kleinkinderen van zoon of dochter: is er verschil?

13-01-2008 11:25 115 berichten
Alle reacties Link kopieren
Dat vraag ik me nu ineens af. Nog nooit eerder bij stilgestaan maar mijn zusje en ik hebben alletwee een zoon van zes en ik ook nog 1 van twee. Mijn moeder is een echte superoma en de band tussen ons en haar kleinkinderen is heel hecht. Mijn broer is afgelopen donderdag voor de eerste keer vader geworden en mijn moeder denkt dat het gevoel toch wel iets anders zal zijn?!

Donderdag morgen zijn mijn moeder en ik meteen langsgegaan in het ziekenhuis en vrijdagochtend weer. De moeder van mijn schoonzusje was er toen ook weer. Na een tijdje werden mijn moeder en ik verzocht om weg te gaan omdat het te druk voor haar was. Haar eigen moeder bleef toen wel. Mijn moeder snapte het op zich wel want zo zei ze: "als ik net bevallen was met een keizersnee zou ik mijn schoonmoeder ook niet rond mijn bed willen hebben", Maar even later in de auto moest ze toch een beetje huilen en zei ze: "bij mijn eigen dochters zou ik nooit weggestuurd worden" en dat klopt. voor de duidelijkheid: normaal hebben mijn schoonzus en mijn moeder ook een hele goede band.

Wat zijn jullie ervaringen?
Ik weet niet of de band anders zal zijn, al zou dat in mijn geval ws wel zo geweest zijn. Wat misschien wél anders is: als moeder heb je vaak een sterkere band met je zwangere dochter dan met je zwangere schoondochter...
Hoe kan ze er zo van overtuigd zijn dat ze bij d'r eigen dochters nooit zou zijn weggestuurd? Als zij hadden willen rusten na hun bevalling dan zouden ze je moeder toch ook gewoon hebben weggestuurd, neem ik aan?



Ik zou m'n ouders en schoonouders hetzelfde behandelen, al kan ik me wel voorstellen dat er bij je eigen ouders misschien meer rek in zit dan bij je schoonouders.
Alle reacties Link kopieren
ik geloof ook dat de band anders is. Ik heb een goede relatie met schoonouders en die zien onze dochter ook heel erg vaak (wonen 2 minuten lopen bij ons vandaag, mijn ouders wonen 2 uur rijden bij ons vandaan), ik voel me er thuis en vertrouw ze volledig en ze zijn een geweldige opa en oma voor ons kind, maar toch, als het op dit soort dingen aankomt, mijn ouders waren wel in het ziekenhuis tijdens de bevalling, schoonouders kwamen toen we weer thuis waren. Mijn moeder komt tijdens de kraamperiode hier logeren, dat wil ik niet voor mijn schoonmoeder, al mag ze elke dag langs komen. Dat soort dingen maakt het toch anders.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb zelf geen kinderen, maar heb het wel eens van een kennis gehoord, dat ze het toch een heel ander gevoel vond toen haar dochter kinderen kreeg, dan toen haar zoon kinderen kreeg.



Eerlijk is eerlijk, als ik zelf zou bevallen zou ik ook mijn moeder liever aan het kraambed hebben dan mijn schoonmoeder, ook al vind ik haar een lief mens.
Alle reacties Link kopieren
Celeone: ze kan er van overtuigd zijn omdat het nooit gebeurt is. Zowel bij mijn zusje als bij mij kwam ze zeker in het begin heel regelmatig langs en wij hebben haar nooit weggestuurd. Maar nou was ze bij ons ook nooit teveel: wij vonden het eigenlijk alleen maar fijn dat ze er was en dat ze zo betrokken was en ja ook dat ze af en toe iets extra's voor ons deed zoals koken of een strijk.
Ik had wel behoefte om mijn eigen moeder om me heen te hebben na mijn bevalling, dan voel ik me 100% op mijn gemak, dan ging ik gewoon slapen als ik moe was en dan deed mijn moeder bv wat in het huishouden of boodschappen. Mijn schoonouders kwamen ook langs uiteraard, maar dan zou het onbeleefd voelen als ik zou gaan slapen. Dus uiteindelijk vond ik het veel vermoeidende als mijn schoonouders er waren...hoe aardig ik ze ook vind.

Mijn moeder heeft vaak gezegd dat het heel anders is als je dochter of zoon een kindje krijgt. En niet de band met het kindje, maar de zwangerschap, de bijbehorende gevoelens, onderwerpen die je bespreekt...vragen die je hebt.

