Kinderen
alle pijlers
kleinkinderen van zoon of dochter: is er verschil?
zondag 13 januari 2008 om 11:25
Dat vraag ik me nu ineens af. Nog nooit eerder bij stilgestaan maar mijn zusje en ik hebben alletwee een zoon van zes en ik ook nog 1 van twee. Mijn moeder is een echte superoma en de band tussen ons en haar kleinkinderen is heel hecht. Mijn broer is afgelopen donderdag voor de eerste keer vader geworden en mijn moeder denkt dat het gevoel toch wel iets anders zal zijn?!
Donderdag morgen zijn mijn moeder en ik meteen langsgegaan in het ziekenhuis en vrijdagochtend weer. De moeder van mijn schoonzusje was er toen ook weer. Na een tijdje werden mijn moeder en ik verzocht om weg te gaan omdat het te druk voor haar was. Haar eigen moeder bleef toen wel. Mijn moeder snapte het op zich wel want zo zei ze: "als ik net bevallen was met een keizersnee zou ik mijn schoonmoeder ook niet rond mijn bed willen hebben", Maar even later in de auto moest ze toch een beetje huilen en zei ze: "bij mijn eigen dochters zou ik nooit weggestuurd worden" en dat klopt. voor de duidelijkheid: normaal hebben mijn schoonzus en mijn moeder ook een hele goede band.
Wat zijn jullie ervaringen?
Donderdag morgen zijn mijn moeder en ik meteen langsgegaan in het ziekenhuis en vrijdagochtend weer. De moeder van mijn schoonzusje was er toen ook weer. Na een tijdje werden mijn moeder en ik verzocht om weg te gaan omdat het te druk voor haar was. Haar eigen moeder bleef toen wel. Mijn moeder snapte het op zich wel want zo zei ze: "als ik net bevallen was met een keizersnee zou ik mijn schoonmoeder ook niet rond mijn bed willen hebben", Maar even later in de auto moest ze toch een beetje huilen en zei ze: "bij mijn eigen dochters zou ik nooit weggestuurd worden" en dat klopt. voor de duidelijkheid: normaal hebben mijn schoonzus en mijn moeder ook een hele goede band.
Wat zijn jullie ervaringen?
zondag 13 januari 2008 om 15:49
Nieke, ze had toch ook gewoon kunnen vragen of ze haar even alleen wilden laten tijdens het voeden? Als ik weg gestuurd zou worden zou ik ook niet aanbieden om even te wachten, dan krijg je hier weer posts van "mijn schoonmoeder luistert niet naar mijn wensen etc.'" En inderdaad snap ik ook die gevoeligheid mbt die pink niet.
zondag 13 januari 2008 om 15:54
Ja, dat is ook iets anders Fleurtje, hoewel ik daar waarschijnlijk na de bevalling ook niet echt wat van gedacht zou hebben. Ik was behoorlijk van de wereld namelijk.
Trouwens, ik denk dat de mensen die met name hun schoonouders ( maar soms ook de eigen ouders) als indringers zien en zo vaak wat te mekkeren hebben, best eens zouden kunnen stilstaan bij wat het voor ouders betekent om hun kind te zien bevallen of net als vader/moeder geworden te zien.
Ik weet dat mijn moeder mijn bevalling als net zo'n gelukkig moment als haar eigen bevallingen beschouwde, ik kon dat ook echt aan haar merken en ze heeft me vaak gezegd dat ze het in sommige opzichten nóg bijzonderder dan zelf moeder worden vond. Daar kan ik me iets bij voorstellen, het lijkt mij als moeder ook echt fantastisch om dat van mijn eigen kind mee te maken. Nu weet iedereen wel dat mijn moeder niet lang daarna is overleden, maar goed, ik ga het toch heel prekerig zeggen: ik ben nog vrijwel elke dag blij dat ik mijn moeder zo gelukkig heb kunnen maken, met iets wat mij niets gekost heeft. Ik kan haar nog zo voor de geest halen, de trots in haar ogen, de grijns die niet van haar gezicht te slaan was, de manier waarop ze zelf ook doodop was maar eigenlijk niet weg wilde, de totale adoratie als ze naar haar kleinkind keek.
Dat worden later, ooit, de momenten die je koestert en waar je kracht uit put en dat lijkt me een stuk fijner dan dan te moeten bedenken dat je zo kleinzielig was dat je bang was dat ze naar je tieten keek. Maar goed, dat ben ik.
Trouwens, ik denk dat de mensen die met name hun schoonouders ( maar soms ook de eigen ouders) als indringers zien en zo vaak wat te mekkeren hebben, best eens zouden kunnen stilstaan bij wat het voor ouders betekent om hun kind te zien bevallen of net als vader/moeder geworden te zien.
Ik weet dat mijn moeder mijn bevalling als net zo'n gelukkig moment als haar eigen bevallingen beschouwde, ik kon dat ook echt aan haar merken en ze heeft me vaak gezegd dat ze het in sommige opzichten nóg bijzonderder dan zelf moeder worden vond. Daar kan ik me iets bij voorstellen, het lijkt mij als moeder ook echt fantastisch om dat van mijn eigen kind mee te maken. Nu weet iedereen wel dat mijn moeder niet lang daarna is overleden, maar goed, ik ga het toch heel prekerig zeggen: ik ben nog vrijwel elke dag blij dat ik mijn moeder zo gelukkig heb kunnen maken, met iets wat mij niets gekost heeft. Ik kan haar nog zo voor de geest halen, de trots in haar ogen, de grijns die niet van haar gezicht te slaan was, de manier waarop ze zelf ook doodop was maar eigenlijk niet weg wilde, de totale adoratie als ze naar haar kleinkind keek.
Dat worden later, ooit, de momenten die je koestert en waar je kracht uit put en dat lijkt me een stuk fijner dan dan te moeten bedenken dat je zo kleinzielig was dat je bang was dat ze naar je tieten keek. Maar goed, dat ben ik.
Am Yisrael Chai!
zondag 13 januari 2008 om 16:04
Zit hier met kippenvel FV..
Mag ik een brutale vraag stellen? Had je in de tijd dat je bevallen was schoonouders? Of heb/ had je geen contact met ze?
Mijn ouders hebben wel eerder mijn dochtertje gezien. Dit kwam niet omdat ik vond dat ze het recht hadden om haar eerder te zien, maar omdat ze dichtbij wonen. Mijn schoonouders wonen erg ver weg en hebben haar de volgende dag gezien.
Ik zou mij niet druk maken om een pink in de mond... zo erg is dit toch niet?
Het is wat anders als je schoonmoeder een peuk in het bijzijn van kleinkind opsteekt ( zoals de mijne)
Mag ik een brutale vraag stellen? Had je in de tijd dat je bevallen was schoonouders? Of heb/ had je geen contact met ze?
Mijn ouders hebben wel eerder mijn dochtertje gezien. Dit kwam niet omdat ik vond dat ze het recht hadden om haar eerder te zien, maar omdat ze dichtbij wonen. Mijn schoonouders wonen erg ver weg en hebben haar de volgende dag gezien.
Ik zou mij niet druk maken om een pink in de mond... zo erg is dit toch niet?
Het is wat anders als je schoonmoeder een peuk in het bijzijn van kleinkind opsteekt ( zoals de mijne)
zondag 13 januari 2008 om 16:19
Mijn zoon is toen hij 10 dagen was opgenomen met, wat achteraf bleek, een hersenvliesontsteking veroozaakt door een entrovirus. Hij is toen heel, heel erg ziek geweest.
Na de geboorte van mijn volgende zoon mocht "men" de baby best vasthouden, maar dan eerst handen wassen en geen pink in de mond.
Ik heb drie jongens en als je de topics wel eens leest over schoonmoeders en bv. ook dit topic dan hoop ik dat bij mijn jongens niet zo zal gaan.
Maar ik heb met mijn moeder ook een betere band dan met mijn schoonmoeder. Ze is best een aardige vrouw maar ik heb er verder niets mee. Mijn man trouwens ook niet hoor dus het ligt nog niet eens zo zeer aan mij. Dit merk je met alles wat er in ons leven gebeurt en dus ook met zwangerschappen en bevallingen. Mijn moeder is daar meer bij betrokken. Maar mijn schoonmoeder zei bv. ook toen we vertelden dat we een derde kindje kregen "nou, dan moet ik nog meer cadeautjes kopen".
Bij alle drie de jongens is het gebeurd dat ze, toen ze nog piep waren, begonnen te huilen als mijn schoonmoeder ze vast had. Je kon zien dat ze zich op een gegeven moment niet meer prettig voelde. Ze heeft ze nooit uit zichzelf terug gegeven. Zo van, ga meer weer lekker naar je mama toe. Ik vond dat best moeilijk. Ik wilde ook niet het kreng van een schoondochter zijn dat niet wilde dat ze mijn kind vasthield maar ik vond het ook heel vervelend om mijn kind zo te zien.
Ik las laatst trouwens dat één op de zes opa's en oma's denkt dat de andere opa en oma een beter contact heeft met de kleinkinderen. Meer dan de helft heeft daar ook daadwerkelijk last van omdat ze het grootouderschap heel belangrijk vinden. Ik probeer mijn schoonmoeder daarom ook wel te betrekken bij het leven van de jongens. Het is toch hun oma en dat vind ik voor hun belangrijk. Mijn oudste gaat bv. ook bij haar logeren of een dagje met haar op stap terwijl ik daar niet altijd even blij mee ben. Ik vertrouw haar autorijkunsten niet helemaal en vind het best moeilijk om hem dan mee te laten gaan maar voor hem vind ik dat gewoon heel erg leuk.
Ik doe dus wel mijn best maar zo eigen als mijn eigen moeder zal ze nooit worden.
Coosje
Na de geboorte van mijn volgende zoon mocht "men" de baby best vasthouden, maar dan eerst handen wassen en geen pink in de mond.
Ik heb drie jongens en als je de topics wel eens leest over schoonmoeders en bv. ook dit topic dan hoop ik dat bij mijn jongens niet zo zal gaan.
Maar ik heb met mijn moeder ook een betere band dan met mijn schoonmoeder. Ze is best een aardige vrouw maar ik heb er verder niets mee. Mijn man trouwens ook niet hoor dus het ligt nog niet eens zo zeer aan mij. Dit merk je met alles wat er in ons leven gebeurt en dus ook met zwangerschappen en bevallingen. Mijn moeder is daar meer bij betrokken. Maar mijn schoonmoeder zei bv. ook toen we vertelden dat we een derde kindje kregen "nou, dan moet ik nog meer cadeautjes kopen".
Bij alle drie de jongens is het gebeurd dat ze, toen ze nog piep waren, begonnen te huilen als mijn schoonmoeder ze vast had. Je kon zien dat ze zich op een gegeven moment niet meer prettig voelde. Ze heeft ze nooit uit zichzelf terug gegeven. Zo van, ga meer weer lekker naar je mama toe. Ik vond dat best moeilijk. Ik wilde ook niet het kreng van een schoondochter zijn dat niet wilde dat ze mijn kind vasthield maar ik vond het ook heel vervelend om mijn kind zo te zien.
Ik las laatst trouwens dat één op de zes opa's en oma's denkt dat de andere opa en oma een beter contact heeft met de kleinkinderen. Meer dan de helft heeft daar ook daadwerkelijk last van omdat ze het grootouderschap heel belangrijk vinden. Ik probeer mijn schoonmoeder daarom ook wel te betrekken bij het leven van de jongens. Het is toch hun oma en dat vind ik voor hun belangrijk. Mijn oudste gaat bv. ook bij haar logeren of een dagje met haar op stap terwijl ik daar niet altijd even blij mee ben. Ik vertrouw haar autorijkunsten niet helemaal en vind het best moeilijk om hem dan mee te laten gaan maar voor hem vind ik dat gewoon heel erg leuk.
Ik doe dus wel mijn best maar zo eigen als mijn eigen moeder zal ze nooit worden.
Coosje
zondag 13 januari 2008 om 16:24
Een vriendin van mij heeft borstontsteking gekregen doordat (ja, zij is arts dus het is zeker en geen hersenspinsle van haar) iemand anders zijn pink in de mond van haar baby heeft gestopt en tja geen stront.....check die bacterieen maar eens op iemands hand
Verder denk ik dat het normaal is dat je meer naar je eigen ouders toetrekt dan naar je schoonouders en vrouwen trekken sowieso sneller naar hun moeder toe dan mannen. Lullig voor de schoonouders maar zou het niet veel erger zijn als je een betere band met je schoonouders hebt dan met je eigen ouders? Dan is er toch ergens iets misgegaan.
zondag 13 januari 2008 om 16:32
Heb niet alles gelezen nog, dus misschien mosterd...
Ik kan niet uit eigen ervaring spreken, maar....Een vriendin van me was zwanger en haar vader zei toen zelf "ja ik heb al 2 kleinkinderen van je broer, maar dit is anders, dit is 'eigen'.".
Ik denk dat het toch anders is als je eigen kind zwanger is, dan dat je schoondochter zwanger is. Hij vond van wel in ieder geval.
Ik kan niet uit eigen ervaring spreken, maar....Een vriendin van me was zwanger en haar vader zei toen zelf "ja ik heb al 2 kleinkinderen van je broer, maar dit is anders, dit is 'eigen'.".
Ik denk dat het toch anders is als je eigen kind zwanger is, dan dat je schoondochter zwanger is. Hij vond van wel in ieder geval.
zondag 13 januari 2008 om 16:34
Ik vind, nee het is, een smerige gewoonte. En met een pasgeborene ben je toch net iets voorzichtiger, of vindt jij het ook normaal dat iemand met een hevige verkoudheid boven een pasgeboren baby hangt? God weet wat voor bacteriën e.d. iemand op zijn pink meedraagt.
En vlak na een keizersnee te hebben ondergaan lijkt het mij niet dat je assertief genoeg bent je te weren tegen dit soort opdringerigheden.
zondag 13 januari 2008 om 16:38
Nee, ik heb geen schoonouders Scorpion.
Trouwens, na mijn bevalling voelde ik me ook best lullig dat ik mijn vader er niet bij gevraagd had, want echt letterlijk 10 seconden nadat mijn zoon er was kwam hij naar binnen stuiven, bleek hij de hele bevalling op de gang gewacht te hebben. Dat leek me gek, mijn vader die in mijn doos keek enzo, maar mijn moeder was zo helder om hem te bellen dat het begonnen was, daar had ik zelf helemaal niet aan gedacht in alle consternatie. En die schatten hadden allebei zoiets van "nou ja, ze zal het wel niet willen, anders had ze het wel gezegd/ zelf wel gebeld". Nu had ik inderdaad vantevoren wel gezegd dat mij dat niks leek, maar als ik had geweten dat hij al die tijd aan de andere kant van de deur zat had hij natuurlijk echt wel binnen mogen komen, ik kan me herinneren dat ik me toen hij me dat bij binnenkomst vertelde, dat hij er al die tijd al was, echt een kreng voelde en me daar best lullig om voelde.
Trouwens, na mijn bevalling voelde ik me ook best lullig dat ik mijn vader er niet bij gevraagd had, want echt letterlijk 10 seconden nadat mijn zoon er was kwam hij naar binnen stuiven, bleek hij de hele bevalling op de gang gewacht te hebben. Dat leek me gek, mijn vader die in mijn doos keek enzo, maar mijn moeder was zo helder om hem te bellen dat het begonnen was, daar had ik zelf helemaal niet aan gedacht in alle consternatie. En die schatten hadden allebei zoiets van "nou ja, ze zal het wel niet willen, anders had ze het wel gezegd/ zelf wel gebeld". Nu had ik inderdaad vantevoren wel gezegd dat mij dat niks leek, maar als ik had geweten dat hij al die tijd aan de andere kant van de deur zat had hij natuurlijk echt wel binnen mogen komen, ik kan me herinneren dat ik me toen hij me dat bij binnenkomst vertelde, dat hij er al die tijd al was, echt een kreng voelde en me daar best lullig om voelde.
Am Yisrael Chai!
zondag 13 januari 2008 om 16:42
Ik had trouwens kennissen die ongeveer tegelijk met mij hun eerste kind verwachtten. Toen ik daar op kraamvisite ging, moest iedereen die binnenkwam eerst de handen uitsteken en dan ging de man met een plantenspuit met een of ander dettol/water mixje je handen inspuiten. En je mocht ze alleen met papier afdrogen, want anders had het "steriliseren" - zo noemde hij het ook echt - geen nut. Wij (gezamenlijke vrienden en mijn ouders, die kennen hun ook) hebben ons daar aan de ene kant vreselijk aan geërgerd, maar ons ook bescheurd. Vooral omdat diezelfde mensen een huis hebben wat vreselijk stinkt omdat er een vieze papegaai in de woonkamer staat en de kat gezellig in de box mocht. En de baby al met 3 maanden gezellig een likje van een softijsje mocht, hahaha.
Was verbaasd dat we geen mondkapjes aangereikt kregen.
Was verbaasd dat we geen mondkapjes aangereikt kregen.
