Kinderen
alle pijlers
Kiezen voor kinderen, omdat het zo hoort
woensdag 24 juni 2020 om 15:51
Wat ik regelmatig lees en hoor (hier op het forum en in het echt), is dat mensen zouden kiezen voor kinderen, omdat het zo hoort. Zonder al te veel nadenken wordt de keuze gemaakt voor een kind, omdat hun vrienden dit ook doen, omdat dit wordt verwacht vanuit hun directe omgeving, of omdat het de meest logische stap is na de eerste verliefdheid, samenwonen en eventueel trouwen.
Ik herken dit zelf niet en ook van mijn vrienden weet ik dat dit amper tot niet meespeelt in hun overwegingen. Vaak gaan er jaren aan vooraf voordat de beslissing voor een kind wordt genomen. Het is meestal een heel proces om op het punt te komen dat mensen het aandurven.
Laatst had ik hierover een gesprek met mijn moeder en die dacht dat het een generatieding is. Zij was de eerste generatie die zelf kon beslissen wanneer ze kinderen wilden en hoeveel (door de pil), maar dát je aan kinderen zou beginnen was nog vanzelfsprekend in de tijd dat zij kinderen kreeg.
Bij de dertigers van nu is die vanzelfsprekendheid totaal weg. Het is een vrije keuze geworden, een beslissing waar mensen lang over nadenken en mee wachten als de omstandigheden nog niet goed genoeg zijn. Druk vanuit de omgeving ervaren we nauwelijks. Een logische stap is het ook niet meer, je kunt het doen, maar er zijn nog honderden andere wegen die je kunt bewandelen en dat is ook prima.
Hoe zien jullie dit? Waarom heb je gekozen voor kinderen/kies je voor kinderen en zit daar de behoefte achter te voldoen aan verwachtingen, of durf je je eigen keuzes te maken en is het een vrije keuze (geweest)?
Ik herken dit zelf niet en ook van mijn vrienden weet ik dat dit amper tot niet meespeelt in hun overwegingen. Vaak gaan er jaren aan vooraf voordat de beslissing voor een kind wordt genomen. Het is meestal een heel proces om op het punt te komen dat mensen het aandurven.
Laatst had ik hierover een gesprek met mijn moeder en die dacht dat het een generatieding is. Zij was de eerste generatie die zelf kon beslissen wanneer ze kinderen wilden en hoeveel (door de pil), maar dát je aan kinderen zou beginnen was nog vanzelfsprekend in de tijd dat zij kinderen kreeg.
Bij de dertigers van nu is die vanzelfsprekendheid totaal weg. Het is een vrije keuze geworden, een beslissing waar mensen lang over nadenken en mee wachten als de omstandigheden nog niet goed genoeg zijn. Druk vanuit de omgeving ervaren we nauwelijks. Een logische stap is het ook niet meer, je kunt het doen, maar er zijn nog honderden andere wegen die je kunt bewandelen en dat is ook prima.
Hoe zien jullie dit? Waarom heb je gekozen voor kinderen/kies je voor kinderen en zit daar de behoefte achter te voldoen aan verwachtingen, of durf je je eigen keuzes te maken en is het een vrije keuze (geweest)?
woensdag 24 juni 2020 om 16:42
Ik ken geen mensen IRL en op Viva die zonder nadenken kinderen hebben gekregen, omdat het zo hoort.
Ik vind het wel altijd stom als je single bent dat dan gevraagd wordt: "Heb je al een vriend/vriendin?" Alsof single zijn niet hoort. En als je wel een relatie hebt: "Wanneer gaan jullie samen wonen?" En dan natuurlijk als je wel samen woont: "Wanneer krijgen jullie kinderen?"
