Kinderen
alle pijlers
Kinderwens enorme twijfel
woensdag 29 januari 2025 om 21:37
De titel zegt het al ik heb enorme twijfels of ik wel of niet voor een kind wil gaan.
Ik heb altijd gedacht wel moeder te zullen worden. Het laatste jaar ben ik enorm gaan twijfelen of het wel echt bij me past. Is het niet meer iets wat de maatschappij van mij verwacht? Wil ik het om niet buiten de boot te vallen? Omdat mijn broers en zussen ook kinderen hebben? Ik heb het idee dat ik dit jaar wel echt moet gaan beslissen ivm mijn leeftijd (eind dertig).
Wat mij niet leuk lijkt aan het hebben van kinderen is de vrijheid die je kwijt bent. Altijd aan staan. Weinig tot geen tijd voor jezelf. Altijd rekening moeten houden met een ander. Daarnaast lijkt het dagelijks leven met een kind mij op een aantal vlakken niet echt leuk. Elke dag vroeg op. Je kind naar school brengen. Weer halen. Kinderen moeten vermaken. Naar sport en clubjes moeten rijden. Naar kinderfilms, Monkeytown etc. Op vakantie je volledig moeten aanpassen aan je kind. Überhaupt altijd alleen in schoolvakanties weg kunnen wanneer het overal superdruk en duur is. Ik ben iemand die snel overprikkeld kan raken en heb zo nu en dan echt tijd voor mezelf nodig. Als ik geen kinderen krijg uiteindelijk zou ik mij willen laten omscholen. Kleiner gaan wonen. Veel reizen samen en genieten van onze vrijheid en hobby’s.
Tegelijkertijd zie ik mijn broers en zussen met hun kinderen en hoe mooi het ook kan zijn. Dan niet de dagelijkse beslommeringen maar hoe trots je op je kind kan zijn en hoe je kan smelten van ze. Dit heb ik zelf natuurlijk ook bij mijn neefjes en nichtjes. Ik ben dol op ze en houd van ze alsof ze van mezelf zijn.
Ik ben ergens ook bang dat ik spijt ga krijgen als ik ze niet heb. Zwanger zijn lijkt me fantastisch. Een kindje dat in je buik groeit. Ik ben gek op baby’s. Het lijkt mij supermooi dat er een wezentje is dat gemaakt is door jou en je man waar je superveel van houdt samen, die je ziet opgroeien en waar je misschien dingen van jezelf in terug ziet.
De hele dag ga ik van ik wil wel kinderen naar ik wil geen kinderen. Mijn man geeft aan de beslissing bij mij te laten. Wil er graag samen helemaal voor gaan maar kan er ook leven mee leven als we geen kinderen krijgen en met zijn tweeën blijven.
Mijn plan is nu om het een half jaar tot een jaar op zijn beloop te laten. Het te laten beslissen door de natuur of ik wel of niet zwanger wordt. Tegelijkertijd word ik onrustig hiervan en neem ik liever gewoon zelf overwogen de beslissing.
Wat ik zoek in dit topic is herkenning. Zijn er vrouwen die in dezelfde situatie hebben gezeten. Waar heb je uiteindelijk voor gekozen? Wat maakt dat je daar uiteindelijk voor gekozen hebt? Ben je blij met die keuze of heb je toch spijt achteraf?
Ik heb altijd gedacht wel moeder te zullen worden. Het laatste jaar ben ik enorm gaan twijfelen of het wel echt bij me past. Is het niet meer iets wat de maatschappij van mij verwacht? Wil ik het om niet buiten de boot te vallen? Omdat mijn broers en zussen ook kinderen hebben? Ik heb het idee dat ik dit jaar wel echt moet gaan beslissen ivm mijn leeftijd (eind dertig).
