Kinderen
alle pijlers
Kiezen voor kinderen, omdat het zo hoort
woensdag 24 juni 2020 om 15:51
Wat ik regelmatig lees en hoor (hier op het forum en in het echt), is dat mensen zouden kiezen voor kinderen, omdat het zo hoort. Zonder al te veel nadenken wordt de keuze gemaakt voor een kind, omdat hun vrienden dit ook doen, omdat dit wordt verwacht vanuit hun directe omgeving, of omdat het de meest logische stap is na de eerste verliefdheid, samenwonen en eventueel trouwen.
Ik herken dit zelf niet en ook van mijn vrienden weet ik dat dit amper tot niet meespeelt in hun overwegingen. Vaak gaan er jaren aan vooraf voordat de beslissing voor een kind wordt genomen. Het is meestal een heel proces om op het punt te komen dat mensen het aandurven.
Laatst had ik hierover een gesprek met mijn moeder en die dacht dat het een generatieding is. Zij was de eerste generatie die zelf kon beslissen wanneer ze kinderen wilden en hoeveel (door de pil), maar dát je aan kinderen zou beginnen was nog vanzelfsprekend in de tijd dat zij kinderen kreeg.
Bij de dertigers van nu is die vanzelfsprekendheid totaal weg. Het is een vrije keuze geworden, een beslissing waar mensen lang over nadenken en mee wachten als de omstandigheden nog niet goed genoeg zijn. Druk vanuit de omgeving ervaren we nauwelijks. Een logische stap is het ook niet meer, je kunt het doen, maar er zijn nog honderden andere wegen die je kunt bewandelen en dat is ook prima.
Hoe zien jullie dit? Waarom heb je gekozen voor kinderen/kies je voor kinderen en zit daar de behoefte achter te voldoen aan verwachtingen, of durf je je eigen keuzes te maken en is het een vrije keuze (geweest)?
Ik herken dit zelf niet en ook van mijn vrienden weet ik dat dit amper tot niet meespeelt in hun overwegingen. Vaak gaan er jaren aan vooraf voordat de beslissing voor een kind wordt genomen. Het is meestal een heel proces om op het punt te komen dat mensen het aandurven.
Laatst had ik hierover een gesprek met mijn moeder en die dacht dat het een generatieding is. Zij was de eerste generatie die zelf kon beslissen wanneer ze kinderen wilden en hoeveel (door de pil), maar dát je aan kinderen zou beginnen was nog vanzelfsprekend in de tijd dat zij kinderen kreeg.
Bij de dertigers van nu is die vanzelfsprekendheid totaal weg. Het is een vrije keuze geworden, een beslissing waar mensen lang over nadenken en mee wachten als de omstandigheden nog niet goed genoeg zijn. Druk vanuit de omgeving ervaren we nauwelijks. Een logische stap is het ook niet meer, je kunt het doen, maar er zijn nog honderden andere wegen die je kunt bewandelen en dat is ook prima.
Hoe zien jullie dit? Waarom heb je gekozen voor kinderen/kies je voor kinderen en zit daar de behoefte achter te voldoen aan verwachtingen, of durf je je eigen keuzes te maken en is het een vrije keuze (geweest)?
woensdag 24 juni 2020 om 17:21
Dat was bij ons. Condoom ging stuk en toen zijn we bij onszelf na gegaan of we het bezwaarlijk zouden vinden als er iets doorheen zou zijn gekomen. Antwoord was nee, dus vanaf dat moment maar geen condooms meer gebruikt. Weet niet of en hoe die realisatie anders was gekomen
woensdag 24 juni 2020 om 17:21
Die keus is vaak vanuit praktische en financiële redenen denk ik. Onze derde was ongepland en dat had toch best wat gevolgen. Allemaal overkomelijk maar toch.nerdopviva schreef: ↑24-06-2020 16:57Andere vraag dan. Waarom is voor de meeste mensen het gezin compleet met 2 kinderen? Hebben die ouders allemaal exact dezelfde intrinsieke wens? Dat zou wel heel toevallig zijn.
woensdag 24 juni 2020 om 17:24
"Heb je zelf vrij gekozen voor kinderen of ben je beïnvloed?"
