Kinderen
alle pijlers
Je kind op het speciaal onderwijs
donderdag 11 juni 2020 om 13:49
Ik heb niet echt een speciale vraag, maar door een situatie vandaag werd ik even pijnlijk op de feiten gedrukt dat mijn kind op het speciaal onderwijs zit.
Mijn zoontje is nu net 5 en zit sinds dit schooljaar op speciaal onderwijs. Daarvoor reguliere kinderopvang met al de nodige problemen en 3 weken regulier onderwijs wat helemaal niet goed ging.
Op zijn school nu is hij ontzettend opgeleefd en heb ik mijn blije kind weer terug en thuis ook veel positieve veranderingen.
Dus overall voelt het heel goed.
Maar merk de laatste maanden dat ik toch nog best wel een acceptatieronde moet maken.
De huidige school is een orientatieplek, hier wordt bepaald op welke school hij het beste tot zijn recht komt en dat had ook nog regulier onderwijs kunnen zijn. Maar inmiddels is wel duidelijk dat dat sowieso niet gaat gebeuren. Omdat school ook nog niet helemaal hun vinger erop kan leggen en er nog verder onderzoek gaat plaatsvinden mag hij na de zomer nog wel terugkomen op zijn huidige school en dan zal er in de loop van dat schooljaar meer duidelijkheid komen ga ik vanuit en een advies.
Maar goed, wat ik al zei, ik heb nog wel wat acceptatie te ondergaan, ondanks dat ik heel blij ben met hoe het nu gaat. En de situatie van vandaag maakte dat dan ook weer pijnlijk duidelijk.
Daarom lijkt het me fijn om met andere ouders te kletsen over hoe het gaat, wat gaat goed, wat is moeilijk, tips en tricks voor elkaar. Lachen om de leuke dingen en verdriet delen.
Dus wees welkom, ik hoor jullie graag!
Mijn zoontje is nu net 5 en zit sinds dit schooljaar op speciaal onderwijs. Daarvoor reguliere kinderopvang met al de nodige problemen en 3 weken regulier onderwijs wat helemaal niet goed ging.
Op zijn school nu is hij ontzettend opgeleefd en heb ik mijn blije kind weer terug en thuis ook veel positieve veranderingen.
Dus overall voelt het heel goed.
Maar merk de laatste maanden dat ik toch nog best wel een acceptatieronde moet maken.
De huidige school is een orientatieplek, hier wordt bepaald op welke school hij het beste tot zijn recht komt en dat had ook nog regulier onderwijs kunnen zijn. Maar inmiddels is wel duidelijk dat dat sowieso niet gaat gebeuren. Omdat school ook nog niet helemaal hun vinger erop kan leggen en er nog verder onderzoek gaat plaatsvinden mag hij na de zomer nog wel terugkomen op zijn huidige school en dan zal er in de loop van dat schooljaar meer duidelijkheid komen ga ik vanuit en een advies.
Maar goed, wat ik al zei, ik heb nog wel wat acceptatie te ondergaan, ondanks dat ik heel blij ben met hoe het nu gaat. En de situatie van vandaag maakte dat dan ook weer pijnlijk duidelijk.
Daarom lijkt het me fijn om met andere ouders te kletsen over hoe het gaat, wat gaat goed, wat is moeilijk, tips en tricks voor elkaar. Lachen om de leuke dingen en verdriet delen.
Dus wees welkom, ik hoor jullie graag!
donderdag 6 mei 2021 om 23:00
@myra
De zorgen en verbazing over gebeld worden door school komt me bekend voor.
Onze zoon was altijd wel wat prikkelgevoelig, kon dwars en impulsief zijn, maar er was niemand die had voorzien dat hij in het regulier onderwijs zo vast zou lopen (en ook zo beschadigd zou raken)
Het is altijd een combi van factoren en onze te slimme, hyperactieve sociaal onhandige zoon had de pech op een school te zitten waar het een grote chaos werd vorig jaar. Een drukke klas, docent voor de groep die niet eerlijk was in wat er speelde, ziektes, stakingen, lockdown....
