Overprikkeld en moeder

24-07-2020 12:35 111 berichten
Alle reacties Link kopieren
Laat voorop staan dat ik gek ben op mijn drie kinderen. Ze zijn mijn alles! Maar op dit moment.. Ik trek het gewoon niet meer! Sta er veel alleen voor. (Niet om zielig te doen, maar is een feit)
Daarbij heb ik een pasgeboren baby’tje. Een kleuter dat zich snel verveeld, een dreumes die snel gefrustreerd is en heel snel schreeuwt.. Ik ben zo moe en overprikkeld.
Zijn dit tekenen van een burn-out?
En wat kan ik dan doen?! Mijn gezin heeft me nodig. Ik heb geen netwerk..
Alle reacties Link kopieren
jasmijn91 schreef:
24-07-2020 21:43
Zo naar en vervelend maar m’n man ziet het dus echt, echt niet. Ik heb hem heel duidelijk verteld hoe pittig ik het heb op het moment, maar het dringt echt niet tot hem door.

Zo frustrerend.

De zorg voor de andere twee kinderen kwamen veelal ook op mij neer, wat ook zo gelopen is. Maar dat kon ik toen heel gemakkelijk af.
Hoe bedoel je dat? Het dringt niet echt tot hem door. Zegt hij dat het wel meevalt? Dat je heus niet elke week hoeft te stofzuigen dus het is je eigen schuld? Tsja, dat heb je als je een baby hebt?
Alle reacties Link kopieren
gizzmo-returns schreef:
24-07-2020 21:56
Er is blijkbaar een patroon ontstaan bij jullie.

Ga op je strepen staan en zet hem desnoods voor het blok.
Niet zwelgen in zelfmedelijden maar duidelijk zijn in de eventuele consequenties als dit zo doorgaat.
Klopt, er is een patroon ontstaan, die ik helaas nu heel helder zie.

Heb al aangegeven dat ik op het randje zit, als zo doorgaat het echt niet goed gaat, hij gaat zijn best doen om smiddags eerder naar huis te komen zegt hij net. Dus dat is in ieder geval wat.
Alle reacties Link kopieren
Mevrouw75 schreef:
24-07-2020 22:00
Hoe bedoel je dat? Het dringt niet echt tot hem door. Zegt hij dat het wel meevalt? Dat je heus niet elke week hoeft te stofzuigen dus het is je eigen schuld? Tsja, dat heb je als je een baby hebt?
Hij denkt dat het mijn hormonen zijn dat ik het zo zwartgallig zie. Dat ik een hele goede moeder ben en niet zo perfectionistisch moet zijn. Laat de boel lekker de boel, ik ruim alles savonds wel op, zegt hij. Heel lief bedoelt natuurlijk maar dat is het niet.
Alle reacties Link kopieren
jasmijn91 schreef:
24-07-2020 22:04
Hij denkt dat het mijn hormonen zijn dat ik het zo zwartgallig zie. Dat ik een hele goede moeder ben en niet zo perfectionistisch moet zijn. Laat de boel lekker de boel, ik ruim alles savonds wel op, zegt hij. Heel lief bedoelt natuurlijk maar dat is het niet.
Waarom is dat het niet?
jasmijn91 schreef:
24-07-2020 22:01
Klopt, er is een patroon ontstaan, die ik helaas nu heel helder zie.

Heb al aangegeven dat ik op het randje zit, als zo doorgaat het echt niet goed gaat, hij gaat zijn best doen om smiddags eerder naar huis te komen zegt hij net. Dus dat is in ieder geval wat.
Goed zo, sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Mevrouw75 schreef:
24-07-2020 22:05
Waarom is dat het niet?
Oh die zin kan verkeerd gelezen worden.
Ik bedoel: heel lief bedoelt natuurlijk, maar dat is het niet in de zin van: gaat wel weer over. Ik voel me echt op mijn reserves. Voel echt veel stress. Zelfs als de kinderen op bed liggen en ik rust heb, dan bonkt mijn hart nog als een razende. Maar tijd voor actie dus. Mijn man gaat zijn moeder bellen morgen om te kijken wat ze kan betekenen. Al zou ze in ieder geval de oudste even een nachtje mee uit logeren nemen, dat scheelt al.
Alle reacties Link kopieren
Heb je al contact gehad met de huisarts en de verloskundige hierover? Ik was ook totaal overprikkeld en uiteindelijk had/heb ik een pnd.

Vanuit de verloskundige kon ik thuiszorg krijgen. Zij doen dan wat dagelijkse dingen. Ik heb er uiteindelijk geen gebruik van gemaakt, want daar lag mijn behoefte niet.

Ik vond het lastig om meer hulp te vragen aan mijn man. Ik voelde me verantwoordelijk voor de kinderen, maar ook voor het werk van mijn man. En achteraf heb ik daar ontzettend spijt van. Hij had gewoon meer vrij moeten nemen, maar dat zag ik toen niet. Ik ben echt flink doorgedraaid. Ik ben uiteindelijk na mijn verlof de ziektewet in gegaan en nog aan het reïntegreren. Het gaat nu iets beter.

Echt pas goed op jezelf.
tinkeltje33 wijzigde dit bericht op 24-07-2020 22:11
0.27% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Voor een deel heeft je man gelijk, het is nu tijdelijk even zwaar. Punt is dat hij niet alle hormonen nog door zijn lijf heeft razen, herstellende is van de bevalling, melk produceert, enzv. Je bent niet degene die je anders bent, dat kan ook nog niet zo vlak na een bevalling. Maar dat moet hij wel in gedachten houden als hij rationeel dingen tegen je zegt. En dat jouw uitgeblust zijn wel ook mede zijn verantwoordelijkheid is als partner om zorg voor te dragen. Ik weet niks van zijn werksituatie dus voel me niet in de positie om zo maar te zeggen wat hij wel of niet kan of moet doen. Maar jullie gezin is jullie gezamenlijke verantwoordelijkheid, net als elk individueel onderdeel ervan. Dus is het mede aan hem om oplossingen te bedenken. Dat kan hij zelf zijn, of hij vraagt zijn ouders, of hij haalt andere verantwoordelijkheden die je nu nog hebt in huis bij je weg, of hij regelt meer oppas voor de oudere kinderen, of, of, of.. Het gaat erom dat jullie samen komen tot oplossingen hoe jullie het samen als gezin gaan redden, deze pittige periode.
jasmijn91 schreef:
24-07-2020 22:08
Oh die zin kan verkeerd gelezen worden.
Ik bedoel: heel lief bedoelt natuurlijk, maar dat is het niet in de zin van: gaat wel weer over. Ik voel me echt op mijn reserves. Voel echt veel stress. Zelfs als de kinderen op bed liggen en ik rust heb, dan bonkt mijn hart nog als een razende. Maar tijd voor actie dus. Mijn man gaat zijn moeder bellen morgen om te kijken wat ze kan betekenen. Al zou ze in ieder geval de oudste even een nachtje mee uit logeren nemen, dat scheelt al.
Tja, lekker makkelijk, zijn verantwoordelijkheden afschuiven op zijn moeder. En één nachtje logeren zet geen zoden aan de dijk op langere termijn natuurlijk.
Alle reacties Link kopieren
Na je laatste bericht denk ik helemaal bel de huisarts.
Ik begrijp trouwens niet waar het woord overprikkeld in dit geval vandaan komt. Zo te lezen ben je gewoon flink gestresst. Misschien komt de boodschap beter aan bij je man als je de juiste woorden gebruikt?
anoniem_382756 wijzigde dit bericht op 24-07-2020 22:15
2.72% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Het enige advies wat ik heb is praat met mensen om je heen of een deskundige. Ik heb dit de eerste weken bij beide kinderen gehad en vanaf het moment dat ik met mensen ging praten over mijn gevoel luchtte dit echt op. Als je er open over bent kom je er ook achter hoeveel vrouwen in hetzelfde schuitje zitten. Heel veel sterkte en vergeet niet dat het ook een groot gedeelte door de hormonen kan komen.
Zijn er hulpinstanties via het CB? Indertijd met onze huilbaby toen wij er helemaal doorheen zaten, zijn we bij een instantie terechtgekomen die veel voor ons betekend heeft. Op een gegeven moment belden ze ons elke dag hoe het ging, of ze nog wat konden doen, etc.

Misschien lijkt je dat te ver gaan (ik moest ook over een drempel heen), maar zo kan je in ieder geval ook aan je man laten zien dat het echt menens is.