Dat is net zo'n malle vraag als "was de keuze voor de naam van je kind jullie idee, of ben je beïnvloed?". Iedereen zegt 'vrije keus'. Ook de mensen die de meest populaire naam van dat jaar hebben, denken dat ze die zelf vrij gekozen hebben.
Natuurlijk zit er beïnvloeding bij. Alles en iedereen wordt beïnvloed, de hele dag door.
Stellen om je heen krijgen kinderen, je ziet 'ineens' kinderen om je heen ... daar is echt geen moeder voor nodig om het te benadrukken. Je wordt enorm beïnvloed.
Dat is net zo'n malle vraag als "was de keuze voor de naam van je kind jullie idee, of ben je beïnvloed?". Iedereen zegt 'vrije keus'. Ook de mensen die de meest populaire naam van dat jaar hebben, denken dat ze die zelf vrij gekozen hebben.
Natuurlijk zit er beïnvloeding bij. Alles en iedereen wordt beïnvloed, de hele dag door.
Stellen om je heen krijgen kinderen, je ziet 'ineens' kinderen om je heen ... daar is echt geen moeder voor nodig om het te benadrukken. Je wordt enorm beïnvloed.
Ik kan zelf wel vaststellen of ik een hypochonder ben.
woensdag 24 juni 2020 om 17:25
De grootste fout in je denkwijze mijn zus en ik konden absoluut niet samen spelen absoluut andere denkwijze nu nog.TanteOlivia schreef: ↑24-06-2020 17:15Nee, met 1 kind loop je altijd te leuren, want die wil met iemand spelen. Twee kinderen kunnen samen spelen.
Haar kinderen konden ook niet samen spelen.
woensdag 24 juni 2020 om 17:27
Je kon er wel lekker mee ruzie maken.
Dat kan en leert 1 kind alleen ook niet
.(Hier ook 1 zus en +30 jaar later klikt het nog altijd niet.
En voor samen spelen was die 3.5 jaar leeftijdsverschil ook geen cadeau.)
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
woensdag 24 juni 2020 om 17:27
Ik wilde er vier. Mij leek 3 weer een beetje zielig . Man vond 1 al heel druk. Uitgekomen op 2 .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 24 juni 2020 om 17:35
Ik wil kinderen omdat het juist voelt om het leven dat ik gekregen heb door te geven. Dat alles wat ik geleerd en meegemaakt heb niet voor niets is geweest, dat de volgende generatie hierop voort kan bouwen. Het voelt ook biologisch-primitief goed om nieuw menselijk leven te scheppen.
Als iemand anders een andere keuze maakt, helemaal prima, geen kinderen geeft je ook veel vrijheid.
Als iemand anders een andere keuze maakt, helemaal prima, geen kinderen geeft je ook veel vrijheid.
Gecompartimenteerde troep is ook een vorm van opruimen.
woensdag 24 juni 2020 om 17:37
Mijn grootouders hadden er ook 12. Ik heb dus ook meer dan 30 nichten en neven en ik en ik schat dat er inmiddels zo’n 70 achterkleinkinderen zijn, inclusief 2 van mij.viamia schreef: ↑24-06-2020 17:09Mijn moeder komt ook uit een gezin van 10. Haar broers/zussen hebben ieder minimaal 3 kinderen dus ik heb zo ruim 30 neven/nichten aan één kant. En dan te bedenken dat de meesten daarvan ook kinderen hebben, vaak minimaal ook weer 3.
Dus ja ik mag me bij de familiedag wel verantwoorden. Nu helemaal omdat ik (rond de 30) ook weer single ben. Maar gelukkiger dan in m'n relatie.
Het is nu eenmaal gewoon zo dat je vragen krijgt als je afwijkt van wat 'gangbaar' is. En dan ook te horen krijg dat ik wel haast moet maken :/ Leuk is het echter niet.