Wat mij niet leuk lijkt aan het hebben van kinderen is de vrijheid die je kwijt bent. Altijd aan staan. Weinig tot geen tijd voor jezelf. Altijd rekening moeten houden met een ander. Daarnaast lijkt het dagelijks leven met een kind mij op een aantal vlakken niet echt leuk. Elke dag vroeg op. Je kind naar school brengen. Weer halen. Kinderen moeten vermaken. Naar sport en clubjes moeten rijden. Naar kinderfilms, Monkeytown etc. Op vakantie je volledig moeten aanpassen aan je kind. Überhaupt altijd alleen in schoolvakanties weg kunnen wanneer het overal superdruk en duur is. Ik ben iemand die snel overprikkeld kan raken en heb zo nu en dan echt tijd voor mezelf nodig. Als ik geen kinderen krijg uiteindelijk zou ik mij willen laten omscholen. Kleiner gaan wonen. Veel reizen samen en genieten van onze vrijheid en hobby’s.
Tegelijkertijd zie ik mijn broers en zussen met hun kinderen en hoe mooi het ook kan zijn. Dan niet de dagelijkse beslommeringen maar hoe trots je op je kind kan zijn en hoe je kan smelten van ze. Dit heb ik zelf natuurlijk ook bij mijn neefjes en nichtjes. Ik ben dol op ze en houd van ze alsof ze van mezelf zijn.
Ik ben ergens ook bang dat ik spijt ga krijgen als ik ze niet heb. Zwanger zijn lijkt me fantastisch. Een kindje dat in je buik groeit. Ik ben gek op baby’s. Het lijkt mij supermooi dat er een wezentje is dat gemaakt is door jou en je man waar je superveel van houdt samen, die je ziet opgroeien en waar je misschien dingen van jezelf in terug ziet.
De hele dag ga ik van ik wil wel kinderen naar ik wil geen kinderen. Mijn man geeft aan de beslissing bij mij te laten. Wil er graag samen helemaal voor gaan maar kan er ook leven mee leven als we geen kinderen krijgen en met zijn tweeën blijven.
Mijn plan is nu om het een half jaar tot een jaar op zijn beloop te laten. Het te laten beslissen door de natuur of ik wel of niet zwanger wordt. Tegelijkertijd word ik onrustig hiervan en neem ik liever gewoon zelf overwogen de beslissing.
Wat ik zoek in dit topic is herkenning. Zijn er vrouwen die in dezelfde situatie hebben gezeten. Waar heb je uiteindelijk voor gekozen? Wat maakt dat je daar uiteindelijk voor gekozen hebt? Ben je blij met die keuze of heb je toch spijt achteraf?
vrijdag 31 januari 2025 om 12:20
Dat is tricky, want door zo te denken, ga je er vanuit dat er een vaste ontwikkeling volgt op het hebben van kinderen.
Terwijl er ook genoeg ouders zijn die de kinderen amper meer zien, misschien door emigratie. Of waar er zelfs ruzie is en de relatie gebrouilleerd is. Of die een kind hebben gekregen met een handicap en tot in lengte van dagen voor dit kind moeten zorgen.
Kinderen krijgen voor de toekomst werkt alleen als je er voldoende krijgt, zodat je altijd een setje overhoudt met wie je wél contact hebt.
vrijdag 31 januari 2025 om 12:28
Heb het grootste deel van het topic niet gelezen, dus ik weet niet of mijn reactie nog relevant is.
Toen ik eind 20, begin 30 was heb ik heel erg getwijfeld over kinderen, terwijl ik daarvoor altijd een kinderwens had. De twijfel had veel te maken met levensvragen; Wat is de zin van het leven en waarom zou je dat leven willen doorgeven?
Het heeft me best een beetje down gemaakt, deze vragen de hele tijd aan mezelf stellen. Zeker in combinatie met een hele vriendengroep die zwanger werd.
Uiteindelijk heb ik voor mezelf een antwoord gevonden en merkte ik toen een vriendin zei dat ze zwanger was dat ik (voor het eerst in lange tijd) oprecht blij voor haar was. Toen wist ik: ik wil kinderen.
