Kinderen
alle pijlers
Moederschap valt me zwaar
zondag 17 oktober 2021 om 00:04
Ik ben echt radeloos..
We hebben een dochter van 7 maanden en echt ik houd ontzettend van haar. Het was een gewenste zwangerschap, we hebben voor haar gekozen en daar heb ik geen spijt van. Ik twijfel alleen of ik het nog kan verdragen. Sinds dag 1 heeft zij altijd slecht geslapen. Daarmee bedoel ik dus ook echt slecht. Het waren telkens slaapjes van een half uur - max driekwartier. En dit heeft zeker 2 maanden geduurd. Ik heb dagen gehad dat ik in tranen stond omdat ik wilde slapen. Natuurlijk stond mijn man ook op en zorgde voor haar. Ik was alleen zo gefixeerd op dat ik per se borstvoeding wilde geven. Mijn dochter weigerde daarom aan het begin ook de fles. Ze wilde alleen drinken van mij borst. Dus ja bij elke voeding moest ik wel opstaan. Daarnaast sliep zij bijna alleen maar op ons. In haar bed leggen lukte vaak ook niet.
Nu 7 maanden verder en slaapt ze ietwat beter maar lang niet in de buur van normaal. Ze slaapt nu max 2 uur achter elkaar door. Dus ook in de nacht sta ik elke 1-2 uur op. Wij hebben meerderen keren advies gevraagd van het consultatiebureau, maar word hier niet wijzer van en alle tips geprobeerd die ze gaven. Oa inbakeren bij het begin. Nu gaven ze het advies om haar snachts met een flesje alleen water te geven, maar snachts weigert ze de fles en blijf huilen tot aan krijsen toe. Dus de poging van mijn man om haar fles afgekolfd melk te geven lukt ook niet. Andere tip was haar een papje te geven voor het slapen. Ook dat weigert ze. Ze drinkt het gewoon niet en wilt alleen melk.
Nu komen haar tandjes uit sinds een week en is het helemaal pretpark. Ze slaapt weer alleen op ons. Haar even laten liggen en troosten op bed echt meerdere keren geprobeerd, maar ze raakt overstuur. Momenten dat ze eindelijk op bed slaapt, wordt ze waar na 15-30 minuten wakker. Ook snachts wordt zij om de haverklap wakker. Met zetpil en tandgel geprobeerd, maar helaas geen verandering.
Ik ben echt doodop en ben moedeloos. We zijn 7 maanden verder en er lijkt maar geen vooruitgang in te zitten.
In het verleden hebben we via het ziekenhuis ook hulp gehad van een pedagogische medewerker. Wederom zelfde tips met inbakeren, speen aanbieden etc. Niet lijkt te werken..
Ik weet ook niet wat ik met dit topic wil. Misschien heeft iemand nog iets wat we niet hebben geprobeerd?
We hebben een dochter van 7 maanden en echt ik houd ontzettend van haar. Het was een gewenste zwangerschap, we hebben voor haar gekozen en daar heb ik geen spijt van. Ik twijfel alleen of ik het nog kan verdragen. Sinds dag 1 heeft zij altijd slecht geslapen. Daarmee bedoel ik dus ook echt slecht. Het waren telkens slaapjes van een half uur - max driekwartier. En dit heeft zeker 2 maanden geduurd. Ik heb dagen gehad dat ik in tranen stond omdat ik wilde slapen. Natuurlijk stond mijn man ook op en zorgde voor haar. Ik was alleen zo gefixeerd op dat ik per se borstvoeding wilde geven. Mijn dochter weigerde daarom aan het begin ook de fles. Ze wilde alleen drinken van mij borst. Dus ja bij elke voeding moest ik wel opstaan. Daarnaast sliep zij bijna alleen maar op ons. In haar bed leggen lukte vaak ook niet.
