Mentaal voorbereiden op ouderschap

04-10-2023 15:11 139 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Hallo allemaal,

Ik heb hier ooit een andere nick gehad, maar kan met geen mogelijkheid meer inloggen op dat account dus heb een nieuwe aangemaakt.

Mijn man en ik hebben altijd getwijfeld over kinderen. We hebben altijd meer geneigd naar een kinderloos leven, tot begin dit jaar. Door verschillende gebeurtenissen in onze omgeving zijn we echt even stilgezet bij wat er allemaal belangrijk is in het leven. Hierdoor kwamen we ook weer op het onderwerp kinderen en bleek dat we allebei misschien toch wel graag een kindje zouden krijgen. We zijn nu op het punt dat we ons hierop willen gaan voorbereiden (voordat we gaan proberen om zwanger te raken) en ik ben benieuwd wat jullie gedaan hebben om je mentaal voor te bereiden op het ouderschap.

Ik snap dat het altijd anders zal zijn dan je je had voorgesteld en dat je het gewoon moet gaan zien etc. Dus naar antwoorden in die trant ben ik niet op zoek. Ik bedoel meer: welke boeken heb je gelezen en ben je bijvoorbeeld in therapie gegaan om evt. dingen van vroeger te verwerken ?

We willen (zoals iedereen) er graag voor zorgen dat ons kindje (als het gegund is dat te krijgen) in een zo'n fijne mogelijke omgeving ter wereld komt en voor ons hoort daar deze mentale voorbereiding ook bij. Ik hoop dat ik hier nog wat leuke, nieuwe en goede tips kan krijgen!
Alle reacties Link kopieren Quote
ik ben benieuwd wat jullie gedaan hebben om je mentaal voor te bereiden op het ouderschap.
Niks, die baby kwam gewoon.
Honey, you should see me in a crown
Hier ook niks. Geen boeken gelezen, niet in therapie geweest, helemaal niks.
Alle reacties Link kopieren Quote
We hebben ons niet voorbereid. We hebben er wel over gepraat. Fysiek gezien uiteraard gestopt met de pil en begonnen met het slikken van foliumzuur. Verder cyclus in kaart gebracht. Je mentaal voorbereiden op het ouderschap kan ook tijdens de zwangerschap. Niet iedereen is meteen zwanger. Bij ons duurde dat drie jaar.
Alle reacties Link kopieren Quote
Eurus schreef:
04-10-2023 17:35
Niks, die baby kwam gewoon.
Niet geklust? :rofl:

Verder eens, ouderschap is iets dat niet te plannen valt.
Je kan hooguit kijken of je kwa opvoeding op 1 lijn ligt maar verder is het afwachten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Niets. We wilden een kind, kregen die en het was allemaal zo bizar anders dan voorgesteld. Geen boeken, geen mamagroepjes of zwangerschapgym/yoga, niets.


En ik denk wel: bij twijfel niet doen.

Bij het wel willen: Praat van te voren over opvoeding maar ook over dingen als over geld, verdeling werk en zorg, huishouden. En zeer gedetailleerd is wenselijk.
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb ook niks gedaan ter mentale voorbereiding in de trant die jij zoekt. En ken ook niemand die dat wel heeft gedaan. Ben wel benieuwd waarom je denkt dat het iets gebruikelijks is? Of lijkt te denken.
Forget about what I said; the lights are gone and the party's over
Alle reacties Link kopieren Quote
Het was echt anders dan ik gedacht had.
Dat gevoel van eeuwig-houden-van kende ik niet.
Dat je hun pijn zelf ook voelt etc.
Ik vind het intenser dan verwacht
En in het eerste jaar was ik moe-er dan.ik ooit geweest ben
Alle reacties Link kopieren Quote
Wij hadden beiden de instelling dat als je niet bereid bent om je leven zoals dat op dat moment is op te geven, je dan niet aan kinderen moet beginnen. Tot zoverre de mentale voorbereiding.
Verder weet je inderdaad echt niet hoe het zal zijn voordat het je overkomt. En dat geldt zowel voor het kind als voor je partner als ouder: wij dachten over de belangrijkste dingen op een lijn te zitten. Totdat de jongste na dertien jaar verklaarde trans te zijn.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
Mentale voorbereiding niks aan gedaan. Ze waren gewenst een dat was voor ons genoeg.

Globaal besproken hoe we de zorg en zo zouden verdelen. Daar was een strakkere planning handig geweest want ook na mijn verlof kwam er veel op mij neer. Gelukkig konden we dat wel uitspreken naar elkaar en komen we dat oplossen. Helaas zie ik ook vaak genoeg dat dat niet lukt.

Meestal heeft de man dan nog heel traditionele ideeën over zorg en huishouden en inkomen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik was in therapie toen wij een kinderwens hadden, vanwege iets dat gerelateerd is aan mijn ouders en mijn eigen jeugd. Ik heb onze kinderwens toen wel besproken tijdens de therapie. Maar als ik niet al een therapeut had gehad had ik dat niet gedaan, achteraf was ik banger voor dingen dan nodig (bang heel heftig geconfronteerd te worden met nare dingen uit mijn eigen verleden, bang patronen van mijn ouder door te geven etc.)

Verder hebben partner en ik vooral gepraat over de praktische kant; hoe doen we het met werk, opvang, financieel, zorg voor het kind.
Als je je baby eenmaal in je armen hebt dan doet die hele voorbereiding er totaal niet meer toe.

Al je principes gaan overboord als ze het comfort van je baby of van jouzelf in de weg zitten.

En ouder zijn gaat niet alleen over een baby hebben maar vooral over de 18 jaar daarna. En daar kun je je onmogelijk op voorbereiden. Je weet niet wat voor kind je krijgt en hoe het leven, van je kind en van jouzelf zich zal ontwikkelen in die 18 jaar.

Mijn advies, regel de praktische zaken goed en groei met je kind mee. Accepteer dat de perfecte opvoeding niet bestaat en maak vele mooie herinneringen.
Alle reacties Link kopieren Quote
granny71 schreef:
04-10-2023 17:41
Niet geklust? :rofl:

Verder eens, ouderschap is iets dat niet te plannen valt.
Je kan hooguit kijken of je kwa opvoeding op 1 lijn ligt maar verder is het afwachten.
Mentaal klussen? Niks aan :P
Honey, you should see me in a crown
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik denk dat je je er niet echt op kunt voorbereiden. Boeken lezen over ouderschap is leuk, maar de realiteit is toch altijd anders.

Ik denk dat je behoefte om mentaal helemaal voorbereid te zijn, alleen maar zorgt voor hooggespannen verwachtingen en daarmee teleurstelling en frustratie. Terwijl als je er wat meer ‘go with the flow’ in staat, je er veel meer van kunt genieten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Het lijkt mij de beste voorbereiding om deze voorbereiding eens lekker los te laten. Tenzij je ECHT nog enorm twijfelt of grote fysieke of mentale issues hebben is het belangrijkste te leren en durven loslaten. Controle kwijtraken en dat accepteren en meebewegen. Ik denk echt dat je niks opschiet met boeken lezen over het ouderschap.
Alle reacties Link kopieren Quote
Eens met de rest.
Niks mentaal voorbereid, dat kun je ook niet want je weet niet hoe het zal zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Niks, behalve opgeven voor Bso en basisschool :facepalm:
Alle reacties Link kopieren Quote
Om te relativeren.

Het is waanzinnig moeilijk om je voor te stellen hoeveel je leven verandert als je 365/24/7 - letterlijk elke minuut van elke dag - moet zorgen voor een compleet hulpeloos ding, dat vervolgens opgroeit, dingen leert en dan ook nog eens een eigen mening gaat hebben.
Zo moeilijk voor te stellen dat aankomende ouders het al bijzonder genoeg vinden om in een groot evenement te 'onthullen' dat hun kind hetzelfde geslacht heeft als 50% van de wereldbevolking.
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hier ook niet mentaal voorbereid, maar toen bleek ik zwanger te zijn van een tweeling. Dus toen heb ik wel een boek over tweelingouders gelezen, maar vooral om de praktische tips.

Wat ik wel zou aanraden is het hebben over de belangrijke dingen of dat uitzoeken: hoeveel kost het, waar zijn de dichtstbijzijnde kinderdagopvangcentra, hoe vol zitten zij en kunnen ze wel opvang bieden (wij willen nu 3 middagen BSO maar de wachtlijst is lang dus ze kunnen er nu maar 1 bieden...), hoe doen we het als ons kind ziek is (wie gaat dan weg van werk? Kunnen we hulp krijgen van familie?), wie of hoe doen we de derde shift, hebben we huishoudster nodig (en kan je dat betalen?), ouderschapsverlof nemen, boodschappenservice, etc.

En heel veel (praktische) dingen Google ik.

Het is mooi én zwaar. En er zijn genoeg dingen waar je je niet op kan voorbereiden. Ik had bijvoorbeeld een hele zware zwangerschap en de bevalling was een eitje. En ik heb een paar vriendinnen waarbij het andersom was en waarvan de eerste 2 a 3 maanden verschrikkelijk waren. Maar dat doe je samen dus dat is het allerbelangrijkste: dat je dit samen wil en doet - in de goede en slechte tijden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Vooral veel praten samen. Hoe denk je over de opvoeding? Hoe zie je de taakverdeling voor je? Financiën? Wat als je geen gezond kindje in je buik hebt?
Alle reacties Link kopieren Quote
Suniva schreef:
04-10-2023 17:57
Als je je baby eenmaal in je armen hebt dan doet die hele voorbereiding er totaal niet meer toe.

Al je principes gaan overboord als ze het comfort van je baby of van jouzelf in de weg zitten.

En ouder zijn gaat niet alleen over een baby hebben maar vooral over de 18 jaar daarna. En daar kun je je onmogelijk op voorbereiden. Je weet niet wat voor kind je krijgt en hoe het leven, van je kind en van jouzelf zich zal ontwikkelen in die 18 jaar.
Het is met 18 niet over hoor
Procne schreef:
04-10-2023 17:59
Ik denk dat je behoefte om mentaal helemaal voorbereid te zijn, alleen maar zorgt voor hooggespannen verwachtingen en daarmee teleurstelling en frustratie. Terwijl als je er wat meer ‘go with the flow’ in staat, je er veel meer van kunt genieten.
Maar daar kun je dan toch iets mee doen? Een beetje leren om los te laten?

En laat je echt al je principes los omwille van je kind? Dat lijkt me een heel vreemde gewaarwording... (Oh, ik bedoel jou niet, maar een vorige poster!)

Sorry, TO: geen kinderen dus geen ervaring, maar wel benieuwd hiernaar.
Lila-Linda schreef:
04-10-2023 18:37
Het is met 18 niet over hoor
Klopt. Ik dacht eerst aan 25, vond ik ook niks, toen heb ik er 18 van gemaakt maar eigenlijk is het gewoon de rest van je leven :).
Mia schreef:
04-10-2023 18:45
Maar daar kun je dan toch iets mee doen? Een beetje leren om los te laten?

En laat je echt al je principes los omwille van je kind? Dat lijkt me een heel vreemde gewaarwording... (Oh, ik bedoel jou niet, maar een vorige poster!)

Sorry, TO: geen kinderen dus geen ervaring, maar wel benieuwd hiernaar.
Als die principes jou of je kind belemmeren, ja. Het begint meestal klein met principes over spenen en in eigen bed slapen. En na een paar jaar moet je concluderen dat je echt de perfecte opvoeder was. Tot je zelf een kind kreeg.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zou niet weten welke, maar mijn vriendin heeft heel veel boeken gelezen. Wóédend was ze, want in al die boeken stond wat anders!
Daarna heeft ze nog best lang van de ene naar de andere goeroe gelopen met het kind in een schapenwollen rompertje in de draagdoek uit de Andes, haar kind op een privéschool gedaan, thuisblijfmoeder geworden en zichzelf en haar omgeving (inclusief kinderen) behoorlijk in de weg gezeten.

Ik zou willen dat ik bovenstaande verzonnen had, maar helaas.
Imagine

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven