Kinderen
alle pijlers
Mijn eenzame zoon
donderdag 18 maart 2021 om 21:54
Lieve dames,
Ik lees al erg lang mee, maar heb nog nooit zelf een topic gestart. Maar nu kan ik toch echt wel wat goed advies gebruiken...
Even kort wat voorgeschiedenis: Ik ben midden 40 en ben nu ruim 20 jaar samen met mijn partner. Beiden een goede baan en we wonen in een fijn huis. Samen hebben we 2 kinderen gekregen, een zoon en een dochter. Helaas is onze dochter kort na haar geboorte overleden en konden we daarna geen kinderen meer krijgen. Dat was wel even pittig, maar als gezin hebben we het een plekje kunnen geven. We namens ons voor om er met z'n drieën iets moois van te maken.
Toch loopt het nu al een tijdje moeizaam. Er zijn namelijk veel zorgen om onze zoon, die inmiddels een puber is in de middenbouw van de middelbare school. Onze zoon ontwikkelt zich al vanaf zijn geboorte erg traag. Al op de kleuterschool viel dat op en na wat tests bleek dat hij zeer moeilijk lerend was en een laag IQ had. Op dat moment was dat naar, maar voor ons geen grote ramp. Hij was een blij mannetje, lief en gezellig en nadat hij overgeplaatst was naar het speciaal basisonderwijs ontwikkelde hij zich op zijn eigen manier redelijk. Wij vonden het vooral belangrijk dat hij gelukkig was, wat hij ook zou gaan doen in het leven.
Maar de laatste jaren gaat het niet goed. Onze zoon heeft het lijf van een puber, maar mentaal is het nog steeds een kind. Nog altijd heeft hij vooral belangstelling voor kinderfilms, heeft hij een plank vol Playmobil en Spidermanspullen en kijkt hij nog steeds naar K3. Interesse voor serieuzere zaken heeft hij niet, hobby's of interesses evenmin. Alleen scouting vindt hij leuk om te doen, maar dat is maar een paar uur per week.
Op zich hoeft dit alles geen probleem te zijn, maar dat wordt het wel omdat hij geen aansluiting meer vindt bij zijn leeftijdsgenoten. Hij heeft nooit veel echte vrienden gehad, maar sprak wel regelmatig met andere kinderen af. Maar deze kinderen zijn inmiddels allemaal afgehaakt en er is al een tijd niemand meer over. Waar andere kinderen appen, online met elkaar optrekken of afspreken zit mijn zoon alleen thuis filmpjes te kijken op zijn telefoon. Als ik er met hem over praat, dan zegt hij dat hij zich alleen voelt en graag vrienden wil. En hij probeert ook nog steeds af te spreken met kinderen die hij aardig vindt. Maar hij wordt steeds afgewezen, ook door de kinderen uit zijn speciale onderwijsklas.
Het gevolg van de situatie is dat hij alleen maar bij ons op de bank zit en met ons wil spelen. Want er is ook geen broer of zus in huis om mee op te trekken. En dat zorgt thuis ook voor spanning. Mijn man kan het echt niet handelen, die grote puber met zijn kinderliedjes op de bank. Hij sluit zich steeds vaker af en reageert niet of kortaf. Ikzelf probeer de moed erin te houden, dingen met zoon samen te doen en hem te helpen. Want het is zo'n lieverd. Maar ik moet ook nog (thuis) werken, een huishouden draaiend houden en zorgen voor mijn zieke moeder. En ook ik word niet vrolijk van filmpjes van verklede volwassen Spidermannen en K3. Maar andere dingen boeien hem gewoon echt niet.
De laatste tijd groeit het ons boven het hoofd. We willen hem zo graag helpen, gelukkig zien. Maar we weten niet meer hoe. Er is al zoveel geprobeerd: sociale vaardigheidstrainingen, stichting MEE, een coach, scouting, verschillende sporten. Maar het lijkt alsof er voor hem eigenlijk niets mogelijk is. Om het hard te zeggen: hij is niet beperkt genoeg voor intensievere begeleiding, maar kan ook niet in het reguliere leven mee komen. Het frustreert, heel erg.
