Kinderen
alle pijlers
Mentaal voorbereiden op ouderschap
woensdag 4 oktober 2023 om 15:11
Hallo allemaal,
Ik heb hier ooit een andere nick gehad, maar kan met geen mogelijkheid meer inloggen op dat account dus heb een nieuwe aangemaakt.
Mijn man en ik hebben altijd getwijfeld over kinderen. We hebben altijd meer geneigd naar een kinderloos leven, tot begin dit jaar. Door verschillende gebeurtenissen in onze omgeving zijn we echt even stilgezet bij wat er allemaal belangrijk is in het leven. Hierdoor kwamen we ook weer op het onderwerp kinderen en bleek dat we allebei misschien toch wel graag een kindje zouden krijgen. We zijn nu op het punt dat we ons hierop willen gaan voorbereiden (voordat we gaan proberen om zwanger te raken) en ik ben benieuwd wat jullie gedaan hebben om je mentaal voor te bereiden op het ouderschap.
Ik snap dat het altijd anders zal zijn dan je je had voorgesteld en dat je het gewoon moet gaan zien etc. Dus naar antwoorden in die trant ben ik niet op zoek. Ik bedoel meer: welke boeken heb je gelezen en ben je bijvoorbeeld in therapie gegaan om evt. dingen van vroeger te verwerken ?
We willen (zoals iedereen) er graag voor zorgen dat ons kindje (als het gegund is dat te krijgen) in een zo'n fijne mogelijke omgeving ter wereld komt en voor ons hoort daar deze mentale voorbereiding ook bij. Ik hoop dat ik hier nog wat leuke, nieuwe en goede tips kan krijgen!
Ik heb hier ooit een andere nick gehad, maar kan met geen mogelijkheid meer inloggen op dat account dus heb een nieuwe aangemaakt.
Mijn man en ik hebben altijd getwijfeld over kinderen. We hebben altijd meer geneigd naar een kinderloos leven, tot begin dit jaar. Door verschillende gebeurtenissen in onze omgeving zijn we echt even stilgezet bij wat er allemaal belangrijk is in het leven. Hierdoor kwamen we ook weer op het onderwerp kinderen en bleek dat we allebei misschien toch wel graag een kindje zouden krijgen. We zijn nu op het punt dat we ons hierop willen gaan voorbereiden (voordat we gaan proberen om zwanger te raken) en ik ben benieuwd wat jullie gedaan hebben om je mentaal voor te bereiden op het ouderschap.
Ik snap dat het altijd anders zal zijn dan je je had voorgesteld en dat je het gewoon moet gaan zien etc. Dus naar antwoorden in die trant ben ik niet op zoek. Ik bedoel meer: welke boeken heb je gelezen en ben je bijvoorbeeld in therapie gegaan om evt. dingen van vroeger te verwerken ?
We willen (zoals iedereen) er graag voor zorgen dat ons kindje (als het gegund is dat te krijgen) in een zo'n fijne mogelijke omgeving ter wereld komt en voor ons hoort daar deze mentale voorbereiding ook bij. Ik hoop dat ik hier nog wat leuke, nieuwe en goede tips kan krijgen!
donderdag 5 oktober 2023 om 09:46
Ik wil het ook niet anders doen om het maar anders te doen dan mijn ouders. Maar ik wil wel voorkomen dat ik mijn kind opzadel met dingen die ik in mijn opvoeding heb meegekregen.
Zo werd er bij ons bijvoorbeeld nooit gepraat over gevoelens en/of gevoelige onderwerpen. Ik durfde nooit naar mijn ouders te gaan als ik ergens mee zat omdat ik bang was voor hun oordeel. Maar hoe ik ervoor moet zorgen dat mijn kind dit niet zo ervaart, dat weet ik niet. Je krijgt nou eenmaal het voorbeeld van je eigen ouders en ik denk dat je vaak terug valt op patronen en gewoontes uit je eigen jeugd.
Iemand vroeg of ik daar hulp bij zou willen. Ik heb ooit in therapie gezeten voor angstgedachtes (ook gerelateerd aan religie) omdat ik hierdoor vastliep in mijn leven. Nu loop ik niet vast, maar zou ik wel graag handvaten krijgen over hoe je er bijvoorbeeld voor zorgt dat je een gezonde vertrouwensband met je kind ontwikkelt en hoe je ervoor kunt zorgen dat ze jou als een veilige plek zien, waarbij alle gevoelens en gedachtes er mogen zijn.
En dat je je opvoeding verder afstemt op het individuele kind/de gezinssituatie dat vind ik niet meer dan logisch. Natuurlijk kun je niet kopiëren - plakken wat je uit een boek hebt geleerd.
Zo werd er bij ons bijvoorbeeld nooit gepraat over gevoelens en/of gevoelige onderwerpen. Ik durfde nooit naar mijn ouders te gaan als ik ergens mee zat omdat ik bang was voor hun oordeel. Maar hoe ik ervoor moet zorgen dat mijn kind dit niet zo ervaart, dat weet ik niet. Je krijgt nou eenmaal het voorbeeld van je eigen ouders en ik denk dat je vaak terug valt op patronen en gewoontes uit je eigen jeugd.
Iemand vroeg of ik daar hulp bij zou willen. Ik heb ooit in therapie gezeten voor angstgedachtes (ook gerelateerd aan religie) omdat ik hierdoor vastliep in mijn leven. Nu loop ik niet vast, maar zou ik wel graag handvaten krijgen over hoe je er bijvoorbeeld voor zorgt dat je een gezonde vertrouwensband met je kind ontwikkelt en hoe je ervoor kunt zorgen dat ze jou als een veilige plek zien, waarbij alle gevoelens en gedachtes er mogen zijn.
En dat je je opvoeding verder afstemt op het individuele kind/de gezinssituatie dat vind ik niet meer dan logisch. Natuurlijk kun je niet kopiëren - plakken wat je uit een boek hebt geleerd.
donderdag 5 oktober 2023 om 09:57
Of jouw kind het niet zal ervaren zoals jij hangt van veel meer factoren af dan alleen jouw eigen handelen.Lecafedouze schreef: ↑05-10-2023 09:46Ik wil het ook niet anders doen om het maar anders te doen dan mijn ouders. Maar ik wil wel voorkomen dat ik mijn kind opzadel met dingen die ik in mijn opvoeding heb meegekregen.
Zo werd er bij ons bijvoorbeeld nooit gepraat over gevoelens en/of gevoelige onderwerpen. Ik durfde nooit naar mijn ouders te gaan als ik ergens mee zat omdat ik bang was voor hun oordeel. Maar hoe ik ervoor moet zorgen dat mijn kind dit niet zo ervaart, dat weet ik niet. Je krijgt nou eenmaal het voorbeeld van je eigen ouders en ik denk dat je vaak terug valt op patronen en gewoontes uit je eigen jeugd.
Iemand vroeg of ik daar hulp bij zou willen. Ik heb ooit in therapie gezeten voor angstgedachtes (ook gerelateerd aan religie) omdat ik hierdoor vastliep in mijn leven. Nu loop ik niet vast, maar zou ik wel graag handvaten krijgen over hoe je er bijvoorbeeld voor zorgt dat je een gezonde vertrouwensband met je kind ontwikkelt en hoe je ervoor kunt zorgen dat ze jou als een veilige plek zien, waarbij alle gevoelens en gedachtes er mogen zijn.
En dat je je opvoeding verder afstemt op het individuele kind/de gezinssituatie dat vind ik niet meer dan logisch. Natuurlijk kun je niet kopiëren - plakken wat je uit een boek hebt geleerd.
Al die factoren heb je nog veel minder in de hand dan je eigen gedrag. Jij kunt bijvoorbeeld al niet bepalen hoe de vader van je kind reageert. Hoeveel afspraken je er ook vooraf over maakt met hem, op het moment supreme handelt hij zoals hem goeddunkt.
Ook het karakter van je kind is niet aan jou. En dan zijn er ook nog talloze factoren buitenshuis van grote invloed.
donderdag 5 oktober 2023 om 10:01
Al doende leert men. Dat geldt echt ook bij ouderschap. Natuurlijk helpt het als je je eigen demonen al een beetje kent en bestreden hebt. Maar ik kan je haast op een briefje geven dat je heus nog een paar keer tegen iets aanloopt waarvan je denkt: oh, dat wist ik helemaal niet van mezelf. In die zin heb ik even veel van mijn kind geleerd als zij van mij.
En in mijn geval heb ik juist veel anders gedaan dan in mijn jeugd. Omdat ik dacht dat sommige dingen waar ik last van had kwamen door mijn opvoeding. En ik heb gemerkt dat dat niet alleen de verklaring is. Nature versus Nurture zeg maar.
Daardoor ben ik milder en nederiger geworden door het ouderschap. Denk niet dat je alles in de hand hebt. En wees dus ook niet te streng voor jezelf: ik had veel aan de "good enough parenting" strategie.
"Klaar" was ik trouwens nooit. Want ik had een haantje de voorste die me telkens weer voor nieuwe opvoed uitdagingen stelde. Was ze opeens al aan dingen toe waar ik nog nooit over had nagedacht
Dus soms voelde het een beetje als die goochelaar die alle bordjes in de lucht probeert te houden.
En in mijn geval heb ik juist veel anders gedaan dan in mijn jeugd. Omdat ik dacht dat sommige dingen waar ik last van had kwamen door mijn opvoeding. En ik heb gemerkt dat dat niet alleen de verklaring is. Nature versus Nurture zeg maar.
Daardoor ben ik milder en nederiger geworden door het ouderschap. Denk niet dat je alles in de hand hebt. En wees dus ook niet te streng voor jezelf: ik had veel aan de "good enough parenting" strategie.
"Klaar" was ik trouwens nooit. Want ik had een haantje de voorste die me telkens weer voor nieuwe opvoed uitdagingen stelde. Was ze opeens al aan dingen toe waar ik nog nooit over had nagedacht
Dus soms voelde het een beetje als die goochelaar die alle bordjes in de lucht probeert te houden.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
donderdag 5 oktober 2023 om 10:12
Nou, ik ben wel heel dankbaar is voor de boeken die ik heb gelezen en de gesprekken die ik heb gehad met mijn partner tijdens de zwangerschap en na de geboorte van ons kind. Natuurlijk kun je je er niet helemaal op voorbereiden, maar ik had achteraf echt geen idee waar ik aan begonnen was toen ik met die positieve test in handen stond. Bovendien was ik de eerste van mijn vriendengroep en had ik weinig ervaring met jonge kinderen. Als ik niets had gelezen, was het enige referentiepunt mijn moeder geweest - die naar haar zwangerschappen terugkijkt als "de beste tijd van haar leven", de bevalling beschrijft als "goed te doen" en de baby tijd typeert als "lekker makkelijk." Als ik niet zelf in de materie was gedoken, had ik waarschijnlijk het gevoel gehad dat ik me enorm aanstelde en het allemaal helemaal fout deed.
Mijn favoriete boek was "The Science of Mom: A Research-Based Guide to Your Baby's First Year" van Alice Green Callahan (niet vertaald, helaas). Ik heb een achtergrond in de wetenschap dus ik kon weinig met de vele boeken zonder referenties en onderbouwing. Het klinkt misschien als een heel klinisch boek, maar het laat juist zien hoeveel ruimte er is voor nuance in de wetenschap en dat het daarom prima is om gewoon veel over te laten aan intuitie en/of je eigen gemakzucht.
Qua bevallingscursus heb ik weinig gehad aan het puffen en visualiseren, maar ik vond het wel heel fijn om tot in detail te weten wat er precies gebeurt in je lichaam tijdens de bevalling, op welke momenten er interventies en complicaties kunnen optreden, en welke mogelijkheden er zijn. Zo heb ik ondanks de complicaties (en die waren er zeker - ik ben voor 37 weken ingeleid wegens zwangerschapsvergiftiging) toch een positieve bevalling gehad. Ik weet zeker dat dat niet zo geweest zou zijn als ik niet geweten had wat me overkwam.
Mijn favoriete boek was "The Science of Mom: A Research-Based Guide to Your Baby's First Year" van Alice Green Callahan (niet vertaald, helaas). Ik heb een achtergrond in de wetenschap dus ik kon weinig met de vele boeken zonder referenties en onderbouwing. Het klinkt misschien als een heel klinisch boek, maar het laat juist zien hoeveel ruimte er is voor nuance in de wetenschap en dat het daarom prima is om gewoon veel over te laten aan intuitie en/of je eigen gemakzucht.
Qua bevallingscursus heb ik weinig gehad aan het puffen en visualiseren, maar ik vond het wel heel fijn om tot in detail te weten wat er precies gebeurt in je lichaam tijdens de bevalling, op welke momenten er interventies en complicaties kunnen optreden, en welke mogelijkheden er zijn. Zo heb ik ondanks de complicaties (en die waren er zeker - ik ben voor 37 weken ingeleid wegens zwangerschapsvergiftiging) toch een positieve bevalling gehad. Ik weet zeker dat dat niet zo geweest zou zijn als ik niet geweten had wat me overkwam.
donderdag 5 oktober 2023 om 10:15
Lieve TS, ik snap wel dat je je zo goed mogelijk wilt voorbereiden. 
Veel is al gezegd, op veel dingen kún je je niet voorbereiden. Maar op de dingen die jij hierboven opsomt wel. Het stukje gevoel en hoe je dit mee kunt geven. Ik zou je van harte aan willen raden de volgende boeken te lezen:
● Hongerige geesten (Gabor Mate, eigenlijk alle boeken van Gabor Mate)
● Jagen, verzamelen, opvoeden (Michaeleen Doucleff)
● Mindset (Carol Dweck)
Ook op youtube is er genoeg te vinden van Gabor Mate, waar je al iets aan zou kunnen hebben.
Veel is al gezegd, op veel dingen kún je je niet voorbereiden. Maar op de dingen die jij hierboven opsomt wel. Het stukje gevoel en hoe je dit mee kunt geven. Ik zou je van harte aan willen raden de volgende boeken te lezen:
● Hongerige geesten (Gabor Mate, eigenlijk alle boeken van Gabor Mate)
● Jagen, verzamelen, opvoeden (Michaeleen Doucleff)
● Mindset (Carol Dweck)
Ook op youtube is er genoeg te vinden van Gabor Mate, waar je al iets aan zou kunnen hebben.
donderdag 5 oktober 2023 om 10:18
Ik merk dat ik hier, ondanks dat ik mijn rondje therapie wel gedaan had voor ik kinderen kreeg, ook wel voor moet waken. Ik mocht vroeger nooit vriendjes mee naar huis nemen en ik mocht überhaupt heel weinig, mijn mening deed er ook niet toe. Bij ons is het dus de zoete inval en mijn kinderen mogen wel meer dan gemiddeld zelf bepalen.florence13 schreef: ↑05-10-2023 08:43Ik denk dat dit waar is, ik wil zo ontzettend graag niet de fouten van mijn ouders maken dat ik moet uitkijken dat ik niet doorsla naar de andere kant. Als je het ene niet fout doet, ga je gegarandeerd iets anders wel fout doen.
donderdag 5 oktober 2023 om 10:24
Ik heb tijdens mijn eerste zwangerschap (toen ik ernstige complicaties kreeg en weken in het ziekenhuis lag) veel gelezen over keizersnedes, premature baby's en borstvoeding (bij premature baby's). Daar heb ik veel aan gehad.
Ik kon en durfde gelukkig ook heel erg op mijn intuïtie te vertrouwen. Bij twijfel raadpleegde ik het Viva forum. Ik vond het zelf altijd erg relativerend om te lezen hoeveel verschillende opvattingen en aanpakken er zijn. Er is altijd wel een opvatting die je aanspreekt.
Als je een nare jeugd hebt gehad en bang bent dat je daar last van krijgt als moeder, dan lijkt therapie me heel zinvol.
Oei, ik groei zou verboden moeten worden. Dat is een afschuwelijk boek, zowel qua taalgebruik als qua inhoud.
In praktisch opzicht is het echt van belang om van tevoren heel expliciet af te spreken hoe de verdeling zorg - werk - huishouden - 3e shift is. En spreek dan ook meteen af dat je daar altijd op terug mag komen als je om wat voor reden dan ook toch niet tevreden bent met de verdeling. Maak ook duidelijke financiële afspraken, zodat je allebei evenveel te besteden hebt. Als iets vanaf het begin scheef groeit, is het heel moeilijk om dat weer recht te trekken.
Ik kon en durfde gelukkig ook heel erg op mijn intuïtie te vertrouwen. Bij twijfel raadpleegde ik het Viva forum. Ik vond het zelf altijd erg relativerend om te lezen hoeveel verschillende opvattingen en aanpakken er zijn. Er is altijd wel een opvatting die je aanspreekt.
Als je een nare jeugd hebt gehad en bang bent dat je daar last van krijgt als moeder, dan lijkt therapie me heel zinvol.
Oei, ik groei zou verboden moeten worden. Dat is een afschuwelijk boek, zowel qua taalgebruik als qua inhoud.
In praktisch opzicht is het echt van belang om van tevoren heel expliciet af te spreken hoe de verdeling zorg - werk - huishouden - 3e shift is. En spreek dan ook meteen af dat je daar altijd op terug mag komen als je om wat voor reden dan ook toch niet tevreden bent met de verdeling. Maak ook duidelijke financiële afspraken, zodat je allebei evenveel te besteden hebt. Als iets vanaf het begin scheef groeit, is het heel moeilijk om dat weer recht te trekken.
donderdag 5 oktober 2023 om 10:38
Maar je had ook zomaar een kind kunnen krijgen dat juist doodongelukkig wordt van die zoete inval (ik heb er zo een) of een kind dat juist meer dan gemiddeld sturing nodig heeft.CHL schreef: ↑05-10-2023 10:18Ik merk dat ik hier, ondanks dat ik mijn rondje therapie wel gedaan had voor ik kinderen kreeg, ook wel voor moet waken. Ik mocht vroeger nooit vriendjes mee naar huis nemen en ik mocht überhaupt heel weinig, mijn mening deed er ook niet toe. Bij ons is het dus de zoete inval en mijn kinderen mogen wel meer dan gemiddeld zelf bepalen.
Of als je zoals de laatste post van to gevoelige thema's altijd bespreekbaar wilt hebben omdat je dat zelf gemist hebt. En je krijgt een extravert kind dat niet de minste aanmoediging nodig heeft en te pas maar ook te onpas over gevoelige thema's begint, niet alleen thuis maar ook bij oma, op de voetbalclub, op school en waar dan ook.
Daar gaat je zorgvuldige oorbereiding van voor de geboorte. Want die moet dan veranderen in een plan om je kind duidelijk te maken dat niet elke plaats en tijd geschikt is voor gevoelige onderwerpen.
Je eigen ervaringen zijn lang niet altijd toe te passen op je kind. Al was het alleen maar omdat je kind niet jouw evenbeeld is.
donderdag 5 oktober 2023 om 10:39
Ik heb tijdens mijn eerste bevalling de zwangerschapsgymnastiek vervloekt 
.
Daar was ons continu verteld dat de ontsluiting met 1 cm per uur vordert en dat je tussen de weeën pauzes hebt om even bij te komen. Toen ik bij 1 cm in een weeënstorm terecht kwam zonder pauzes en met hele heftige weeën had ik graag geweten dat je ook bij je eerste bevalling in 1 uur tijd van 1 naar 10 cm ontsluiting kunt gaan. Ik wist namelijk op dat moment vrij zeker dat ik deze pijn niet nog 10 uur geen volhouden en raakte zelfs in de stress.
Hoefde uiteindelijk ook niet, want na een uur mocht ik persen. Maar wat had ik dat graag van te voren geweten dat het ook bij een eerste kind best snel kan gaan.
.Daar was ons continu verteld dat de ontsluiting met 1 cm per uur vordert en dat je tussen de weeën pauzes hebt om even bij te komen. Toen ik bij 1 cm in een weeënstorm terecht kwam zonder pauzes en met hele heftige weeën had ik graag geweten dat je ook bij je eerste bevalling in 1 uur tijd van 1 naar 10 cm ontsluiting kunt gaan. Ik wist namelijk op dat moment vrij zeker dat ik deze pijn niet nog 10 uur geen volhouden en raakte zelfs in de stress.
Hoefde uiteindelijk ook niet, want na een uur mocht ik persen. Maar wat had ik dat graag van te voren geweten dat het ook bij een eerste kind best snel kan gaan.
donderdag 5 oktober 2023 om 10:39
Zelf vind ik dat je mentaal, fysiek en praktisch stabiel moet zijn voor je aan kinderen moet gaan beginnen. De zwangerschap en het ouderschap trekken best een wissel op je leven. Het leven is natuurlijk niet maakbaar, want er kan altijd van alles gebeuren, maar een goede start is altijd handig.
Ik lees dat je het hebt over in therapie gaan om zaken uit de jeugd te verwerken. Spelen deze zaken bij jullie? Zo ja, dan is dat zeker een goed idee. Beter om dat nu aan te pakken dan over een jaar of over 10 jaar, of er nu wel of niet sprake is van een kind. Het is dan wel verstandig om van te voren issues te bespreken en op te lossen.
Ook is het verstandig om te bespreken hoe jullie de opvoeding zien, welke waarden zijn het belangrijkste? Misschien wil je allebei het op dezelfde manier doen als jullie eigen ouders, maar zijn deze manieren radicaal anders. Denk aan zaken als geloof, kinderopvang/gastouderschap, basisschool, belangrijke waarden.
Het lijkt mij niet handig om aan een zwangerschap te beginnen als je een hernia hebt.
Of dat één van de twee binnenkort geopereerd moet worden of als er andere serieuze gezondheidsproblemen zijn.
Praktisch is het wel fijn als je echt ruimte in je leven hebt voor een kind. Er zijn altijd mensen die niets hoeven op te geven als er een kind komt, maar hoe realistisch is dit? Het is deels praktisch, maar ook mentaal. Je moet het natuurlijk ook mentaal kunnen accepteren dat elk weekend feesten waarschijnlijk niet meer gaat.
Maar denk ook aan zaken als heb bij financieel wel de ruimte voor een kind. Natuurlijk is veel tweedehands te krijgen, maar stel jullie willen beiden minder gaan werken, kan dit financieel uit? Als je beiden bijvoorbeeld onregelmatig werkt, zijn er mogelijkheden om dit op elkaar af te stemmen of een praktischer rooster te hebben? Heb je letterlijk ruimte in je huis voor een kind?
Natuurlijk is stap één: we hebben een kinderwens en we willen graag een kind! Maar het kan geen kwaad om te kijken of de randvoorwaarden oké zijn. Nu kun je die nog een beetje bijsturen. Oké dat kan ook nog als er een kind is, maar nu is het nog iets makkelijker.
Ik lees dat je het hebt over in therapie gaan om zaken uit de jeugd te verwerken. Spelen deze zaken bij jullie? Zo ja, dan is dat zeker een goed idee. Beter om dat nu aan te pakken dan over een jaar of over 10 jaar, of er nu wel of niet sprake is van een kind. Het is dan wel verstandig om van te voren issues te bespreken en op te lossen.
Ook is het verstandig om te bespreken hoe jullie de opvoeding zien, welke waarden zijn het belangrijkste? Misschien wil je allebei het op dezelfde manier doen als jullie eigen ouders, maar zijn deze manieren radicaal anders. Denk aan zaken als geloof, kinderopvang/gastouderschap, basisschool, belangrijke waarden.
Het lijkt mij niet handig om aan een zwangerschap te beginnen als je een hernia hebt.
Of dat één van de twee binnenkort geopereerd moet worden of als er andere serieuze gezondheidsproblemen zijn.Praktisch is het wel fijn als je echt ruimte in je leven hebt voor een kind. Er zijn altijd mensen die niets hoeven op te geven als er een kind komt, maar hoe realistisch is dit? Het is deels praktisch, maar ook mentaal. Je moet het natuurlijk ook mentaal kunnen accepteren dat elk weekend feesten waarschijnlijk niet meer gaat.
Maar denk ook aan zaken als heb bij financieel wel de ruimte voor een kind. Natuurlijk is veel tweedehands te krijgen, maar stel jullie willen beiden minder gaan werken, kan dit financieel uit? Als je beiden bijvoorbeeld onregelmatig werkt, zijn er mogelijkheden om dit op elkaar af te stemmen of een praktischer rooster te hebben? Heb je letterlijk ruimte in je huis voor een kind?
Natuurlijk is stap één: we hebben een kinderwens en we willen graag een kind! Maar het kan geen kwaad om te kijken of de randvoorwaarden oké zijn. Nu kun je die nog een beetje bijsturen. Oké dat kan ook nog als er een kind is, maar nu is het nog iets makkelijker.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 5 oktober 2023 om 10:43
En dan nog heb je geen garantie dat een kind alles met je bespreekt. Een kind is een individu en kan er ook voor kiezen niets te vertellen. Je hebt daar als ouder maar een beperkte invloed op, hoe graag je het ook anders zou zien (en dat anders willen zien is dan dus de valkuil).Lecafedouze schreef: ↑05-10-2023 09:46Ik wil het ook niet anders doen om het maar anders te doen dan mijn ouders. Maar ik wil wel voorkomen dat ik mijn kind opzadel met dingen die ik in mijn opvoeding heb meegekregen.
Zo werd er bij ons bijvoorbeeld nooit gepraat over gevoelens en/of gevoelige onderwerpen. Ik durfde nooit naar mijn ouders te gaan als ik ergens mee zat omdat ik bang was voor hun oordeel. Maar hoe ik ervoor moet zorgen dat mijn kind dit niet zo ervaart, dat weet ik niet. Je krijgt nou eenmaal het voorbeeld van je eigen ouders en ik denk dat je vaak terug valt op patronen en gewoontes uit je eigen jeugd.
Iemand vroeg of ik daar hulp bij zou willen. Ik heb ooit in therapie gezeten voor angstgedachtes (ook gerelateerd aan religie) omdat ik hierdoor vastliep in mijn leven. Nu loop ik niet vast, maar zou ik wel graag handvaten krijgen over hoe je er bijvoorbeeld voor zorgt dat je een gezonde vertrouwensband met je kind ontwikkelt en hoe je ervoor kunt zorgen dat ze jou als een veilige plek zien, waarbij alle gevoelens en gedachtes er mogen zijn.
En dat je je opvoeding verder afstemt op het individuele kind/de gezinssituatie dat vind ik niet meer dan logisch. Natuurlijk kun je niet kopiëren - plakken wat je uit een boek hebt geleerd.
Ik denk dat dat de belangrijkste les is: kinderen zijn individuen, worden geboren met een bepaald karakter (soms heel erg lijkend op je eigen karakter, soms compleet tegengesteld) en de invloed van ouders en opvoeding is beperkt. De mate van sturing valt soms erg tegen en dat is iets waar je je bij neer moet leggen.
donderdag 5 oktober 2023 om 10:54
Mijn kind hoeft ook zeker niet alles met mij te bespreken. Maar ik wil wel dat het gevoel er is dat dat kan. Of het daar dan vervolgens gebruik van maakt is natuurlijk de eigen keuze.Enchine schreef: ↑05-10-2023 10:43En dan nog heb je geen garantie dat een kind alles met je bespreekt. Een kind is een individu en kan er ook voor kiezen niets te vertellen. Je hebt daar als ouder maar een beperkte invloed op, hoe graag je het ook anders zou zien (en dat anders willen zien is dan dus de valkuil).
Ik denk dat dat de belangrijkste les is: kinderen zijn individuen, worden geboren met een bepaald karakter (soms heel erg lijkend op je eigen karakter, soms compleet tegengesteld) en de invloed van ouders en opvoeding is beperkt. De mate van sturing valt soms erg tegen en dat is iets waar je je bij neer moet leggen.
donderdag 5 oktober 2023 om 10:54
Bedankt voor de tips!Lapjeskat7 schreef: ↑05-10-2023 10:15Lieve TS, ik snap wel dat je je zo goed mogelijk wilt voorbereiden.
Veel is al gezegd, op veel dingen kún je je niet voorbereiden. Maar op de dingen die jij hierboven opsomt wel. Het stukje gevoel en hoe je dit mee kunt geven. Ik zou je van harte aan willen raden de volgende boeken te lezen:
● Hongerige geesten (Gabor Mate, eigenlijk alle boeken van Gabor Mate)
● Jagen, verzamelen, opvoeden (Michaeleen Doucleff)
● Mindset (Carol Dweck)
Ook op youtube is er genoeg te vinden van Gabor Mate, waar je al iets aan zou kunnen hebben.
donderdag 5 oktober 2023 om 10:56
Dank voor de tip! Ik kan inderdaad ook niet zoveel met boeken zonder referenties of onderbouwing. Die zijn er al genoeg haha.TheReigningCat schreef: ↑05-10-2023 10:12
Mijn favoriete boek was "The Science of Mom: A Research-Based Guide to Your Baby's First Year" van Alice Green Callahan (niet vertaald, helaas). Ik heb een achtergrond in de wetenschap dus ik kon weinig met de vele boeken zonder referenties en onderbouwing. Het klinkt misschien als een heel klinisch boek, maar het laat juist zien hoeveel ruimte er is voor nuance in de wetenschap en dat het daarom prima is om gewoon veel over te laten aan intuitie en/of je eigen gemakzucht.
donderdag 5 oktober 2023 om 10:59
donderdag 5 oktober 2023 om 11:03
Wij hebben het eerste jaar met baby het grootste gedeelte gereisd.
Toen kind 1 was zijn we geëmigreerd.
Ik vond (en vind!) het meemaken van cultuurverschillen echt enorm verfrissend en relativerend werken.
Het geeft ruimte om juist je eigen pad te bepalen, als blijkt dat er helemaal niet zoveel regels zijn als gedacht, waardoor je milder voor jezelf kunt zijn en makkelijker mee kunt gaan met wat je gezin nodig heeft.
Toen kind 1 was zijn we geëmigreerd.
Ik vond (en vind!) het meemaken van cultuurverschillen echt enorm verfrissend en relativerend werken.
Het geeft ruimte om juist je eigen pad te bepalen, als blijkt dat er helemaal niet zoveel regels zijn als gedacht, waardoor je milder voor jezelf kunt zijn en makkelijker mee kunt gaan met wat je gezin nodig heeft.
donderdag 5 oktober 2023 om 11:26
Ik had in retrospect dingen echt wel anders aan willen pakken in de eerste twee jaar van mijn oudste. Ik denk daar dagelijks nog wel aan, met een soort spijtgevoel. De vraag is of ik dit had kunnen voorkomen met een betere voorbereiding (misschien wel). Maar het hoort denk ik ook bij vader/moeder zijn, de pijn dragen dat je dingen mogelijk verkeerd hebt aangepakt.
donderdag 5 oktober 2023 om 16:49
Dan hebben wij het over een totaal ander type jeugd. Je zou namelijk vrij gestoord zijn als je níet het tegenovergestelde wil voor je kind als wat ik als kind heb meegemaakt. Maar ach, jij weet het vast wel weer beter.
donderdag 5 oktober 2023 om 16:54
Het gaat er volgens mij om dat je niet zonder na te denken alles tegenovergesteld doet aan wat je ouders deden, maar je eigen beslissingen neemt. Die ook allemaal tegenovergesteld zouden kunnen zijn aan wat je ouders deden, maar dan uit eigen overwegingen en kijkend naar je kind in plaats van als reactie op je ouders.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
donderdag 5 oktober 2023 om 17:57
Echt weer Viva dat de conclusie getrokken wordt dat mensen als blinde paarden maar iets gaan doen, áls dat maar het tegenovergestelde is van wat hun ouders deden. En vooral niet kijken naar wat hun kind nodig heeft. Man man man. Jullie zoeken echt dingen om maar uitzonderlijk belerend te kunnen doen.DG2015 schreef: ↑05-10-2023 16:54Het gaat er volgens mij om dat je niet zonder na te denken alles tegenovergesteld doet aan wat je ouders deden, maar je eigen beslissingen neemt. Die ook allemaal tegenovergesteld zouden kunnen zijn aan wat je ouders deden, maar dan uit eigen overwegingen en kijkend naar je kind in plaats van als reactie op je ouders.
donderdag 5 oktober 2023 om 18:28
Ik geef alleen maar aan wat ik in de post las waar jij op reageerde...Lotus90 schreef: ↑05-10-2023 17:57Echt weer Viva dat de conclusie getrokken wordt dat mensen als blinde paarden maar iets gaan doen, áls dat maar het tegenovergestelde is van wat hun ouders deden. En vooral niet kijken naar wat hun kind nodig heeft. Man man man. Jullie zoeken echt dingen om maar uitzonderlijk belerend te kunnen doen.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
donderdag 5 oktober 2023 om 19:07
Ik heb vooral heel veel gekletst met mensen die al ouder waren. De oververmoeide babymoeders, de trotste vaders van tienerdochters, de grootmoeders die alles al hadden gezien, etc.
Daar heb ik meer praktische tips uit weten te halen dan uit welk boekje ook. En het heeft ervoor gezorgd dat ik vóór de zwangerschap al de randvoorwaarden duidelijk had besproken en geregeld met man. Ik was niet van plan de zoveelste vrouw te worden met vooraf allemaal mooie beloftes en achteraf avonden aan een stuk alleen te zitten met een huilbaby terwijl de kerel de hort op was voor zijn ‘ontwikkeling’, ‘sociale contacten’ of ‘uitlaatklep’.
Man was meer van de wetenschappelijke aanpak en heeft tig boeken van ontwikkelingspsychologen en pedagogen gelezen. Daar had hij ook ruim de tijd voor want hij werkte volgens afspraak al parttime voordat er nog maar een positieve test in handen was.
Daar heb ik meer praktische tips uit weten te halen dan uit welk boekje ook. En het heeft ervoor gezorgd dat ik vóór de zwangerschap al de randvoorwaarden duidelijk had besproken en geregeld met man. Ik was niet van plan de zoveelste vrouw te worden met vooraf allemaal mooie beloftes en achteraf avonden aan een stuk alleen te zitten met een huilbaby terwijl de kerel de hort op was voor zijn ‘ontwikkeling’, ‘sociale contacten’ of ‘uitlaatklep’.
Man was meer van de wetenschappelijke aanpak en heeft tig boeken van ontwikkelingspsychologen en pedagogen gelezen. Daar had hij ook ruim de tijd voor want hij werkte volgens afspraak al parttime voordat er nog maar een positieve test in handen was.
Nee heb je, ja kun je krijgen
vrijdag 6 oktober 2023 om 10:39
mijn ouders hebben het zo slecht gedaan dat ik in het begin wel de neiging had om door te schieten in het alles té goed willen doen en dan leg je jezelf wel erg veel druk op - die uiteindelijk ook weer kan backfiren
maar dat is een proces dat ik wel door moest maken - ik had dat niet kunnen vermijden door maar meer te lezen of met mensen te praten, het was gewoon mijn persoonlijke leerproces
voorbereiden is prima, maar uiteindelijk kom je gaandeweg er wel achter wat je eigen valkuilen zijn en daar ga je dan mee aan de slag
maar dat is een proces dat ik wel door moest maken - ik had dat niet kunnen vermijden door maar meer te lezen of met mensen te praten, het was gewoon mijn persoonlijke leerproces
voorbereiden is prima, maar uiteindelijk kom je gaandeweg er wel achter wat je eigen valkuilen zijn en daar ga je dan mee aan de slag
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
vrijdag 6 oktober 2023 om 11:33
Misschien is het ook goed om alvast na te denken waar je echt van oplaadt, ook op momenten dat je compleet gesloopt bent. En 'slapen' is dan geen mogelijkheid. Dus iets anders bedenken dan slaap waar je toch weer even van opkikkert. En bij compleet gesloopt moet je denken aan het gevoel dat je een jetlag hebt, vanaf Schiphol nog de trein naar huis moet nemen en dan halverwege rijdt de trein niet verder en sta je op een overvol busperron 1,5 uur te wachten op treinvervangend vervoer. Je sleept je zware koffers mee, die dauw je onderin de reisbus en gelukkig is er nog een staplek voor je naast de wc. Zo verrot als je je dan voelt, benadert het wel enigszins.
Dus wat zou je dan helpen?
Dus wat zou je dan helpen?
vrijdag 6 oktober 2023 om 11:43
Ik vind het mooi dat je hierover nadenkt. Ik las laatst dat ouders die vanwege FOMO aan kinderen beginnen het vaakst spijt hebben.
Als je nooit echt een diepe wens had en een kindvrij bestaan je ook prima leek, is het wel een heftige verandering.
Ik sprak laatst op een feestje een oude bekende en toen zijn dochter voorbij stuiterde en ik zei 'hé wat een leuke meid is het geworden!' antwoordde hij 'ja en nee, het is wel heel heftig, ze is zo druk en kan zichzelf nooit vermaken, alles draait de hele dag om haar'
Toen brak mijn hart voor dat meisje.
Want bij veel kinderen is het nou eenmaal zo dat je hele leven in het teken zal staan van het kind. Er zijn maar weinig kinderen die zich aanpassen aan jouw levensstijl.
Dus mijn tip: lees je ook in over mensen die spijt kregen
Als je nooit echt een diepe wens had en een kindvrij bestaan je ook prima leek, is het wel een heftige verandering.
Ik sprak laatst op een feestje een oude bekende en toen zijn dochter voorbij stuiterde en ik zei 'hé wat een leuke meid is het geworden!' antwoordde hij 'ja en nee, het is wel heel heftig, ze is zo druk en kan zichzelf nooit vermaken, alles draait de hele dag om haar'
Toen brak mijn hart voor dat meisje.
Want bij veel kinderen is het nou eenmaal zo dat je hele leven in het teken zal staan van het kind. Er zijn maar weinig kinderen die zich aanpassen aan jouw levensstijl.
Dus mijn tip: lees je ook in over mensen die spijt kregen
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
