Kinderen
alle pijlers
Je kind op het speciaal onderwijs
donderdag 11 juni 2020 om 13:49
Ik heb niet echt een speciale vraag, maar door een situatie vandaag werd ik even pijnlijk op de feiten gedrukt dat mijn kind op het speciaal onderwijs zit.
Mijn zoontje is nu net 5 en zit sinds dit schooljaar op speciaal onderwijs. Daarvoor reguliere kinderopvang met al de nodige problemen en 3 weken regulier onderwijs wat helemaal niet goed ging.
Op zijn school nu is hij ontzettend opgeleefd en heb ik mijn blije kind weer terug en thuis ook veel positieve veranderingen.
Dus overall voelt het heel goed.
Maar merk de laatste maanden dat ik toch nog best wel een acceptatieronde moet maken.
De huidige school is een orientatieplek, hier wordt bepaald op welke school hij het beste tot zijn recht komt en dat had ook nog regulier onderwijs kunnen zijn. Maar inmiddels is wel duidelijk dat dat sowieso niet gaat gebeuren. Omdat school ook nog niet helemaal hun vinger erop kan leggen en er nog verder onderzoek gaat plaatsvinden mag hij na de zomer nog wel terugkomen op zijn huidige school en dan zal er in de loop van dat schooljaar meer duidelijkheid komen ga ik vanuit en een advies.
Maar goed, wat ik al zei, ik heb nog wel wat acceptatie te ondergaan, ondanks dat ik heel blij ben met hoe het nu gaat. En de situatie van vandaag maakte dat dan ook weer pijnlijk duidelijk.
Daarom lijkt het me fijn om met andere ouders te kletsen over hoe het gaat, wat gaat goed, wat is moeilijk, tips en tricks voor elkaar. Lachen om de leuke dingen en verdriet delen.
Dus wees welkom, ik hoor jullie graag!
Mijn zoontje is nu net 5 en zit sinds dit schooljaar op speciaal onderwijs. Daarvoor reguliere kinderopvang met al de nodige problemen en 3 weken regulier onderwijs wat helemaal niet goed ging.
Op zijn school nu is hij ontzettend opgeleefd en heb ik mijn blije kind weer terug en thuis ook veel positieve veranderingen.
Dus overall voelt het heel goed.
Maar merk de laatste maanden dat ik toch nog best wel een acceptatieronde moet maken.
De huidige school is een orientatieplek, hier wordt bepaald op welke school hij het beste tot zijn recht komt en dat had ook nog regulier onderwijs kunnen zijn. Maar inmiddels is wel duidelijk dat dat sowieso niet gaat gebeuren. Omdat school ook nog niet helemaal hun vinger erop kan leggen en er nog verder onderzoek gaat plaatsvinden mag hij na de zomer nog wel terugkomen op zijn huidige school en dan zal er in de loop van dat schooljaar meer duidelijkheid komen ga ik vanuit en een advies.
Maar goed, wat ik al zei, ik heb nog wel wat acceptatie te ondergaan, ondanks dat ik heel blij ben met hoe het nu gaat. En de situatie van vandaag maakte dat dan ook weer pijnlijk duidelijk.
Daarom lijkt het me fijn om met andere ouders te kletsen over hoe het gaat, wat gaat goed, wat is moeilijk, tips en tricks voor elkaar. Lachen om de leuke dingen en verdriet delen.
Dus wees welkom, ik hoor jullie graag!
vrijdag 19 maart 2021 om 14:47
Bij ons kwamen signalen in december 2019 en toen heb ik hulp gevraagd bij het cb. Door Corona kon de observatie niet doorgaan en na een aantal gesprekken is hij aangemeld bij integrale vroeghulp. Integrale vroeghulp heeft in februari advies voor een behandelgroep gedaan.
Daar heb ik gisteren naar toe gebeld en naar aanleiding van mijn telefoontje komt er nu schot in de zaak. Intake staat begin april nu.
Ik vind met name de dame van het zorgteam van de gemeente erg onprettig in de omgang. Ze is wel betrokken en doet wel de dingen die ze moet doen, maar verder is er geen klik. Zij wilde ook mijn zoon alleen observeren, terwijl ze eigenlijk geen pedagogische achtergrond had. Daar voelde ik me niet goed bij. Ze zei tijdens het vorige gesprek ook dat hij niet lief was (tijdens het spel zeg maar), dat soort dingen zeggen wij absoluut niet (je doet niet lief). Gelukkig is dat nu met de intake van de baan.
Ik heb van iemand anders ook wel het advies gekregen om met pgb gewoon zelf iemand te zoeken. Maar ik vind dat lastig: wie is goed?
Dat overzicht is heel fijn Livingston! Dank je wel. Ik kan ook geboorte in kaart aanraden. Ik heb het voor mezelf gedaan en er zijn ook coaching mogelijkheden voor kinderen (met de ouders). Daar wil ik misschien ook eens naar kijken. Zij gaan er vanuit dat veel gedragsproblemen al in de zwangerschap en tijdens de geboorte ontstaan. Ik heb er zelf veel aan gehad. Daarnaast ben ik veel aan het lezen over ouderschap, opvoedvormen, etc.
Ik ben trouwens ook aan het teruglezen. Veel is herkenbaar en ik heb gisteren ook regelmatig huilend zitten lezen. Ik lees af en toe even een stukje bij.
Daar heb ik gisteren naar toe gebeld en naar aanleiding van mijn telefoontje komt er nu schot in de zaak. Intake staat begin april nu.
