Kinderen
alle pijlers
Kiezen voor kinderen, omdat het zo hoort
woensdag 24 juni 2020 om 15:51
Wat ik regelmatig lees en hoor (hier op het forum en in het echt), is dat mensen zouden kiezen voor kinderen, omdat het zo hoort. Zonder al te veel nadenken wordt de keuze gemaakt voor een kind, omdat hun vrienden dit ook doen, omdat dit wordt verwacht vanuit hun directe omgeving, of omdat het de meest logische stap is na de eerste verliefdheid, samenwonen en eventueel trouwen.
Ik herken dit zelf niet en ook van mijn vrienden weet ik dat dit amper tot niet meespeelt in hun overwegingen. Vaak gaan er jaren aan vooraf voordat de beslissing voor een kind wordt genomen. Het is meestal een heel proces om op het punt te komen dat mensen het aandurven.
Laatst had ik hierover een gesprek met mijn moeder en die dacht dat het een generatieding is. Zij was de eerste generatie die zelf kon beslissen wanneer ze kinderen wilden en hoeveel (door de pil), maar dát je aan kinderen zou beginnen was nog vanzelfsprekend in de tijd dat zij kinderen kreeg.
Bij de dertigers van nu is die vanzelfsprekendheid totaal weg. Het is een vrije keuze geworden, een beslissing waar mensen lang over nadenken en mee wachten als de omstandigheden nog niet goed genoeg zijn. Druk vanuit de omgeving ervaren we nauwelijks. Een logische stap is het ook niet meer, je kunt het doen, maar er zijn nog honderden andere wegen die je kunt bewandelen en dat is ook prima.
Hoe zien jullie dit? Waarom heb je gekozen voor kinderen/kies je voor kinderen en zit daar de behoefte achter te voldoen aan verwachtingen, of durf je je eigen keuzes te maken en is het een vrije keuze (geweest)?
Ik herken dit zelf niet en ook van mijn vrienden weet ik dat dit amper tot niet meespeelt in hun overwegingen. Vaak gaan er jaren aan vooraf voordat de beslissing voor een kind wordt genomen. Het is meestal een heel proces om op het punt te komen dat mensen het aandurven.
Laatst had ik hierover een gesprek met mijn moeder en die dacht dat het een generatieding is. Zij was de eerste generatie die zelf kon beslissen wanneer ze kinderen wilden en hoeveel (door de pil), maar dát je aan kinderen zou beginnen was nog vanzelfsprekend in de tijd dat zij kinderen kreeg.
Bij de dertigers van nu is die vanzelfsprekendheid totaal weg. Het is een vrije keuze geworden, een beslissing waar mensen lang over nadenken en mee wachten als de omstandigheden nog niet goed genoeg zijn. Druk vanuit de omgeving ervaren we nauwelijks. Een logische stap is het ook niet meer, je kunt het doen, maar er zijn nog honderden andere wegen die je kunt bewandelen en dat is ook prima.
Hoe zien jullie dit? Waarom heb je gekozen voor kinderen/kies je voor kinderen en zit daar de behoefte achter te voldoen aan verwachtingen, of durf je je eigen keuzes te maken en is het een vrije keuze (geweest)?
vrijdag 26 juni 2020 om 15:24
Als dat doorsnee was, zou je dit topic waarschijnlijk niet hebben geopend. Jij ziet om je heen (buiten je feministische vriendinnenclub) toch ook de doorsnee moeders die al dan niet gedeeltelijk stoppen met carrière maken (en ook dat kan ik me heel goed voorstellen, want iemand moet het kind toch opvoeden en opvangen?), zich sneller laten verslonzen want geen tijd of energie meer (ook dat vind ik erg begrijpelijk), en met de hele roedel maar in (ik noem maar wat) plopsaland op vakantie gaan, onder het mom van "als de kids het leuk hebben, heb ik het ook leuk". Voor het gemiddeld Nederlandse gezin is dat toch echt gewoon de standaard.
vrijdag 26 juni 2020 om 15:24
Wat een bijzonder beeld heb jij van vaders. De vaders die ik ken hebben daar zelf voor gekozen en zouden zeker geen kind krijgen als ze dit niet dolgraag zouden willen. Voor mijn man was het een voorwaarde om überhaupt een relatie te beginnen.Puz_n_Boots schreef: ↑26-06-2020 15:03Minder natuurlijk, want zij hoeven de 9 maanden zware last niet te dragen, zij blijven qua uiterlijk hetzelfde, hoeven de bevalling niet te ondergaan en voor de meeste mannen wordt de keus gewoon gemaakt, want vrouwlief wil ineens een kind. De ene man gaat makkelijker overstag dan de andere. Natuurlijk veranderen mannen die vader worden ook, sommige veel meer dan anderen, hetzij negatief, hetzij positief. Maar toch zie ik te vaak dat het leeuwendeel van de zorg, opvoeding, dagelijkse reilen en zeilen nog steeds voor rekening van moeders komt en dat vaders er qua carrière, hobby's, vrienden overal fluitend tussendoor kunnen sloffen. Dat ligt natuurlijk ook aan of de moeder in kwestie een lange adem heeft. Lang niet alle mannen die kinderen hebben, hadden een kinderwens. Het is voor mannen een vanzelfsprekendheid, ga je aan de vrouw dan zul je vroeg of laat aan het vaderschap moeten geloven. Dat is althans waar de meesten op voorhand vanuit lijken te gaan.
Los van de zwangerschap en bevalling zie ik niet echt verschillen. Je hebt samen een kind, bent samen verantwoordelijk.
Die ideeën over het vrouwelijke lichaam na een zwangerschap/bevalling, kloppen ook al niet voor iedere vrouw. Natuurlijk heeft je lichaam tijd nodig om te herstellen, maar inmiddels zie ik er weer precies zo uit als voordat ik voor het eerst zwanger raakte.
vrijdag 26 juni 2020 om 15:37
Wat wil je precies zeggen? Mijn tweede kwam er omdat we een keer niet op hebben gelet in de slaapkamer. Zeker voor geen meter over nagedacht dus. Maar het maakte in de praktijk geen enkel verschil. We hielden van hem vanaf dag 1, of we er nou wel of niet over nagedacht hadden.Puz_n_Boots schreef: ↑26-06-2020 13:25TanteOlivia, wat ik me nog afvroeg:
Je hebt meerdere kinderen toch? En meerdere malen aangegeven niet over een nacht ijs te zijn gegaan bij je keuze voor een kindje. Maar je beslissing voor een tweede, was die niet veel sneller genomen? Ik denk namelijk dat mensen die wel goed en weloverwogen het ouderchap ingaan, vaak minder bedachtzaam zijn over de tweede leg. Mijn idee is dat een tweede, derde, enz kind vaak als vanzelfsprekend wordt gezien, alleen al omdat het oudste kind zich dan niet zo snel verveelt, als minder "zielig" wordt gezien of omdat moeders aangeeft zich nog niet compleet te voelen in haar gezin. Dit is niet mijn mening, maar wat ik vaak hoor/zie vanuit mijn bekrompen omgeving.
vrijdag 26 juni 2020 om 15:39
Ik ben het met je eens hoor dat als je samen een kind hebt je ook samen verantwoordelijk bent. En van je eigen man ga ik ervan uit dat je met 100% zekerheid kan stellen dat hij echt een kinderwens had/heeft, maar hoe weet je dat van die andere vaders die jij kent? Zou een man snel durven toegeven dat hij liever kinderloos was gebleven als het kind er eenmaal is? De meeste mannen worden enthousiast gemaakt door hun omgeving, maar hebben geen idee wat het ouderschap uiteindelijk inhoudt en met zich meebrengt. Daar komen ze gaandeweg achter. Ik denk dat jij heel erg onderschat hoeveel mannen er rondlopen die vader zijn geworden zonder dat het vanuit hun eigen intrinsieke motivatie kwam. Mannen hebben toch vooral de instelling Happy wife, happy life. En dat is nou juist waar dit topic over gaat, hoe goed mensen (moeders en vaders in spé) zich vooraf voorbereiden op het ouderschap. Iedereen is anders, elke situatie is anders. Ik zeg met bovenstaande ook zeer zeker niet dat alle mannen zo denken, althans daar hoop ik vanuit te kunnen gaan!TanteOlivia schreef: ↑26-06-2020 15:24Wat een bijzonder beeld heb jij van vaders. De vaders die ik ken hebben daar zelf voor gekozen en zouden zeker geen kind krijgen als ze dit niet dolgraag zouden willen. Voor mijn man was het een voorwaarde om überhaupt een relatie te beginnen.
