Kinderen
alle pijlers
"Jaloers" bij zwangerschap (niet op zwangerschap z
donderdag 28 april 2022 om 13:18
Hoi allemaal,
Voor deze vraag heb ik een nieuw account aangemaakt, gezien ik me eigenlijk te erg schaam voor mijn gedachten en geen herkenning wil .
Gisteren vertelde een goede vriendin dat ze zwanger is. Ik ben erg blij voor haar en haar partner en gun het ze zo! In de loop van de avond merkte ik dat ik het best lastig nieuws vond en last kreeg van jaloerse gevoelens. Het is niet dat ik jaloers bent op het feit dat ze zwanger is, maar op het feit dat ze wéét dat ze zwanger wil worden en de keus heeft gemaakt om "te beginnen" aan kinderen. Het onderwerp kinderen vind ik lastig, ik zit hierin veel te veel in mijn hoofd. Ik ben bijna 34 en voel de druk om een keus te maken, maar ik weet het gewoon niet. Ik vind het heel erg dat ik mijzelf erop betrap dat ik deze jaloerse gevoelens heb, dit wil ik helemaal niet. Ik wil gewoon blij en enthousiast voor mijn vriendin kunnen zijn, zonder dat het bij mij onzekerheid en verdriet opbrengt. Er schieten gedachten door mij hoofd van: 'wist ik het ook maar' en 'waarom blijf ik telkens zo twijfelen', 'kon ik er ook maar gewoon simpel over denken' en dus echt het gevoel te hebben iemand de benijden die wel heel duidelijk weten of ze wel of geen kinderen willen.
Ik ben benieuwd of er mensen zijn die dit herkennen en hoe jullie hiermee omgaan.
Alvast bedankt voor jullie reacties en mogelijk ook de spiegel die jullie mij kunnen/willen voorhouden.
Voor deze vraag heb ik een nieuw account aangemaakt, gezien ik me eigenlijk te erg schaam voor mijn gedachten en geen herkenning wil .
Gisteren vertelde een goede vriendin dat ze zwanger is. Ik ben erg blij voor haar en haar partner en gun het ze zo! In de loop van de avond merkte ik dat ik het best lastig nieuws vond en last kreeg van jaloerse gevoelens. Het is niet dat ik jaloers bent op het feit dat ze zwanger is, maar op het feit dat ze wéét dat ze zwanger wil worden en de keus heeft gemaakt om "te beginnen" aan kinderen. Het onderwerp kinderen vind ik lastig, ik zit hierin veel te veel in mijn hoofd. Ik ben bijna 34 en voel de druk om een keus te maken, maar ik weet het gewoon niet. Ik vind het heel erg dat ik mijzelf erop betrap dat ik deze jaloerse gevoelens heb, dit wil ik helemaal niet. Ik wil gewoon blij en enthousiast voor mijn vriendin kunnen zijn, zonder dat het bij mij onzekerheid en verdriet opbrengt. Er schieten gedachten door mij hoofd van: 'wist ik het ook maar' en 'waarom blijf ik telkens zo twijfelen', 'kon ik er ook maar gewoon simpel over denken' en dus echt het gevoel te hebben iemand de benijden die wel heel duidelijk weten of ze wel of geen kinderen willen.
Ik ben benieuwd of er mensen zijn die dit herkennen en hoe jullie hiermee omgaan.
Alvast bedankt voor jullie reacties en mogelijk ook de spiegel die jullie mij kunnen/willen voorhouden.
donderdag 28 april 2022 om 20:59
Dankjewel voor jouw reactie!Ladylola2022 schreef: ↑28-04-2022 17:15Ik ben niet perse gelukkiger geworden met kinderen. Misschien zelfs wel minder gelukkig ( ik hou van ze he en ben echt wel gek op ze begrijp me niet verkeerd)
Met kinderen is veelal geen dag meer echt eenvoudig.
Mocht ik het overdoen, bleef ik kindvrij. Ook al heb ik echt leukerds hoor, en ben ik zo blij dat ze tegen volwassenheid aanzitten, wat ook weer heel leuk zo niet leuker is dan het baby/peuter/kleuter gedoe.
De eerste jaren vond ik vreselijk.
Eenmaal meer zelfstandig en jij ook meer je handen vrij vond ik het leuker worden.