Ik vind met name de dame van het zorgteam van de gemeente erg onprettig in de omgang. Ze is wel betrokken en doet wel de dingen die ze moet doen, maar verder is er geen klik. Zij wilde ook mijn zoon alleen observeren, terwijl ze eigenlijk geen pedagogische achtergrond had. Daar voelde ik me niet goed bij. Ze zei tijdens het vorige gesprek ook dat hij niet lief was (tijdens het spel zeg maar), dat soort dingen zeggen wij absoluut niet (je doet niet lief). Gelukkig is dat nu met de intake van de baan.
Ik heb van iemand anders ook wel het advies gekregen om met pgb gewoon zelf iemand te zoeken. Maar ik vind dat lastig: wie is goed?
Dat overzicht is heel fijn Livingston! Dank je wel. Ik kan ook geboorte in kaart aanraden. Ik heb het voor mezelf gedaan en er zijn ook coaching mogelijkheden voor kinderen (met de ouders). Daar wil ik misschien ook eens naar kijken. Zij gaan er vanuit dat veel gedragsproblemen al in de zwangerschap en tijdens de geboorte ontstaan. Ik heb er zelf veel aan gehad. Daarnaast ben ik veel aan het lezen over ouderschap, opvoedvormen, etc.
Ik ben trouwens ook aan het teruglezen. Veel is herkenbaar en ik heb gisteren ook regelmatig huilend zitten lezen. Ik lees af en toe even een stukje bij.
vrijdag 19 maart 2021 om 15:10
Wij hebben een pgb sinds onze zoon (bijna) 6 was. Ik vond het niet moeilijk om mensen te vinden om met ons kind te werken. Het gaat vooral om een klik en wederzijds vertrouwen. In het begin hebben we ook een paar studenten gehad, maar dat beviel me niet. Hun rooster verandert om de haverklap en als ze stage gaan lopen of een vriendje krijgen of zoiets, dan stoppen ze ermee.
Ik vind het fijn om pgb'ers te hebben met een achtergrond in de gehandicaptenzorg. Het is heel fijn als ze zelf al weten hoe ze met kinderen met een beperking moeten omgaan. Als ik alles de hele tijd uit moet leggen, ontlast het mij/ons niet. Tot nu altijd fijne mensen en de meesten blijven jarenlang.
Er zijn een paar websites waar je mensen kunt vinden die als pgb'er werken, ik ben heel tevreden over Nationale Hulpgids.
Ik vind het fijn om pgb'ers te hebben met een achtergrond in de gehandicaptenzorg. Het is heel fijn als ze zelf al weten hoe ze met kinderen met een beperking moeten omgaan. Als ik alles de hele tijd uit moet leggen, ontlast het mij/ons niet. Tot nu altijd fijne mensen en de meesten blijven jarenlang.
Er zijn een paar websites waar je mensen kunt vinden die als pgb'er werken, ik ben heel tevreden over Nationale Hulpgids.
vrijdag 19 maart 2021 om 15:22
Ik vind het ook lastig om een keuze te maken tussen de officiële weg en dus zelf iemand inhuren voor ondersteuning. Ik ben misschien wel bang dat dat tegengewerkt wordt. Waar hij nu naar toe gaat verdienen ze zelf ook weer aan, dus dat zou ik dan ook aanraden als zorgteam.
Was het bij jullie ook zo dat degene van integrale vroeghulp ook de indicatiesteller is? Ik vind dat nogal een bijzondere combinatie. Maar misschien is dat normaal.
Was het bij jullie ook zo dat degene van integrale vroeghulp ook de indicatiesteller is? Ik vind dat nogal een bijzondere combinatie. Maar misschien is dat normaal.
vrijdag 19 maart 2021 om 15:27
Er is nog geen diagnose toch? Dan zou ik zeker de officiele weg bewandelen. Je krijgt ook niet zomaar een pgb natuurlijk. Dan moet je wel kunnen laten zien waarom je kind 1-op-1 begeleiding nodig heeft.
Bij ons is het wat anders verlopen, via de kinderarts die we al vanaf de geboorte van onze zoon hadden, dus ik heb geen ervaring met integrale vroeghulp.
Bij ons is het wat anders verlopen, via de kinderarts die we al vanaf de geboorte van onze zoon hadden, dus ik heb geen ervaring met integrale vroeghulp.
vrijdag 19 maart 2021 om 16:14
Ja dank je wel. Dit specifieke advies kwam wel van iemand hier uit de buurt. Maar iemand zei gisteren tegen me dat zij het zouden zoeken in meer alternatieve therapieën. Ik vind het vervelend om te merken dat ik dan ga twijfelen of ik het wel goed doe. Of ik datgene wat ik doe het beste is voor hem. We bewandelen nu inderdaad de officiële weg. Dat lijkt ook de meest ‘makkelijke’.
Maar wil ik wel dat hij straks misschien een diagnose krijgt? Wat betekent dat voor hem? Ik vind het nog zo vroeg allemaal en ik kan de gevolgen niet overzien. Hij is zo lief en grappig en behulpzaam. We zien zo veel meer dan alleen maar die problemen. Ik hoop dat anderen dat ook blijven zien. Het emotioneert me gewoon.
Even als aanvulling: mijn man heeft vroeger ook sbo gedaan. Hij heeft uiteindelijk mavo, mbo en hbo gedaan.