Het komt niet echt overeen met jouw twijfel. Maar mijn boodschap is wel; bij twijfel niet doen.
Toen ik eind 20, begin 30 was heb ik heel erg getwijfeld over kinderen, terwijl ik daarvoor altijd een kinderwens had. De twijfel had veel te maken met levensvragen; Wat is de zin van het leven en waarom zou je dat leven willen doorgeven?
Het heeft me best een beetje down gemaakt, deze vragen de hele tijd aan mezelf stellen. Zeker in combinatie met een hele vriendengroep die zwanger werd.
Uiteindelijk heb ik voor mezelf een antwoord gevonden en merkte ik toen een vriendin zei dat ze zwanger was dat ik (voor het eerst in lange tijd) oprecht blij voor haar was. Toen wist ik: ik wil kinderen.
Het komt niet echt overeen met jouw twijfel. Maar mijn boodschap is wel; bij twijfel niet doen.
Loop met je gezicht in de zon, dan valt de schaduw achter je.
vrijdag 31 januari 2025 om 12:32
Ik lees overigens niet voldoende reden om voor kinderen te gaan. Ik lees dat de lasten zwaar drukken en als daar niet voldoende wens tegenover staan, kunnen die lasten écht zwaar uitpakken. Uiteraard geen garanties natuurlijk, want er zijn vrouwen die dachten het niet te willen en toch gekregen en daar superblij mee zijn. En er zijn vrouwen die het heel graag wilden en het een worsteling vinden, ondanks de liefde.
Maar wat ik heb gemerkt, is dat kinderen krijgen toch heel anders is dan verwacht. Opvoeding komt vooral uit boekjes en hoe de dynamiek tussen jou en kind is, kan heel anders zijn. De maakbaarheid van een opvoeding kun je daardoor de deur uitgooien. Je krijgt vooral een kind met een bepaald temperament. Dat kan rustig en verlegen zijn, maar ook impulsief en druk. En allerlei andere varianten.
Dan ben je een gezin en moet je 3 temperamenten op elkaar afstemmen. Dat is, als je nu al weet dat je voor 1 kind gaat (tweelingzwangerschappen komen op hogere leeftijd vaker voor). Denk je dat je dat zielig gaat vinden, moet je minstens nadenken over een 2e kind. Nóg een keer die keuze maken. Maar ook een verlenging van de tropenjaren.
En wat veel ouders best sterk voelen, zijn de zorgen over de toekomst van hun kinderen. Hebben ze nog een aarde, is er oorlog, hebben ze wel de mogelijkheid om ergens onderdak te krijgen, is het leven nog wel te betalen over 20 jaar, etc.
Kortom, lastige keuze en ik lees heel veel (hele terechte) twijfels. Bij twijfel absoluut niet doen.
Maar wat ik heb gemerkt, is dat kinderen krijgen toch heel anders is dan verwacht. Opvoeding komt vooral uit boekjes en hoe de dynamiek tussen jou en kind is, kan heel anders zijn. De maakbaarheid van een opvoeding kun je daardoor de deur uitgooien. Je krijgt vooral een kind met een bepaald temperament. Dat kan rustig en verlegen zijn, maar ook impulsief en druk. En allerlei andere varianten.
Dan ben je een gezin en moet je 3 temperamenten op elkaar afstemmen. Dat is, als je nu al weet dat je voor 1 kind gaat (tweelingzwangerschappen komen op hogere leeftijd vaker voor). Denk je dat je dat zielig gaat vinden, moet je minstens nadenken over een 2e kind. Nóg een keer die keuze maken. Maar ook een verlenging van de tropenjaren.
En wat veel ouders best sterk voelen, zijn de zorgen over de toekomst van hun kinderen. Hebben ze nog een aarde, is er oorlog, hebben ze wel de mogelijkheid om ergens onderdak te krijgen, is het leven nog wel te betalen over 20 jaar, etc.
