Kinderen
alle pijlers
Moederschap valt me zwaar
zondag 17 oktober 2021 om 00:04
Ik ben echt radeloos..
We hebben een dochter van 7 maanden en echt ik houd ontzettend van haar. Het was een gewenste zwangerschap, we hebben voor haar gekozen en daar heb ik geen spijt van. Ik twijfel alleen of ik het nog kan verdragen. Sinds dag 1 heeft zij altijd slecht geslapen. Daarmee bedoel ik dus ook echt slecht. Het waren telkens slaapjes van een half uur - max driekwartier. En dit heeft zeker 2 maanden geduurd. Ik heb dagen gehad dat ik in tranen stond omdat ik wilde slapen. Natuurlijk stond mijn man ook op en zorgde voor haar. Ik was alleen zo gefixeerd op dat ik per se borstvoeding wilde geven. Mijn dochter weigerde daarom aan het begin ook de fles. Ze wilde alleen drinken van mij borst. Dus ja bij elke voeding moest ik wel opstaan. Daarnaast sliep zij bijna alleen maar op ons. In haar bed leggen lukte vaak ook niet.
Nu 7 maanden verder en slaapt ze ietwat beter maar lang niet in de buur van normaal. Ze slaapt nu max 2 uur achter elkaar door. Dus ook in de nacht sta ik elke 1-2 uur op. Wij hebben meerderen keren advies gevraagd van het consultatiebureau, maar word hier niet wijzer van en alle tips geprobeerd die ze gaven. Oa inbakeren bij het begin. Nu gaven ze het advies om haar snachts met een flesje alleen water te geven, maar snachts weigert ze de fles en blijf huilen tot aan krijsen toe. Dus de poging van mijn man om haar fles afgekolfd melk te geven lukt ook niet. Andere tip was haar een papje te geven voor het slapen. Ook dat weigert ze. Ze drinkt het gewoon niet en wilt alleen melk.
Nu komen haar tandjes uit sinds een week en is het helemaal pretpark. Ze slaapt weer alleen op ons. Haar even laten liggen en troosten op bed echt meerdere keren geprobeerd, maar ze raakt overstuur. Momenten dat ze eindelijk op bed slaapt, wordt ze waar na 15-30 minuten wakker. Ook snachts wordt zij om de haverklap wakker. Met zetpil en tandgel geprobeerd, maar helaas geen verandering.
Ik ben echt doodop en ben moedeloos. We zijn 7 maanden verder en er lijkt maar geen vooruitgang in te zitten.
In het verleden hebben we via het ziekenhuis ook hulp gehad van een pedagogische medewerker. Wederom zelfde tips met inbakeren, speen aanbieden etc. Niet lijkt te werken..
Ik weet ook niet wat ik met dit topic wil. Misschien heeft iemand nog iets wat we niet hebben geprobeerd?
We hebben een dochter van 7 maanden en echt ik houd ontzettend van haar. Het was een gewenste zwangerschap, we hebben voor haar gekozen en daar heb ik geen spijt van. Ik twijfel alleen of ik het nog kan verdragen. Sinds dag 1 heeft zij altijd slecht geslapen. Daarmee bedoel ik dus ook echt slecht. Het waren telkens slaapjes van een half uur - max driekwartier. En dit heeft zeker 2 maanden geduurd. Ik heb dagen gehad dat ik in tranen stond omdat ik wilde slapen. Natuurlijk stond mijn man ook op en zorgde voor haar. Ik was alleen zo gefixeerd op dat ik per se borstvoeding wilde geven. Mijn dochter weigerde daarom aan het begin ook de fles. Ze wilde alleen drinken van mij borst. Dus ja bij elke voeding moest ik wel opstaan. Daarnaast sliep zij bijna alleen maar op ons. In haar bed leggen lukte vaak ook niet.
Nu 7 maanden verder en slaapt ze ietwat beter maar lang niet in de buur van normaal. Ze slaapt nu max 2 uur achter elkaar door. Dus ook in de nacht sta ik elke 1-2 uur op. Wij hebben meerderen keren advies gevraagd van het consultatiebureau, maar word hier niet wijzer van en alle tips geprobeerd die ze gaven. Oa inbakeren bij het begin. Nu gaven ze het advies om haar snachts met een flesje alleen water te geven, maar snachts weigert ze de fles en blijf huilen tot aan krijsen toe. Dus de poging van mijn man om haar fles afgekolfd melk te geven lukt ook niet. Andere tip was haar een papje te geven voor het slapen. Ook dat weigert ze. Ze drinkt het gewoon niet en wilt alleen melk.