Maar wil ik wel dat hij straks misschien een diagnose krijgt? Wat betekent dat voor hem? Ik vind het nog zo vroeg allemaal en ik kan de gevolgen niet overzien. Hij is zo lief en grappig en behulpzaam. We zien zo veel meer dan alleen maar die problemen. Ik hoop dat anderen dat ook blijven zien. Het emotioneert me gewoon.
Even als aanvulling: mijn man heeft vroeger ook sbo gedaan. Hij heeft uiteindelijk mavo, mbo en hbo gedaan.
vrijdag 19 maart 2021 om 16:22
Het enige advies dat ik je kan geven is om gewoon de tijd te nemen en de onderzoeken/observaties et cetera te doen waarvan jullie denken dat je er wat aan kunt hebben. Als je vertrouwen hebt in een bepaalde deskundige, neem dan zijn/haar adviezen heel serieus. En neem je eigen intuitie, moedergevoel serieus. Jij bent het meest afgestemd op je kind van iedereen, jij kent hem het beste.
Verder vindt iedereen altijd overal iets van, trek je daar niet te veel van aan. Dit is jouw kind en jij bepaalt wat goed is voor hem en voor jullie als ouders. Het vervelende is wel dat je voor heel veel hulp een diagnose nodig hebt.
Ik heb toen mijn zoon nog klein was genetisch onderzoek een hele tijd voor ons uitgeschoven, omdat ik bang was voor een diagnose, een stempel. Pas toen duidelijk werd dat hij een verstandelijke beperking had hebben we hem uitgebreid genetisch laten testen. Daar kwam toen inderdaad een diagnose uit.
Verder vindt iedereen altijd overal iets van, trek je daar niet te veel van aan. Dit is jouw kind en jij bepaalt wat goed is voor hem en voor jullie als ouders. Het vervelende is wel dat je voor heel veel hulp een diagnose nodig hebt.
Ik heb toen mijn zoon nog klein was genetisch onderzoek een hele tijd voor ons uitgeschoven, omdat ik bang was voor een diagnose, een stempel. Pas toen duidelijk werd dat hij een verstandelijke beperking had hebben we hem uitgebreid genetisch laten testen. Daar kwam toen inderdaad een diagnose uit.
vrijdag 19 maart 2021 om 20:39
Ik vind het lastig om dat verschil te duiden en wat nou de oorzaak is. Sociaal en contact maken is duidelijk achteruit gegaan. Maar overprikkeldheid en vermoeidheid zorgt inderdaad ook voor meer afsluiten. Dat zie ik aan het eind van de dag al.nansie schreef: ↑19-03-2021 10:40Dat is heel naar om te zien, PositiveV. Heel begrijpelijk dat je daar heel bezorgd over bent. Denk je dat hij echt vaardigheden verliest? Of sluit hij zich vooral af voor zijn omgeving?
Wij zien bij onze zoon ook soms een periode waarin hij achteruitgaat, vaardigheden verliest. Het meeste komt gelukkig wel weer terug na verloop van tijd. Bij mijn zoon komt het door zijn epilepsie.
Wat heftig dat je zoon epilepsie heeft. Is het erg ‘zichtbaar’ of juist niet?
Het is wel fijn om te horen dat jij en Livingston het achteruit gaan herkennen en het ook weer terug kan komen. Dat geeft me wel wat meer hoop. Ook bedankt voor het lijstje Livingston.
@promesso, ik ga jouw topic terugzoeken, thanks voor de tip.
@Tinkeltje: bijna alles wat je schrijft is herkenbaar. Ik ben er nu ook erg emotioneel onder. Het piekeren en de onzekerheid vind ik ook erg lastig. Waar doe je nou goed aan?
vrijdag 19 maart 2021 om 22:08
Helemaal mee eens!nansie schreef: ↑19-03-2021 16:22Het enige advies dat ik je kan geven is om gewoon de tijd te nemen en de onderzoeken/observaties et cetera te doen waarvan jullie denken dat je er wat aan kunt hebben. Als je vertrouwen hebt in een bepaalde deskundige, neem dan zijn/haar adviezen heel serieus. En neem je eigen intuitie, moedergevoel serieus. Jij bent het meest afgestemd op je kind van iedereen, jij kent hem het beste.
Verder vindt iedereen altijd overal iets van, trek je daar niet te veel van aan. Dit is jouw kind en jij bepaalt wat goed is voor hem en voor jullie als ouders.
zaterdag 20 maart 2021 om 08:47
Hier ben ik het zo mee eens! Maar dat is wel lastig. Ik vond dat in ieder geval wel moeilijk. Maar nu ik inmiddels bijna 12 jaar ervaring heb met een niet-doorsnee kind, is dit echt de beste tip. Niemand snapt jouw kind zo goed als jij. En weet dus ook wat hij nodig heeft. En dat betekent soms dat je de strijd aan moet gaan met school, instanties of wie dan ook. Of dat je dingen dus anders doet dan de meeste mensen. Als dat is wat werkt voor jouw kind en dus jullie gezin, dan is dat het beste.nansie schreef: ↑19-03-2021 16:22En neem je eigen intuitie, moedergevoel serieus. Jij bent het meest afgestemd op je kind van iedereen, jij kent hem het beste.
Verder vindt iedereen altijd overal iets van, trek je daar niet te veel van aan. Dit is jouw kind en jij bepaalt wat goed is voor hem en voor jullie als ouders.
zaterdag 20 maart 2021 om 15:01
Dit herken ik heel erg. En maakt het nu ook ontzettend moeilijk om keuzes te maken.Tinkeltje33 schreef: ↑19-03-2021 16:14
Maar wil ik wel dat hij straks misschien een diagnose krijgt? Wat betekent dat voor hem? Ik vind het nog zo vroeg allemaal en ik kan de gevolgen niet overzien. Hij is zo lief en grappig en behulpzaam. We zien zo veel meer dan alleen maar die problemen. Ik hoop dat anderen dat ook blijven zien. Het emotioneert me gewoon.
Ik ben bijvoorbeeld bang dat als ik het woord autisme laat vallen gelijk alles door die bril bekeken wordt en je daar nooit meer vanaf komt.
Verder lijkt mijn kind intelligent, voor zover je daar als peuter veel van kan zeggen. Praatte al vroeg, kent alle kleuren en vormen, kan goed tellen en puzzelen, etc. Dit allemaal icm een opvallend goed geheugen is juist ondertussen een eigenaardigheid.
Scholen zijn hier in de buurt überhaupt al moeilijk/overvraagd dus ik ben bang dat als er nu al een stempeltje “probleemgeval” komt je het helemaal kan vergeten. Aan de andere kant lijkt me een drukke klas met 30 kleuters ook onhaalbaar zoals het nu gaat. En ik ben ook weer bang dat ik mijn kind hulp ontzeg uit ‘angst’ voor een diagnose. Mocht er wel iets mbt hechting meespelen is het volgens mij extra belangrijk er vroeg bij te zijn.
Hebben jullie hier ervaring mee of advies voor? Zijn jullie kinderen meteen op speciaal onderwijs gestart? Is dat juist iets om naar te streven? (Ik hoor ook wel eens over een ‘valse start’ op regulier onderwijs en dat dat veel schade kan doen).
Het is in ieder geval al fijn om al deze hersenspinsels even kwijt te kunnen. Dank daarvoor en sorry voor het lange verhaal
zaterdag 20 maart 2021 om 15:19
Voor de ouders die bang zijn om een diagnose te krijgen; je kind is natuurlijk véél meer dan dat.
Zie een diagnose ook als middel om geschikte hulp of adequate informatie te krijgen.
Onze dochter is hoogbegaafd.
Maar dat is géén medische diagnose.
(Wel via tests vastgesteld trouwens)
Sommige dingen zijn voor haar echt lastig die voor andere kinderen doodnormaal zijn. Het gaat hierbij om praktische dingen. Bv laat leren fietsen of schoenen strikken. Ze doet het pas als ze zeker weet dat ze het kan zeg maar. En loopt daarom al zo'n beetje haar hele leven achter op leeftijdsgenootjes wat dat betreft.
Een vriendin van me heeft meisje van dezelfde leeftijd. Zij heeft autisme en krijgt 's morgens begeleiding in precies die dingen waar wij ook tegen aan liepen/lopen.
Dankzij de diagnose.
Is echt niet alleen maar een last wil ik maar zeggen.
Hulp of begeleiding ofzo moet verantwoord worden om vergoed te worden en vaak moet daarvoor nu eenmaal een diagnose vastgesteld zijn.
Een kind met een beperking kan voelen als verlies van toekomstdromen. Een andere vriendin van me heeft ook kind met achterstand (Heb ik vast al over geschreven in dit topic) Zij had veel aan podcast over Levend Verlies.
(Kan geen concrete aflevering ofzo adviseren want vind de term mooi maar heb niet zelf geluisterd)
Het speciaal onderwijs moeten jullie echt niet bang voor zijn.
Is juist ontzettend fijn en betrokken medewerkers. Ik hoor echt altijd alleen maar positieve dingen over de school en zie haar kind ook enorm vooruitgaan elke keer als ik hem zie (nu zie ik ze natuurlijk minder door corona)
Zie een diagnose ook als middel om geschikte hulp of adequate informatie te krijgen.
Onze dochter is hoogbegaafd.
Maar dat is géén medische diagnose.
(Wel via tests vastgesteld trouwens)
Sommige dingen zijn voor haar echt lastig die voor andere kinderen doodnormaal zijn. Het gaat hierbij om praktische dingen. Bv laat leren fietsen of schoenen strikken. Ze doet het pas als ze zeker weet dat ze het kan zeg maar. En loopt daarom al zo'n beetje haar hele leven achter op leeftijdsgenootjes wat dat betreft.
Een vriendin van me heeft meisje van dezelfde leeftijd. Zij heeft autisme en krijgt 's morgens begeleiding in precies die dingen waar wij ook tegen aan liepen/lopen.
Dankzij de diagnose.
Is echt niet alleen maar een last wil ik maar zeggen.
Hulp of begeleiding ofzo moet verantwoord worden om vergoed te worden en vaak moet daarvoor nu eenmaal een diagnose vastgesteld zijn.
Een kind met een beperking kan voelen als verlies van toekomstdromen. Een andere vriendin van me heeft ook kind met achterstand (Heb ik vast al over geschreven in dit topic) Zij had veel aan podcast over Levend Verlies.
(Kan geen concrete aflevering ofzo adviseren want vind de term mooi maar heb niet zelf geluisterd)
Het speciaal onderwijs moeten jullie echt niet bang voor zijn.
Is juist ontzettend fijn en betrokken medewerkers. Ik hoor echt altijd alleen maar positieve dingen over de school en zie haar kind ook enorm vooruitgaan elke keer als ik hem zie (nu zie ik ze natuurlijk minder door corona)
zaterdag 20 maart 2021 om 17:21
Onze zoon is zo’n kind waar het reguliere onderwijs inderdaad tot veel schade heeft geleid.Zijn jullie kinderen meteen op speciaal onderwijs gestart? Is dat juist iets om naar te streven? (Ik hoor ook wel eens over een ‘valse start’ op regulier onderwijs en dat dat veel schade kan doen).
