Mentaal voorbereiden op ouderschap

Lecafedouze woensdag 4 oktober 2023 om 15:11

Hallo allemaal,

Ik heb hier ooit een andere nick gehad, maar kan met geen mogelijkheid meer inloggen op dat account dus heb een nieuwe aangemaakt.

Mijn man en ik hebben altijd getwijfeld over kinderen. We hebben altijd meer geneigd naar een kinderloos leven, tot begin dit jaar. Door verschillende gebeurtenissen in onze omgeving zijn we echt even stilgezet bij wat er allemaal belangrijk is in het leven. Hierdoor kwamen we ook weer op het onderwerp kinderen en bleek dat we allebei misschien toch wel graag een kindje zouden krijgen. We zijn nu op het punt dat we ons hierop willen gaan voorbereiden (voordat we gaan proberen om zwanger te raken) en ik ben benieuwd wat jullie gedaan hebben om je mentaal voor te bereiden op het ouderschap.

Ik snap dat het altijd anders zal zijn dan je je had voorgesteld en dat je het gewoon moet gaan zien etc. Dus naar antwoorden in die trant ben ik niet op zoek. Ik bedoel meer: welke boeken heb je gelezen en ben je bijvoorbeeld in therapie gegaan om evt. dingen van vroeger te verwerken ?

We willen (zoals iedereen) er graag voor zorgen dat ons kindje (als het gegund is dat te krijgen) in een zo'n fijne mogelijke omgeving ter wereld komt en voor ons hoort daar deze mentale voorbereiding ook bij. Ik hoop dat ik hier nog wat leuke, nieuwe en goede tips kan krijgen!

Anoniem_65537e2e2c3d3 vrijdag 6 oktober 2023 om 11:50

Dropdrop schreef: ↑
06-10-2023 11:43
Ik vind het mooi dat je hierover nadenkt. Ik las laatst dat ouders die vanwege FOMO aan kinderen beginnen het vaakst spijt hebben.
(...)

Want bij veel kinderen is het nou eenmaal zo dat je hele leven in het teken zal staan van het kind. Er zijn maar weinig kinderen die zich aanpassen aan jouw levensstijl.

Dus mijn tip: lees je ook in over mensen die spijt kregen

Zo van 'laat ik maar aan kinderen beginnen, want dat wil ik ook meemaken'? Of heel erg dubben van wel-niet, maar dan toch maar wel, want stel je voor dat je wat mist?

DG2015 vrijdag 6 oktober 2023 om 12:54

Premium schreef: ↑
06-10-2023 11:50
Zo van 'laat ik maar aan kinderen beginnen, want dat wil ik ook meemaken'? Of heel erg dubben van wel-niet, maar dan toch maar wel, want stel je voor dat je wat mist?

Ik had wel vriendinnen die de klok voelden tikken en daar nog serieus over nagedacht hebben omdat het toen nog kon, niet omdat ze een intrinsieke kinderwens hadden.

"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"

Solomio vrijdag 6 oktober 2023 om 12:59

Lotus90 schreef: ↑
05-10-2023 17:57
Echt weer Viva dat de conclusie getrokken wordt dat mensen als blinde paarden maar iets gaan doen, áls dat maar het tegenovergestelde is van wat hun ouders deden. En vooral niet kijken naar wat hun kind nodig heeft. Man man man. Jullie zoeken echt dingen om maar uitzonderlijk belerend te kunnen doen.

Dat schrijf je toch echt zelf hoor.

Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt

Solomio vrijdag 6 oktober 2023 om 13:00

Lotus90 schreef: ↑
05-10-2023 16:49
Dan hebben wij het over een totaal ander type jeugd. Je zou namelijk vrij gestoord zijn als je níet het tegenovergestelde wil voor je kind als wat ik als kind heb meegemaakt. Maar ach, jij weet het vast wel weer beter.

Ah, dus nu concludeer je dat mijn jeugd wel meeviel.
Ik wist niet dat 'een slechte jeugd' ook al een wedstrijd was.

Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt

Lecafedouze vrijdag 6 oktober 2023 om 13:09

Premium schreef: ↑
06-10-2023 11:33
Misschien is het ook goed om alvast na te denken waar je echt van oplaadt, ook op momenten dat je compleet gesloopt bent. En 'slapen' is dan geen mogelijkheid. Dus iets anders bedenken dan slaap waar je toch weer even van opkikkert. En bij compleet gesloopt moet je denken aan het gevoel dat je een jetlag hebt, vanaf Schiphol nog de trein naar huis moet nemen en dan halverwege rijdt de trein niet verder en sta je op een overvol busperron 1,5 uur te wachten op treinvervangend vervoer. Je sleept je zware koffers mee, die dauw je onderin de reisbus en gelukkig is er nog een staplek voor je naast de wc. Zo verrot als je je dan voelt, benadert het wel enigszins.
Dus wat zou je dan helpen?

Dit vind ik echt een heel goede tip! Dankje

Lecafedouze vrijdag 6 oktober 2023 om 13:29

Dropdrop schreef: ↑
06-10-2023 11:43
Ik vind het mooi dat je hierover nadenkt. Ik las laatst dat ouders die vanwege FOMO aan kinderen beginnen het vaakst spijt hebben.

Als je nooit echt een diepe wens had en een kindvrij bestaan je ook prima leek, is het wel een heftige verandering.

Ik sprak laatst op een feestje een oude bekende en toen zijn dochter voorbij stuiterde en ik zei 'hé wat een leuke meid is het geworden!' antwoordde hij 'ja en nee, het is wel heel heftig, ze is zo druk en kan zichzelf nooit vermaken, alles draait de hele dag om haar'

Toen brak mijn hart voor dat meisje.

Want bij veel kinderen is het nou eenmaal zo dat je hele leven in het teken zal staan van het kind. Er zijn maar weinig kinderen die zich aanpassen aan jouw levensstijl.

Dus mijn tip: lees je ook in over mensen die spijt kregen

Ja hele goede tip. Ik heb zelf het boek Regretting Motherhood van Ornah Donat gelezen. Vond ik heel indrukwekkend en zou eigenlijk wat mij betreft verplicht leesvoer moeten zijn voor iedereen die overweegt om aan kinderen te beginnen.
Wat mij betreft voelde ik daarna juist geen twijfel en wist ik alleen maar zekerder dat ik wel graag een kindje zou willen.

Koffieleut123 vrijdag 6 oktober 2023 om 14:14

Ik vind het een hele lieve vraag! Want als je bijvoorbeeld gaat adopteren of pleegkinderen wilt krijg je wel een heel proces met allerlei waardevolle gesprekken en bij de gebruikelijke route meestal niet. Ik heb denk ik niks om je mee te geven om toe te voegen aan de opmerkingen hiervoor behalve dat ik denk dat als je je dit soort dingen afvraagt je vast een goede ouder zult zijn. Je hebt de drive om het heel goed te willen doen! Veel succes!

Wombat vrijdag 6 oktober 2023 om 14:27

Het boek Unconditional Parenting van Alfie Kohn (klinkt wat vaag, de ondertitel zegt het meer: moving from reward and punishment to love and reason).

Niet, of weinig, over hoe je concrete situaties aanpakt maar stof tot nadenken over hoe je in de opvoeding in relatie wilt staan tot je kind. En hoe je de intrinsieke motivatie van je kind kunt koesteren, in plaats van jek ind te kneden met beloningssystemen.
Ik heb het boek ook vroeg gelezen, heb het ook echt ter harte genomen en ik vind dat heel prettig met mijn kinderen.

Tegenwoordig is hij er ook in het Nederlands zie ik nu.

Dropdrop vrijdag 6 oktober 2023 om 17:37

Premium schreef: ↑
06-10-2023 11:50
Zo van 'laat ik maar aan kinderen beginnen, want dat wil ik ook meemaken'? Of heel erg dubben van wel-niet, maar dan toch maar wel, want stel je voor dat je wat mist?

Ja inderdaad, dat het heel erg verheerlijkt wordt in onze maatschappij en andere levenskeuzes veroordeeld worden

https://scientias.nl/ouderwets-stukje-f ... n-krijgen/

Anoniem_65bb5cd7ce1a4 vrijdag 6 oktober 2023 om 17:45

Het lijkt me ook goed om je van te voren te realiseren dat de perfecte ouder niet bestaat, iedereen maakt weleens fouten. Alles goed willen doen is onmogelijk dus sta jezelf hier en daar een foutje of onhandigheid toe zonder meteen een metershoog schuldgevoel te krijgen. Mits je natuurlijk je kind geen grote schade toebrengt.

