Kinderen
alle pijlers
misschien weer zwanger maar ben er nog niet aan toe
woensdag 13 juni 2007 om 14:49
Hallo Mama´s hier. (en meiden van het weer zwanger worden na miskraam topic, ik lees nog wel zo nu en dan mee hoor 
)
Ik kom even mijn verhaal neerknallen want ben eventjes in de war.
In januari kwam ik er achter dat ik ongepland zwanger was. Alhoewel dit nogal een schok was kon ik er al snel erg van genieten. Ik heb het leuk met mijn vriend en hoewel we nog jong zijn (23 en 26) hadden we eigenlijk allebei direct heel veel zin de zorg voor een kindje op ons te nemen. Helaas is het na 13 weken mis gegaan en in maart kreeg ik een miskraam. Dit was een hele heftige periode maar doordat er zoveel op me af kwam heb ik niet de tijd genomen er echt bij stil te staan. Pas sinds een maand voel ik me geregeld echt somber en emotioneel. Ik heb gewoon meer tijd nodig om dit te verwerken. Daarom hebben mijn vriend en ik vorige week besloten na deze maand weer aan de pil te gaan. We deden het al met condoom want het leek ons sowieso beter nog te wachten met een nieuwe zwangerschap tot ik me beter voel. Maar sinds het besluit van de pil (wat mijn idee was) voelde het wel heel definitief. Jullie raden waarschijnlijk al wat komen gaat. Binnen in mij borrelde een tweestrijd. Aan de ene kant heel blij met het verstandelijke besluit te wachten, aan de andere kant nog steeds het gemis en verdriet om het niet krijgen van het kindje waar we zo naar verlangd hebben. Afgelopen weekend is het dan ook mis gegaan. In een vlaag van NU of nooit hebben we het 1 keer onveilig gedaan. Maar wel op de dag van de eisprong. Vervolgens voel ik me nu al 2 dagen zwanger. Misschien te idioot voor woorden en ik beeld het me vast in. Maar hoe dan ook, ik voel me enorm gestressed en emotioneel. Mijn hoofd maalt maar door over wat als... Ik denk nog steeds dat het niet goed is om nu zwanger te worden (zijn?). En als het echt zo is kan ik er nu gewoon echt niet blij mee zijn. Ik ben nog veel te verdrietig en bang voor wat komen gaat...
Is er iemand die dit herkent of tips heeft om hier op een ontpannen manier mee om te gaan?
excuus als er niemand zit te wachten op dit zielige zeik verhaal. het is ook niets voor mij om in een vlaag van emotionele verbijstering iets op papier te kwakken maar ik geloof dat het wel oplucht nu ik het gedaan heb.
x
Lagune
)Ik kom even mijn verhaal neerknallen want ben eventjes in de war.
In januari kwam ik er achter dat ik ongepland zwanger was. Alhoewel dit nogal een schok was kon ik er al snel erg van genieten. Ik heb het leuk met mijn vriend en hoewel we nog jong zijn (23 en 26) hadden we eigenlijk allebei direct heel veel zin de zorg voor een kindje op ons te nemen. Helaas is het na 13 weken mis gegaan en in maart kreeg ik een miskraam. Dit was een hele heftige periode maar doordat er zoveel op me af kwam heb ik niet de tijd genomen er echt bij stil te staan. Pas sinds een maand voel ik me geregeld echt somber en emotioneel. Ik heb gewoon meer tijd nodig om dit te verwerken. Daarom hebben mijn vriend en ik vorige week besloten na deze maand weer aan de pil te gaan. We deden het al met condoom want het leek ons sowieso beter nog te wachten met een nieuwe zwangerschap tot ik me beter voel. Maar sinds het besluit van de pil (wat mijn idee was) voelde het wel heel definitief. Jullie raden waarschijnlijk al wat komen gaat. Binnen in mij borrelde een tweestrijd. Aan de ene kant heel blij met het verstandelijke besluit te wachten, aan de andere kant nog steeds het gemis en verdriet om het niet krijgen van het kindje waar we zo naar verlangd hebben. Afgelopen weekend is het dan ook mis gegaan. In een vlaag van NU of nooit hebben we het 1 keer onveilig gedaan. Maar wel op de dag van de eisprong. Vervolgens voel ik me nu al 2 dagen zwanger. Misschien te idioot voor woorden en ik beeld het me vast in. Maar hoe dan ook, ik voel me enorm gestressed en emotioneel. Mijn hoofd maalt maar door over wat als... Ik denk nog steeds dat het niet goed is om nu zwanger te worden (zijn?). En als het echt zo is kan ik er nu gewoon echt niet blij mee zijn. Ik ben nog veel te verdrietig en bang voor wat komen gaat...