Ik zou ook naar de huisarts gaan, want het klinkt of je tegen burnout / pnd aanzit. Let wel: dat betekent niet dat het niet inderdaad even teveel en te zwaar is en dat je je dingen inbeeld. Je hebt concrete hulp nodig, niet alleen een goed gesprek met een psycholoog.
anoniem_376628 wijzigde dit bericht op 25-07-2020 09:53
0.14% gewijzigd
Afspraak huisarts vind ik ook wel een goed idee!
Alle reacties Link kopieren
jasmijn91 schreef:
24-07-2020 21:46
Hou toch op? Je hoeft me niet te geloven hoor. Ik ben heel duidelijk geweest. Kan ik er wat aan doen als hij het niet wil zien?

wie niet horen wil moet voelen, is mij vroeger altijd verteld

Sorry
Ik kan dit niet bevatten.
Zeg dan heel hard IK ZIT ER DOORHEEN, HELP (ja, toch maar help) en laat hem een tijdje alles doen dat jij doet, behalve de baby voeden. Laat alles liggen, dat niet per se nodig is. Dan is je huis maar ontploft als hij thuiskomt. Dan gillen alle kinderen maar eens tijdens het eten.
Later is nu
Alle reacties Link kopieren
Jullie zijn zo lief en denken zo mee! Dat waardeer ik enorm!

Baal er enorm van dat de situatie nu zo is, ik wil het gewoon niet, maar het is nu zoals het is. Gewoon doorgaan zo is ook geen optie.

Moet wel zeggen als mijn man zo nuchter reageert, dat ik dan de neiging heb om het ook te bagatelliseren. Kwam net uit de douche, nog geen 5 min onder gestaan omdat ik dacht dat de kleine aan het huilen was en het lukte me niet om me ervoor af te sluiten. Dit klinkt heel warrig. Man zei dat hij schrok van mijn paniekerige blik, hij heeft de kleine nu ook bij zich genomen en ik mag op de logeerkamer gaan liggen van hem. Hij komt naar me toe met de kleine als het tijd is voor voeding.

Dus ik ga nu slapen!
Alle reacties Link kopieren
mommy2014 schreef:
24-07-2020 21:49
Dan vrees ik ook dat het alleen maar vermoeiender en lastiger gaat worden. Natuurlijk zijn er opties zoals ouderschapsverlof maar ook kan dat niet altijd. Maar het is wel dat jullie samen moeten bespreken wat de mogelijkheden zijn. En of hij nu bijspringt of zijn ouders regelt. Er zijn heel veel opties. Wat ik al eerder benoemde wij hadden ook twee jonge kids en het is belangrijk dat je ten alle tijde goed voor jezelf zorgt maar dat je ook de mogelijkheid hebt om tijd voor jezelf te hebben. Dus echt ik zou blijven praten om dat punt duidelijk te maken.

Tenslotte zijn jullie ook nog verhuisd en ben je op jezelf aangewezen.

Ik dacht eerst ook 2 opties. Maar als hij nou z'n ouders om hulp vraagt, zal hij het nooit zien. Hij hoeft immers niet. Hij heeft of To of hulptroepen en hij heeft het 'druk' op het werk en kan 'echt niet' vrij.
Totdat z'n vrouw echt instort, dan moet hij ineens vanalles, natuurlijk.
Later is nu
Alle reacties Link kopieren
jasmijn91 schreef:
24-07-2020 22:08
Oh die zin kan verkeerd gelezen worden.
Ik bedoel: heel lief bedoelt natuurlijk, maar dat is het niet in de zin van: gaat wel weer over. Ik voel me echt op mijn reserves. Voel echt veel stress. Zelfs als de kinderen op bed liggen en ik rust heb, dan bonkt mijn hart nog als een razende. Maar tijd voor actie dus. Mijn man gaat zijn moeder bellen morgen om te kijken wat ze kan betekenen. Al zou ze in ieder geval de oudste even een nachtje mee uit logeren nemen, dat scheelt al.
Terwijl zijn ouders dan op de oudste(n) passen, kunnen jullie praten over een structurele oplossing, zodat jij niet overspannen / burn out raakt. Zelfs al zijn het "alleen maar" hormonen, dan heb je daar wel last van en dat is niet met een weekendje over.
Later is nu
Alle reacties Link kopieren
jasmijn91 schreef:
24-07-2020 22:31
Jullie zijn zo lief en denken zo mee! Dat waardeer ik enorm!