Mijn moeder vond het met twee wel welletjes. Die zei dus gewoon, bepaal ik zelf wel. En ik later ook. Waarom voel je je verplicht om verantwoording af te leggen over je keuzes?
anoniem_395252 wijzigde dit bericht op 24-06-2020 18:17
0.25% gewijzigd
woensdag 24 juni 2020 om 17:41
Of omdat de wens vervuld is met twee kinderen, dat is bij ons het geval.poldervrouw schreef: ↑24-06-2020 17:21Die keus is vaak vanuit praktische en financiële redenen denk ik. Onze derde was ongepland en dat had toch best wat gevolgen. Allemaal overkomelijk maar toch.
woensdag 24 juni 2020 om 17:43
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 24 juni 2020 om 17:46
Jezelf bewust zijn van onbewuste beïnvloeding? Jij wel.TanteOlivia schreef: ↑24-06-2020 17:01Dat ben ik wel met je eens, iedereen wordt beïnvloed, of je nu kiest voor kinderen of niet.
Maar je kunt je wel bewust zijn van die beïnvloeding en dan zelf alles in overweging nemen en een eigen keuze maken.
woensdag 24 juni 2020 om 17:50
Nee mensen, natuurlijk horen jullie dat nooit. En vind je van jezelf dat het niet zo gegaan is.
Maar ik denk dat er veel meer mensen zijn (dan ze zelf denken) die kinderen nemen omdat dat in de lijn der verwachting ligt. Die niet echt beseffen waar ze aan beginnen.
Dat is niet dat je zelf denkt 'ik wil een kind, want dat hoort zo'. Maar het zit a) nogal biologisch ingebouwd en b) de meeste dertigers beginnen eraan.
Maar ik denk dat er veel meer mensen zijn (dan ze zelf denken) die kinderen nemen omdat dat in de lijn der verwachting ligt. Die niet echt beseffen waar ze aan beginnen.
Dat is niet dat je zelf denkt 'ik wil een kind, want dat hoort zo'. Maar het zit a) nogal biologisch ingebouwd en b) de meeste dertigers beginnen eraan.
woensdag 24 juni 2020 om 17:51
Ik doe zoveel dingen die lijnrecht tegen elke verwachting ingaan, dus ik heb daar geen probleem mee. Ik denk dus ook niet dat hierop mijn keuze voor een kind is gebaseerd.MarvelousMrsMaisel schreef: ↑24-06-2020 17:50Nee mensen, natuurlijk horen jullie dat nooit. En vind je van jezelf dat het niet zo gegaan is.
Maar ik denk dat er veel meer mensen zijn (dan ze zelf denken) die kinderen nemen omdat dat in de lijn der verwachting ligt. Die niet echt beseffen waar ze aan beginnen.
Dat is niet dat je zelf denkt 'ik wil een kind, want dat hoort zo'. Maar het zit a) nogal biologisch ingebouwd en b) de meeste dertigers beginnen eraan.
woensdag 24 juni 2020 om 17:52
En vind je dat dat beter is?TanteOlivia schreef: ↑24-06-2020 16:32...Met mijn man heb ik hier lange gesprekken over gevoerd voordat we voor een kind kozen. We hadden een leuk en vol leven, dus het was niet dat wij vanuit een gevoel van gemis, of verveling aan kinderen zijn begonnen. Ook was er bij ons geen enkele druk uit de omgeving. Vrienden en bekenden waren met heel andere dingen bezig, dus ook dat heeft bij ons geen rol gespeeld.
Uiteindelijk blijft dan de intrinsieke wens over.
Wij hebben er geen lange gesprekken over gevoerd. We hadden toen ook al een leuk leven. We hadden weinig vrienden met kinderen. Onze ouders hadden het (nog) niet verwacht en ik kreeg zelfs de vraag van een kennis of het een ongelukje was, want we waren nog zo jong (midden 20).
Maar oh, wat waren we verliefd! We voel(d)en dat we het liefst altijd samen zouden willen blijven. En wilden zó graag een kindje. Dat was alles.
We kregen er twee. En we zijn getrouwd toen ze kleuters waren. Toch niet helemaal standaard dus. En we zijn nog steeds heel gelukkig met elkaar. En met onze (puber)kinderen.
