen zo aan me voorbij gaan en ik eindig als bedrijfsarts ofzo.
En anderen doen mssn 4 kinderen en een baan als gynaecoloog fluitend met 2 vingers in hun neus maar je moet je eigen grenzen kennen hè
Ik werk nu 32 uur (in de praktijk wordt het meestal toch 36) en ik vind dat echt ruimschoots voldoende momenteel.
Met 1 kind kon ik 50 nog wel handelen, maar nu ga ik dan lopen snauwen tegen de kinderen en wil ik scheiden, dus dat is gewoon niet handig
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
donderdag 17 februari 2022 om 20:23
Grappig dit, ik had het woord voor woord zelf kunnen schrijven. Ben ook nog steeds wel UD en blijf dat ook wel, maar sinds de komst van de tweede dus even een tandje lager (hier betekent dat ook 30 uur op papier, in de praktijk een paar avonden erbij nog). Inderdaad de 'angst' dat dat tijdelijke tandje lager tot een permanente parkeerplaats leidt.lux- schreef: ↑17-02-2022 20:10Ik wil ook nog wel specialist worden hoor… maar íéts meer werk/privé balans wel.
En dat is ook waarom ik een derde niet meer zo goed aan’durf’ de laatste tijd. Ik ben een beetje bang dat ik dan nog zo’n terugval in wat ik qua werk kan handelen krijg en dat de interessantste specialismen zo aan me voorbij gaan en ik eindig als bedrijfsarts ofzo.
En anderen doen mssn 4 kinderen en een baan als gynaecoloog fluitend met 2 vingers in hun neus maar je moet je eigen grenzen kennen hè
Ik werk nu 32 uur (in de praktijk wordt het meestal toch 36) en ik vind dat echt ruimschoots voldoende momenteel.
Met 1 kind kon ik 50 nog wel handelen, maar nu ga ik dan lopen snauwen tegen de kinderen en wil ik scheiden, dus dat is gewoon niet handig
En ook die twijfels aan een wens voor de derde. Wat ik dan weer stom van mezelf vind, want anderen kunnen dat toch ook? Maar je hebt gelijk hoor, ken uzelve...
donderdag 17 februari 2022 om 21:14
Ben wel blij dat ik niet de enige ben met dit verhaal, want idd, iedereen om je heen doet het maar gewoon. Dan voelt ‘t toch een beetje suf dat ik het niet ‘aankan’ ofzo. Maar ben dus niet alleenTunamelt schreef: ↑17-02-2022 20:23Grappig dit, ik had het woord voor woord zelf kunnen schrijven. Ben ook nog steeds wel UD en blijf dat ook wel, maar sinds de komst van de tweede dus even een tandje lager (hier betekent dat ook 30 uur op papier, in de praktijk een paar avonden erbij nog). Inderdaad de 'angst' dat dat tijdelijke tandje lager tot een permanente parkeerplaats leidt.
En ook die twijfels aan een wens voor de derde. Wat ik dan weer stom van mezelf vind, want anderen kunnen dat toch ook? Maar je hebt gelijk hoor, ken uzelve...
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
donderdag 17 februari 2022 om 23:31
vrijdag 18 februari 2022 om 06:53
Ik heb precies dit gevoel dus al met een tweede
Iedereen doet dat eventjes.
vrijdag 18 februari 2022 om 07:37
Ik dus niet hoor, vond het echt wel een tandje bijzetten, in praktische zin. Mentaal gezien ben je al moeder en hoef je niet meer die shift te maken, dus dat scheelt wel heel erg.Positivevibes schreef: ↑18-02-2022 06:53Ik heb precies dit gevoel dus al met een tweede
Hoe dan, hè? Ik realiseer me inmiddels ook wel dat ik niet gelukkig ga worden van nastreven wat anderen kennelijk wel met 2 vingers in hun neus doen en ik niet. Ik zal het moeten doen met mezelf tenslotte.
Leeftijdsverschil is misschien ook nog wel een factor. Hier is dat wat groter en toen mijn jongste geboren werd voelde ik me echt weer uitgerust. Nu is hij 15 maanden en zie veel mensen met kinderen van die leeftijd alweer zwanger zijn of weer proberen terwijl die van mij voor het eerst in zijn leven vannacht maar 1x is wakker geworden en ik me 9 van de 10 ochtenden op 5 koffie en pure wilskracht naar m’n werk sleep.
Alleen nu denk ik dat ik niet zo’n zin heb om nóg een keer opnieuw te beginnen na 3.5 jaar.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
vrijdag 18 februari 2022 om 21:28
Herkenbaar, wat jullie zeggen, over bang dat je carrière op een parkeerplaats eindigt. Ik vond mijn werk tegenvallen, en in combinatie met kind kon ik het niet hebben dat er nog een plek was waar mensen iets van mij verwachtten (en dat recht ook hadden).
