Kinderen
alle pijlers
ik ben zwanger maar mijn vriend wil niet!
dinsdag 20 mei 2008 om 14:00
Dit weekend ben ik erachter gekomen dat ik zwanger ben. Heb twee zwangerschapstesten gedaan die allebei positief zijn. In eerste instantie was ik blij, het kwam heel onverwacht en we hadden dit zeker niet gepland. Toen ik het mijn vriend vertelde begon hij te huilen en hij vertelde dat hij dit echt heel erg vond.
Hij wil dat ik een overtijdbehandeling laat doen! Het liefst wil ik het kindje houden ook al zijn onze omstandigheden niet gunstig; hij studeert nog, we wonen nog niet samen en hij wil graag kinderen maar liever over twee jaar als alles op orde is. Hij ziet het als zijn toekomst vergooien.
Vanmorgen zijn we bij de huisarts geweest en die heeft me verteld dat het nu nog niet meer is dan een hoopje cellen, dus dan zou het een overtijdbehandeling worden. Eenerzijds heeft me dit toch wel wat gerustgesteld want in mijn ogen is het dan geen echte abortus. Als het kindje al hersenen en een hartje had zou ik dit niet kunnen! We hebben dus wel een afspraak gemaakt bij een kliniek, maar ik twijfel en ben bang.
Als hij over twee jaar wel kinderen wil dan stelt dat me wel gerust, maar wat als dat niet lukt?? Ik voel me schuldig ook gezien mijn leeftijd 28....
Heeft iemand ook in deze situatie gezeten?
En is een overtijdbehandeling echt minder erg dan een abortus?
Hij wil dat ik een overtijdbehandeling laat doen! Het liefst wil ik het kindje houden ook al zijn onze omstandigheden niet gunstig; hij studeert nog, we wonen nog niet samen en hij wil graag kinderen maar liever over twee jaar als alles op orde is. Hij ziet het als zijn toekomst vergooien.
Vanmorgen zijn we bij de huisarts geweest en die heeft me verteld dat het nu nog niet meer is dan een hoopje cellen, dus dan zou het een overtijdbehandeling worden. Eenerzijds heeft me dit toch wel wat gerustgesteld want in mijn ogen is het dan geen echte abortus. Als het kindje al hersenen en een hartje had zou ik dit niet kunnen! We hebben dus wel een afspraak gemaakt bij een kliniek, maar ik twijfel en ben bang.
Als hij over twee jaar wel kinderen wil dan stelt dat me wel gerust, maar wat als dat niet lukt?? Ik voel me schuldig ook gezien mijn leeftijd 28....
Heeft iemand ook in deze situatie gezeten?
En is een overtijdbehandeling echt minder erg dan een abortus?
dinsdag 20 mei 2008 om 15:35
Een hele moeilijke situatie dit. Ik vind het te makkelijk gezegd dat het altijd de beslissing/keuze is van de vrouw. Dat is misschien wel zo, maar als je een relatie hebt is het in mijn ogen enorm van belang of beide partners achter een zwangerschap staan. Dus dat vriend er niks over te zeggen heeft vind ik kolder. Je hebt samen sex en verwekt samen een kindje. Zijn mening doet er dus wel degelijk toe.
Ik begrijp best dat de vriend van TO het nu niet het juiste moment vindt en dingen liever anders gepland had. Helaas kun je niet alles plannen en gebeuren dit soort 'ongelukjes' ook. Ik heb het er met mijn vriend ook weleens over gehad. Wij willen wel graag kinderen, maar nu nog niet. Eerst meer carriere maken, meer spaargeld, ander huis etc. Maar mocht ik nu onverwacht zwanger raken, wat dan? Mijn vriend heeft eens gezegd dat hij het dan liever weg zou laten halen, maar is daar later op terug gekomen toen hij er nog eens goed over had nagedacht. Want wanneer is de tijd wel rijp genoeg voor een kindje? Er is altijd wel een reden te verzinnen waarom het niet goed uit zou komen. Tijdens een geplande zwangerschap kan er ook nog van alles veranderen in je situatie (baan verliezen, ziekte, etc.).
Het is heel verdrietig dat TO het graag zou willen houden en haar vriend niet. Maar het nieuws is nog heel vers en misschien moet vriend het nog even flink laten bezinken, er heel goed over nadenken. Want als hij over 2 jaar wel kinderen zou willen is het natuurlijk iets minder logisch om nu nog een overtijdbehandeling te laten doen. Ik zou er dus nog heeeel veel over gaan praten met elkaar. Want wat gebeurt er als TO toch de zwangerschap doorzet? Gaat vriend dan weg of accepteert hij het? Wil TO het kindje wel alleen opvoeden?
In ieder geval heel veel sterkte toegewenst, ik hoop dat jullie er samen uit kunnen komen.
Ik begrijp best dat de vriend van TO het nu niet het juiste moment vindt en dingen liever anders gepland had. Helaas kun je niet alles plannen en gebeuren dit soort 'ongelukjes' ook. Ik heb het er met mijn vriend ook weleens over gehad. Wij willen wel graag kinderen, maar nu nog niet. Eerst meer carriere maken, meer spaargeld, ander huis etc. Maar mocht ik nu onverwacht zwanger raken, wat dan? Mijn vriend heeft eens gezegd dat hij het dan liever weg zou laten halen, maar is daar later op terug gekomen toen hij er nog eens goed over had nagedacht. Want wanneer is de tijd wel rijp genoeg voor een kindje? Er is altijd wel een reden te verzinnen waarom het niet goed uit zou komen. Tijdens een geplande zwangerschap kan er ook nog van alles veranderen in je situatie (baan verliezen, ziekte, etc.).
Het is heel verdrietig dat TO het graag zou willen houden en haar vriend niet. Maar het nieuws is nog heel vers en misschien moet vriend het nog even flink laten bezinken, er heel goed over nadenken. Want als hij over 2 jaar wel kinderen zou willen is het natuurlijk iets minder logisch om nu nog een overtijdbehandeling te laten doen. Ik zou er dus nog heeeel veel over gaan praten met elkaar. Want wat gebeurt er als TO toch de zwangerschap doorzet? Gaat vriend dan weg of accepteert hij het? Wil TO het kindje wel alleen opvoeden?
In ieder geval heel veel sterkte toegewenst, ik hoop dat jullie er samen uit kunnen komen.
dinsdag 20 mei 2008 om 15:36
Dit wordt ineens wel een heel principiële discussie. Ik zou zeggen, als jij echt je kindje wil houden, mag niemand je onder druk zetten om dat niet te doen.
Praat eens met je vriend: wil hij echt kinderen over 2 jaar? Dan kan hij het toch ook niet zo erg vinden dat het nu al komt?
Als je niet zeker bent, wacht dan minstens nog even met abortus.
Praat eens met je vriend: wil hij echt kinderen over 2 jaar? Dan kan hij het toch ook niet zo erg vinden dat het nu al komt?
Als je niet zeker bent, wacht dan minstens nog even met abortus.
dinsdag 20 mei 2008 om 15:41
Als jij het kind wilt houden moet je dat doen. Is je vriend het daar niet mee eens, dan moet hij in het vervolg beter op zijn kwakje letten, want daar kunnen kinderen van komen.
Het kindje weg laten halen 'omdat het nu nog niets is' is echt onzin, het is een kindje, al is het nog niet af. Abortus is alleen een optie als je zelf echt dit kind niet wilt, en dat wil je wel. Dan ben je toch al uitgepraat?
Hoe gaat je relatie verder als jij dit kind laat weghalen en je vriend zegt over 1,5 jaar 'nu ben ik er wel aan toe, laten we maar een kind maken'. Waarom dan dát kindje wel, en zijn broertje of zusje niet? Wat maken die 2 jaar uit?
Het kindje weg laten halen 'omdat het nu nog niets is' is echt onzin, het is een kindje, al is het nog niet af. Abortus is alleen een optie als je zelf echt dit kind niet wilt, en dat wil je wel. Dan ben je toch al uitgepraat?
