Kinderen
alle pijlers
"Jaloers" bij zwangerschap (niet op zwangerschap z
donderdag 28 april 2022 om 13:18
Hoi allemaal,
Voor deze vraag heb ik een nieuw account aangemaakt, gezien ik me eigenlijk te erg schaam voor mijn gedachten en geen herkenning wil .
Gisteren vertelde een goede vriendin dat ze zwanger is. Ik ben erg blij voor haar en haar partner en gun het ze zo! In de loop van de avond merkte ik dat ik het best lastig nieuws vond en last kreeg van jaloerse gevoelens. Het is niet dat ik jaloers bent op het feit dat ze zwanger is, maar op het feit dat ze wéét dat ze zwanger wil worden en de keus heeft gemaakt om "te beginnen" aan kinderen. Het onderwerp kinderen vind ik lastig, ik zit hierin veel te veel in mijn hoofd. Ik ben bijna 34 en voel de druk om een keus te maken, maar ik weet het gewoon niet. Ik vind het heel erg dat ik mijzelf erop betrap dat ik deze jaloerse gevoelens heb, dit wil ik helemaal niet. Ik wil gewoon blij en enthousiast voor mijn vriendin kunnen zijn, zonder dat het bij mij onzekerheid en verdriet opbrengt. Er schieten gedachten door mij hoofd van: 'wist ik het ook maar' en 'waarom blijf ik telkens zo twijfelen', 'kon ik er ook maar gewoon simpel over denken' en dus echt het gevoel te hebben iemand de benijden die wel heel duidelijk weten of ze wel of geen kinderen willen.
Ik ben benieuwd of er mensen zijn die dit herkennen en hoe jullie hiermee omgaan.
Alvast bedankt voor jullie reacties en mogelijk ook de spiegel die jullie mij kunnen/willen voorhouden.
Voor deze vraag heb ik een nieuw account aangemaakt, gezien ik me eigenlijk te erg schaam voor mijn gedachten en geen herkenning wil .
Gisteren vertelde een goede vriendin dat ze zwanger is. Ik ben erg blij voor haar en haar partner en gun het ze zo! In de loop van de avond merkte ik dat ik het best lastig nieuws vond en last kreeg van jaloerse gevoelens. Het is niet dat ik jaloers bent op het feit dat ze zwanger is, maar op het feit dat ze wéét dat ze zwanger wil worden en de keus heeft gemaakt om "te beginnen" aan kinderen. Het onderwerp kinderen vind ik lastig, ik zit hierin veel te veel in mijn hoofd. Ik ben bijna 34 en voel de druk om een keus te maken, maar ik weet het gewoon niet. Ik vind het heel erg dat ik mijzelf erop betrap dat ik deze jaloerse gevoelens heb, dit wil ik helemaal niet. Ik wil gewoon blij en enthousiast voor mijn vriendin kunnen zijn, zonder dat het bij mij onzekerheid en verdriet opbrengt. Er schieten gedachten door mij hoofd van: 'wist ik het ook maar' en 'waarom blijf ik telkens zo twijfelen', 'kon ik er ook maar gewoon simpel over denken' en dus echt het gevoel te hebben iemand de benijden die wel heel duidelijk weten of ze wel of geen kinderen willen.
Ik ben benieuwd of er mensen zijn die dit herkennen en hoe jullie hiermee omgaan.
Alvast bedankt voor jullie reacties en mogelijk ook de spiegel die jullie mij kunnen/willen voorhouden.
donderdag 28 april 2022 om 14:41
Er hangt een enorm taboe rondom moeders die spijt hebben van hun kind(eren)! Er wordt gewoon niet over gesproken maar ik denk dat er echt wel veel vrouwen zijn die achteraf spijt hebben gekregen… maar helaas is het nog steeds vaak een beslissing die genomen wordt omdat “het zo heurt”..Keesjeaap5 schreef: ↑28-04-2022 13:40Ik denk dat als het kind er eenmaal is, de kans op spijt erg klein is. Vind het een beetje een stomme uitspraak.
Ik ben zelf bewust kindvrij en toen ik rond de leeftijd was dat mensen dingen gaan verwachten (zeker als je een huis en stabiele relatie hebt), werd mij wel meerdere keren per week door iemand gevraagd of wij al bezig waren met zwanger worden.
Hoewel ik eigenlijk al heel lang wist dat ik geen kinderen wilde heb ik toen toch een periode van twijfel gehad.
Ik denk dat veel vrouwen in die periode een verkeerde beslissing hebben gemaakt, hoewel het ook zeker regelmatig tot een gelukkige moeder gekomen zal zijn hoor. Maar ik denk niet dat we het moeten uitvlakken.
The problem is people are being hated when they are real, and are being loved when they are fake.
donderdag 28 april 2022 om 14:43
Ik precies hetzelfdeSjaantje37 schreef: ↑28-04-2022 14:29Moedig dat je dit hier schrijft, ik herken het gevoel wel maar dat komt meer omdat mijn zoon autisme heeft en het in plaats van makkelijker steeds moeilijker wordt nu hij aan het opgroeien is. Ik wil er wel bij vermelden dat ik nooit een kinderwens heb gehad maar toen het mij overkwam ik er voor gegaan ben.
Ik word op dit moment met EMDR behandeld vanwege PTSS die ik aan de bevallingen heb overgehouden. Na 9 jaar was mijn emmer vol
Mijn jongste heeft aan zijn geboorte CP overgehouden (cebrale parese) en vertoont ook vormen van autisme. Hier zijn we net achter gekomen en zitten er volop in. Valt mij heeeeeel zwaar
Frankly my dear, I don"t give a damn
donderdag 28 april 2022 om 14:56
Lastig die twijfels. Het is ook een grote beslissing natuurlijk - wel of geen kinderen. Ik herken de jaloerse gevoelens wel, maar dat was vaak op de zwangerschap en dat werd steeds sterker, omdat het bij ons niet wilde lukken en ik om mij heen wel vriendinnen had die er voor gingen en vaak binnen 6 maanden ook blij nieuws konden melden. En ja, dat schuurde geregeld. Vervolgens kreeg ik dan weer een beetje een hekel aan mijzelf, omdat ik het niet netjes vond om een ander een zwangerschap zo te 'misgunnen' - maar het stak gewoon toch. Wat je ook schrijft OP: je wil je helemaal niet zo voelen en toch overkomt het je en het is goed dat je je daarvan bewust bent.
Heb je een partner? Zou je in je huidige omstandigheden een kind ''kunnen'' krijgen (huis/financien op orde/tijd), etc.? Waar zit precies je twijfel? Kinderen krijgen is natuurlijk een lastig dilmma als je twijfelt en het vervelende met dit soort grote beslissingen is ook dat als je eenmaal hebt mogen ervaren hoe het is om moeder te worden, je eigenlijk pas weet hoe het is (en dat kan ook nog per kind verschillen).
Toen ik uiteindelijk moeder werd vond ik het geweldig, maar ook zwaar, omdat ik weinig aan mijzelf toe kwam (en nog steeds niet), maar ik had het ook nooit willen missen en vind dat ik de meest leuke dochter heb (natuurlijk
).
Heb je een partner? Zou je in je huidige omstandigheden een kind ''kunnen'' krijgen (huis/financien op orde/tijd), etc.? Waar zit precies je twijfel? Kinderen krijgen is natuurlijk een lastig dilmma als je twijfelt en het vervelende met dit soort grote beslissingen is ook dat als je eenmaal hebt mogen ervaren hoe het is om moeder te worden, je eigenlijk pas weet hoe het is (en dat kan ook nog per kind verschillen).
Toen ik uiteindelijk moeder werd vond ik het geweldig, maar ook zwaar, omdat ik weinig aan mijzelf toe kwam (en nog steeds niet), maar ik had het ook nooit willen missen en vind dat ik de meest leuke dochter heb (natuurlijk
).
baggal wijzigde dit bericht op 28-04-2022 15:07
1.22% gewijzigd
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 28 april 2022 om 14:59
Het leven is één en al keuzes maken en achteraf kijk je niet op al je keuzes even blij terug.
Het keuzes maken begint al als je tiener bent dat je een vakkenpakket moet kiezen, daarna volgen het kiezen van de juiste partner, kiezen waar je wil gaan wonen, wellicht ook keuze wel of geen huisdieren en natuurlijk wel of geen kinderen.
Ik heb 2 kinderen, wilde dat graag en heb er geen spijt van. Je moet wel je leven erop willen aanpassen. Naast dat je je leven erop aan moet passen worden ze op een gegeven moment ook puber, dan ben je misschien niet altijd even blij met de kinderen maar de liefde en gezelligheid die je van ze krijgt maakt alles ook weer heel snel goed.
Waar twijfel je precies over?
Ik denk bij twijfel niet doen maar dan achteraf ook niet terugdenken had ik maar....
Het keuzes maken begint al als je tiener bent dat je een vakkenpakket moet kiezen, daarna volgen het kiezen van de juiste partner, kiezen waar je wil gaan wonen, wellicht ook keuze wel of geen huisdieren en natuurlijk wel of geen kinderen.
Ik heb 2 kinderen, wilde dat graag en heb er geen spijt van. Je moet wel je leven erop willen aanpassen. Naast dat je je leven erop aan moet passen worden ze op een gegeven moment ook puber, dan ben je misschien niet altijd even blij met de kinderen maar de liefde en gezelligheid die je van ze krijgt maakt alles ook weer heel snel goed.
Waar twijfel je precies over?
Ik denk bij twijfel niet doen maar dan achteraf ook niet terugdenken had ik maar....
donderdag 28 april 2022 om 15:05
Dat geloof ik ook inderdaad. Op de een of andere manier rust er een taboe op het niet willen krijgen van kinderen, terwijl er echt genoeg valide redenen zijn (al hoef je niet eens een reden te hebben, behalve een gevoel dat je het niet wil) om juist geen kinderen te willen. Geen kinderen hebben geeft ook veel meer vrijheid bijvoorbeeld (en veel meer rust). Ik herinner mij de tijd nog wel voor de komst van onze dochter en mijn man en ik kwamen veel meer aan onszelf toe (niet dat ik daarmee impliceer dat ik het anders had willen hebben - integendeel). Ik snap mensen die bewust kind vrij zijn ook. Niet iedereen hoeft zich voort te planten omdat de omgeving daar wat van vindt...Hendrikje106 schreef: ↑28-04-2022 14:41Er hangt een enorm taboe rondom moeders die spijt hebben van hun kind(eren)! Er wordt gewoon niet over gesproken maar ik denk dat er echt wel veel vrouwen zijn die achteraf spijt hebben gekregen… maar helaas is het nog steeds vaak een beslissing die genomen wordt omdat “het zo heurt”..
Ik ben zelf bewust kindvrij en toen ik rond de leeftijd was dat mensen dingen gaan verwachten (zeker als je een huis en stabiele relatie hebt), werd mij wel meerdere keren per week door iemand gevraagd of wij al bezig waren met zwanger worden.
Hoewel ik eigenlijk al heel lang wist dat ik geen kinderen wilde heb ik toen toch een periode van twijfel gehad.
Ik denk dat veel vrouwen in die periode een verkeerde beslissing hebben gemaakt, hoewel het ook zeker regelmatig tot een gelukkige moeder gekomen zal zijn hoor. Maar ik denk niet dat we het moeten uitvlakken.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 28 april 2022 om 15:10
Voor mij zeker herkenbaar. Op dezelfde manier dat ik ook wel eens denk 'kon ik maar gewoon tevreden zijn met 30 jaar bij dezelfde werkgever werken, in plaats van altijd maar te zoeken naar groeien, promotie, etc'. En ik weet ook wel dat dat niet zo werkt, dat ik ben wie ik ben en het daarmee moet doen. Maar inderdaad, die jaloezie op mensen die niet eindeloos in hun hoofd zitten, die rust in hun keuzes ervaren, die het gewoon weten, die jaloezie herken ik.
Het maakt het ook lastig dat twijfel over kinderwens toch een beetje een taboe-onderwerp is. Ik spreek er wel steeds meer open over met mensen, maar alleen als ik weet dat ze niet op me in gaan lopen praten over dat ik het wel of niet moet doen. Want dat is helaas wat vaak gebeurt: mensen willen niet praten over de twijfel, maar over wat zij vinden dat je moet kiezen. Niet echt helpend.
Je bent van harte welkom hier mee te praten als je wil: zwanger/kletsgroepje-twijfel-over-kinde ... ges/476265
Op Reddit is er 'fencesitters', dat is ook een echt fijne groep voor dit onderwerp.
Het maakt het ook lastig dat twijfel over kinderwens toch een beetje een taboe-onderwerp is. Ik spreek er wel steeds meer open over met mensen, maar alleen als ik weet dat ze niet op me in gaan lopen praten over dat ik het wel of niet moet doen. Want dat is helaas wat vaak gebeurt: mensen willen niet praten over de twijfel, maar over wat zij vinden dat je moet kiezen. Niet echt helpend.