En nu ze 21/18 zijn vind ik het zalig, ik kan alleen weg een vakantie met mijn vriend, afspreken met vriendinnen enz. Ze bestieren hier de boel en ik heb mijn handen vrij.
En dit gevoel wat ik nu dus ervaar, ervaar ik alleen omdat dit jaren niet kon, logisch alleenstaande ouder met jonge kinderen.
De vrijheid die ik nu weer heb, zou ik als ik het over mocht doen, niet inwisselen voor de verantwoording van het ouderschap.
De zorgen die je bijna altijd wel hebt.
Jezelf wegcijferen je leven staat in het teken van je kinderen, je past je daar op aan natuurlijk.
Vakanties uitstapjes, inrichting huis/tuin, type auto.
Mijn volgende auto wordt een kleine sportieve auto, mijn vakanties zien er (ook wanneer zij meegingen toen ze ouder werden) anders uit, geen vakanties met kindervertier.
Evenals uitstapjes, ik was echt blij toen de leeftijd van de ballenbak en het Happy Meal voorbij waren.
Nogmaals, (ik ken het taboe) ik hou zielsveel van ze, het zijn echt fijne kinderen, maar bij twijfel, niet inhalen.
En bovenstaande zeg ik irl maar heel sporadisch hooguit tegen mijn kindvrije vrienden, die hebben daarin geen oordeel/vooroordeel.
donderdag 28 april 2022 om 21:04
Ik volg wat je zegtRainyDays schreef: ↑28-04-2022 17:58Ik denk: als je er zo over zit te twijfelen, dan wil je eigenlijk wel kinderen maar je durft de keuze gewoon niet te maken. Je laat je verstand voorgaan op je gevoel in dit geval. Wat op zich prima is, maar ik denk dat de kans groot is dat je dan spijt krijgt.
Ik denk dat je het wel zou weten als je géén kinderen wil. En dat, als je niet weet dat je ze niét wil, je ze dus eigenlijk wél wil. Hopelijk volg je me
Ik heb zelf geen kinderwens. Ben ook totaal niet in een positie waarin het realistisch zou zijn om ze te krijgen als ik wel die wens had gehad.
Ik denk wel eens: wat nou als ik alleen maar dénk dat ik ze niet wil en ik het eigenlijk stiekem toch wel leuk zou vinden. Maar dan denk ik direct: ik vind kinderen helemaal niet per se leuk. Ik houd niet van drukte en lawaai. En ik heb al genoeg aan mijn hoofd; ik zou echt niet blij worden van continu voor een ander aan te moeten staan. Als ik me indenk dat ik nu op dit moment een eigen kind zou hebben (moeilijk om voor te stellen maar oke), dan denk ik dat ik er best van zou houden. Dat lijkt me wel, als het je eigen kind is. Maar tegelijkertijd ben ik blij dat dat niet de realiteit is. Ik vraag me wel eens af hoe dat later zou gaan, als ik ouder ben. Misschien word je dan wel sneller eenzaam. Aan de andere kant ben ik graag alleen, ik heb daar geen moeite mee. En dat voelt niet als een goede reden om dan maar ineens wel al die dingen aan te gaan die horen bij het krijgen van een kind.
Misschien helpt deze manier van denken je ergens nog verder? Dat je 't vanuit de andere kant beredeneert.
Ik herken trouwens wel wat je zegt, over de zekerheid in het maken van keuzes. Ik heb daar met het thema kinderen dus niet zo'n last van, maar met andere dingen wel. Het is gewoon vervelend om dingen niet zeker te weten als je wel iemand bent die behoefte heeft aan zekerheid.
Het gekke is dat ik op andere vlakken helemaal niet de behoefte heb aan zekerheid. Ik neem zonder probleem ontslag om een aantal maanden naar Spanje te gaan en hou juist van avontuur en niet elke dag hetzelfde. Alleen op dit gebied heb ik veel " onzekerheid" gecreëerd.
donderdag 28 april 2022 om 21:05
Oh en nog een toevoeging…
Wat lux zegt, helemaal waar.
Maar ik vind dus een kindje krijgen wel echt het mooiste wat er is. En ik had mijn “twijfels”, want ja je heeft ook veel op, in elk geval voor een aantal jaren. Maar ik wist niet dat je zoveel geluk en liefde kon ervaren. Er is echt een deurtje opengegaan naar een wereld die we nog niet kenden, en die is echt betoverend.