Hoe gaat je relatie verder als jij dit kind laat weghalen en je vriend zegt over 1,5 jaar 'nu ben ik er wel aan toe, laten we maar een kind maken'. Waarom dan dát kindje wel, en zijn broertje of zusje niet? Wat maken die 2 jaar uit?
dinsdag 20 mei 2008 om 15:41
Er zijn juist geen winnaars en verliezers. daarom staat het ook tussen aanhalingstekens. Ik denk juist dat je er in veel gevallen samen niet uit komt. Jij omschrijft het als een gezamelijk besluit maar ik denk dat dat heel vaak niet lukt. En dan moet er wel een beslissing genomen worden die volgens mij vaak meer invloed heeft op de vrouw dan op de man. En dan gaat het niet om mijn persoonlijke mening maar om wat je over het algemeen in onze maatschappij ziet.
En ja, ik ken vrouwen die heel makkelijk denken over anticonceptie en als het dan mis gaat ook heel makkelijk denken over abortus. Ook achteraf.
dinsdag 20 mei 2008 om 15:45
Absoluut Einstein, het VBOK is een hele goede instantie voor deze vraagstukken. Ze helpen je een beslissing te nemen waar je achter kunt staan. Het maakt niet uit of het nu een abortus is of de zwangerschap voldragen. Ze helpen je achter je keuze te kunnen staan.
Ik dacht ook dat het niet zo was, was ook bevooroordeeld, maar je hebt echt veel aan die organisatie. Ik ken ook niemand die zichzelf gedwongen voelde vanuit het VBOK om toch maar een kind te krijgen ook al wilde je eigenlijk liever een abortus.
Ik heb in exact dezelfde situatie gezeten overigens. De enige goede keuze is 1 waar je zelf honderd procent achter kunt staan. Alleen dan kan je ook de consequenties goed aan van die keuze.
Ik dacht ook dat het niet zo was, was ook bevooroordeeld, maar je hebt echt veel aan die organisatie. Ik ken ook niemand die zichzelf gedwongen voelde vanuit het VBOK om toch maar een kind te krijgen ook al wilde je eigenlijk liever een abortus.
Ik heb in exact dezelfde situatie gezeten overigens. De enige goede keuze is 1 waar je zelf honderd procent achter kunt staan. Alleen dan kan je ook de consequenties goed aan van die keuze.
dinsdag 20 mei 2008 om 15:51
zoals zo vaak, bij twijfel: niet doen!
Dat is de korte reactie.
Wat uitgebreider: uit alles in je openingspost spreekt dat je alleen vanwege jouw vriend een eventuele abortus zou laten doen, niet omdat het kindje bij jou niet welkom zou zijn en dat vind ik een gevaarlijk uitgangspunt. En waarom wel over 2 jaar en niet nu, nu de omstandigheden nu eenmaal zo zijn?
Stel he, stel, even hypotetisch; jij laat het nu weghalen en over 2 jaar proberen jullie een kindje te krijgen en het lukt niet meer? Je kunt wel denken, ik ben nu zwanger geworden DUS dan lukt het ook over 2 jaar, maar dat moet je nog maar afwachten. Bij mijn ouders is het ook maar bij 1 gebleven, mijn moeder is na mij nooit meer zwanger geraakt. En dan?
En zal het niet tussen jullie in komen te staan wanneer jij op zijn verzoek het kindje nu weg laat halen?
In het algemeen ben ik pro-abortus, maar vind wel dat er niet te makkelijk over gedacht moet worden. Het is geen voorbehoedsmiddel
Dat is de korte reactie.
Wat uitgebreider: uit alles in je openingspost spreekt dat je alleen vanwege jouw vriend een eventuele abortus zou laten doen, niet omdat het kindje bij jou niet welkom zou zijn en dat vind ik een gevaarlijk uitgangspunt. En waarom wel over 2 jaar en niet nu, nu de omstandigheden nu eenmaal zo zijn?
Stel he, stel, even hypotetisch; jij laat het nu weghalen en over 2 jaar proberen jullie een kindje te krijgen en het lukt niet meer? Je kunt wel denken, ik ben nu zwanger geworden DUS dan lukt het ook over 2 jaar, maar dat moet je nog maar afwachten. Bij mijn ouders is het ook maar bij 1 gebleven, mijn moeder is na mij nooit meer zwanger geraakt. En dan?
En zal het niet tussen jullie in komen te staan wanneer jij op zijn verzoek het kindje nu weg laat halen?