Bij de kleuters was hij wel de drukke, iets te sociaal onhandige jongen, maar het werd allemaal nog wel passend bij de leeftijd gevonden. Dat hij extreem slim was werd door zijn gedrag gemist.
Eenmaal in groep 3 is het keihard en snel zo mis gegaan dat hij er een stevig schooltrauma aan heeft overgehouden.
Nu eenmaal op speciaal onderwijs is er zoveel ten goede verbeterd.
Toen zoonlief vorige week een flinke terugval leek te hebben, is daar door school zo goed op gereageerd.
Wij zijn echt heel erg blij dat hij op een school terecht kan waar hij in een klas van 10 kinderen met 2 docenten en een batterij andere hulpverleners precies die benadering kan krijgen die passend is voor hem.
Daar kan er echt een individueel lesprogramma worden geboden dat aansluit op het niveau van elk kind.
Dat is met recht passend onderwijs.
zaterdag 20 maart 2021 om 19:04
Dank je voor je verhaal Staopstoel. Wat fijn dat je zoon nu wel een goede plek en passend onderwijs heeft. Wel heel rot dat het eerst zo mis ging.
Zon situatie is precies waar ik bang voor ben. Je wil zowel niet te vroeg maar ook niet te laat zijn. Maar ik kan natuurlijk ook niet in de toekomst kijken, helaas
Zon situatie is precies waar ik bang voor ben. Je wil zowel niet te vroeg maar ook niet te laat zijn. Maar ik kan natuurlijk ook niet in de toekomst kijken, helaas
zaterdag 20 maart 2021 om 20:14
Mijn zoon is op zijn 4e meteen gestart op het speciaal onderwijs. Hoewel zijn diagnose nog niet compleet was, was wel duidelijk dat hij een verstandelijke beperking had. Regulier onderwijs had met hem niet gekund. Hij is een tijdje naar een reguliere peuterspeelzaal geweest, en dat ging eigenlijk al niet. Hij snapte er niks van en deed niet mee aan de gezamenlijke activiteiten.
zaterdag 20 maart 2021 om 21:31
Dat is ook mijn ervaring met het SBO @staopstoel. Hiervoor was onze zoon altijd “het probleem”. En niet omdat hij problematisch gedrag vertoonde, maar wel omdat hij niet sprak, niet wilde knutselen en wegdroomde in het kringgesprek. Na veel lezen hebben we de knoop doorgehakt dat hij meteen op het SBO zou beginnen. Daar wordt hij juist als gezien als het kind dat hij is en niet als diagnose. We zijn heel erg blij met zijn school en juf.
Ik merk de laatste maanden hoe erg alles erin heeft gehakt. De zorgen, het continu aan de bel trekken (en worden weggezet als overbezorgde moeder), de continue beoordeling van hoe jij als ouder wel niet bent (“had je de eerste maanden na de geboorte psychische klachten?” nee. “ik zie dat je werkt. zet je hem vaak achter de iPad?” nee).
Ik heb de laatste weken trouwens echt de grootste pret met zoon. Ineens maakt hij heel goed contact. Ik weet niet of het komt doordat ik zelf wat tot rust kom, of dat we gewoon in een positieve flow zitten samen.
Ik las trouwens hier dat de podcast Levend Verlies werd aangeraden. Sommige afleveringen vond ik troostend, sommigen doodeng (incl ASS icm heftige drugsverslaving). En een aflevering maakte me ronduit woedend, met een of ander zweverige vrouw.
Ik merk de laatste maanden hoe erg alles erin heeft gehakt. De zorgen, het continu aan de bel trekken (en worden weggezet als overbezorgde moeder), de continue beoordeling van hoe jij als ouder wel niet bent (“had je de eerste maanden na de geboorte psychische klachten?” nee. “ik zie dat je werkt. zet je hem vaak achter de iPad?” nee).
Ik heb de laatste weken trouwens echt de grootste pret met zoon. Ineens maakt hij heel goed contact. Ik weet niet of het komt doordat ik zelf wat tot rust kom, of dat we gewoon in een positieve flow zitten samen.
Ik las trouwens hier dat de podcast Levend Verlies werd aangeraden. Sommige afleveringen vond ik troostend, sommigen doodeng (incl ASS icm heftige drugsverslaving). En een aflevering maakte me ronduit woedend, met een of ander zweverige vrouw.
zaterdag 20 maart 2021 om 22:15
Ik ben blij dat ik de laatste tijd steeds meer groei in zelf weten wat goed voor mijn kind is. Daar hebben de lockdowns ook wel bij geholpen: minder bemoeienis van anderen. Vorig jaar is hij heel hard gevallen en moesten we naar de hap. Die arts moest onderzoek doen en deed heel druk en mijn zoon wilde niet. Verpleegkundige moest er bij komen en hij bleef maar druk doen, totdat ik riep: oké! En nu gaan we rustig doen en leg ik het hem uit.
Positivevibes: herkenbare dingen die je schrijft. Heeft hij ook oog voor detail? Dat heeft mijn zoon heel erg, we staan er vaak versteld van.