Nu komen haar tandjes uit sinds een week en is het helemaal pretpark. Ze slaapt weer alleen op ons. Haar even laten liggen en troosten op bed echt meerdere keren geprobeerd, maar ze raakt overstuur. Momenten dat ze eindelijk op bed slaapt, wordt ze waar na 15-30 minuten wakker. Ook snachts wordt zij om de haverklap wakker. Met zetpil en tandgel geprobeerd, maar helaas geen verandering.
Ik ben echt doodop en ben moedeloos. We zijn 7 maanden verder en er lijkt maar geen vooruitgang in te zitten.
In het verleden hebben we via het ziekenhuis ook hulp gehad van een pedagogische medewerker. Wederom zelfde tips met inbakeren, speen aanbieden etc. Niet lijkt te werken..
Ik weet ook niet wat ik met dit topic wil. Misschien heeft iemand nog iets wat we niet hebben geprobeerd?
zondag 16 januari 2022 om 00:45
Ik heb contact opgezocht met de huisarts en aangegeven dat het we ons onvoldoende geholpen voelen door de cjg arts. Tevens gevraagd of ze ons wilt doorverwijzen naar de kinderarts voor onderzoek en advies. Als reactie heeft ze aangegeven mij te adviseren om het toch met het consultatiebureau te bespreken. Ik baal hier zo enorm van. Dat gedoe met huisartsen die maar niet willen doorverwijzen en continu van kastje naar muur gestuurd te worden. Zucht..Airesopure schreef: ↑15-01-2022 23:29Ik zou mijn kind een paar dagen laten opnemen of heb je dat al gedaan? Kunnen jullie bijslapen en anderen veel objectiever en onafhankelijker met je baby omgaan. Ik hoor goede verhalen over zo'n interventie. Ik snap ook dat de drempel enorm hoog is, maar op deze manier gaat niemand gelukkig worden.
zondag 16 januari 2022 om 01:51
Dat zou heel fijn zijn! Hoop zo dat een slaapcoach jullie gaat helpen. Wij overwegen er ook 1, maar ik merk dat ik er ook enorm tegenop zie. Juist omdat ik zo moe ben ofzo, heb jij dat ook? Je weet gewoon dat het eerst meer slaap kost juist en dat je er doorheen moet. Merk dat ik er tot nu toe gewoon de energie niet voor kan opbrengen. En omdat het overdag wél lukt hou ik toch hoop dat ze 's nachts opeens wel het licht ziet maar helaas.. het lijkt gewoon wel een ander kind 's nachts.
zondag 16 januari 2022 om 01:53
Pff wat onwijs frustrerend dit zeg! Misschien voor de vorm dan toch nog een keer met het cb contact leggen, zodat ze daarna hopelijk wél willen verwijzen?Zoë1 schreef: ↑16-01-2022 00:45Ik heb contact opgezocht met de huisarts en aangegeven dat het we ons onvoldoende geholpen voelen door de cjg arts. Tevens gevraagd of ze ons wilt doorverwijzen naar de kinderarts voor onderzoek en advies. Als reactie heeft ze aangegeven mij te adviseren om het toch met het consultatiebureau te bespreken. Ik baal hier zo enorm van. Dat gedoe met huisartsen die maar niet willen doorverwijzen en continu van kastje naar muur gestuurd te worden. Zucht..
zondag 16 januari 2022 om 02:18
Je had al eerder contact gehad met het zh toch? Dan heb je geloof ik geen nieuwe verwijzing nodig. Ik zou gewoon eens bellen.Zoë1 schreef: ↑16-01-2022 00:45Ik heb contact opgezocht met de huisarts en aangegeven dat het we ons onvoldoende geholpen voelen door de cjg arts. Tevens gevraagd of ze ons wilt doorverwijzen naar de kinderarts voor onderzoek en advies. Als reactie heeft ze aangegeven mij te adviseren om het toch met het consultatiebureau te bespreken. Ik baal hier zo enorm van. Dat gedoe met huisartsen die maar niet willen doorverwijzen en continu van kastje naar muur gestuurd te worden. Zucht..
Verder zijn de meeste tips wel gegeven, maar ik wil je echt op het hart drukken om hulp te vragen/accepteren en deels ziek te melden.
Ik had een huilbaby en dat is nu twee jaar later nog enigszins traumatisch. Ze is uiteindelijk een maand opgenomen geweest (deels om ons te ontlasten, deels omdat de voeding niet ok ging en ze niet groeide). Wij hadden vrienden die voor ons kookten, dat was heel prettig en na de opname deden we imh (infant mental health) wellicht is dat ook een optie. Zorg voor jezelf en sterkte
zondag 16 januari 2022 om 03:39
Wat rot dat de huisarts het niet ernstig genoeg opneemt. Als je toch niet verder komt met het cb dan is het misschien een idee om iemand mee te nemen naar het gesprek bij de huisarts? Ik ben zelf ook niet zo goed in het voor mezelf opkomen, maar ik kan het wel heel goed voor anderen. Ben dus ook wel eens met een vriendin meegegaan die maar van het kastje naar de muur werd gestuurd. Gewoon om heel duidelijk te maken dat het echt, echt, echt, niet ging en dat er meer hulp nodig was. Vriendin zelf was zo moe en kapot gestreden dat ze het bij de artsen niet goed duidelijk kon maken dat ze helemaal op was.
zondag 16 januari 2022 om 09:37
Ik vind dat er wel erg makkelijk gepraat wordt over haar op laten nemen. De dochter van TO is geen huilbaby van 2 maanden, maar inmiddels al 7 maanden en geen huilbaby, maar "slechts" een hele slechte slaper. Ik vraag me af of dat genoeg reden is om haar op te laten nemen (als TO dat al zou willen).
zondag 16 januari 2022 om 10:01
Jaazeker! Dit is toevallig waar ik al een tijd tegenaan loop. Uberhaupt het maken van afspraken voor dit soort dingen kost zoveel energie en enkele dagen terug zei mijn man (eerder al een paar keer), laten we dan toch die slaapcoach inschakelen. En series wat ik toevallig letterlijk tegen hem zei: ik heb geen energie voor die afspraken. Maar goed zo schiet het ook niet op. Dus ik begrijp je echt heel goed! Ergens heeft het bij mij in ieder geval ook te maken met dat ik moedeloos geworden ben en niet verwacht dat dit ineens wel gaat helpen. Na alle andere pogingen en dingen die we geprobeerd hebben. Ik hoop dat het bij jou vanzelf wat beter wordt!! Veel sterkte ermeePuzzelstuk schreef: ↑16-01-2022 01:51Dat zou heel fijn zijn! Hoop zo dat een slaapcoach jullie gaat helpen. Wij overwegen er ook 1, maar ik merk dat ik er ook enorm tegenop zie. Juist omdat ik zo moe ben ofzo, heb jij dat ook? Je weet gewoon dat het eerst meer slaap kost juist en dat je er doorheen moet. Merk dat ik er tot nu toe gewoon de energie niet voor kan opbrengen. En omdat het overdag wél lukt hou ik toch hoop dat ze 's nachts opeens wel het licht ziet maar helaas.. het lijkt gewoon wel een ander kind 's nachts.
zondag 16 januari 2022 om 10:03
Dat klopt inderdaad! Is ook nog een goeie. Vraag me af of dat kan inderdaad en moet ook goed zoeken waar ik die gegevens van de arts heb gelaten. Ik ga dan zeker een poging wagen.RainIsJustConfetti schreef: ↑16-01-2022 02:18Je had al eerder contact gehad met het zh toch? Dan heb je geloof ik geen nieuwe verwijzing nodig. Ik zou gewoon eens bellen.
Verder zijn de meeste tips wel gegeven, maar ik wil je echt op het hart drukken om hulp te vragen/accepteren en deels ziek te melden.
Ik had een huilbaby en dat is nu twee jaar later nog enigszins traumatisch. Ze is uiteindelijk een maand opgenomen geweest (deels om ons te ontlasten, deels omdat de voeding niet ok ging en ze niet groeide). Wij hadden vrienden die voor ons kookten, dat was heel prettig en na de opname deden we imh (infant mental health) wellicht is dat ook een optie. Zorg voor jezelf en sterkte
zondag 16 januari 2022 om 10:08
Nou ik had dus contact met haar via zorg online en moest mij zo beheersen om geen beladen bericht terug te typen, maar goed wilde mijn hele frustratie niet op haar afreageren en redelijk blijvenliza schreef: ↑16-01-2022 03:39Wat rot dat de huisarts het niet ernstig genoeg opneemt. Als je toch niet verder komt met het cb dan is het misschien een idee om iemand mee te nemen naar het gesprek bij de huisarts? Ik ben zelf ook niet zo goed in het voor mezelf opkomen, maar ik kan het wel heel goed voor anderen. Ben dus ook wel eens met een vriendin meegegaan die maar van het kastje naar de muur werd gestuurd. Gewoon om heel duidelijk te maken dat het echt, echt, echt, niet ging en dat er meer hulp nodig was. Vriendin zelf was zo moe en kapot gestreden dat ze het bij de artsen niet goed duidelijk kon maken dat ze helemaal op was.
Uiteindelijk heb ik haar toch een bericht gestuurd en dit keer vriendelijk maar duidelijk aangegeven dat ik echt een verwijzing naar de kinderarts nodig heb.
Dus ik hoop dat ze maandag toch met die verwijzing gaat komen.
zondag 16 januari 2022 om 10:11
De baby hoeft niet per se opgenomen te worden van mij. Sterker nog, ik heb het liever eigenlijk niet en hoop dat het echt niet nodig is. Die beoordeling wil ik alleen overlaten aan de kinderarts. Ik zou in ieder geval willen dat de arts onderzoekt en kan uitsluiten dat er medisch niets aan de hand is. Daarnaast dat ze hopelijk met advies kan komen.Rosalind* schreef: ↑16-01-2022 09:37Ik vind dat er wel erg makkelijk gepraat wordt over haar op laten nemen. De dochter van TO is geen huilbaby van 2 maanden, maar inmiddels al 7 maanden en geen huilbaby, maar "slechts" een hele slechte slaper. Ik vraag me af of dat genoeg reden is om haar op te laten nemen (als TO dat al zou willen).
zondag 16 januari 2022 om 10:25
Nee ik had inderdaad niet het idee dat jij opnemen als oplossing zag.Zoë1 schreef: ↑16-01-2022 10:11De baby hoeft niet per se opgenomen te worden van mij. Sterker nog, ik heb het liever eigenlijk niet en hoop dat het echt niet nodig is. Die beoordeling wil ik alleen overlaten aan de kinderarts. Ik zou in ieder geval willen dat de arts onderzoekt en kan uitsluiten dat er medisch niets aan de hand is. Daarnaast dat ze hopelijk met advies kan komen.
Ik reageerde op de verschillende reacties die met die suggestie komen.
zondag 16 januari 2022 om 10:27
Het eerste wat artsen vragen is een gedetailleerd slaapschema. Om zsm hulp te krijgen zou je dat alvast kunnen bijhouden.
Wanneer slaapt kind, wanneer is ze wakker, hoe laat krijgt ze eten. Wij vulden dat in over een lijn van links nr rechts en dan ontstaat er een soort 'morsecode' met korte streepjes (slaap) achter elkaar. Elke dag onder elkaar. Dan zie je snel genoeg of/welk patroon er in zit.
Kost ook ff energie om daar mee te beginnen maar het bijhouden went snel en geeft je echt inzicht.
Wanneer slaapt kind, wanneer is ze wakker, hoe laat krijgt ze eten. Wij vulden dat in over een lijn van links nr rechts en dan ontstaat er een soort 'morsecode' met korte streepjes (slaap) achter elkaar. Elke dag onder elkaar. Dan zie je snel genoeg of/welk patroon er in zit.
Kost ook ff energie om daar mee te beginnen maar het bijhouden went snel en geeft je echt inzicht.
zondag 16 januari 2022 om 13:53
Je reageert niet echt op de tips die in dit topic worden gegeven. Slapen jullie nou al om en om? Want als je de helft van de nachten een uur of 10-12 achter elkaar kunt pakken, dan scheelt dat een hele hoop.
Wij sliepen de nachten dat we geen nachtdienst hadden van 8 uur 's avonds tot 6-8 op zolder met een slaappil, oordoppen in en een slaapmasker op. Dat heeft ons er echt doorheen geholpen.
Wij sliepen de nachten dat we geen nachtdienst hadden van 8 uur 's avonds tot 6-8 op zolder met een slaappil, oordoppen in en een slaapmasker op. Dat heeft ons er echt doorheen geholpen.
zondag 16 januari 2022 om 14:15
Hier hetzelfde meegemaakt. Ipmini is nu 5 en ik vind het redelijk traumatisch geweest. Is ook de reden dat er maar 1 kind is.
Tot 4 is ze een slechte slaper gebleven. Urenlang wakker elke nacht. Ze had ook eczeem en dat hielp niet. Nog steeds slaapt ze om en om bij mij of m’n man en nu pas trek ik bij.
Slaap is echt een basisbehoefte. Naast werk, kind en slaap had ik ook behoefte aan tijd voor mezelf waardoor ik niet meteen met kind mee ging slapen om 8 uur s avonds. Ik was kapot. En stug doorwerken en zelf voor het kind willen zorgen.
Mijn tip: minder werken, meer hulp aannemen, kind uitbesteden s nachts, huishoudelijke hulp, boodschappen thuisbezorgd, kortom maak het jezelf makkelijk. Let ook op je partner dat jullie het ook samen redden.
Van de professionals moet je niet perse veel verwachten. Ik weet zeker dat Ipmini reflux had maar zonder bloedende keel gingen ze daar echt niks aan doen (
) en ook mijn borstvoeding was niet top en ik wou dat ik daar veel eerder mee gestopt was. Mijn huisarts kwam niet verder dan ‘laten huilen’ en dat werkt vast maar onderzoek toont ook aan dat stresslevels daar blijvend door verhogen.
Ik wens jullie veel sterkte. Het is onnoemelijk zwaar. Hou vol! Het gaat ooit over!
Tot 4 is ze een slechte slaper gebleven. Urenlang wakker elke nacht. Ze had ook eczeem en dat hielp niet. Nog steeds slaapt ze om en om bij mij of m’n man en nu pas trek ik bij.
Slaap is echt een basisbehoefte. Naast werk, kind en slaap had ik ook behoefte aan tijd voor mezelf waardoor ik niet meteen met kind mee ging slapen om 8 uur s avonds. Ik was kapot. En stug doorwerken en zelf voor het kind willen zorgen.
Mijn tip: minder werken, meer hulp aannemen, kind uitbesteden s nachts, huishoudelijke hulp, boodschappen thuisbezorgd, kortom maak het jezelf makkelijk. Let ook op je partner dat jullie het ook samen redden.
Van de professionals moet je niet perse veel verwachten. Ik weet zeker dat Ipmini reflux had maar zonder bloedende keel gingen ze daar echt niks aan doen (
) en ook mijn borstvoeding was niet top en ik wou dat ik daar veel eerder mee gestopt was. Mijn huisarts kwam niet verder dan ‘laten huilen’ en dat werkt vast maar onderzoek toont ook aan dat stresslevels daar blijvend door verhogen. Ik wens jullie veel sterkte. Het is onnoemelijk zwaar. Hou vol! Het gaat ooit over!
zondag 16 januari 2022 om 14:22
Ik heb dezelfde ervaring (tot 2 jaar, maar een tweeling) en dit heb ik nooit begrepen. Ik (en man) was zo kapot dat tijd voor mezelf echt volledig ondergeschikt was. Slapen wanneer daar gelegenheid voor was, was echt de enige optie.
Ik zie TO de laatste twee avonden rond middernacht in dit topic reageren en dan denk ik: ga naar bed!!!
zondag 16 januari 2022 om 15:18
Alle kans dat ze op die momenten juist met baby aan de borst hangt, dit is in mijn geval iig zo. Geloof me, als je de kans slaap je in dit geval om 0.00 zeker.Rosalind* schreef: ↑16-01-2022 14:22Ik heb dezelfde ervaring (tot 2 jaar, maar een tweeling) en dit heb ik nooit begrepen. Ik (en man) was zo kapot dat tijd voor mezelf echt volledig ondergeschikt was. Slapen wanneer daar gelegenheid voor was, was echt de enige optie.
Ik zie TO de laatste twee avonden rond middernacht in dit topic reageren en dan denk ik: ga naar bed!!!
zondag 16 januari 2022 om 15:19
Ja wie weet. Dat hoop ik dan maar.Puzzelstuk schreef: ↑16-01-2022 15:18Alle kans dat ze op die momenten juist met baby aan de borst hangt, dit is in mijn geval iig zo. Geloof me, als je de kans slaap je in dit geval om 0.00 zeker.
zondag 16 januari 2022 om 17:22
Geen verwijt naar jullie, wat ik ga ervan uit dat je alles hebt geprobeerd , maar ik vind het echt schokkend dat je 4 jaar lang met een slechtslapend kind zit wanneer er medisch niets aan de hand is. Zoals je het omschrijft speelde het exceem wel mee, maar is het niet de hoofdreden geweest?ippy schreef: ↑16-01-2022 14:15Hier hetzelfde meegemaakt. Ipmini is nu 5 en ik vind het redelijk traumatisch geweest. Is ook de reden dat er maar 1 kind is.
Tot 4 is ze een slechte slaper gebleven. Urenlang wakker elke nacht. Ze had ook eczeem en dat hielp niet. Nog steeds slaapt ze om en om bij mij of m’n man en nu pas trek ik bij.
Slaap is echt een basisbehoefte. Naast werk, kind en slaap had ik ook behoefte aan tijd voor mezelf waardoor ik niet meteen met kind mee ging slapen om 8 uur s avonds. Ik was kapot. En stug doorwerken en zelf voor het kind willen zorgen.
Mijn tip: minder werken, meer hulp aannemen, kind uitbesteden s nachts, huishoudelijke hulp, boodschappen thuisbezorgd, kortom maak het jezelf makkelijk. Let ook op je partner dat jullie het ook samen redden.
Van de professionals moet je niet perse veel verwachten. Ik weet zeker dat Ipmini reflux had maar zonder bloedende keel gingen ze daar echt niks aan doen (
Ik wens jullie veel sterkte. Het is onnoemelijk zwaar. Hou vol! Het gaat ooit over!
Er moet toch wel íets aan te doen zijn? Of zijn zorginstanties dan zo laks? Ik zie in mijn omgeving dat ouders echt op hun strepen moeten gaan staan voordat ze gehoord worden.
Daarnaast zie ik ook wel dat, met name moeders, alles ook wel weer zelf willen blijven doen met een torenhoog stresslevel als gevolg wat doorwerkt op het kind. Huisartsen zien dat en geven mee: het ligt aan jou dus ga eerst maar eens wat relaxter worden. Zal ongetwijfeld voor een groot deel waar zijn, maar niet waar je op dat moment wat aan hebt.
En zo blijf je maar in dat cirkeltje hangen.
zondag 16 januari 2022 om 17:26
Die moeders toch ook altijd he.Airesopure schreef: ↑16-01-2022 17:22Geen verwijt naar jullie, wat ik ga ervan uit dat je alles hebt geprobeerd , maar ik vind het echt schokkend dat je 4 jaar lang met een slechtslapend kind zit wanneer er medisch niets aan de hand is. Zoals je het omschrijft speelde het exceem wel mee, maar is het niet de hoofdreden geweest?
Er moet toch wel íets aan te doen zijn? Of zijn zorginstanties dan zo laks? Ik zie in mijn omgeving dat ouders echt op hun strepen moeten gaan staan voordat ze gehoord worden.
Daarnaast zie ik ook wel dat, met name moeders, alles ook wel weer zelf willen blijven doen met een torenhoog stresslevel als gevolg wat doorwerkt op het kind. Huisartsen zien dat en geven mee: het ligt aan jou dus ga eerst maar eens wat relaxter worden. Zal ongetwijfeld voor een groot deel waar zijn, maar niet waar je op dat moment wat aan hebt.
En zo blijf je maar in dat cirkeltje hangen.
zondag 16 januari 2022 om 18:15
Of ze gaan gewoon weg als ze het niet meer trekken, een uitweg die moeders niet hebben.Airesopure schreef: ↑16-01-2022 18:10Tja. Op de psychiatrische afdeling van ons ziekenhuis is geen "vader en kind afdeling" nodig. Dus of ze melden zich niet of het zijn toch echt de moeders.
zondag 16 januari 2022 om 18:42
Airesopure schreef: ↑16-01-2022 17:22Daarnaast zie ik ook wel dat, met name moeders, alles ook wel weer zelf willen blijven doen met een torenhoog stresslevel als gevolg wat doorwerkt op het kind.
Ik zie vooral moeders die drie maanden alleen thuis zijn met hun huilende pasgeborene en vaders die na een week weer aan het werk zijn. Ik zie moeders alles doen, dag en nacht, omdat de vaders moeten werken. Ik zie vaders na drie maanden verhuisd zijn naar de logeerkamer omdat hij anders niet genoeg slaap krijgt om zijn werk te doen en moeders die na drie maanden zonder slaap überhaupt niet meer slapen en dus alles maar alleen blijven doen, want als de vader een keer een nacht doet slaapt zij ook niet, dus waarom twee mensen uitputten als die ene hoe dan ook niet slaapt. Het is geen kwestie van willen, het is een kwestie van moeten en van oorzaak en gevolg.