Maar ja ook snot en kots en gebroken nachten de eerste maanden/jaren
Maar goed om te kunnen beslissen zul je aan mijn vorige post meer hebben. Hoe zien jullie de rest van je leven samen voor je? Niet alleen de komende 10,20, maar ook daarna als je ouder wordt en vrienden om jullie heen opa/oma worden en kleinkinderen krijgen?
Wat lux zegt, helemaal waar.
Maar ik vind dus een kindje krijgen wel echt het mooiste wat er is. En ik had mijn “twijfels”, want ja je heeft ook veel op, in elk geval voor een aantal jaren. Maar ik wist niet dat je zoveel geluk en liefde kon ervaren. Er is echt een deurtje opengegaan naar een wereld die we nog niet kenden, en die is echt betoverend.
Maar ja ook snot en kots en gebroken nachten de eerste maanden/jaren
Maar goed om te kunnen beslissen zul je aan mijn vorige post meer hebben. Hoe zien jullie de rest van je leven samen voor je? Niet alleen de komende 10,20, maar ook daarna als je ouder wordt en vrienden om jullie heen opa/oma worden en kleinkinderen krijgen?
donderdag 28 april 2022 om 21:06
Ja, zoals ik het lees vind het ik het ook bizar, maar zo voelt het (helaas) wel. Iemand kunnen benijden omdat ze de keuze maken om wel of geen kinderen te krijgen, terwijl ik in mijn hoofd aan het pingpongen ben. Op andere vlakken in mijn leven het ik dat totaal niet, daarom vind het ik het ook zo vervelend!LuciFee2022 schreef: ↑28-04-2022 17:07Je bent jaloers op iemands mogelijkheid om wel een keuze over iets te kunnen maken?
Niet kiezen of het nog niet weten, is toch ook niets mis mee? Vind beetje problemen maken die er niet zijn.
Heb je dat op meer vlakken?
donderdag 28 april 2022 om 21:08
Is dat belangrijk? Wie kan nou inschatten hoe zijn of haar leven er over 30-40 jaar uitziet?stipjepipje schreef: ↑28-04-2022 21:05Hoe zien jullie de rest van je leven samen voor je? Niet alleen de komende 10,20, maar ook daarna als je ouder wordt en vrienden om jullie heen opa/oma worden en kleinkinderen krijgen?
...
donderdag 28 april 2022 om 21:10
Dankjewel voor jouw reactie. Ik gebruik al jaren geen anticonceptie meer, ben erg regelmatig ongesteld en kan mijn eisprong voor maanden uitrekenen, naar mijn idee lukt het dan niet om het maar gewoon te gebeuren, want dan kies je er bewust voor om precies op die moment het onbeschermd te doen. Dan is het nog vanuit mijn hoofd en niet het gevoelRainyDays schreef: ↑28-04-2022 18:10Een kennis van mij zat overigens een paar jaar geleden met een vergelijkbaar dilemma. Ze waren gelukkig met het leven dat ze hadden en ze hadden geen specifieke voorkeur voor wel of geen kinderen.
Op een gegeven moment hebben ze bewust gekozen om te stoppen met anticonceptie en om dan maar te zien hoe het zou gaan. Werd ze wel zwanger: leuk. Werd ze niet zwanger: prima, dan leven we ons leven zonder kinderen.
Ze was meteen zwanger en daar waren ze blij mee. Kind is inmiddels twee of drie.
Dus dat kan ook nog. Stoppen met anticonceptie en dan afgaan op je gevoel.
donderdag 28 april 2022 om 21:12
donderdag 28 april 2022 om 21:18
Maar waarom stel je dan dat mensen die geen kinderen willen dat vanuit hun verstand beredeneren? Helemaal als je zelf wél voor kinderen hebt gekozen vind ik dat een vreemde aanname. Je hebt dus zelf nooit gevoeld hoe het is om geen kinderen te willen.
Bij mij gaat het zelfs nog verder dan ze niet willen. Het is gewoon niet iets dat ik ooit serieus heb overwogen. Gewoon totaal geen wens jou in die richting. Is geen spatje verstand aan te pas gekomen. Ik heb er geen beslissing over hoeven nemen.
Er zullen vast mensen zijn die klimaat of carrière of weet ik wat als reden opvoeren, maar de meeste mensen staan toch wat minder zakelijk in het leven om een sterke kinderwens daarvoor opzij te zetten.
lorem_ipsum wijzigde dit bericht op 28-04-2022 21:23
35.63% gewijzigd
donderdag 28 april 2022 om 21:20
En hoe groot is de kans dat ál je vrienden grootouders worden en dat ze ook nog eens hun kleinkinderen een dermate grote rol in hun leven laten spelen dat de band met de kinderloze oudjes verslechterd. Opa's en oma's hebben veelal ook gewoon in hun eigen leven en zitten er helemaal niet op te wachten dat alles om kleinkinderen draait. De bridgeclub met het kinderloze stel kan prima blijven voortbestaan zonder al teveel gedoe.
Dus het is net zo'n onzinnig vraagstuk als "wie gaat je later in het bejaardenhuis opzoeken?".
donderdag 28 april 2022 om 21:23
Dit is inderdaad een belangrijke vraag. Eerste gedachte is: we zijn allebei te leuk om niet voort te planten
, het lijkt me ontzettend liefdevol om een kind op de wereld te zetten en te zien hoe hij/zij zich ontwikkeld tot een hele eigen identiteit en de wereld door de ogen van een kind te zien en te ontdekken, het lijkt me fijn om een warm gezin te hebben waar we op zondagochtenden samen ontbijten en plezier hebben met elkaar.
donderdag 28 april 2022 om 21:25
Wat je zegt klopt helemaal. Dank voor hoe je dit omschrijft, dit plaatst het voor mij weer in een ander perspectief. Ik maak hier even een screenshotje van, om dit later nog een terug te lezen.lux- schreef: ↑28-04-2022 20:50Waarom moeten ze je gelukkiger maken dan? Ik heb niet het idee dat ik gelukkiger ben dan voor ik kinderen had. Volgens mij ben ik ongeveer even gelukkig, gemiddeld genomen. Ik zou wel véél ongelukkiger zijn als ze nu dood zouden gaan, want dan zou ik ze verschrikkelijk missen.
En waarom moeten ze een toevoeging aan je leven zijn? Je hebt nogal een taak voor ze als je er zo over denkt: ze moeten jou gelukkiger maken en iets (leuks, neem ik aan?) toevoegen aan je leven. Nou ga er maar aanstaan als onschuldige baby.
Mijn kinderen voegen van alles toe aan mijn leven. Meer zand in mijn huis, meer snot op mijn kleding, meer slapeloze nachten, meer striae op mijn buik, meer financiële verplichtingen die ik niet wil hebben, meer zorgen. Maar volgens mij zoek je die niet. Ze geven me ook meer dagritme, meer plezier in en verwondering over de kleine dingen, meer liefde en vertedering, meer gevoel van verbondenheid en veiligheid, meer reden om te leven.
Kinderen krijgen heeft gewoon vele facetten. Je kunt niet alleen ‘ the good’ willen. Je krijgt the bad and the ugly er gratis bij. Net als met alle andere dingen in het leven.
Dus als je alleen kinderen wil als ze een gelukkige toevoeging aan je leven zijn zou ik er maar niet aan beginnen. Maar ook als je ze niet krijgt, krijg je je bad and ugly. Net als iedereen.
donderdag 28 april 2022 om 21:26
Dit.Enigme schreef: ↑28-04-2022 21:12Ik vind het moederschap het mooiste en zwaarste wat me overkomen is.
Geen enkele persoonlijke ervaring kan jou echt helpen in je eigen besluit.. je moet niet voor een kind gaan omdat het zogenaamd moet of hoort.. je moet er vooral voor gaan als de wens heel diep zit om moeder te worden.
Mijn kinderen (2, nummer 3 onderweg) waren totaal niet rationeel 'gepland'. We wilden kinderen en wel nu (gezegend met snel zwanger worden en goede zwangerschappen). Ik vind ze fantastisch, leuk en het machtig mooi ze te zien opgroeien.