Check ook even topics als "wat ik mijn kind heb aangedaan (of iets soortsgelijks)" om te relativeren als je wel een keertje je kind in een iets te warm badje doet, per ongeluk achteruit stappend op een handje gaat staan of te lang het linkervoetje in de rechterschoen probeert te stoppen. De eerste keer zal je je enorm schuldig voelen, maar dit overkomt bijna iedereen wel eens.

slekire zaterdag 7 oktober 2023 om 13:17

Hoewel ik je helemaal begrijp, want zo ben ik ook, heb ik een tijdje na mijn bevalling een boekverbranding overwogen. Ik heb me veel teveel aangetrokken van al die "experts" en me vreselijk druk gemaakt om de vaak tegenstrijdige en nogal dwingende adviezen. Had ik maar wat meer op mn gevoel vertrouwd. Dat deed ik bij kind twee veel meer en dat ging daarom voor mij ook een stuk meer ontspannen, dat eerste jaar. Maar goed, dan heb je de ervaring al eens gehad.
Wat mij erg hielp was een suffe tegeltjes uitspraak van mijn verloskundige "als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat".

canis-felis zaterdag 7 oktober 2023 om 13:29

tortelduif schreef: ↑
04-10-2023 17:53
Ik was in therapie toen wij een kinderwens hadden, vanwege iets dat gerelateerd is aan mijn ouders en mijn eigen jeugd. Ik heb onze kinderwens toen wel besproken tijdens de therapie. Maar als ik niet al een therapeut had gehad had ik dat niet gedaan, achteraf was ik banger voor dingen dan nodig (bang heel heftig geconfronteerd te worden met nare dingen uit mijn eigen verleden, bang patronen van mijn ouder door te geven etc.)

Verder hebben partner en ik vooral gepraat over de praktische kant; hoe doen we het met werk, opvang, financieel, zorg voor het kind.

Doorgeven van patronen in negatieve zin of zelfs trauma vind ik niet echt iets waar je 'onnodig' bang voor kunt zijn; als dat risico er is, lijkt mij wel dat je daarnaar kijkt voor je kinderen krijgt.

Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.

canis-felis zaterdag 7 oktober 2023 om 13:38

Aviendha schreef: ↑
04-10-2023 22:07
Mijn ouders hebben ook fouten gemaakt die ik niet wil maken, maar ik ben me daar sterk van bewust en maak die specifieke fouten niet (tot nu toe). Ik zal vast andere fouten (gaan) maken. Dat hoort er ook bij, je krijgt er geen gebruiksaanwijzing bij. Als jij je kind niet streng religieus wil opvoeden doe je dat toch gewoon niet? Je bent je er in elk geval van bewust, dus ik denk dat het wel goedkomt!

Je ervan bewust zijn lijkt mij inderdaad al een goed begin. Dan kun je alsnog eens naar zoiets kijken als je merkt dat er toch ongewenste patronen in sluipen of als je er niet uit komt.

Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.

canis-felis zaterdag 7 oktober 2023 om 13:50

Aviendha schreef: ↑
05-10-2023 08:02
Stel het gaat hier om slaan, dat kan je heel bewust niet doen. Meer psychische dingen zoals emoties bagatelliseren is lastiger. Maar ook daar kan je je bewust van zijn dat je dat helemaal niet wil doen en er bijvoorbeeld op terug komen. Maar zoals ik al eerder schreef gaat iedereen (misschien weer andere) fouten maken

Dat weet ik, in ieder geval voor mezelf gesproken, niet. Ik heb niet normaal leren omgaan met emoties als frustratie, boosheid, etc. Er was geen ruimte voor, dus altijd opgekropt en ergens zit dat er nog steeds in een gevoel dat op kan laaien. Ik kan daarmee dealen ook door uit situaties te kunnen stappen, maar ik durf er mijn handen niet voor in het vuur te steken dat ik mijn zelfbeheersing zou behouden als ik met mijn (fictieve!) kind in een situatie zou zitten die mij zeer frustreert of boos maakt. Ik hoop het door bewustzijn wel, maar hoe de praktijk zou uitpakken weet ik niet. Er zijn diverse redenen dat ik geen kinderen heb, maar dit punt in combinatie met wat andere schade die ik zelf heb opgelopen in mijn jeugd maakt daar wel deel van uit. Ook al zou het, uiteraard, altijd mijn bewuste keuze zijn niet te slaan (en denk ik dat ik in staat zou moeten zijn bij die trigger weg te blijven).

Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.

Actieve topics