Is er iemand die dit herkent of tips heeft om hier op een ontpannen manier mee om te gaan?
excuus als er niemand zit te wachten op dit zielige zeik verhaal. het is ook niets voor mij om in een vlaag van emotionele verbijstering iets op papier te kwakken maar ik geloof dat het wel oplucht nu ik het gedaan heb.
x
Lagune
woensdag 13 juni 2007 om 14:54
Hey Lagune,
ohoh, wat klote dat je je zo voelt. Maar wat betreft je zwangere gevoel kan ik je misschien wel gerust stellen, als je echt afgelopen weekend onveilige sex hebt gehad kan het nog niet zo zijn dat je al zwangerschapskwaaltjes hebt (als je zwanger word van die keer) Als je ei bevrucht is moet ie nog innestelen, dat kan nu nog niet, daarvoor is het nog te kort geleden. Rustig afwachten maar. (ik weet het het klinkt heel simpel, ik weet ook dat dat niet zo is)
X caro
ohoh, wat klote dat je je zo voelt. Maar wat betreft je zwangere gevoel kan ik je misschien wel gerust stellen, als je echt afgelopen weekend onveilige sex hebt gehad kan het nog niet zo zijn dat je al zwangerschapskwaaltjes hebt (als je zwanger word van die keer) Als je ei bevrucht is moet ie nog innestelen, dat kan nu nog niet, daarvoor is het nog te kort geleden. Rustig afwachten maar. (ik weet het het klinkt heel simpel, ik weet ook dat dat niet zo is)
X caro
woensdag 13 juni 2007 om 15:03
hey Caro.
Lief dat je meteen reageert. :) Het klinkt heel simpel ja, maar is echt moeilijk. Toch helpt het wat je zegt. dat ik nu nog niets kan voelen technisch gezien. dat wist ik niet. Ik lees overal verhalen over vrouwen die gewoon voelden dat ze zwanger waren al vanaf de eisprong. het kan inderdaad alleen maar afgelopen weekend gebeurt zijn. de rest van de maand zijn we heel gedisciplineerd geweest.
Hoe is het nu met jou? Nog steeds niets? Ik lees nog geregeld met jullie mee...en ben nog steeds voor je aan het duimen.
x
Lief dat je meteen reageert. :) Het klinkt heel simpel ja, maar is echt moeilijk. Toch helpt het wat je zegt. dat ik nu nog niets kan voelen technisch gezien. dat wist ik niet. Ik lees overal verhalen over vrouwen die gewoon voelden dat ze zwanger waren al vanaf de eisprong. het kan inderdaad alleen maar afgelopen weekend gebeurt zijn. de rest van de maand zijn we heel gedisciplineerd geweest.
Hoe is het nu met jou? Nog steeds niets? Ik lees nog geregeld met jullie mee...en ben nog steeds voor je aan het duimen.
x
woensdag 13 juni 2007 om 15:07
stardusty, je hebt waarschijnlijk gelijk dat het altijd moeilijk zal zijn om weer opnieuw zwanger te worden. Maar omdat ik nu nog zo verdrietig ben om de eerste zwangerschap die mis is gegaan zou het nu dubbel moeilijk zijn. Ik denk dat als dat gemis minder aanwezig is ik met groter (zelf) vertrouwen een nieuwe zwangerschap aan zou gaan. Bovendien neem ik het mezelf (ten onrechte misschien) ook een beetje kwalijk dat het de vorige keer mis is gegaan, omdat ik zoveel heb getwijfeld. Ben bang dat ik dan nu weer heel erg zal twijfelen en het kindje dat min of meer voelt. (ik weet dat dit niet kan, maar het voelt nog anders)
woensdag 13 juni 2007 om 15:11
Ik was ook erg verdrietig toen mijn zwangerschap met ruim negen weken mis ging. We hadden met zeven weken een kloppend hartje en een vruchtje gezien wat er volgens de gyn allemaal goed uitzag.