SBO: we zijn niet onbekend met sbo en hebben met een ander familielid gezien hoe goed dat voor hem was. Ik merk dat met name mijn man het niet ziet zitten door zijn eigen ervaring vroeger. Hij zegt ook: daar zaten geen kinderen zoals hem, hij is daar veel te goed voor. Maar man was al 7 voor hij er naar toe ging. Ook noemt hij dat hij qua intelligentie al snel aan het plafond kwam daar en daar maken we ons wel zorgen om. Maar de tijd moet het maar uitwijzen. Ik denk dat het wel een natuurlijk proces van inzichten zal zijn.
LauraRoar: herkenbaar over die vragen en heel vervelend. Ik heb het idee dat ze soms alles over me willen uitspitten. En heb vaak het gevoel dat ik een kant uitgeduwd wordt in een gesprek. En dan denk ik wel eens: kijk naar hem! Niemand heeft hem nog gezien! Hij wordt volgende week pas voor het eerst geobserveerd.
We gaan ook naar de plas en poeppoli: of eigenlijk gaat alles telefonisch. Zij zoekt het in allerlei lichamelijke redenen, maar ik denk niet dat dat het is en ik heb nu aangedrongen op dat we langskomen volgende keer, zodat ze zelf eens kan zien wie hij is.
Positivevibes: herkenbare dingen die je schrijft. Heeft hij ook oog voor detail? Dat heeft mijn zoon heel erg, we staan er vaak versteld van.
SBO: we zijn niet onbekend met sbo en hebben met een ander familielid gezien hoe goed dat voor hem was. Ik merk dat met name mijn man het niet ziet zitten door zijn eigen ervaring vroeger. Hij zegt ook: daar zaten geen kinderen zoals hem, hij is daar veel te goed voor. Maar man was al 7 voor hij er naar toe ging. Ook noemt hij dat hij qua intelligentie al snel aan het plafond kwam daar en daar maken we ons wel zorgen om. Maar de tijd moet het maar uitwijzen. Ik denk dat het wel een natuurlijk proces van inzichten zal zijn.
LauraRoar: herkenbaar over die vragen en heel vervelend. Ik heb het idee dat ze soms alles over me willen uitspitten. En heb vaak het gevoel dat ik een kant uitgeduwd wordt in een gesprek. En dan denk ik wel eens: kijk naar hem! Niemand heeft hem nog gezien! Hij wordt volgende week pas voor het eerst geobserveerd.
We gaan ook naar de plas en poeppoli: of eigenlijk gaat alles telefonisch. Zij zoekt het in allerlei lichamelijke redenen, maar ik denk niet dat dat het is en ik heb nu aangedrongen op dat we langskomen volgende keer, zodat ze zelf eens kan zien wie hij is.
zaterdag 20 maart 2021 om 22:40
Tinkeltje, grappig dat je dat zegt, inderdaad opvallend veel oog voor detail!
Wat je zegt over de HAP kan ik me ook volledig voorstellen. Mijn kind is erg angstig en afwerend bij vreemden. Een lichamelijk onderzoek bij het CB met de 2 jaars afspraak werd acuut een krijsbui. We zijn, mede door Corona, nog nooit bij de tandarts of kapper geweest en daar maak ik me ook wel zorgen om. Binnenkort de eerste afspraken en in de tussentijd spelen we maar veel kappertje en doktertje thuis in de hoop dat het helpt.
Eigenlijk vind ik bijna alles wat je schrijft enorm herkenbaar. Ook je mans zorgen over intelligentie-wise ‘te goed’ zijn.
Wat je zegt over de HAP kan ik me ook volledig voorstellen. Mijn kind is erg angstig en afwerend bij vreemden. Een lichamelijk onderzoek bij het CB met de 2 jaars afspraak werd acuut een krijsbui. We zijn, mede door Corona, nog nooit bij de tandarts of kapper geweest en daar maak ik me ook wel zorgen om. Binnenkort de eerste afspraken en in de tussentijd spelen we maar veel kappertje en doktertje thuis in de hoop dat het helpt.
Eigenlijk vind ik bijna alles wat je schrijft enorm herkenbaar. Ook je mans zorgen over intelligentie-wise ‘te goed’ zijn.
zaterdag 20 maart 2021 om 22:54
Dat is toch ook best bizar hè, dat zo’n poli alles telefonisch adviseert en regelt...
Wat betreft de intelligentie en aan het plafond zitten. Tijdens onze zoektocht naar de juiste plek kwamen wij erachter dat hier in de regio het SBO met name goed aansluit bij kinderen die langzamer leren/ of een leerachterstand hebben. De kinderen die juist cognitief voorlopen / sneller gaan, blijken beter op hun plek in het SO.
Voordat we dit wisten was ons vooroordeel dat SO alleen voor ernstige gedragsstoornissen was, maar het blijkt dus allemaal genuanceerder.
Die podcast levend verlies heeft hele mooie afleveringen. Ik vond die over de jongen met ASS en drugsverslaving ook heftig LauraRoar. Confronterend omdat het brein van onze zoon toch echt wel de nodige kenmerken vertoond die ook tot zo’n situatie kunnen leiden. Maar daar moet ik maar niet teveel bij stilstaan.....
Wat betreft de intelligentie en aan het plafond zitten. Tijdens onze zoektocht naar de juiste plek kwamen wij erachter dat hier in de regio het SBO met name goed aansluit bij kinderen die langzamer leren/ of een leerachterstand hebben. De kinderen die juist cognitief voorlopen / sneller gaan, blijken beter op hun plek in het SO.
Voordat we dit wisten was ons vooroordeel dat SO alleen voor ernstige gedragsstoornissen was, maar het blijkt dus allemaal genuanceerder.