In het algemeen ben ik pro-abortus, maar vind wel dat er niet te makkelijk over gedacht moet worden. Het is geen voorbehoedsmiddel
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
dinsdag 20 mei 2008 om 17:34
Een vriendin van me heeft enkele jaren geleden een abortus laten doen, en kan momenteel niet zwanger worden. Wat blijkt: Zij en haar partner zijn verminderd vruchtbaar, en haar vorige bevruchting, was een klein wonder (wat een zwangerschap eigenlijk altijd is, toch?!)
Het is al vaker gezegd, een perfect tijdstip uitkiezen voor kinderen blijft altijd moeilijk. Als jij het kindje graag wilt, moet jij er voor gaan, met of, eventueel zonder, je vriend...
Succes!
Het is al vaker gezegd, een perfect tijdstip uitkiezen voor kinderen blijft altijd moeilijk. Als jij het kindje graag wilt, moet jij er voor gaan, met of, eventueel zonder, je vriend...
Succes!
Count your blessings...
dinsdag 20 mei 2008 om 17:47
Iets meer dan een jaar geleden zat ik in een soortgelijke situatie als jij. Ik was 22, mijn vriend 21. Ik had nog 3 maanden te gaan op mijn hbo opleiding, zat midden in het afstuderen. We hadden op dat moment precies een jaar een relatie toen ik erachter kwam dat ik zwanger was. We waren er in eerste instantie enorm van geschrokken. Vooral mijn vriend, die absoluut niet wist hoe ie dit ooit aan zn ouders moest vertellen wegens geloofsovertuiging.
We woonden nog niet samen, hij moest zelfs nog 2 jaar studeren.
Net als jij hebben we ooit een abortus overwogen, al wist ik diep in mn hart meteen al dat ik voor dit kindje wilde gaan, en hoe egoistisch het ook klinkt, dan wel met of zonder mijn vriend. Wat niet wegneemt dat we er goed over gepraat hebben. Uiteindelijk besloten we, gelukkig, er samen voor te gaan. Met super veel steun van onze beide families. We hebben na lang zoeken een huis gevonden, ik ben afgestudeerd en vond een baan. Uiteindelijk is onze zoon geboren. Nu hebben we het nog steeds niet makkelijk, financieel is het krap, ik werk 4 dagen en mijn vriend studeert nog. Wat ik wilde zeggen is dat ik nooit een moment spijt heb gehad van mijn en onze beslissing!
Heel veel sterkte met wat je ook doet. Praat nog eens met je vriend. Is er al iemand anders die ervan afweet en die je om raad kunt vragen?
Liefs, Alex
We woonden nog niet samen, hij moest zelfs nog 2 jaar studeren.
Net als jij hebben we ooit een abortus overwogen, al wist ik diep in mn hart meteen al dat ik voor dit kindje wilde gaan, en hoe egoistisch het ook klinkt, dan wel met of zonder mijn vriend. Wat niet wegneemt dat we er goed over gepraat hebben. Uiteindelijk besloten we, gelukkig, er samen voor te gaan. Met super veel steun van onze beide families. We hebben na lang zoeken een huis gevonden, ik ben afgestudeerd en vond een baan. Uiteindelijk is onze zoon geboren. Nu hebben we het nog steeds niet makkelijk, financieel is het krap, ik werk 4 dagen en mijn vriend studeert nog. Wat ik wilde zeggen is dat ik nooit een moment spijt heb gehad van mijn en onze beslissing!
Heel veel sterkte met wat je ook doet. Praat nog eens met je vriend. Is er al iemand anders die ervan afweet en die je om raad kunt vragen?
Liefs, Alex
dinsdag 20 mei 2008 om 18:10
Fijn om deze berichten te lezen! Doet me goed. Het gekke is dat het lijkt of ik over iemand anders praat, ik leef als het ware op een automatische piloot. Kan mijn werk gewoon doen etc. Echt heel vreemd vind ik dat, ben ook bang dat de klap later komt.
Even over de anticonceptie; ik gebruikte de pil en het is er door heen gekomen. Volgens de huisarts komt dit sporadisch voor. Dus ik maar ook mijn vriend zijn dus niet onzorgvuldig ofzo geweest en zo ervaren wij dat dan ook helemaal niet.
Alleen mijn ouders weten het en die staan achter beide beslissingen, de steun hebben we dus wel.