Los van de zwangerschap en bevalling zie ik niet echt verschillen. Je hebt samen een kind, bent samen verantwoordelijk.
Die ideeën over het vrouwelijke lichaam na een zwangerschap/bevalling, kloppen ook al niet voor iedere vrouw. Natuurlijk heeft je lichaam tijd nodig om te herstellen, maar inmiddels zie ik er weer precies zo uit als voordat ik voor het eerst zwanger raakte.
vrijdag 26 juni 2020 om 15:41
Ik mag toch wel hopen nadat jullie erachter kwamen niet te hebben opgelet in de slaapkamer?Marelyse schreef: ↑26-06-2020 15:37Wat wil je precies zeggen? Mijn tweede kwam er omdat we een keer niet op hebben gelet in de slaapkamer. Zeker voor geen meter over nagedacht dus. Maar het maakte in de praktijk geen enkel verschil. We hielden van hem vanaf dag 1, of we er nou wel of niet over nagedacht hadden.
vrijdag 26 juni 2020 om 15:54
Wat bedoel je? Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was hoefde ik ook niet na te denken. We kregen een tweede kind, regelden wat nodig was en dat was het. Ging prima. Wikken en wegen was helemaal niet nodig en was alleen maar zonde van mijn tijd geweest. Dus ik begrijp niet waarom dat per se moet.Puz_n_Boots schreef: ↑26-06-2020 15:41Ik mag toch wel hopen nadat jullie erachter kwamen niet te hebben opgelet in de slaapkamer?
vrijdag 26 juni 2020 om 15:58
Puz_n_Boots schreef: ↑26-06-2020 15:06Bedoel je hiermee te zeggen dat je levensstijl nu met kind je niet bevalt? Maar dat je je ernaar gevoegd hebt, omdat je nu eenmaal hebt gekozen voor een kind?
Nee, gelukkig niet.
Maar ik leefde met heel weinig structuur en weinig planning, en had (mede vanwege mijn werk) een afwijkend dag/nachtritme. Dat combineert allemaal niet goed met kinderen. Dat was van tevoren het twijfelpunt: of ik me daarop zou kunnen aanpassen. Dat is gelukt, maar ik heb daar wel moeite mee gehad en dat herhaalde zich toen de basisschoolperiode begon. Want dan zit je helemaal vast in een schema.
Dus meer het laatste wat je schrijft dan het eerste. Want ik ben erg blij dat ik kinderen gekregen heb.
anoniem_370046 wijzigde dit bericht op 26-06-2020 16:00
7.32% gewijzigd
vrijdag 26 juni 2020 om 15:59
Het plaatje dat je nu schetst klopt wel voor een deel van de ouders, maar dat geldt ook voor de vaders met bierbuik die erachteraan sloffen. Echt niet dat die mannen nou zoveel met hun uiterlijk bezig zijn en allerlei interessante dingen ondernemen.Puz_n_Boots schreef: ↑26-06-2020 15:24Als dat doorsnee was, zou je dit topic waarschijnlijk niet hebben geopend. Jij ziet om je heen (buiten je feministische vriendinnenclub) toch ook de doorsnee moeders die al dan niet gedeeltelijk stoppen met carrière maken (en ook dat kan ik me heel goed voorstellen, want iemand moet het kind toch opvoeden en opvangen?), zich sneller laten verslonzen want geen tijd of energie meer (ook dat vind ik erg begrijpelijk), en met de hele roedel maar in (ik noem maar wat) plopsaland op vakantie gaan, onder het mom van "als de kids het leuk hebben, heb ik het ook leuk". Voor het gemiddeld Nederlandse gezin is dat toch echt gewoon de standaard.
Maar het is maar een deel. Een ander deel pakt het ouderschap totaal anders aan en dat kan en mag ook. Of ze zijn een paar jaar heel intensief bezig met de kinderen en daarna ontstaat er meer ruimte voor andere dingen.
Zo eenzijdig als jij het schetst is het in ieder geval niet.
vrijdag 26 juni 2020 om 16:02
Neem me niet kwalijk, maar ik kan me dat dus echt HELEMAAL NIET voorstellen. Zo zie je maar weer hoe divers de mensheid is.Marelyse schreef: ↑26-06-2020 15:54Wat bedoel je? Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was hoefde ik ook niet na te denken. We kregen een tweede kind, regelden wat nodig was en dat was het. Ging prima. Wikken en wegen was helemaal niet nodig en was alleen maar zonde van mijn tijd geweest. Dus ik begrijp niet waarom dat per se moet.
vrijdag 26 juni 2020 om 16:09
Ik zeg ook niet dat mijn schets op iedereen van toepassing is. Ik denk dat jij en ik, mochten we een weekje mogen meelopen bij 10 gezinnen, op zondagavond wel kunnen concluderen wie er wel en wie er niet lang genoeg en bewust over heeft nagedacht.TanteOlivia schreef: ↑26-06-2020 15:59Het plaatje dat je nu schetst klopt wel voor een deel van de ouders, maar dat geldt ook voor de vaders met bierbuik die erachteraan sloffen. Echt niet dat die mannen nou zoveel met hun uiterlijk bezig zijn en allerlei interessante dingen ondernemen.
Maar het is maar een deel. Een ander deel pakt het ouderschap totaal anders aan en dat kan en mag ook. Of ze zijn een paar jaar heel intensief bezig met de kinderen en daarna ontstaat er meer ruimte voor andere dingen.
Zo eenzijdig als jij het schetst is het in ieder geval niet.
vrijdag 26 juni 2020 om 16:13
AngstTanteOlivia schreef: ↑26-06-2020 12:54Het was vooral dat mijn feministische vriendinnen zich afvroegen of een vrijgevochten, autonome, zelfstandige vrouw die verworvenheden wel kon behouden als ze moeder werd.
Sommigen dachten dat mijn identiteit zou verdwijnen en in plaats daarvan een zichzelf wegcijferend, afhankelijk, zorgzaam type naar boven zou komen, zonder eigen ambities en dromen.
Dus niet zozeer kritiek, maar wel een angst/ weerstand die nogal veelvoorkomend is tegenwoordig.
vrijdag 26 juni 2020 om 16:27
Hilarisch.Puz_n_Boots schreef: ↑26-06-2020 16:09Ik zeg ook niet dat mijn schets op iedereen van toepassing is. Ik denk dat jij en ik, mochten we een weekje mogen meelopen bij 10 gezinnen, op zondagavond wel kunnen concluderen wie er wel en wie er niet lang genoeg en bewust over heeft nagedacht.
vrijdag 26 juni 2020 om 16:28
Maar waar had ik dan over na moeten denken? Abortus? Wist al lang dat dat voor mij nooit een optie zou zijn. Rampspoed in de ergste vorm? Dan vind je een weg. Ook als je wel nadenkt kan er van alles gebeuren waarover je nou net niet had nagedacht. Werk? Werken en kinderen combineren prima, tenzij rampspoed, dan pas je je dus aan. En ik had ook al geen enkele twijfel of ik wel genoeg van dit kind zou houden.Puz_n_Boots schreef: ↑26-06-2020 16:02Neem me niet kwalijk, maar ik kan me dat dus echt HELEMAAL NIET voorstellen. Zo zie je maar weer hoe divers de mensheid is.
vrijdag 26 juni 2020 om 16:31
Wat zouden de verschillen zijn tussen de lange en de korte nadenkers?Puz_n_Boots schreef: ↑26-06-2020 16:09Ik zeg ook niet dat mijn schets op iedereen van toepassing is. Ik denk dat jij en ik, mochten we een weekje mogen meelopen bij 10 gezinnen, op zondagavond wel kunnen concluderen wie er wel en wie er niet lang genoeg en bewust over heeft nagedacht.