Ik vind het wel altijd stom als je single bent dat dan gevraagd wordt: "Heb je al een vriend/vriendin?" Alsof single zijn niet hoort. En als je wel een relatie hebt: "Wanneer gaan jullie samen wonen?" En dan natuurlijk als je wel samen woont: "Wanneer krijgen jullie kinderen?"
woensdag 24 juni 2020 om 16:43
Nee, want ik had amper kinderen in mijn omgeving en ik ben ook niet zo iemand die specifiek erg gesteld is op kinderen. Ik denk dat het eerder voortkwam uit mijn eigen jeugd en de band die ik met mijn ouders heb opgebouwd over de jaren, dat ik dit wilde meemaken, maar dan vanuit het andere perspectief. Een mens is maar 1 jaar een baby en maar 10 jaar een klein kind, dus daarop heb ik mijn keuze niet gebaseerd.nerdopviva schreef: ↑24-06-2020 16:38Je wordt altijd beïnvloed, altijd. Hoe kwam je er bijvoorbeeld bij om überhaupt over kinderen na te denken? En hoe wist je dat je kinderen leuk zou kunnen vinden? Allemaal vanuit je omgeving.
woensdag 24 juni 2020 om 16:43
Dat kan ik me heel goed voorstellen in deze tijd.Thuis-in-eigen-huis schreef: ↑24-06-2020 16:34Ik kies juist bewust voor geen kind ondanks kinderwens.
woensdag 24 juni 2020 om 16:45
Ik vraag me af of je even wil laten weten hoe bewust jij er over na hebt gedacht, of dat je serieus denkt dat er veel andere mensen zijn die zomaar wat aanrommelen en/of doen wat ze denken dat er van ze verwacht wordt.TanteOlivia schreef: ↑24-06-2020 16:32
Met mijn man heb ik hier lange gesprekken over gevoerd voordat we voor een kind kozen. We hadden een leuk en vol leven, dus het was niet dat wij vanuit een gevoel van gemis, of verveling aan kinderen zijn begonnen. Ook was er bij ons geen enkele druk uit de omgeving. Vrienden en bekenden waren met heel andere dingen bezig, dus ook dat heeft bij ons geen rol gespeeld.
Uiteindelijk blijft dan de intrinsieke wens over.
woensdag 24 juni 2020 om 16:46
Dat speelt maar kleine rol in besluit.
Ik ben psychisch beperkt dus ik wil het wel maar kan het niet en zou voor een kind niet eerlijk zijn als ik dit weet en dan maar een emotie/hormoon/wens volg. Verstand wint hierbij.
woensdag 24 juni 2020 om 16:50
TanteOlivia schreef: ↑24-06-2020 16:43Nee, want ik had amper kinderen in mijn omgeving en ik ben ook niet zo iemand die specifiek erg gesteld is op kinderen. Ik denk dat het eerder voortkwam uit mijn eigen jeugd en de band die ik met mijn ouders heb opgebouwd over de jaren, dat ik dit wilde meemaken, maar dan vanuit het andere perspectief. Een mens is maar 1 jaar een baby en maar 10 jaar een klein kind, dus daarop heb ik mijn keuze niet gebaseerd.
En daar heb je je beïnvloeding. En dat is helemaal niet erg, we worden allemaal vanuit onze omgeving beïnvloed.
woensdag 24 juni 2020 om 16:51
Mijn optie staat er niet tussen. Er was geen sterke kinderwens. En ik zou zoiets nooit laten bepalen door de mening en verwachting van een ander.
Er was een soort biologische vanzelfsprekendheid. Mijn lichaam, mijn hormonen, kregen een soort oer-gevoel die ik niet met rationele gedachten kon verdringen.
Nog steeds kan ik niet met overtuiging zeggen dat het leven met kinderen leuker is. Wel is het voller. Meer af. Er zijn erg veel kwartjes op hun plek gevallen, het leven voelt logischer nu.
De leegte is weg.
Maar een wens? Nee. Eerder een drift.
Er was een soort biologische vanzelfsprekendheid. Mijn lichaam, mijn hormonen, kregen een soort oer-gevoel die ik niet met rationele gedachten kon verdringen.
Nog steeds kan ik niet met overtuiging zeggen dat het leven met kinderen leuker is. Wel is het voller. Meer af. Er zijn erg veel kwartjes op hun plek gevallen, het leven voelt logischer nu.
De leegte is weg.
Maar een wens? Nee. Eerder een drift.
woensdag 24 juni 2020 om 16:52
Eeeh, ik wil al zo lang ik me kan herinneren kinderen. Niks beïnvloed, gewoon meegebakken in mij.
En verder begrijp ik niet waarom je in discussie gaat over het ontbreken van een kinderwens met mensen die er niks mee te maken hebben. Tegen de eerste de beste medisch specialist/oma/buurvrouw/wiedanook die daarover begint zeg je toch dat is mijn zaak, basta.
En verder begrijp ik niet waarom je in discussie gaat over het ontbreken van een kinderwens met mensen die er niks mee te maken hebben. Tegen de eerste de beste medisch specialist/oma/buurvrouw/wiedanook die daarover begint zeg je toch dat is mijn zaak, basta.
woensdag 24 juni 2020 om 16:53
Ja klopt, dat ging zo toen. Ben blij dat de tijden veranderd zijn.Wissewis schreef: ↑24-06-2020 16:34Mijn vader had klasgenoten die met 15 of 20 waren thuis.
Was toen doodnormaal.
Ze trouwden ook gewoon meestal op / rond hun 20ste en gingen door met kinderen krijgen tot hun 40 à 42.
Mijn vader komt uit een gezin van 9, mijn moeder uit één van 8.
Dat heette in hun omgeving "een gemiddeld gezin".
woensdag 24 juni 2020 om 16:54
woensdag 24 juni 2020 om 16:57
Jij hebt zin dat haar husband onterfd wordt
?Bovendien ... In 1950 kreeg de vrouw de achternaam van de man.
Je was namelijk zijn bezit geworden.
Die kinderen kunnen dus ook maar 1 achternaam krijgen.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
woensdag 24 juni 2020 om 17:00
Dat is het voordeel van anticonceptie: dan kun je je kinderwens vervullen op een rationele manier. En twee is nu eenmaal een praktisch aantal.nerdopviva schreef: ↑24-06-2020 16:57Andere vraag dan. Waarom is voor de meeste mensen het gezin compleet met 2 kinderen? Hebben die ouders allemaal exact dezelfde intrinsieke wens? Dat zou wel heel toevallig zijn.
woensdag 24 juni 2020 om 17:01
Dat ben ik wel met je eens, iedereen wordt beïnvloed, of je nu kiest voor kinderen of niet.nerdopviva schreef: ↑24-06-2020 16:50En daar heb je je beïnvloeding. En dat is helemaal niet erg, we worden allemaal vanuit onze omgeving beïnvloed.
Maar je kunt je wel bewust zijn van die beïnvloeding en dan zelf alles in overweging nemen en een eigen keuze maken.
woensdag 24 juni 2020 om 17:01
Ik wilde er minstens drie, nog liever vier. Maar ja, man vond twee genoeg. En degene die niet meer wil, wint.nerdopviva schreef: ↑24-06-2020 16:57Andere vraag dan. Waarom is voor de meeste mensen het gezin compleet met 2 kinderen? Hebben die ouders allemaal exact dezelfde intrinsieke wens? Dat zou wel heel toevallig zijn.
woensdag 24 juni 2020 om 17:01
De gemiddelde auto - zeker met autozitjes - zit vol met 2 kinderen.nerdopviva schreef: ↑24-06-2020 16:57Andere vraag dan. Waarom is voor de meeste mensen het gezin compleet met 2 kinderen? Hebben die ouders allemaal exact dezelfde intrinsieke wens? Dat zou wel heel toevallig zijn.
En één voor 5 is duurder.
Naast dat een huis met 4 slaapkamers ook te duur is.
En in hotels, in pretparken, ... is alles ook voorzien op 4 personen.
Of betaal je bakken extra voor die 5de.
Gewoon logisch verstand dus
.En je hebt ook gewoon maar 2 handen.
Aan elke hand een kind als je in je ééntje op stap wil met de kinderen.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
woensdag 24 juni 2020 om 17:02
Eentje is zielig, daarna komt nu eenmaal twee.nerdopviva schreef: ↑24-06-2020 16:57Andere vraag dan. Waarom is voor de meeste mensen het gezin compleet met 2 kinderen? Hebben die ouders allemaal exact dezelfde intrinsieke wens? Dat zou wel heel toevallig zijn.
woensdag 24 juni 2020 om 17:09
Mijn moeder komt ook uit een gezin van 10. Haar broers/zussen hebben ieder minimaal 3 kinderen dus ik heb zo ruim 30 neven/nichten aan één kant. En dan te bedenken dat de meesten daarvan ook kinderen hebben, vaak minimaal ook weer 3.Lidl’s-Annie-Aardbei schreef: ↑24-06-2020 16:31Verschrikkelijk eigenlijk zo’n instelling, moet er niet aan denken. Maar ok, dat was de generatie. Er zitten vele 90+ dames bij mij in het verzorgingshuis die meer dan 6 kinderen hebben, eentje zelfs 10. Dat was toen heel normaal.
Dus ja ik mag me bij de familiedag wel verantwoorden. Nu helemaal omdat ik (rond de 30) ook weer single ben. Maar gelukkiger dan in m'n relatie
. Het is nu eenmaal gewoon zo dat je vragen krijgt als je afwijkt van wat 'gangbaar' is. En dan ook te horen krijg dat ik wel haast moet maken :/ Leuk is het echter niet.
woensdag 24 juni 2020 om 17:09
Nee, twee kinderen houden elkaar vaak bezig. Ook fijn op vakantie.
woensdag 24 juni 2020 om 17:10
Ojee dan hebben we er een te weinig volgens de maatstaven.nerdopviva schreef: ↑24-06-2020 16:57Andere vraag dan. Waarom is voor de meeste mensen het gezin compleet met 2 kinderen? Hebben die ouders allemaal exact dezelfde intrinsieke wens? Dat zou wel heel toevallig zijn.
Nou ja, het blijft er eentje. We vinden het perfect zo.
woensdag 24 juni 2020 om 17:11
Ik heb 1 kind. Zou er best nog een willen, omdat ik haar gewoon heel leuk vind, heel benieuwd ben hoe zij als zusje zou zijn en het best nog een keer zou willen meemaken vanaf klein babietje. Alleen ben ik alleenstaand, en vind ik 1 dan wel genoeg in combinatie met de rest van mijn leven. Als ik een partner had gehad, waren er denk ik wel 2 gekomen. Maar dan had ik 2 waarschijnlijk ook wel genoeg gevonden. 1 kind per ouder, praktisch aantal qua auto/vakantieverblijven enz. En kinderen hebben toch een broer of zus.nerdopviva schreef: ↑24-06-2020 16:57Andere vraag dan. Waarom is voor de meeste mensen het gezin compleet met 2 kinderen? Hebben die ouders allemaal exact dezelfde intrinsieke wens? Dat zou wel heel toevallig zijn.
Ik denk een hoop praktische redenen dus. Maar tegelijk besef ik ook wel dat ik er zelf ook een uit een gezin van 2 ben, dus dat ik dat beeld ook gewoon met de paplepel ingegoten heb gekregen. Dat zal vast onbewust mee spelen in mijn eigen ideaalbeeld.
woensdag 24 juni 2020 om 17:13
Hoog tijd om (excuus-)Truusje op de wereld te zettenKrabbeltje123 schreef: ↑24-06-2020 17:10Ojee dan hebben we er een te weinig volgens de maatstaven.
Nou ja, het blijft er eentje. We vinden het perfect zo.
.Kan je haar later vertellen dat ze gewoon het "logische kind" dat iedereen verwachtte was.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
woensdag 24 juni 2020 om 17:15
Nee, met 1 kind loop je altijd te leuren, want die wil met iemand spelen. Twee kinderen kunnen samen spelen.