Nu ben ik officieel uit de kliniek maar heel soms mis ik het wel weer, en vooral het schuldgevoel omdat ik zoveel bloed zweet en tranen (en geld!) in mijn opleiding heb gestoken zorgt ervoor dat ik moeite heb met definitief stoppen. Bovendien voelt dit werk niet alleen als werk, maar ook als een identiteit, en wie/wat ben ik zonder? Ik heb sinds kind zijn nooit iets anders willen zijn.
En anderzijds denk ik: ik heb nu bijna 10 jaar gestudeerd waar ik achteraf gezien niet opnieuw aan zou zijn begonnen, wil ik nu echt ook nog eens 10 jaar van mijn werkende leven eraan wijden?
Lastig, lastig.
Nu ben ik officieel uit de kliniek maar heel soms mis ik het wel weer, en vooral het schuldgevoel omdat ik zoveel bloed zweet en tranen (en geld!) in mijn opleiding heb gestoken zorgt ervoor dat ik moeite heb met definitief stoppen. Bovendien voelt dit werk niet alleen als werk, maar ook als een identiteit, en wie/wat ben ik zonder? Ik heb sinds kind zijn nooit iets anders willen zijn.
En anderzijds denk ik: ik heb nu bijna 10 jaar gestudeerd waar ik achteraf gezien niet opnieuw aan zou zijn begonnen, wil ik nu echt ook nog eens 10 jaar van mijn werkende leven eraan wijden?
Lastig, lastig.
-
zaterdag 19 februari 2022 om 07:50
Fijn om dit mee te lezen. Hier eigenlijk wel besloten om voor een 2e te gaan. Wij willen de kleine geen broertje of zusje onthouden. Ik vind het alleen wel een ding om alles wat ik hier ook lees.
Helaas ben ik inmiddels net 38 geworden en duurde het net geen 2 jaar voor ik blijvend zwanger werd. Ons zoontje is nu bijna 9 maand en ik voel wel echt leeftijdsdruk. Mentaal ben ik er nog niet klaar voor denk ik.
Mn lichaam is net weer echt van mij. Ik geniet daar van. Dan weer een zwangerschap, waars weer een keizersnede en 6 mnd borstvoeding. Het was best een aanslag. De gebroken nachten er achteraan (die hebben we nog steeds).
Ik heb ook wel vrees voor de drukte. Merk dat ik me weer in mn baan wil ontwikkelen. Op termijn een andere functie. Een opleiding volgen. Tegelijk is het alleen nu nog een optie om nog 1x zwanger te worden en te blijven. Over een paar jaar is dat moment voorbij. Ik had heel graag gewild dat ik een paar jaar jonger was haha dan zou ik zeker nog een paar jaar tijd nemen voor ons gezin van 3. Anderzijds is het natuurlijk afwachten of het nog een x lukt. Een medisch traject sta ik niet voor open denk ik. Het was zonder al heftig die 2 jaar en als dat er dan nog bij zou moeten terwijl er een kleine rondloopt. Het is nogal wat. Ik hoop wel dat het evt weer moeilijk zwanger blijven nu mentaal dragelijker zal zijn met de wetenschap dat ik al moeder ben.
Helaas ben ik inmiddels net 38 geworden en duurde het net geen 2 jaar voor ik blijvend zwanger werd. Ons zoontje is nu bijna 9 maand en ik voel wel echt leeftijdsdruk. Mentaal ben ik er nog niet klaar voor denk ik.
Mn lichaam is net weer echt van mij. Ik geniet daar van. Dan weer een zwangerschap, waars weer een keizersnede en 6 mnd borstvoeding. Het was best een aanslag. De gebroken nachten er achteraan (die hebben we nog steeds).
Ik heb ook wel vrees voor de drukte. Merk dat ik me weer in mn baan wil ontwikkelen. Op termijn een andere functie. Een opleiding volgen. Tegelijk is het alleen nu nog een optie om nog 1x zwanger te worden en te blijven. Over een paar jaar is dat moment voorbij. Ik had heel graag gewild dat ik een paar jaar jonger was haha dan zou ik zeker nog een paar jaar tijd nemen voor ons gezin van 3. Anderzijds is het natuurlijk afwachten of het nog een x lukt. Een medisch traject sta ik niet voor open denk ik. Het was zonder al heftig die 2 jaar en als dat er dan nog bij zou moeten terwijl er een kleine rondloopt. Het is nogal wat. Ik hoop wel dat het evt weer moeilijk zwanger blijven nu mentaal dragelijker zal zijn met de wetenschap dat ik al moeder ben.
zaterdag 19 februari 2022 om 08:37
Ik hoop het. Ik ben er wel uit dat ik graag een tweede wil maar sta er vanwege mijn eerdere ervaringen totaal niet meer zorgeloos in. Daarom zie ik met vlagen vooral veel beren op de weg. Eigenlijk zou ik het liefst een dreumes adopteren en het voorafgaande proces overslaan
@zwembad84: alles wat jij schrijft is ook herkenbaar. Ik ben nog iets ouder dan jij dus het is wel een beetje nu of nooit. Nou is mijn zoontje ook al wat ouder, met 9 maanden was ik er ook totaal niet klaar voor dus dat snap ik helemaal.
zaterdag 19 februari 2022 om 09:37
Als ik dit zo lees dan komt het op mij over dat je alleen maar een tweede wilt zodat de eerste een broer of zus heeft. Niet per se voor jezelf?zwembad84 schreef: ↑19-02-2022 07:50Fijn om dit mee te lezen. Hier eigenlijk wel besloten om voor een 2e te gaan. Wij willen de kleine geen broertje of zusje onthouden. Ik vind het alleen wel een ding om alles wat ik hier ook lees.
Helaas ben ik inmiddels net 38 geworden en duurde het net geen 2 jaar voor ik blijvend zwanger werd. Ons zoontje is nu bijna 9 maand en ik voel wel echt leeftijdsdruk. Mentaal ben ik er nog niet klaar voor denk ik.
Mn lichaam is net weer echt van mij. Ik geniet daar van. Dan weer een zwangerschap, waars weer een keizersnede en 6 mnd borstvoeding. Het was best een aanslag. De gebroken nachten er achteraan (die hebben we nog steeds).
Ik heb ook wel vrees voor de drukte. Merk dat ik me weer in mn baan wil ontwikkelen. Op termijn een andere functie. Een opleiding volgen. Tegelijk is het alleen nu nog een optie om nog 1x zwanger te worden en te blijven. Over een paar jaar is dat moment voorbij. Ik had heel graag gewild dat ik een paar jaar jonger was haha dan zou ik zeker nog een paar jaar tijd nemen voor ons gezin van 3. Anderzijds is het natuurlijk afwachten of het nog een x lukt. Een medisch traject sta ik niet voor open denk ik. Het was zonder al heftig die 2 jaar en als dat er dan nog bij zou moeten terwijl er een kleine rondloopt. Het is nogal wat. Ik hoop wel dat het evt weer moeilijk zwanger blijven nu mentaal dragelijker zal zijn met de wetenschap dat ik al moeder ben.
Ik denk dat iedereen z'n kinderen de wereld gunt, een broer of zus waarmee ze een goede band hebben, vrienden en vriendinnen, een fijne baan, een fijne relatie, fijn huis, etc.
De realiteit is dat je daar maar beperkt invloed op hebt, je kunt wel een kind op de wereld zetten zodat er een broer of zus is, maar je hebt maar tot zoverre invloed op de band die ze zullen ontwikkelen. Hetzelfde voor vrienden, relaties, etc.
Als ik naar mezelf kijk dan vind ik de reden "een broer of zus" niet genoeg. Mijn man en ik moeten het kind opvoeden, het heeft sowieso de eerste 4 jaar een enorme impact op hoe flexibel je bent met werk en vrije tijd. Maar het belangrijkste, ik wil mijn kinderen niet de druk opleggen dat ze er zijn voor elkaar en dus een band moeten opbouwen. Mijn man en ik hebben zelf vrij weinig met onze siblings, gewoon af en toe contact uit beleefdheid.
Dit is overigens geen pleidooi voor 1 kind. Maar ik denk wel dat je het vooral voor jezelf moet willen en niet omdat je je kind een broer of zus wilt geven of omdat het zo "hoort". Je kind(eren) hebben er ook niets aan als je als ouder het eigenlijk te veel vindt.
zaterdag 19 februari 2022 om 09:38
Het blijft zwaar iedere maand weer, maar is wel anders! Snap je gevoel helemaal: ik twijfelde dit keer over borstvoeding, maar net de knoop doorgehakt dat ik het weer niet ga doen. Scheelt weer 6 maandenzwembad84 schreef: ↑19-02-2022 07:50Fijn om dit mee te lezen. Hier eigenlijk wel besloten om voor een 2e te gaan. Wij willen de kleine geen broertje of zusje onthouden. Ik vind het alleen wel een ding om alles wat ik hier ook lees.
Helaas ben ik inmiddels net 38 geworden en duurde het net geen 2 jaar voor ik blijvend zwanger werd. Ons zoontje is nu bijna 9 maand en ik voel wel echt leeftijdsdruk. Mentaal ben ik er nog niet klaar voor denk ik.
Mn lichaam is net weer echt van mij. Ik geniet daar van. Dan weer een zwangerschap, waars weer een keizersnede en 6 mnd borstvoeding. Het was best een aanslag. De gebroken nachten er achteraan (die hebben we nog steeds).
Ik heb ook wel vrees voor de drukte. Merk dat ik me weer in mn baan wil ontwikkelen. Op termijn een andere functie. Een opleiding volgen. Tegelijk is het alleen nu nog een optie om nog 1x zwanger te worden en te blijven. Over een paar jaar is dat moment voorbij. Ik had heel graag gewild dat ik een paar jaar jonger was haha dan zou ik zeker nog een paar jaar tijd nemen voor ons gezin van 3. Anderzijds is het natuurlijk afwachten of het nog een x lukt. Een medisch traject sta ik niet voor open denk ik. Het was zonder al heftig die 2 jaar en als dat er dan nog bij zou moeten terwijl er een kleine rondloopt. Het is nogal wat. Ik hoop wel dat het evt weer moeilijk zwanger blijven nu mentaal dragelijker zal zijn met de wetenschap dat ik al moeder ben.
zaterdag 19 februari 2022 om 10:00
Ik vind het dus wel heel belangrijk dat siblings er zijn voor elkaar. Dat ze samen opgroeien en van elkaar leren Een blijvende band opbouwen is een enorme meerwaarde in het leven ipv er altijd alleen voor te staan. Ik hecht dan ook wel aan familiebanden. Dat hoeft een individuele ontwikkeling niet in de weg te staan. Ik vind vriendschappen ook zeer waardevol. En die kunnen prima naast familiebanden bestaan. Maar ze zijn zeker niet hetzelfde. Vrienden kunnen veel makkelijker weer verdwijnen uit het leven. Bij familie is dat niet zo. Je kunt breken maar dat is zeer uitzonderlijk (in tegenstelling tot het verbreken van andere banden). En je kunt afstand nemen maar die relatie blijft altijd. En door andere familieleden en bijeenkomsten blijf je op de hoogte of elkaar tegenkomen.
Maar het belangrijkste is wel dat een sibling voor een kind vaak erg leuk is. Dat samen opgroeien en van elkaar leren (ook door ruzie te maken). Het is absoluut geen garantie voor de toekomst. Maar de meeste mensen die ik ken hebben een prima tot zeer goede onderlinge band.
Maar het belangrijkste is wel dat een sibling voor een kind vaak erg leuk is. Dat samen opgroeien en van elkaar leren (ook door ruzie te maken). Het is absoluut geen garantie voor de toekomst. Maar de meeste mensen die ik ken hebben een prima tot zeer goede onderlinge band.
zaterdag 19 februari 2022 om 11:42
Als ik een kind van 2 kon adopteren zou ik ook veel makkelijker denken over een derde. Maar goed adoptiekinderen hebben op heel andere vlakken weer zo hun uitdagingen.Positivevibes schreef: ↑19-02-2022 08:37Ik hoop het. Ik ben er wel uit dat ik graag een tweede wil maar sta er vanwege mijn eerdere ervaringen totaal niet meer zorgeloos in. Daarom zie ik met vlagen vooral veel beren op de weg. Eigenlijk zou ik het liefst een dreumes adopteren en het voorafgaande proces overslaan
@zwembad84: alles wat jij schrijft is ook herkenbaar. Ik ben nog iets ouder dan jij dus het is wel een beetje nu of nooit. Nou is mijn zoontje ook al wat ouder, met 9 maanden was ik er ook totaal niet klaar voor dus dat snap ik helemaal.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
zaterdag 19 februari 2022 om 11:55
Ik denk niet dat je een zwangerschap of de babyperiode exact kunt vergelijken. Dat is iedere keer weer anders. Als de 1e bijvoorbeeld een huilbaby was kan ik mij angst voorstellen. Maar dat hoeft niet te betekenen dat de volgende dat ook zal zijn.
En daarbij is een jaar (of 2) niets op het totale leven van een kind. Als je echt nog een kind wilt zou ik kijken naar de periode daarna. Ze zijn maar heel kort klein en veel langer groot. Je krijgt geen 2e baby maar een compleet persoon en extra gezinslid.
En daarbij is een jaar (of 2) niets op het totale leven van een kind. Als je echt nog een kind wilt zou ik kijken naar de periode daarna. Ze zijn maar heel kort klein en veel langer groot. Je krijgt geen 2e baby maar een compleet persoon en extra gezinslid.