Die podcast levend verlies heeft hele mooie afleveringen. Ik vond die over de jongen met ASS en drugsverslaving ook heftig LauraRoar. Confronterend omdat het brein van onze zoon toch echt wel de nodige kenmerken vertoond die ook tot zo’n situatie kunnen leiden. Maar daar moet ik maar niet teveel bij stilstaan.....
zondag 21 maart 2021 om 08:56
Positivevibes: ik herken wel veel van mezelf ook in zoon zijn gedrag. En ik merk dat mensen waar ik me prettig bij voel, hij zich meestal ook wel goed bij voel. Toen hij naar een nieuwe opvang ging zag ik de medewerkster van een afstandje en dan zie ik gelijk: dit komt goed. Maar ook wel andersom. Met name mensen die een uitstraling hebben die laag in energie is, klikt niet. Dat klikt bij mij ook minder.
Daarnaast wordt het met de leeftijd ook wel beter. Ik kan nu dingen uitleggen aan hem en dat scheelt veel. En de laatste tijd kan ik ook meer in gesprek met hem gaan als hij druk is. Voorheen kon hij daar nog niks mee. Net als afgelopen week zag ik dat hij overliep aan tafel en zei ik hem: volgens mij ben je heel druk of niet, wil je de koptelefoon op? (Dit doen we op eigen initiatief, hebben we vorige week ontdekt). En ik heb hem zelfs zitten voeren, want dan is hij te druk om zelf te kunnen eten. Lang verhaal, maar wat ik wil zeggen is dat je ook in een lastige leeftijd zit nu. Hij kan zelf niet aangeven wat hij voelt met woorden.
De kapper gaat hier goed trouwens. We hebben de kapster die snel knipt en afleid en in het begin leidden wij ook af met filmpjes en zo. Nu hoeft hij niet meer afgeleid te worden en vindt hij het echt leuk. 1 jaar geleden heb ik het eens door een ander laten knippen omdat het zo goed ging, maar dat was drama. Maar vorige week kon de eerste niet en nu ging dat ook goed.
Staopstoel: ah dank je wel. We hebben ons er verder nog niet in verdiept. We hebben nog soort van hoop dat hij met aanpassingen op een reguliere school kan blijven. De laatste tijd merken we er hier thuis ook niet zo veel van. Volgens mij is de behandeling er ook op gericht dat ze uiteindelijk naar een reguliere school gaan als dat mogelijk is.
Dat telefonisch contact is dus overal zo gegaan. Het stoorde me enorm op een gegeven moment. De heftigste behandeltrajecten kwamen voorbij zonder dat iemand hem ooit gezien had. Het was maar net wat er in een gesprek gezegd was.
Daarnaast wordt het met de leeftijd ook wel beter. Ik kan nu dingen uitleggen aan hem en dat scheelt veel. En de laatste tijd kan ik ook meer in gesprek met hem gaan als hij druk is. Voorheen kon hij daar nog niks mee. Net als afgelopen week zag ik dat hij overliep aan tafel en zei ik hem: volgens mij ben je heel druk of niet, wil je de koptelefoon op? (Dit doen we op eigen initiatief, hebben we vorige week ontdekt). En ik heb hem zelfs zitten voeren, want dan is hij te druk om zelf te kunnen eten. Lang verhaal, maar wat ik wil zeggen is dat je ook in een lastige leeftijd zit nu. Hij kan zelf niet aangeven wat hij voelt met woorden.
De kapper gaat hier goed trouwens. We hebben de kapster die snel knipt en afleid en in het begin leidden wij ook af met filmpjes en zo. Nu hoeft hij niet meer afgeleid te worden en vindt hij het echt leuk. 1 jaar geleden heb ik het eens door een ander laten knippen omdat het zo goed ging, maar dat was drama. Maar vorige week kon de eerste niet en nu ging dat ook goed.
Staopstoel: ah dank je wel. We hebben ons er verder nog niet in verdiept. We hebben nog soort van hoop dat hij met aanpassingen op een reguliere school kan blijven. De laatste tijd merken we er hier thuis ook niet zo veel van. Volgens mij is de behandeling er ook op gericht dat ze uiteindelijk naar een reguliere school gaan als dat mogelijk is.
Dat telefonisch contact is dus overal zo gegaan. Het stoorde me enorm op een gegeven moment. De heftigste behandeltrajecten kwamen voorbij zonder dat iemand hem ooit gezien had. Het was maar net wat er in een gesprek gezegd was.
zondag 21 maart 2021 om 21:03
Wat fijn dat je in zo’n positieve flow zit Lauraroar! Die podcast durf ik nog even niet aan geloof ik, dank voor de waarschuwing.
Staopstoel, wat goed dat je dat zegt over het SBO versus SO. Dat dacht ik eigenlijk ook namelijk maar het ligt dus genuanceerder.
Tinkeltje, ik hoop inderdaad dat sommige dingen met de leeftijd makkelijker worden. Welke cursus heb jij precies gedaan? Ik ben nu tijdens het afwachten op ‘echte stappen’ bezig met wat boeken ed in de hoop daar al meer handvatten te vinden. Een cursus zat ook al in mijn achterhoofd.
Ook andere tips voor leesvoer of websites oid zijn welkom mochten jullie ze hebben!
Staopstoel, wat goed dat je dat zegt over het SBO versus SO. Dat dacht ik eigenlijk ook namelijk maar het ligt dus genuanceerder.