En ik breng mijn dochter ook alleen naar mijn moeder als ze ergens (moet) logeren. Ik ga wel regelmatig naar mijn schoonouders met haar, maar alleen oppassen zie ik niet zo zitten, raar eigenlijk he? Vind mijn schoonmoeder ook iets te chaotisch hiervoor. ALs mijn dochter daar overdag even slaapt en ze huilt 1 x rent zij al naar boven om haar uit bed te trekken. Terwijl mijn moeder heel rustig en relaxed is.
Ja precies, maar het kan toch gewoon dat je schoonzusje daar anders in is? Dat ze geen zin heeft om uren visitie bij d'r (verse) kraambed te hebben, dat ze moe is, pijn heeft e.d. Dat het gewoon een ander type is dan je zussen?



Ik kan me namelijk héél goed voorstellen dat, mocht ik ooit bevallen, ouders/schoonouders/broers in het ziekenhuis langskomen, maar dat ik na 10 minuten zeg dat het langs genoeg is geweest. En ik weet ook dat zij er (gelukkig) net zo over denken. Mijn schoonzusje is een paar maanden geleden bevallen en ik ben toen, vrij snel na de bevalling, ook langsgeweest, maar dus echt maar voor tien minuutjes. Ik ben niet weggestuurd, gewoon weggegaan. Tja, blijkbaar denkt iedereen daar dus ook anders over.
Alle reacties Link kopieren
Ik had er dus nooit bij stilgestaan dat het anders zou zijn. De ouders van mijn man zijn al heel lang overleden en die heb ik ook nooit gekend. Mijn zusje is alleenstaande moeder en heeft wel schoonouders maar die ziet ze 1 keer per jaar die spelen dus helemaal geen rol. Dit is bij ons in de familie dus de eerste keer dat er ouders en schoonouders opa en oma geworden zijn.
Alle reacties Link kopieren
Ik snap het ook wel hoor dat het anders is. Mijn moeder is inderdaad heel vertrouwd en daar kan ik alles gewoon tegen zeggen maar ook op een niet vriendelijke manier zeg maar. Bij schoonouders zal dat toch anders zijn. En dat mijn schoonzus moe was en rust wilde snap ik ook. Maar mijn broer wilde juist dat wij bleven en bood ons koffie en beschuit aan. Toen we onze eerste hap namen lag zij ineens te huilen en vroeg of we weg wilden gaan. Dus wij hebben snel alles opgegeten en gedronken en zijn snel weg gegaan, we waren er ongeveer tien minuutjes. Het voelde gewoon een beetje gek en we hadden stiekum ook nog wat langer naar hun prachtige dochtertje willen kijken!
Alle reacties Link kopieren
je hoeft alleen maar deze pijler te lezen om te weten dat het anders is ; schoonouders zijn de opa en de oma die niet op mogen passen , die altijd langskomen als het niet uitkomt , die mazzel hebben gehad dat hun eigen zoon zijn vrouw tegen het lijf gelopen is waardoor er uiteindelijk toch nog wat van hem terecht is gekomen :) , .........
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
Jouw broer is niet net bevallen en je kan nog weet ik het hoe lang naar hun dochtertje kijken.

Ik vind het niet zo gek, je schoonzus is moe en emotioneel en wil niet allemaal mensen om haar bed heen. Ik zou me er niet druk om maken.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou toch een beetje ruimte geven voor haar gevoelens. Er is toch niets geks aan dat je op de dag van je keizersnede overvallen wordt door emoties? Het is nog wel de eerste en ik weet natuurlijk niet hoe de bevalling gegaan is. Dat je broer koffie en beschuit aanbiedt is natuurlijk leuk, maar ik zou toch niet willen dat mijn schoonzus zich groot moet houden tot wij vertrekken. Ze kan namelijk geen kant op. Als ze thuis was, kon ze zich makkelijker terug trekken. Ik vind het dus een hele normale reactie, ongeacht of het ouders/schoonouders zijn. Toch kan ik het me voorstellen dat je eigen moeder wel even bij je blijft als je daar in tranen ligt.
Ik zou me heel goed voor kunnen dat je van je eigen ouders iets meer kunt hebben dan van je schoonouders. Denk ik, weet het niet zeker.

Toen ik na veertien uur weeen met een ruggeprik in de verloskamer lag, was ik dolblij toen schoonouders binnen kwamen lopen, barstte spontaan in huilen uit. Weet niet wat mijn reactie geweest was als het mijn eigen ouders waren, misschien nog blijer? Ik weet het niet.



Ik had vantevoren wel bedacht dat ik graag wilde dat mijn moeder, tijdens de bevalling, wel ergens in het ziekenhuis was. Schoonouders, dat is nooit in me opgekomen. Maar.... nu zit ik er wel aan te denken om bij een eventuele volgende bevalling te vragen, of mijn schoonmoeder erbij wil zijn. Ze heeft nog nooit een bevalling meegemaakt en het lijkt me 'leuk' voor haar, net zo goed als dat het me 'leuk' lijkt voor mij.
Alle reacties Link kopieren
Je schoonouders zijn zélden zo eigen en vertrouwd als je eigen ouders , maar het zou - óók kraamvrouwen - wel sieren om rekening te houden met de gevoelens van je schoonouders én niet te vergeten met die van je man .

Knap lastig , als je zelf een hormonenbom met hechtingen en lekkende tieten bent , maar een schoonmoeder zal nét zulke gevoelens hebben als je eigen moeder en dat onderschatten veel vrouwen .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
Ik snap het ook wel en ik vind het ook niet erg maar ik had er gewoon nooit zo bij stil gestaan dat het anders is. Juist ook omdat mijn schoonzus meer met mijn familie optrekt dan met haar eigen familie.
Alle reacties Link kopieren
blijfgewoonbianca schreef op 13 januari 2008 @ 12:06:

Je schoonouders zijn zélden zo eigen en vertrouwd als je eigen ouders , maar het zou - óók kraamvrouwen - wel sieren om rekening te houden met de gevoelens van je schoonouders én niet te vergeten met die van je man .

Knap lastig , als je zelf een hormonenbom met hechtingen en lekkende tieten bent , maar een schoonmoeder zal nét zulke gevoelens hebben als je eigen moeder en dat onderschatten veel vrouwen .
Het ligt natuurlijk ook aan iemands karakter. Tijdens mijn kraamtijd heb ik ook wel visite gehad wanneer het me eigenlijk teveel was. Maar het is zelfs nog nooit bij me opgekomen om ze weg te sturen. Ik durf dat niet eens maar ik kan het ook niet. Op dat soort momenten dacht ik ook wel: ze komen speciaal voor mij hierheen en over een uurtje zijn ze weer weg dan heb ik weer de tijd voor mijzelf. Maar ik moet wel eerlijk zeggen dat ik altijd wel redelijk veel kan hebben en lichamelijk best sterk ben. Dus dat echte gevoel van zoooo moe zijn dat je niemand om je heen kan hebben ken ik niet.
Alle reacties Link kopieren
ik ook niet hoor Maze, en het zou ook niet in me opkomen om schoonmoeder en/of schoonzus of zwager te vragen om weg te gaan. Net als ik inderdaad mijn eigen moeder niet zou vragen om weg te gaan. Daar is iedereen toch weer anders in blijkbaar.



En qua oppassen maakt mij moeder of schoonmoeder ook niet uit eigenlijk. Ik zie wel verschil in mijn eigen moeder / schoonmoeder. Vooral omdat schoonmoeder toch iets meer afstand houd, vooral omdat ze ons niet voor de voeten wil lopen. Maar dat is volgens mij meer karakter dan wat anders, ze respecteert meer dat wij een eigen leven hebben of zo, soms te veel zelfs. Maar met Kruimel is ze helemaal stapel gek!



Haar band met haar dochters is wel echt anders. Ik denk dat vooral tijdens de zwangerschap en misschien de bevalling zij daarbij veel meer betrokken zal zijn, maar ik denk dat het uiteindelijk voor de band met haar kleinkind het niet veel uit zal maken. We zullen het zien, zodra 1 van mijn schoonzusjes zwanger is...
Alle reacties Link kopieren
Ik werd tijdens mijn zwangerschappen een beetje moe van mijn moeder. Die hemelt het zwanger zijn namelijk enorm op en ik ben gewoon geen blije zwangere. Normaal kan ik het zeer goed met haar vinden, als het maar niet over zwanger zijn gaat.



Mijn schoonouders hebben mij (en mijn schoonzus én hun zonen) jaren uitgemaakt voor alles wat mooi en lelijk is dus die band is niet geweldig. Bij tweede zwangerschap gingen ze ons ook niet feliciteren, want ze waren er niet blij mee. Niet nodig om te zeggen dat ik ze ook niet zo lang aan mijn kraambed hoefde.



Na bevallingen vond ik het fijn om met man (en bij tweede ook met oudste) te zijn en slechts kort visite te hebben. Zeer snelle bevallingen waar ik best van van de wereld was. Na de kraamweek vond ik de visite veel fijner en kon ik meer hebben.
Alle reacties Link kopieren
Mijn schoonouders hebben niet de concurrentie van een moeder van hun schoondochter, want mijn moeder leeft al heel lang niet meer. (Schoon)Oma is dus de enige oma en zelfs de opa's heten elk anders. Mijn dochter heeft een opa en oma en een pake. Allemaal een eigen rolletje haha.



Kijk, ik denk dat de band met (schoon)opa en oma niet anders/slechter is voor onze dochter. Want ze zien elkaar erg graag en regelmatig. Ik ben zelf degene die een beetje afstand bewaard, maar dat komt puur doordat ik niet altijd weet of het voor mijn schoonouders geen overkill is. Ik wil ze niet het gevoel geven dat ik ze teveel belast. En mijn schoonouders zijn zelf ook niet het type dat elke keer op de stoep staat. Maar als ze elkaar vaker willen zien, uitstekend!



Maar tijdens mijn bevalling had ik het minder prettig gevonden als schoonouders net zo zouden plakken als sommige moeders dat kunnen. Gewoonweg omdat je al zo met je billen bloot moet tijdens een bevalling, je vaak moe bent, emotioneel, misschien pijn en als je dan jezelf ook nog een beetje groot moet houden voor schoonouders, dan is dat lastig. Wellicht voel je je toch wat vertrouwder met je eigen ouders voor wie je je minder groot (lees: een goed ontvangend gastvrouw) bent.

Maar mijn eigen vader en zusje en schoonouders bleven allebei even lang hoor. Ik vond het eigenlijk wel gezellig om wat bezoek te krijgen. Ik geloof dat ik het praten aan vriend heb overgelaten.
Alle reacties Link kopieren
En ik ben het eens dat sommige vrouwen erg hatelijk kunnen doen over (tegen?) hun schoonouders en dan met name schoonmoeder. Ik heb ook wel zo mijn eigen gedachten gehad over hen, maar ik vind dat je ze altijd met respect moet behandelen. Het zijn immers wel de ouders van je vriend! En nu dus ook de opa en oma van je kind. Met dezelfde gevoelens als eigen ouders.

Dus wat vaker de schouders erover optrekken of het lekker voor je houden en ze ook hun eigen plekje geven die de meesten -mag ik hopen- toch echt wel verdienen.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind mijn schoonmoeder een lieve schat. Dus ik hoop toch dat ik haar straks net zo liet aan mijn kraambed heb als mijn eigen moeder! Mijn eigen moeder is nogal stroef in het uiten van emoties dus ik vind het fijn dat mijn schoonmoeder daar gul mee is.
Alle reacties Link kopieren
Toen ik in het ziekenhuis lag na mijn keizersnede stonden mijn schoonouders, na in een lange file gestaan te hebben, ver na het bezoekuur naast mijn bed.

Mijn zoon werd uit zijn wieg gerukt door mijn schoonmoeder, zonder te vragen. Na vijf minuten begon mijn zoon te huilen ( had ook last van de geboorte, je kon zien dat hij pijn had). Mijn schoonmoeder steekt haar pink in zijn mond( :-@ ) en zegt: "Hij heeft honger hoor".

Lig ik daar na een zware keizersnede, emotioneel en opgefokt omdat mijn borstvoeding niet op gang kwam. En dan verwachten ze dat ik mijn blouse uitdoe en met blote borsten mijn zoon aanleg, omdat "ze daar geen probleem mee hebben". Mijn zoon is mijn eerste, ik had nog geen idee hoe ik borstvoeding moest geven. Dan wil ik er geen pottekijkers bij en zeker niet mijn schoonouders die naar mijn tieten zitten te staren. Sorry hoor. Ik heb ze ook weggestuurd. Ook al kwamen ze van ver en hadden ze in een lange file gestaan en mijn zoon maar 10 minuten kunnen bewonderen.
Alle reacties Link kopieren
@annekijn, kijk, ik weet niet hoe jij normaal tegen je schoonouders aankijkit. Maar persoonlijk vind ik jouw reactie gekleurd door allerlei ideeen die zij niet hebben uitgesproken. Wie zegt dat ze jouw tieten willen zien? En wat is de enorme slechte daad van hun kleinkind willen aanraken/pakken? Mijn zusje, vader en uiteraard schoonouders wilden natuurlijk graag de nieuwe teld vasthouden. Het is geeneens 1 seconde in me opgekomen dat dat raar zou zijn. Ik vind dat je reageert als een hormonale ** als je je schoonouders op zo'n manier behandelt. Sommige moeders denken werkelijk dat ze queen sheba zijn als ze een kind hebben gekregen ofzo?
Alle reacties Link kopieren
eens intiem!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven