Kinderen
alle pijlers
Is het dan ook nooit goed???
zaterdag 2 februari 2008 om 16:34
Even een beetje stoom afblazen.
Hoe vaak hoor je niet het lees je bijvoorbeeld hier op het forum dat kinderen zo slecht worden opgevoed. Ze hoeven maar een voet in een restaurant te zetten of ze rennen al rond en gillen de boel bij elkaar. En dan die ouders. Die ouders die er niets van zeggen en hun grut maar laat gaan. We hebben onze mond er van vol!
Waarom word ik dan regelmatig er op aangesproken dat het toch wel erg zielig is om mijn zoon te straffen terwijl hij toch echt strontvervelend is?
Voorbeeldje van vanmiddag. We gingen naar de Bieb. Hij wil daar nog weleens in de rekken klimmen alsof hij in een speeltuin is. Van te voren heb ik hem rustig maar duidelijk gezegd dat er niet geklommen wordt, doet hij dat wel gaan we direct naar huis.
Meneer gaat dus wel klimmen. Op het moment dat ik met hem weg wil gaan rent hij weg en kan ik achter hem aan gaan rennen. Hij mij uitlachend, dus naast boos op hem te zijn voelde ik mij behoorlijk te kakken gezet. Wij naar huis, hij boos en huilen want hij zal het "Echt Niet Meer Doen!". Jaja...
Buiten aangekomen met een boos, huilend kind, kwam er een medewerker van een politieke partij met een ballon voor hem. Op zo'n moment ga ik hem dus niet belonen voor zijn gedrag met iets leuks. Toen het hem wilde geven om 'hem te troosten' zei ik vriendelijk:" Nee dank u, hij is net erg vervelend geweest'.
Krijg ik een preek of dat nu wel nodig is. Het ziet er wel naar uit dat hij straf genoeg heeft gehad, is het niet een beetje hard om zo boos te blijven. Hij is nog zo kleieieiein! (hij is vier).
Pardon?? Hij misdraagt zich, ik tracht hem daarin op te voeden, ook in het openbaar en dat moet ik vooral dan maar niet doen??
En dit gebeurt dus met enige regelmaat wanneer mijn zoon zich misdraagt en ik daar op reageer.
Dus mijn vraag, wanneer is het dan wel goed???
(zo dat lucht op
)
Hoe vaak hoor je niet het lees je bijvoorbeeld hier op het forum dat kinderen zo slecht worden opgevoed. Ze hoeven maar een voet in een restaurant te zetten of ze rennen al rond en gillen de boel bij elkaar. En dan die ouders. Die ouders die er niets van zeggen en hun grut maar laat gaan. We hebben onze mond er van vol!
Waarom word ik dan regelmatig er op aangesproken dat het toch wel erg zielig is om mijn zoon te straffen terwijl hij toch echt strontvervelend is?
Voorbeeldje van vanmiddag. We gingen naar de Bieb. Hij wil daar nog weleens in de rekken klimmen alsof hij in een speeltuin is. Van te voren heb ik hem rustig maar duidelijk gezegd dat er niet geklommen wordt, doet hij dat wel gaan we direct naar huis.
Meneer gaat dus wel klimmen. Op het moment dat ik met hem weg wil gaan rent hij weg en kan ik achter hem aan gaan rennen. Hij mij uitlachend, dus naast boos op hem te zijn voelde ik mij behoorlijk te kakken gezet. Wij naar huis, hij boos en huilen want hij zal het "Echt Niet Meer Doen!". Jaja...
Buiten aangekomen met een boos, huilend kind, kwam er een medewerker van een politieke partij met een ballon voor hem. Op zo'n moment ga ik hem dus niet belonen voor zijn gedrag met iets leuks. Toen het hem wilde geven om 'hem te troosten' zei ik vriendelijk:" Nee dank u, hij is net erg vervelend geweest'.
Krijg ik een preek of dat nu wel nodig is. Het ziet er wel naar uit dat hij straf genoeg heeft gehad, is het niet een beetje hard om zo boos te blijven. Hij is nog zo kleieieiein! (hij is vier).
Pardon?? Hij misdraagt zich, ik tracht hem daarin op te voeden, ook in het openbaar en dat moet ik vooral dan maar niet doen??
En dit gebeurt dus met enige regelmaat wanneer mijn zoon zich misdraagt en ik daar op reageer.
Dus mijn vraag, wanneer is het dan wel goed???
(zo dat lucht op
)
zaterdag 2 februari 2008 om 16:40
Het is nooit goed, bijna iedereen heeft altijd wel direct een oordeel klaar en het is bijzonder zelden in je voordeel 
.
Ik negeer het gewoon lekker en luister naar mijn intuitie. Tot nu toe lijkt dat prima te werken. Ook zo'n 4 jarige stouterd hier trouwens. Het draagt roze jurken maar een dame kan ik haar niet noemen .
.Ik negeer het gewoon lekker en luister naar mijn intuitie. Tot nu toe lijkt dat prima te werken. Ook zo'n 4 jarige stouterd hier trouwens. Het draagt roze jurken maar een dame kan ik haar niet noemen
.
zaterdag 2 februari 2008 om 17:01
zaterdag 2 februari 2008 om 17:42
iMAC: ik heb geen kinderen, dus heb makkelijk praten, maar wat mij betreft heb je het goed gedaan! Aanpakken en consequent zijn is volgens mij het belangrijkste. En een kind van 4 weet heus wel wat niet mag. Eigenlijk heb ik er wel bewondering voor, wij hebben alleen een hond, en dan wil ik soms al toegeven omdat ik er zo moe van word om steeds in te grijpen....
zaterdag 2 februari 2008 om 17:46
Hai,
Nee hoor, jij hebt net heel goed gereageerd door die ballon af te wijzen voor je zoontje! Jij zag het op dat moment als een soort beloning die hij niet verdiende!
Trouwens, ik vind dat iemand totaal vreemd, die je zoontje niet eens kent, jou geen preek hoeft te geven over hoe het nu wel moet!
Maar ik weet het (heb zelf geen kinderen hoor) het kan best wel eens beschamend zijn als zoiets gebeurd in het openbaar! Sta maar op je strepen, meid, daar kan ik trouwens ook nog iets van leren!
Kus
Nee hoor, jij hebt net heel goed gereageerd door die ballon af te wijzen voor je zoontje! Jij zag het op dat moment als een soort beloning die hij niet verdiende!
Trouwens, ik vind dat iemand totaal vreemd, die je zoontje niet eens kent, jou geen preek hoeft te geven over hoe het nu wel moet!
Maar ik weet het (heb zelf geen kinderen hoor) het kan best wel eens beschamend zijn als zoiets gebeurd in het openbaar! Sta maar op je strepen, meid, daar kan ik trouwens ook nog iets van leren!
Kus
zaterdag 2 februari 2008 om 17:50
Ik vind juist dat er te weinig opgevoed wordt, de laatste decennia. In de jaren 70 is er iets misgegaan, naar mijn idee.
Daarom hebben leraren het zo onnodig zwaar; kinderen zijn slecht opgevoed, weten niet hoe het hoort en maken er een zootje van op school.
Ben juist blij met ouders zoals jij, iMAC.
Daarom hebben leraren het zo onnodig zwaar; kinderen zijn slecht opgevoed, weten niet hoe het hoort en maken er een zootje van op school.
Ben juist blij met ouders zoals jij, iMAC.
zaterdag 2 februari 2008 om 18:02
zaterdag 2 februari 2008 om 18:02
zaterdag 2 februari 2008 om 18:23
Driedubbele zelfs, Rosanna 
Ik heb dat nog nooit gehad, dat mensen kritiek geven als ik streng ben. Had het laatst ook in de bibliotheek en nieand die op of omkeek. Ik zou zelf nooit andere ouders bekritiseren, maar denk soms wel eens: is dat nu nodig? Bijvoorbeeld toen een moeder laatst in de supermarkt en vreselijk hard tegen haar zoontje stond te schreeuwen, maar goed, ik weet natuurlijk niet wat er aan vooraf gegaan is, maar zo schreeuwen probeer ik sowieso niet te doen, thuis al niet, maar in een winkel al helemaal niet.
Ik heb dat nog nooit gehad, dat mensen kritiek geven als ik streng ben. Had het laatst ook in de bibliotheek en nieand die op of omkeek. Ik zou zelf nooit andere ouders bekritiseren, maar denk soms wel eens: is dat nu nodig? Bijvoorbeeld toen een moeder laatst in de supermarkt en vreselijk hard tegen haar zoontje stond te schreeuwen, maar goed, ik weet natuurlijk niet wat er aan vooraf gegaan is, maar zo schreeuwen probeer ik sowieso niet te doen, thuis al niet, maar in een winkel al helemaal niet.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
zaterdag 2 februari 2008 om 18:36
zaterdag 2 februari 2008 om 18:43
Herkenbaar. Ik had laatst daar nog een sterk staaltje van meegemaakt. Ik was met de kinders bij schoonmoe; mijn oudste vertikt het om zijn rommel op te ruimen waarop ik heb gedreigd dan maar zonder speelgoed weg te gaan. Met veel hangen en wurgen krijg ik hem in zijn jas en ik krijg van hem een klap in mijn gezicht, waarop ik hem teruggeslagen heb. Ik loopt vervolgens naar boven om mijn dochter op te halen en ik zie dat mijn schoonmoeder mijn zoon aan het troosten is. Ik heb gezegd dat ze dat niet moest doen omdat ie dondersgoed wist dat ie stout was geweest. Ik heb ook wel eens te horen gekregen dat "mijn zoon ook niks mocht" of "goh, wat ben jij streng zeg".
zaterdag 2 februari 2008 om 20:01
Meisje-Klein heeft vandaag haar eerste supermarkt-driftbui gehad. Heb haar voor straf in een hoekje gezet: ga daar maar brullen. Als je klaar bent mag je weer met ons mee.
Kreeg alleen maar goedkeurende blikken.
Van de week was ze klierig-niet-luisterig in een winkel, en daar vroeg ook iemand of ze een ballon wilde, en toen heb ik gewoon gezegd da ze die niet verdiend had. Was ook prima.
(Maar ja, ik woon in Belgie, een land waar niemand op of om kijkt als een vader met zijn vuist zwaait naar een jochie van een jaar of 4, omdat ie niet luistert. Waarschijnlijk vinden ze me een watje)
Kreeg alleen maar goedkeurende blikken.
Van de week was ze klierig-niet-luisterig in een winkel, en daar vroeg ook iemand of ze een ballon wilde, en toen heb ik gewoon gezegd da ze die niet verdiend had. Was ook prima.
(Maar ja, ik woon in Belgie, een land waar niemand op of om kijkt als een vader met zijn vuist zwaait naar een jochie van een jaar of 4, omdat ie niet luistert. Waarschijnlijk vinden ze me een watje
)
zaterdag 2 februari 2008 om 20:32
Het is helemaal duidelijk.
De kleuters die nú opgevoed worden zullen een lichtend voorbeeld zijn voor de wereld, en ik doe er flink aan mee.
Gelukkig trekken Moppeman en ik één lijn qua opvoeding, we zien nogal eens strubbelingen tussen ouders. Zijn we het niet met elkaar eens, dan vertellen we dat wel zodra die kleine uit zicht is.
Natuurlijk doe je de opvoeding allebei op je eigen manier, en heeft Moppeman daardoor de titel "verwenpapa" veroverd, dat komt volgens ons puur omdat Moppeman strenger is, en het dus veel meer indruk maakt als iets wél mag.
Overigens kreeg ik ooit een leuke opmerking van een bejaarde heer in de supermarkt, toen mijn kleuter daar in de hoek stond. Hij keek een beetje toe en ik zie "Niets aan de hand, meneer, ik ben nog van het ouderwetse opvoeden". De reactie van de man: "Ach, mevrouw, dat klinkt me als muziek in de oren".
De kleuters die nú opgevoed worden zullen een lichtend voorbeeld zijn voor de wereld, en ik doe er flink aan mee.
Gelukkig trekken Moppeman en ik één lijn qua opvoeding, we zien nogal eens strubbelingen tussen ouders. Zijn we het niet met elkaar eens, dan vertellen we dat wel zodra die kleine uit zicht is.
Natuurlijk doe je de opvoeding allebei op je eigen manier, en heeft Moppeman daardoor de titel "verwenpapa" veroverd, dat komt volgens ons puur omdat Moppeman strenger is, en het dus veel meer indruk maakt als iets wél mag.
Overigens kreeg ik ooit een leuke opmerking van een bejaarde heer in de supermarkt, toen mijn kleuter daar in de hoek stond. Hij keek een beetje toe en ik zie "Niets aan de hand, meneer, ik ben nog van het ouderwetse opvoeden". De reactie van de man: "Ach, mevrouw, dat klinkt me als muziek in de oren".
zaterdag 2 februari 2008 om 22:16
Natuurlijk is het nooit goed, het is pas goed als je kind zich voorbeeldig gedraagt zodat ingrijpen niet nodig is
Ik merk weinig van dat soort reacties overigens. Vroeger wel, toen de oudste nog een peuter was, onze omngeving vond ons streng. Tegenwoordig is dat nog maar zelden, omdat men het resultaat begint te zien. En de enkele keer dat we commentaar krijgen, is ons standaard antwoord: "ja, wij doen heel ouderwets, dat heet OP-VOE-DEN, zou je ook eens moeten proberen!"
Ik merk weinig van dat soort reacties overigens. Vroeger wel, toen de oudste nog een peuter was, onze omngeving vond ons streng. Tegenwoordig is dat nog maar zelden, omdat men het resultaat begint te zien. En de enkele keer dat we commentaar krijgen, is ons standaard antwoord: "ja, wij doen heel ouderwets, dat heet OP-VOE-DEN, zou je ook eens moeten proberen!"
zaterdag 2 februari 2008 om 22:44
Een keer heb ik applaus gescoord (nou ja, goedkeurende blikken en de opmerking dat opvoeden gelukkig toch nog wel eens gebeurde), maar vaker krijg ik te maken met bemoeizuchtige oude dametjes die vinden dat mijn lieve kleine onschuldig lijkende meissie veels te hard wordt aangepakt door mama...
Een tijdje geleden was dochter aan het stieren in de winkel, wilde niet mee en niet luisteren en zette een keel op (en ze klinkt als een schelle sirene als dat gebeurt). Ik heb gewaarschuwd dat ze moest indammen en anders ging ze in de hoek. Kan me niet schelen dat we in de supermarkt zijn, ik vind vast wel een hoekje en ik ben bezig met opvoeden. Dus als het eventjes niet hoeft, ga ik niet alles uit de kast trekken om haar maar stil te krijgen (ook al is het zwaar irritant). Ik ben van mening dat negeren en haar niet haar zin geven op de lange duur vruchtbaarder is, ook al zit je tenenkrommend naar dat gemekker te luisteren.
Dus ik had dochter in de hoek geparkeerd en gezegd dat als ze weer gekalmeerd was, ze er vandaan mocht. Ze stond er net een halve minuut of een oud dametje kwam aangelopen en pakte haar bij de hand en begon "ochgossie meissie, moet jij zo huilen??" Dat hoeft toch niet, jij bent een lief meisje he. Kom maar (ik stond 7 meter verderop met verbazing gade te slaan wat hier gebeurde) naar mama. Misschien mag jij dat boekje wel hebben (wijst naar boekje) en dan hoef jij niet meer te huilen?"