Onze zoon vertoonde eerst alleen in de klas steeds heftiger gedrag, maar omdat de situatie te lang duurde, raakte hij dusdanig beschadigd dat hij ook op andere fronten van het pad af raakte.
Als je goed contact hebt met school en ze zijn eerlijk en adequaat dan hoeft je zoon heus niet meteen naar speciaal onderwijs. Er zijn heel veel mogelijkheden qua extra ondersteuning binnen het regulier onderwijs. Alleen moet je als ouder dit zelf heel goed weten en uitzoeken. Ik heb eindeloos gebeld en navraag gedaan bij instanties. Heb zelf bij de reguliere school schandalige situaties meegemaakt.
Ik hoop dat jullie met een beter functionerende school te maken hebben.
Soms vraag ik me af of onze zoon in een stabieler jaar met een adequate juf ook zo ontspoord zou zij, maar dan denk ik aan waar hij nu zit en dan ben ik er echt van overtuigd dat hij nu op een school zit die zo ontzettend geschikt voor hem is.
Kleine klas, gedreven docenten die heel bewust voor deze doelgroep hebben gekozen, rust en structuur.
En vooral ook het enthousiasme waarmee hij nu zelf over school verteld...
Daarbij zie ik nu ook steeds vaker dat het impulsieve,sociaal onhandige gedrag inmiddels echt niet meer passend is bij zijn huidige leeftijd, helaas.
Sterkte.
De zorgen en verbazing over gebeld worden door school komt me bekend voor.
Onze zoon was altijd wel wat prikkelgevoelig, kon dwars en impulsief zijn, maar er was niemand die had voorzien dat hij in het regulier onderwijs zo vast zou lopen (en ook zo beschadigd zou raken)
Het is altijd een combi van factoren en onze te slimme, hyperactieve sociaal onhandige zoon had de pech op een school te zitten waar het een grote chaos werd vorig jaar. Een drukke klas, docent voor de groep die niet eerlijk was in wat er speelde, ziektes, stakingen, lockdown....
Onze zoon vertoonde eerst alleen in de klas steeds heftiger gedrag, maar omdat de situatie te lang duurde, raakte hij dusdanig beschadigd dat hij ook op andere fronten van het pad af raakte.
Als je goed contact hebt met school en ze zijn eerlijk en adequaat dan hoeft je zoon heus niet meteen naar speciaal onderwijs. Er zijn heel veel mogelijkheden qua extra ondersteuning binnen het regulier onderwijs. Alleen moet je als ouder dit zelf heel goed weten en uitzoeken. Ik heb eindeloos gebeld en navraag gedaan bij instanties. Heb zelf bij de reguliere school schandalige situaties meegemaakt.
Ik hoop dat jullie met een beter functionerende school te maken hebben.
Soms vraag ik me af of onze zoon in een stabieler jaar met een adequate juf ook zo ontspoord zou zij, maar dan denk ik aan waar hij nu zit en dan ben ik er echt van overtuigd dat hij nu op een school zit die zo ontzettend geschikt voor hem is.
Kleine klas, gedreven docenten die heel bewust voor deze doelgroep hebben gekozen, rust en structuur.
En vooral ook het enthousiasme waarmee hij nu zelf over school verteld...
Daarbij zie ik nu ook steeds vaker dat het impulsieve,sociaal onhandige gedrag inmiddels echt niet meer passend is bij zijn huidige leeftijd, helaas.
Sterkte.
vrijdag 7 mei 2021 om 08:00
Hallo. Ik herken heel veel in jullie verhalen. Helaas.
Mijn kind zit nog in het regulier onderwijs, maar dat is mede dankzij een fijne school en goede bekwame leerkrachten. Ik heb regelmatig in angst gezeten dat ik gebeld zou worden door school, maar dat is tot nu toe niet gebeurd. Al wel vaak extra gesprekken gehad, nav incidentjes.
We hebben al veel hulp gehad maar tot nog toe nog niet echt geholpen. Kind heeft geen diagnose en we moeten nog steeds zelf het wiel uitvinden.
Kind doet een groot beroep op ons. Durft niet alleen te gaan slapen. Snel over- en onderprikkeld. Alle dagelijkse dingen zijn een strijd. Zoekt snel conflict. Kan niet naar een sport, clubje oid. Ik vind het heftig en voel me ook regelmatig heel eenzaam. Aan de buitenkant zie je niets aan ons kind, daarom worden onze zorgen niet altijd gezien en erkend.
