Kinderen
alle pijlers
Hoe zelfstandig is jouw 5jarige?
zondag 9 januari 2022 om 19:13
Hoi!
Volgende week word mijn oudste zoon 5. Een lieve, meestal vrolijke jongen met een behoorlijk sterke eigen wil. Om eerlijk te zijn, had ik op deze leeftijd wel iets meer zelfstandigheid verwacht. Daarom de vraag, hoe zelfstandig is jouw 5jarige? Even om te checken ook of ik misschien te hoge verwachtingen heb.
Mijn zoon kan zelfstandig zijn schoenen en laarzen aan doen, en zijn jas. Nog niet de rits dicht. Hij kan in theorie zijn broek en sokken aan en uit doen, maar dat gaat altijd gepaard met een hoop gemopper en "dat wil ik niet zelf doen". Zijn trui lukt nog niet. Billen afvegen roept hij ons altijd voor, terwijl hij het op school wel zelf moet doen. Hij vertikt het thuis zelf te doen. Als ik hem daartoe probeer te stimuleren moet hij vooral veel "huilen" en mopperen. Dingen als zelf brood smeren of aan tafel zn melk inschenken hoeven we nog helemaal niet aan te beginnen. Kortom, hij heeft ons nog nagenoeg bij alles nodig, maar hij is ook wel wat lui aangelegd. Hij doet liever niks zelf. We helpen hem overigens altijd met liefde hoor. Maar is mijn verwachting te hoog als ik zeg dat ik wel iets meer had verwacht?
Volgende week word mijn oudste zoon 5. Een lieve, meestal vrolijke jongen met een behoorlijk sterke eigen wil. Om eerlijk te zijn, had ik op deze leeftijd wel iets meer zelfstandigheid verwacht. Daarom de vraag, hoe zelfstandig is jouw 5jarige? Even om te checken ook of ik misschien te hoge verwachtingen heb.
Mijn zoon kan zelfstandig zijn schoenen en laarzen aan doen, en zijn jas. Nog niet de rits dicht. Hij kan in theorie zijn broek en sokken aan en uit doen, maar dat gaat altijd gepaard met een hoop gemopper en "dat wil ik niet zelf doen". Zijn trui lukt nog niet. Billen afvegen roept hij ons altijd voor, terwijl hij het op school wel zelf moet doen. Hij vertikt het thuis zelf te doen. Als ik hem daartoe probeer te stimuleren moet hij vooral veel "huilen" en mopperen. Dingen als zelf brood smeren of aan tafel zn melk inschenken hoeven we nog helemaal niet aan te beginnen. Kortom, hij heeft ons nog nagenoeg bij alles nodig, maar hij is ook wel wat lui aangelegd. Hij doet liever niks zelf. We helpen hem overigens altijd met liefde hoor. Maar is mijn verwachting te hoog als ik zeg dat ik wel iets meer had verwacht?
zondag 9 januari 2022 om 21:33
Dit deed mijn 5 jarige echt nog niet allemaal .slagroom-met-dip schreef: ↑09-01-2022 20:35We hebben hier een enorm zelfstandige 5 jarige. Maar dat komt omdat we vroeg begonnen zijn met hem dingen zelf te laten doen.
Hij kan zichzelf aan en uitkleden (hij kiest zelfs zijn kleren uit en pakt deze zelf uit de kast), jas en rits dicht, hij smeert zijn eigen brood, pakt melk uit de koelkast en schenkt deze in. We hebben een opstapje zodat hij overal bij kan.
Hij kan zelf de tv aanzetten, ruimt z'n eigen speelgoed op. Onder de douche wast hij zichzelf en we zijn aan het oefenen met z'n haar wassen en uitspoelen.
Hij kan zijn zusje mee aankleden (schoenen aan, jas aan), hij helpt mee de tafel dekken en afruimen. Als hij geknoeid heeft, pakt hij een doek en poetst het op.
Allemaal uit eigen beweging. En natuurlijk helpen we hem ook met dingen, maar hij wil het vaak zelf doen. En als we het voor hem doen, krijgen we ook een "dankjewel!" van hem.
Het is dus net hoeveel aandacht je er zelf aan geeft en hoeveel zelfstandigheid je hem geeft. Ze moeten alles leren en dat doen ze door het te doen!
Nu moet ik zeggen dat ik er zelf ook wat laks in was/ben. Dat hij goed kan lezen of sociaal is vind ik belangrijker dan dat hij op z’n 4e z’n eigen brood/billen kon smeren/vegen. Ook omdat ik wel de tijd had, met 1 kind en ik dat gewoon niet zo belangrijk vind. Wel als ze 18 zijn (begrijp me niet verkeerd:)), maar of ze dit nu op hun 4e, 5e of 6e kunnen, maakt in mijn ogen/levenssituatie niet veel uit. Idem met zwemles. Man, wat winden sommige ouders zich daar op. Echt niemand die op je 35e vraagt: “en wanneer had jij je A diploma?”. Maar dit kan voor iedereen anders zijn natuurlijk! Vooral met meer kinderen etc. In onze gezinssituatie was er niet veel haast bij en had ik geen zin om mij erover op te winden.
Ik denk dat het ook per kind verschilt. Ene kind wordt meer gestimuleerd, is motorische handiger en karakters verschillen. Zowel van ouders, als kind.
Ben zelf meer van “wat komt, dat komt”. Uiteindelijk kwam alles tot dusver goed. Soms wat later, soms wat eerder. Ik hou niet van pushen. Werkt hier averechts. Tuurlijk moeten kinderen zelfstandige wezens worden, maar de 1 heeft daar wat meer tijd voor nodig dan de ander.
anoniem_405244 wijzigde dit bericht op 09-01-2022 21:38
3.59% gewijzigd
zondag 9 januari 2022 om 21:46
Dit is wel een goede vraag en speelt hier denk ik zeker een rol. Iemand anders vroeg of hij al kon veters strikken. We zijn begonnen met oefenen , en hij kan de veters over elkaar leggen en dan één eronderdoor zeg maar, maar zodra hij een lus moest gaan maken riep hij dat hij het niet kon, huilen, en nu wil hij niet meer.
Verder ook iedereen bedankt voor de reacties, ik lees veel dingen waar ik wel wat aan heb!
zondag 9 januari 2022 om 22:05
Mijn zoon is best wel onzeker en faalangstig bij het aanleren van nieuwe vaardigheden. Dus dat gaat ook gepaard met het lukt niet, jij moet het doen, boosheid en huilen. Het meeste aankleden kan hij wel, maar sokken en schoenen zijn soms moeilijk.
Brood smeren heb ik vorige zomer aangeleerd. Aan het begin van de vakantie heb ik gezegd dat hij dat ging leren in de vakantie en dat we iedere dag gingen oefenen. Dat was een week drama, maar daarna lukte het. En nog vindt hij het wel moeilijk en heeft hij er geen zin in. En afhankelijk van hoeveel tijd we hebben en hoeveel zin in drama doe ik het dan voor hem of niet.
Drinken inschenken kan hij wel trouwens. Als het aan hem ligt bedien ik hem de hele dag, maar dat vertik ik nu wel.
Ik zou denk ik 1 activiteit eerst pakken die je wilt aanleren en duidelijk maken dat jullie daar mee gaan oefenen. En als dat lukt, pak je de volgende.
Brood smeren heb ik vorige zomer aangeleerd. Aan het begin van de vakantie heb ik gezegd dat hij dat ging leren in de vakantie en dat we iedere dag gingen oefenen. Dat was een week drama, maar daarna lukte het. En nog vindt hij het wel moeilijk en heeft hij er geen zin in. En afhankelijk van hoeveel tijd we hebben en hoeveel zin in drama doe ik het dan voor hem of niet.
Drinken inschenken kan hij wel trouwens. Als het aan hem ligt bedien ik hem de hele dag, maar dat vertik ik nu wel.
Ik zou denk ik 1 activiteit eerst pakken die je wilt aanleren en duidelijk maken dat jullie daar mee gaan oefenen. En als dat lukt, pak je de volgende.
zondag 9 januari 2022 om 22:05
moet blijkbaar even bezinken 
zondag 9 januari 2022 om 22:10
Veters strikken is typisch iets dat je vrijwel niet kunt snappen met je hoofd, je vingers moeten het voelen en oefenen. Dat voelt spannend, en spanning is geen fijn gevoel dus waarschijnlijk vandaar de tranen. Niet lui, dus, maar spanning vermijdend. De uitdaging zit voor hem in leren omgaan met het voelen van spanning.
Je kunt hem leren om iets spannend te vinden en toch te doen, doorzetten is een skill die we waarderen. Maar gaat ten koste van het voelen.
Je kunt hem leren om de spanning te voelen en te benoemen en de druk er wat vanaf te halen. Bijvoorbeeld door kleinere stapjeste nemen, hem wat ruimte te geven om even ‘’klein’ te zijn als hij moe is, aan het eind vd dag etc. Dan wat midner van hem verwachten.
