Kinderen
alle pijlers
Mijn eenzame zoon
donderdag 18 maart 2021 om 21:54
Lieve dames,
Ik lees al erg lang mee, maar heb nog nooit zelf een topic gestart. Maar nu kan ik toch echt wel wat goed advies gebruiken...
Even kort wat voorgeschiedenis: Ik ben midden 40 en ben nu ruim 20 jaar samen met mijn partner. Beiden een goede baan en we wonen in een fijn huis. Samen hebben we 2 kinderen gekregen, een zoon en een dochter. Helaas is onze dochter kort na haar geboorte overleden en konden we daarna geen kinderen meer krijgen. Dat was wel even pittig, maar als gezin hebben we het een plekje kunnen geven. We namens ons voor om er met z'n drieën iets moois van te maken.
Toch loopt het nu al een tijdje moeizaam. Er zijn namelijk veel zorgen om onze zoon, die inmiddels een puber is in de middenbouw van de middelbare school. Onze zoon ontwikkelt zich al vanaf zijn geboorte erg traag. Al op de kleuterschool viel dat op en na wat tests bleek dat hij zeer moeilijk lerend was en een laag IQ had. Op dat moment was dat naar, maar voor ons geen grote ramp. Hij was een blij mannetje, lief en gezellig en nadat hij overgeplaatst was naar het speciaal basisonderwijs ontwikkelde hij zich op zijn eigen manier redelijk. Wij vonden het vooral belangrijk dat hij gelukkig was, wat hij ook zou gaan doen in het leven.
Maar de laatste jaren gaat het niet goed. Onze zoon heeft het lijf van een puber, maar mentaal is het nog steeds een kind. Nog altijd heeft hij vooral belangstelling voor kinderfilms, heeft hij een plank vol Playmobil en Spidermanspullen en kijkt hij nog steeds naar K3. Interesse voor serieuzere zaken heeft hij niet, hobby's of interesses evenmin. Alleen scouting vindt hij leuk om te doen, maar dat is maar een paar uur per week.
Op zich hoeft dit alles geen probleem te zijn, maar dat wordt het wel omdat hij geen aansluiting meer vindt bij zijn leeftijdsgenoten. Hij heeft nooit veel echte vrienden gehad, maar sprak wel regelmatig met andere kinderen af. Maar deze kinderen zijn inmiddels allemaal afgehaakt en er is al een tijd niemand meer over. Waar andere kinderen appen, online met elkaar optrekken of afspreken zit mijn zoon alleen thuis filmpjes te kijken op zijn telefoon. Als ik er met hem over praat, dan zegt hij dat hij zich alleen voelt en graag vrienden wil. En hij probeert ook nog steeds af te spreken met kinderen die hij aardig vindt. Maar hij wordt steeds afgewezen, ook door de kinderen uit zijn speciale onderwijsklas.
Het gevolg van de situatie is dat hij alleen maar bij ons op de bank zit en met ons wil spelen. Want er is ook geen broer of zus in huis om mee op te trekken. En dat zorgt thuis ook voor spanning. Mijn man kan het echt niet handelen, die grote puber met zijn kinderliedjes op de bank. Hij sluit zich steeds vaker af en reageert niet of kortaf. Ikzelf probeer de moed erin te houden, dingen met zoon samen te doen en hem te helpen. Want het is zo'n lieverd. Maar ik moet ook nog (thuis) werken, een huishouden draaiend houden en zorgen voor mijn zieke moeder. En ook ik word niet vrolijk van filmpjes van verklede volwassen Spidermannen en K3. Maar andere dingen boeien hem gewoon echt niet.
De laatste tijd groeit het ons boven het hoofd. We willen hem zo graag helpen, gelukkig zien. Maar we weten niet meer hoe. Er is al zoveel geprobeerd: sociale vaardigheidstrainingen, stichting MEE, een coach, scouting, verschillende sporten. Maar het lijkt alsof er voor hem eigenlijk niets mogelijk is. Om het hard te zeggen: hij is niet beperkt genoeg voor intensievere begeleiding, maar kan ook niet in het reguliere leven mee komen. Het frustreert, heel erg.
En dus ben ik op zoek naar tips, ervaringen, oplossingen of een hart onder de riem. Is er iemand die even wil meedenken met mij?
Liefs,
Abmis
Ik lees al erg lang mee, maar heb nog nooit zelf een topic gestart. Maar nu kan ik toch echt wel wat goed advies gebruiken...
Even kort wat voorgeschiedenis: Ik ben midden 40 en ben nu ruim 20 jaar samen met mijn partner. Beiden een goede baan en we wonen in een fijn huis. Samen hebben we 2 kinderen gekregen, een zoon en een dochter. Helaas is onze dochter kort na haar geboorte overleden en konden we daarna geen kinderen meer krijgen. Dat was wel even pittig, maar als gezin hebben we het een plekje kunnen geven. We namens ons voor om er met z'n drieën iets moois van te maken.
Toch loopt het nu al een tijdje moeizaam. Er zijn namelijk veel zorgen om onze zoon, die inmiddels een puber is in de middenbouw van de middelbare school. Onze zoon ontwikkelt zich al vanaf zijn geboorte erg traag. Al op de kleuterschool viel dat op en na wat tests bleek dat hij zeer moeilijk lerend was en een laag IQ had. Op dat moment was dat naar, maar voor ons geen grote ramp. Hij was een blij mannetje, lief en gezellig en nadat hij overgeplaatst was naar het speciaal basisonderwijs ontwikkelde hij zich op zijn eigen manier redelijk. Wij vonden het vooral belangrijk dat hij gelukkig was, wat hij ook zou gaan doen in het leven.
Maar de laatste jaren gaat het niet goed. Onze zoon heeft het lijf van een puber, maar mentaal is het nog steeds een kind. Nog altijd heeft hij vooral belangstelling voor kinderfilms, heeft hij een plank vol Playmobil en Spidermanspullen en kijkt hij nog steeds naar K3. Interesse voor serieuzere zaken heeft hij niet, hobby's of interesses evenmin. Alleen scouting vindt hij leuk om te doen, maar dat is maar een paar uur per week.
Op zich hoeft dit alles geen probleem te zijn, maar dat wordt het wel omdat hij geen aansluiting meer vindt bij zijn leeftijdsgenoten. Hij heeft nooit veel echte vrienden gehad, maar sprak wel regelmatig met andere kinderen af. Maar deze kinderen zijn inmiddels allemaal afgehaakt en er is al een tijd niemand meer over. Waar andere kinderen appen, online met elkaar optrekken of afspreken zit mijn zoon alleen thuis filmpjes te kijken op zijn telefoon. Als ik er met hem over praat, dan zegt hij dat hij zich alleen voelt en graag vrienden wil. En hij probeert ook nog steeds af te spreken met kinderen die hij aardig vindt. Maar hij wordt steeds afgewezen, ook door de kinderen uit zijn speciale onderwijsklas.
Het gevolg van de situatie is dat hij alleen maar bij ons op de bank zit en met ons wil spelen. Want er is ook geen broer of zus in huis om mee op te trekken. En dat zorgt thuis ook voor spanning. Mijn man kan het echt niet handelen, die grote puber met zijn kinderliedjes op de bank. Hij sluit zich steeds vaker af en reageert niet of kortaf. Ikzelf probeer de moed erin te houden, dingen met zoon samen te doen en hem te helpen. Want het is zo'n lieverd. Maar ik moet ook nog (thuis) werken, een huishouden draaiend houden en zorgen voor mijn zieke moeder. En ook ik word niet vrolijk van filmpjes van verklede volwassen Spidermannen en K3. Maar andere dingen boeien hem gewoon echt niet.