Beetje oppervlakkig misschien. Maar wel heel fijn. En tot nu toe pakt het goed uit.
woensdag 24 juni 2020 om 17:54
Te leuren bij wie?TanteOlivia schreef: ↑24-06-2020 17:15Nee, met 1 kind loop je altijd te leuren, want die wil met iemand spelen. Twee kinderen kunnen samen spelen.
woensdag 24 juni 2020 om 17:55
Mensen die aan kinderen beginnen omdat dat zo hoort heb ik nog nooit gehoord/meegemaakt.
Wel al een paar keer 'van dichtbij' een vrouw meegemaakt die een man zocht omdat ze een kinderwens had. Ook als de man eigenlijk hun type niet was. En dan hadden ze een man in beeld, waren ze na 6 maanden of eerder relatie al zwanger ondanks ze constant ruzie met elkaar maakten.
Wel al een paar keer 'van dichtbij' een vrouw meegemaakt die een man zocht omdat ze een kinderwens had. Ook als de man eigenlijk hun type niet was. En dan hadden ze een man in beeld, waren ze na 6 maanden of eerder relatie al zwanger ondanks ze constant ruzie met elkaar maakten.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
woensdag 24 juni 2020 om 17:59
Dat besef heeft niemand voor de eerste geboren is. Een vaag idee, verwachtingen en kale rekensommetjes over de kosten. Niemand kan je vertellen hoe het voor jou gaat voelen, voorspellen wat het met jou gaat doen zo’n zwangerschap/bevalling/kraamperiode/ouderschap, etc.MarvelousMrsMaisel schreef: ↑24-06-2020 17:50Nee mensen, natuurlijk horen jullie dat nooit. En vind je van jezelf dat het niet zo gegaan is.
Maar ik denk dat er veel meer mensen zijn (dan ze zelf denken) die kinderen nemen omdat dat in de lijn der verwachting ligt. Die niet echt beseffen waar ze aan beginnen.
Dat is niet dat je zelf denkt 'ik wil een kind, want dat hoort zo'. Maar het zit a) nogal biologisch ingebouwd en b) de meeste dertigers beginnen eraan.
Nee heb je, ja kun je krijgen
woensdag 24 juni 2020 om 17:59
Het is mijn eigen keuze om geen kinderen te hebben. De wens is er nooit geweest. Een vroegere buurvrouw deed het wel omdat ze dacht dat het hoorde. Ze was 37 toen ze haar 1e kind kreeg. Had pech met vorige relaties en voelde de tijd dringen. Ze heeft zich toen ingeschreven op een datingssite. De eerste beste man die aardig tegen haar deed daar trouwde ze mee. Een lamlul. Hij was net een groot kind die alle aandacht wilde. Zij moest alles doen. Ze was vaak chagrijnig op haar kids. Ze deden er ook weinig mee. Zelf was ze vaak te moe. De kids kwamen vaak bij ons. Wij namen ze af en toe mee ergens heen.
woensdag 24 juni 2020 om 18:00
Iedereen met kinderen.
Zodat de kinderen samen kunnen spelen.
Want "Elientje is toch zo eenzaam."
Ofwel is Elientje vroegrijp omdat ze altijd tussen de volwassenen zit.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
woensdag 24 juni 2020 om 18:02
Bij lijnrecht tegen elke verwachting ingaan denk ik toch meer aan 8 kinderen van 6 verschillende mannen.TanteOlivia schreef: ↑24-06-2020 17:51Ik doe zoveel dingen die lijnrecht tegen elke verwachting ingaan, dus ik heb daar geen probleem mee. Ik denk dus ook niet dat hierop mijn keuze voor een kind is gebaseerd.
wij slapen nooit.
woensdag 24 juni 2020 om 18:03
Dit inderdaad.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 24 juni 2020 om 18:11
Echt? Ik krijg hier toch het beeld van een gewone, doorsnee vrouw. Man, twee kinderen, baan. Niks mis mee natuurlijk, maar wel volgens het boekje.TanteOlivia schreef: ↑24-06-2020 17:51Ik doe zoveel dingen die lijnrecht tegen elke verwachting ingaan, dus ik heb daar geen probleem mee.