En dus ben ik op zoek naar tips, ervaringen, oplossingen of een hart onder de riem. Is er iemand die even wil meedenken met mij?
Liefs,
Abmis
Ik lees al erg lang mee, maar heb nog nooit zelf een topic gestart. Maar nu kan ik toch echt wel wat goed advies gebruiken...
Even kort wat voorgeschiedenis: Ik ben midden 40 en ben nu ruim 20 jaar samen met mijn partner. Beiden een goede baan en we wonen in een fijn huis. Samen hebben we 2 kinderen gekregen, een zoon en een dochter. Helaas is onze dochter kort na haar geboorte overleden en konden we daarna geen kinderen meer krijgen. Dat was wel even pittig, maar als gezin hebben we het een plekje kunnen geven. We namens ons voor om er met z'n drieën iets moois van te maken.
Toch loopt het nu al een tijdje moeizaam. Er zijn namelijk veel zorgen om onze zoon, die inmiddels een puber is in de middenbouw van de middelbare school. Onze zoon ontwikkelt zich al vanaf zijn geboorte erg traag. Al op de kleuterschool viel dat op en na wat tests bleek dat hij zeer moeilijk lerend was en een laag IQ had. Op dat moment was dat naar, maar voor ons geen grote ramp. Hij was een blij mannetje, lief en gezellig en nadat hij overgeplaatst was naar het speciaal basisonderwijs ontwikkelde hij zich op zijn eigen manier redelijk. Wij vonden het vooral belangrijk dat hij gelukkig was, wat hij ook zou gaan doen in het leven.
Maar de laatste jaren gaat het niet goed. Onze zoon heeft het lijf van een puber, maar mentaal is het nog steeds een kind. Nog altijd heeft hij vooral belangstelling voor kinderfilms, heeft hij een plank vol Playmobil en Spidermanspullen en kijkt hij nog steeds naar K3. Interesse voor serieuzere zaken heeft hij niet, hobby's of interesses evenmin. Alleen scouting vindt hij leuk om te doen, maar dat is maar een paar uur per week.
Op zich hoeft dit alles geen probleem te zijn, maar dat wordt het wel omdat hij geen aansluiting meer vindt bij zijn leeftijdsgenoten. Hij heeft nooit veel echte vrienden gehad, maar sprak wel regelmatig met andere kinderen af. Maar deze kinderen zijn inmiddels allemaal afgehaakt en er is al een tijd niemand meer over. Waar andere kinderen appen, online met elkaar optrekken of afspreken zit mijn zoon alleen thuis filmpjes te kijken op zijn telefoon. Als ik er met hem over praat, dan zegt hij dat hij zich alleen voelt en graag vrienden wil. En hij probeert ook nog steeds af te spreken met kinderen die hij aardig vindt. Maar hij wordt steeds afgewezen, ook door de kinderen uit zijn speciale onderwijsklas.
Het gevolg van de situatie is dat hij alleen maar bij ons op de bank zit en met ons wil spelen. Want er is ook geen broer of zus in huis om mee op te trekken. En dat zorgt thuis ook voor spanning. Mijn man kan het echt niet handelen, die grote puber met zijn kinderliedjes op de bank. Hij sluit zich steeds vaker af en reageert niet of kortaf. Ikzelf probeer de moed erin te houden, dingen met zoon samen te doen en hem te helpen. Want het is zo'n lieverd. Maar ik moet ook nog (thuis) werken, een huishouden draaiend houden en zorgen voor mijn zieke moeder. En ook ik word niet vrolijk van filmpjes van verklede volwassen Spidermannen en K3. Maar andere dingen boeien hem gewoon echt niet.
De laatste tijd groeit het ons boven het hoofd. We willen hem zo graag helpen, gelukkig zien. Maar we weten niet meer hoe. Er is al zoveel geprobeerd: sociale vaardigheidstrainingen, stichting MEE, een coach, scouting, verschillende sporten. Maar het lijkt alsof er voor hem eigenlijk niets mogelijk is. Om het hard te zeggen: hij is niet beperkt genoeg voor intensievere begeleiding, maar kan ook niet in het reguliere leven mee komen. Het frustreert, heel erg.
En dus ben ik op zoek naar tips, ervaringen, oplossingen of een hart onder de riem. Is er iemand die even wil meedenken met mij?
Liefs,
Abmis
vrijdag 19 maart 2021 om 08:44
Ach, wat verdrietig zeg. Ook omdat hij zelf wel behoefte aan vrienden heeft.
Je hebt veel geprobeerd zo te lezen en toch denk ik dat je hulp moet zoeken. Want het gaat gewoon niet goed en hij valt tussen wal en schip.
Is de huisarts een idee, of een maatschappelijk werker?
Waarom kon stichting MEE niets voor hem doen?
Je hebt veel geprobeerd zo te lezen en toch denk ik dat je hulp moet zoeken. Want het gaat gewoon niet goed en hij valt tussen wal en schip.
Is de huisarts een idee, of een maatschappelijk werker?
Waarom kon stichting MEE niets voor hem doen?
vrijdag 19 maart 2021 om 08:48
Hij is van speciaal onderwijs naar gewoon middelbaar onderwijs gegaan en daar vind hij nu geen aansluiting?
Middelbare school is maar een korte tijd van zijn leven, het kan best zijn dat hij daarna zijn leven met jullie hulp zo kan inrichten dat hij wel gelukkig kan zijn.
En mbt zorg van je moeder, kan je daar geen uitbesteding voor vinden?
Heb je nog broers of zussen? Wat doe je daar allemaal voor? Soms kan je geen mantelzorger zijn voor mensen buiten je eigen gezin.
Middelbare school is maar een korte tijd van zijn leven, het kan best zijn dat hij daarna zijn leven met jullie hulp zo kan inrichten dat hij wel gelukkig kan zijn.
En mbt zorg van je moeder, kan je daar geen uitbesteding voor vinden?
Heb je nog broers of zussen? Wat doe je daar allemaal voor? Soms kan je geen mantelzorger zijn voor mensen buiten je eigen gezin.
vrijdag 19 maart 2021 om 08:53
Ik kan me goed voorstellen dat het heel lastig is om te voelen dat je kind sociaal tekort komt. Zeker als hij zelf ook bevestigd dat dit ook zo is. Aangezien je aangeeft dat het vermoedelijk aan zijn lichte beperking ligt en zijn kinderlijke interesses is het nog een optie om te kijken of hij met wat jongere kinderen in contact kan komen bijv via de scouting “meehelpen” op een jongere groep? En dan juist wel in de rol van de oudere jongere? Wellicht dat hij daardoor ook wat groeit in zijn gedrag. Ik zou sowieso kijken of je de contacten via scouting kunt uitbreiden omdat dit wel goed gaat. Heel veel succes ermee! Ik heb gewerkt op groepen met jongeren met slechts een beperkte verstandelijke beperking (maar veelal vanwege de thuisomstandigheden) gedragsproblemen en eerlijk is eerlijk ik herken helaas het tussen wal en schip verhaal.
vrijdag 19 maart 2021 om 08:55
Zoals ik het lees, lijkt het of je zoon een licht verstandelijke beperking heeft. En dat is in de puberteit best ingewikkeld om mee om te leren gaan. Ik zou je willen aanraden om toch weer een stap naar de hulpverlening te zetten. Bijvoorbeeld naar je wijkteam van de gemeente. Maar ook MEE zou weer kunnen.
- Waar ik concreet aan zit te denken is een Maatjes project. Iemand die af en toe wat leuke dingen gaat doen met je zoon om je man en jou te ontlasten.
- Er bestaan zeker ook sporten/ vrije tijdsbesteding voor jongeren zoals je zoon. Je buurtteam kan je daar ook zeker verder bij helpen.
- Waar ik concreet aan zit te denken is een Maatjes project. Iemand die af en toe wat leuke dingen gaat doen met je zoon om je man en jou te ontlasten.
- Er bestaan zeker ook sporten/ vrije tijdsbesteding voor jongeren zoals je zoon. Je buurtteam kan je daar ook zeker verder bij helpen.
vrijdag 19 maart 2021 om 08:55
Heb je dit al eens met zijn docent(en) besproken? Als hij op het speciaal onderwijs zit zou je verwachten dat er kinderen in zijn klas of op school zijn waarmee hij bevriend kan zijn. Waarom lukt dat niet? Kan school daar iets in betekenen? Of is hij de enige in zijn klas die behoefte heeft aan sociaal contact?
Is er iets van dagbesteding op zaterdag waar hij heen zou kunnen? Daar zou Stichting MEE bij kunnen helpen. Er zijn ook hier en daar mogelijkheden om te sporten voor kinderen met een beperking. Hier in de buurt is er tennis, basketbal, voetbal en kickboksen voor deze doelgroep. Daar zou hij ook kinderen kunnen ontmoeten met vergelijkbaar niveau en interesses.
Is er iets van dagbesteding op zaterdag waar hij heen zou kunnen? Daar zou Stichting MEE bij kunnen helpen. Er zijn ook hier en daar mogelijkheden om te sporten voor kinderen met een beperking. Hier in de buurt is er tennis, basketbal, voetbal en kickboksen voor deze doelgroep. Daar zou hij ook kinderen kunnen ontmoeten met vergelijkbaar niveau en interesses.
vrijdag 19 maart 2021 om 09:06
Er bestaan ook logeerhuizen voor jongeren met een verstandelijke beperkingen. Zou dat wat kunnen zijn, zodat je bijvoorbeeld 1x per maand wat meer ruimte en vrijheid hebt en je kind een uitje.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 19 maart 2021 om 09:11
Ik zou ook eens iemand vanuit het wijkteam in de breedte mee laten kijken. Wat kan er voor je zoon, maatjesprojecten of andere begeleiding en wat kan er voor jou, verlichten mantelzorg of ondersteuning thuis. Je kan niet alles blijven dragen in je eentje. En misschien eerst eens naar de huisarts of iemand anders die je vertrouwd. Ik denk dat het goed is om stut en steun voor jezelf te zoeken. Klinkt alsof je op je tandvlees loopt.
Hou je taai!
Hou je taai!
vrijdag 19 maart 2021 om 09:15
Kan je miss leeftijdsgenoten vinden met een zelfde interesseniveau? Via lotgenotencontact met ouders of een oproep binnen je netwerk van het speciaal onderwijs, misschien is er wel een facebookgroep voor mensen met kinderen met ontwikkelingsachterstand? Al vindt je maar 1 maar een soort penvriend via videobellen ofzo, dat kan voor hem al een hoop schelen.
Je lijkt me een liefhebbende ouder.
vrijdag 19 maart 2021 om 10:15
Als hij van scouting houdt (buiten zijn) dan misschien ook van dieren verzorgen of zo? Nu met corona is misschien minder mogelijk, maar eventueel kijken naar een zorgboerderij of kinderboerderij waar hij mee kan helpen ?
Dan komt hij in contact met andere kinderen die ook van dieren houden en is er een gemeenschappelijke interesse ?
Als hij zo van verkleden houdt, is de cosplay scene misschien ook wel wat voor hem ?
Maar vergeef me als ik er naast zit met de tips - ik heb geen ervaring ermee, dus ik probeer maar even iets te delen wat in me op komt.
In elk geval knuffel voor jou en je man. Je man zit er duidelijk ook mee in zijn maag en uit dat misschien verkeerd, maar dat is waarschijnlijk ook uit frustratie omdat hij niet weet hoe hij ermee om moet gaan.
Dan komt hij in contact met andere kinderen die ook van dieren houden en is er een gemeenschappelijke interesse ?
Als hij zo van verkleden houdt, is de cosplay scene misschien ook wel wat voor hem ?
Maar vergeef me als ik er naast zit met de tips - ik heb geen ervaring ermee, dus ik probeer maar even iets te delen wat in me op komt.
In elk geval knuffel voor jou en je man. Je man zit er duidelijk ook mee in zijn maag en uit dat misschien verkeerd, maar dat is waarschijnlijk ook uit frustratie omdat hij niet weet hoe hij ermee om moet gaan.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
vrijdag 19 maart 2021 om 10:20
Wat een degradatie van het probleem van TO en haar zoon.
Op welk onderwijs zit je zoon nu, TO? Ik neem aan praktijkonderwijs? Zijn er via school ingangen waar je gebruik van kan maken? In onze kennissenkring is iemand vanuit het SVO bijvoorbeeld 1 dag in de week een "stage" gaan doen op een plek die hem past als een handschoen. Welke interesses heeft je zoon nog meer, buiten spiderman en K3? Wat lijkt hem leuk om later te gaan doen? Is daar al iets waar je bij kan gaan aanhaken, of is hij daarin ook nog erg jong?
Je klinkt als een hele lieve, warme moeder. Je zoon heeft het met je getroffen!
vrijdag 19 maart 2021 om 10:22
Deze degradatie zoals jij dat noemt komt voort uit het opvoeden van een zoon met autisme. Maar goed, ik laat het aan jou over, jij hebt vast meer expertise.Pergamon schreef: ↑19-03-2021 10:20Wat een degradatie van het probleem van TO en haar zoon.
Op welk onderwijs zit je zoon nu, TO? Ik neem aan praktijkonderwijs? Zijn er via school ingangen waar je gebruik van kan maken? In onze kennissenkring is iemand vanuit het SVO bijvoorbeeld 1 dag in de week een "stage" gaan doen op een plek die hem past als een handschoen. Welke interesses heeft je zoon nog meer, buiten spiderman en K3? Wat lijkt hem leuk om later te gaan doen? Is daar al iets waar je bij kan gaan aanhaken, of is hij daarin ook nog erg jong?
Je klinkt als een hele lieve, warme moeder. Je zoon heeft het met je getroffen!
vrijdag 19 maart 2021 om 10:26
Doe niet zo flauw zeg. Ik reageer zelden of nooit op een vervelende manier. TO zit met een situatie, het verdriet springt uit de OP. Ik vond je reactie weinig invoelend. Ook al is haar zoon een "laatbloeier", dan lost dat nu toch niet op dat er een jongen eenzaam loopt te zijn, geen aansluiting heeft en dat dat verdriet brengt in een gezin? Daarbij is de kans aannemelijk dat haar zoon, ondanks dat hij zich ongetwijfeld nog verder zal blijven ontwikkelen, zich eenzaam zal blijven voelen. Hij valt tussen wal en schip, en dat is een een hele lastige positie. En ja, daar heb ik inderdaad (ook in mijn werkzame leven) ervaring mee.
vrijdag 19 maart 2021 om 10:34
Ik adviseer de moeder om veel met hem te communiceren en dat communiceren zorgt ervoor dat er nieuwe verbindingen worden gemaakt in het brein en aldus de zoon met de tijd steeds meer flexibel en wijzer wordt in zijn gedachtegangen en er dus groei ontstaat.Pergamon schreef: ↑19-03-2021 10:26Doe niet zo flauw zeg. Ik reageer zelden of nooit op een vervelende manier. TO zit met een situatie, het verdriet springt uit de OP. Ik vond je reactie weinig invoelend. Ook al is haar zoon een "laatbloeier", dan lost dat nu toch niet op dat er een jongen eenzaam loopt te zijn, geen aansluiting heeft en dat dat verdriet brengt in een gezin? Daarbij is de kans aannemelijk dat haar zoon, ondanks dat hij zich ongetwijfeld nog verder zal blijven ontwikkelen, zich eenzaam zal blijven voelen. Hij valt tussen wal en schip, en dat is een een hele lastige positie. En ja, daar heb ik inderdaad (ook in mijn werkzame leven) ervaring mee.
Er bestaat geen quick fix, het heeft tijd nodig en om de zoon te krijgen op een wenselijk niveau is heel veel vragen stellen tijdens prettige gesprekken een heel goed middel waar hij de rest van zijn leven profijt van kan hebben.
Het is overigens de bedoeling dat die vragen uitdagend zijn en de moeder zich niet aanpast aan het niveau van haar zoon nu.
anoniem_64c64bf305ae7 wijzigde dit bericht op 19-03-2021 10:36
0.23% gewijzigd
vrijdag 19 maart 2021 om 10:34
Ik lees even mee, ik herken veel dingen. Mijn zoon heeft hier ook mee te maken met weliswaar andere problematiek maar wel hetzelfde issue: hij is "te goed" voor het reguliere aanbod aan hulpverlening maar "te slecht" om in het dagelijks leven succesvol te kunnen functioneren. En hoewel dat al lang speelt en ik ook al heel veel wegen heb bewandeld komt het er in praktijk eigenlijk op neer dat er gewoon geen hulp is voor kinderen die op die manier tussen wal en schip vallen.
Ik ben er diepverdrietig en erg ongelukkig door, maar mijn zoon is dat nog vele malen erger.
Ik voel dus met je mee, maar heb helaas geen gouden tip of hulp voor je. Wist ik die maar.
Ik ben er diepverdrietig en erg ongelukkig door, maar mijn zoon is dat nog vele malen erger.
Ik voel dus met je mee, maar heb helaas geen gouden tip of hulp voor je. Wist ik die maar.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 19 maart 2021 om 10:37
Cateautje schreef: ↑19-03-2021 10:34Ik adviseer de moeder om veel met hem te communiceren en dat communiceren zorgt ervoor dat er nieuwe verbindingen worden gemaakt in het brein en aldus de zoon met de tijd steeds meer flexibele en wijzer wordt in zijn gedachtegangen en er dus groei ontstaat.
Er bestaat geen quick fix, het heeft tijd nodig en om de zoon te krijgen op een wenselijk niveau is heel veel vragen stellen tijdens prettige gesprekken een heel goed middel waar hij de rest van zijn leven profijt van kan hebben.
Het is overigens de bedoeling dat die vragen uitdagend zijn en de moeder zich niet aanpast op het niveau van haar zoon nu.
Zoon van TO heeft geen autisme, hij heeft een laag IQ. Dat is een ander type problematiek, waarbij eenzaamheid onder deze jongeren (en volwassenen) een veel vaker voorkomend probleem is.
Er is overigens niks mis met veel communiceren, maar ik heb niet het idee dat daar iets aan schort.
vrijdag 19 maart 2021 om 10:37
Hij is toch niet verstandelijk beperkt?viva-amber schreef: ↑19-03-2021 09:06Er bestaan ook logeerhuizen voor jongeren met een verstandelijke beperkingen. Zou dat wat kunnen zijn, zodat je bijvoorbeeld 1x per maand wat meer ruimte en vrijheid hebt en je kind een uitje.
Frankly my dear, I don"t give a damn
vrijdag 19 maart 2021 om 10:40
Dat lage IQ had mijn zoon ook en daar bleek iets aan te doen.Pergamon schreef: ↑19-03-2021 10:37Zoon van TO heeft geen autisme, hij heeft een laag IQ. Dat is een ander type problematiek, waarbij eenzaamheid onder deze jongeren (en volwassenen) een veel vaker voorkomend probleem is.
Er is overigens niks mis met veel communiceren, maar ik heb niet het idee dat daar iets aan schort.
Je veegt me van tafel zonder stil te staan bij wat ik nou eigenlijk opper en dat is ook een ernstige vorm van negativiteit.
vrijdag 19 maart 2021 om 10:48
Het lijkt me goed om deze discussie hier niet verder voort te zetten.
Ik wens TO en haar zoon het allerbeste.
