Kinderen
alle pijlers
ik ben zwanger maar mijn vriend wil niet!
dinsdag 20 mei 2008 om 14:00
Dit weekend ben ik erachter gekomen dat ik zwanger ben. Heb twee zwangerschapstesten gedaan die allebei positief zijn. In eerste instantie was ik blij, het kwam heel onverwacht en we hadden dit zeker niet gepland. Toen ik het mijn vriend vertelde begon hij te huilen en hij vertelde dat hij dit echt heel erg vond.
Hij wil dat ik een overtijdbehandeling laat doen! Het liefst wil ik het kindje houden ook al zijn onze omstandigheden niet gunstig; hij studeert nog, we wonen nog niet samen en hij wil graag kinderen maar liever over twee jaar als alles op orde is. Hij ziet het als zijn toekomst vergooien.
Vanmorgen zijn we bij de huisarts geweest en die heeft me verteld dat het nu nog niet meer is dan een hoopje cellen, dus dan zou het een overtijdbehandeling worden. Eenerzijds heeft me dit toch wel wat gerustgesteld want in mijn ogen is het dan geen echte abortus. Als het kindje al hersenen en een hartje had zou ik dit niet kunnen! We hebben dus wel een afspraak gemaakt bij een kliniek, maar ik twijfel en ben bang.
Als hij over twee jaar wel kinderen wil dan stelt dat me wel gerust, maar wat als dat niet lukt?? Ik voel me schuldig ook gezien mijn leeftijd 28....
Heeft iemand ook in deze situatie gezeten?
En is een overtijdbehandeling echt minder erg dan een abortus?
Hij wil dat ik een overtijdbehandeling laat doen! Het liefst wil ik het kindje houden ook al zijn onze omstandigheden niet gunstig; hij studeert nog, we wonen nog niet samen en hij wil graag kinderen maar liever over twee jaar als alles op orde is. Hij ziet het als zijn toekomst vergooien.
Vanmorgen zijn we bij de huisarts geweest en die heeft me verteld dat het nu nog niet meer is dan een hoopje cellen, dus dan zou het een overtijdbehandeling worden. Eenerzijds heeft me dit toch wel wat gerustgesteld want in mijn ogen is het dan geen echte abortus. Als het kindje al hersenen en een hartje had zou ik dit niet kunnen! We hebben dus wel een afspraak gemaakt bij een kliniek, maar ik twijfel en ben bang.
Als hij over twee jaar wel kinderen wil dan stelt dat me wel gerust, maar wat als dat niet lukt?? Ik voel me schuldig ook gezien mijn leeftijd 28....
Heeft iemand ook in deze situatie gezeten?
En is een overtijdbehandeling echt minder erg dan een abortus?
dinsdag 20 mei 2008 om 14:39
Nou ja, zo vreselijk is dat niet. Ik wil namelijk geen kind en ik sta nog steeds heel erg achter mijn keuze. Maar ik denk er wel aan. Zo van, goh, dat had van mij kunnen zijn. Wat had ik dan een ander leven gehad.
Maar goed, ik kan me voorstellen dat als je tegen je zin een abortus ondergaat het wel heel verschrikkelijk is als je een peuter tegenkomt in de leeftijd die jouw kind had kunnen hebben (wat een zin!).
dinsdag 20 mei 2008 om 14:42
Ik snap wel wat je zegt Evidenza, maar dat kind is er nu eenmaal. Als je pertinent niet wil, dan moet je daar zelf de verantwoording voor nemen dat het niet gebeurt. Een man kan altijd nog weglopen, een vrouw heeft altijd de consequenties, welke beslissing dan ook.
Ik vind wel dat je beiden moet verdiepen in wat, welke beslissing dan ook, voor de ander betekent. Rekening houden met elkaar, communiceren.
Maar als het er op aankomt, blijft het haar beslissing. Echter wil zij wel, en hij absoluut niet dan zal ze het risico lopen dat de relatie eindigd.
Het is niet fout van de man om geen kind te willen. Hij kan alleen niet verwachten dat een vrouw zomaar een abortus pleegt.
Ik vind wel dat je beiden moet verdiepen in wat, welke beslissing dan ook, voor de ander betekent. Rekening houden met elkaar, communiceren.
Maar als het er op aankomt, blijft het haar beslissing. Echter wil zij wel, en hij absoluut niet dan zal ze het risico lopen dat de relatie eindigd.
Het is niet fout van de man om geen kind te willen. Hij kan alleen niet verwachten dat een vrouw zomaar een abortus pleegt.
dinsdag 20 mei 2008 om 14:49
Ja, maar dat zeg ik dus ook. Dat de man zelf verantwoording moet nemen om te zorgen dat er geen zwangerschap optreedt. Dus condoom én pil. En van te voren duidelijk zijn over wel of geen kinderwens. Wat kan een man nog meer doen? Het enige alternatief is nooit sex meer hebben. Of laten steriliseren als je echt nooit kinderen wil. En zelfs dan heb je nog geen garanties. En een man kan weglopen? Krijgt hij daar dan ook geheugenverlies bij ofzo?
Maar goed, dat is in dit topic wel een beetje offtopic geloof ik. Want iets zegt me dat vriendlief in dit geval niet zo goed voorbereid te werk is gegaan.
dinsdag 20 mei 2008 om 14:52
En hij niet? Hij moet maar leven met het feit dat er een kind van hem rondloopt terwijl hij er alles aan gedaan heeft om dat te voorkomen. ( Hypothetisch dan he, in het geval van een man die duidelijk wel zijn voorzorgsmaatregelen heeft genomen)
Eigenlijk kan ik moeilijk tot een andere conclusie komen dan dit : Vriendlief van TO wil ooit wel kinderen, maar weet niet zo zeker of het wel met haar is. Als je een kinderwens hebt met je vrouw/vriendin dan komt het hooguit een beetje ongelegen als het 2 jaar voorloopt op je planning. Maar is toch geen reden voor abortus?
dinsdag 20 mei 2008 om 14:54
Het moet ook niet onderschat worden hoe het is als man zijnde als er toch een kind op de wereld gezet wordt terwijl hij het niet wil. Een kind krijgen is gewoon ingrijpend en daar mag best rekening mee gehouden worden.
Echter, de grootste consequenties liggen bij de vrouw. Abortus is psychologisch gezien behoorlijk pittig en een kind krijgen en opvoeden ook. Zij krijgt de consequenties er bij.
Indien een abortus gepleegt wordt, is simpelweg gezegd, hij er van af. Heeft nergens last van. Komt er wel een kind heeft hij ook nog twee keuzes. Of er voor gaan of weggaan en zijn verantwoordelijkheden laten varen.
Ik hoop voor TO dat ze zich allebei in beide beslissingen verdiepen en luisteren naar elkaar. En daarbij enige tijd nemen. Alleen zo, wat het eindresultaat ook moge zijn, hou je het respect voor elkaar en heb je de meeste kans er uit te komen samen. Waarbij er een keus gemaakt wordt waar beiden achter kunnen staan.
Echter, de grootste consequenties liggen bij de vrouw. Abortus is psychologisch gezien behoorlijk pittig en een kind krijgen en opvoeden ook. Zij krijgt de consequenties er bij.
Indien een abortus gepleegt wordt, is simpelweg gezegd, hij er van af. Heeft nergens last van. Komt er wel een kind heeft hij ook nog twee keuzes. Of er voor gaan of weggaan en zijn verantwoordelijkheden laten varen.
Ik hoop voor TO dat ze zich allebei in beide beslissingen verdiepen en luisteren naar elkaar. En daarbij enige tijd nemen. Alleen zo, wat het eindresultaat ook moge zijn, hou je het respect voor elkaar en heb je de meeste kans er uit te komen samen. Waarbij er een keus gemaakt wordt waar beiden achter kunnen staan.
dinsdag 20 mei 2008 om 14:56
Ik ben het helemaal eens met wat er gezegd wordt. Zoals ik jou tussen de regels door lees: niet doen.
De schrik van je vriend begrijp ik maar als hij dan zegt over 'twee jaar wel' komt toch het woord lamlul een beetje in me op. Hopelijk is het de schrik dat hij dit zegt.
Maar het belangrijkst voor jou is: je bent al zwanger. Je draagt al een mini-mensje-to-be. Het is dus geen keuze meer van wil ik zwanger worden maar wil je zwanger blijven?
Denk er nog eens heel goed over na meis. Ga uit van jóuw gevoel. Jíj draagt dit "kindje" nu dus jij hebt er de verantwoordelijkheid voor. (En je vriend net zo goed hoor, dus daarom ook dat lamlul. Maar als hij de verantwoordelijkheid niet neemt ligt deze bij jou, wat je ook kiest).
De schrik van je vriend begrijp ik maar als hij dan zegt over 'twee jaar wel' komt toch het woord lamlul een beetje in me op. Hopelijk is het de schrik dat hij dit zegt.
Maar het belangrijkst voor jou is: je bent al zwanger. Je draagt al een mini-mensje-to-be. Het is dus geen keuze meer van wil ik zwanger worden maar wil je zwanger blijven?
Denk er nog eens heel goed over na meis. Ga uit van jóuw gevoel. Jíj draagt dit "kindje" nu dus jij hebt er de verantwoordelijkheid voor. (En je vriend net zo goed hoor, dus daarom ook dat lamlul. Maar als hij de verantwoordelijkheid niet neemt ligt deze bij jou, wat je ook kiest).
dinsdag 20 mei 2008 om 14:59
Nou ja, dat vind ik nou zo'n kul, dat hij na een abortus er gewoon af is. Hallo, dat was ook zijn kind hoor. Ik denk dat een man daar net zo goed een psychische knauw van kan krijgen als een vrouw. En elke keer op straat denkt : "zo oud was die van mij nu ook geweest".
God, wat ben ik blij dat ik geen vent ben zeg. Als er al geen goede afspraken te maken zijn als het ondanks uitermate goede voorzorgsmaatregelen per ongeluk toch mis mocht gaan, dan zou ik nooit sex hebben als kerel zijnde.
God, wat ben ik blij dat ik geen vent ben zeg. Als er al geen goede afspraken te maken zijn als het ondanks uitermate goede voorzorgsmaatregelen per ongeluk toch mis mocht gaan, dan zou ik nooit sex hebben als kerel zijnde.
dinsdag 20 mei 2008 om 15:03
Evidenza, gelukkig zijn er mannen die zijn zoals jij omschrijft. Helaas zijn er ook een hoop die er daarmee wel van af zijn. Heel erg veel zelfs. Bovendien zijn mannen een stuk praktischer.
Bovendien hoe ik praat over de man, denk ik dat ik behoorlijk rekening hou met zijn kant als ik mijn tekst terug lees.
Ben het overigens met Fleurtje eens.
Bovendien hoe ik praat over de man, denk ik dat ik behoorlijk rekening hou met zijn kant als ik mijn tekst terug lees.
Ben het overigens met Fleurtje eens.
dinsdag 20 mei 2008 om 15:13
Goh ik vind het toch altijd maar opvallend dat in deze situaties de vrouwen over het algemeen niet stilstaan bij 'gelijkwaardigheid'. In bijna alle andere denkbare situaties lopen ze te gillen over het feit dat mannen en vrouwen 'gelijk' zijn maar zodra er sprake is van een zwangerschap wordt dat met het grootste gemak overboord gegooid. Natuurlijk kun je bij zwangerschap moeilijk van lichamelijke gelijkwaardigheid spreken maar dit gaat toch altijd wel twee mensen aan? Een man heeft er net zo goed wat over te zeggen als een vrouw. Of dat de vrouwen nou wel of niet aanstaat.
Je moet SAMEN een keuze maken. Als een kindje er komt is het ook fijn om te beginnen met zowel een moeder EN een vader. Ze zijn even belangrijk in het leven van een kind dus wie ben jij als vrouw om je kind een ouder af te nemen om je eigen zin door te drijven? Even uitgaande van het ergste...Zo kun je het ook bekijken.
Samen leven, samen sex, samen beslissen.
Je moet SAMEN een keuze maken. Als een kindje er komt is het ook fijn om te beginnen met zowel een moeder EN een vader. Ze zijn even belangrijk in het leven van een kind dus wie ben jij als vrouw om je kind een ouder af te nemen om je eigen zin door te drijven? Even uitgaande van het ergste...Zo kun je het ook bekijken.
Samen leven, samen sex, samen beslissen.
dinsdag 20 mei 2008 om 15:14
In mijn posting ga ik wel een beetje voorbij aan de man/vriend. Ik denk dat hij het ook echt niet zomaar zal vergeten. Maar ik vind het wel belangrijk in deze situatie hoe de zwangerschap tot stand is gekomen. Als hij altijd supergoed opgelet heeft met condooms en haar bijvoorbeeld eens heeft gevraagd naar haar pilgebruik dan denk ik dat hij het niet zomaar vergeten zal. Maar iemand die heel makkelijk denkt over condooms, de pil etc. zal volgens mij ook makkelijker denken over een overtijdbehandeling of abortus. Want m.i. is zoiemand onverschillig en denkt niet na over de mogelijke gevolgen van sex.
Maar ik denk wel dat in deze situatie te zeggen is dat TO op dit moment niet achter haar besluit staat, ongeacht wat haar vriend voelt/denkt, voor of na een eventuele abortus.
Maar ik denk wel dat in deze situatie te zeggen is dat TO op dit moment niet achter haar besluit staat, ongeacht wat haar vriend voelt/denkt, voor of na een eventuele abortus.
dinsdag 20 mei 2008 om 15:20
Kaetje, de situatie is dan zoals ie is. Voor niemand ideaal. Echter moeten er keuzes gemaakt worden. Stel dat ze er dan niet uitkomen dan scheiden automatisch de wegen. Maar zelfs in dat geval staan ze achter hun keuze. Het gaat dan niet meer om de ideale keuze, dat stadium is voorbij. Maar wel een waar je als man of vrouw achter kunt staan. Wat het ook is, het is belangrijk dat iemand zichzelf in de spiegel kan blijven aankijken.