Nu 7 maanden verder en slaapt ze ietwat beter maar lang niet in de buur van normaal. Ze slaapt nu max 2 uur achter elkaar door. Dus ook in de nacht sta ik elke 1-2 uur op. Wij hebben meerderen keren advies gevraagd van het consultatiebureau, maar word hier niet wijzer van en alle tips geprobeerd die ze gaven. Oa inbakeren bij het begin. Nu gaven ze het advies om haar snachts met een flesje alleen water te geven, maar snachts weigert ze de fles en blijf huilen tot aan krijsen toe. Dus de poging van mijn man om haar fles afgekolfd melk te geven lukt ook niet. Andere tip was haar een papje te geven voor het slapen. Ook dat weigert ze. Ze drinkt het gewoon niet en wilt alleen melk.
Nu komen haar tandjes uit sinds een week en is het helemaal pretpark. Ze slaapt weer alleen op ons. Haar even laten liggen en troosten op bed echt meerdere keren geprobeerd, maar ze raakt overstuur. Momenten dat ze eindelijk op bed slaapt, wordt ze waar na 15-30 minuten wakker. Ook snachts wordt zij om de haverklap wakker. Met zetpil en tandgel geprobeerd, maar helaas geen verandering.
Ik ben echt doodop en ben moedeloos. We zijn 7 maanden verder en er lijkt maar geen vooruitgang in te zitten.
In het verleden hebben we via het ziekenhuis ook hulp gehad van een pedagogische medewerker. Wederom zelfde tips met inbakeren, speen aanbieden etc. Niet lijkt te werken..
Ik weet ook niet wat ik met dit topic wil. Misschien heeft iemand nog iets wat we niet hebben geprobeerd?
woensdag 1 december 2021 om 13:25
Ik geloof niet in laten huilen, maar er is een groot verschil tussen eindeloos laten huilen op zeer jonge leeftijd of gecontroleerd en tijdelijk in het kader van een slaaptraining.
Mijn dochter was binnen een week een veel betere slaapster geworden, en erg veel tranen zijn er gelukkig niet vergoten (wel lag ze uren in haar bed naar me te kijken, en soms een harde schreeuw of kreet terwijl ik in de kamer bleef). Het viel mij althans alles mee, en het heeft van man en mij weer mensen gemaakt.
woensdag 1 december 2021 om 13:33
Ik heb niet alles gelezen, maar toen onze jongste zoon zo vaak wakker werd hebben we ook alles geprobeerd.
En uiteindelijk was het doorbreken van het patroon dat hij steeds wou drinken bij mij simpel en effectief (bij hem, ik weet niet of het bij iedereen zo is)
Mijn man en ik gingen naar een feest, onze kinderen gingen een nacht logeren bij mijn schoonouders.
Schoonouders laten baby niet huilen, troosten wel en bieden flesje aan en zo... Ze waren voorbereid op een korte nacht...
En onze lieve, kleine verrader heeft toen een van zijn beste nachten gehad. 2 keer een flesje gegeten en voor de rest geslapen.
Sindsdien ging het bij ons ook beter.
En uiteindelijk was het doorbreken van het patroon dat hij steeds wou drinken bij mij simpel en effectief (bij hem, ik weet niet of het bij iedereen zo is)
Mijn man en ik gingen naar een feest, onze kinderen gingen een nacht logeren bij mijn schoonouders.
Schoonouders laten baby niet huilen, troosten wel en bieden flesje aan en zo... Ze waren voorbereid op een korte nacht...
En onze lieve, kleine verrader heeft toen een van zijn beste nachten gehad. 2 keer een flesje gegeten en voor de rest geslapen.
Sindsdien ging het bij ons ook beter.
woensdag 1 december 2021 om 13:34
Ik kan niet oordelen over jullie situatie. Maar een baby leert dan vooral: ‘ondanks dat ik dat ik duidelijk maak dat ik mijn ouders nodig heb komen ze niet’.MadameJean schreef: ↑01-12-2021 13:25Ik geloof niet in laten huilen, maar er is een groot verschil tussen eindeloos laten huilen op zeer jonge leeftijd of gecontroleerd en tijdelijk in het kader van een slaaptraining.
Mijn dochter was binnen een week een veel betere slaapster geworden, en erg veel tranen zijn er gelukkig niet vergoten (wel lag ze uren in haar bed naar me te kijken, en soms een harde schreeuw of kreet terwijl ik in de kamer bleef). Het viel mij althans alles mee, en het heeft van man en mij weer mensen gemaakt.
Dat sommige baby’s daar stil van worden, dat klopt. Of je dat wil, qua vroege ontwikkeling, dat is dan aan jou.
Andere baby’s reageren juist met langdurige ontregeling; denk aan veel huilen en minder slapen en ernstige overprikkeling. Die zijn, is men sinds kort achter, gebaat bij EMDR.
•
woensdag 1 december 2021 om 14:03
Mijn jongste sliep ook onrustig de eerste tijd. Bij haar merkte ik dat even laten huilen juist wel goed werkte en dat ze dan vanzelf inslaap viel. juist er heen gaan werkte niet goed (en natuurlijk lieten we haar niet heel lang huilen verder.) Zij sliep ook het beste in een apart kamertje of bij ons op de kamer in een eigen ledikantje. Mijn andere kinderen sliepen prima in de box, op de bank, in de draagzakken maar zij veel minder. Ze sliep ook niet goed op schoot want als ze bij ons was dan wilde ze spelen en dergelijke.
Mijn een na jongste was heel anders en die sliep juist heel fijn in de draagzak. Hij sliep s' avonds meestal bij mij op schoot en hij was inderdaad vooral graag bij je. Mijn jongste werd daar juist veel onrustiger van.
Mijn een na jongste was heel anders en die sliep juist heel fijn in de draagzak. Hij sliep s' avonds meestal bij mij op schoot en hij was inderdaad vooral graag bij je. Mijn jongste werd daar juist veel onrustiger van.
woensdag 1 december 2021 om 14:06
Ja. Maar er zit een wereld van verschil tussen kinderen een half laten huilen en op ieder kikje reageren.
Al dat nieuwerwetse gedoe is niet mijn ding....en zo heeft iedereen zijn eigen stijl. En de onze past niet in de huidige tijdsgeest dat weet ik.
En misschien werkt dit bij het kindje van TO.
Geloof niet dat mijn zoontje een trauma heeft.
leeuw32 wijzigde dit bericht op 01-12-2021 14:08
10.27% gewijzigd
woensdag 1 december 2021 om 14:29
woensdag 1 december 2021 om 14:56
Jij bent vast niet bekend met flesweigeraars. Hoe wil je die dwingen dan?
woensdag 1 december 2021 om 16:01
Oh nou da’s goed nieuws voor die babies.Frizz schreef: ↑01-12-2021 13:34Ik kan niet oordelen over jullie situatie. Maar een baby leert dan vooral: ‘ondanks dat ik dat ik duidelijk maak dat ik mijn ouders nodig heb komen ze niet’.
Dat sommige baby’s daar stil van worden, dat klopt. Of je dat wil, qua vroege ontwikkeling, dat is dan aan jou.
Andere baby’s reageren juist met langdurige ontregeling; denk aan veel huilen en minder slapen en ernstige overprikkeling. Die zijn, is men sinds kort achter, gebaat bij EMDR.
Mijn kind moest ‘leren’ dat ze weer kon gaan slapen nadat ze wakker was geworden. Dat lukte beter toen ze begreep dat papa en mama ook slapen maar haar niet id steek laten. Na drie dagen bij haar zitten en langzaam de kamer verlaten, in de gang zitten etc huilde ze niet meer toen we de kamer verlieten.
De paniek en angst werden minder. En ze rustte beter uit, en dan is alles makkelijker voor iedereen. Ik kan het werkelijk iedereen met drie kinderen onder de twee aanraden.
woensdag 1 december 2021 om 16:37
Deden jullie enkel erbij zitten of nog iets anders? En dan sliep ze uiteindelijk weer in? Hoe lang hield je dat vol? De mijne houdt het overdag ook na 3 kwartier voor gezien en een kwartier later geeft ze aan dat ze eigenlijk toch nog wel moe was namelijk.MadameJean schreef: ↑01-12-2021 16:01Oh nou da’s goed nieuws voor die babies.
Mijn kind moest ‘leren’ dat ze weer kon gaan slapen nadat ze wakker was geworden. Dat lukte beter toen ze begreep dat papa en mama ook slapen maar haar niet id steek laten. Na drie dagen bij haar zitten en langzaam de kamer verlaten, in de gang zitten etc huilde ze niet meer toen we de kamer verlieten.
De paniek en angst werden minder. En ze rustte beter uit, en dan is alles makkelijker voor iedereen. Ik kan het werkelijk iedereen met drie kinderen onder de twee aanraden.
woensdag 1 december 2021 om 16:37
Wat jij beschrijft klinkt toch echt anders dan de laten huilen methode van Leeuw32 waar de reactie in eerste instantie volgens mij op is.MadameJean schreef: ↑01-12-2021 16:01Oh nou da’s goed nieuws voor die babies.
Mijn kind moest ‘leren’ dat ze weer kon gaan slapen nadat ze wakker was geworden. Dat lukte beter toen ze begreep dat papa en mama ook slapen maar haar niet id steek laten. Na drie dagen bij haar zitten en langzaam de kamer verlaten, in de gang zitten etc huilde ze niet meer toen we de kamer verlieten.
De paniek en angst werden minder. En ze rustte beter uit, en dan is alles makkelijker voor iedereen. Ik kan het werkelijk iedereen met drie kinderen onder de twee aanraden.
woensdag 1 december 2021 om 16:48
Mond open en duwen?Due-scimmie schreef: ↑01-12-2021 14:56Jij bent vast niet bekend met flesweigeraars. Hoe wil je die dwingen dan?
Flauw van mij
Als je geen borst meer geeft dan wordt die dorst op een gegeven moment zo groot dat ze die fles toch wel moeten of niet?
woensdag 1 december 2021 om 19:09
Nee. Er zijn kinderen die het reflex niet (meer) hebben en het niet kunnen, en dus moeten leren.Westerpaviljoen schreef: ↑01-12-2021 16:48Mond open en duwen?
Flauw van mij
Als je geen borst meer geeft dan wordt die dorst op een gegeven moment zo groot dat ze die fles toch wel moeten of niet?
En er zijn kinderen, veel kinderen, die dat niet onder de knie krijgen.
•
woensdag 1 december 2021 om 19:56
TO, ik heb echt met je te doen. De radeloosheid is erg herkenbaar voor mij. En je wordt zo onzeker. Wij hebben 2 dochters (1 van 2 jaar en 1 van 8 maanden). Ik dacht dat dochter 1 een slechte slaper was, maar dat bleek achteraf nu we dochter 2 hebben toch niet zo erg te zijn. Hier ook geregeld elke 2 uur wakker. Met dochter 1 heb ik al vaak wanhopig boven haar bedje gehangen, allebei huilend, doodmoe, het niet meer weten. Oppakken? Of juist niet? Flesje? Of juist niet? 1000 verschillende adviezen en meningen gevonden op internet.
Uiteindelijk denk ik dat het enige wat helpt is: je gevoel volgen en accepteren dat dit is wat het nu is. Je gevoel volgen alsin: even laten huilen of absoluut niet. Toch weer borst aanbieden of proberen dat niet te doen. Alleen jullie voelen wat het beste voelt. Ik heb dat zo moeilijk gevonden, maar we hebben ons eigen gevoel gevolgd en uiteindelijk is het met dochter 1 helemaal goedgekomen, die sliep door toen ze 1 jaar was. Niks geks gedaan overigens.
En nu hebben we dochter 2 en heb ik soms weer die radeloosheid en onzekerheid. Het is zo'n ander meisje. Kwamen ze maar ter wereld met een handleiding
Maar de beste tip die ik heb gekregen was: accepteer het. Het is niet anders. Je lichaam en geest kunnen dit aan. Heb vertrouwen in jezelf, als mama maar ook als mens. Jij kunt dit! En overal op de wereld zijn er zoveel mede-mama's die het soms ook niet meer weten. En je bent ook nooit alleen wakker snachts, er zijn zoveel mede ouders op dat moment ook aan het voeden, sussen, of aan het rondlopen met baby. Dat verzachtte het altijd wat voor mij.
Heel veel sterkte!
Uiteindelijk denk ik dat het enige wat helpt is: je gevoel volgen en accepteren dat dit is wat het nu is. Je gevoel volgen alsin: even laten huilen of absoluut niet. Toch weer borst aanbieden of proberen dat niet te doen. Alleen jullie voelen wat het beste voelt. Ik heb dat zo moeilijk gevonden, maar we hebben ons eigen gevoel gevolgd en uiteindelijk is het met dochter 1 helemaal goedgekomen, die sliep door toen ze 1 jaar was. Niks geks gedaan overigens.
En nu hebben we dochter 2 en heb ik soms weer die radeloosheid en onzekerheid. Het is zo'n ander meisje. Kwamen ze maar ter wereld met een handleiding
Maar de beste tip die ik heb gekregen was: accepteer het. Het is niet anders. Je lichaam en geest kunnen dit aan. Heb vertrouwen in jezelf, als mama maar ook als mens. Jij kunt dit! En overal op de wereld zijn er zoveel mede-mama's die het soms ook niet meer weten. En je bent ook nooit alleen wakker snachts, er zijn zoveel mede ouders op dat moment ook aan het voeden, sussen, of aan het rondlopen met baby. Dat verzachtte het altijd wat voor mij.
Heel veel sterkte!
woensdag 1 december 2021 om 21:01
Ja, maar deze baby drinkt op andere tijden wel uit de fles. Dus dan is het meer dat hij het nacht moment met de borst associeert. Het handigst zou zijn als TO er 's nachts niet meer uit zou gaan, misschien zelfs een nacht of twee elders gaat slapen. Dan is de kans groot dat de baby wel 's nachts de fles gaat accepteren. Hij kan immers prima uit de fles drinken maar 's nachts wil hij dat (nog) niet. Wel heb je dan een paar flink gebroken nachten voor haar partner omdat het immers wel even zal duren voor de baby de fles wil 's nachts.
Wat ik zelf het prettigst vind is ipv aanmodderen een keuze maken
a) 's nachts borstvoeding is prima, ik geef me daar aan over de komende maanden
b) 's nachts uit de fles drinken is beter voor mijn algehele rust en toestand dus dat gaan we nu oefenen.
Kies je voor b) dan ligt de grootste last bij vader omdat de kans groot is dat de baby makkelijker de fles van de vader zal accepteren.
woensdag 1 december 2021 om 21:06
Het is soms beter om op de korte termijn even door te bijten omdat het op de lange termijn meer rust oplevert.
Aan de andere kant gaan veel dingen vanzelf over en soms geeft het meer rust om gewoon te laten gaan.
Dat zal per situatie verschillen en verder moet je ook naar het kind zelf kijken.
Mijn jongste had het echt nodig om apart rustig op een kamertje te slapen, mijn andere kinderen hadden dat helemaal niet.
Mijn een na jongste had als baby/peuter meer regelmaat nodig dan mijn twee oudsten die dat niet nodig hadden.
Aan de andere kant gaan veel dingen vanzelf over en soms geeft het meer rust om gewoon te laten gaan.
Dat zal per situatie verschillen en verder moet je ook naar het kind zelf kijken.
Mijn jongste had het echt nodig om apart rustig op een kamertje te slapen, mijn andere kinderen hadden dat helemaal niet.
Mijn een na jongste had als baby/peuter meer regelmaat nodig dan mijn twee oudsten die dat niet nodig hadden.
woensdag 1 december 2021 om 21:20
We zaten er bij en wachtten tot ze weer in slaap viel. Alleen id nacht. Overdag vind ik alles best. Na een paar nachten ging dat iets beter en zaten we id deuropening. En toen de hal, met geluidjes maken ipv in het zicht zitten.