Am Yisrael Chai!
zondag 13 januari 2008 om 16:54
mijn pasgeboren baby hoeft ook geen pink in de mond, van niemand niet, vind ik ook niet fijn zo heel in het begin. Maar dat kan je ook gewoon zeggen. Net als met voeden, als je dat niet fijn met anderen erbij (daar heb ik dan weer helemaal geen last van) zeg je dat toch gewoon. En verder, ik zou bijna zeggen natuurlijk is mijn band met mijn moeder beter dan met mijn schoonmoeder, dat is toch vaak zo lijkt me, ken mijn moeder 35 jaar, mijn schoonmoeder 2 1/2. Maar als oma zie ik er geen verschil tussen en zijn ze allebei even welkom bij mijn kind en even betrokken en even lief ervoor. Kind logeert bij allebei, ze passen allebei op en zijn allebei even dol op haar. Gelukkig, strijd tussen de verschillende opaas en omaas lijkt me vreselijk.
zondag 13 januari 2008 om 17:10
Toen ik beviel van mijn dochter (via een geplande keizersnee), had ik al bijna 20 jaar geen moeder meer. Ik had 'alleen' een stiefmoeder en een schoonmoeder; dus sowieso allebei niet 'eigen'.
Ik vind het trouwens wel raar dat (schoon)ouders er in zo'n geval (keizersnee) al zijn voordat jij terug bent van de recovery. Mijn man en ik hebben een uur nadat ik terug was van de recovery iedereen pas gebeld.
Mijn vader en zijn vrouw stonden meteen diezelfde middag op de stoep en dat was gewoon hartstikke leuk. Had er ook geen enkele moeite mee om hun mijn dochter te 'geven'. Mijn schoonmoeder kwam pas na 2 (!) dagen en dat zonder enige reden, ze had makkelijk zat de dag van de geboorte er kunnen zijn. Toen zij kwam lag dochterlief heerlijk te slapen en toen heb ik haar ook gewoon laten liggen (voor zover ik haar zelf uberhaupt al uit dat bedje getild kreeg).
Helaas is inmiddels mijn stiefmoeder ook al overleden en mijn schoonmoeder is gewoonweg geen oma. Ze is al wel echt hoogbejaard (dit als eventueel verzachtende omstandigheid), maar ze heeft werkelijk nooit enige interesse in onze dochter getoond. Belde ik haar op als ik met de kleine naar het CB was geweest, zei ze halverwege een zin van mij "is onze X (nijn man) niet thuis?".
Ik vind het trouwens wel raar dat (schoon)ouders er in zo'n geval (keizersnee) al zijn voordat jij terug bent van de recovery. Mijn man en ik hebben een uur nadat ik terug was van de recovery iedereen pas gebeld.
Mijn vader en zijn vrouw stonden meteen diezelfde middag op de stoep en dat was gewoon hartstikke leuk. Had er ook geen enkele moeite mee om hun mijn dochter te 'geven'. Mijn schoonmoeder kwam pas na 2 (!) dagen en dat zonder enige reden, ze had makkelijk zat de dag van de geboorte er kunnen zijn. Toen zij kwam lag dochterlief heerlijk te slapen en toen heb ik haar ook gewoon laten liggen (voor zover ik haar zelf uberhaupt al uit dat bedje getild kreeg).
Helaas is inmiddels mijn stiefmoeder ook al overleden en mijn schoonmoeder is gewoonweg geen oma. Ze is al wel echt hoogbejaard (dit als eventueel verzachtende omstandigheid), maar ze heeft werkelijk nooit enige interesse in onze dochter getoond. Belde ik haar op als ik met de kleine naar het CB was geweest, zei ze halverwege een zin van mij "is onze X (nijn man) niet thuis?".
Ik mag hopen dat mijn schoonouders daar niet aan twijfelen! (en dat doen ze gelukkig ook niet) 
zondag 13 januari 2008 om 17:21
En ja, ik heb meer met mijn eigen moeder als met mijn schoonmoeder, maar wat Arwen al zegt, voor mijn zoon zijn het allebei Oma en Opa. Ik vind het dan ook heel belangrijk dat ik niet de ene familie voortrek boven de andere.
Wat ik me eigenlijk afvraag: waar zijn de mannen in dit verhaal? Mijn vriend zou het echt niet pikken als ik na 10 minuten zijn ouders die een heel eind hebben gereden om hun eerste kleinkind te zien weer weg zou sturen (en terecht).
Wat ik me eigenlijk afvraag: waar zijn de mannen in dit verhaal? Mijn vriend zou het echt niet pikken als ik na 10 minuten zijn ouders die een heel eind hebben gereden om hun eerste kleinkind te zien weer weg zou sturen (en terecht).
zondag 13 januari 2008 om 17:54
Hoe lang vinden jullie dat het eerste kraambezoek kan blijven dan?
Ik bedoel, 10 min. is ook wel erg weinig, maar ik kan mij voorstellen dat je ook niet zit te wachten op 4 uur bezoek van je schoonouders die eerste dag ...( die van mij bleven namelijk wel 5 uur die eerste dag.. maar goed, ze kwamen wel van ver, maar dan nog...wel erggggg lang)
Ik bedoel, 10 min. is ook wel erg weinig, maar ik kan mij voorstellen dat je ook niet zit te wachten op 4 uur bezoek van je schoonouders die eerste dag ...( die van mij bleven namelijk wel 5 uur die eerste dag.. maar goed, ze kwamen wel van ver, maar dan nog...wel erggggg lang)
zondag 13 januari 2008 om 18:08
Schoonouders zijn een keer in het ziekenhuis geweest ná de bevalling, meteen de volgende ochtend, geloof dat ze toen een uurtje gebleven zijn. Daarna weer na een week of wat, toen we weer thuis waren. Als het kraambezoek mij 'met rust' laat, maakt het me denk ik niet zoveel uit hoe lang ze blijven; als er van mij maar niet al te veel verwacht wordt. Althans, zo denk ik nu. Toen ik net bevallen was, vond ik het maar vervelend, al dat bezoek. Nu zou ik het anders aanpakken: naar bed gaan wanneer ik wil en geen bezoek meer 's avonds. Denk dat het dan al heel anders wordt, dan wanneer je er van jezelf steeds bij moet blijven.
zondag 13 januari 2008 om 18:14
schoonouders zijn na de bevalling snachts naar ons huis gekomen, hier hebben ze mijn ouders ontmoet, allevier na een uurtje weggegaan, ik was toen behoorlijk hyper dus vond het allemaal best. De volgende dag zijn schoonouders ik denk een kwartiertje geweest? vond ik ook best, maar kraam bezoek an sich heb ik heel rustig gehouden de eerste week, niet savonds, alleen overdag en maar weinig mensen en ik ben ook inderdaad zo dat ik naar bed ga als ik moe ben en er geen zin meer in heb. Maar eerlijk gezegd heb ik helemaal geen last gehad van bezoek wat lang bleef of waar ik geen zin in had. Ook gewoon duidelijk zijn zelf denk ik, dat scheelt heel veel. Als je zin heb om mensen te zien, moet je dat zeggen, als je behoefte hebt aan rust moet je dat aangeven. Duidelijkheid is zo heerlijk!!!
zondag 13 januari 2008 om 18:32
Toen ik in het ziekenhuis lag, kwam op de tweede of derde dag iemand van het forum naar mijn baby kijken, want haar vriendin lag in de kamer naast die van mij. We hadden elkaar nog nooit gezien, maar het was heel 'vertrouwd' toen ze naast mn bed stond. Heel erg leuk en fijn vond ik dat.
Als ik het nog niet gezegd had: thanx!
x
Als ik het nog niet gezegd had: thanx!
x
zondag 13 januari 2008 om 18:36
ja arwen daar heb je gelijk in hoor. Duidelijk zijn...
Maar er zijn mensen die daar gepikeerd om raken en je dit jaaaaaaren later nog kwalijk nemen... het ligt eraan of die persoon zichzelf niet aangesproken voelt. ( onder het mom van; we werden als opa en oma weggestuurd)
Ik vind een uurtje genoeg voor een kraambezoek. Ook als het opa of oma is. En ach 1,5 uur kan ook nog wel, maar langer... nee die eerste week nog even niet...
Maar er zijn mensen die daar gepikeerd om raken en je dit jaaaaaaren later nog kwalijk nemen... het ligt eraan of die persoon zichzelf niet aangesproken voelt. ( onder het mom van; we werden als opa en oma weggestuurd)
Ik vind een uurtje genoeg voor een kraambezoek. Ook als het opa of oma is. En ach 1,5 uur kan ook nog wel, maar langer... nee die eerste week nog even niet...
zondag 13 januari 2008 om 18:41
ja maar weet je wat het is met mensen die daar gepikeerd om raken? dat is lekker hun probleem. Daar trek ik me weinig (meer) van aan. Jammer dan. Over het algemeen ben ik heel flexibel, makkelijk en vind ik alles best, maar met sommige dingen ben ik wat anders en als dat niet goed valt, tja. so be it. Ik vind het bijvoorbeeld prima als mensen lang blijven plakken, maar ik ga naar bed als ik de volgende dag moet werken of als ik net een kind heb gekregen. Ik doe niet moeilijk als jij lang blijft, maar doe ook niet moeilijk als ik wil slapen.