Mijn kind zit nog in het regulier onderwijs, maar dat is mede dankzij een fijne school en goede bekwame leerkrachten. Ik heb regelmatig in angst gezeten dat ik gebeld zou worden door school, maar dat is tot nu toe niet gebeurd. Al wel vaak extra gesprekken gehad, nav incidentjes.
We hebben al veel hulp gehad maar tot nog toe nog niet echt geholpen. Kind heeft geen diagnose en we moeten nog steeds zelf het wiel uitvinden.
Kind doet een groot beroep op ons. Durft niet alleen te gaan slapen. Snel over- en onderprikkeld. Alle dagelijkse dingen zijn een strijd. Zoekt snel conflict. Kan niet naar een sport, clubje oid. Ik vind het heftig en voel me ook regelmatig heel eenzaam. Aan de buitenkant zie je niets aan ons kind, daarom worden onze zorgen niet altijd gezien en erkend.
vrijdag 7 mei 2021 om 08:34
Hij heeft geen ASS, ADHD of een andere afkorting 
Er is intelligentie onderzoek gedaan maar de resultaten zijn niet heel betrouwbaar wegens matige motivatie tot meewerken bij kind. Duidelijk is wel dat hij bovengemiddeld intelligent is. Maar bv wel lage informatie verwerkingstijd. Matig werkgeheugen.
Hij heeft zeer veel moeite met het reguleren van emoties. Snel over- en onderprikkeld.
Er is intelligentie onderzoek gedaan maar de resultaten zijn niet heel betrouwbaar wegens matige motivatie tot meewerken bij kind. Duidelijk is wel dat hij bovengemiddeld intelligent is. Maar bv wel lage informatie verwerkingstijd. Matig werkgeheugen.
Hij heeft zeer veel moeite met het reguleren van emoties. Snel over- en onderprikkeld.
vrijdag 7 mei 2021 om 11:33
Hoi Pyjamaheldin,
Zo herkenbaar wat je zegt over kind dat constant een beroep op je doet. Mijn zoon kan zich ook geen seconde zelf vermaken en bij kindjes spelen of zelfs maar naar zwemles of inderdaad een ander clubje is voorlopig echt geen optie. Dat durft ie gewoon niet. Lastig hè als je zo overvraagd wordt?
Hoe oud is jouw zoon?
Zo herkenbaar wat je zegt over kind dat constant een beroep op je doet. Mijn zoon kan zich ook geen seconde zelf vermaken en bij kindjes spelen of zelfs maar naar zwemles of inderdaad een ander clubje is voorlopig echt geen optie. Dat durft ie gewoon niet. Lastig hè als je zo overvraagd wordt?
Hoe oud is jouw zoon?
vrijdag 7 mei 2021 om 12:07
Hij heeft niet zo'n makkelijke start gehad in het leven. Een maand te vroeg geboren, pittige bevalling en geen zorgeloze zwangerschap. Dat kan zeker bijdragen, alleen weet ik niet wat ik ermee kan. Ik kan het niet terugdraaien.Livingston schreef: ↑07-05-2021 09:05hoi pyama
dat is inderdaad een lastige als er "van buiten" niks te zien/vinden is.
Zijn medische oorzaken uitgesloten?
Hersenschudding gehad of val op het hoofd die niet zo erg leek bijvoorbeeld?
Elise, hij is 10.
vrijdag 7 mei 2021 om 13:29
Pyjamaheldin schreef: ↑07-05-2021 12:07Hij heeft niet zo'n makkelijke start gehad in het leven. Een maand te vroeg geboren, pittige bevalling en geen zorgeloze zwangerschap. Dat kan zeker bijdragen, alleen weet ik niet wat ik ermee kan. Ik kan het niet terugdraaien.
Elise, hij is 10.