Dochter kijkt met grote betraande ogen naar die lieve oude oma die absolute begrip haar voor haar peuterverdriet en is op slag stil en tot over d'r oren verliefd op "oma".
Oude dame komt naar mij toen en zegt fijntjes, lastig he, die kleintjes. Maar ik heb ze vroeger ook gehad en kijk, nu is ze stil....
Mijn klomp brak < krak >
Ik keek de dame een beetje beduusd geirriteerd aan, nam dochter bij de hand en liep weg. OK, ze was stil, maar ze kreeg GEEN boekje (!) en inwendig dacht ik echt, waar bemoeit dat ***** mens zich mee??? De dame was 'te lief' om er iets van te zeggen, ik was vooral verward. Ik vind echt niet dat anderen geen mening mogen hebben (als mijn spook iets uitvreet wat ik niet in de gaten heb, zeg er ajb wat van. Ik kom je niet als boze moeder op je neus timmeren). Maar ik voelde me wel behoorlijk ondermijnd in mijn opvoedkundige dingetje van dat moment.
Wat vinden jullie daar nou van?
Een tijdje geleden was dochter aan het stieren in de winkel, wilde niet mee en niet luisteren en zette een keel op (en ze klinkt als een schelle sirene als dat gebeurt). Ik heb gewaarschuwd dat ze moest indammen en anders ging ze in de hoek. Kan me niet schelen dat we in de supermarkt zijn, ik vind vast wel een hoekje en ik ben bezig met opvoeden. Dus als het eventjes niet hoeft, ga ik niet alles uit de kast trekken om haar maar stil te krijgen (ook al is het zwaar irritant). Ik ben van mening dat negeren en haar niet haar zin geven op de lange duur vruchtbaarder is, ook al zit je tenenkrommend naar dat gemekker te luisteren.
Dus ik had dochter in de hoek geparkeerd en gezegd dat als ze weer gekalmeerd was, ze er vandaan mocht. Ze stond er net een halve minuut of een oud dametje kwam aangelopen en pakte haar bij de hand en begon "ochgossie meissie, moet jij zo huilen??" Dat hoeft toch niet, jij bent een lief meisje he. Kom maar (ik stond 7 meter verderop met verbazing gade te slaan wat hier gebeurde) naar mama. Misschien mag jij dat boekje wel hebben (wijst naar boekje) en dan hoef jij niet meer te huilen?"
Dochter kijkt met grote betraande ogen naar die lieve oude oma die absolute begrip haar voor haar peuterverdriet en is op slag stil en tot over d'r oren verliefd op "oma".
Oude dame komt naar mij toen en zegt fijntjes, lastig he, die kleintjes. Maar ik heb ze vroeger ook gehad en kijk, nu is ze stil....
Mijn klomp brak < krak >
Ik keek de dame een beetje beduusd geirriteerd aan, nam dochter bij de hand en liep weg. OK, ze was stil, maar ze kreeg GEEN boekje (!) en inwendig dacht ik echt, waar bemoeit dat ***** mens zich mee??? De dame was 'te lief' om er iets van te zeggen, ik was vooral verward. Ik vind echt niet dat anderen geen mening mogen hebben (als mijn spook iets uitvreet wat ik niet in de gaten heb, zeg er ajb wat van. Ik kom je niet als boze moeder op je neus timmeren). Maar ik voelde me wel behoorlijk ondermijnd in mijn opvoedkundige dingetje van dat moment.
Wat vinden jullie daar nou van?
zaterdag 2 februari 2008 om 22:56
Ha ha intiem, daar ga je met je goede gedrag. Hummel hier is nog te klein voor de akties waar jullie het over hebben. Vandaag wel perfect gedrag gezien van meisje van bijna drie. Ze was bij ons op bezoek met haar papa en mama en we hadden lunch. Na het eten vroeg ze aan mij of ze van tafel mocht om met mijn zoontje en haar broertje te spelen. Dan smelt je toch!!