Mijn vriend is er voor mij, maar anderzijds heb ik ook het idee dat hij het niet helemaal door heeft. Hij praat zo gemakkelijk over die overtijdbehandeling....
Ook ben ik van mening dat hij in deze net zoveel te zeggen heeft als ik, het is immers ook van hem. Daarom zou ik denk ik ook nooit de zwangerschap door kunnen zetten als hij daar niet achter staat. Maar het lijkt net of hij zich afsluit en er niet voor openstaat. Alle andere mogelijke oplossingen zijn niet te bespreken, hij zegt dat zijn wereld instort.
Hij wil een hier over een paar jaar samen voor gaan en niet nu, hij voelt zich dan belemmert in zijn eigen carriere.
Praktisch gezien zou ik de opvoeding op me kunnen nemen. Zodat hij zich op zijn studie en werk kan richten. Ik zelf heb een goede baan en ben hoogopgeleid (hij trouwens ook, maar staat nog aan het begin van zijn carriere)
Maar ik ben bang dat dat onze relatie eraan gaat als ik het doorzet!
Ik denk ook dat het makkelijk is je te verschuilen achter een overtijdbehandeling, want het klinkt alsof het niets is, maar dat zal echt niet zo zijn. Overigens hebben we gisteren daar wel een afspraak voor gemaakt (volgende week). Dit meer omdat ik geen uitweg zat, het lijkt wel of ik geen keuze heb. En alles weer normaal zou zijn als ik het afbreek. Van de andere kant merk ik aan alles dat ik zwanger ben; vaak naar het toilet, pijnlijke borsten en misselijk!
Even over de anticonceptie; ik gebruikte de pil en het is er door heen gekomen. Volgens de huisarts komt dit sporadisch voor. Dus ik maar ook mijn vriend zijn dus niet onzorgvuldig ofzo geweest en zo ervaren wij dat dan ook helemaal niet.
Alleen mijn ouders weten het en die staan achter beide beslissingen, de steun hebben we dus wel.
Mijn vriend is er voor mij, maar anderzijds heb ik ook het idee dat hij het niet helemaal door heeft. Hij praat zo gemakkelijk over die overtijdbehandeling....
Ook ben ik van mening dat hij in deze net zoveel te zeggen heeft als ik, het is immers ook van hem. Daarom zou ik denk ik ook nooit de zwangerschap door kunnen zetten als hij daar niet achter staat. Maar het lijkt net of hij zich afsluit en er niet voor openstaat. Alle andere mogelijke oplossingen zijn niet te bespreken, hij zegt dat zijn wereld instort.
Hij wil een hier over een paar jaar samen voor gaan en niet nu, hij voelt zich dan belemmert in zijn eigen carriere.
Praktisch gezien zou ik de opvoeding op me kunnen nemen. Zodat hij zich op zijn studie en werk kan richten. Ik zelf heb een goede baan en ben hoogopgeleid (hij trouwens ook, maar staat nog aan het begin van zijn carriere)
Maar ik ben bang dat dat onze relatie eraan gaat als ik het doorzet!
Ik denk ook dat het makkelijk is je te verschuilen achter een overtijdbehandeling, want het klinkt alsof het niets is, maar dat zal echt niet zo zijn. Overigens hebben we gisteren daar wel een afspraak voor gemaakt (volgende week). Dit meer omdat ik geen uitweg zat, het lijkt wel of ik geen keuze heb. En alles weer normaal zou zijn als ik het afbreek. Van de andere kant merk ik aan alles dat ik zwanger ben; vaak naar het toilet, pijnlijke borsten en misselijk!
dinsdag 20 mei 2008 om 18:30
Robin,
Heb je er al aan gedacht hoe egoistisch de insteek van je vriend eigenlijk is? Het past nu even niet in zijn straatje.......
Een kindje, al is het nog een embryo, is geen wegwerpartikel!
Weet je, life is life. Het gaat zoals het gaat en niets is voorspelbaar. Zijn carriere kan ook door bijvoorbeeld een ernstig ongeluk een hele andere wending krijgen. Je weet het niet. Misschien brengt dit kindje jullie wel veel meer goeds dan hij nu kan bedenken.
Veel succes met jullie keuze!
Heb je er al aan gedacht hoe egoistisch de insteek van je vriend eigenlijk is? Het past nu even niet in zijn straatje.......
Een kindje, al is het nog een embryo, is geen wegwerpartikel!
Weet je, life is life. Het gaat zoals het gaat en niets is voorspelbaar. Zijn carriere kan ook door bijvoorbeeld een ernstig ongeluk een hele andere wending krijgen. Je weet het niet. Misschien brengt dit kindje jullie wel veel meer goeds dan hij nu kan bedenken.
Veel succes met jullie keuze!
dinsdag 20 mei 2008 om 18:31
Mijn zus heeft in de zelfde situatie als jou gezeten.
Zij heeft de zwangerschap op nagenoeg dezelfde argumenten afgebroken.
Diep in haar hart wilde ze wel maar verstandig vond ze het niet.
Nu 5 jaar later is ze al weer een traject in gegaan voor hormoonbehandeling ( geloof ik) of anders ivf (ze praat er niet graag over).
Ik zeg niet dat het bij jou zo zal gaan (hoop het zelfs niet) maar mijn zus heeft nu erge spijt dat ze niet naar haar intuitie heeft geluisterd.
Zij heeft de zwangerschap op nagenoeg dezelfde argumenten afgebroken.
Diep in haar hart wilde ze wel maar verstandig vond ze het niet.
Nu 5 jaar later is ze al weer een traject in gegaan voor hormoonbehandeling ( geloof ik) of anders ivf (ze praat er niet graag over).
Ik zeg niet dat het bij jou zo zal gaan (hoop het zelfs niet) maar mijn zus heeft nu erge spijt dat ze niet naar haar intuitie heeft geluisterd.
dinsdag 20 mei 2008 om 18:37
robin je hebt wel een keuze!
neem contact op met het VBOK die helpen je beslissen wat te doen om de juiste redenen.!
voor wat je ook beslist afbreken of doorgaan....
Fijn dat je de steun van je ouders hebt.
het is niet echt of je moet kiezen voor een kind of niet, het kind is er al, het groeit al in jou !
en als je er niet 100% zeker van bent dat je het wilt afbreken ... dan zou ik nog eens goed achter de oren krabben.
neem contact op met het VBOK die helpen je beslissen wat te doen om de juiste redenen.!
voor wat je ook beslist afbreken of doorgaan....
Fijn dat je de steun van je ouders hebt.
het is niet echt of je moet kiezen voor een kind of niet, het kind is er al, het groeit al in jou !
en als je er niet 100% zeker van bent dat je het wilt afbreken ... dan zou ik nog eens goed achter de oren krabben.
dinsdag 20 mei 2008 om 18:47
Ga met iemand praten die er verstand van heeft. Het VBOK wordt hier aangeraden door verschillende vrouwen dus neem gewoon contact met ze op.
Het nummer is 0900-202 10 88 (5ct per minuut)
Zorg dat je de juiste keuze maakt door alle opties heel goed af te wegen. Ik denk dat zij je het best kunnen helpen. Ze hebben ook en site maar die heb je misschien ook al gevonden: www.VBOK.nl
Het nummer is 0900-202 10 88 (5ct per minuut)
Zorg dat je de juiste keuze maakt door alle opties heel goed af te wegen. Ik denk dat zij je het best kunnen helpen. Ze hebben ook en site maar die heb je misschien ook al gevonden: www.VBOK.nl
dinsdag 20 mei 2008 om 18:54
Ik zou nooit een abortus laten doen omdat iemand anders dat van mij vraagt. Zelfs niet als het de vader van het kind is.
Maar wat voor mij niet helemaal duidelijk is, is of je straks een abortus gaat laten doen omdat je bang bent dat je vriend anders bij je weggaat of omdat je zelf nu echt, absoluut, zeker weten nog geen kind wil. En wat dan als hij het na die behandeling alsnog uitmaakt dan? Of over 1,5 jaar?
Wil hij over twee jaar wel kinderen dan? Of klinkt 2 jaar wel lekker ver weg en is hij over 2 jaar misschien pas weer over 2 jaar aan kinderen toe?
Ik persoonlijk vind om je carriere voor je nu al bestaande, maar nog ongeboren kind te laten gaan echt wel een hele stomme reden.
Maar je zit ook wel voor de rest van je leven aan elkaar vast anders. Kan me voorstellen dat hij daar misschien nog niet helemaal aan toe is.