Je kunt hem leren hulp te vragen, actief zn spieren te ontspannen etc in het leren omgaan met spanning. En het allerbelangrijksteis erkenning en een beetje begrip
Je kunt hem leren om iets spannend te vinden en toch te doen, doorzetten is een skill die we waarderen. Maar gaat ten koste van het voelen.
Je kunt hem leren om de spanning te voelen en te benoemen en de druk er wat vanaf te halen. Bijvoorbeeld door kleinere stapjeste nemen, hem wat ruimte te geven om even ‘’klein’ te zijn als hij moe is, aan het eind vd dag etc. Dan wat midner van hem verwachten.
Je kunt hem leren hulp te vragen, actief zn spieren te ontspannen etc in het leren omgaan met spanning. En het allerbelangrijksteis erkenning en een beetje begrip
zondag 9 januari 2022 om 22:13
Klinkt wel herkenbaar, al kan mijn zoon wel brood smeren. Rits en trui lukken ook. Hij wordt over 4 maanden 5.
Maar hij wil veel van dit soort dingen ook niet doen. Hij moet van mij en dan gaat het morrend en zuchtend en zeurend.
Oh en als mama er niet is om hem te helpen is hij sws véúl zelfstandiger ineens
Maar hij wil veel van dit soort dingen ook niet doen. Hij moet van mij en dan gaat het morrend en zuchtend en zeurend.
Oh en als mama er niet is om hem te helpen is hij sws véúl zelfstandiger ineens
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
zondag 9 januari 2022 om 22:19
Haha ik doe het dan helemaal verkeerd want hier doe ik nu ook nog af en toe de billen en noem maar op. En ze zijn zelfs ouder dan 5. Ik denk dat het vooral belangrijk is waar jullie waarde aan hechten. Op sommige vlakken ben je wat sneller, soms zijn ze wat luier en willen ze hulp. En denk dat je soms de leeftijd er niet aan hoeft te koppelen. Ja natuurlijk denk ik soms ook wel had ik bepaalde dingen maar eerder moeten aanpakken, kwa structuur of vroeg beginnen maar het gaat allemaal al zo snel en het komt allemaal wel goed.
zondag 9 januari 2022 om 22:38
Ik heb denk ik weinig tips, want hier kinderen die al redelijk zelfstandig waren op die leeftijd. Ik moet zeggen dat wij in een ander land woonden, waar men dit soort dingen naar mijn idee belangrijker dan in NL vond en er werd oor school en ouders ook meer aandacht aan besteed(misschien zit ik er helemaal naast, maar dat was mijn indruk).
Op de peuterspeelzaal werd verwacht van kinderen dat ze zich zelfstandig aankleedden vanaf een jaar of 2-3. En daar werd ook actief mee geoefend. Ook thuis trouwens. Leidster hadden trouwens wel alle geduld: maakte niet uit als jas en schoenen aantrekken 20 min duurden. Als de kinderen het maar zelf probeerden.
Ook werd er met kinderen veel gekookt en dus vanaf een jaar of 3 ook groente en fruit snijden met een mes. Kinderen werden aangemoedigd hoog te klimmen en van hoogte springen was ook geen probleem.
In NL zag ik kinderen die op de zwemles aan en uitgekleed werden door ouders. Nu heb ik daar niet direct een mening over, maar in mijn oude woonland zouden ouders dat minder gauw doen volgens mij. Ook dingen als jassen ophangen, gymtas meenemen e.d. : er werd van kinderen verwacht dat ze dat zelf deden.
Natuurlijk is dit niet het hele verhaal, maar ik denk dat dit wel enige invloed heeft. Uitstralen dat je een vertrouwen in de kind hebt, niet haasten, niet de indruk wekken dat je het zelf sneller en beter doet en kinderen van jongs af aan positief aanmoedigen en van afstand begeleiden en supporten.
Op de peuterspeelzaal werd verwacht van kinderen dat ze zich zelfstandig aankleedden vanaf een jaar of 2-3. En daar werd ook actief mee geoefend. Ook thuis trouwens. Leidster hadden trouwens wel alle geduld: maakte niet uit als jas en schoenen aantrekken 20 min duurden. Als de kinderen het maar zelf probeerden.
Ook werd er met kinderen veel gekookt en dus vanaf een jaar of 3 ook groente en fruit snijden met een mes. Kinderen werden aangemoedigd hoog te klimmen en van hoogte springen was ook geen probleem.