vrijdag 26 juni 2020 om 16:40
Het is niet aan mij om voor iemand te bepalen waar die wel of niet over na had moeten denken. Maar vanuit jouw eerdere verhaal kan ik opmaken dat jij een kinderwens voor wel 4 kinderen had. En hoewel jullie tweede niet gepland was, hadden jullie dus wel degelijk de wens ervoor, misschien niet op het perfecte tijdstip voor jullie. In mijn vorige post was ik ervan uitgegaan dat jullie geen kinderwens voor een tweede hadden, vandaar. In jouw scenario begrijp dus wel degelijk dat als abortus geen optie voor je is, je niet hoefde na te denken voor jezelf. Maar stilstaan bij het feit dat je weer nieuw leven in de wereld neerplant, had van mij best gemogen hoor!Marelyse schreef: ↑26-06-2020 16:28Maar waar had ik dan over na moeten denken? Abortus? Wist al lang dat dat voor mij nooit een optie zou zijn. Rampspoed in de ergste vorm? Dan vind je een weg. Ook als je wel nadenkt kan er van alles gebeuren waarover je nou net niet had nagedacht. Werk? Werken en kinderen combineren prima, tenzij rampspoed, dan pas je je dus aan. En ik had ook al geen enkele twijfel of ik wel genoeg van dit kind zou houden.
vrijdag 26 juni 2020 om 16:44
vrijdag 26 juni 2020 om 16:46
Ik krijg bij jullie twee echt dit idee. Not like the other girls!!!!!! I'm so speciol!Puz_n_Boots schreef: ↑26-06-2020 16:09Ik zeg ook niet dat mijn schets op iedereen van toepassing is. Ik denk dat jij en ik, mochten we een weekje mogen meelopen bij 10 gezinnen, op zondagavond wel kunnen concluderen wie er wel en wie er niet lang genoeg en bewust over heeft nagedacht.
https://www.reddit.com/r/notliketheothergirls/
vrijdag 26 juni 2020 om 16:56
Nou, inderdaad.Zeebeer schreef: ↑26-06-2020 16:46Ik krijg bij jullie twee echt dit idee. Not like the other girls!!!!!! I'm so speciol!
https://www.reddit.com/r/notliketheothergirls/
Wat een superioriteit druipt er van die berichten af. En waarom je zo willen bemoeien met andermans keuzes? Ik snap er werkelijk niets van.
vrijdag 26 juni 2020 om 16:57
Sowieso hilarisch om het krijgen van kinderen te proberen te definiëren als een rationele keuze waar je mega bewust voor moet kiezen. Het leven heeft geen ratio, het heeft geen enkele objectieve zin. Ooit, miljarden jaren geleden, begonnen moleculen op elkaar te reageren en ontstond perongeluk evolutie. Had net zo goed niet kunnen gebeuren. Zonder voortplanting geen evolutie, geen leven. En toen werd die biologische drift in alles dat leeft geïnstalleerd. Het enige wat je doet als je kinderen krijgt is de oerdrift volgen die de biologie in ons heeft geplaatst. Dus inderdaad, omdat je er zin in hebt. Alle andere ''redenen'' verzin je er achteraf bij.
edit: dat betekent natuurlijk niet dat alle mensen die oerdrift voelen.
edit: dat betekent natuurlijk niet dat alle mensen die oerdrift voelen.
vrijdag 26 juni 2020 om 17:06
Komt door de krabbenmand.Zeebeer schreef: ↑26-06-2020 16:46Ik krijg bij jullie twee echt dit idee. Not like the other girls!!!!!! I'm so speciol!
https://www.reddit.com/r/notliketheothergirls/
vrijdag 26 juni 2020 om 17:07
Ben je in het echt dan minder bevooroordeeld dan hier? Dat kan natuurlijk.Puz_n_Boots schreef: ↑26-06-2020 16:44Daar ga ik me op een forum in een topic als deze niet over uitlaten. Laat ik het zo zeggen, met een open blik niet-bevooroordelend observeren kom je al een heel end.
vrijdag 26 juni 2020 om 17:10
Ik snap het mechanisme wel, je eigen keuze verheffen door die van anderen te devalueren, maar het waarom snap ik ook niet.
vrijdag 26 juni 2020 om 17:12
Boekentip om dit mechanisme beter te begrijpen: https://www.bol.com/nl/f/krabben/9200000125491835/
vrijdag 26 juni 2020 om 17:13
Het zijn - uitzondering daargelaten - ook alleen maar mensen mét een kinderwens die nadenken over kinderen krijgen. De meeste vrouwen zonder kinderwens zijn er helemaal nooit mee bezig. Dat nadenken is dus eigenlijk niet meer dan redenen verzinnen bij iets wat je toch wel wil.