Miskraam had ik op 1 maart, 29 maart werd ik weer ongesteld en dat was ook meteen de laatste keer, want meteen weer zwanger. En geloof me, meid, wat was ik blij (en bang, uiteraard).
Maar goed, dat is natuurlijk persoonlijk. *;
Miskraam had ik op 1 maart, 29 maart werd ik weer ongesteld en dat was ook meteen de laatste keer, want meteen weer zwanger. En geloof me, meid, wat was ik blij (en bang, uiteraard).
Maar goed, dat is natuurlijk persoonlijk. *;
'It could be lupus'
woensdag 13 juni 2007 om 15:30
Hoi Lagune,
je verhaal komt me heel bekend voor. Oktober 2005 een miskraam gehad. Daarna emotioneel helemaal in de war.
Ook ik dacht in januari te 'voelen' dat ik zwanger was. Nou ja, voelen... ik wist het zeker!! Een aantal testen gedaan.. ik was een week over tijd, 2 weken over tijd.. dat werden er drie. Maar alleen maar negatieve testen!
Ik wist het zelfs zo zeker dat ik terug ben gegaan naar de drogist om de test te ruilen omdat ie niet goed was!!
Maar achteraf zat het echt al-leen maar in mijn hoofd. En je psyche is tot een hoop in staat. Zelfs tot het uitstellen van je menstruatie.
Overigens was eind januari ook wel voorlopig de laatste keer dat ik ongesteld werd. HOERA!! En in november heb ik een prachtige zoon op de wereld gezet. Dus eind goed, al goed.
Veel sterkte en maak je zelf niet gek! (ook al is dat moeilijk)
je verhaal komt me heel bekend voor. Oktober 2005 een miskraam gehad. Daarna emotioneel helemaal in de war.
Ook ik dacht in januari te 'voelen' dat ik zwanger was. Nou ja, voelen... ik wist het zeker!! Een aantal testen gedaan.. ik was een week over tijd, 2 weken over tijd.. dat werden er drie. Maar alleen maar negatieve testen!
Ik wist het zelfs zo zeker dat ik terug ben gegaan naar de drogist om de test te ruilen omdat ie niet goed was!!
Maar achteraf zat het echt al-leen maar in mijn hoofd. En je psyche is tot een hoop in staat. Zelfs tot het uitstellen van je menstruatie.
Overigens was eind januari ook wel voorlopig de laatste keer dat ik ongesteld werd. HOERA!! En in november heb ik een prachtige zoon op de wereld gezet. Dus eind goed, al goed.
Veel sterkte en maak je zelf niet gek! (ook al is dat moeilijk)
woensdag 13 juni 2007 om 15:31
hey Stardusty
wat erg voor je dat je ook een miskraam hebt gehad. Maar ik ben blij dat je met een goed gevoel opnieuw zwanger bent geworden. Ik denk dat het inderdaad heel persoonlijk is. En zoals ik al schreef is bij mij de echte klap van het niet meer zwanger zijn pas na anderhalve maand na de mk gekomen. De eerste maand hoopte ik ook direct weer zwanger te zijn maar toen dat niet lukte en ik zo somber werd hebben we toch besloten te stoppen. Denk dat de verwerking van zoiets ook heel persoonlijk is. Misschien heb ik er wel meer tijd voor nodig dan gemiddeld is. Hoe dan ook voelt het nu gewoon niet eerlijk ten opzichte van het evt. nieuwe kindje om zo´n sombere, ongelukkige moeder te hebben.
ik zou willen dat ik kon stoppen met hierover nadenken totdat ik zeker weet of ik echt zwanger ben. Misschien maak ik me zorgen om niets.
wat erg voor je dat je ook een miskraam hebt gehad. Maar ik ben blij dat je met een goed gevoel opnieuw zwanger bent geworden. Ik denk dat het inderdaad heel persoonlijk is. En zoals ik al schreef is bij mij de echte klap van het niet meer zwanger zijn pas na anderhalve maand na de mk gekomen. De eerste maand hoopte ik ook direct weer zwanger te zijn maar toen dat niet lukte en ik zo somber werd hebben we toch besloten te stoppen. Denk dat de verwerking van zoiets ook heel persoonlijk is. Misschien heb ik er wel meer tijd voor nodig dan gemiddeld is. Hoe dan ook voelt het nu gewoon niet eerlijk ten opzichte van het evt. nieuwe kindje om zo´n sombere, ongelukkige moeder te hebben.
ik zou willen dat ik kon stoppen met hierover nadenken totdat ik zeker weet of ik echt zwanger ben. Misschien maak ik me zorgen om niets.
woensdag 13 juni 2007 om 15:34
Lagune, je moet echt proberen het uit je hoofd te zetten dat het is gekomen doordat je teveel getwijfeld hebt. Er zijn er genoeg die twijfelen tijdens de zwangerschap (ook mensen die wel heel graag willen maar inenns allemaal beren op de weg zien, misschien is dat ook wel een zwangerschapskwaal) Het komt daar echt niet van! En wat er ook gebeurt, het komt goed! stel dat je zwanger bent komt het goed en ook als je dat niet bent. je moet goed de tijd nemen om het te verwerken. Dat duurt heel lang (believe me, ik ben een spook als ik weer ongesteld ben geworden, nog veel erger dan voor de miskraam, ik maak ruzie met mijn lieve vriend en met collega's waar ik het normaal heel goed mee kan vinden) maar je zult ook merken dat je er steeds beter mee om kan gaan.
Bij mij inderdaad nog niks. Nu komt de 5e ronde alweer. Mijn cyclus is nogal kort geworden, maar das beter dan langer.
Bij mij inderdaad nog niks. Nu komt de 5e ronde alweer. Mijn cyclus is nogal kort geworden, maar das beter dan langer.
woensdag 13 juni 2007 om 15:38
lenie, bedankt voor je opbeurende berichtje.
Ik weet het, je leest het heel veel over jezelf voor de gek houden etc. Ik had alleen nooit gedacht dat ik zo iemand zou worden. (wel dus)
Wel heel erg dat je een miskraam hebt gehad trouwens. Hoe ging dat dan die eerste maanden bij jou? en hoe voelde jij je toen je weer zwanger was en hoe ging je om met de angst dat het weer mis kan gaan en het verdriet om het verlies van kindje 1? Of waren deze dingen eigenlijk direct verdwenen?
Toch is het denk ik anders als je graag weer zwanger wil worden. Ik geloof dat ik het namelijk echt niet wil. Al schreeuwt mijn gevoel zo nu en dan anders. Over het algemeen pieker ik zoveel over de nadelen van een zwangerschap nu.
Ik weet het, je leest het heel veel over jezelf voor de gek houden etc. Ik had alleen nooit gedacht dat ik zo iemand zou worden. (wel dus)
Wel heel erg dat je een miskraam hebt gehad trouwens. Hoe ging dat dan die eerste maanden bij jou? en hoe voelde jij je toen je weer zwanger was en hoe ging je om met de angst dat het weer mis kan gaan en het verdriet om het verlies van kindje 1? Of waren deze dingen eigenlijk direct verdwenen?
Toch is het denk ik anders als je graag weer zwanger wil worden. Ik geloof dat ik het namelijk echt niet wil. Al schreeuwt mijn gevoel zo nu en dan anders. Over het algemeen pieker ik zoveel over de nadelen van een zwangerschap nu.
woensdag 13 juni 2007 om 15:39
Ja dat is lastig, dat de klap pas later kwam.
Bij mij was dat gelukkig niet zo. Ik had de miskraam, ben een week thuis gebleven van mijn werk en ben daarna weer gewoon als voor de zwangerschap door gegaan. Tuurlijk, ik was wel verdrietig, voelde mezelf ook schuldig, maar ik dacht er niet 24/7 aan.
Heb toen ergens iets moois gelezen, misschien heb je er iets aan om het te verwerken. Weet het niet precies meer, maar wel ongeveer.
Elke ziel zoekt zelf een papa en een mama uit om bij te wonen. Zelfs al krijg je een miskraam of overlijdt je kindje veel te vroeg, het kindje heeft jullie als papa en mama uitgekozen om bij te zijn.
Het kindje heeft het in die paar weken goed bij jou als mama gehad en is verder gevormd als ziel en kan nu dankzij die paar weken bij jou verder naar zijn eindbestemming.