Baal er enorm van dat de situatie nu zo is, ik wil het gewoon niet, maar het is nu zoals het is. Gewoon doorgaan zo is ook geen optie.

Moet wel zeggen als mijn man zo nuchter reageert, dat ik dan de neiging heb om het ook te bagatelliseren. Kwam net uit de douche, nog geen 5 min onder gestaan omdat ik dacht dat de kleine aan het huilen was en het lukte me niet om me ervoor af te sluiten. Dit klinkt heel warrig. Man zei dat hij schrok van mijn paniekerige blik, hij heeft de kleine nu ook bij zich genomen en ik mag op de logeerkamer gaan liggen van hem. Hij komt naar me toe met de kleine als het tijd is voor voeding.

Dus ik ga nu slapen!
Ah mooi, dat is en begin :heart:

vergeet inderdaad niet, wat iemand anders ook al zei, dat jij ook nog herstellende bent van de bevalling en dat alleen het voeden van de baby (het maken van voeding voor de baby) al energie kost. En als het zo doorgaat, loopt de kleine straks en heb je nooit van zijn/haar babyzijn kunnen genieten, dat zou jammer zijn, toch?
Later is nu
Alle reacties Link kopieren
jasmijn91 schreef:
24-07-2020 22:04
Hij denkt dat het mijn hormonen zijn dat ik het zo zwartgallig zie. Dat ik een hele goede moeder ben en niet zo perfectionistisch moet zijn. Laat de boel lekker de boel, ik ruim alles savonds wel op, zegt hij. Heel lief bedoelt natuurlijk maar dat is het niet.
Hier doet je man wel een handreiking hé. Niet meteen afslaan, want het kan zijn dat dat de oorzaak niet is, maar het kan wel degelijk helpend zijn als jij de boel de boel kan laten en hij, naast dat hij eerder thuis komt, opruimt s avonds. Je zit nog in je kraamtijd, misschien heeft je man een punt dat je even niet zo perfectionistische moet zijn en vooral bezig moet gaan met het ritme met je kinderen vinden en de rest aan hem over laat? Zo te horen denkt hij wel mee, ook al heeft hij DE oplossing ook niet. En anders zal je toch echt veel duidelijker moeten zijn waar je wel mee geholpen bent.

En fijn dat hij de kleine bij zich neemt vannacht. Hopelijk bevalt dat goed en kunnen jullie dat vaker zo doen.
Alle reacties Link kopieren
Wat mij trouwens enorm hielp als ik overprikkeld was, was oordoppen dragen. Overdag dus. Ik kon de kinderen prima horen, maar het geluid kwam minder hard binnen, waardoor ik minder gestresst was. Bovendien hoefde ik me niet meer actief af te sluiten voor al het lawaai in huis, dat deden die oordoppen. Alles bij elkaar bleef ik veel rustiger. Het lijkt misschien wat raar, maar ik vond het een gouden tip van iemand.

‘S nachts lag mijn man trouwens naast mijn zoon te slapen en droeg ik ook oordoppen. Ik lag anders helemaal verkrampt van spanning in bed. Ik gaf fv (vanwege eerdere pnd) en vanaf het moment dat zoon nog maar 1 nachtvoeding kreeg, deed mijn man de nachtvoedingen.
Alle reacties Link kopieren
Geef duidelijker aan wat je nodig hebt.

- laat boodschappen bezorgen (scheelt tijd voor jou en je partner),
- neem een hulp in de huishouding (iedere week alle grote klussen)
- ga in de avond in alle rust onder de douche. Zonder kinderen of allert moeten zijn.
- ga op tijd naar bed. Spreek af dat man baby uit bed haalt (misschien verschonen als dat nodig is) bij jou neerlegt. Hij slaapt verder en jij legt baby na de voeding terug.
-kan baby in een co sleeper? Naast jou
-kijk zsm naar een kinderdagverblijf. Daar kunnen kinderen altijd terecht en zit je niet aan 1 persoon vast.
-draag oordoppen. Dat scheelt enorm en je hebt ook deels afsluitende doppen.
Alle reacties Link kopieren
En stop met de borstvoeding. Scheelt ook een boel gedoe
Lekker geslapen?
alles gelezen
oppassen Jasmijn , je zit inderdaad op de grens
er staan goede tips
sterkte

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven