Kinderen
alle pijlers
Moederschap valt me zwaar
zondag 17 oktober 2021 om 00:04
Ik ben echt radeloos..
We hebben een dochter van 7 maanden en echt ik houd ontzettend van haar. Het was een gewenste zwangerschap, we hebben voor haar gekozen en daar heb ik geen spijt van. Ik twijfel alleen of ik het nog kan verdragen. Sinds dag 1 heeft zij altijd slecht geslapen. Daarmee bedoel ik dus ook echt slecht. Het waren telkens slaapjes van een half uur - max driekwartier. En dit heeft zeker 2 maanden geduurd. Ik heb dagen gehad dat ik in tranen stond omdat ik wilde slapen. Natuurlijk stond mijn man ook op en zorgde voor haar. Ik was alleen zo gefixeerd op dat ik per se borstvoeding wilde geven. Mijn dochter weigerde daarom aan het begin ook de fles. Ze wilde alleen drinken van mij borst. Dus ja bij elke voeding moest ik wel opstaan. Daarnaast sliep zij bijna alleen maar op ons. In haar bed leggen lukte vaak ook niet.
Nu 7 maanden verder en slaapt ze ietwat beter maar lang niet in de buur van normaal. Ze slaapt nu max 2 uur achter elkaar door. Dus ook in de nacht sta ik elke 1-2 uur op. Wij hebben meerderen keren advies gevraagd van het consultatiebureau, maar word hier niet wijzer van en alle tips geprobeerd die ze gaven. Oa inbakeren bij het begin. Nu gaven ze het advies om haar snachts met een flesje alleen water te geven, maar snachts weigert ze de fles en blijf huilen tot aan krijsen toe. Dus de poging van mijn man om haar fles afgekolfd melk te geven lukt ook niet. Andere tip was haar een papje te geven voor het slapen. Ook dat weigert ze. Ze drinkt het gewoon niet en wilt alleen melk.
Nu komen haar tandjes uit sinds een week en is het helemaal pretpark. Ze slaapt weer alleen op ons. Haar even laten liggen en troosten op bed echt meerdere keren geprobeerd, maar ze raakt overstuur. Momenten dat ze eindelijk op bed slaapt, wordt ze waar na 15-30 minuten wakker. Ook snachts wordt zij om de haverklap wakker. Met zetpil en tandgel geprobeerd, maar helaas geen verandering.
Ik ben echt doodop en ben moedeloos. We zijn 7 maanden verder en er lijkt maar geen vooruitgang in te zitten.
In het verleden hebben we via het ziekenhuis ook hulp gehad van een pedagogische medewerker. Wederom zelfde tips met inbakeren, speen aanbieden etc. Niet lijkt te werken..
Ik weet ook niet wat ik met dit topic wil. Misschien heeft iemand nog iets wat we niet hebben geprobeerd?
We hebben een dochter van 7 maanden en echt ik houd ontzettend van haar. Het was een gewenste zwangerschap, we hebben voor haar gekozen en daar heb ik geen spijt van. Ik twijfel alleen of ik het nog kan verdragen. Sinds dag 1 heeft zij altijd slecht geslapen. Daarmee bedoel ik dus ook echt slecht. Het waren telkens slaapjes van een half uur - max driekwartier. En dit heeft zeker 2 maanden geduurd. Ik heb dagen gehad dat ik in tranen stond omdat ik wilde slapen. Natuurlijk stond mijn man ook op en zorgde voor haar. Ik was alleen zo gefixeerd op dat ik per se borstvoeding wilde geven. Mijn dochter weigerde daarom aan het begin ook de fles. Ze wilde alleen drinken van mij borst. Dus ja bij elke voeding moest ik wel opstaan. Daarnaast sliep zij bijna alleen maar op ons. In haar bed leggen lukte vaak ook niet.
Nu 7 maanden verder en slaapt ze ietwat beter maar lang niet in de buur van normaal. Ze slaapt nu max 2 uur achter elkaar door. Dus ook in de nacht sta ik elke 1-2 uur op. Wij hebben meerderen keren advies gevraagd van het consultatiebureau, maar word hier niet wijzer van en alle tips geprobeerd die ze gaven. Oa inbakeren bij het begin. Nu gaven ze het advies om haar snachts met een flesje alleen water te geven, maar snachts weigert ze de fles en blijf huilen tot aan krijsen toe. Dus de poging van mijn man om haar fles afgekolfd melk te geven lukt ook niet. Andere tip was haar een papje te geven voor het slapen. Ook dat weigert ze. Ze drinkt het gewoon niet en wilt alleen melk.
Nu komen haar tandjes uit sinds een week en is het helemaal pretpark. Ze slaapt weer alleen op ons. Haar even laten liggen en troosten op bed echt meerdere keren geprobeerd, maar ze raakt overstuur. Momenten dat ze eindelijk op bed slaapt, wordt ze waar na 15-30 minuten wakker. Ook snachts wordt zij om de haverklap wakker. Met zetpil en tandgel geprobeerd, maar helaas geen verandering.
Ik ben echt doodop en ben moedeloos. We zijn 7 maanden verder en er lijkt maar geen vooruitgang in te zitten.
In het verleden hebben we via het ziekenhuis ook hulp gehad van een pedagogische medewerker. Wederom zelfde tips met inbakeren, speen aanbieden etc. Niet lijkt te werken..
Ik weet ook niet wat ik met dit topic wil. Misschien heeft iemand nog iets wat we niet hebben geprobeerd?
vrijdag 14 januari 2022 om 09:01
Natuurlijk is het een fase. Maar niet zelden kan je het voor je baby én jezelf makkelijker of moeilijker maken tijdens zo’n fase.Westerpaviljoen schreef: ↑14-01-2022 04:21ER is maar 1 waarheid
Ook dit is een fase. Kijk ook naar mijn topic.
Maar TO geeft amper tot geen info zodat er niet gericht meegedacht kan worden en schiet elke tip af. Tja. Zonde.
•
vrijdag 14 januari 2022 om 09:16
Daar heeft TO nu weinig aan he?Westerpaviljoen schreef: ↑14-01-2022 04:21ER is maar 1 waarheid
Ook dit is een fase. Kijk ook naar mijn topic.
Net als jij daar weinig aan had toen je wanhopig was.
vrijdag 14 januari 2022 om 09:35
Het besef/accepteren dat het een fase is, kan je helpen er iets relaxter in te staan. Er is wellicht geen oorzaak die je kunt aanpakken. Je kunt kind niet veranderen of wegdoen. Je moet een methode vinden om deze tijd uit te zitten, want op een dag is het gedoe gewoon voorbij. Kan over een week, maand, jaar of 2 jaar zijn. Maar over het algemeen wordt het na de peuterfase sowieso beter als je fatsoenlijk met ze kunt praten en afspraken maken. 2 jaar lijkt nu onoverkomelijk maar is slechts een klein deel van een mensenleven.
Tot die tijd moet je doen wat werkt. Dat is misschien niet gezellig of wat je je had voorgesteld maar je moet overleven. Apart/afwisselend slapen, kind bij jullie in bed, kind uit logeren... whatever.
Ik denk dat TO van vermoeidheid gewoon niet helder meer kan denken en dingen op een rijtje zetten. Dat had ik ook... alles is gewoon teveel, zelfs nadenken over wat je gaat eten wordt dan een opgave, laat staan dat je constructieve oplossingen kunt bedenken. Achteraf denk ik dat ik me nóg meer aan de situatie had moeten overgeven om het makkelijker te maken, al weet ik niet in hoeverre dat had gekund want we hadden nog een peuter rondlopen en geen familie stand-by. Maar we hebben het allemaal overleefd en het ligt achter ons. De slaapdraak is nu 6 en kan tegenwoordig zelfs uitslapen.
Tot die tijd moet je doen wat werkt. Dat is misschien niet gezellig of wat je je had voorgesteld maar je moet overleven. Apart/afwisselend slapen, kind bij jullie in bed, kind uit logeren... whatever.
Ik denk dat TO van vermoeidheid gewoon niet helder meer kan denken en dingen op een rijtje zetten. Dat had ik ook... alles is gewoon teveel, zelfs nadenken over wat je gaat eten wordt dan een opgave, laat staan dat je constructieve oplossingen kunt bedenken. Achteraf denk ik dat ik me nóg meer aan de situatie had moeten overgeven om het makkelijker te maken, al weet ik niet in hoeverre dat had gekund want we hadden nog een peuter rondlopen en geen familie stand-by. Maar we hebben het allemaal overleefd en het ligt achter ons. De slaapdraak is nu 6 en kan tegenwoordig zelfs uitslapen.
vrijdag 14 januari 2022 om 09:47
Een baby is kwetsbaar, veel ouders willen daarom zelf ook niet al te veel contacten.
Daarbij zijn veel ouderen kwetsbaar waardoor ze terughoudend zijn bij het passen op een baby die veel contracten heeft op de kinderopvang.
Niet iedereen heeft opa's en oma's die nog jong en fit zijn, in de buurt wonen en dan ook nog tijd hebben (tot 68 moet je tegenwoordig gewoon werken).
vrijdag 14 januari 2022 om 17:28
Dat is op mij niet van toepassing hoor; ik was 26 weken toen de pandemie uitbrak. Geen weg meer terug dus.
vrijdag 14 januari 2022 om 23:50
Tot nu toe springt mijn schoonmoeder vooral bij. Daar zijn wij ontzettend blij mee. Mijn eigen moeder woont aardig ver en is ook enkele keren komen bijspringen. Afgelopen nachten toen het niet ging, heeft mijn man zijn moeder gevraagd te komen. Onze ouders zijn op zo een moment gelukkig niet zo bezig met de pandemie.
Osteopaat lijkt te helpen in de soepelheid. Baby voelt minder gespannen in lijf, maar wat betreft slaap zien we nog geen verbetering. Het is gelukkig alweer weekend en hopelijk kunnen we wat slaap inhalen.
Osteopaat lijkt te helpen in de soepelheid. Baby voelt minder gespannen in lijf, maar wat betreft slaap zien we nog geen verbetering. Het is gelukkig alweer weekend en hopelijk kunnen we wat slaap inhalen.
vrijdag 14 januari 2022 om 23:54
Dat klopt ook wel. Het voelt inderdaad ook echt als overleven. Normaal ben ik best ‘tidy’ met het huishouden etc. Maar heb daar de energie niet voor. Laat het niet essentiele liggen. Man helpt dan mee in het huishouden, als ik met de baby bezig ben en we hebben ook sinds kort iemand voor huishoudelijke hulp. Maar goed echte oplossing zit er helaas niet in. Het liefst wil ik gewoon dat haar slaap verbetert. Al is het maar ietsjes. Al het anderen voelt aan als tijdelijke strategieën om te overleven en dat maakt me af en toe moedeloos.nootboek schreef: ↑14-01-2022 09:35Het besef/accepteren dat het een fase is, kan je helpen er iets relaxter in te staan. Er is wellicht geen oorzaak die je kunt aanpakken. Je kunt kind niet veranderen of wegdoen. Je moet een methode vinden om deze tijd uit te zitten, want op een dag is het gedoe gewoon voorbij. Kan over een week, maand, jaar of 2 jaar zijn. Maar over het algemeen wordt het na de peuterfase sowieso beter als je fatsoenlijk met ze kunt praten en afspraken maken. 2 jaar lijkt nu onoverkomelijk maar is slechts een klein deel van een mensenleven.
Tot die tijd moet je doen wat werkt. Dat is misschien niet gezellig of wat je je had voorgesteld maar je moet overleven. Apart/afwisselend slapen, kind bij jullie in bed, kind uit logeren... whatever.
Ik denk dat TO van vermoeidheid gewoon niet helder meer kan denken en dingen op een rijtje zetten. Dat had ik ook... alles is gewoon teveel, zelfs nadenken over wat je gaat eten wordt dan een opgave, laat staan dat je constructieve oplossingen kunt bedenken. Achteraf denk ik dat ik me nóg meer aan de situatie had moeten overgeven om het makkelijker te maken, al weet ik niet in hoeverre dat had gekund want we hadden nog een peuter rondlopen en geen familie stand-by. Maar we hebben het allemaal overleefd en het ligt achter ons. De slaapdraak is nu 6 en kan tegenwoordig zelfs uitslapen.
vrijdag 14 januari 2022 om 23:56
Ik snap deze reactie niet zo. Als je alle reacties hebt gelezen, dan zie je dat ik een hoop heb vermeld. Enige tip die ik niet wilde aannemen tot zo ver was het ziekmelden. Wellicht niet handig, maar het is een moeilijke stap voor mij.
zaterdag 15 januari 2022 om 00:03
Je hebt een hoop ook niet gemeld. Maar ik ga m’n vragen niet nog een keer stellen, die staan al in minstens twee reacties.
•
zaterdag 15 januari 2022 om 04:04
Wat opvallend, dit is echt EXACT hoe het bij onze dochter verloopt!! Ik hoop echt dat er een oplossing voor te vinden valt, hier inmiddels ook tamelijk wanhopig aan het worden na de zoveelste doorwaakte nacht
. Hoop dat jouw nacht beter verloopt
zaterdag 15 januari 2022 om 08:25
Woon je niet samen met je man?Zoë1 schreef: ↑14-01-2022 23:54Dat klopt ook wel. Het voelt inderdaad ook echt als overleven. Normaal ben ik best ‘tidy’ met het huishouden etc. Maar heb daar de energie niet voor. Laat het niet essentiele liggen. Man helpt dan mee in het huishouden, als ik met de baby bezig ben en we hebben ook sinds kort iemand voor huishoudelijke hulp. Maar goed echte oplossing zit er helaas niet in. Het liefst wil ik gewoon dat haar slaap verbetert. Al is het maar ietsjes. Al het anderen voelt aan als tijdelijke strategieën om te overleven en dat maakt me af en toe moedeloos.
zaterdag 15 januari 2022 om 08:59
Waar slaapt ze overdag nu?
Nog steeds in haar eigen kamer?
zaterdag 15 januari 2022 om 09:44
Dat snap ik. Daar kun je hulp bij zoeken maar zolang ze nog slecht slaapt zul je moeten zorgen dat jullie overeind blijven.Zoë1 schreef: ↑14-01-2022 23:54Dat klopt ook wel. Het voelt inderdaad ook echt als overleven. Normaal ben ik best ‘tidy’ met het huishouden etc. Maar heb daar de energie niet voor. Laat het niet essentiele liggen. Man helpt dan mee in het huishouden, als ik met de baby bezig ben en we hebben ook sinds kort iemand voor huishoudelijke hulp. Maar goed echte oplossing zit er helaas niet in. Het liefst wil ik gewoon dat haar slaap verbetert. Al is het maar ietsjes. Al het anderen voelt aan als tijdelijke strategieën om te overleven en dat maakt me af en toe moedeloos.
Het is al vaker gevraagd, wisselen jullie de (halve) nachten af? Want ik lees je een paar keer schrijven dat "man en ik een paar uur bezig zijn geweest haar in slaap te krijgen".
Gisteravond was je heel laat hier aanwezig. Was je wakker vanwege je dochter? Anders zou ik gewoon zorgen dat je elke avond (echt) vroeg in bed ligt, om elk uurtje slaap dat je kan krijgen mee kan pikken. Nee dat is niet gezellig en je hebt zo weinig tijd voor jezelf maar ooit gaat dat over.
En ik zou toch eens verder kijken naar hulp. Ik ben geen groot fan van een osteopaat maar leg de situatie eens voor aan een slaapcoach.
zaterdag 15 januari 2022 om 09:59
Elke avond vroeg naar bed. Nachten afwisselen. De ene heeft babydienst, de ander slaapt door (desnoods met oordoppen) en gaat er sochtends uit voor baby zodat de persoon met ‘dienst’ nog tussen 7-10 een paar uur kan slapen.
Met werk regelen dat jullie om 10u beginnen en thuiswerken als je babydienst nachten hebt.
Zo redt je het. En ik weet er alles van, mijn zoontje heeft het afgelopen jaar precies twee keer doorgeslapen en die is al 3.5. Kortom, zorg dat je het volhoudt.
Met werk regelen dat jullie om 10u beginnen en thuiswerken als je babydienst nachten hebt.
Zo redt je het. En ik weet er alles van, mijn zoontje heeft het afgelopen jaar precies twee keer doorgeslapen en die is al 3.5. Kortom, zorg dat je het volhoudt.
zaterdag 15 januari 2022 om 22:15
We proberen de nachten te splitten. Dat ik de eerste helft neem en man de tweede helft. We probeerden wel eens om en om, maar dat is echt niet vol te houden. Weekend doe ik de nacht en man gaat dan vroeg uit bed en neemt het dan over, zodat ik kan doorslapen en met haar dutje gaat hij ook weer naar bed.
zaterdag 15 januari 2022 om 22:17
Nou je bent niet de enige puzzelstuk! We overwegen nu toch een slaapcoach. Mochten we dat doorzetten en het baten, kan ik je een bericht je sturen met onze ervaringen. Mocht je dat willen natuurlijk.Puzzelstuk schreef: ↑15-01-2022 04:04Wat opvallend, dit is echt EXACT hoe het bij onze dochter verloopt!! Ik hoop echt dat er een oplossing voor te vinden valt, hier inmiddels ook tamelijk wanhopig aan het worden na de zoveelste doorwaakte nacht
zaterdag 15 januari 2022 om 22:19
daar zijn we inderdaad geweest. Dank voor het meedenken alsnog.Vivanomore schreef: ↑15-01-2022 08:30Niet alles gelezen dus misschien mosterd; een bezoekje aan de osteopaat is altijd zinvol.
zaterdag 15 januari 2022 om 23:04
Kan het niet ook zijn dat ze 's nachts ook veel stress van jullie ervaart? Niet om jullie aan te vallen, maar als je al zolang niet goed slaapt, dan ben je op een gegeven moment ook de wanhoop nabij. Ik kan me voorstellen dat je met zijn drieën dan een vicieuze cirkel creëert met veel stress en spanning. Daar zijn baby's ook erg gevoelig voor.
Ik heb een vriendin die een postnatale depressie had en veel in het begin met de baby alleen was. Dan kon het kindje vreselijk huilen en als haar vriend thuis kwam, dan hield het gelijk op. Ik weet nog hoe haar dat een gekrenkt gevoel gaf, maar ze werd ook ontzettend gestresst van het kindje. Dus dat is een tijdje een vicieuze cirkel geweest.
Je zegt namelijk ook dat ze overdag beter slaapt. Slaapt ze dan alleen of slapen jullie dan ook? Meerdere mensen geven hier aan dat het doorslapen beter ging toen hun baby voor een iets langere tijd elders was. Is er niet een mogelijkheid dat ze gedurende een hele week ergens anders slaapt of een paar dagen?
Ik heb een vriendin die een postnatale depressie had en veel in het begin met de baby alleen was. Dan kon het kindje vreselijk huilen en als haar vriend thuis kwam, dan hield het gelijk op. Ik weet nog hoe haar dat een gekrenkt gevoel gaf, maar ze werd ook ontzettend gestresst van het kindje. Dus dat is een tijdje een vicieuze cirkel geweest.
Je zegt namelijk ook dat ze overdag beter slaapt. Slaapt ze dan alleen of slapen jullie dan ook? Meerdere mensen geven hier aan dat het doorslapen beter ging toen hun baby voor een iets langere tijd elders was. Is er niet een mogelijkheid dat ze gedurende een hele week ergens anders slaapt of een paar dagen?
zaterdag 15 januari 2022 om 23:29