Het is misschien een beetje wazig, maar ik kan je Geboorte in kaart aanraden voor hem. Ik zit nu op het werk en kan even niet uitgebreid er over vertellen, maar ik heb dit voor mezelf gedaan en dit heeft mijzelf erg geholpen. Je kan het ook voor kinderen doen.
vrijdag 7 mei 2021 om 15:23
Pyjama, wat werd er verder gezegd bij dat intelligentieonderzoek? Bovengemiddeld intelligent (hoogbegaafd?) in combinatie met een lange verwerkingstijd klinkt behoorlijk lastig. En daarnaast is je kind blijkbaar erg gevoelig. Bij een ergo- of fysiotherapeut zou je kunnen vragen om een sensory profile. Dan wordt in kaart gebracht op welke gebieden je kind over- of ondergevoelig is, vaak met tips en adviezen hoe je dat wat kunt bijsturen.
zaterdag 8 mei 2021 om 21:40
Hoe vinden jullie kinderen op vakantie gaan? Wij zijn nu een lang weekend weg en ik merk dat zoon het zo lastig heeft. We zitten in Center Parcs en normaal vindt hij het zwemmen altijd geweldig. En eens per jaar doen we dit met vrienden, waarbij hij vaak hele dagen bezig is met hun zoon die ook zijn vriend is. Nu zijn we met z’n vieren en het zwembad is dicht en hij heeft al een paar keer gezegd dat hij liever naar huis wil.
We doen echt ons best, we hebben lekker eten, zijn afstandsbestuurbare auto is mee, we doen niet moeilijk over schermtijd, we hebben een open haard en roosteren marshmallows, er zijn trampolines en morgen mag hij klimmen op zo’n klimmuur. Maar nog vindt hij het moeilijk. En daar word ik dan weer verdrietig van. Ook zijn zusje hoort hem dat natuurlijk zeggen en zij wordt er ook verdrietig van.
We passen ons altijd al zo aan aan hem, moeten we dan ook geen weekendjes weg meer gaan?
We doen echt ons best, we hebben lekker eten, zijn afstandsbestuurbare auto is mee, we doen niet moeilijk over schermtijd, we hebben een open haard en roosteren marshmallows, er zijn trampolines en morgen mag hij klimmen op zo’n klimmuur. Maar nog vindt hij het moeilijk. En daar word ik dan weer verdrietig van. Ook zijn zusje hoort hem dat natuurlijk zeggen en zij wordt er ook verdrietig van.
We passen ons altijd al zo aan aan hem, moeten we dan ook geen weekendjes weg meer gaan?
zondag 9 mei 2021 om 08:14
Verdrietig Lente en herkenbaar. Je bent op vakantie, je doet je best, en hebt daar een bepaalde verwachting bij. Als dat niet uitkomt is dat moeilijk. Hebben jullie ook fijne momenten of is zijn gevoel overheersend?
Misschien is het ook een stukje verwachting loslaten. Natuurlijk wil je dat hij het ook leuk vindt, maar misschien zit dit er niet altijd in? Probeer te bedenken wat jij wel uit het weekendje haalt, zo te lezen zijn er ook genoeg fijne momenten? Of opspliten zodat je ook even positieve 1 op 1 tijd met je dochter hebt.
Ik hoop dat je alsnog 2 fijne dagen hebt!
Wij gaan niet meer op vakantie met onze oudste. Ik heb het jaren gedaan en het was elke keer alleen maar overleven en spanning. Voor niemand goed. Zoon snapt er niks van en wordt extreem dwangmatig door gebrek aan veiligheid en herkenbaarheid. Ookal gingen we elk jaar naar dezelfde plek.
Wij gaan dus altijd gesplitst op vakantie of een paar dagen met zn 4en als zoon in het logeerhuis terecht kan. Voor alle 3 de kinderen is dit de beste oplossing. Voor mezelf is het verdrietig. Want juist vakantie is een moment dat je samen wilt zijn. En aan de andere kant een opluchting dat ik mezelf het niet meer aandoe.
Het is een gevoelig onderwerp waar ik niet graag over praat met mensen. Je kijgt al snel tips. Mensen snappen niet dat het echt niet gaat. Denken al snel in oplossingen. Maar een zwaar gehandicapt kind is niet op te lossen. Ik ben ook bang dat de andere 2 beschadigd raken van de spanning. Ik wil dat hen niet aandoen.
Misschien is het ook een stukje verwachting loslaten. Natuurlijk wil je dat hij het ook leuk vindt, maar misschien zit dit er niet altijd in? Probeer te bedenken wat jij wel uit het weekendje haalt, zo te lezen zijn er ook genoeg fijne momenten? Of opspliten zodat je ook even positieve 1 op 1 tijd met je dochter hebt.
Ik hoop dat je alsnog 2 fijne dagen hebt!
Wij gaan niet meer op vakantie met onze oudste. Ik heb het jaren gedaan en het was elke keer alleen maar overleven en spanning. Voor niemand goed. Zoon snapt er niks van en wordt extreem dwangmatig door gebrek aan veiligheid en herkenbaarheid. Ookal gingen we elk jaar naar dezelfde plek.
Wij gaan dus altijd gesplitst op vakantie of een paar dagen met zn 4en als zoon in het logeerhuis terecht kan. Voor alle 3 de kinderen is dit de beste oplossing. Voor mezelf is het verdrietig. Want juist vakantie is een moment dat je samen wilt zijn. En aan de andere kant een opluchting dat ik mezelf het niet meer aandoe.
Het is een gevoelig onderwerp waar ik niet graag over praat met mensen. Je kijgt al snel tips. Mensen snappen niet dat het echt niet gaat. Denken al snel in oplossingen. Maar een zwaar gehandicapt kind is niet op te lossen. Ik ben ook bang dat de andere 2 beschadigd raken van de spanning. Ik wil dat hen niet aandoen.
zondag 9 mei 2021 om 08:36
Wat jammer, Lenthe. Ik denk dat Herfst er goede dingen over zegt. Is je zoon nu ook vooral teleurgesteld omdat het zwembad dicht is?
Wij gaan wel op vakantie, in de zomer al jaren naar Puylagorge. Daar krijgt onze oudste 1-op-1 begeleiding (animatie) en dat gaat ontzettend goed! Het programma is elk jaar hetzelfde en dat is voor hem heel fijn. En meestal gaan we ook een keer lang weekend en een week in de meivakantie. Dat gaat wisselend, maar omdat we niet zo lang gaan is het te overzien. En er zijn altijd wel momenten en activiteiten die hij fijn vindt, kampvuur en wandelen bijvoorbeeld. En slapen in de caravan vindt hij ook leuk
Het is voor onszelf soms wel intensief, maar ik vind het toch altijd de moeite waard.
Wij gaan wel op vakantie, in de zomer al jaren naar Puylagorge. Daar krijgt onze oudste 1-op-1 begeleiding (animatie) en dat gaat ontzettend goed! Het programma is elk jaar hetzelfde en dat is voor hem heel fijn. En meestal gaan we ook een keer lang weekend en een week in de meivakantie. Dat gaat wisselend, maar omdat we niet zo lang gaan is het te overzien. En er zijn altijd wel momenten en activiteiten die hij fijn vindt, kampvuur en wandelen bijvoorbeeld. En slapen in de caravan vindt hij ook leuk
Het is voor onszelf soms wel intensief, maar ik vind het toch altijd de moeite waard.
zondag 9 mei 2021 om 08:36
Dit kan alleen met een wlz-indicatie. Ik denk dat de meeste mensen die hier schrijven dit niet hebben, maar zorg via de gemeente. Jezelf uitbetalen vanuit een pgb verstrekt door de gemeente is mogelijk, maar slechts in hele specifieke gevallen.
Werk heb ik ook wel gecombineerd, maar we liepen hier erg op stuk. Ik moest een groot beroep doen op mijn ouders, die het eigenlijk te zwaar vonden. En pgb-ers inhuren. Een vrij onbetrouwbare opvang, want als ze niet kwamen kon ik niet naar werk of moest ik weer mijn ouders bellen. Heel moeilijk.
Voor zoon hebben we een wlz-indicatie al jaren en wij betalen onszelf uit als zorgverlener. Hierdoor konden we minder werken en is er nu altijd 1 iemand thuis. Ik prijs me gelukkig dat dit mogelijk is voor ons, want het heeft veel rust gegeven.
@ pyjamaheldin. Moeilijk als je niet weet wat er met je kind aan de hand is. Het klinkt als een dysharmonisch intelligentieprofiel?
Heel moeilijk wanneer er zo'n beroep wordt gedaan op je. Bij jullie is dat ook nog eens erg verborgen. Dat lijkt me ook erg eenzaam.
zondag 9 mei 2021 om 09:41
Lente, wat moeilijk en verdrietig. Ik sluit me aan bij de mooie post van herfst. (Lente en herfst hihi). En ik herken het, wij hebben ook een paar horror vakanties achter de rug. Ik heb wat dat betreft al mijn verwachtingen moeten loslaten. Dit jaar gaan we een weekje naar zee. Langer trekken we niet. En een weekendje is vaak te kort. Dan zitten de overgangen te kort op elkaar.
zondag 9 mei 2021 om 10:51
Oei wat heftig dat je niet meer als gezin op vakantie gaat. Dat lijkt me echt heel erg moeilijk.herfst100 schreef: ↑09-05-2021 08:14Verdrietig Lente en herkenbaar. Je bent op vakantie, je doet je best, en hebt daar een bepaalde verwachting bij. Als dat niet uitkomt is dat moeilijk. Hebben jullie ook fijne momenten of is zijn gevoel overheersend?
Misschien is het ook een stukje verwachting loslaten. Natuurlijk wil je dat hij het ook leuk vindt, maar misschien zit dit er niet altijd in? Probeer te bedenken wat jij wel uit het weekendje haalt, zo te lezen zijn er ook genoeg fijne momenten? Of opspliten zodat je ook even positieve 1 op 1 tijd met je dochter hebt.
Ik hoop dat je alsnog 2 fijne dagen hebt!
Wij gaan niet meer op vakantie met onze oudste. Ik heb het jaren gedaan en het was elke keer alleen maar overleven en spanning. Voor niemand goed. Zoon snapt er niks van en wordt extreem dwangmatig door gebrek aan veiligheid en herkenbaarheid. Ookal gingen we elk jaar naar dezelfde plek.
Wij gaan dus altijd gesplitst op vakantie of een paar dagen met zn 4en als zoon in het logeerhuis terecht kan. Voor alle 3 de kinderen is dit de beste oplossing. Voor mezelf is het verdrietig. Want juist vakantie is een moment dat je samen wilt zijn. En aan de andere kant een opluchting dat ik mezelf het niet meer aandoe.
Het is een gevoelig onderwerp waar ik niet graag over praat met mensen. Je kijgt al snel tips. Mensen snappen niet dat het echt niet gaat. Denken al snel in oplossingen. Maar een zwaar gehandicapt kind is niet op te lossen. Ik ben ook bang dat de andere 2 beschadigd raken van de spanning. Ik wil dat hen niet aandoen.
Wij doen al veel gesplitst, qua uitjes, omdat zoon zo snel overprikkeld is. Hier hebben we ook al even opgesplitst idd, ik winkelen en tekenen met dochter, man met de afstandsbestuurbare auto met zoon. Gelukkig zijn er wel dingen die hij leuk vindt, maar overall wil hij gewoon graag naar huis.
Je stukje over verwachtingen loslaten is heel erg raak. Mijn man kan dat veel beter. En die focust ook veel meer op de momenten die leuk zijn. Ik kan dat niet zo goed, ik focus me meer op het negatieve helaas.
zondag 9 mei 2021 om 10:54
Dat klinkt als een hele goede plek voor de zomervakantie! Wij gaan elk jaar naar een andere camping en meestal gaat dat wel goed. Al gaf zoon wel aan laatst dat hij heel graag weer naar dezelfde camping als 2 jaar geleden wil (vorig jaar zijn we niet geweest vanwege Corona). Helaas heb ik al iets anders geboekt wat ik niet meer kan annuleren, anders had ik nog ongeboekt. Het lijkt dat zijn hang naar het vertrouwde groter wordt naarmate hij ouder wordt. Hij is nu bijna 12.nansie schreef: ↑09-05-2021 08:36Wat jammer, Lenthe. Ik denk dat Herfst er goede dingen over zegt. Is je zoon nu ook vooral teleurgesteld omdat het zwembad dicht is?
