Kinderen
alle pijlers
Kiezen voor kinderen, omdat het zo hoort
woensdag 24 juni 2020 om 15:51
Wat ik regelmatig lees en hoor (hier op het forum en in het echt), is dat mensen zouden kiezen voor kinderen, omdat het zo hoort. Zonder al te veel nadenken wordt de keuze gemaakt voor een kind, omdat hun vrienden dit ook doen, omdat dit wordt verwacht vanuit hun directe omgeving, of omdat het de meest logische stap is na de eerste verliefdheid, samenwonen en eventueel trouwen.
Ik herken dit zelf niet en ook van mijn vrienden weet ik dat dit amper tot niet meespeelt in hun overwegingen. Vaak gaan er jaren aan vooraf voordat de beslissing voor een kind wordt genomen. Het is meestal een heel proces om op het punt te komen dat mensen het aandurven.
Laatst had ik hierover een gesprek met mijn moeder en die dacht dat het een generatieding is. Zij was de eerste generatie die zelf kon beslissen wanneer ze kinderen wilden en hoeveel (door de pil), maar dát je aan kinderen zou beginnen was nog vanzelfsprekend in de tijd dat zij kinderen kreeg.
Bij de dertigers van nu is die vanzelfsprekendheid totaal weg. Het is een vrije keuze geworden, een beslissing waar mensen lang over nadenken en mee wachten als de omstandigheden nog niet goed genoeg zijn. Druk vanuit de omgeving ervaren we nauwelijks. Een logische stap is het ook niet meer, je kunt het doen, maar er zijn nog honderden andere wegen die je kunt bewandelen en dat is ook prima.
Hoe zien jullie dit? Waarom heb je gekozen voor kinderen/kies je voor kinderen en zit daar de behoefte achter te voldoen aan verwachtingen, of durf je je eigen keuzes te maken en is het een vrije keuze (geweest)?
Ik herken dit zelf niet en ook van mijn vrienden weet ik dat dit amper tot niet meespeelt in hun overwegingen. Vaak gaan er jaren aan vooraf voordat de beslissing voor een kind wordt genomen. Het is meestal een heel proces om op het punt te komen dat mensen het aandurven.
Laatst had ik hierover een gesprek met mijn moeder en die dacht dat het een generatieding is. Zij was de eerste generatie die zelf kon beslissen wanneer ze kinderen wilden en hoeveel (door de pil), maar dát je aan kinderen zou beginnen was nog vanzelfsprekend in de tijd dat zij kinderen kreeg.
Bij de dertigers van nu is die vanzelfsprekendheid totaal weg. Het is een vrije keuze geworden, een beslissing waar mensen lang over nadenken en mee wachten als de omstandigheden nog niet goed genoeg zijn. Druk vanuit de omgeving ervaren we nauwelijks. Een logische stap is het ook niet meer, je kunt het doen, maar er zijn nog honderden andere wegen die je kunt bewandelen en dat is ook prima.
Hoe zien jullie dit? Waarom heb je gekozen voor kinderen/kies je voor kinderen en zit daar de behoefte achter te voldoen aan verwachtingen, of durf je je eigen keuzes te maken en is het een vrije keuze (geweest)?
woensdag 24 juni 2020 om 15:57
Ik hoor en lees het echt nooit. Alleen theoretisch dat dat zo zou zijn, maar praktijkvoorbeelden zie ik bar weinig.
En ik heb gekozen voor kinderen omdat ik daar zin in had. Wat dat soort dingen betreft ben ik erg standaard, maar maak ook flink afwijkende keuzes, dus ik geloof niet dat het zelfs onbewust gebaseerd was op verwachtingen.
En ik heb gekozen voor kinderen omdat ik daar zin in had. Wat dat soort dingen betreft ben ik erg standaard, maar maak ook flink afwijkende keuzes, dus ik geloof niet dat het zelfs onbewust gebaseerd was op verwachtingen.
woensdag 24 juni 2020 om 15:57
Of: ik was er niet mee bezig, maar toen ik toch zwanger was, besloten we dat het kind gewoon welkom was.
Dat hoor ik namelijk ook best vaak.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 24 juni 2020 om 15:59
Ik weet niet in wat voor kringen jij zit, maar ik hoor dat nou nooit.
En op het forum lees ik het ook niet. Maar misschien interpreteer ik de keuze van mensen wel als vrije keuze in plaats van ‘zij doen dat omdat het zo hoort’.