De laatste tijd groeit het ons boven het hoofd. We willen hem zo graag helpen, gelukkig zien. Maar we weten niet meer hoe. Er is al zoveel geprobeerd: sociale vaardigheidstrainingen, stichting MEE, een coach, scouting, verschillende sporten. Maar het lijkt alsof er voor hem eigenlijk niets mogelijk is. Om het hard te zeggen: hij is niet beperkt genoeg voor intensievere begeleiding, maar kan ook niet in het reguliere leven mee komen. Het frustreert, heel erg.
En dus ben ik op zoek naar tips, ervaringen, oplossingen of een hart onder de riem. Is er iemand die even wil meedenken met mij?
Liefs,
Abmis
vrijdag 19 maart 2021 om 11:58
vrijdag 19 maart 2021 om 12:02
Even een cynische opmerking.
Iedereen valt tussen wal en schip. Als je iets wil bereiken in de langdurige zorg moet je net zo lang zeuren tot ze het je geven. Het heeft niet zoveel met de persoon zelf te maken. Als je goed bent dan ben je te goed voor hulp, en als je slecht bent dan ben je te slecht voor hulp. Je moet de juiste contactpersoon treffen die het verslagje zo wil schrijven dat de gemeente jouw kind investeringswaardig vindt.
Iedereen valt tussen wal en schip. Als je iets wil bereiken in de langdurige zorg moet je net zo lang zeuren tot ze het je geven. Het heeft niet zoveel met de persoon zelf te maken. Als je goed bent dan ben je te goed voor hulp, en als je slecht bent dan ben je te slecht voor hulp. Je moet de juiste contactpersoon treffen die het verslagje zo wil schrijven dat de gemeente jouw kind investeringswaardig vindt.
vrijdag 19 maart 2021 om 12:25
Hoezo niet?
Definitie van verstandelijke beperking:
Een verstandelijke beperking is een ontwikkelingsstoornis. Mensen die dit hebben, ontwikkelen zich minder snel dan leeftijdsgenoten. De gevolgen zijn vooral merkbaar op school, in de omgang met anderen en in hoeverre ze zichzelf kunnen redden in het dagelijks leven.
Hij zit op het speciaal onderwijs en heeft als puber nog steeds de ontwikkeling van iemand rond of onder de 10/11, maar volgens jou is dat dan geen verstandelijke beperking?
Wanneer ben je dan wel verstandelijk beperkt, volgens jou?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 19 maart 2021 om 14:37
Boogschutter10 schreef: ↑19-03-2021 11:25Lastige situatie. Geduld en acceptatie werkt misschien nog het beste.
Je hebt al heel veel uitgeprobeerd.
Wellicht dat hij de scouting activiteiten meer kan uitbreiden? Dat sluit immers aan bij wat hij zelf leuk vindt. Eventueel dat je dit zelf met scouting bespreekt. Misschien kan hij meer hand- en spandiensten verrichten, assisteren bij activiteiten van andere groepen. Stimuleren dat hij ook naast de opkomsten in contact blijft met de andere scouts zodat het zich niet beperkt tot die paar uurtjes per week.
Oh, dit vind ik ook een mooie. Dan krijgt hij ook een eigen verantwoordelijkheid en een taak, naast wat meer ritme / sociale contacten.
vrijdag 19 maart 2021 om 15:58
Wat fijn, al deze reacties. Ik antwoord wat laat, omdat ik dacht dat het gisteravond niet gelukt was om het topic te plaatsen. Maar ik zie dat het nu actief is en dat er heel veel reacties tussen staan waar ik iets mee kan. Het helpt al erg om te horen dat ik niet de enige ben die dit probleem heeft....
Even alvast als reactie op de vragen:
Mijn zoon zit nu inderdaad op het praktijkonderwijs. Ik had zelf ook verwacht dat hij daar meer vrienden zou maken, omdat de jongeren daar dezelfde problematiek hebben. Maar de klik is er toch niet, vooral omdat hij niet stoer genoeg gevonden wordt. De kinderen daar zijn best hard en dat is hij niet. Ik heb daar ook met de mentor over gesproken, maar ze kunnen niet veel voor hem doen. Hij wordt namelijk niet gepest, hij heeft alleen met niemand een klik.
Bij Stichting MEE heb ik een gesprek gehad, maar in onze regio is niet veel aanbod voor jongeren onder 18 jaar. Daar komt nog bij dat hij eigenlijk niet beperkt genoeg is. Zijn IQ ligt net boven de 70 en officieel ben je dan niet verstandelijk beperkt. Toen dat in het gesprek naar voren kwam heb ik wel even iets weg moeten slikken.
Ik ga nu even alle reacties lezen en reageer later verder.
Even alvast als reactie op de vragen:
Mijn zoon zit nu inderdaad op het praktijkonderwijs. Ik had zelf ook verwacht dat hij daar meer vrienden zou maken, omdat de jongeren daar dezelfde problematiek hebben. Maar de klik is er toch niet, vooral omdat hij niet stoer genoeg gevonden wordt. De kinderen daar zijn best hard en dat is hij niet. Ik heb daar ook met de mentor over gesproken, maar ze kunnen niet veel voor hem doen. Hij wordt namelijk niet gepest, hij heeft alleen met niemand een klik.
Bij Stichting MEE heb ik een gesprek gehad, maar in onze regio is niet veel aanbod voor jongeren onder 18 jaar. Daar komt nog bij dat hij eigenlijk niet beperkt genoeg is. Zijn IQ ligt net boven de 70 en officieel ben je dan niet verstandelijk beperkt. Toen dat in het gesprek naar voren kwam heb ik wel even iets weg moeten slikken.
Ik ga nu even alle reacties lezen en reageer later verder.
vrijdag 19 maart 2021 om 16:04
abmis007 schreef: ↑19-03-2021 15:58Wat fijn, al deze reacties. Ik antwoord wat laat, omdat ik dacht dat het gisteravond niet gelukt was om het topic te plaatsen. Maar ik zie dat het nu actief is en dat er heel veel reacties tussen staan waar ik iets mee kan. Het helpt al erg om te horen dat ik niet de enige ben die dit probleem heeft....
Even alvast als reactie op de vragen:
Mijn zoon zit nu inderdaad op het praktijkonderwijs. Ik had zelf ook verwacht dat hij daar meer vrienden zou maken, omdat de jongeren daar dezelfde problematiek hebben. Maar de klik is er toch niet, vooral omdat hij niet stoer genoeg gevonden wordt. De kinderen daar zijn best hard en dat is hij niet. Ik heb daar ook met de mentor over gesproken, maar ze kunnen niet veel voor hem doen. Hij wordt namelijk niet gepest, hij heeft alleen met niemand een klik.
Bij Stichting MEE heb ik een gesprek gehad, maar in onze regio is niet veel aanbod voor jongeren onder 18 jaar. Daar komt nog bij dat hij eigenlijk niet beperkt genoeg is. Zijn IQ ligt net boven de 70 en officieel ben je dan niet verstandelijk beperkt. Toen dat in het gesprek naar voren kwam heb ik wel even iets weg moeten slikken.
Ik ga nu even alle reacties lezen en reageer later verder.
Wat een bi-zar slechte mentor voor die doelgroep. Krijgt je zoon volgend studiejaar een andere?
vrijdag 19 maart 2021 om 16:10
Ik dacht dat hij op normaal onderwijs zat?viva-amber schreef: ↑19-03-2021 12:25Hoezo niet?
Definitie van verstandelijke beperking:
Een verstandelijke beperking is een ontwikkelingsstoornis. Mensen die dit hebben, ontwikkelen zich minder snel dan leeftijdsgenoten. De gevolgen zijn vooral merkbaar op school, in de omgang met anderen en in hoeverre ze zichzelf kunnen redden in het dagelijks leven.
Hij zit op het speciaal onderwijs en heeft als puber nog steeds de ontwikkeling van iemand rond of onder de 10/11, maar volgens jou is dat dan geen verstandelijke beperking?
Wanneer ben je dan wel verstandelijk beperkt, volgens jou?
Verkeerd gelezen/begrepen denk ik
Frankly my dear, I don"t give a damn
vrijdag 19 maart 2021 om 16:14
vrijdag 19 maart 2021 om 16:20
Dat klopt niet, IQ is niet de enige graadmeter.
Of iemand moeite heeft met leren, hangt af van het IQ (intelligentie quotiënt) en de zelfredzaamheid. Bij mensen die moeilijk leren, ligt het IQ tussen de 50 en 85. Het gemiddelde IQ ligt rond de 100. Daarnaast is ook de mate van zelfredzaamheid in het dagelijks leven belangrijk in het bepalen of iemand een licht verstandelijke beperking heeft. Dan gaat het met name om de zelfredzaamheid in sociale situaties.
Met een IQ tot 85 kun je nog steeds verstandelijk beperkt zijn, wanneer je ontwikkeling achterloopt en je beperkt zelfredzaam bent.
Klopt de info die je van Mee hebt wel?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 19 maart 2021 om 16:26
Ik heb jullie reacties nog even rustig gelezen en om te beginnen: bedankt voor alle lieve woorden en het begrip. Het doet me heel goed en ik realiseer me nu pas dat ik hier eigenlijk bijna nooit zo open over heb gesproken.
Een deel van de discussie die ik hier lees is eigenlijk ook bij ons thuis gaande. Mijn man heeft zelf een harde opvoeding gehad en zou graag zien dat we hem iets meer pushen. Hij wil bijvoorbeeld graag dat zoon aan teamsport zou gaan doen, omdat dat goed is voor zijn sociale vaardigheden. Ook zit hij bovenop zijn schoolwerk en probeert met hem te pokeren en te praten over bv. politiek.
Ikzelf vind het lastig. Natuurlijk wil ik hem aangehaakt houden bij de samenleving, maar ik zie aan zijn gezicht dat hij veel dingen niet begrijpt en dan haakt hij af. Ook bij het sporten zag ik hem vastlopen, omdat hij niet het vermogen heeft om op een voetbalveld alle handelingen tegelijkertijd goed uit te voeren. Ook niet na 2 jaar oefenen. En kinderen zijn hard, ze merken dat op en lachen hem dan uit. Op die weg verder zie ik niet zitten, dan houdt hij geen zelfvertrouwen meer over. Tegelijkertijd moeten we natuurlijk wel proberen hem te blijven stimuleren. Maar hoe vind je een goede balans?
Kijken naar een buurtteam en zorgboerderij zijn in elk geval goede opties die ik nog niet heb geprobeerd. Daar ga ik eens naar kijken. En zelf dacht ik inderdaad ook aan een clubje voor mensen die Spiderman leuk vinden. Maar ik heb tot nu toe nog niets gevonden. Iemand daar nog een tip voor?
Een deel van de discussie die ik hier lees is eigenlijk ook bij ons thuis gaande. Mijn man heeft zelf een harde opvoeding gehad en zou graag zien dat we hem iets meer pushen. Hij wil bijvoorbeeld graag dat zoon aan teamsport zou gaan doen, omdat dat goed is voor zijn sociale vaardigheden. Ook zit hij bovenop zijn schoolwerk en probeert met hem te pokeren en te praten over bv. politiek.
Ikzelf vind het lastig. Natuurlijk wil ik hem aangehaakt houden bij de samenleving, maar ik zie aan zijn gezicht dat hij veel dingen niet begrijpt en dan haakt hij af. Ook bij het sporten zag ik hem vastlopen, omdat hij niet het vermogen heeft om op een voetbalveld alle handelingen tegelijkertijd goed uit te voeren. Ook niet na 2 jaar oefenen. En kinderen zijn hard, ze merken dat op en lachen hem dan uit. Op die weg verder zie ik niet zitten, dan houdt hij geen zelfvertrouwen meer over. Tegelijkertijd moeten we natuurlijk wel proberen hem te blijven stimuleren. Maar hoe vind je een goede balans?
Kijken naar een buurtteam en zorgboerderij zijn in elk geval goede opties die ik nog niet heb geprobeerd. Daar ga ik eens naar kijken. En zelf dacht ik inderdaad ook aan een clubje voor mensen die Spiderman leuk vinden. Maar ik heb tot nu toe nog niets gevonden. Iemand daar nog een tip voor?
vrijdag 19 maart 2021 om 16:36
Het IQ is 3 jaar geleden voor het laatst getest en lag toen 1 punt hoger dan in de test van een aantal jaar ervoor. Dat lijkt tamelijk stabiel te zijn.nansie schreef: ↑19-03-2021 16:14Wanneer is zijn IQ voor het laatst getest? Heb je het gevoel dat die uitslag nog steeds klopt? Als het al wat langer geleden is dat hij is getest, kan het de moeite waard zijn om hem nog eens opnieuw te laten testen. Misschien heb je dan wat meer handvatten om hem te kunnen helpen.
vrijdag 19 maart 2021 om 16:43
Ja, dat denk ik ook. Dat vind ik ook heel lastig om mee om te gaan.
vrijdag 19 maart 2021 om 17:11
Het lijkt me erg om op een sport te zitten die je duidelijk niet ligt en waar je ongelukkig van wordt. NIet iedereen is een teamplayer en dat hoeft ook niet.
Jammer dat je man dat niet begrijpt. Hij kan niet accepteren dat je zoon minder goed kan meekomen?
Eigenlijk moet hij dat van een ander horen, want van jou zal hij het niet aannemen.
Jammer dat je man dat niet begrijpt. Hij kan niet accepteren dat je zoon minder goed kan meekomen?
Eigenlijk moet hij dat van een ander horen, want van jou zal hij het niet aannemen.
vrijdag 19 maart 2021 om 18:28
Dit. En die grens van 70 is niet keihard, er zijn ook schalen die tot 75 beschouwen als verstandelijk beperkt.viva-amber schreef: ↑19-03-2021 16:20Dat klopt niet, IQ is niet de enige graadmeter.
Of iemand moeite heeft met leren, hangt af van het IQ (intelligentie quotiënt) en de zelfredzaamheid. Bij mensen die moeilijk leren, ligt het IQ tussen de 50 en 85. Het gemiddelde IQ ligt rond de 100. Daarnaast is ook de mate van zelfredzaamheid in het dagelijks leven belangrijk in het bepalen of iemand een licht verstandelijke beperking heeft. Dan gaat het met name om de zelfredzaamheid in sociale situaties.
Met een IQ tot 85 kun je nog steeds verstandelijk beperkt zijn, wanneer je ontwikkeling achterloopt en je beperkt zelfredzaam bent.
Klopt de info die je van Mee hebt wel?
vrijdag 19 maart 2021 om 18:38
In mijn omgeving zijn aparte sportverenigingen voor mensen met een handicap of beperking. Ik begrijp dat je zoon dat misschien als heel confronterend ervaart, maar misschien is dat iets? Tegelijkertijd zou hij dan misschien ook "te goed" hiervoor kunnen zijn, maar dat hangt echt van het team af.
Ik kan me voorstellen dat het je veel verdriet doet. Een ongelukkig kind hebben is verschrikkelijk. Ik zou me niet bezwaard voelen om te blijven vragen om hulp en ondersteuning.
Ik kan me voorstellen dat het je veel verdriet doet. Een ongelukkig kind hebben is verschrikkelijk. Ik zou me niet bezwaard voelen om te blijven vragen om hulp en ondersteuning.