Kortom, lastige keuze en ik lees heel veel (hele terechte) twijfels. Bij twijfel absoluut niet doen.
vrijdag 31 januari 2025 om 12:32
vrijdag 31 januari 2025 om 12:37
Nou dit dus. Het heeft geen zin om allerlei scenario's door te nemen die toch nooit gaan uitkomen. Het leven is geen scenario. Hooguit kun je er achteraf een scenario van maken, maar ja dan is het te laat.NomenNesci0 schreef: ↑31-01-2025 12:20Dat is tricky, want door zo te denken, ga je er vanuit dat er een vaste ontwikkeling volgt op het hebben van kinderen.
Terwijl er ook genoeg ouders zijn die de kinderen amper meer zien, misschien door emigratie. Of waar er zelfs ruzie is en de relatie gebrouilleerd is. Of die een kind hebben gekregen met een handicap en tot in lengte van dagen voor dit kind moeten zorgen.
Kinderen krijgen voor de toekomst werkt alleen als je er voldoende krijgt, zodat je altijd een setje overhoudt met wie je wél contact hebt.
Als het niet heel duidelijk ja of nee is, dan maak je op een moment een keuze en is die keuze, welke keuze het ook is, toch helemaal oké.
vrijdag 31 januari 2025 om 12:38
Genoeg bejaarden met verdriet over hun relaties met hun kinderen. Of verdriet dat ze een kind hebben overleefd. Of onvrede over hun kind dat naar hun gevoel niet voldoende naar ze omkijkt. Het is echt niet allemaal joy en happiness als je volwassen kinderen hebt. Alleen al in mijn familie hebben de meesten gebroken met hun ouders of een zeer complexe relatie met ze.astryn schreef: ↑30-01-2025 14:33Ik weet zeker dat ik als bejaarde ook spijt ga ervaren van de keuze voor geen kinderen, maar dat is geen serieuze spijt. Als je kinderen eenmaal volwassen zijn, dan heb je vaak alleen nog maar de leuke kanten. Als ik zou kunnen kiezen voor volwassen kinderen, dan zou ik ook kinderen willen. Ik heb alleen geen 20 jaar gedoe voor over voor de kans op die paar momenten als bejaarde dat ik wel het leuk zou hebben gevonden om kinderen te hebben.
vrijdag 31 januari 2025 om 12:44
Wat een onzin. Als ze ze heeft, zal ze er heus wel voor zorgen.OliebolmetKrenten schreef: ↑31-01-2025 12:32Ik denk dat je niet de juiste redenen hebt om kinderen te nemen. Je wil graag jezelf en je man terugzien in je kindje en daar trots op zijn. Maar eigenlijk wil je er niet voor gaan zorgen zoals ik in je OP lees. Doe het niet, hier krijg je getraumatiseerde kinderen van.
vrijdag 31 januari 2025 om 12:53
Niet mee eens. Ik heb twee volwassen kinderen en heb dat nooit zo ervaren als jij. En ik had een man die net zo hard de zorg deed als ik.Quincy2 schreef: ↑30-01-2025 16:34Trouwens, als je echt iets wil, dan kan dat ook als je kinderen hebt. TV kijken, een boek lezen, zelfs reizen. De beperkingen worden echt te groot gemaakt door mensen die geen zin in kinderen hebben. Die kunnen beter zeggen 'ik heb er geen zin in en ben er niet geschikt voor'.
Tuurlijk, vanaf een bepaalde leeftijd kun je wel weer eens een boek pakken of de reizen oppakken die je leuk(er) vind. Maar we hebben 2 totaal verschillende karakters gekregen. Waar het ene kind heel druk en outgoing is en de prikkels opzoekt, is ons andere kind juist snel overprikkeld, weinig behoefte aan actie, is liever beetje buiten in de natuur. Dat betekende bij ons ook vaak dat we opsplitsen. Gingen we met kind 1 meer de drukte in en bleef de ander met kind 2. Uiteraard ook veel als gezin gedaan, ze moeten zich toch leren aanpassen. Maar we waren voor ons gevoel altijd aan het jongleren. Ook de relaties die we met ze hebben zijn heel anders. De opvoeding die nodig was voor beide ook anders. En het was echt niet zo dat kinderen zich wel aanpassen en je je leven kunt blijven leven zoals daarvoor. Nee, gemiddeld gesproken wordt je leven behoorlijk anders.
vrijdag 31 januari 2025 om 12:57
Dat is hier absoluut niet van toepassing. Het gaat nergens over om te stellen dag to haar eventuele toekomstige kinderen zal traumatiseren.Lila-Linda schreef: ↑31-01-2025 12:55Kinderen genoeg die je kunnen vertellen, dat dat echt niet altijd zo werkt
vrijdag 31 januari 2025 om 13:01
Maar dat heeft niks met twijfelen over je kinderwens te maken.Lila-Linda schreef: ↑31-01-2025 12:55Kinderen genoeg die je kunnen vertellen, dat dat echt niet altijd zo werkt
Genoeg ouders die twijfelden, tegen de wens in een kind kregen, onverwacht een kind kregen of niet eens wisten dat ze een kind kregen tot de bevalling die hun kind een fantastische jeugd hebben bezorgd.
En genoeg ouders met een hevige kinderwens die er een hele grote puinhoop van hebben gemaakt.
vrijdag 31 januari 2025 om 13:04
Ja, dit klopt inderdaad wel. Je hebt met kind(eren) ineens rekening te houden met planning en voorkeuren van 2, 3, 4 (of nog meer) mensen. En zoals ik ook al schreef is het allemaal niet volstrekt onmogelijk en ondenkbaar om nog wat voor jezelf te blijven doen en kiezen maar het kan wel complexer worden. Alleen al qua planning. En het zal van persoon tot persoon ook wel verschillen maar ik ervaar toch ook wel qua energie behoorlijke verschillen tussen midden/eind dertig en tussen midden/eind veertig. Veel meer dan in vergelijking met hoe ik er eind twintig in stond. Dus 't komt geleidelijk allemaal wel weer maar zelfs met gezonde kinderen en een heel meewerkende partner is het soms puzzelen hoe je je eigen tijd weer kunt invullen (laat staan een lange vakantie!) en tegen de tijd dat dat redelijk goed mogelijk is voel je je (en ben je) misschien weer een heel stuk ouder of fysiek minder fit geworden.NomenNesci0 schreef: ↑31-01-2025 12:53Niet mee eens. Ik heb twee volwassen kinderen en heb dat nooit zo ervaren als jij. En ik had een man die net zo hard de zorg deed als ik.
Tuurlijk, vanaf een bepaalde leeftijd kun je wel weer eens een boek pakken of de reizen oppakken die je leuk(er) vind. Maar we hebben 2 totaal verschillende karakters gekregen. Waar het ene kind heel druk en outgoing is en de prikkels opzoekt, is ons andere kind juist snel overprikkeld, weinig behoefte aan actie, is liever beetje buiten in de natuur. Dat betekende bij ons ook vaak dat we opsplitsen. Gingen we met kind 1 meer de drukte in en bleef de ander met kind 2. Uiteraard ook veel als gezin gedaan, ze moeten zich toch leren aanpassen. Maar we waren voor ons gevoel altijd aan het jongleren. Ook de relaties die we met ze hebben zijn heel anders. De opvoeding die nodig was voor beide ook anders. En het was echt niet zo dat kinderen zich wel aanpassen en je je leven kunt blijven leven zoals daarvoor. Nee, gemiddeld gesproken wordt je leven behoorlijk anders.
vrijdag 31 januari 2025 om 13:06
To schrijft zelf dat ze er alles aan zal doen om een eventueel kind gelukkig te maken. Ook dat geeft geen garanties natuurlijk maar het is wel een indicatie dat de kans op een getraumatiseerd kind niet bovengemiddeld groot is.
vrijdag 31 januari 2025 om 13:20
Ja, misschien zou ik dat bij 2 kinderen nog sterker voelen.