En op het forum lees ik het ook niet. Maar misschien interpreteer ik de keuze van mensen wel als vrije keuze in plaats van ‘zij doen dat omdat het zo hoort’.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
woensdag 24 juni 2020 om 16:02
Ik hoor het toch écht wel vaak in mijn omgeving.
Huisje, boompje, beestje en dan volgen de obligatoire 2 kinderen.
Waarna het beestje vaak buiten vliegt
.
Het "hoort gewoon zo" bij een vaste relatie, trouwen, ...
En als je niet netjes in de rij loopt wordt je er hier toch ook écht op aangesproken en moet je al héél stevige argumenten hebben.
Ik mag nog altijd op elk feestje uitleggen waarom ik in 's hemelsnaam al 15 jaar samen ben, intussen 6 jaar getrouwd ben, maar nog altijd niet aan kinderen begonnen ben.
Huisje, boompje, beestje en dan volgen de obligatoire 2 kinderen.
Waarna het beestje vaak buiten vliegt
.Het "hoort gewoon zo" bij een vaste relatie, trouwen, ...
En als je niet netjes in de rij loopt wordt je er hier toch ook écht op aangesproken en moet je al héél stevige argumenten hebben.
Ik mag nog altijd op elk feestje uitleggen waarom ik in 's hemelsnaam al 15 jaar samen ben, intussen 6 jaar getrouwd ben, maar nog altijd niet aan kinderen begonnen ben.
wissewis wijzigde dit bericht op 24-06-2020 16:04
41.02% gewijzigd
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
woensdag 24 juni 2020 om 16:04
Ik ben kindervrij en bijna 51. In mijn omgeving toen dit speelde (biblebelt, begin 20) hoorde ik wél heel veel dat 'kinderen krijgen erbij hoort', vooral als verweer tegen mijn keuze die niet heel goed begrepen werd.
Toen ik van de biblebelt weg verhuisde hoorde ik het eigenlijk nooit meer (toen was ik eind 20). Veel van mijn (jongere) vrienden zijn kindervrij, maar heb ook vrienden met een kinderwens: twee zijn nu zwanger, een net bevallen en een klein aantal heeft kinderen. Geen van hen zijn zwanger geraakt omdat het zo hoorde, maar vanuit een echte wens.
Toen ik van de biblebelt weg verhuisde hoorde ik het eigenlijk nooit meer (toen was ik eind 20). Veel van mijn (jongere) vrienden zijn kindervrij, maar heb ook vrienden met een kinderwens: twee zijn nu zwanger, een net bevallen en een klein aantal heeft kinderen. Geen van hen zijn zwanger geraakt omdat het zo hoorde, maar vanuit een echte wens.
Your life could depend on this. Don't blink. Don't even blink. Blink and you're dead. They are fast. Faster than you can believe. Don't turn your back, don't look away, and don't blink! Good luck. - The Doctor
woensdag 24 juni 2020 om 16:05
Zoiets ja. Mijn moeder zei eens : "Goh tegenwoordig wordt je gefeliciteerd als je in verwachting bent, als ik in verwachting was, zei men Och meid, is het weer zover"
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
woensdag 24 juni 2020 om 16:05
Ik ken werkelijk niemand in mijn omgeving die ofwel kinderen neemt omdat het hoort, of daar jaren over nadenkt. Allebei niet.
Bij ons en bij de meeste vrienden in onze omgeving wisten de meesten wel dat ze ooit kinderen zouden willen en zijn daar aan begonnen nadat ze zijn getrouwd, zo tussen de 26 en 30 jaar waren de meesten.
Ineens is daar zo’n gevoel van ‘ja, ik ben er wel aan toe’, dan was het in sommige gevallen nog even wachten tot de andere partner dat ook was en dan hoppa, zwanger.
Bij ons en bij de meeste vrienden in onze omgeving wisten de meesten wel dat ze ooit kinderen zouden willen en zijn daar aan begonnen nadat ze zijn getrouwd, zo tussen de 26 en 30 jaar waren de meesten.
Ineens is daar zo’n gevoel van ‘ja, ik ben er wel aan toe’, dan was het in sommige gevallen nog even wachten tot de andere partner dat ook was en dan hoppa, zwanger.
woensdag 24 juni 2020 om 16:05
Hier niet hoor. Of er komt een belangstellende vraag, net zoals vegetariërs altijd moeten uitleggen waarom ze geen vlees (ook geen vis?) eten.Wissewis schreef: ↑24-06-2020 16:02Ik hoor het toch écht wel vaak in mijn omgeving.
Huisje, boompje, beestje en dan volgen de obligatoire 2 kinderen.
Waarna het beestje vaak buiten vliegt
Het "hoort gewoon zo" bij een vaste relatie, trouwen, ...
En als je niet netjes in de rij loopt wordt je er hier toch ook écht op aangesproken en moet je al héél stevige argumenten hebben.
Ik mag nog altijd op elk feestje uitleggen waarom ik in 's hemelsnaam al 15 jaar samen ben, intussen 6 jaar getrouwd ben, maar nog altijd niet aan kinderen begonnen ben.
woensdag 24 juni 2020 om 16:05
Bijzonder dat jij dit regelmatig leest en ook in het dagelijks leven van mensen hoort.
Ik herken dit echt niet. Ik ken niemand die om die reden aan kinderen is begonnen.
Ben zelf bijna 15 jaar samen met mijn partner en bij ons is er heel lang twijfel geweest of we het wel wilden. Intussen is onze zoon 2 jaar oud en zijn we echt zo blij met de gemaakte keuze (uiteraard blij dat het ons ook is gelukt, dat is geen vanzelfsprekendheid). Ondanks dat je minder flexibel bent en je een bepaalde vrijheid verliest krijg je er zo veel voor terug. Beetje cliché maar echt waar in ons geval. Ik ben blij dat we voordat onze zoon werd geboren goed hebben genoten van die vrijheid en alles hebben gedaan wat we nog graag wilden doen.
Ik herken dit echt niet. Ik ken niemand die om die reden aan kinderen is begonnen.
Ben zelf bijna 15 jaar samen met mijn partner en bij ons is er heel lang twijfel geweest of we het wel wilden. Intussen is onze zoon 2 jaar oud en zijn we echt zo blij met de gemaakte keuze (uiteraard blij dat het ons ook is gelukt, dat is geen vanzelfsprekendheid). Ondanks dat je minder flexibel bent en je een bepaalde vrijheid verliest krijg je er zo veel voor terug. Beetje cliché maar echt waar in ons geval. Ik ben blij dat we voordat onze zoon werd geboren goed hebben genoten van die vrijheid en alles hebben gedaan wat we nog graag wilden doen.
woensdag 24 juni 2020 om 16:06
Ja precies, dat blijkt een ding te zijn. Nu heb ik me nooit veel aangetrokken van verwachtingen en alles wat heurt, dus het meeste zal mij ontgaan, maar voor sommige mensen schijnt het wel zo te werken.Wissewis schreef: ↑24-06-2020 16:02Ik hoor het toch écht wel vaak in mijn omgeving.
Huisje, boompje, beestje en dan volgen de obligatoire 2 kinderen.
Waarna het beestje vaak buiten vliegt
Het "hoort gewoon zo" bij een vaste relatie, trouwen, ...
En als je niet netjes in de rij loopt wordt je er hier toch ook écht op aangesproken en moet je al héél stevige argumenten hebben.
Ik mag nog altijd op elk feestje uitleggen waarom ik in 's hemelsnaam al 15 jaar samen ben, intussen 6 jaar getrouwd ben, maar nog altijd niet aan kinderen begonnen ben.
woensdag 24 juni 2020 om 16:10
Ah, het moet weer zo'n topic worden.TanteOlivia schreef: ↑24-06-2020 16:06Ja precies, dat blijkt een ding te zijn. Nu heb ik me nooit veel aangetrokken van verwachtingen en alles wat heurt, dus het meeste zal mij ontgaan, maar voor sommige mensen schijnt het wel zo te werken.
woensdag 24 juni 2020 om 16:10
Zelfs bij mijn medisch specialist mag ik sinds mijn huwelijk overigens élk jaar opnieuw uitleggen why the hell ik nog altijd niet aan kinderen ben begonnen. "Want ik ben nu toch getrouwd."
En dat ik wel op tijd moet melden als ik eraan begin, want ze moeten mij kunnen opvolgen op 2 verschillende diensten.
Gek genoeg zijn ze dat wel pas beginnen vragen toen ik al 9 jaar samen was en ik bij een controle luchtig meldde dat ik intussen net getrouwd was met de man die ze al minstens 5 keer hadden gezien
.In die tijd had ik al een half voetbal-elftal kunnen hebben
.
wissewis wijzigde dit bericht op 24-06-2020 16:11
3.24% gewijzigd
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
