Kinderen
alle pijlers
"Jaloers" bij zwangerschap (niet op zwangerschap z
donderdag 28 april 2022 om 13:18
Hoi allemaal,
Voor deze vraag heb ik een nieuw account aangemaakt, gezien ik me eigenlijk te erg schaam voor mijn gedachten en geen herkenning wil .
Gisteren vertelde een goede vriendin dat ze zwanger is. Ik ben erg blij voor haar en haar partner en gun het ze zo! In de loop van de avond merkte ik dat ik het best lastig nieuws vond en last kreeg van jaloerse gevoelens. Het is niet dat ik jaloers bent op het feit dat ze zwanger is, maar op het feit dat ze wéét dat ze zwanger wil worden en de keus heeft gemaakt om "te beginnen" aan kinderen. Het onderwerp kinderen vind ik lastig, ik zit hierin veel te veel in mijn hoofd. Ik ben bijna 34 en voel de druk om een keus te maken, maar ik weet het gewoon niet. Ik vind het heel erg dat ik mijzelf erop betrap dat ik deze jaloerse gevoelens heb, dit wil ik helemaal niet. Ik wil gewoon blij en enthousiast voor mijn vriendin kunnen zijn, zonder dat het bij mij onzekerheid en verdriet opbrengt. Er schieten gedachten door mij hoofd van: 'wist ik het ook maar' en 'waarom blijf ik telkens zo twijfelen', 'kon ik er ook maar gewoon simpel over denken' en dus echt het gevoel te hebben iemand de benijden die wel heel duidelijk weten of ze wel of geen kinderen willen.
Ik ben benieuwd of er mensen zijn die dit herkennen en hoe jullie hiermee omgaan.
Alvast bedankt voor jullie reacties en mogelijk ook de spiegel die jullie mij kunnen/willen voorhouden.
Voor deze vraag heb ik een nieuw account aangemaakt, gezien ik me eigenlijk te erg schaam voor mijn gedachten en geen herkenning wil .
Gisteren vertelde een goede vriendin dat ze zwanger is. Ik ben erg blij voor haar en haar partner en gun het ze zo! In de loop van de avond merkte ik dat ik het best lastig nieuws vond en last kreeg van jaloerse gevoelens. Het is niet dat ik jaloers bent op het feit dat ze zwanger is, maar op het feit dat ze wéét dat ze zwanger wil worden en de keus heeft gemaakt om "te beginnen" aan kinderen. Het onderwerp kinderen vind ik lastig, ik zit hierin veel te veel in mijn hoofd. Ik ben bijna 34 en voel de druk om een keus te maken, maar ik weet het gewoon niet. Ik vind het heel erg dat ik mijzelf erop betrap dat ik deze jaloerse gevoelens heb, dit wil ik helemaal niet. Ik wil gewoon blij en enthousiast voor mijn vriendin kunnen zijn, zonder dat het bij mij onzekerheid en verdriet opbrengt. Er schieten gedachten door mij hoofd van: 'wist ik het ook maar' en 'waarom blijf ik telkens zo twijfelen', 'kon ik er ook maar gewoon simpel over denken' en dus echt het gevoel te hebben iemand de benijden die wel heel duidelijk weten of ze wel of geen kinderen willen.
Ik ben benieuwd of er mensen zijn die dit herkennen en hoe jullie hiermee omgaan.
Alvast bedankt voor jullie reacties en mogelijk ook de spiegel die jullie mij kunnen/willen voorhouden.
donderdag 28 april 2022 om 16:38
Iedereen die ik ken die bewust voor een kind ging heeft dit gedacht. Ik ken niemand die 100% zen superzekersteweten zich liet bezwangeren zonder enkel paniek/twijfel gevoeletje. Er is niks rationeels aan voortplanting dus verwachten dat er alleen maar ratio bij komt kijken is zinloos.
donderdag 28 april 2022 om 16:41
Airesopure schreef: ↑28-04-2022 16:38Iedereen die ik ken die bewust voor een kind ging heeft dit gedacht. Ik ken niemand die 100% zen superzekersteweten zich liet bezwangeren zonder enkel paniek/twijfel gevoeletje. Er is niks rationeels aan voortplanting dus verwachten dat er alleen maar ratio bij komt kijken is zinloos.
Dit. Heel normaal.
donderdag 28 april 2022 om 16:42
Niet kiezen is ook een keuze. Het is goed om je daar van bewust te zijn.
Gelukkiger worden, dat is lastig, want gelukkig zijn is geen permanente 'state of being'. Geluk zit in momenten. Je hebt je hele leven goede en slechte tijden, geen van beide zijn voor eeuwig. Hoe je in het leven staat dáár heb je invloed op, niet op dingen die je overkomen.
Voor mij was de keuze ook eentje waarbij ik wist dat het niet meer om mij ging. Ik vind het juist bijzonder en mooi dat ik niet meer de belangrijkste ben. Natuurlijk ben ik nog wel belangrijk, maar mijn leven draait voor een heel groot deel om het grootbrengen van mijn meisjes. Ik vind het heerlijk om dingen weer opnieuw te ervaren door hun ogen, de verwondering, het simpele geluk, dat maakt mij ook gelukkiger. Samen nieuwe tradities maken voor ons gezien, mijlpalen samen vieren, ze zien groeien en leren, dat geeft mij heel veel voldoening. Wel was 2 genoeg
want het is intens vermoeiend en idd een permanente verandering van je leven.
Voor mij paste dat in hoe ik mijn toekomst zag, samen als gezin voelde ik me completer dan met zn 2tjes.
Ik kan je niet helpen kiezen, maar wie weet heb je hier iets aan.
Gelukkiger worden, dat is lastig, want gelukkig zijn is geen permanente 'state of being'. Geluk zit in momenten. Je hebt je hele leven goede en slechte tijden, geen van beide zijn voor eeuwig. Hoe je in het leven staat dáár heb je invloed op, niet op dingen die je overkomen.
Voor mij was de keuze ook eentje waarbij ik wist dat het niet meer om mij ging. Ik vind het juist bijzonder en mooi dat ik niet meer de belangrijkste ben. Natuurlijk ben ik nog wel belangrijk, maar mijn leven draait voor een heel groot deel om het grootbrengen van mijn meisjes. Ik vind het heerlijk om dingen weer opnieuw te ervaren door hun ogen, de verwondering, het simpele geluk, dat maakt mij ook gelukkiger. Samen nieuwe tradities maken voor ons gezien, mijlpalen samen vieren, ze zien groeien en leren, dat geeft mij heel veel voldoening. Wel was 2 genoeg
want het is intens vermoeiend en idd een permanente verandering van je leven. Voor mij paste dat in hoe ik mijn toekomst zag, samen als gezin voelde ik me completer dan met zn 2tjes.
Ik kan je niet helpen kiezen, maar wie weet heb je hier iets aan.
donderdag 28 april 2022 om 16:45
zeker, maar maar weinig mensen spreken het uitAiresopure schreef: ↑28-04-2022 16:38Iedereen die ik ken die bewust voor een kind ging heeft dit gedacht. Ik ken niemand die 100% zen superzekersteweten zich liet bezwangeren zonder enkel paniek/twijfel gevoeletje. Er is niks rationeels aan voortplanting dus verwachten dat er alleen maar ratio bij komt kijken is zinloos.
er hangen veel taboes rondom kinderen krijgen. En als je eens uitspreekt dat je je zorgen maakt of moe bent of wat dan ook. "tja, je wide dit zelf" of dat soort zeikerige opmerkingen
zo vertel ik op kraambezoek (of als ma weer aan het werk gaat na verlof) ook gewoon eerlijk hoe volkomen kut ik het eerste jaar vond. De eerste zes weken vooral, maar eigenlijk het hele jaar
En je ziet jonge ouders opgelucht kijken, als eindelijk iemand snapt dat ze moe zijn.
Check op dit forum eens hoeveel topics worden geopend, van prille moeders die er achterkomen, dat babies helemaal niet alleen maar zoet in hun wiegje liggen
donderdag 28 april 2022 om 16:50
Dankjewel voor jouw reactie. Fijn om dit even vanuit een nuchtere kijk (althans, zo lees ik ;mAiresopure schreef: ↑28-04-2022 16:33Omdat ze twijfelt. En twijfelen is onrust en onrust is vermoeiend. Over een wereldreis (wat iemand noemde) valt niet zo enorm veel over te twijfelen. En als je wel twijfelt dan is dat niet zo'n halszaak want dat kan altijd nog wel.
Dus ik vind het niet veelzeggend dat ze deze gevoelens heeft rondom kinderen: ze wordt ouder, omgeving legt druk op, hoe maak je een goede keuze? Het is dan lekkerder om het gewoon te weten.
Valt niet zoveel aan te analyseren als je het mij vraagt. Het zal ook vast heel herkenbaar zijn voor vrouwen die leeftijd.
Ik had geen kinderwens, het overkwam me. Geen seconde getwijfeld en voor gegaan. Zou ook z'n weg wel weer vinden. En dat heeft het gedaan.
Ik zou dat vraagstuk "maakt het me gelukkiger?" lekker loslaten. Het antwoord is overigens nee. Ook wetenschappelijk onderzocht.
Het is wel typisch iets van deze tijd. Elke keuze die je maakt moet je gelukkiger, rijker, passievoller etc. maken. Zo niet, dan is het je eigen schuld dat je doodongelukkig bent. De verneukte maakbaarheid van het leven.
Je weet niet wat een kind je brengt, je weet niet hoe het gaat zijn, of je het leuk/stom/makkelijk/moeilijk gaat vinden, of je blij gaat zijn, veel verdriet of stress gaat hebben. Je weet het nu niet en je gaat het nooit weten totdat er eenmaal een kind is.
te bekijken!
donderdag 28 april 2022 om 16:51
lilalinda schreef: ↑28-04-2022 16:34
nou moet ik eerlijk toegeven, dat toen ik heel bewust (denk: foliumzuur, geen alcohol, keurige vitamines binnenkrijgen, een jaar "proberen') zwanger raakte van baby1. Ik alsnog dacht: ooooh fuck!! nu is het echt, wilde ik dit wel??
nou moet ik eerlijk toegeven, dat toen ik heel bewust (denk: foliumzuur, geen alcohol, keurige vitamines binnenkrijgen, een jaar "proberen') zwanger raakte van baby1. Ik alsnog dacht: ooooh fuck!! nu is het echt, wilde ik dit wel??
Dit is ook fijn om te lezen, dankjewel!Airesopure schreef: ↑28-04-2022 16:38Iedereen die ik ken die bewust voor een kind ging heeft dit gedacht. Ik ken niemand die 100% zen superzekersteweten zich liet bezwangeren zonder enkel paniek/twijfel gevoeletje. Er is niks rationeels aan voortplanting dus verwachten dat er alleen maar ratio bij komt kijken is zinloos.
donderdag 28 april 2022 om 16:52
Mooi bericht, dankjewel daarvoor!PlayingTheAngel schreef: ↑28-04-2022 16:42Niet kiezen is ook een keuze. Het is goed om je daar van bewust te zijn.
Gelukkiger worden, dat is lastig, want gelukkig zijn is geen permanente 'state of being'. Geluk zit in momenten. Je hebt je hele leven goede en slechte tijden, geen van beide zijn voor eeuwig. Hoe je in het leven staat dáár heb je invloed op, niet op dingen die je overkomen.
Voor mij was de keuze ook eentje waarbij ik wist dat het niet meer om mij ging. Ik vind het juist bijzonder en mooi dat ik niet meer de belangrijkste ben. Natuurlijk ben ik nog wel belangrijk, maar mijn leven draait voor een heel groot deel om het grootbrengen van mijn meisjes. Ik vind het heerlijk om dingen weer opnieuw te ervaren door hun ogen, de verwondering, het simpele geluk, dat maakt mij ook gelukkiger. Samen nieuwe tradities maken voor ons gezien, mijlpalen samen vieren, ze zien groeien en leren, dat geeft mij heel veel voldoening. Wel was 2 genoeg
Voor mij paste dat in hoe ik mijn toekomst zag, samen als gezin voelde ik me completer dan met zn 2tjes.
Ik kan je niet helpen kiezen, maar wie weet heb je hier iets aan.
donderdag 28 april 2022 om 16:58
Zeker waar. Ik ben ook van het weghalen van de taboe's. Ik vertel makkelijk over de moeilijke dingen van het ouderschap, over het gedrag van baby maar ook over de "ik word wel alleenstaande moeder!!!!!" taferelen tussen mij en man. Dan merk je dat dan de verhalen van andere moeders opeens ook komen. Maar goed, ik ben ook te nuchter voor roze wolk moederkloek gezemellilalinda schreef: ↑28-04-2022 16:45zeker, maar maar weinig mensen spreken het uit
er hangen veel taboes rondom kinderen krijgen. En als je eens uitspreekt dat je je zorgen maakt of moe bent of wat dan ook. "tja, je wide dit zelf" of dat soort zeikerige opmerkingen
zo vertel ik op kraambezoek (of als ma weer aan het werk gaat na verlof) ook gewoon eerlijk hoe volkomen kut ik het eerste jaar vond. De eerste zes weken vooral, maar eigenlijk het hele jaar
En je ziet jonge ouders opgelucht kijken, als eindelijk iemand snapt dat ze moe zijn.
Check op dit forum eens hoeveel topics worden geopend, van prille moeders die er achterkomen, dat babies helemaal niet alleen maar zoet in hun wiegje liggen
donderdag 28 april 2022 om 17:02
Klopt hoor. Voordeel van het moederschap vind ik wel dat ik minder in mijn hoofd zit. Hoewel ik geen uitgesproken kinderwens had, heb ik wel in zo'n denk-fase als jij gezeten. Analyses, wikken, wegen etc. Nu mijn dochter er is heb ik dat niet meer. Ja, logisch, want ze is er nu, maar ik bedoel meer in het algemeen. Het brengt ook een bepaalde rust.Lattematte schreef: ↑28-04-2022 16:50Dankjewel voor jouw reactie. Fijn om dit even vanuit een nuchtere kijk (althans, zo lees ik ;m
Ik denk bijv nooit: wat als ze er niet was? Ben ik gelukkiger? Had dit later gemoeten? Etc etc. Het leven is nu wat het is en het is goed zo.
Oh ja, wat je er wel bij krijgt is een soort non-stop schuldgevoel bij alles wat je (niet) doet
dus hoofd uit, mom-guilt aan. Weer een nieuwe uitdaging 
donderdag 28 april 2022 om 17:15
Genoeg redenen om ze niet te krijgen, maar die leest ze hier niet. Je weet pas wat het is om kinderen te hebben als ze eenmaal zijn. Als ik had geweten dat dit me te wachten stond was ik er niet aan begonnen.
donderdag 28 april 2022 om 17:15
Ik ben niet perse gelukkiger geworden met kinderen. Misschien zelfs wel minder gelukkig ( ik hou van ze he en ben echt wel gek op ze begrijp me niet verkeerd)
Met kinderen is veelal geen dag meer echt eenvoudig.
Mocht ik het overdoen, bleef ik kindvrij. Ook al heb ik echt leukerds hoor, en ben ik zo blij dat ze tegen volwassenheid aanzitten, wat ook weer heel leuk zo niet leuker is dan het baby/peuter/kleuter gedoe.
De eerste jaren vond ik vreselijk.
Eenmaal meer zelfstandig en jij ook meer je handen vrij vond ik het leuker worden.
En nu ze 21/18 zijn vind ik het zalig, ik kan alleen weg een vakantie met mijn vriend, afspreken met vriendinnen enz. Ze bestieren hier de boel en ik heb mijn handen vrij.
En dit gevoel wat ik nu dus ervaar, ervaar ik alleen omdat dit jaren niet kon, logisch alleenstaande ouder met jonge kinderen.
De vrijheid die ik nu weer heb, zou ik als ik het over mocht doen, niet inwisselen voor de verantwoording van het ouderschap.
De zorgen die je bijna altijd wel hebt.
Jezelf wegcijferen je leven staat in het teken van je kinderen, je past je daar op aan natuurlijk.
Vakanties uitstapjes, inrichting huis/tuin, type auto.
Mijn volgende auto wordt een kleine sportieve auto, mijn vakanties zien er (ook wanneer zij meegingen toen ze ouder werden) anders uit, geen vakanties met kindervertier.
Evenals uitstapjes, ik was echt blij toen de leeftijd van de ballenbak en het Happy Meal voorbij waren.
Nogmaals, (ik ken het taboe) ik hou zielsveel van ze, het zijn echt fijne kinderen, maar bij twijfel, niet inhalen.
En bovenstaande zeg ik irl maar heel sporadisch hooguit tegen mijn kindvrije vrienden, die hebben daarin geen oordeel/vooroordeel.
Met kinderen is veelal geen dag meer echt eenvoudig.
Mocht ik het overdoen, bleef ik kindvrij. Ook al heb ik echt leukerds hoor, en ben ik zo blij dat ze tegen volwassenheid aanzitten, wat ook weer heel leuk zo niet leuker is dan het baby/peuter/kleuter gedoe.
De eerste jaren vond ik vreselijk.
Eenmaal meer zelfstandig en jij ook meer je handen vrij vond ik het leuker worden.
En nu ze 21/18 zijn vind ik het zalig, ik kan alleen weg een vakantie met mijn vriend, afspreken met vriendinnen enz. Ze bestieren hier de boel en ik heb mijn handen vrij.
En dit gevoel wat ik nu dus ervaar, ervaar ik alleen omdat dit jaren niet kon, logisch alleenstaande ouder met jonge kinderen.
De vrijheid die ik nu weer heb, zou ik als ik het over mocht doen, niet inwisselen voor de verantwoording van het ouderschap.
De zorgen die je bijna altijd wel hebt.
Jezelf wegcijferen je leven staat in het teken van je kinderen, je past je daar op aan natuurlijk.
Vakanties uitstapjes, inrichting huis/tuin, type auto.
Mijn volgende auto wordt een kleine sportieve auto, mijn vakanties zien er (ook wanneer zij meegingen toen ze ouder werden) anders uit, geen vakanties met kindervertier.
Evenals uitstapjes, ik was echt blij toen de leeftijd van de ballenbak en het Happy Meal voorbij waren.
Nogmaals, (ik ken het taboe) ik hou zielsveel van ze, het zijn echt fijne kinderen, maar bij twijfel, niet inhalen.
En bovenstaande zeg ik irl maar heel sporadisch hooguit tegen mijn kindvrije vrienden, die hebben daarin geen oordeel/vooroordeel.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
donderdag 28 april 2022 om 17:27
oh ik wel hoor
het heeft me ook enorm gevormd, ik ben er een vollediger mens door geworden
Vooral ook veel meer empathie naar anderen
donderdag 28 april 2022 om 17:44
donderdag 28 april 2022 om 17:50
Ik vind "word ik er gelukkiger van" een beetje een gekke gedachte. Waarom zou je gelukkiger moeten zijn, is dat een doel op zich?
Ik ben de naam even kwijt maar er bestaat een film (distopisch) die gaat over het niet ontstaan van een volgende generatie, het jongste kind is 18 jaar oud en er worden geen baby's meer geboren. Die film laat zien hoe mensen met elkaar omgaan als er geen toekomst is, geen generatie na ons en dat is niet fraai.
Kinderen krijgen doe je om jezelf voort te laten leven, niet om er gelukkiger van te worden.
En tegenwoordig hebben we de keuze om daarvoor te gaan of niet en dat mag allebei.
Ik ben de naam even kwijt maar er bestaat een film (distopisch) die gaat over het niet ontstaan van een volgende generatie, het jongste kind is 18 jaar oud en er worden geen baby's meer geboren. Die film laat zien hoe mensen met elkaar omgaan als er geen toekomst is, geen generatie na ons en dat is niet fraai.
Kinderen krijgen doe je om jezelf voort te laten leven, niet om er gelukkiger van te worden.
En tegenwoordig hebben we de keuze om daarvoor te gaan of niet en dat mag allebei.
...
donderdag 28 april 2022 om 17:51
Ik ook! Ik ben veel geduldiger, ruimdenkender, empatischer en milder geworden door het moederschap. Ik wilde beslist geen kinderen maar ik ben heel blij dat ik ze heb. Zonder hen was ik een klotewijf geweest denk ik.
...
donderdag 28 april 2022 om 17:58
Ik denk: als je er zo over zit te twijfelen, dan wil je eigenlijk wel kinderen maar je durft de keuze gewoon niet te maken. Je laat je verstand voorgaan op je gevoel in dit geval. Wat op zich prima is, maar ik denk dat de kans groot is dat je dan spijt krijgt.
Ik denk dat je het wel zou weten als je géén kinderen wil. En dat, als je niet weet dat je ze niét wil, je ze dus eigenlijk wél wil. Hopelijk volg je me
Ik heb zelf geen kinderwens. Ben ook totaal niet in een positie waarin het realistisch zou zijn om ze te krijgen als ik wel die wens had gehad.
Ik denk wel eens: wat nou als ik alleen maar dénk dat ik ze niet wil en ik het eigenlijk stiekem toch wel leuk zou vinden. Maar dan denk ik direct: ik vind kinderen helemaal niet per se leuk. Ik houd niet van drukte en lawaai. En ik heb al genoeg aan mijn hoofd; ik zou echt niet blij worden van continu voor een ander aan te moeten staan. Als ik me indenk dat ik nu op dit moment een eigen kind zou hebben (moeilijk om voor te stellen maar oke), dan denk ik dat ik er best van zou houden. Dat lijkt me wel, als het je eigen kind is. Maar tegelijkertijd ben ik blij dat dat niet de realiteit is. Ik vraag me wel eens af hoe dat later zou gaan, als ik ouder ben. Misschien word je dan wel sneller eenzaam. Aan de andere kant ben ik graag alleen, ik heb daar geen moeite mee. En dat voelt niet als een goede reden om dan maar ineens wel al die dingen aan te gaan die horen bij het krijgen van een kind.
Misschien helpt deze manier van denken je ergens nog verder? Dat je 't vanuit de andere kant beredeneert.
Ik herken trouwens wel wat je zegt, over de zekerheid in het maken van keuzes. Ik heb daar met het thema kinderen dus niet zo'n last van, maar met andere dingen wel. Het is gewoon vervelend om dingen niet zeker te weten als je wel iemand bent die behoefte heeft aan zekerheid.
Ik denk dat je het wel zou weten als je géén kinderen wil. En dat, als je niet weet dat je ze niét wil, je ze dus eigenlijk wél wil. Hopelijk volg je me
Ik heb zelf geen kinderwens. Ben ook totaal niet in een positie waarin het realistisch zou zijn om ze te krijgen als ik wel die wens had gehad.
Ik denk wel eens: wat nou als ik alleen maar dénk dat ik ze niet wil en ik het eigenlijk stiekem toch wel leuk zou vinden. Maar dan denk ik direct: ik vind kinderen helemaal niet per se leuk. Ik houd niet van drukte en lawaai. En ik heb al genoeg aan mijn hoofd; ik zou echt niet blij worden van continu voor een ander aan te moeten staan. Als ik me indenk dat ik nu op dit moment een eigen kind zou hebben (moeilijk om voor te stellen maar oke), dan denk ik dat ik er best van zou houden. Dat lijkt me wel, als het je eigen kind is. Maar tegelijkertijd ben ik blij dat dat niet de realiteit is. Ik vraag me wel eens af hoe dat later zou gaan, als ik ouder ben. Misschien word je dan wel sneller eenzaam. Aan de andere kant ben ik graag alleen, ik heb daar geen moeite mee. En dat voelt niet als een goede reden om dan maar ineens wel al die dingen aan te gaan die horen bij het krijgen van een kind.
Misschien helpt deze manier van denken je ergens nog verder? Dat je 't vanuit de andere kant beredeneert.
Ik herken trouwens wel wat je zegt, over de zekerheid in het maken van keuzes. Ik heb daar met het thema kinderen dus niet zo'n last van, maar met andere dingen wel. Het is gewoon vervelend om dingen niet zeker te weten als je wel iemand bent die behoefte heeft aan zekerheid.
Here am I in my little bubble
donderdag 28 april 2022 om 18:03
Nee nooit, zij zijn een heel belangrijk onderdeel van mijn leven, mijn zijn wie ik nu ben. Zou denk ik wel anders zijn wanneer ik hen niet had.PlayingTheAngel schreef: ↑28-04-2022 17:44Ladylola: ik kan een heel eind met je mee, qua gedachten, maar denk dan, wegen al die dingen zo zwaar dat je je kinderen als personen zou willen missen? Je weet wel, uit Back To the Future, dat je je verleden zou veranderen en hen dan ziet verdwijnen van een familiefoto??
Maar even losgekoppeld van de emotie dat het over mijn kinderen gaat. Vind ik kinderen krijgen, het ouderschap en de daarmee gepaarde verantwoording, het minder vrij zijn van leven, immers, je leeft voor hen, bij alles wat je doet denk je " is dit ook goed voor mijn kinderen "
Dat heb ik onderschat, dit kun je ook pas weten wanneer je ze hebt.
En misschien ben ik wel helemaal niet zo geschikt voor het ouderschap. Dat kan ook he.
Ze zijn ook heel erg gewenst heel erg gewild, heel bewust voor ze gekozen ook. Maar man oh man wat heb ik vele fases als zwaar ervaren.
Goede vraag zet wel weer eea in perspectief.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
donderdag 28 april 2022 om 18:06
Ik denk ik ook wel eigenlijk.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
donderdag 28 april 2022 om 18:10
Een kennis van mij zat overigens een paar jaar geleden met een vergelijkbaar dilemma. Ze waren gelukkig met het leven dat ze hadden en ze hadden geen specifieke voorkeur voor wel of geen kinderen.
Op een gegeven moment hebben ze bewust gekozen om te stoppen met anticonceptie en om dan maar te zien hoe het zou gaan. Werd ze wel zwanger: leuk. Werd ze niet zwanger: prima, dan leven we ons leven zonder kinderen.
Ze was meteen zwanger en daar waren ze blij mee. Kind is inmiddels twee of drie.
Dus dat kan ook nog. Stoppen met anticonceptie en dan afgaan op je gevoel.
Op een gegeven moment hebben ze bewust gekozen om te stoppen met anticonceptie en om dan maar te zien hoe het zou gaan. Werd ze wel zwanger: leuk. Werd ze niet zwanger: prima, dan leven we ons leven zonder kinderen.
Ze was meteen zwanger en daar waren ze blij mee. Kind is inmiddels twee of drie.
Dus dat kan ook nog. Stoppen met anticonceptie en dan afgaan op je gevoel.
Here am I in my little bubble
donderdag 28 april 2022 om 18:40
Rainy days: dat kan natuurlijk alleen als ‘ja’ een serieuze optie is. De kans dat je binnen een jaar zwanger wordt als je 33 bent en geen bekende medische problemen hebt, is nogal groot. Het is niet alsof je een muntje opgooit me het 50-50 ja of nee wordt of zo.
Ik heb altijd geweten dat ik kinderen wilde. Kwam alleen geen partner tegen, en uiteindelijk bewust alleenstaande moeder geworden. Ik vind het dus wel heel leuk, vond het eerste jaar niet zwaar kut (alleen de eerste paar weken enorm wennen en heftig), en heb geen last van mom-guilt als ik aan het werk ben. Ik ben blij om haar af te leveren en te gaan werken, en dan eind van de dag weer blij om haar op te halen.
Maar ja, dat ben ik. Dat wil niet zeggen dat dat voor een ander ook geldt, en mijn kind is pas 3, dus misschien krijg ik er later nog spijt van.
Wel vind ik in mijn eentje 1 kind genoeg, 2 zou echt ten koste van mezelf gaan (dan zou de tijd die ik nog wel heb drastisch afnemen), en dat zie ik niet zitten.
Ik heb altijd geweten dat ik kinderen wilde. Kwam alleen geen partner tegen, en uiteindelijk bewust alleenstaande moeder geworden. Ik vind het dus wel heel leuk, vond het eerste jaar niet zwaar kut (alleen de eerste paar weken enorm wennen en heftig), en heb geen last van mom-guilt als ik aan het werk ben. Ik ben blij om haar af te leveren en te gaan werken, en dan eind van de dag weer blij om haar op te halen.
Maar ja, dat ben ik. Dat wil niet zeggen dat dat voor een ander ook geldt, en mijn kind is pas 3, dus misschien krijg ik er later nog spijt van.
Wel vind ik in mijn eentje 1 kind genoeg, 2 zou echt ten koste van mezelf gaan (dan zou de tijd die ik nog wel heb drastisch afnemen), en dat zie ik niet zitten.
donderdag 28 april 2022 om 18:41
Een oud gezegde: bij twijfel niet doen.Madeliefjees schreef: ↑28-04-2022 13:38Een oud gezegde zegt: als je wacht op het juiste moment, sterf je kinderloos.
Je kunt beter zelf de dupe worden van een verkeerde keuze dan dat je een kind dat laat worden.