Het is wel zo dat mannen er vaker makkelijker over denken helaas. (ook een hoop die dat niet doen, weet ik) Door te praten maak je elkaar bewust wat het met je doet en waarom je het wel of niet wil.
Het is wel zo dat mannen er vaker makkelijker over denken helaas. (ook een hoop die dat niet doen, weet ik) Door te praten maak je elkaar bewust wat het met je doet en waarom je het wel of niet wil.
dinsdag 20 mei 2008 om 15:21
Zijn er in zo'n situatie winnaars en verliezers dan? Nogmaals dan wordt het een moeilijk verhaal en zal op basis van lichamelijke ongelijkwaardigheid de vrouw de knoop doorhakken.
Maar mijn punt is dat dat niet je uitgangspunt moet zijn. Ik dacht dat ik dat wel duidelijk had gemaakt.
En wat betreft je argument: als hij heel zorgvuldig met anticonceptie is omgegaan etc etc...Draai het eens om? Daar speel de vrouw een evengrote rol in. Als zij nou onvoorzichtig is geweest en de man was daarvan niet op de hoogte, weegt zijn oordeel dan ineens zwaarder?
Maar mijn punt is dat dat niet je uitgangspunt moet zijn. Ik dacht dat ik dat wel duidelijk had gemaakt.
En wat betreft je argument: als hij heel zorgvuldig met anticonceptie is omgegaan etc etc...Draai het eens om? Daar speel de vrouw een evengrote rol in. Als zij nou onvoorzichtig is geweest en de man was daarvan niet op de hoogte, weegt zijn oordeel dan ineens zwaarder?
dinsdag 20 mei 2008 om 15:21
Hoho,
het gaat om fysieke integriteit van de vrouw, zowel een zwangerschap als een abortus gaan haar fysiek aan. Het zelfbeschikkingsrecht over jouw lichaam is altijd 100% een zaak van jou zelf. Uiteraard is er bij een zwangerschap ook een psychische kant van het verhaal, maar een beslissing die ingrijpt op jouw lichaam is echt altijd aan degene die er fysiek 'last' van heeft.
Stel dat zij het aborteert voor hem, heeft ze fysiek ongemak en psychische schade op de koop toe omdat hij zogenaamd ook beslissingsrecht zou hebben? Ja doei.
Als ze het houdt zal hij misschien wel balen maar hey, wie seks heeft kan theoretisch altijd ook een kind verwekken dus als hij dat 100000% niet wil dan moet hij nooit sex hebben.
het gaat om fysieke integriteit van de vrouw, zowel een zwangerschap als een abortus gaan haar fysiek aan. Het zelfbeschikkingsrecht over jouw lichaam is altijd 100% een zaak van jou zelf. Uiteraard is er bij een zwangerschap ook een psychische kant van het verhaal, maar een beslissing die ingrijpt op jouw lichaam is echt altijd aan degene die er fysiek 'last' van heeft.
Stel dat zij het aborteert voor hem, heeft ze fysiek ongemak en psychische schade op de koop toe omdat hij zogenaamd ook beslissingsrecht zou hebben? Ja doei.
Als ze het houdt zal hij misschien wel balen maar hey, wie seks heeft kan theoretisch altijd ook een kind verwekken dus als hij dat 100000% niet wil dan moet hij nooit sex hebben.
dinsdag 20 mei 2008 om 15:22
Niet helemaal eerlijk van je huisarts.
Ik weet natuurlijk niet hoe lang je nu overtijd bent, maar zelfs in de eerste week nadat je ongesteld had moeten worden, heeft je kindje in beginsel al ogen, hersenen, armen, benen, een lever, een voorzichtig kloppend hartje, enz.
Op bovenstaand plaatje kun je zien hoe het eruit ziet.
En zoals anderen al zeggen: Het kindje dat nu in je buik zit zal ongeveer in januari 2009 geboren worden. Als je vriend over 2 jaar wèl een kind zou willen, dan moet hij je in augustus 2009 bezwangeren. Dat is maar 7 maanden nadat het kindje dat nu in je buik zit, geboren zou worden. Ik zou het niet weg laten halen.
dinsdag 20 mei 2008 om 15:28
dinsdag 20 mei 2008 om 15:29
Mannen en vrouwen zijn niet gelijk, alleen gelijkwaardig.
Mannen worden niet zwanger en ondergaan geen abortus. Het is haar lichaam. Dat is erg k*t voor de man in kwestie, maar zo is het nu eenmaal.
Je man laat zich ook niet steriliseren als hij dat niet wil. Het is zijn lijf en als hij niet wil dat daar in gesneden wordt, dan gebeurt het niet. Ook al is het nog zo eerlijk omdat vrouw al 20 jaar de pil slikt en er wel eens van af wil.
