Kinderen
alle pijlers
Moederschap valt me zwaar
zondag 17 oktober 2021 om 00:04
Ik ben echt radeloos..
We hebben een dochter van 7 maanden en echt ik houd ontzettend van haar. Het was een gewenste zwangerschap, we hebben voor haar gekozen en daar heb ik geen spijt van. Ik twijfel alleen of ik het nog kan verdragen. Sinds dag 1 heeft zij altijd slecht geslapen. Daarmee bedoel ik dus ook echt slecht. Het waren telkens slaapjes van een half uur - max driekwartier. En dit heeft zeker 2 maanden geduurd. Ik heb dagen gehad dat ik in tranen stond omdat ik wilde slapen. Natuurlijk stond mijn man ook op en zorgde voor haar. Ik was alleen zo gefixeerd op dat ik per se borstvoeding wilde geven. Mijn dochter weigerde daarom aan het begin ook de fles. Ze wilde alleen drinken van mij borst. Dus ja bij elke voeding moest ik wel opstaan. Daarnaast sliep zij bijna alleen maar op ons. In haar bed leggen lukte vaak ook niet.
Nu 7 maanden verder en slaapt ze ietwat beter maar lang niet in de buur van normaal. Ze slaapt nu max 2 uur achter elkaar door. Dus ook in de nacht sta ik elke 1-2 uur op. Wij hebben meerderen keren advies gevraagd van het consultatiebureau, maar word hier niet wijzer van en alle tips geprobeerd die ze gaven. Oa inbakeren bij het begin. Nu gaven ze het advies om haar snachts met een flesje alleen water te geven, maar snachts weigert ze de fles en blijf huilen tot aan krijsen toe. Dus de poging van mijn man om haar fles afgekolfd melk te geven lukt ook niet. Andere tip was haar een papje te geven voor het slapen. Ook dat weigert ze. Ze drinkt het gewoon niet en wilt alleen melk.
Nu komen haar tandjes uit sinds een week en is het helemaal pretpark. Ze slaapt weer alleen op ons. Haar even laten liggen en troosten op bed echt meerdere keren geprobeerd, maar ze raakt overstuur. Momenten dat ze eindelijk op bed slaapt, wordt ze waar na 15-30 minuten wakker. Ook snachts wordt zij om de haverklap wakker. Met zetpil en tandgel geprobeerd, maar helaas geen verandering.
Ik ben echt doodop en ben moedeloos. We zijn 7 maanden verder en er lijkt maar geen vooruitgang in te zitten.
In het verleden hebben we via het ziekenhuis ook hulp gehad van een pedagogische medewerker. Wederom zelfde tips met inbakeren, speen aanbieden etc. Niet lijkt te werken..
Ik weet ook niet wat ik met dit topic wil. Misschien heeft iemand nog iets wat we niet hebben geprobeerd?
We hebben een dochter van 7 maanden en echt ik houd ontzettend van haar. Het was een gewenste zwangerschap, we hebben voor haar gekozen en daar heb ik geen spijt van. Ik twijfel alleen of ik het nog kan verdragen. Sinds dag 1 heeft zij altijd slecht geslapen. Daarmee bedoel ik dus ook echt slecht. Het waren telkens slaapjes van een half uur - max driekwartier. En dit heeft zeker 2 maanden geduurd. Ik heb dagen gehad dat ik in tranen stond omdat ik wilde slapen. Natuurlijk stond mijn man ook op en zorgde voor haar. Ik was alleen zo gefixeerd op dat ik per se borstvoeding wilde geven. Mijn dochter weigerde daarom aan het begin ook de fles. Ze wilde alleen drinken van mij borst. Dus ja bij elke voeding moest ik wel opstaan. Daarnaast sliep zij bijna alleen maar op ons. In haar bed leggen lukte vaak ook niet.
Nu 7 maanden verder en slaapt ze ietwat beter maar lang niet in de buur van normaal. Ze slaapt nu max 2 uur achter elkaar door. Dus ook in de nacht sta ik elke 1-2 uur op. Wij hebben meerderen keren advies gevraagd van het consultatiebureau, maar word hier niet wijzer van en alle tips geprobeerd die ze gaven. Oa inbakeren bij het begin. Nu gaven ze het advies om haar snachts met een flesje alleen water te geven, maar snachts weigert ze de fles en blijf huilen tot aan krijsen toe. Dus de poging van mijn man om haar fles afgekolfd melk te geven lukt ook niet. Andere tip was haar een papje te geven voor het slapen. Ook dat weigert ze. Ze drinkt het gewoon niet en wilt alleen melk.
Nu komen haar tandjes uit sinds een week en is het helemaal pretpark. Ze slaapt weer alleen op ons. Haar even laten liggen en troosten op bed echt meerdere keren geprobeerd, maar ze raakt overstuur. Momenten dat ze eindelijk op bed slaapt, wordt ze waar na 15-30 minuten wakker. Ook snachts wordt zij om de haverklap wakker. Met zetpil en tandgel geprobeerd, maar helaas geen verandering.
Ik ben echt doodop en ben moedeloos. We zijn 7 maanden verder en er lijkt maar geen vooruitgang in te zitten.
In het verleden hebben we via het ziekenhuis ook hulp gehad van een pedagogische medewerker. Wederom zelfde tips met inbakeren, speen aanbieden etc. Niet lijkt te werken..
Ik weet ook niet wat ik met dit topic wil. Misschien heeft iemand nog iets wat we niet hebben geprobeerd?
woensdag 12 januari 2022 om 07:42
Kan het zijn dat jullie wegens vermoeidheid niet meer in staat zijn flexibel te denken? Dat zou helemaal niet gek zijn natuurlijk.
Om goed mee te denken heb ik (en dat lees ik hier meer terug) nodig om te horen wat jullie allemaal wel/niet proberen en wat hiervan de resultaten zijn.
Dus: op welke momenten slaapt ze wel en wanneer niet? Op welke manieren slaapt ze (uiteindelijk) wel in en hoe nooit?
Hoe gaat auto rijden, wandelen, draagzak, wiegen etc etc?
Hoe gaat de (borst)voeding en valt ze dan wel/niet in slaap?
Hoe gaat het bij oppas en/of de opvang?
Ik zie dat je schrijft over overprikkeling bij de baby, jullie zijn zelf natuurlijk ook kapot en compleet overprikkeld. Die combinatie is verre van ideaal om je baby te helpen emoties te reguleren.
Wat houdt jullie tegen om een week vrij te nemen (ziek te melden kan ook), kind overdag naar de opvang en eens tijd aan jezelf te besteden? Wat heb je nodig om jezelf én je baby dit te gunnen?
Om goed mee te denken heb ik (en dat lees ik hier meer terug) nodig om te horen wat jullie allemaal wel/niet proberen en wat hiervan de resultaten zijn.
Dus: op welke momenten slaapt ze wel en wanneer niet? Op welke manieren slaapt ze (uiteindelijk) wel in en hoe nooit?
Hoe gaat auto rijden, wandelen, draagzak, wiegen etc etc?
Hoe gaat de (borst)voeding en valt ze dan wel/niet in slaap?
Hoe gaat het bij oppas en/of de opvang?
Ik zie dat je schrijft over overprikkeling bij de baby, jullie zijn zelf natuurlijk ook kapot en compleet overprikkeld. Die combinatie is verre van ideaal om je baby te helpen emoties te reguleren.
Wat houdt jullie tegen om een week vrij te nemen (ziek te melden kan ook), kind overdag naar de opvang en eens tijd aan jezelf te besteden? Wat heb je nodig om jezelf én je baby dit te gunnen?
•
woensdag 12 januari 2022 om 08:28
Als leidinggevende zou ik je naar huis sturen...en dan zien we wel of dat ziekmelden, bijzonder verlof of wat dan ook is. Ik zou liever hebben dat je 1 of 2 weken bijkomt dan straks maanden uitvalt.Zoë1 schreef: ↑11-01-2022 23:26Dank voor je lieve bericht en moeite om dit uit te typen! Voelt voor mij niet zo comfortabel om het naar familie en vrienden te sturen. Afgelopen nacht was weer een enorme strijd. Mijn man heeft toen tegen de ochtend aan zijn moeder gebeld. Ze is om 5u gekomen om op te passen, zodat wij nog eventjes konden slapen voordat we weer moesten werken. We kunnen haar natuurlijk niet elke nacht vragen, maar wel ontzettend lief van dr.
Qua werk heb ik sinds het begin echt al van alles gedaan om mijzelf op been te houden. Ik heb vakantie uren verspreid opgenomen en ouderschapsverlof tijdelijk opgenomen. Met de hoop dat het met de tijd zou verbeteren, maar helaas. Mijn directe leidinggevende en de hr manager weten van mijn situatie. Het is niet dat ze onbegripvol zijn, maar kunnen nogal veel eisen. Ze vragen regelmatig hoe het gaat met de kleine thuis, maar oplossingen moet ik tot nu toe zelf bedenken. Mijn creativiteit is ook aan het opraken. Ik vertelde mijn leidinggevende hoe zwaar de afgelopen nachten zijn geweest. En enkele minuten erna kwam ze weer met of ik wat taken kon aannemen en of ik niet nog naar een x locatie kan gaan om daar te werken. Heb toen aangegeven dat ik mij de komende tijd wil focussen om op mijn benen te kunnen blijven staan. De hr manager vraagt op zich geen extra dingen van me, maar wat ik zei: de oplossingen moet ik bedenken. Wel heb ik aangegeven dat het mij met slechte nachten + een uur reisstijd niet altijd lukt om op tijd te starten. Kom regelmatig te laat. Hij heeft aangegeven dat het geen probleem is. Zo lang ik mijn werk doe, maakt het hem niet uit in hoeveel uur ik het doe.
Ik merk dat ik volhardend ben in het ziekmelden. Zowel mijn man en ik melden ons sowieso vaak niet ziek. Mij man is daar zelfs veel harder in. Ik vertelde dat ik mij anders een dag ziek meld, zodat hij de nacht kan slapen en ik kan doorhalen. Vond hij niet nodig alja, ik weet het. Het klinkt nogal koppig en onhandig, maar zijn beiden gewend om er zo in te staan.
ja, ik weet het. Het klinkt nogal koppig en onhandig, maar zijn beiden gewend om er zo in te staan.
Dat was de zakelijke benadering. Verder hoop dat het snel beter gaat TO. En dat jullie hulp gaan krijgen
woensdag 12 januari 2022 om 10:04
Loyaliteit naar je werk en arbeidsethos zijn mooie eigenschappen maar er komt een moment dat het koppig en zelfs destructief wordt. Je hebt jezelf er mee, je hebt je werk er mee en nog belangrijker, je hebt je kind er mee. En het helpt niet om uit deze vicieuze cirkel te komen. Als dat zelf niet lukt meer vraag hulp bij de kinderarts.
woensdag 12 januari 2022 om 11:13
In principe valt mijn werk onder cruciaal beroep en is thuiswerken nihil, maar bepaalde werkzaamheden kan ik wel thuis en dat doe ik dan ook voor zover het kan. Ik probeer bepaalde werkzaamheden die thuis kunnen dan ook op 1 dag in te plannen zodat ik die dag thuis kan werken. Scheelt inderdaad wel!Puzzelstuk schreef: ↑12-01-2022 05:06Zo herkenbaar allemaal, wat zijn de nachten toch vreselijk.
Qua werk: is het mogelijk om thuis te werken, zodat je geen reistijd hebt (en die tijd zelfs zou kunnen gebruiken aan slapen als kind bij de opvang is?)
woensdag 12 januari 2022 om 11:15
Ik snap wel wat je probeert te zeggen, maar je kunt dit wel anders formuleren.Plentyplenty schreef: ↑12-01-2022 05:54Ja net zo volhardend als je kind dus. Dan maar gewoon zo door blijven gaan met werken totdat je neervalt.
woensdag 12 januari 2022 om 11:17
Wat lief! Dank je wel. Doet me goed om te zien dat er zulke mensen zijn op aardeFiddlyDiddlyDoo schreef: ↑12-01-2022 05:58TO, in welke omgeving woon je? Waarschijnlijk zie je het niet zitten om een wildvreemde als hulp te accepteren, maar bij deze bied ik toch m'n hulp aan waar nodig, mocht je in de buurt wonen.
Ik woon in omgeving rijnmond. Voor nu springt mijn schoonmoeder extra bij.
woensdag 12 januari 2022 om 11:24
Wat rot TO. Ik weet hoe ontzettend zwaar ernstig slaapgebrek is.
Misschien ben ik mosterd, maar bestaat de mogelijkheid dat je man en jij apart gaan slapen en om en om voor je dochter zorgen?
Of een hele nacht of halve nachten. Wij deden halve nachten. Ik was van 21-2 uur verantwoordelijk, man van 2 tot 7 uur. Zo kreeg ieder toch elke nacht wat uren slaap/rust. Natuurlijk hoor je wel een en ander maar je rust beter uit dan met een huilend kind in je armen.
Misschien ben ik mosterd, maar bestaat de mogelijkheid dat je man en jij apart gaan slapen en om en om voor je dochter zorgen?
Of een hele nacht of halve nachten. Wij deden halve nachten. Ik was van 21-2 uur verantwoordelijk, man van 2 tot 7 uur. Zo kreeg ieder toch elke nacht wat uren slaap/rust. Natuurlijk hoor je wel een en ander maar je rust beter uit dan met een huilend kind in je armen.
woensdag 12 januari 2022 om 17:16
[/right]
Dit deden wij ook. En we hebben na ruim een jaar een slaapcoach ingeschakeld, van the sleep agency. Ik weet niet hoe je daar tegenover staat en vanaf welke leeftijd dat kan, maar het was voor ons echt een life saver. na een week was het ergste leed geleden en sliepen we eindelijk weer normaal!Rosalind* schreef: ↑12-01-2022 11:24Wat rot TO. Ik weet hoe ontzettend zwaar ernstig slaapgebrek is.
Misschien ben ik mosterd, maar bestaat de mogelijkheid dat je man en jij apart gaan slapen en om en om voor je dochter zorgen?
Of een hele nacht of halve nachten. Wij deden halve nachten. Ik was van 21-2 uur verantwoordelijk, man van 2 tot 7 uur. Zo kreeg ieder toch elke nacht wat uren slaap/rust. Natuurlijk hoor je wel een en ander maar je rust beter uit dan met een huilend kind in je armen.
woensdag 12 januari 2022 om 19:08
Misschien is het een idee de tips die destijds hielpen hier te delen?MadameJean schreef: ↑12-01-2022 17:16[/right]
Dit deden wij ook. En we hebben na ruim een jaar een slaapcoach ingeschakeld, van the sleep agency. Ik weet niet hoe je daar tegenover staat en vanaf welke leeftijd dat kan, maar het was voor ons echt een life saver. na een week was het ergste leed geleden en sliepen we eindelijk weer normaal!
•
donderdag 13 januari 2022 om 01:08
https://www.nanniesatnight.com/nacht-nanny
Af en toe een Nachtnanny misschien een idee ?? Maar dat moet ook financieel haalbaar zijn uiteraard.
Af en toe een Nachtnanny misschien een idee ?? Maar dat moet ook financieel haalbaar zijn uiteraard.
donderdag 13 januari 2022 om 05:14
Hier de directe link naar de post van een andere moeder met een huilbaby. Hun kind is opgenomen in het ziekenhuis voor observatie en dat heeft heel veel goed gedaan:
kinderen/huil-baby-is-niet-weg-te-legge ... #p33324334
donderdag 13 januari 2022 om 06:33
Ik leende veel trucs van het Kdv.
Hoeveel slaapt ze daar
Laten ze haar lang slapen en houden ze daarmee de slapeloze nachten in stand
Hoe drinkt ze daar
Eet ze erbij
Ontwikkelt ze zich, wat speelt ze al (soms kunnen ze al meer dan je denkt).