Maar nondeju. Het eeuwige 'aanstaan', het regelwerk, het plannen, zelden eens de boel de boel kunnen laten, ja ik mis dat oprecht wel eens. Had ik achteraf weer voor kinderen gekozen? 100%. Ook omdat ritme, regelmaat, routines en plannen bij mij van nature past, neemt niet weg dat er soms weken zijn dat er elke dag wel eens een vloek uit mijn mond ontsnapt (ja soms ook in bijzijn van de twee peuters
) als ik was nummer 2 van die dag aanzet en de 2e wasmand weg vouw, als er eentje een fles melk wil midden in de nacht, als er eentje op de grond ligt te schreeuwen want er zit pindakaas op haar brood en ze wilde chocopasta (believe me: ze zei echt pindakaas) en dat om 7:15 ''s morgens 
donderdag 28 april 2022 om 21:26
Nou zeg, er zijn anders meer dan genoeg mensen die hier schrijven dat je juist hebben besloten om geen kinderen te krijgen, of dat ze het niet meer zouden doen als ze opnieuw voor de keuze stonden. Mogen de mensen die er wél gelukkig van werden dat dan ook gewoon zeggen?Onsjemeer schreef: ↑28-04-2022 20:28Nou, TO, ik denk dat je ze maar gewoon moet nemen. Je groeit er wel in, gaat enorm van ze houden, wil ze niet meer kwijt, ontwikkelt empathie en er is gewoon geen reden om ze niet te nemen.
Ik merk dat dit soort discussies een beetje oud zeer triggeren. Ik heb namelijk onder flinke druk van mijn omgeving gestaan om kids te krijgen. Familie, vrienden, kennissen, vrienden van ouders... iedereen vond dat ik geen goede redenen had om geen kids te nemen en dus maar gewoon aan de slag moest gaan. De rest zou wel komen, ik zou zielsgelukkig worden en geen andere wensen meer hebben.
Uiteindelijk heb ik nooit geprobeerd om ze te krijgen. Daar ben ik veel mensen door kwijt geraakt.
Ik kan me heel goed voorstellen dat lang niet iedereen het leuk vindt om ouder te zijn, en dan moet je er vooral niet aan beginnen. En ja, ‘ik heb er geen behoefte aan/zin in’ is een uitstekende reden. Maar daarom kan ik nog wel vertellen waarom ik er wél gelukkiger van word. Net als het een vertekend beeld geeft als iedereen het alleen maar over roze wolken heeft, vind ik het ook een vertekend beeld als er alleen verhalen mogen staan over hoe loodzwaar het is, of hoe blij mensen zijn dat hun kinderen niet klein meer zijn. Want ook dat geldt lang niet voor iedereen.
donderdag 28 april 2022 om 21:38
Zonnestraal89 schreef: ↑28-04-2022 20:58Maar dat soort reacties kun je wel verwachten als je iets zo stellig zegt.
Precies. Ik ken werkelijk waar geen enkele kindvrije die vanuit haar verstand geredeneerd heeft. Ik heb altijd heel duidelijk gevoeld dat ik ze niet wilde, geen enkel verlangen gehad. Later ga je er een redenering aan toevoegen.
Bij stellige onjuiste meningen krijg je een tegenreactie.
donderdag 28 april 2022 om 21:40
Ik ben er juist redeneringen aan gaan hangen omdat mensen me niet wilden geloven als ik zei dat ik gewoon geen kinderen wil. Dan is het makkelijker om wat rationele argumenten te benoemen.Creatieveling schreef: ↑28-04-2022 21:38Precies. Ik ken werkelijk waar geen enkele kindvrije die vanuit haar verstand geredeneerd heeft. Ik heb altijd heel duidelijk gevoeld dat ik ze niet wilde, geen enkel verlangen gehad. Later ga je er een redenering aan toevoegen.
Bij stellige onjuiste meningen krijg je een tegenreactie.
donderdag 28 april 2022 om 21:45
Ik heb nooit iets beredeneerd. Vind het raar dat ik over iets na zou moeten denken waar ik helemaal geen interesse in heb.MissPiglet schreef: ↑28-04-2022 21:40Ik ben er juist redeneringen aan gaan hangen omdat mensen me niet wilden geloven als ik zei dat ik gewoon geen kinderen wil. Dan is het makkelijker om wat rationele argumenten te benoemen.
donderdag 28 april 2022 om 21:57
Dit en wat Lux zegt. Niets wat mensen zeiden ( of wat ik las) over moederschap/ouderschap heeft me kunnen voorbereiden op het daadwerkelijk moeder zijn. Heel veel hoogtepunten, soms diepe dalen. Maar, mijn meiden zijn mijn alles en ik vind het leven heerlijk zo. Geen idee hoe het zou zijn zonder kinderen, misschien was ik net zo gelukkig geweest.Enigme schreef: ↑28-04-2022 21:12Ik vind het moederschap het mooiste en zwaarste wat me overkomen is.
Geen enkele persoonlijke ervaring kan jou echt helpen in je eigen besluit.. je moet niet voor een kind gaan omdat het zogenaamd moet of hoort.. je moet er vooral voor gaan als de wens heel diep zit om moeder te worden.
donderdag 28 april 2022 om 22:16
Toen ik begin 20 was wilde ik geen kinderen. Eind 20 begin 30 kreeg ik een grote wens kinderen te krijgen. Alsof ik er toen pas klaar voor was.
Ik ben nu gek op mijn kinderen en soms ook op die van anderen. Ik vind kinderen geweldig.
Al moet ik ook toegeven dat de eerste jaren met 2 kleine kinderen behoorlijk zwaar waren en dat ik periodes meer aan het overleven was.
Kinderen zijn een enorme verantwoordelijkheid maar dat maakt voor mij het leven de moeite waard.
Ik ben nu gek op mijn kinderen en soms ook op die van anderen. Ik vind kinderen geweldig.
Al moet ik ook toegeven dat de eerste jaren met 2 kleine kinderen behoorlijk zwaar waren en dat ik periodes meer aan het overleven was.
Kinderen zijn een enorme verantwoordelijkheid maar dat maakt voor mij het leven de moeite waard.
donderdag 28 april 2022 om 22:26
Nog niet alles gelezen, maar ik denk dat dit een keuze is die bijna niet 100% goed kan voelen, dus dat je dat misschien ook niet van jezelf moet vragen. Het is zo’n grote beslissing en als je hem neemt (de beslissing) zal je geheid nog wel eens nadenken over het andere pad dat je niet genomen hebt.Lattematte schreef: ↑28-04-2022 16:17Ik kan me helemaal voorstellen dat je die gevoelens ervaart, als het niet lukt met een eigen zwangerschap. Lijkt me dan ook erg lastig om altijd blij te zijn voor een anders als het bij jezelf schuurt. In mijn geval is het dus echt niet de zwangerschap zelf die ik misgun (dat misgun ik helemaal niemand), maar meer de onbevangenheid om de keus te maken we gaan ervoor. Dat vind ik gewoon spannend, in mijn ogen is het krijgen van kinderen het enige wat je niet teniet kunt doen.
Ik heb een partner en al onze omstandigheden zijn zo dat het absoluut allemaal kan. Het zit 'm bij mij in de gevoelskwestie. We hebben het zo goed samen, we kunnen alles doen wat we willen, zo zijn we vorig jaar 4 maanden naar Spanje gegaan. Gaat het krijgen van kinderen me daadwerkelijk gelukkiger maken en gaat het echt een toevoeging zijn?! Dat vind ik een lastige vraag te beantwoorden en begrijp ook zeker dat niemand anders die voor mij kan beantwoorden en iedereen hier een andere gedachte over heeft. Ik vind het voor mezelf belangrijk een keus te maken die 100% goed voelt, zonder me te laten beïnvloeden wat "hoort" of wat verwacht wordt, we hebben nooit gekozen het meest bewandelde pad te belopen.
donderdag 28 april 2022 om 22:27
Tsja het is gewoon niet te vergelijken, een leven met of een leven zonder kinderen. En het lastige is, je weet pas wat het inhoudt om kinderen te hebben als ze er zijn. De voorstelling die ik et bij had klopt opzich wel, maar dat je echt altijd moeder bent kan je je eigenlijk niet echt voorstellen.
Voordat ik mijn dochter kreeg heb ik veel gereisd, mooie dingen gezien en dat had ik zo de rest van mijn leven kunnen doen. De vrijheid om spontaan naar een festival te gaan of een hele dag te netflixen..
Maar nu ze er is, ben ik toch echt gewoon heel graag bij haar en met haar bezig. Met een goede partner die ook echt de helft doet, vind ik het niet loodzwaar ofzo. Grotendeels is super leuk en grappig. Maar ze is dan ook nog maar 1,5
Ja je past je leven aan, maar ook dat verandert weer en er zijn ook zoveel dingen die leuker zijn met een kind.
Voordat ik mijn dochter kreeg heb ik veel gereisd, mooie dingen gezien en dat had ik zo de rest van mijn leven kunnen doen. De vrijheid om spontaan naar een festival te gaan of een hele dag te netflixen..
Maar nu ze er is, ben ik toch echt gewoon heel graag bij haar en met haar bezig. Met een goede partner die ook echt de helft doet, vind ik het niet loodzwaar ofzo. Grotendeels is super leuk en grappig. Maar ze is dan ook nog maar 1,5
Ja je past je leven aan, maar ook dat verandert weer en er zijn ook zoveel dingen die leuker zijn met een kind.
donderdag 28 april 2022 om 23:25
Die ervaring heb ik met de moeders om mij heen juist tegenovergesteld. Die waren voor het moederschap aanzienlijk empathischer en attenter dan erna. Zonder uitzondering zijn al mijn familieleden en vriendinnen minder empatisch geworden naar hun omgeving sinds ze kinderen hebben. Simpelweg omdat ze de puf en tijd niet meer hebben voor die gevoelens buiten het gezin. Sterker nog, zelfs naar hun partners (de vader van de kinderen) zijn ze minder empatisch. Alsof alle mildheid en medeleven opgaat aan de kinderen, en er dan geen ruimte meer is voor anderen.
Dus ik denk niet dat iedereen een empatischer of leuker mens wordt van kinderen. Ik kan me wel voorstellen dat het je leven op een hele bijzondere manier verrijkt en dat het heel mooi os om zo belangrijk te zijn voor een ander wezen.
Maar maak niet de denkfout dat een kind je gelukkig(er) maakt. Onderzoek heeft inderdaad uitgewezen dat dat niet het geval is. Sterker nog, gemiddeld daalt je geluksniveau enkele punten. Omdat je ook meer zorgen en verantwoordelijkheden hebt. Bovendien wil je je toekomstige kind niet opzadelen met de belasting dat hij/zij jou gelukkig moet maken. Wanneer je kind krijgt ben jij er voor dat kind en niet andersom.
Succes met deze fase. Dat in limbo hangen van wel/niet/wel/niet is heel vermoeiend.
donderdag 28 april 2022 om 23:33
Volgens mij kun je het moederschap gewoon allemaal heel anders ervaren. Ik denk dan maar dat je het hopelijk ervaart op een manier die bij je past.stipjepipje schreef: ↑28-04-2022 21:05Oh en nog een toevoeging…
Wat lux zegt, helemaal waar.
Maar ik vind dus een kindje krijgen wel echt het mooiste wat er is. En ik had mijn “twijfels”, want ja je heeft ook veel op, in elk geval voor een aantal jaren. Maar ik wist niet dat je zoveel geluk en liefde kon ervaren. Er is echt een deurtje opengegaan naar een wereld die we nog niet kenden, en die is echt betoverend.
Maar ja ook snot en kots en gebroken nachten de eerste maanden/jaren
Maar goed om te kunnen beslissen zul je aan mijn vorige post meer hebben. Hoe zien jullie de rest van je leven samen voor je? Niet alleen de komende 10,20, maar ook daarna als je ouder wordt en vrienden om jullie heen opa/oma worden en kleinkinderen krijgen?
Ik ervaar het nog het meest, denk ik, alsof ik gewoon een stukje ben opgeschoven in de rangorde. Ooit was ik een dochter in een fijn gezin, nu ben ik een moeder in een fijn gezin. Het voelt niet zo wezenlijk anders. Ik hield ook ontzettend veel van mijn ouders en zusje (broertje is nakomertje) toen ik klein was (nu nog trouwens
), en mijn eigen gezin voelt eigenlijk heel vergelijkbaar. Voor mij voelde het nieuwe gezinsleven, met mijn eigen man en kinderen, eigenlijk een beetje als thuiskomen. Heel vertrouwd. Dus nieuwe wereld, nieuwe soort liefde, nee dat soort termen passen echt niet bij hoe ik het moederschap ervaar. Mijn jongens zijn absoluut mijn nr. 1, maar de rest verbleekt er gelukkig niet bij. Dat zou ik niet fijn vinden.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
vrijdag 29 april 2022 om 08:16
Of een geweldig kindvrij leven, zonder teveel zorgen en lekker veel tijd voor jezelf.Madeliefjees schreef: ↑28-04-2022 13:38Een oud gezegde zegt: als je wacht op het juiste moment, sterf je kinderloos.
Positief benaderen kan ook hé