Tinkeltje, ik hoop inderdaad dat sommige dingen met de leeftijd makkelijker worden. Welke cursus heb jij precies gedaan? Ik ben nu tijdens het afwachten op ‘echte stappen’ bezig met wat boeken ed in de hoop daar al meer handvatten te vinden. Een cursus zat ook al in mijn achterhoofd.
Ook andere tips voor leesvoer of websites oid zijn welkom mochten jullie ze hebben!
zondag 21 maart 2021 om 21:12
Ik heb zelf weinig kennis van het SBO, wel een vriendin die daar werkt en daar zitten idd voornamelijk kinderen die cognitief niet zo goed mee kunnen komen. Mijn kind zit op cluster 4 (voor kinderen met gedragsproblemen, dat vind ik nog steeds heel rot klinken trouwens) en hij krijgt daar onderwijs op de 1,25 lijn, dus juist boven de reguliere leerlijn. Met daarbij nog allerlei extra uitdaging op maat. Hij is ook hoogbegaafd, dus fijn dat dit kan.
zondag 21 maart 2021 om 21:19
Ik heb de cursus How to talk to kids gedaan en mijn man gaat het nu ook doen. Idee is dat het begint met aandacht geven aan het gevoel en in gesprek gaat. En daarna positief corrigeren. Sinds de kerstdagen is het kwartje echt bij me gevallen en nu gaat het heel goed. De band met mijn zoon is veel beter geworden. Voorheen irriteerde ik me ook wel aan zijn gedrag en nu kijk ik er heel anders naar. Ze hebben ook een fijn instagram account en een podcast serie. Ik denk dat het met name helpt dat ik nu gewoon consequent in mijn aanpak ben. Als hij nu boos wordt, kan ik hem daar vrij goed uithalen, terwijl het vroeger escaleerde met slaan, schoppen en gooien met dingen.
De coaching van Geboorte in kaart heeft mij zelf erg geholpen. Ik heb mezelf goed leren kennen en ben daarvoor veel rustiger en sta beter in verbinding met mezelf en daardoor met hem.
Daarnaast ben ik nu Mild ouderschap van Nina Mouton aan het lezen. Het klikt nog niet helemaal. Maar ik haal overal wat vandaan. Ik heb ook nog ‘het boek waarvan je wilde dat je ouders het gelezen hadden’ liggen en ook Temperamentvolle kinderen. Ik probeer mezelf nu vooral te verdiepen in opvoeding en daar zelf een weg in te vinden. Het helpt mij wel om mijn eigen positie daar in te verstevigen en daar minder onzeker over te zijn.
De coaching van Geboorte in kaart heeft mij zelf erg geholpen. Ik heb mezelf goed leren kennen en ben daarvoor veel rustiger en sta beter in verbinding met mezelf en daardoor met hem.
Daarnaast ben ik nu Mild ouderschap van Nina Mouton aan het lezen. Het klikt nog niet helemaal. Maar ik haal overal wat vandaan. Ik heb ook nog ‘het boek waarvan je wilde dat je ouders het gelezen hadden’ liggen en ook Temperamentvolle kinderen. Ik probeer mezelf nu vooral te verdiepen in opvoeding en daar zelf een weg in te vinden. Het helpt mij wel om mijn eigen positie daar in te verstevigen en daar minder onzeker over te zijn.
tinkeltje33 wijzigde dit bericht op 21-03-2021 21:27
5.32% gewijzigd
zondag 21 maart 2021 om 21:26
Ik ben trouwens nog bezig met bijlezen. Ik lees zoveel herkenning, echt heel fijn. Maar ook verdrietig om te lezen dat jullie soortgelijke ervaringen hebben.
LauraRoar: ik ben wel benieuwd hoe het met de zindelijkheid gaat bij jouw zoon.
Het gaat hier afgelopen dagen best wel goed. Zoon is in september naar school gegaan en al snel zagen we dat hele dagen niet haalbaar waren. We hebben toen een tijd zoon op onze werkdagen rond 12 uur opgehaald en dan 14.00 naar de bso. Drama was het. Toen hebben we besloten dat hij gewoon vanuit school ging, want wij trokken het niet meer.
Vanaf het moment dat we dat zouden proberen, overleed mijn schoonvader, Sinterklaas, kerst, lockdown. Maar het gaat nu echt wel goed. Vanaf morgen gaat hij weer een dag extra de hele dag. En het broekplassen is ook veel beter. Hij was vandaag de hele dag droog. Ik vertelde hem dat hij morgen dezelfde broek weer aan kan en hij was super trots. Ik hoop dat we nu een periode van stabiliteit in gaan.
LauraRoar: ik ben wel benieuwd hoe het met de zindelijkheid gaat bij jouw zoon.
Het gaat hier afgelopen dagen best wel goed. Zoon is in september naar school gegaan en al snel zagen we dat hele dagen niet haalbaar waren. We hebben toen een tijd zoon op onze werkdagen rond 12 uur opgehaald en dan 14.00 naar de bso. Drama was het. Toen hebben we besloten dat hij gewoon vanuit school ging, want wij trokken het niet meer.
Vanaf het moment dat we dat zouden proberen, overleed mijn schoonvader, Sinterklaas, kerst, lockdown. Maar het gaat nu echt wel goed. Vanaf morgen gaat hij weer een dag extra de hele dag. En het broekplassen is ook veel beter. Hij was vandaag de hele dag droog. Ik vertelde hem dat hij morgen dezelfde broek weer aan kan en hij was super trots. Ik hoop dat we nu een periode van stabiliteit in gaan.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