Je bent van harte welkom hier mee te praten als je wil: zwanger/kletsgroepje-twijfel-over-kinde ... ges/476265
Op Reddit is er 'fencesitters', dat is ook een echt fijne groep voor dit onderwerp.
donderdag 28 april 2022 om 15:15
Ik vind het feit, dat je het gevoel hebt bij zwangere vrouwen, wel wijzen op dat je toch een kinderwens hebt. Anders zou je het toch veel meer hebben bij vrouwen die wereldreizen maken (of wat jij maar de voordelen vind van kinderloosheid)?
Wat zou je doen, als je nu per ongeluk zwanger zou worden?
Ik ben 2x heel bewust/gewenst zwanger geweest en 1x onbewust/ongewenst, dat voelde echt totaal anders.
Wat zou je doen, als je nu per ongeluk zwanger zou worden?
Ik ben 2x heel bewust/gewenst zwanger geweest en 1x onbewust/ongewenst, dat voelde echt totaal anders.
donderdag 28 april 2022 om 15:16
dat geldt voor kinderen die geboren worden binnen: slechte relaties, geldproblemen, hufters van ouders etcetc
Niet voor kinderen die een prima toekomst tegemoet gaan
donderdag 28 april 2022 om 15:25
Ik herken het wel een beetje. Ik wist altijd wel dat ik 'later' kinderen wilde. Ik dacht dat het gevoel van ik wil ze 'nu' vanzelf zou komen. De rammelende eierstokken zeg maar. Maar dat gevoel is bij mij nooit gekomen. Waarschijnlijk ook omdat er in mijn omgeving een paar heftige dingen rondom zwangerschap en bevalling zijn gebeurt. Hierdoor was ik me er heel erg van bewust dat een roze wolk zeker niet gegarandeerd was.
Ik heb mezelf op mijn 32e voor het blok gezet, of je beslist dat je kinderloos blijft, of je stopt nu met anticonceptie en springt in het diepe. Binnen het half jaar had ik een positieve zwangerschapstest en pas vanaf toen ik dus niet meer terug kon, was de twijfel over. Toch geen moment spijt gehad, ondanks dat alles zeker niet zorgeloos verlopen is.
Ik vind twijfelen over kinderen eigenlijk erg logisch. Het is me nogal een verandering van leven, wat niet terug te draaien is. Vraag jezelf af, wil ik 'ooit' wel kinderen? Is het antwoord ja, dan is mijn advies om niet eindeloos te wachten op het juiste moment.
Maar als je twijfelt of jij wel kinderen wil, of omdat dit 'normaal' is om te doen. Dan zou ik de twijfel heel serieus nemen.
Ik heb mezelf op mijn 32e voor het blok gezet, of je beslist dat je kinderloos blijft, of je stopt nu met anticonceptie en springt in het diepe. Binnen het half jaar had ik een positieve zwangerschapstest en pas vanaf toen ik dus niet meer terug kon, was de twijfel over. Toch geen moment spijt gehad, ondanks dat alles zeker niet zorgeloos verlopen is.
Ik vind twijfelen over kinderen eigenlijk erg logisch. Het is me nogal een verandering van leven, wat niet terug te draaien is. Vraag jezelf af, wil ik 'ooit' wel kinderen? Is het antwoord ja, dan is mijn advies om niet eindeloos te wachten op het juiste moment.
Maar als je twijfelt of jij wel kinderen wil, of omdat dit 'normaal' is om te doen. Dan zou ik de twijfel heel serieus nemen.
Iemand een blokje kaas bij de mosterd?
donderdag 28 april 2022 om 15:49
Ken er genoeg met spijt...Keesjeaap5 schreef: ↑28-04-2022 13:40Ik denk dat als het kind er eenmaal is, de kans op spijt erg klein is
donderdag 28 april 2022 om 15:53
Wat heftig. Wens je veel sterkte.calvijn1 schreef: ↑28-04-2022 14:43Ik precies hetzelfde
Ik word op dit moment met EMDR behandeld vanwege PTSS die ik aan de bevallingen heb overgehouden. Na 9 jaar was mijn emmer vol
Mijn jongste heeft aan zijn geboorte CP overgehouden (cebrale parese) en vertoont ook vormen van autisme. Hier zijn we net achter gekomen en zitten er volop in. Valt mij heeeeeel zwaar
donderdag 28 april 2022 om 16:02
Ik merk inderdaad in mijn omgeving dat daar echt een taboe om hangt.Hendrikje106 schreef: ↑28-04-2022 14:41Er hangt een enorm taboe rondom moeders die spijt hebben van hun kind(eren)! Er wordt gewoon niet over gesproken maar ik denk dat er echt wel veel vrouwen zijn die achteraf spijt hebben gekregen… maar helaas is het nog steeds vaak een beslissing die genomen wordt omdat “het zo heurt”..
Ik ben zelf bewust kindvrij en toen ik rond de leeftijd was dat mensen dingen gaan verwachten (zeker als je een huis en stabiele relatie hebt), werd mij wel meerdere keren per week door iemand gevraagd of wij al bezig waren met zwanger worden.
Hoewel ik eigenlijk al heel lang wist dat ik geen kinderen wilde heb ik toen toch een periode van twijfel gehad.
Ik denk dat veel vrouwen in die periode een verkeerde beslissing hebben gemaakt, hoewel het ook zeker regelmatig tot een gelukkige moeder gekomen zal zijn hoor. Maar ik denk niet dat we het moeten uitvlakken.
Mijn eigen situatie is dat ik 15 jaar met mijn vriend samen ben, meerdere huizen hebben bewoond, dus de vragen over kinderen hebben we al jaren gehad. Ik/wij hebben dit nooit als vervelend ervaren en altijd open geweest over het feit dat we het nog niet wisten. Ik heb niet het idee dat ik een keuze zal maken op basis van druk van een andere, het is met name de druk die ik mijzelf opleg die ik als zwaar ervaar. Jaren lang hebben we er altijd ingestaan van we zien het wel, we leven ons leven en jagen onze dromen achterna, maar dan vliegen toch ineens die jaren voorbij, waardoor je wel de druk van de tijd voelt. Ik heb altijd de gedachten gehad: wel ooit, maar nu nog niet. En dan kan ik benijdend kijken naar mensen die dat ogenschijnlijk niet zo ervaren.
donderdag 28 april 2022 om 16:06
Dit denk ik ook. Waarom doet het je iets?lilalinda schreef: ↑28-04-2022 15:15Ik vind het feit, dat je het gevoel hebt bij zwangere vrouwen, wel wijzen op dat je toch een kinderwens hebt. Anders zou je het toch veel meer hebben bij vrouwen die wereldreizen maken (of wat jij maar de voordelen vind van kinderloosheid)?
Wat zou je doen, als je nu per ongeluk zwanger zou worden?
Ik ben 2x heel bewust/gewenst zwanger geweest en 1x onbewust/ongewenst, dat voelde echt totaal anders.
donderdag 28 april 2022 om 16:17
Ik kan me helemaal voorstellen dat je die gevoelens ervaart, als het niet lukt met een eigen zwangerschap. Lijkt me dan ook erg lastig om altijd blij te zijn voor een anders als het bij jezelf schuurt. In mijn geval is het dus echt niet de zwangerschap zelf die ik misgun (dat misgun ik helemaal niemand), maar meer de onbevangenheid om de keus te maken we gaan ervoor. Dat vind ik gewoon spannend, in mijn ogen is het krijgen van kinderen het enige wat je niet teniet kunt doen.Baggal schreef: ↑28-04-2022 14:56Lastig die twijfels. Het is ook een grote beslissing natuurlijk - wel of geen kinderen. Ik herken de jaloerse gevoelens wel, maar dat was vaak op de zwangerschap en dat werd steeds sterker, omdat het bij ons niet wilde lukken en ik om mij heen wel vriendinnen had die er voor gingen en vaak binnen 6 maanden ook blij nieuws konden melden. En ja, dat schuurde geregeld. Vervolgens kreeg ik dan weer een beetje een hekel aan mijzelf, omdat ik het niet netjes vond om een ander een zwangerschap zo te 'misgunnen' - maar het stak gewoon toch. Wat je ook schrijft OP: je wil je helemaal niet zo voelen en toch overkomt het je en het is goed dat je je daarvan bewust bent.
Heb je een partner? Zou je in je huidige omstandigheden een kind ''kunnen'' krijgen (huis/financien op orde/tijd), etc.? Waar zit precies je twijfel? Kinderen krijgen is natuurlijk een lastig dilmma als je twijfelt en het vervelende met dit soort grote beslissingen is ook dat als je eenmaal hebt mogen ervaren hoe het is om moeder te worden, je eigenlijk pas weet hoe het is (en dat kan ook nog per kind verschillen).
Toen ik uiteindelijk moeder werd vond ik het geweldig, maar ook zwaar, omdat ik weinig aan mijzelf toe kwam (en nog steeds niet), maar ik had het ook nooit willen missen en vind dat ik de meest leuke dochter heb (natuurlijk
Ik heb een partner en al onze omstandigheden zijn zo dat het absoluut allemaal kan. Het zit 'm bij mij in de gevoelskwestie. We hebben het zo goed samen, we kunnen alles doen wat we willen, zo zijn we vorig jaar 4 maanden naar Spanje gegaan. Gaat het krijgen van kinderen me daadwerkelijk gelukkiger maken en gaat het echt een toevoeging zijn?! Dat vind ik een lastige vraag te beantwoorden en begrijp ook zeker dat niemand anders die voor mij kan beantwoorden en iedereen hier een andere gedachte over heeft. Ik vind het voor mezelf belangrijk een keus te maken die 100% goed voelt, zonder me te laten beïnvloeden wat "hoort" of wat verwacht wordt, we hebben nooit gekozen het meest bewandelde pad te belopen.
donderdag 28 april 2022 om 16:20
De twijfel zit hem erin of het me daadwerkelijk gelukkiger gaat maken en of het echt een toevoeging aan ons leven gaat zijn. En dat kan niemand voor mij beantwoorden, maar kan dan met jaloersheid naar iemand kijken, die ogenschijnlijk die twijfels niet zo ervaart of het los laat en er voor gaat.Sherry750106 schreef: ↑28-04-2022 14:59Het leven is één en al keuzes maken en achteraf kijk je niet op al je keuzes even blij terug.
Het keuzes maken begint al als je tiener bent dat je een vakkenpakket moet kiezen, daarna volgen het kiezen van de juiste partner, kiezen waar je wil gaan wonen, wellicht ook keuze wel of geen huisdieren en natuurlijk wel of geen kinderen.
Ik heb 2 kinderen, wilde dat graag en heb er geen spijt van. Je moet wel je leven erop willen aanpassen. Naast dat je je leven erop aan moet passen worden ze op een gegeven moment ook puber, dan ben je misschien niet altijd even blij met de kinderen maar de liefde en gezelligheid die je van ze krijgt maakt alles ook weer heel snel goed.
Waar twijfel je precies over?
Ik denk bij twijfel niet doen maar dan achteraf ook niet terugdenken had ik maar....
donderdag 28 april 2022 om 16:22
Dankjewel voor jouw reactie, ik ga hier eens een kijkje op nemen!AnneSanneAnne schreef: ↑28-04-2022 15:10Voor mij zeker herkenbaar. Op dezelfde manier dat ik ook wel eens denk 'kon ik maar gewoon tevreden zijn met 30 jaar bij dezelfde werkgever werken, in plaats van altijd maar te zoeken naar groeien, promotie, etc'. En ik weet ook wel dat dat niet zo werkt, dat ik ben wie ik ben en het daarmee moet doen. Maar inderdaad, die jaloezie op mensen die niet eindeloos in hun hoofd zitten, die rust in hun keuzes ervaren, die het gewoon weten, die jaloezie herken ik.
Het maakt het ook lastig dat twijfel over kinderwens toch een beetje een taboe-onderwerp is. Ik spreek er wel steeds meer open over met mensen, maar alleen als ik weet dat ze niet op me in gaan lopen praten over dat ik het wel of niet moet doen. Want dat is helaas wat vaak gebeurt: mensen willen niet praten over de twijfel, maar over wat zij vinden dat je moet kiezen. Niet echt helpend.
Je bent van harte welkom hier mee te praten als je wil: zwanger/kletsgroepje-twijfel-over-kinde ... ges/476265
Op Reddit is er 'fencesitters', dat is ook een echt fijne groep voor dit onderwerp.
donderdag 28 april 2022 om 16:27
Geen idee of dit dan onbewust is, maar ik ervaar het niet dat ik jaloers ben vanwege de zwangerschap zelf. Het voelt echt dat de jaloersheid zit om de keuze überhaupt te kunnen maken en wanneer iemand dan voelt het is een ja of nee. Dat benijd ik. Niet het 100 keren in je hoofd overdenken, maar voelen dit is het, en daar helemaal oké mee zijn.lilalinda schreef: ↑28-04-2022 15:15Ik vind het feit, dat je het gevoel hebt bij zwangere vrouwen, wel wijzen op dat je toch een kinderwens hebt. Anders zou je het toch veel meer hebben bij vrouwen die wereldreizen maken (of wat jij maar de voordelen vind van kinderloosheid)?
Wat zou je doen, als je nu per ongeluk zwanger zou worden?
Ik ben 2x heel bewust/gewenst zwanger geweest en 1x onbewust/ongewenst, dat voelde echt totaal anders.
Wat ik nu zou doen als ik per ongeluk zwanger zou zijn? Heel eerlijk, ik weet het niet. Het lijkt me enerzijds doodeng en anderzijds is er geen reden om er dan niet voor te gaan.
donderdag 28 april 2022 om 16:31
Dank je wel, ik herken me in wat je schrijft! Het is een verandering die niet terug te draaien is, dat maakt het in mijn ogen iets om héél serieus te nemen en er niet te licht over te denken. Ik heb tot nu toe nooit gekozen om het leven te bewandelen, wat "normaal" geacht wordt, dus dat zal ik hier ook niet bij doen. Neemt niet weg dat de tijd voor mijn gevoel gaat dringen en er een keuze moet komen. En die druk zorgt er juist voor dat het onderwerp nog meer beladen wordt en er nog meer in mijn hoofd mee ga zitten.nederlandsevrouw schreef: ↑28-04-2022 15:25Ik herken het wel een beetje. Ik wist altijd wel dat ik 'later' kinderen wilde. Ik dacht dat het gevoel van ik wil ze 'nu' vanzelf zou komen. De rammelende eierstokken zeg maar. Maar dat gevoel is bij mij nooit gekomen. Waarschijnlijk ook omdat er in mijn omgeving een paar heftige dingen rondom zwangerschap en bevalling zijn gebeurt. Hierdoor was ik me er heel erg van bewust dat een roze wolk zeker niet gegarandeerd was.
Ik heb mezelf op mijn 32e voor het blok gezet, of je beslist dat je kinderloos blijft, of je stopt nu met anticonceptie en springt in het diepe. Binnen het half jaar had ik een positieve zwangerschapstest en pas vanaf toen ik dus niet meer terug kon, was de twijfel over. Toch geen moment spijt gehad, ondanks dat alles zeker niet zorgeloos verlopen is.
Ik vind twijfelen over kinderen eigenlijk erg logisch. Het is me nogal een verandering van leven, wat niet terug te draaien is. Vraag jezelf af, wil ik 'ooit' wel kinderen? Is het antwoord ja, dan is mijn advies om niet eindeloos te wachten op het juiste moment.
Maar als je twijfelt of jij wel kinderen wil, of omdat dit 'normaal' is om te doen. Dan zou ik de twijfel heel serieus nemen.
donderdag 28 april 2022 om 16:33
Omdat ze twijfelt. En twijfelen is onrust en onrust is vermoeiend. Over een wereldreis (wat iemand noemde) valt niet zo enorm veel over te twijfelen. En als je wel twijfelt dan is dat niet zo'n halszaak want dat kan altijd nog wel.
Dus ik vind het niet veelzeggend dat ze deze gevoelens heeft rondom kinderen: ze wordt ouder, omgeving legt druk op, hoe maak je een goede keuze? Het is dan lekkerder om het gewoon te weten.
Valt niet zoveel aan te analyseren als je het mij vraagt. Het zal ook vast heel herkenbaar zijn voor vrouwen die leeftijd.
Ik had geen kinderwens, het overkwam me. Geen seconde getwijfeld en voor gegaan. Zou ook z'n weg wel weer vinden. En dat heeft het gedaan.
Ik zou dat vraagstuk "maakt het me gelukkiger?" lekker loslaten. Het antwoord is overigens nee. Ook wetenschappelijk onderzocht.
Het is wel typisch iets van deze tijd. Elke keuze die je maakt moet je gelukkiger, rijker, passievoller etc. maken. Zo niet, dan is het je eigen schuld dat je doodongelukkig bent. De verneukte maakbaarheid van het leven.
Je weet niet wat een kind je brengt, je weet niet hoe het gaat zijn, of je het leuk/stom/makkelijk/moeilijk gaat vinden, of je blij gaat zijn, veel verdriet of stress gaat hebben. Je weet het nu niet en je gaat het nooit weten totdat er eenmaal een kind is.
donderdag 28 april 2022 om 16:34
nou moet ik eerlijk toegeven, dat toen ik heel bewust (denk: foliumzuur, geen alcohol, keurige vitamines binnenkrijgen, een jaar "proberen') zwanger raakte van baby1. Ik alsnog dacht: ooooh fuck!! nu is het echt, wilde ik dit wel??Lattematte schreef: ↑28-04-2022 16:27Geen idee of dit dan onbewust is, maar ik ervaar het niet dat ik jaloers ben vanwege de zwangerschap zelf. Het voelt echt dat de jaloersheid zit om de keuze überhaupt te kunnen maken en wanneer iemand dan voelt het is een ja of nee. Dat benijd ik. Niet het 100 keren in je hoofd overdenken, maar voelen dit is het, en daar helemaal oké mee zijn.
donderdag 28 april 2022 om 16:36
En dat is het lastige: je weet domweg niet of het je gelukkiger maakt - dat is gewoon niet te voorspellen en ook nog eens kind en moment afhankelijk. En toegegeven: ouders 'klagen' ook geregeld of vinden het ouderschap soms ook gewoon zwaar - en dat heeft niets te maken met niet van je kinderen houden of zo, maar altijd maar ''aan'' moeten staan of altijd moeten ''zorgen'' voor een ander. Ik vind het moederschap erg leuk, zeker nu, maar ik zou niet opnieuw door de baby/dreumes fase willen bijvoorbeeld, want die is niet alleen maar geweldig, hoe schattig ik babies ook vind.Lattematte schreef: ↑28-04-2022 16:17Ik kan me helemaal voorstellen dat je die gevoelens ervaart, als het niet lukt met een eigen zwangerschap. Lijkt me dan ook erg lastig om altijd blij te zijn voor een anders als het bij jezelf schuurt. In mijn geval is het dus echt niet de zwangerschap zelf die ik misgun (dat misgun ik helemaal niemand), maar meer de onbevangenheid om de keus te maken we gaan ervoor. Dat vind ik gewoon spannend, in mijn ogen is het krijgen van kinderen het enige wat je niet teniet kunt doen.
Ik heb een partner en al onze omstandigheden zijn zo dat het absoluut allemaal kan. Het zit 'm bij mij in de gevoelskwestie. We hebben het zo goed samen, we kunnen alles doen wat we willen, zo zijn we vorig jaar 4 maanden naar Spanje gegaan. Gaat het krijgen van kinderen me daadwerkelijk gelukkiger maken en gaat het echt een toevoeging zijn?! Dat vind ik een lastige vraag te beantwoorden en begrijp ook zeker dat niemand anders die voor mij kan beantwoorden en iedereen hier een andere gedachte over heeft. Ik vind het voor mezelf belangrijk een keus te maken die 100% goed voelt, zonder me te laten beïnvloeden wat "hoort" of wat verwacht wordt, we hebben nooit gekozen het meest bewandelde pad te belopen.
Het is ook niet zo dat een ieder zich maar moet voortplanten: toen ik nog in de twintig was had ik ook nog niet zo'n sterke wens en was ik er ook helemaal nog niet uit. En opeens wist ik het wel, nadat andere dingen ook op z'n plaats vielen (en werd het nadat het niet lukte ook een beetje een obsessie) toen de keus die ik dacht te hebben, niet zo vanzelfsprekend bleek. Ik hoop dat je t.z.t. tot een beslissing komt waar je volledig achter staat en blijft staan. Succes!
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 28 april 2022 om 16:37
Gelukkiger niet nee. Een toevoeging wel. Je moet jezelf helemaal weg kunnen cijferen iig.Lattematte schreef: ↑28-04-2022 16:20De twijfel zit hem erin of het me daadwerkelijk gelukkiger gaat maken en of het echt een toevoeging aan ons leven gaat zijn. En dat kan niemand voor mij beantwoorden, maar kan dan met jaloersheid naar iemand kijken, die ogenschijnlijk die twijfels niet zo ervaart of het los laat en er voor gaat.
Ik wilde mijn kinderen heel graag, maar in een volgend leven pas ik ervoor.