Maar wat voor mij niet helemaal duidelijk is, is of je straks een abortus gaat laten doen omdat je bang bent dat je vriend anders bij je weggaat of omdat je zelf nu echt, absoluut, zeker weten nog geen kind wil. En wat dan als hij het na die behandeling alsnog uitmaakt dan? Of over 1,5 jaar?
Wil hij over twee jaar wel kinderen dan? Of klinkt 2 jaar wel lekker ver weg en is hij over 2 jaar misschien pas weer over 2 jaar aan kinderen toe?
Ik persoonlijk vind om je carriere voor je nu al bestaande, maar nog ongeboren kind te laten gaan echt wel een hele stomme reden.
Maar je zit ook wel voor de rest van je leven aan elkaar vast anders. Kan me voorstellen dat hij daar misschien nog niet helemaal aan toe is.
dinsdag 20 mei 2008 om 19:07
Ik vind dat de uiteindelijke beslissing absoluut bij de vrouw ligt. Hoezeer het ook mede een zaak is van de partner. De uiteindelijke beslissing ligt bij de vrouw.
Vreselijke situatie wel hoor...je kunt de impact op de relatie (zowel als jij het kindje houdt tegen zijn wil in, als wanneer jij het laat weghalen tegen jouw wil in) niet van tevoren inschatten. Je weet ook niet of een van de twee nog 'bijdraait' en misschien minder stellig in zijn/haar besluit was als het aanvankelijk leek. En dat het dus eind goed, al goed is. Ik hoop het!
Wens je veel sterkte en wijsheid toe.
Vreselijke situatie wel hoor...je kunt de impact op de relatie (zowel als jij het kindje houdt tegen zijn wil in, als wanneer jij het laat weghalen tegen jouw wil in) niet van tevoren inschatten. Je weet ook niet of een van de twee nog 'bijdraait' en misschien minder stellig in zijn/haar besluit was als het aanvankelijk leek. En dat het dus eind goed, al goed is. Ik hoop het!
Wens je veel sterkte en wijsheid toe.
dinsdag 20 mei 2008 om 19:10
Yamuna, zoals ik al zei, misschien heel zwart/ wit gezegd, ik snap je reactie, het schoot alleen gewoon door me heen......en daarmee veroordeel ik niets of niemand, begrijp me goed hoor! Het lijkt alleen wel alsof het met elkaar te maken kan hebben op een of andere manier; moeilijkheden met zwanger worden en een eerdere abortus. Dat bedoel ik er eigenlijk mee. Misschien is mijn `term` wat verkeerd gekozen.......mijn excusses.
dinsdag 20 mei 2008 om 19:25
Is het alleen de angst om alleen met het kindje achter te blijven waar je bang voor bent? En is het dan dat je het erg vindt dat je hem kwijt bent of meer het financiële/praktische van de zaak?
Geef je vriend nog even de tijd hieraan te wennen. Je hebt nog een week voor je afspraak (die je altijd nog kan verzetten, toch?).
Maak in die tijd even rustig de balans op voor jezelf. Laat je door niemand beïnvloeden (negatief of positief) en denk eens na over hoe en wat er zou gebeuren als je het kindje wel/niet laat komen. Schrijf het eens allemaal van je af, maak een plus/min lijst desnoods en neem dan je beslissing.
Wat iedereen hier ook schrijft: het is en blijft jouw lijf, jouw leven en jouw beslissing. Je kent jezelf het beste, gebruik dat om een weloverwogen beslissing te nemen.
Sterkte
Geef je vriend nog even de tijd hieraan te wennen. Je hebt nog een week voor je afspraak (die je altijd nog kan verzetten, toch?).
Maak in die tijd even rustig de balans op voor jezelf. Laat je door niemand beïnvloeden (negatief of positief) en denk eens na over hoe en wat er zou gebeuren als je het kindje wel/niet laat komen. Schrijf het eens allemaal van je af, maak een plus/min lijst desnoods en neem dan je beslissing.
Wat iedereen hier ook schrijft: het is en blijft jouw lijf, jouw leven en jouw beslissing. Je kent jezelf het beste, gebruik dat om een weloverwogen beslissing te nemen.
Sterkte
