Kinderen
alle pijlers
Moederschap valt me zwaar
zondag 17 oktober 2021 om 00:04
Ik ben echt radeloos..
We hebben een dochter van 7 maanden en echt ik houd ontzettend van haar. Het was een gewenste zwangerschap, we hebben voor haar gekozen en daar heb ik geen spijt van. Ik twijfel alleen of ik het nog kan verdragen. Sinds dag 1 heeft zij altijd slecht geslapen. Daarmee bedoel ik dus ook echt slecht. Het waren telkens slaapjes van een half uur - max driekwartier. En dit heeft zeker 2 maanden geduurd. Ik heb dagen gehad dat ik in tranen stond omdat ik wilde slapen. Natuurlijk stond mijn man ook op en zorgde voor haar. Ik was alleen zo gefixeerd op dat ik per se borstvoeding wilde geven. Mijn dochter weigerde daarom aan het begin ook de fles. Ze wilde alleen drinken van mij borst. Dus ja bij elke voeding moest ik wel opstaan. Daarnaast sliep zij bijna alleen maar op ons. In haar bed leggen lukte vaak ook niet.
Nu 7 maanden verder en slaapt ze ietwat beter maar lang niet in de buur van normaal. Ze slaapt nu max 2 uur achter elkaar door. Dus ook in de nacht sta ik elke 1-2 uur op. Wij hebben meerderen keren advies gevraagd van het consultatiebureau, maar word hier niet wijzer van en alle tips geprobeerd die ze gaven. Oa inbakeren bij het begin. Nu gaven ze het advies om haar snachts met een flesje alleen water te geven, maar snachts weigert ze de fles en blijf huilen tot aan krijsen toe. Dus de poging van mijn man om haar fles afgekolfd melk te geven lukt ook niet. Andere tip was haar een papje te geven voor het slapen. Ook dat weigert ze. Ze drinkt het gewoon niet en wilt alleen melk.
Nu komen haar tandjes uit sinds een week en is het helemaal pretpark. Ze slaapt weer alleen op ons. Haar even laten liggen en troosten op bed echt meerdere keren geprobeerd, maar ze raakt overstuur. Momenten dat ze eindelijk op bed slaapt, wordt ze waar na 15-30 minuten wakker. Ook snachts wordt zij om de haverklap wakker. Met zetpil en tandgel geprobeerd, maar helaas geen verandering.
Ik ben echt doodop en ben moedeloos. We zijn 7 maanden verder en er lijkt maar geen vooruitgang in te zitten.
In het verleden hebben we via het ziekenhuis ook hulp gehad van een pedagogische medewerker. Wederom zelfde tips met inbakeren, speen aanbieden etc. Niet lijkt te werken..
Ik weet ook niet wat ik met dit topic wil. Misschien heeft iemand nog iets wat we niet hebben geprobeerd?
We hebben een dochter van 7 maanden en echt ik houd ontzettend van haar. Het was een gewenste zwangerschap, we hebben voor haar gekozen en daar heb ik geen spijt van. Ik twijfel alleen of ik het nog kan verdragen. Sinds dag 1 heeft zij altijd slecht geslapen. Daarmee bedoel ik dus ook echt slecht. Het waren telkens slaapjes van een half uur - max driekwartier. En dit heeft zeker 2 maanden geduurd. Ik heb dagen gehad dat ik in tranen stond omdat ik wilde slapen. Natuurlijk stond mijn man ook op en zorgde voor haar. Ik was alleen zo gefixeerd op dat ik per se borstvoeding wilde geven. Mijn dochter weigerde daarom aan het begin ook de fles. Ze wilde alleen drinken van mij borst. Dus ja bij elke voeding moest ik wel opstaan. Daarnaast sliep zij bijna alleen maar op ons. In haar bed leggen lukte vaak ook niet.
Nu 7 maanden verder en slaapt ze ietwat beter maar lang niet in de buur van normaal. Ze slaapt nu max 2 uur achter elkaar door. Dus ook in de nacht sta ik elke 1-2 uur op. Wij hebben meerderen keren advies gevraagd van het consultatiebureau, maar word hier niet wijzer van en alle tips geprobeerd die ze gaven. Oa inbakeren bij het begin. Nu gaven ze het advies om haar snachts met een flesje alleen water te geven, maar snachts weigert ze de fles en blijf huilen tot aan krijsen toe. Dus de poging van mijn man om haar fles afgekolfd melk te geven lukt ook niet. Andere tip was haar een papje te geven voor het slapen. Ook dat weigert ze. Ze drinkt het gewoon niet en wilt alleen melk.
Nu komen haar tandjes uit sinds een week en is het helemaal pretpark. Ze slaapt weer alleen op ons. Haar even laten liggen en troosten op bed echt meerdere keren geprobeerd, maar ze raakt overstuur. Momenten dat ze eindelijk op bed slaapt, wordt ze waar na 15-30 minuten wakker. Ook snachts wordt zij om de haverklap wakker. Met zetpil en tandgel geprobeerd, maar helaas geen verandering.
Ik ben echt doodop en ben moedeloos. We zijn 7 maanden verder en er lijkt maar geen vooruitgang in te zitten.
In het verleden hebben we via het ziekenhuis ook hulp gehad van een pedagogische medewerker. Wederom zelfde tips met inbakeren, speen aanbieden etc. Niet lijkt te werken..
Ik weet ook niet wat ik met dit topic wil. Misschien heeft iemand nog iets wat we niet hebben geprobeerd?
maandag 17 januari 2022 om 09:01
De cijfers wijzen uit dat een hele nacht doorslapen helemaal niet de norm is voor baby’s. Natuurlijk zijn er zat baby’s die dat doen (of lijken te doen, omdat ze niet gaan huilen en ouders dus niets door hebben), maar een heleboel ook helemaal niét.
. Dat is vanaf 4/5/6 maanden van 7 tot 6 slapen en misschien een keertje wakker af en toe. Als ze niet ziek zijn etc. Het helpt denk ik voor ouders om je dag te realiseren.
Maar wat ik eigenlijk in m’n post bedoelde is: dat hij vanaf 4.5 jaar nog steeds regelmatig eens wakker is in de nacht is normaal. Dat hebben volwassenen ook vaak.
Oh en overdag functioneerde ik prima. Ik gaf me eraan over.
En het maakt veel verschil of je denkt: “Kind, wáárom slaap je niet?! IK WIL SLAPEN! IK MOET SLAPEN!”, of: “Hee liefje ben je wakker? Lukt het slapen je niet? Kom maar”.
Als ik vrij was deed ik dan overdag mee met een dutje (half uurtje), soms met twee dutjes.
Ooit voor ik moeder was had ik een slaapprobleem en een onwijze focus op slaap en de overtuiging dat ik niet functioneerde als ik maar 5 uur had geslapen.
Maar als moeder telde ik geen uren en keek ik ook in de nacht niet op de klok.
Ik denk overigens wél dat ik geluk had met m’n hormonen; na een rottige zwangerschap voelde ik me na de bevalling alsof ik de wereld aankon en dat bleef zeker 2 jaar lang zo. Kan me voorstellen dat dat voor ons echt een helpende factor was.
•
maandag 17 januari 2022 om 11:28
Een paar slaapjes van 30-45 minuten lijken mij nou niet echt helpend om aan slaap te komen, maar dan kijk ik ook naar mijn eigen kind. Die kon dat in het begin ook hebben (overdag) en dat was dan de hele dag oververmoeid, jengelen, huilen.Frizz schreef: ↑16-01-2022 23:45Hoezo? Hij kwam best aan zijn slaap, mits hij dus de benodigde nabijheid kreeg.
Ik heb het (gelukkig, anders was ik gek geworden) nooit als heel raar of uitzonderlijk ervaren. Maar goed, ik heb altijd veel gereisd in landen waar baby’s sowieso niet worden neergelegd of in een andere kamer slapen, en ervoer dat mijn baby normale behoeften had. De westerse norm ten aanzien van slapen en wegleggen is voor mij dus nooit leidend geweest. Mijn baby huilde ook bijna nooit, tenzij ik hem nabijheid en/of de borst ontzegde.
Achteraf weet ik natuurlijk heel goed dat mijn baby echt flink afweek van het gemiddelde, en dat doet hij nu nog steeds. En dat zal zo blijven ook gok ik. Maar ook al wijkt hij af van het gemiddelde, het is wél een normaal en gezond kind.
En ik gok dat dat voor het gros van de lastige slapers geldt (tenzij de ouders iets medisch vermoeden, want als ouder weet je het vaak heel goed als er iets loos is).
Wij zijn sindskort begonnen met overdag slapen in eigen bed (wel op onze kamer) ipv beneden bij ons, omdat ik bang ben dat ze anders op de opvang niet wil slapen in het bedje daar.
Snachts slaapt ze bij ons, hoe lastig ik dat soms ook vind nu ze vaker wakker wordt en geluidjes maakt. Nabijheid vinden we belangrijker.
maandag 17 januari 2022 om 11:30
Die laatste 2 alineas zijn ook herkenbaar. Ik was er altijd van overtuigd dat ik minimaal 8 u slaap nodig had (leek ook altijd gewoon zo), maar ik ben daar nu ook niet meer mee bezig en dat gaat doorgaans echt prima. Mensen zonder kinderen vragen "maar krijg je zelf dan wel een beetje slaap????". Dan moet ik altijd ff nadenken.. ja, vast wel? Ik voel me prima en functioneer gewoon dus het zal welFrizz schreef: ↑17-01-2022 09:01De cijfers wijzen uit dat een hele nacht doorslapen helemaal niet de norm is voor baby’s. Natuurlijk zijn er zat baby’s die dat doen (of lijken te doen, omdat ze niet gaan huilen en ouders dus niets door hebben), maar een heleboel ook helemaal niét.
Het helpt denk ik voor ouders om je dag te realiseren.
Maar wat ik eigenlijk in m’n post bedoelde is: dat hij vanaf 4.5 jaar nog steeds regelmatig eens wakker is in de nacht is normaal. Dat hebben volwassenen ook vaak.
Oh en overdag functioneerde ik prima. Ik gaf me eraan over.
En het maakt veel verschil of je denkt: “Kind, wáárom slaap je niet?! IK WIL SLAPEN! IK MOET SLAPEN!”, of: “Hee liefje ben je wakker? Lukt het slapen je niet? Kom maar”.
Als ik vrij was deed ik dan overdag mee met een dutje (half uurtje), soms met twee dutjes.
Ooit voor ik moeder was had ik een slaapprobleem en een onwijze focus op slaap en de overtuiging dat ik niet functioneerde als ik maar 5 uur had geslapen.
Maar als moeder telde ik geen uren en keek ik ook in de nacht niet op de klok.
Ik denk overigens wél dat ik geluk had met m’n hormonen; na een rottige zwangerschap voelde ik me na de bevalling alsof ik de wereld aankon en dat bleef zeker 2 jaar lang zo. Kan me voorstellen dat dat voor ons echt een helpende factor was.
maandag 17 januari 2022 om 15:28
Avelie schreef: ↑17-01-2022 08:11Het hele idee van een baby wegleggen op een andere kamer heb ik nooit begrepen. Waarom moet dat? Bij ons was dat nooit een optie. Zeker de eerste anderhalf jaar sliepen ze naast ons en ook dutjes overdag lagen ze in de bak, of wieg, of op de bank, of op ons te slapen.
Ik heb me altijd afgevraagd waarom ouders het zichzelf zo moeilijk maken. Onze kinderen werden regelmatig wakker 's nachts maar de volgende ochtend herinnerde ik me dat nauwelijks, omdat ik half in slaap met ze bezig kon zijn.
Dat moet van niemand maar sommige babies slapen juist beter op een eigen kamer. Mijn jongste bijvoorbeeld sliep echt een stuk beter vanaf het moment dat ze op haar eigen kamertje sliep (ze was toen zo'n 3 maanden.) Het voelde voor mij gek om zo'n jonge baby al apart te leggen (de andere kinderen sliepen tot 6-10 maanden bij mij op de kamer) maar voor haar was het fijner. En bij sommige babies kan je ook echt niet half in je slaap met ze bezig zijn omdat ze echt heel erg huilen/schreeuwen. Zo'n baby had ik gelukkig niet maar het zoontje van onze buren was wel zo. Daar werden zelfs wij wel eens wakker van. Die arme mensen waren echt zo enorm moe de hele tijd (inmiddels is hij 3 en gaat het prima met hem, slaapt gewoon 's nachts door.)
maandag 17 januari 2022 om 16:00