Bij mij was dat gelukkig niet zo. Ik had de miskraam, ben een week thuis gebleven van mijn werk en ben daarna weer gewoon als voor de zwangerschap door gegaan. Tuurlijk, ik was wel verdrietig, voelde mezelf ook schuldig, maar ik dacht er niet 24/7 aan.
Heb toen ergens iets moois gelezen, misschien heb je er iets aan om het te verwerken. Weet het niet precies meer, maar wel ongeveer.
Elke ziel zoekt zelf een papa en een mama uit om bij te wonen. Zelfs al krijg je een miskraam of overlijdt je kindje veel te vroeg, het kindje heeft jullie als papa en mama uitgekozen om bij te zijn.
Het kindje heeft het in die paar weken goed bij jou als mama gehad en is verder gevormd als ziel en kan nu dankzij die paar weken bij jou verder naar zijn eindbestemming.
'It could be lupus'
woensdag 13 juni 2007 om 15:42
oh caro, ronde 5 alweer. Jemig, bij mij ronde 3 pas terwijl ik toch een paar dagen voor jou de mk gehad heb? Nouja inderdaad beter korter dan langer meis.
Ja, ik weet het, ik moet het ook uit mijn hoofd zetten. Maar dat bedoel ik juist met dat ik meer tijd nodig heb om het goed te verwerken. Er zijn nog zoveel opgekropte gevoelens die ik tegenover mezelf heb. Ookal weet ik dat het niet reeel is. Ik moet daarmee gewoon eerst nog in het reine komen voordat ik aan een nieuwe zwangerschap begin.
Ja, ik weet het, ik moet het ook uit mijn hoofd zetten. Maar dat bedoel ik juist met dat ik meer tijd nodig heb om het goed te verwerken. Er zijn nog zoveel opgekropte gevoelens die ik tegenover mezelf heb. Ookal weet ik dat het niet reeel is. Ik moet daarmee gewoon eerst nog in het reine komen voordat ik aan een nieuwe zwangerschap begin.
woensdag 13 juni 2007 om 15:43
Hey Laguuntje! Leuk om weer eens wat van je te horen. (we hebben samen op het september topic geschreven en later op het miskraam topic)
Minder leuk dat je je zo rot voelt! Maar het klopt wat Caro zegt hoor, het is volgens mij niet mogelijk dat je nu al wat voelt.
Ik merk ook dat ik toch nog wel veel met de miskraam bezig ben (februari). Het is ook niet niks! Wij zijn er pas sinds deze maand weer voor gegaan, hebben een rustpauze met vakantie ingelast. Dat is wel goed geweest, maar nu we weer bezig zijn komt de miskraam ook vaker terug.
Probeer je rustig te houden, zoek lekker afleiding! En kom anders hier lekker van je afkletsen. Als je toch nog zo met de miskraam bezig bent is dat misschien goed voor de verwerking?
Minder leuk dat je je zo rot voelt! Maar het klopt wat Caro zegt hoor, het is volgens mij niet mogelijk dat je nu al wat voelt.
Ik merk ook dat ik toch nog wel veel met de miskraam bezig ben (februari). Het is ook niet niks! Wij zijn er pas sinds deze maand weer voor gegaan, hebben een rustpauze met vakantie ingelast. Dat is wel goed geweest, maar nu we weer bezig zijn komt de miskraam ook vaker terug.
Probeer je rustig te houden, zoek lekker afleiding! En kom anders hier lekker van je afkletsen. Als je toch nog zo met de miskraam bezig bent is dat misschien goed voor de verwerking?
woensdag 13 juni 2007 om 15:50
hey Pullekie
We komen elkaar ook overal tegen
Bedankt dat je reageert. Het is al heel wat om te horen dat het niet gek is dat ik er na al die tijd ineens weer zo mee bezig ben, want zelf denk ik zo nu en dan wel dat het niet normaal is wat ik doe.
Spannende tijden voor jou zeg. zijn de afgelopen maanden pauze goed voor je geweest? Je bent lekker op vakantie geweest toch? En waar zit je nu in je cyclus? ik hoop dat je het een beetje gaat trekken tussen ei en nod.
We komen elkaar ook overal tegen
Bedankt dat je reageert. Het is al heel wat om te horen dat het niet gek is dat ik er na al die tijd ineens weer zo mee bezig ben, want zelf denk ik zo nu en dan wel dat het niet normaal is wat ik doe.
Spannende tijden voor jou zeg. zijn de afgelopen maanden pauze goed voor je geweest? Je bent lekker op vakantie geweest toch? En waar zit je nu in je cyclus? ik hoop dat je het een beetje gaat trekken tussen ei en nod.
woensdag 13 juni 2007 om 15:57
Het is helemaal niet gek dat je je rot voelt! Er wordt overal voor gewaarschuwd dat het niet moet onderschatten en niet te snel moet doen alsof er niks is gebeurd. Dan kun je na een paar maanden een terugval krijgen.
hey Pullekie
We komen elkaar ook overal tegen
Bedankt dat je reageert. Het is al heel wat om te horen dat het niet gek is dat ik er na al die tijd ineens weer zo mee bezig ben, want zelf denk ik zo nu en dan wel dat het niet normaal is wat ik doe.
Spannende tijden voor jou zeg. zijn de afgelopen maanden pauze goed voor je geweest? Je bent lekker op vakantie geweest toch? En waar zit je nu in je cyclus? ik hoop dat je het een beetje gaat trekken tussen ei en nod.
Kan je er van het weekend niet ff lekker tussenuit met zijn tweeen? Of een dagje uitwaaien aan het strand, ff hoofd "lleg laten waaien". Frisse lucht en beweging helpt bij mij altijd goed als ik zit te dippen.
Mijn NOD is over 4 dagen, voel alweer van alles (al is het maar tussen mijn oren :P). Ik vertrouw mijn lichaam ook niet meer hoor.
De afgelopen maanden pauze (en een heerlijke all-in vakantie met veel drank:D) hebben wel geholpen. Maar ik merk wel dat ik toch nog best veel met de miskraam bezig ben nu ik hier ook weer vaker kom enzo. Op moeilijk momenten kan ik er ook nog wel een traantje om laten. En dat geeft ook niks!
Je moet echt proberen het van je af te zetten dat je zelf schuld hebt gehad aan de miskraam. Dat is DIKKE VETTE ONZIN!!!!!!
woensdag 13 juni 2007 om 16:09
hey Pullekie
Heerlijk zeg! vooral die Daar blijf ik voor de zekerheid nu maar van af al zou ik best zin hebben me flink te bezatten.
Ik wist niet dat er veel voor wordt gewaarschuwd, de gevolgen van een miskraam maar merk nu wel waarom. het is echt niet handig om je verdriet weg te moffelen.
maarre ja word inderdaad tijd dat ik weereens iets leuks met mijn vriend ga doen. het is voor hem ook niet leuk dat ik zijn kind wat MISSCHIEN groeit zo onhartelijk verwelkom.
Heerlijk zeg! vooral die Daar blijf ik voor de zekerheid nu maar van af al zou ik best zin hebben me flink te bezatten.
Ik wist niet dat er veel voor wordt gewaarschuwd, de gevolgen van een miskraam maar merk nu wel waarom. het is echt niet handig om je verdriet weg te moffelen.
maarre ja word inderdaad tijd dat ik weereens iets leuks met mijn vriend ga doen. het is voor hem ook niet leuk dat ik zijn kind wat MISSCHIEN groeit zo onhartelijk verwelkom.
woensdag 13 juni 2007 om 18:48
Hey lagune,
Leuk dat je nog met ons meeleest.
Over je gevoelens, die zijn zo normaal na een miskraam.
Voor de miskraam dit jaar heb ik er eentje gehad in 2005. De keer erna dat ik zwanger werd heb ik het eerst een week ontkend. We waren toen ook op vakantie en geen test meegenomen. Eenmaal terug was ik een week overtijd en meteen getest. Die was positief en ik heb ontzettend gehuild van angst. Was zo bang dat het weer misging.
Het was dat ik die maand er zeker van was dat ik niet zwanger was want voelde helemaal iets anders, anders had ik me waarschijjlijk hetzelfde gevoeld als jij nu.
Het is niet jou schuld dat het de vorige keer misging. En nu is het misschien niet eens dat je er niet klaar voor bent maar dat je jezelf (onbewust) behoed voor weer een tegenvaller.
Oja, ben trouwens in de periode dat ik nog niet zwanger wilde worden en we het onveilig hebben gedaan door de stress een week overtijd geweest.
Sterkte met afwachten he meis*;
Leuk dat je nog met ons meeleest.
Over je gevoelens, die zijn zo normaal na een miskraam.
Voor de miskraam dit jaar heb ik er eentje gehad in 2005. De keer erna dat ik zwanger werd heb ik het eerst een week ontkend. We waren toen ook op vakantie en geen test meegenomen. Eenmaal terug was ik een week overtijd en meteen getest. Die was positief en ik heb ontzettend gehuild van angst. Was zo bang dat het weer misging.
Het was dat ik die maand er zeker van was dat ik niet zwanger was want voelde helemaal iets anders, anders had ik me waarschijjlijk hetzelfde gevoeld als jij nu.
Het is niet jou schuld dat het de vorige keer misging. En nu is het misschien niet eens dat je er niet klaar voor bent maar dat je jezelf (onbewust) behoed voor weer een tegenvaller.
Oja, ben trouwens in de periode dat ik nog niet zwanger wilde worden en we het onveilig hebben gedaan door de stress een week overtijd geweest.
Sterkte met afwachten he meis*;
woensdag 13 juni 2007 om 20:56
hey Nicolette
Dankje voor de lieve geruststellende woorden. Misschien heb je gelijk en is het niet zo dat ik er nog niet aan toe ben, maar ben ik gewoon bang. Maar heel eerlijk gezegd denk ik zelf dat ik toch behoorlijk gestoord in elkaar hang op dit moment. Dat schuldgevoel waarover ik al eerder schreef is daar maar een onderdeel van. Iets anders is dat ik de mk ook ergens als een tweede kans ervoer, een tweede kans om nog even jong te zijn, en daar voel ik me ook enorm schuldig over. en als ik nu weer zwanger zou zijn zou ik ook ergens spijt hebben dat ik die tweede kans weer zo snel weggegooid heb.En om al die zwarte gedachtes vind ik mezelf weer zo slecht dat ik er depri van ben.het is dat ik jullie niet ken dat ik het durf uit te spreken.
Hoe dan ook, ik hoop dat mijn lijf me voor de gek houdt en sta te kijken van wat je schrijft over dat bij jou de menstruatie een week overtijd kwam door stress. Echt ongelooflijk.
Nahja, tijd om te stoppen met piekeren nu.
x
Lagune
Dankje voor de lieve geruststellende woorden. Misschien heb je gelijk en is het niet zo dat ik er nog niet aan toe ben, maar ben ik gewoon bang. Maar heel eerlijk gezegd denk ik zelf dat ik toch behoorlijk gestoord in elkaar hang op dit moment. Dat schuldgevoel waarover ik al eerder schreef is daar maar een onderdeel van. Iets anders is dat ik de mk ook ergens als een tweede kans ervoer, een tweede kans om nog even jong te zijn, en daar voel ik me ook enorm schuldig over. en als ik nu weer zwanger zou zijn zou ik ook ergens spijt hebben dat ik die tweede kans weer zo snel weggegooid heb.En om al die zwarte gedachtes vind ik mezelf weer zo slecht dat ik er depri van ben.het is dat ik jullie niet ken dat ik het durf uit te spreken.
Hoe dan ook, ik hoop dat mijn lijf me voor de gek houdt en sta te kijken van wat je schrijft over dat bij jou de menstruatie een week overtijd kwam door stress. Echt ongelooflijk.
Nahja, tijd om te stoppen met piekeren nu.
x
Lagune
woensdag 13 juni 2007 om 22:09
Hoi Lagune,
ik werd twee jaar geleden eind maart ook ongepland zwanger, dit heeft maar kort geduurd, want de dag na de test verloor ik al bloed. Een hele vroege miskraam dus. In november zijn we er serieus voor gegaan en ik was al snel zwanger, met 7 weken verloor ik weer bloed en was ik ervan overtuigd dat ik weer een miskraam had. Gelukkig bleek uit de echo dat alles goed was en heb nu een fantastische zoon van 9 maanden en ben net weer (gepland) zwanger. Ook nu weer met alle onzekerheden en angsten.