Het duurde de eerste nachten heeel lang, maar binnen een week kon ik m’n kind niet alleen in bed leggen als ze moe was, ze kon zichzelf toen ook weer in slaap krijgen zonder volledig te freaken en iedereen uit te putten.
woensdag 1 december 2021 om 21:41
Ja met 3 jaar had hij wat wij een 'normaal' slaappatroon vinden, maar de tijd daarvoor werkte hij daar al langzaam naar toe. Met 12 maanden sliep hij beter dan bij 6 maanden, en met 18 maanden beter dan met 12. Het eerste jaar was veruit het zwaarst, daarna kwam er langzaam verbetering in. Moet wel zeggen dat hij toen zjn tanden al had... en weer een slaapdip toen er op zijn tweede nog wat kiezen moesten doorkomen.
dit geeft geen hoop haha. En echt heeel herkenbaar wat je schrijft. Knap hoe je er uiteindelijk mee bent omgegaan. Bijzonder hoe liefde ervoor kan zorgen dat we onze grenzen zo erg verleggen. Dank voor je bericht.
Toen dat voorbij was ging hij op zich wel aardig slapen maar kwam er een fase waarin hij 's nachts of smorgens heel vroeg ging rondlopen en/of roepen. Toen hij bijna 3 was konden we echt met hem praten en afspraken maken. Hij kreeg een stempelkaart/beloning voor rustige nachten zonder 'onnodig' roepen, en zo'n peuterwekker om aan te geven wanneer het tijd was om op te staan.
Inmiddels valt hij in slaap zodra zijn hoofd zijn kussen raakt, echt bizar vooral gezien de voorgeschiedenis. Hij gaat liggen, zegt 'ok ik ga nu slapen hoor' en is vertrokken
Ook in de auto slaapt ie bijna áltijd. Meestal wel vroeg wakker, maar blijft dan rustig op zijn kamer spelen totdat de wekker aangeeft dat hij naar ons toe mag. Maar er is dus wel hoop, heb geduld 
donderdag 9 december 2021 om 22:55
Hier sluit ik me volledig bij aan en ook je post op pagina 1.Frizz schreef: ↑01-12-2021 13:34Ik kan niet oordelen over jullie situatie. Maar een baby leert dan vooral: ‘ondanks dat ik dat ik duidelijk maak dat ik mijn ouders nodig heb komen ze niet’.
Dat sommige baby’s daar stil van worden, dat klopt. Of je dat wil, qua vroege ontwikkeling, dat is dan aan jou.
Andere baby’s reageren juist met langdurige ontregeling; denk aan veel huilen en minder slapen en ernstige overprikkeling. Die zijn, is men sinds kort achter, gebaat bij EMDR.
maandag 10 januari 2022 om 04:54
Lieve mensen van Viva. Ik zit er zo doorheen en tot nu toe voel ik mij hier het meest gesteund.
Ik weet het niet meer en ik kan niet meer. De zoveelste nacht dat ik tig keer wakker ben geworden en mijn partner ook. We zijn van half 10 tot half 2 om en om bezig geweest om onze dochter in slaap te krijgen. Beiden op onze beurt gefrustreerd en van elkaar overgenomen. Ik ging even douchen en ook in de douche alleen maar gehuil aanhoren. Ik word er knetter gek van. Sinds half 2 al meerdere keren wakker. Dochter wilt niet slapen en al helemaal niet alleen op bed liggen. Huilen tot we haar oppakken.
We hebben 2 weken vrijgenomen van werk. Wat uitrusten en leuke dingen doen moest zijn. Ik kan je vertellen dat we die 2 weken meer kapot zijn gegaan van de vermoeidheid. Hoe het eruit zag? Ik snachst strijden en overdag slapen. En man andersom. We hebben telkens shiften gedraaid. Man dacht dat het een goed idee zou zijn om buiten te komen. Hier was alles op slot en we zijn toen een nachtje wezen overnachten in antwerpen. Ik ben daar op de hotelkamer letterlijk ingestort. Knallende hoofdpijn, geen kracht meer. Man snachts paracetamol halen van de apotheek. Ik kreeg mijn armen niet meer omhoog om een glas water op te pakken. Zelfs water drinken lukte niet meer dan 2 slokken. Ik had gewoon geen energie meer. Ik ben ik tranen uitgebarst, terwijl dochter weer wakker lag snachts op de kamer. Ik kon haar niet meer optillen. De kamer had een 2e bed. Daar ben ik gaan liggen enkele uren. Om het vervolgens weer van mijn man over te nemen.
Hiervoor hebben we naar het cjg bureau gebeld. Die konden ivm corona niet gelijk een afspraak maken. Ik moest de huisarts maar bellen als ik eerder langs wilde. Bij de huisarts geweest. Die zei dat ik naar het cjg moest. Uitgelegd dat ze geen plek hadden. Zij enorm gefrustreerd op cjg. We hadden zelf toen maar naar de fysiotherapie gebeld of ze kon helpen met dochter ontspannen en checken of er fysiek wat was. Die verwees na 2 afspraken ook weer naar cjg. Uiteindelijk belde de ha naar cjg en we konden eerder terecht. Wat metingen en checks: uw kind ziet er goed uit, ontwikkelt goed. Niks aan de hand. Eeeh oke maar ze slaapt niet? Je kunt naar de fysiotherapeut. Daar komen we vandaan. Dan heb je hier een folder van een andere fysiotherapeut en kun je naar een slaapcoach kijken. Welke kun je dan adviseren? Ja google het maar. Wederom met lege handen naar huis. Ik ben zo ongelofelijk boos op de zorg in Nederland. Zo boos telkens met lege handen weer heen en weer te worden gestuurd. Uiteindelijk zelf toch naar een osteopaat gebeld. Zoals eerder geschreven twijfelde ik hierover. Zij gaf aan dag er een blokkade in de nek van onze dochter zat. Moesten we los krijgen. Vandaag hebben we daar weer een afspraak. Ik weet het allemaal niet meer. Ik merk dat we er beiden doorheen zitten. Mijn dochter zal ik niets aandoen. Hoe kwaad ik op momenten ook word. Ik weet dat ik mijzelf ook niets wil en zou aandoen, maar die gedachten worden op momenten zo sterk. Dat ik denk laat ik mijzelf ergens vanaf gooien en dan is het klaar. Bijna een jaar slapeloos in deze ellende. Ik kan niet meer. Genieten van het leven zit er op dit moment ook niet in. Ik houd van mijn dochter. Echt waar. Ik ben alleen op. En de volgende dag opnieuw naar werk met enkele uren slaap en de nacht weer door. Wanneer stopt dit? Het lijkt geen haar beter te worden. Enerzijds kan ik niet meer functioneren. Geen energie, geen concentratie. Maar de dagen dat ik op werk ben en even uit deze sleur ben, voel ik mij toch minder vermoeid.
Jullie hebben eerder de tip gegeven om te laten oppassen zodat we kunnen bijkomen. Dit hebben we enkele keten gedaan. Hoewel het even oplaadt, lost het niet de situatie op en zitten we er gewoon doorheen.
Ik weet het niet meer en ik kan niet meer. De zoveelste nacht dat ik tig keer wakker ben geworden en mijn partner ook. We zijn van half 10 tot half 2 om en om bezig geweest om onze dochter in slaap te krijgen. Beiden op onze beurt gefrustreerd en van elkaar overgenomen. Ik ging even douchen en ook in de douche alleen maar gehuil aanhoren. Ik word er knetter gek van. Sinds half 2 al meerdere keren wakker. Dochter wilt niet slapen en al helemaal niet alleen op bed liggen. Huilen tot we haar oppakken.
We hebben 2 weken vrijgenomen van werk. Wat uitrusten en leuke dingen doen moest zijn. Ik kan je vertellen dat we die 2 weken meer kapot zijn gegaan van de vermoeidheid. Hoe het eruit zag? Ik snachst strijden en overdag slapen. En man andersom. We hebben telkens shiften gedraaid. Man dacht dat het een goed idee zou zijn om buiten te komen. Hier was alles op slot en we zijn toen een nachtje wezen overnachten in antwerpen. Ik ben daar op de hotelkamer letterlijk ingestort. Knallende hoofdpijn, geen kracht meer. Man snachts paracetamol halen van de apotheek. Ik kreeg mijn armen niet meer omhoog om een glas water op te pakken. Zelfs water drinken lukte niet meer dan 2 slokken. Ik had gewoon geen energie meer. Ik ben ik tranen uitgebarst, terwijl dochter weer wakker lag snachts op de kamer. Ik kon haar niet meer optillen. De kamer had een 2e bed. Daar ben ik gaan liggen enkele uren. Om het vervolgens weer van mijn man over te nemen.
Hiervoor hebben we naar het cjg bureau gebeld. Die konden ivm corona niet gelijk een afspraak maken. Ik moest de huisarts maar bellen als ik eerder langs wilde. Bij de huisarts geweest. Die zei dat ik naar het cjg moest. Uitgelegd dat ze geen plek hadden. Zij enorm gefrustreerd op cjg. We hadden zelf toen maar naar de fysiotherapie gebeld of ze kon helpen met dochter ontspannen en checken of er fysiek wat was. Die verwees na 2 afspraken ook weer naar cjg. Uiteindelijk belde de ha naar cjg en we konden eerder terecht. Wat metingen en checks: uw kind ziet er goed uit, ontwikkelt goed. Niks aan de hand. Eeeh oke maar ze slaapt niet? Je kunt naar de fysiotherapeut. Daar komen we vandaan. Dan heb je hier een folder van een andere fysiotherapeut en kun je naar een slaapcoach kijken. Welke kun je dan adviseren? Ja google het maar. Wederom met lege handen naar huis. Ik ben zo ongelofelijk boos op de zorg in Nederland. Zo boos telkens met lege handen weer heen en weer te worden gestuurd. Uiteindelijk zelf toch naar een osteopaat gebeld. Zoals eerder geschreven twijfelde ik hierover. Zij gaf aan dag er een blokkade in de nek van onze dochter zat. Moesten we los krijgen. Vandaag hebben we daar weer een afspraak. Ik weet het allemaal niet meer. Ik merk dat we er beiden doorheen zitten. Mijn dochter zal ik niets aandoen. Hoe kwaad ik op momenten ook word. Ik weet dat ik mijzelf ook niets wil en zou aandoen, maar die gedachten worden op momenten zo sterk. Dat ik denk laat ik mijzelf ergens vanaf gooien en dan is het klaar. Bijna een jaar slapeloos in deze ellende. Ik kan niet meer. Genieten van het leven zit er op dit moment ook niet in. Ik houd van mijn dochter. Echt waar. Ik ben alleen op. En de volgende dag opnieuw naar werk met enkele uren slaap en de nacht weer door. Wanneer stopt dit? Het lijkt geen haar beter te worden. Enerzijds kan ik niet meer functioneren. Geen energie, geen concentratie. Maar de dagen dat ik op werk ben en even uit deze sleur ben, voel ik mij toch minder vermoeid.
Jullie hebben eerder de tip gegeven om te laten oppassen zodat we kunnen bijkomen. Dit hebben we enkele keten gedaan. Hoewel het even oplaadt, lost het niet de situatie op en zitten we er gewoon doorheen.
maandag 10 januari 2022 om 05:47
Heb je dit topic gelezen? Deze forumster heeft haar kind in het ziekenhuis laten opnemen om er achter te komen waarom het slapen niet ging. Misschien dat jij er iets aan hebt?
kinderen/huil-baby-is-niet-weg-te-legge ... /481487/11
kinderen/huil-baby-is-niet-weg-te-legge ... /481487/11
maandag 10 januari 2022 om 05:50
Wat een verschrikking, en zo herkenbaar! Hier een dochter van bijna 6 maanden en ook weer vanaf het begin doorwaakte nachten. Zoon van 3 zelfde verhaal, sliep rond 2 jaar eindelijk even door en nu elke nacht in ons bed helaas waardoor hij dochter soms ook wakker maakt de sporadische momenten dat ze slaapt.
Niks werkt, alleen stil aan de borst. Wij overwegen met 6 maanden toch een slaapcoach, hebben jullie dat al geprobeerd?
Niks werkt, alleen stil aan de borst. Wij overwegen met 6 maanden toch een slaapcoach, hebben jullie dat al geprobeerd?