Wij gaan wel op vakantie, in de zomer al jaren naar Puylagorge. Daar krijgt onze oudste 1-op-1 begeleiding (animatie) en dat gaat ontzettend goed! Het programma is elk jaar hetzelfde en dat is voor hem heel fijn. En meestal gaan we ook een keer lang weekend en een week in de meivakantie. Dat gaat wisselend, maar omdat we niet zo lang gaan is het te overzien. En er zijn altijd wel momenten en activiteiten die hij fijn vindt, kampvuur en wandelen bijvoorbeeld. En slapen in de caravan vindt hij ook leuk
Ik denk niet dat het zwembad nu het grootste probleem is, ik denk het gemis van zijn vriend, omdat we normaal dus altijd in zo’n soort park zitten met dat andere stel. En het gemis van zijn playstation
en vriendjes thuis.
zondag 9 mei 2021 om 10:56
Misschien is dat het ook wel, dat een weekend te kort is ofzo. Of dat ik hem beter had moeten voorbereiden. Zomervakantie gaat meestal dus wel goed bij ons, dan gaan we altijd 2 weken. Eerste paar dagen zijn dan ook altijd wel lastig voor hem.Pyjamaheldin schreef: ↑09-05-2021 09:41Lente, wat moeilijk en verdrietig. Ik sluit me aan bij de mooie post van herfst. (Lente en herfst hihi). En ik herken het, wij hebben ook een paar horror vakanties achter de rug. Ik heb wat dat betreft al mijn verwachtingen moeten loslaten. Dit jaar gaan we een weekje naar zee. Langer trekken we niet. En een weekendje is vaak te kort. Dan zitten de overgangen te kort op elkaar.
zondag 9 mei 2021 om 11:09
Ja pgb oid is nog heel veel stappen verder (en ik weet niet of dat überhaupt iets is waar we voor in aanmerking zouden komen). Bovendien is geld niet zozeer het grootste issue, meer dat ik het idee om mijn werk op te geven en alle consequenties daarvan best moeilijk vind.herfst100 schreef: ↑09-05-2021 08:36Dit kan alleen met een wlz-indicatie. Ik denk dat de meeste mensen die hier schrijven dit niet hebben, maar zorg via de gemeente. Jezelf uitbetalen vanuit een pgb verstrekt door de gemeente is mogelijk, maar slechts in hele specifieke gevallen.
Werk heb ik ook wel gecombineerd, maar we liepen hier erg op stuk. Ik moest een groot beroep doen op mijn ouders, die het eigenlijk te zwaar vonden. En pgb-ers inhuren. Een vrij onbetrouwbare opvang, want als ze niet kwamen kon ik niet naar werk of moest ik weer mijn ouders bellen. Heel moeilijk.
Voor zoon hebben we een wlz-indicatie al jaren en wij betalen onszelf uit als zorgverlener. Hierdoor konden we minder werken en is er nu altijd 1 iemand thuis. Ik prijs me gelukkig dat dit mogelijk is voor ons, want het heeft veel rust gegeven.
Fijn dat jullie het zo hebben in kunnen richten dat er meer rust is. Dat is uiteindelijk natuurlijk het belangrijkste.
Het is niet altijd makkelijk, maar we doen het allemaal maar wel mooi!
zondag 9 mei 2021 om 11:31
Wat lastig dat vakanties zo moeilijk zijn voor jullie Lente. Lukt het je zoon om uit te leggen wat hij vervelend of ingewikkeld vindt? Of waarom hij naar huis wil? Kan me goed voorstellen dat je er verdrietig van wordt. Dat zijn juist de momenten dat je graag samen even wil genieten van het ‘eruit zijn’.
Door corona zijn wij eigenlijk nog nauwelijks echt op vakantie geweest met zoon maar ik durf het ook niet zo goed. Logeren gaat bv ook niet. Dat vind ik soms wel lastig als ik hoor hoe makkelijk vriendinnen hun kindjes even een weekend bij opa en oma laten logeren, zeker als we slecht slapen.
Ondertussen lijkt er overigens volgens de kinderpsycholoog een grote kans dat mijn zoontje ook ergens in de combinatiehoek ASS/ADHD/HB valt. Het zou mij niet verbazen als het inderdaad alledrie is maar het is me nog niet helemaal duidelijk of ze dat goed kunnen onderscheiden op jonge leeftijd. Hoe was dat bij jullie? (Als je daar iets over wil vertellen tenminste).
Door corona zijn wij eigenlijk nog nauwelijks echt op vakantie geweest met zoon maar ik durf het ook niet zo goed. Logeren gaat bv ook niet. Dat vind ik soms wel lastig als ik hoor hoe makkelijk vriendinnen hun kindjes even een weekend bij opa en oma laten logeren, zeker als we slecht slapen.
Ondertussen lijkt er overigens volgens de kinderpsycholoog een grote kans dat mijn zoontje ook ergens in de combinatiehoek ASS/ADHD/HB valt. Het zou mij niet verbazen als het inderdaad alledrie is maar het is me nog niet helemaal duidelijk of ze dat goed kunnen onderscheiden op jonge leeftijd. Hoe was dat bij jullie? (Als je daar iets over wil vertellen tenminste).
zondag 9 mei 2021 om 11:37
Dat is ook vreselijk moeilijk. Mijn man is er ook veel relaxter in dan ik. Het is niet alleen de vakantie natuurlijk. Je hebt al zoveel verwachtingen moeten loslaten en aanpassen. Ik vind de vakantie dan extra confronterend. Alle pijn en teleurstelling komt er dan uit. Tenminste...daar heb ik last van.Lente19251003 schreef: ↑09-05-2021 10:51Je stukje over verwachtingen loslaten is heel erg raak. Mijn man kan dat veel beter. En die focust ook veel meer op de momenten die leuk zijn. Ik kan dat niet zo goed, ik focus me meer op het negatieve helaas.
zondag 9 mei 2021 om 11:40
Wij werken gelukkig wel allebei. Ik wilde ook echt niet stoppen met werken. Zo belangrijk dat ik ook iets voor mezelf heb. Ik ben er best trots op eigenlijk dat het me ondanks alles wel gelukt is om een goede baan te hebben en behouden. Man werkt iets minder, maar hij is ook tevreden met hoe we het verdeeld hebben.Positivevibes schreef: ↑09-05-2021 11:09Ja pgb oid is nog heel veel stappen verder (en ik weet niet of dat überhaupt iets is waar we voor in aanmerking zouden komen). Bovendien is geld niet zozeer het grootste issue, meer dat ik het idee om mijn werk op te geven en alle consequenties daarvan best moeilijk vind. Dat we beiden in het onderwijs werken helpt wel. Partime is heel goed mogelijk bij ons beiden en alle vakanties vrij.
Fijn dat jullie het zo hebben in kunnen richten dat er meer rust is. Dat is uiteindelijk natuurlijk het belangrijkste.
Kunnen jullie beiden iets minder werken, of is dat niet mogelijk met jullie baan?
zondag 9 mei 2021 om 12:00
Dat snap ik dat je er trots op bent. Heel terechtherfst100 schreef: ↑09-05-2021 11:40Wij werken gelukkig wel allebei. Ik wilde ook echt niet stoppen met werken. Zo belangrijk dat ik ook iets voor mezelf heb. Ik ben er best trots op eigenlijk dat het me ondanks alles wel gelukt is om een goede baan te hebben en behouden. Man werkt iets minder, maar hij is ook tevreden met hoe we het verdeeld hebben.
Kunnen jullie beiden iets minder werken, of is dat niet mogelijk met jullie baan?
Mijn man is ondernemer en kan niet op korte termijn minder gaan werken. Ik wil zelf ook niet helemaal stoppen maar als ik ga minderen moet ik het leukste deel van mijn werk stoppen en bovendien beperkt dat mijn doorgroeimogelijkheden enorm. Dat voelt dus voor mij als een behoorlijk stuk opgeven.
Eerst dacht ik nog dat het misschien een jaar te overbruggen was tot zoon naar school gaat. Maar ondertussen denk ik dat het niet per se realistisch is dat het dan makkelijker wordt. Ik hoor te vaak het tegenovergestelde helaas.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