Gisteren was ik ziekig en had ik mijn vrije dag met mijn dochter. Ze zat continu aan me te plukken.
Toen dacht ik héél even: god, wat zou het toch fijn zijn als ze een broertje of zusje had.
Maar goed, na 2 miskramen probeer ik die gedachte te laten voor wat hij is.
vrijdag 31 januari 2025 om 13:42
https://holistik.nl/gelukkig-zonder-kinderen/
https://wilikeenkind.nl/gratis/
https://wilikeenkind.nl/kinderwensscan/
https://wilikeenkind.nl/gratis/
https://wilikeenkind.nl/kinderwensscan/
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 31 januari 2025 om 15:55
Goede vraag, want ik lees vooral nadelen.viva-life22 schreef: ↑31-01-2025 14:41Welke dingen vind of zou je wél leuk vinden, aan het hebben van kinderen?
To noemt ook nadelen die ik geen nadeel vindt. Kinderdingen doen in vakanties en het weekend vind ik vaak heel leuk, als zij er van genieten.
vrijdag 31 januari 2025 om 15:57
Dan konden ze samen aan je plukken….Plinkie schreef: ↑31-01-2025 13:20Ja, misschien zou ik dat bij 2 kinderen nog sterker voelen.
Gisteren was ik ziekig en had ik mijn vrije dag met mijn dochter. Ze zat continu aan me te plukken.
Toen dacht ik héél even: god, wat zou het toch fijn zijn als ze een broertje of zusje had.
Maar goed, na 2 miskramen probeer ik die gedachte te laten voor wat hij is.
Of de hele tijd ruzie maken.
Je weet niet of ze elkaar wel leuk gaan vinden als je er twee hebt.
vrijdag 31 januari 2025 om 16:29
Dit is wel een erg pessimistische kijk op de zaak. Ik snap het, als er in jouw familie veel gedoe en ruzie is geweest, maar ik denk dat als je zelf veel problemen hebt gehad met je ouders/familie dat je je dan extra bewust bent van hoe je het zelf wilt doen met je eigen kinderen. Je kent de valkuilen en hebt waarschijnlijk ingezien dat liefdevol ouderschap begint bij het accepteren van de (afwijkende, moeilijke, niet in het plaatje passende etc) persoonlijkheid van het kind, dat misschien wel ‘jouw’ kind is, maar in de eerste plaats is het zichzelf en behoort het zichzelf toe. Daar gaat het nog wel eens mis bij ouders; ze denken hun kinderen te bezitten en dus te mogen bepalen hoe ze zich gedragen. Maar ik denk dus dat kinderen die zelf zoiets hebben meegemaakt maar al te goed weten hoe het níet moet. Ze hebben misschien geen goed voorbeeld gekregen maar ik zie bij zulke mensen in mijn omgeving dat ze juist ontzettend alert zijn op hun gedrag, en dat ze echt in staat zijn om de fouten van hun ouders goed te maken.NomenNesci0 schreef: ↑31-01-2025 12:38Genoeg bejaarden met verdriet over hun relaties met hun kinderen. Of verdriet dat ze een kind hebben overleefd. Of onvrede over hun kind dat naar hun gevoel niet voldoende naar ze omkijkt. Het is echt niet allemaal joy en happiness als je volwassen kinderen hebt. Alleen al in mijn familie hebben de meesten gebroken met hun ouders of een zeer complexe relatie met ze.
vrijdag 31 januari 2025 om 16:37
SunShine35 schreef: ↑31-01-2025 15:55Goede vraag, want ik lees vooral nadelen.
To noemt ook nadelen die ik geen nadeel vindt. Kinderdingen doen in vakanties en het weekend vind ik vaak heel leuk, als zij er van genieten.