Ik denk dat er van alles mee speelt, aan de ene kant angst voor weer een miskraam, aan de andere kant de angst voor alle verantwoordelijkheden die een kind met zich meebrengt. Maar de kans dat je je eventuele kindje niet leuk gaat vinden is zo klein. Als je wat verder bent en je voelt het kindje schoppen dan, komt het vast helemaal goed. En een kind gooit je leven om, maar voegt (in mijn geval iig) ook heel veel toe. Je hoeft niet al je vrijheid kwijt te zijn.
Hoe het ook uitpakt het komt vast goed, of je krijgt een "derde" kans of je hebt nog heel wat maandjes om aan het idee te wennen dat je moeder wordt!
Sterkte&Liefs
Djenjo
ik werd twee jaar geleden eind maart ook ongepland zwanger, dit heeft maar kort geduurd, want de dag na de test verloor ik al bloed. Een hele vroege miskraam dus. In november zijn we er serieus voor gegaan en ik was al snel zwanger, met 7 weken verloor ik weer bloed en was ik ervan overtuigd dat ik weer een miskraam had. Gelukkig bleek uit de echo dat alles goed was en heb nu een fantastische zoon van 9 maanden en ben net weer (gepland) zwanger. Ook nu weer met alle onzekerheden en angsten.
Ik denk dat er van alles mee speelt, aan de ene kant angst voor weer een miskraam, aan de andere kant de angst voor alle verantwoordelijkheden die een kind met zich meebrengt. Maar de kans dat je je eventuele kindje niet leuk gaat vinden is zo klein
. Als je wat verder bent en je voelt het kindje schoppen dan, komt het vast helemaal goed. En een kind gooit je leven om, maar voegt (in mijn geval iig) ook heel veel toe. Je hoeft niet al je vrijheid kwijt te zijn.Hoe het ook uitpakt het komt vast goed, of je krijgt een "derde" kans of je hebt nog heel wat maandjes om aan het idee te wennen dat je moeder wordt!
Sterkte&Liefs
Djenjo
woensdag 13 juni 2007 om 23:54
Hoi lagune,
Ik wilde toch even op je verhaal reageren al heb ik er geen persoonlijke ervaring mee. Als ik je verhaal zo hoor ben je erg aan het piekeren en da's nooit goed. Stop!, zeg dat ook tegen jezelf als je merkt dat je aan het piekeren bent. Zoek uit wat leidt tot een miskraam (serieus) nu ben je een soort van magisch aan het denken dat het kwam door je eigen gedachten en dat kan niet. Maar goed, dat kan ik wel zeggen het werkt beter als je het zelf uitzoekt. Je zult er achter komen dat er helemaal niets is wat je zelf kan doen om een miskraam met 13 weken op te wekken noch hem te voorkomen. Een tweede punt: Je vertelt dat jullie na aanvankelijke schok heel blij waren en dat jullie een goede relatie hebben. Dat kan ook helpen minder te piekeren. Richt je daarop. Jullie hebben met z'n tweeen een kindje wat te bieden, of het nou nu komt of (veel) later. Als je nu zwanger mocht zijn dan komt het kindje bij jullie terecht en blijkbaar kunnen jullie dat aan, hebben jullie een warm nest waar een kindje in past.
Ik wilde toch even op je verhaal reageren al heb ik er geen persoonlijke ervaring mee. Als ik je verhaal zo hoor ben je erg aan het piekeren en da's nooit goed. Stop!, zeg dat ook tegen jezelf als je merkt dat je aan het piekeren bent. Zoek uit wat leidt tot een miskraam (serieus) nu ben je een soort van magisch aan het denken dat het kwam door je eigen gedachten en dat kan niet. Maar goed, dat kan ik wel zeggen het werkt beter als je het zelf uitzoekt. Je zult er achter komen dat er helemaal niets is wat je zelf kan doen om een miskraam met 13 weken op te wekken noch hem te voorkomen. Een tweede punt: Je vertelt dat jullie na aanvankelijke schok heel blij waren en dat jullie een goede relatie hebben. Dat kan ook helpen minder te piekeren. Richt je daarop. Jullie hebben met z'n tweeen een kindje wat te bieden, of het nou nu komt of (veel) later. Als je nu zwanger mocht zijn dan komt het kindje bij jullie terecht en blijkbaar kunnen jullie dat aan, hebben jullie een warm nest waar een kindje in past.