Maar wat jij hebt is roofbouw. Dat moet stoppen. Voor de baas, jullie kind, je man en jou. Deze volgorde lijkt zo in je hoofd te zitten.
De oplossing ligt bij jou. En bij je man.
Wees nog duidelijker naar de baas, zodat die luistert.
Jij zit er doorheen. Twee maanden geleden al. Dat is echt terecht, je zeurt niet. Je komt er zelf niet uit. Ook omdat je zo moe bent. Dat is niet vreemd.
Wat zegt de huisarts, je hebt echt een probleem waar je hulp bij moet hebben.
Dus praat met Kdv en schakel slaap mensen in. Want je hebt het keihard nodig.
Je stelt je niet aan.
Hoeveel slaapt ze daar
Laten ze haar lang slapen en houden ze daarmee de slapeloze nachten in stand
Hoe drinkt ze daar
Eet ze erbij
Ontwikkelt ze zich, wat speelt ze al (soms kunnen ze al meer dan je denkt).
Maar wat jij hebt is roofbouw. Dat moet stoppen. Voor de baas, jullie kind, je man en jou. Deze volgorde lijkt zo in je hoofd te zitten.
De oplossing ligt bij jou. En bij je man.
Wees nog duidelijker naar de baas, zodat die luistert.
Jij zit er doorheen. Twee maanden geleden al. Dat is echt terecht, je zeurt niet. Je komt er zelf niet uit. Ook omdat je zo moe bent. Dat is niet vreemd.
Wat zegt de huisarts, je hebt echt een probleem waar je hulp bij moet hebben.
Dus praat met Kdv en schakel slaap mensen in. Want je hebt het keihard nodig.
Je stelt je niet aan.
donderdag 13 januari 2022 om 17:23
To, wanneer je blijft doen wat je al deed dan blijf je hetzelfde terugkrijgen.
Dus moet er echt wat veranderen voor er straks ongelukken gebeuren. Het idee dat je in deze staat in de auto stapt om naar je werk te gaan bijvoorbeeld: dat is toch onverantwoord? En dat geldt ook voor je man.
Dus:
Je kind ga je niet veranderen nu, maar je eigen kijk en die van je man wel.
Meld je ziek! En je man ook, jullie zijn helemaal niet in staat om er te komen laat staan om verantwoordelijkheid te dragen voor wat dan ook.
Regel hulp, professionele , praktische en emotionele. Voor jezelf, voor je man en voor je kind.
Ik woon veel te ver van je vandaan. Maar was je mijn zus, vriendin, collega, buurvrouw, whatever geweest dan had ik gehoopt dat je hier iets van door had laten schemeren zodat ik je zou kunnen helpen. De meeste mensen zitten zo in elkaar, echt!
Dus die drempel over met je laatste krachten, je moet dat echt. Voor je kind en voor jezelf.
Sterkte: ik heb ook een enorm slechte slaper: altijd geweest dus ik snap je paniek, wanhoop enzo.
Hulp was mijn uitweg. In de zin van een poetsvrouw, het aannemen/kunnen aanschuiven voor een maaltijd en bij kunnen slapen omdat ik gebruik maak van de mensen om ons heen.
Dus moet er echt wat veranderen voor er straks ongelukken gebeuren. Het idee dat je in deze staat in de auto stapt om naar je werk te gaan bijvoorbeeld: dat is toch onverantwoord? En dat geldt ook voor je man.
Dus:
Je kind ga je niet veranderen nu, maar je eigen kijk en die van je man wel.
Meld je ziek! En je man ook, jullie zijn helemaal niet in staat om er te komen laat staan om verantwoordelijkheid te dragen voor wat dan ook.
Regel hulp, professionele , praktische en emotionele. Voor jezelf, voor je man en voor je kind.
Ik woon veel te ver van je vandaan. Maar was je mijn zus, vriendin, collega, buurvrouw, whatever geweest dan had ik gehoopt dat je hier iets van door had laten schemeren zodat ik je zou kunnen helpen. De meeste mensen zitten zo in elkaar, echt!
Dus die drempel over met je laatste krachten, je moet dat echt. Voor je kind en voor jezelf.
Sterkte: ik heb ook een enorm slechte slaper: altijd geweest dus ik snap je paniek, wanhoop enzo.
Hulp was mijn uitweg. In de zin van een poetsvrouw, het aannemen/kunnen aanschuiven voor een maaltijd en bij kunnen slapen omdat ik gebruik maak van de mensen om ons heen.
donderdag 13 januari 2022 om 18:49
Dit moet maar net kunnen. We zitten nu in een lockdown dus veel mensen kunnen nu niet helpen. Ouderen zoals opa's en oma's wordt geadviseerd afstand te houden.drominique schreef: ↑13-01-2022 17:23
Hulp was mijn uitweg. In de zin van een poetsvrouw, het aannemen/kunnen aanschuiven voor een maaltijd en bij kunnen slapen omdat ik gebruik maak van de mensen om ons heen.
Toen het bij jou speelde was er geen pandemie gaande denk ik? Dus dit soort adviezen zijn niet passend in deze tijd.
donderdag 13 januari 2022 om 19:15
Als je niks nuttigs kunt bijdragen, type dan niks. Geen een ouder laat zijn/haar kind in deze situatie verzuipen of bungelen. Die kleine kans op COVID-19 zal meningeen voor lief nemen.Avelie schreef: ↑13-01-2022 18:49Dit moet maar net kunnen. We zitten nu in een lockdown dus veel mensen kunnen nu niet helpen. Ouderen zoals opa's en oma's wordt geadviseerd afstand te houden.
Toen het bij jou speelde was er geen pandemie gaande denk ik? Dus dit soort adviezen zijn niet passend in deze tijd.
donderdag 13 januari 2022 om 19:41
donderdag 13 januari 2022 om 21:54
Dat geldt toch voor alle tips? Wij geven hier op het forum tips en iedereen pikt eruit wat hij/ zij kan en wil toepassen. Wat niet op jou van toepassing is, leg je naast je neer.
Openstaan voor hulp, uit je omgeving of betaald, lijkt mij ook een goede stap. Dat kan directe hulp zijn voor de baby, maar ook indirecte hulp (huishouden, boodschappen, koken). Elk uur aan klussen wat je kunt uitbesteden is er eentje.
Sterkte!
vrijdag 14 januari 2022 om 00:07
Mijn kind is 19 maanden. Dus ja: wel pandemie: maar soms moet je afwegingen maken. Een bubbel kan ook opa, oma, papa mama kind zijn hè?Avelie schreef: ↑13-01-2022 18:49Dit moet maar net kunnen. We zitten nu in een lockdown dus veel mensen kunnen nu niet helpen. Ouderen zoals opa's en oma's wordt geadviseerd afstand te houden.
Toen het bij jou speelde was er geen pandemie gaande denk ik? Dus dit soort adviezen zijn niet passend in deze tijd.
Daarbij bellen ze schoonmoeder nu in de ochtend voor 5 uur op om te helpen. Dan kan ze ook helpen op fatsoenlijke uren
vrijdag 14 januari 2022 om 07:58
Dat ligt er dus aan of dat een bubbel kan zijn. Het is in deze pandemie in elk geval niet vanzelfsprekend dat mensen kunnen helpen, maar dat wist je toen je midden in de pandemie zwanger werd.drominique schreef: ↑14-01-2022 00:07Mijn kind is 19 maanden. Dus ja: wel pandemie: maar soms moet je afwegingen maken. Een bubbel kan ook opa, oma, papa mama kind zijn hè?
Daarbij bellen ze schoonmoeder nu in de ochtend voor 5 uur op om te helpen. Dan kan ze ook helpen op fatsoenlijke uren
vrijdag 14 januari 2022 om 08:06
vrijdag 14 januari 2022 om 08:07
Jij leeft onder een steen? Tuurlijk kunnen mensen helpen als ze niet in quarantaine zitten….zeker nu gevaccineerd en wel.