Bij haar hele reeks van nadelen, vraag ik mij af waarom ze überhaupt kinderen zou willen.
En inderdaad, veel dingen die zij als nadeel ziet, kan ik ook niet zo zien.
Ja je leven veranderd na het krijgen van een kind/kinderen. Maar dat is niet per definitie negatief.
vrijdag 31 januari 2025 om 16:43
Omdat ze anders misschien wel iets mist en er niet over mee kan praten, lijkt wel.viva-life22 schreef: ↑31-01-2025 16:37Bij haar hele reeks van nadelen, vraag ik mij af waarom ze überhaupt kinderen zou willen.
En inderdaad, veel dingen die zij als nadeel ziet, kan ik ook niet zo zien.
Ja je leven veranderd na het krijgen van een kind/kinderen. Maar dat is niet per definitie negatief.
Of omdat mensen dan misschien gaan vragen waarom ze geen kinderen geeft.
Zou een erg slechte reden zijn.
vrijdag 31 januari 2025 om 17:42
Het valt me op dat je alleen de voordelen en nadelen van kinderen hebben noemt.
Ik zou eens gaan nadenken over een leven zonder kinderen. Hoe zie je dat voor je? Wat zijn daar voor jou de voordelen van?
Ik heb bewust geen kinderen en wist al vroeg wat voor leven ik wilde en dat kinderen daar geen onderdeel van waren. Ik had niet zo’n lange voors en tegens-lijst. Zo diep heb ik nooit nagedacht over de optie kinderen.
Ik zou eens gaan nadenken over een leven zonder kinderen. Hoe zie je dat voor je? Wat zijn daar voor jou de voordelen van?
Ik heb bewust geen kinderen en wist al vroeg wat voor leven ik wilde en dat kinderen daar geen onderdeel van waren. Ik had niet zo’n lange voors en tegens-lijst. Zo diep heb ik nooit nagedacht over de optie kinderen.
vrijdag 31 januari 2025 om 18:15
Mijn reactie was ook wat kort door de bocht.
Ik weet dat er op tiktok en andere social media, recentelijk ook videos waren van vrouwen die het taboe doorbraken ; spijt hebben van de keuze kinderen te hebben gekregen. Op youtube kan je hier ook nog wel wat van vinden. Regret having kids, zoiets dergelijks even opzoeken .
Wie weet helpt dat ook wat, het van dat perspectief bekijken. In ieder geval beseffen dat dit echt bestaat. Er wordt gwn weinig over gesproken.
Lijkt me verschrikkelijk om spijt te hebben van zoiets.
Ik heb wel vaker mensen horen zeggen, dat als ze opnieuw konden kiezen, ze het wss niet gedaan hadden.
Ondanks dat ze natuurlijk onwijs van hun kinderen houden.
Maar hierom zou ik ook zeggen, bij twijfel niet doen.
Klinkt alsof je ook wel gehecht bent aan je rust en je eigen ding kunnen doen.
Ik weet dat er op tiktok en andere social media, recentelijk ook videos waren van vrouwen die het taboe doorbraken ; spijt hebben van de keuze kinderen te hebben gekregen. Op youtube kan je hier ook nog wel wat van vinden. Regret having kids, zoiets dergelijks even opzoeken .
Wie weet helpt dat ook wat, het van dat perspectief bekijken. In ieder geval beseffen dat dit echt bestaat. Er wordt gwn weinig over gesproken.
Lijkt me verschrikkelijk om spijt te hebben van zoiets.
Ik heb wel vaker mensen horen zeggen, dat als ze opnieuw konden kiezen, ze het wss niet gedaan hadden.
Ondanks dat ze natuurlijk onwijs van hun kinderen houden.
Maar hierom zou ik ook zeggen, bij twijfel niet doen.
Klinkt alsof je ook wel gehecht bent aan je rust en je eigen ding kunnen doen.
lize010 wijzigde dit bericht op 31-01-2025 18:16
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
11.49% gewijzigd
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