In NL zag ik kinderen die op de zwemles aan en uitgekleed werden door ouders. Nu heb ik daar niet direct een mening over, maar in mijn oude woonland zouden ouders dat minder gauw doen volgens mij. Ook dingen als jassen ophangen, gymtas meenemen e.d. : er werd van kinderen verwacht dat ze dat zelf deden.
Natuurlijk is dit niet het hele verhaal, maar ik denk dat dit wel enige invloed heeft. Uitstralen dat je een vertrouwen in de kind hebt, niet haasten, niet de indruk wekken dat je het zelf sneller en beter doet en kinderen van jongs af aan positief aanmoedigen en van afstand begeleiden en supporten.
zondag 9 januari 2022 om 23:21
Mijn dochter is gezegend met een vreselijk luie moeder. Dus die kan alles wat je noemt zelf. (Ze is 5).
Ik krijg ook heel vaak te horen dat ze iets niet kan. Maar als ze het zelf ergens voor nodig heeft kan ze het prima zelf. Dus ik trap daar niet in.
Overigens smeer ik haar brood wel. En schenk ik ranja in. Maar dat is meer omdat ze erg klein is en ons aanrecht erg hoog. Met haar triptrap stoel kan ze er wel bij, maar dat is iedere keer zo’n gesleep.
Ik krijg ook heel vaak te horen dat ze iets niet kan. Maar als ze het zelf ergens voor nodig heeft kan ze het prima zelf. Dus ik trap daar niet in.
Overigens smeer ik haar brood wel. En schenk ik ranja in. Maar dat is meer omdat ze erg klein is en ons aanrecht erg hoog. Met haar triptrap stoel kan ze er wel bij, maar dat is iedere keer zo’n gesleep.
zondag 9 januari 2022 om 23:33
Ik heb van jongs af aan veel aandacht voor zaken als de leerkuil, ‘van proberen kan je leren’, leef zelf fouten maken voor enz.
En vooral vanuit verbinding het gesprek aan gaan als ik een opening zie, als ik zie dat hij ergens van baalt.
Maar ALTIJD laat ik de keuze bij hem, omdat z’n autonomie zo’n groot goed is. Hij mag lekker zelf weten wat hij leert en doet, want anders gooit hij zo gigantisch z’n kont tegen de krib dat ie het bij wijze van nooit meer gaat doen.
Maar het gaat hier altijd allemaal beter in periodes dat hij minder last heeft van niet passend onderwijs. Dus mijn aandacht gaat doorgaans meer uit naar dát veranderen, en dan komt de rest vanzelf.
Maar goed, ik heb dan ook het rotsvaste vertrouwen dat elk kind wil leren en zich wil ontwikkelen. En als dat er niet uitkomt qua gedrag, dan moet je uitzoeken waar dat aan ligt en zorgen dat de onderliggende behoeftes worden vervuld.
•
zondag 9 januari 2022 om 23:43
Dat is een hele goede. De mijne is knetter gevoelig dus gevoelens van spanning zijn dan ook mega groot en die wil hij gewoon niet hebben (net als verdriet).Friezin71 schreef: ↑09-01-2022 22:10Veters strikken is typisch iets dat je vrijwel niet kunt snappen met je hoofd, je vingers moeten het voelen en oefenen. Dat voelt spannend, en spanning is geen fijn gevoel dus waarschijnlijk vandaar de tranen. Niet lui, dus, maar spanning vermijdend. De uitdaging zit voor hem in leren omgaan met het voelen van spanning.
Je kunt hem leren om iets spannend te vinden en toch te doen, doorzetten is een skill die we waarderen. Maar gaat ten koste van het voelen.
Je kunt hem leren om de spanning te voelen en te benoemen en de druk er wat vanaf te halen. Bijvoorbeeld door kleinere stapjeste nemen, hem wat ruimte te geven om even ‘’klein’ te zijn als hij moe is, aan het eind vd dag etc. Dan wat midner van hem verwachten.
Je kunt hem leren hulp te vragen, actief zn spieren te ontspannen etc in het leren omgaan met spanning. En het allerbelangrijksteis erkenning en een beetje begrip
Ik vraag vaak: wat is het kleinste stapje dat je wel zou willen nemen/durven?
Maar ik benoem ook vaak de spanning: vind je het spannend? Ben je bang dat het niet meteen lukt? Vaak je ervan dat het nog niet precies is zoals jij wil? Wat jammer hè dat jouw handen en je hersens samen nog meer oefening nodig hebben voor het makkelijk gaat. Etcetera etcetera.
En als het toch is gelukt vooral z’n inzet benoemen ipv het resultaat: wauw ik zag dat je zó je best deed, wat moedig dat je die stap durfde te zetten. Wat vind je zelf van hoe het ging?
Maar goed, dergelijke dingen zet ik niet in voor brood smeren, maar voor echt belangrijke dingen zeg maar. Of voor dingen waar hij zelf tegenaan loopt.
•
maandag 10 januari 2022 om 06:14
Ben jij zelf ook leerkracht? Het 'van proberen kun je leren' hebben wij overgenomen van de juf, bekt een stuk lekkerder dan 'iedereen maakt wel eens een foutje/van fouten maken kun je leren'. Het lastige vind ik dat hij het ook eigenlijk wel goed inschat, want hij weigert te proberen als het gaat om vaardigheden die echt wel wat oefening vergen, zoals bv. fietsen zonder zijwieltjes of letters schrijven. Dan zeg ik ook dat hij dat inderdaad NOG niet kan, maar dat hij dat heus wel kan leren. Hij roept dus al meer dan een jaar dat hij gaat proberen om zonder zijwieltjes te fietsen als hij 5 is. Ik ga ook niet proberen om hem te dwingen, want die strijd verlies ik dan.Frizz schreef: ↑09-01-2022 23:33Ik heb van jongs af aan veel aandacht voor zaken als de leerkuil, ‘van proberen kan je leren’, leef zelf fouten maken voor enz.
En vooral vanuit verbinding het gesprek aan gaan als ik een opening zie, als ik zie dat hij ergens van baalt.
Maar ALTIJD laat ik de keuze bij hem, omdat z’n autonomie zo’n groot goed is. Hij mag lekker zelf weten wat hij leert en doet, want anders gooit hij zo gigantisch z’n kont tegen de krib dat ie het bij wijze van nooit meer gaat doen.
Maar het gaat hier altijd allemaal beter in periodes dat hij minder last heeft van niet passend onderwijs. Dus mijn aandacht gaat doorgaans meer uit naar dát veranderen, en dan komt de rest vanzelf.
Maar goed, ik heb dan ook het rotsvaste vertrouwen dat elk kind wil leren en zich wil ontwikkelen. En als dat er niet uitkomt qua gedrag, dan moet je uitzoeken waar dat aan ligt en zorgen dat de onderliggende behoeftes worden vervuld.
Maar letters schrijven bv, dat speelde op school, probeert hij dit jaar wel, maar hij heeft ook echt een geweldige juf dit jaar die precies weet hoe ze hem moet aanpakken.
Fouten maken leven wij ook echt wel voor, maar je zou bijna denken dat hij bij ieder foutje op zijn kop krijgt. Heeft hij altijd al wel gehad, als hij per ongeluk zijn nichtje pijn deed of iets stuk maakte kroop hij als peuter al onder de tafel. Maar de laatste tijd zegt hij dat hij een stommerd is als hij bv knoeit met drinken inschenken.
Ik heb alleen geen idee waar dit gedrag uit voortkomt, welke behoeftes er dan niet worden vervuld bij hem. Mijn schoonzus en zwager zijn ook heel perfectionistisch, echt tot aan het belemmerende toe, dus dat zou ik hem graag besparen.
maandag 10 januari 2022 om 06:34
Bij mijn 5-jarige ligt het er ook erg aan hoe interessant hij iets vindt. Fietsen vindt hij leuk dus dat was snel geleerd. Aankleden is niet boeiend dus is het vaak “doe jij dat maar” en ik ben helaas nogal ongeduldig van nature dus zeker als we weg moeten help ik hem omdat het dan sneller gaat. Eerder praktisch dan pedagogisch verantwoord 
Nu moet ik ook toegeven dat ik zelf ook graag voor de makkelijke weg kies dus heeft hij schoenen met klittenband en vooral joggingbroeken dus zonder knoop/rits (vraagt hij ook zelf om, hij vindt spijkerbroeken te stug)
Bij zwemles hebben we maar 5 minuten om om te kleden dus als ik dan niet help redden we dat niet.
Nu moet ik ook toegeven dat ik zelf ook graag voor de makkelijke weg kies dus heeft hij schoenen met klittenband en vooral joggingbroeken dus zonder knoop/rits (vraagt hij ook zelf om, hij vindt spijkerbroeken te stug)
Bij zwemles hebben we maar 5 minuten om om te kleden dus als ik dan niet help redden we dat niet.
maandag 10 januari 2022 om 06:46
Hier een meisje van 5,5 dat naast perfectionistisch ook heel zelfstandig is. Ze doet dingen pas als ze ze kan maar wil wel alles wat anderen kunnen. Gelukkig is ze motorisch best handig waardoor ze ook gewoon het meeste zelf kan. Aan en uitkleden, afvegen, brood smeren, inschenken, zelf fietsen, etc kan ze allemaal. Soms iets langzamer dan mijn ongeduldige ik zou willen maar daar probeer ik zo min mogelijk van te laten merken. We hebben wel een tijd gehad dat aankleden moeilijk was ivm alles wat niet lekker zat (ze is wel behoorlijk gevoelig voor naadjes ed). Daarbij hielp ik dan. Maar eerlijk; ik denk dat het ook wel in het kind zit want onze peuter van 3 doet echt minder zelf dan zijn zus destijds deed. Die is helemaal niet perfectionistisch en ook totaal niet onder de indruk van wat een ander al wel of niet kan. Laat zich liever zolang mogelijk verzorgen.. We zullen zien hoe het gaat als hij 5 is.
maandag 10 januari 2022 om 07:27
CHL schreef: ↑10-01-2022 06:14Ben jij zelf ook leerkracht? Het 'van proberen kun je leren' hebben wij overgenomen van de juf, bekt een stuk lekkerder dan 'iedereen maakt wel eens een foutje/van fouten maken kun je leren'. Het lastige vind ik dat hij het ook eigenlijk wel goed inschat, want hij weigert te proberen als het gaat om vaardigheden die echt wel wat oefening vergen, zoals bv. fietsen zonder zijwieltjes of letters schrijven. Dan zeg ik ook dat hij dat inderdaad NOG niet kan, maar dat hij dat heus wel kan leren. Hij roept dus al meer dan een jaar dat hij gaat proberen om zonder zijwieltjes te fietsen als hij 5 is. Ik ga ook niet proberen om hem te dwingen, want die strijd verlies ik dan.
Maar letters schrijven bv, dat speelde op school, probeert hij dit jaar wel, maar hij heeft ook echt een geweldige juf dit jaar die precies weet hoe ze hem moet aanpakken.
Fouten maken leven wij ook echt wel voor, maar je zou bijna denken dat hij bij ieder foutje op zijn kop krijgt. Heeft hij altijd al wel gehad, als hij per ongeluk zijn nichtje pijn deed of iets stuk maakte kroop hij als peuter al onder de tafel. Maar de laatste tijd zegt hij dat hij een stommerd is als hij bv knoeit met drinken inschenken.
Ik heb alleen geen idee waar dit gedrag uit voortkomt, welke behoeftes er dan niet worden vervuld bij hem. Mijn schoonzus en zwager zijn ook heel perfectionistisch, echt tot aan het belemmerende toe, dus dat zou ik hem graag besparen.
Hij leert nu van de juf wat oefenen is, dus? Dat is alleen maar mooi en gaat hem ook helpen bij andere dingen die je moet oefenen. (Alhoewel er nog steeds kinderen zijn die alles al hebben kunnen bedenken, en dus geen oefentijd (faaltijd) gebruiken. Je kunt je voorstellen dat áls je dan iets niet gelijk kunt, dat dit voelt als het einde van de wereld. Je hebt namelijk nog nooit geoefend met oefenen / falen. )
Veel gevoelige kinderen willen alles graag goed doen. Perfectionisme zit dan in het fijne gevoel dat het geeft als iets goed is. Harmonie voelt fijn, schoonheid voelt fijn, voldoen aan de verwachtingen van anderen voelt fijn. Zomaar klakkeloos iets doen lukt hen bijna niet, omdat ze vrijwel overal hun hart in stoppen.
Heb je een kind dat gevoelig is én een sterke wil heeft, dan is autonomie óók heel belangrijk. Perfectionisme gaat dan meer richting alles-van-jezelf inzetten, omdat dat een fijn gevoel is.
maandag 10 januari 2022 om 07:56
Je omschrijft gewoon exact mijn kind. Hij is inderdaad heel gevoelig, wil het allemaal goed doen en doet vrijwel alles vol overgave. Ik denk ook dat hij héél slim is, dat maakt het er eigenlijk niet makkelijker op.Friezin71 schreef: ↑10-01-2022 07:27Hij leert nu van de juf wat oefenen is, dus? Dat is alleen maar mooi en gaat hem ook helpen bij andere dingen die je moet oefenen. (Alhoewel er nog steeds kinderen zijn die alles al hebben kunnen bedenken, en dus geen oefentijd (faaltijd) gebruiken. Je kunt je voorstellen dat áls je dan iets niet gelijk kunt, dat dit voelt als het einde van de wereld. Je hebt namelijk nog nooit geoefend met oefenen / falen. )
Veel gevoelige kinderen willen alles graag goed doen. Perfectionisme zit dan in het fijne gevoel dat het geeft als iets goed is. Harmonie voelt fijn, schoonheid voelt fijn, voldoen aan de verwachtingen van anderen voelt fijn. Zomaar klakkeloos iets doen lukt hen bijna niet, omdat ze vrijwel overal hun hart in stoppen.
Heb je een kind dat gevoelig is én een sterke wil heeft, dan is autonomie óók heel belangrijk. Perfectionisme gaat dan meer richting alles-van-jezelf inzetten, omdat dat een fijn gevoel is.
Ik was al fan van de juf, maar inderdaad, zij krijgt het wel voor elkaar dat hij leert oefenen.
maandag 10 januari 2022 om 07:57
Wat Friezin zegt dus. 
Ik ben geen leerkracht, maar had wel al snel door dat mijn kind een andere aanpak nodig heeft dan een ander kind. En nee hier is het resultaat er vaak ook niet naar, maar daar heb ik me al bij neergelegd.
Hier is de oorzaak gelegen in (uitzonderlijk) hoogbegaafdheid. Daar horen dus ook eigenschappen bij als gevoeligheid (en de behoefte aan harmonie) en grote behoefte aan autonomie. Maar mijn zoon spiegelt zich niet aan leeftijdgenoten maar aan volwassenen.
Ik leg leerprocessen dus ook uit aan de hand van het brein: er moeten nieuwe verbindingen gemaakt worden in je hersens. Daar kijken we dan plaatjes van bv, en daar kom ik regelmatig op terug als iets mis gaat.
Als onderwijs niet goed aansluit (bijna altijd hier) dan is zijn spanning verhoogd. Op school lukt het niet goed te voorzien in zijn (cognitieve) behoeften.
Ik ben geen leerkracht, maar had wel al snel door dat mijn kind een andere aanpak nodig heeft dan een ander kind. En nee hier is het resultaat er vaak ook niet naar, maar daar heb ik me al bij neergelegd.
Hier is de oorzaak gelegen in (uitzonderlijk) hoogbegaafdheid. Daar horen dus ook eigenschappen bij als gevoeligheid (en de behoefte aan harmonie) en grote behoefte aan autonomie. Maar mijn zoon spiegelt zich niet aan leeftijdgenoten maar aan volwassenen.
Ik leg leerprocessen dus ook uit aan de hand van het brein: er moeten nieuwe verbindingen gemaakt worden in je hersens. Daar kijken we dan plaatjes van bv, en daar kom ik regelmatig op terug als iets mis gaat.
Als onderwijs niet goed aansluit (bijna altijd hier) dan is zijn spanning verhoogd. Op school lukt het niet goed te voorzien in zijn (cognitieve) behoeften.
•
maandag 10 januari 2022 om 08:11
CHL schreef: ↑10-01-2022 07:56Je omschrijft gewoon exact mijn kind. Hij is inderdaad heel gevoelig, wil het allemaal goed doen en doet vrijwel alles vol overgave. Ik denk ook dat hij héél slim is, dat maakt het er eigenlijk niet makkelijker op.
Ik was al fan van de juf, maar inderdaad, zij krijgt het wel voor elkaar dat hij leert oefenen.
Ik gok zomaar dat je daar wel vanuit kunt gaan
maandag 10 januari 2022 om 08:15
Frizz schreef: ↑10-01-2022 07:57Wat Friezin zegt dus.
Ik ben geen leerkracht, maar had wel al snel door dat mijn kind een andere aanpak nodig heeft dan een ander kind. En nee hier is het resultaat er vaak ook niet naar, maar daar heb ik me al bij neergelegd.
Hier is de oorzaak gelegen in (uitzonderlijk) hoogbegaafdheid. Daar horen dus ook eigenschappen bij als gevoeligheid (en de behoefte aan harmonie) en grote behoefte aan autonomie. Maar mijn zoon spiegelt zich niet aan leeftijdgenoten maar aan volwassenen.
Ik leg leerprocessen dus ook uit aan de hand van het brein: er moeten nieuwe verbindingen gemaakt worden in je hersens. Daar kijken we dan plaatjes van bv, en daar kom ik regelmatig op terug als iets mis gaat.
Als onderwijs niet goed aansluit (bijna altijd hier) dan is zijn spanning verhoogd. Op school lukt het niet goed te voorzien in zijn (cognitieve) behoeften.
Waarbij andere ouders je aankijken alsof je gek geworden bent
Maar het werkt. Als je hem serieus neemt en uitlegt hoe het in elkaar steekt, neemt dat een stuk spanning weg. 'oh, mijn hersenen zijn gewoon nieuwe verbindingen aan het maken'Leerhonger die niet voldoende wordt gevoed op school. Al noem ik het ook leefhonger, die intense behoefte aan écht en oprechtheid en voelen van het leven. Prachtig als dat vlammetje aan is, hartverscheurend als je het ziet doven.
maandag 10 januari 2022 om 08:32
Wat een goed idee dat uitleggen aan de hand van het brein, dat ga ik ook proberen. Toevallig is hij heel geïnteresseerd in wat er allemaal in je lichaam gebeurt en hebben we dus ook een boek wat zich daar uitstekend voor leent.Frizz schreef: ↑10-01-2022 07:57Wat Friezin zegt dus.
Ik ben geen leerkracht, maar had wel al snel door dat mijn kind een andere aanpak nodig heeft dan een ander kind. En nee hier is het resultaat er vaak ook niet naar, maar daar heb ik me al bij neergelegd.
Hier is de oorzaak gelegen in (uitzonderlijk) hoogbegaafdheid. Daar horen dus ook eigenschappen bij als gevoeligheid (en de behoefte aan harmonie) en grote behoefte aan autonomie. Maar mijn zoon spiegelt zich niet aan leeftijdgenoten maar aan volwassenen.
Ik leg leerprocessen dus ook uit aan de hand van het brein: er moeten nieuwe verbindingen gemaakt worden in je hersens. Daar kijken we dan plaatjes van bv, en daar kom ik regelmatig op terug als iets mis gaat.
Als onderwijs niet goed aansluit (bijna altijd hier) dan is zijn spanning verhoogd. Op school lukt het niet goed te voorzien in zijn (cognitieve) behoeften.
Het zou mij niet verbazen als er bij mijn zoon ook sprake is van hoogbegaafdheid, daar heb ik zelf ook last van, evenals van faalangst.
maandag 10 januari 2022 om 09:18
Dan is Er was eens… de mens (Netflix of YouTube) ook een goeie. Wij praten aan de hand daarvan ook vaak over de boodschappers van je lijf, en dat alles bij hem wat scherper staat afgesteld. Dat er meer paadjes in zijn hersens zijn met racewagens ipv een gewone snelweg, en dat dat dus ook kan zorgen voor files en botsingen (of verveling).
Friezin je hebt zo’n gelijk over die leefhonger, mooie. Mijn zoon voelt zich dus niet leven op school. Het is een moetje, en hij vindt het (meestal) afschuwelijk.
Friezin je hebt zo’n gelijk over die leefhonger, mooie. Mijn zoon voelt zich dus niet leven op school. Het is een moetje, en hij vindt het (meestal) afschuwelijk.
•
maandag 10 januari 2022 om 09:24
Als een kind op school zelfstandig zijn jas en schoenen aan kan doen, kan omkleden bij gym, naar de wc kan gaan en zijn boterham smeert (dat doen vrijwel alle kinderen al op de peuterschool), dan zijn ze er fysiek en motorisch toe in staat.
Als het te maken heeft met faalangst, waarom uit zich dit dan alleen thuis?
Als het te maken heeft met faalangst, waarom uit zich dit dan alleen thuis?
maandag 10 januari 2022 om 09:48
Ik heb het altijd zo uitgelegd: het is ook gewoon heel makkelijk uit te leggen aan kinderen (ook als ze niet hoogbegaafd zijn) waarom bepaalde dingen veel oefening vergen en daarna vrijwel vanzelf gaan. Net zoals er dingen zijn waar je de rest van je leven voor moet oefenen trouwensCHL schreef: ↑10-01-2022 08:32Wat een goed idee dat uitleggen aan de hand van het brein, dat ga ik ook proberen. Toevallig is hij heel geïnteresseerd in wat er allemaal in je lichaam gebeurt en hebben we dus ook een boek wat zich daar uitstekend voor leent.
Het zou mij niet verbazen als er bij mijn zoon ook sprake is van hoogbegaafdheid, daar heb ik zelf ook last van, evenals van faalangst.
.Mensen die ergens heel goed in zijn werken vrijwel altijd hard. Want heel goed zijn red je meestal niet op talent.
En als ouder kun je ook prima voorleven. Ik probeer regelmatig ook iets nieuws te leren (ook voor mijzelf). En ik laat duidelijk zien dat ik ook (best veel) fouten maak, glazen kapot laat vallen enzovoorts.
