Kinderen
alle pijlers
STELLING: ALs je beide fulltime blijft werken moet je ook geen kinderen nemen.
woensdag 27 juni 2007 om 19:45
woensdag 27 juni 2007 om 19:48
woensdag 27 juni 2007 om 19:48
Tja en WIE is dat dan? En nog belangrijker, WIE bepaald dat?
Ik ben trouwens niet voor bij elkaar blijven voor de kinderen...
Wat een onzin vind ik dat.
Vind wel dat er in veel gevallen tegenwoordig te snel gescheiden wordt.
Maar ben niet voor bij elkaar blijven ten koste van alles, voor de kinderen.
Wat voor raar voorbeeld geef je daarmee!
Slaat een beetje als een kut op dirk.
Wel je kind laten zien dat buitenshuis werken als vrouw heel normaal is.
Maar een gelukkige liefdesrelatie nastreven, die ook emotioneel gezien gelijkwaardig is, dat is van ondergeschikt belang.
Jullie lijken wel zakelijke overeenkomsten aan te gaan. Werken, geld verdienen, onafhankelijk zijn, pensioengaten, en bij mekaar blijven voor de kinderen...
Ben ik even blij met mijn man.
Pffffff ;)
Ik ben trouwens niet voor bij elkaar blijven voor de kinderen...
Wat een onzin vind ik dat.
Vind wel dat er in veel gevallen tegenwoordig te snel gescheiden wordt.
Maar ben niet voor bij elkaar blijven ten koste van alles, voor de kinderen.
Wat voor raar voorbeeld geef je daarmee!
Slaat een beetje als een kut op dirk.
Wel je kind laten zien dat buitenshuis werken als vrouw heel normaal is.
Maar een gelukkige liefdesrelatie nastreven, die ook emotioneel gezien gelijkwaardig is, dat is van ondergeschikt belang.
Jullie lijken wel zakelijke overeenkomsten aan te gaan. Werken, geld verdienen, onafhankelijk zijn, pensioengaten, en bij mekaar blijven voor de kinderen...
Ben ik even blij met mijn man.
Pffffff ;)
woensdag 27 juni 2007 om 19:53
Jij bent ook niet een béétje zwart-wit, he Zoy. ;)
Ook als je relatie in bijzonder slecht weer zit, heb je keuzes.
Óf je gaat uit elkaar, óf je zorgt ervoor dat het weer leuk wordt, hoe moeilijk ook.
We hebben het dus niet over 'bij elkaar blijven voor de kinderen ondanks dat ik jou toch wel zó een enorme pisvlek/varkenshoofd vind.'
woensdag 27 juni 2007 om 19:55
Het is geen zakelijke overeenkomst, maar ik ben ook weer niet zo naief om de zakelijke kant uit het oog te verliezen. Ik ben niet alleen 'de vrouw van' ik ben ook mijn eigen ik, en ik ben verantwoordelijk voor hoe de rest van mijn leven verloopt en die verantwoordelijkheid neem ik, moeder of niet, getrouwd of niet.
Ik weiger gewoon om nu uit een soort romantisch gevoel alles aan mijn man over te laten en er dan na 20 jaar achter te komen dat dat niet zo'n goede zet was. Dat zie ik íets te vaak gebeuren in mijn omgeving. Ik ben altijd iemand geweest die graag haar eigen zaakjes op orde had, al was ik nog maar 16 toen ik manlief leerde kennen. En dat veranderd niet opeens als ik trouw ofzo.
Ik weiger gewoon om nu uit een soort romantisch gevoel alles aan mijn man over te laten en er dan na 20 jaar achter te komen dat dat niet zo'n goede zet was. Dat zie ik íets te vaak gebeuren in mijn omgeving. Ik ben altijd iemand geweest die graag haar eigen zaakjes op orde had, al was ik nog maar 16 toen ik manlief leerde kennen. En dat veranderd niet opeens als ik trouw ofzo.
woensdag 27 juni 2007 om 20:19
Wij hebben trouwens een kennis waarvan de vrouw afgelopen december overleden is. Vrouw was thuisblijfmoeder, man werkt in de bouw. Man is nu thuis bij de kinderen. Want alle moeders die het zo leuk voor elkaar schijnen te hebben mogen wel eens vertellen aan die man waar je in godesnaam een kdv vindt wat al om 5.00 uur 's morgens open is.
Mijn man werkt dus ook in de bouw en is dus ook om 5.00 uur 's morgens vertrokken. En in de bouw kun je met geen mogelijkheid parttime werken.
Mijn man werkt dus ook in de bouw en is dus ook om 5.00 uur 's morgens vertrokken. En in de bouw kun je met geen mogelijkheid parttime werken.
woensdag 27 juni 2007 om 20:23
dreamerreageerde woensdag 27 jun 2007 om 18:23Ik denk dat vaders ook niet graag hun kinderen acherlaten bij de moeder, maar door het ouderwetse patroon, hebben ze het er zelf naar gemaakt.Soesa zegt:Daar heb je gelijk in Dreamer, dat ouderwetse patroon heb ze zelf in stand gehouden, dus nu moeten ze niet zeuren.Dan is het probleem denk ik ook opgelost, want als wij 'vrouwen' accepteren dat ook wij het ouderwetse patroon in stand hebben gehouden, moeten wij ook niet zeuren en dus ook niet fulltime werken!Simpel!
woensdag 27 juni 2007 om 20:36
IK zeur ook niet, accepteer geen ouderwets rollenpatroon, werken allebei evenredig en blijven bij elkaar voor elkaar, met als bonus beide een baan én kinderen :D
Als deze vader in de bouw trouwens als co-ouder zou willen beginnen, had hij hetzelfde probleem
Ook Nippo, als voorbeeld van mensen die het dus qua verdeling goed voor elkaar zou hebben, zou een probleem hebben, want je vangt sámen op en als 1 van de 2 wegvalt, valt dus halve opvang weg.
Later is nu
woensdag 27 juni 2007 om 20:41
Blijft een boeiend onderwerp dit, we raken er maar niet over uitgepraat.
Logisch dat iedereen het benaderd vanuit zijn eigen positie. Ik denk trouwens dat dit ook veranderlijk kan zijn, het ligt toch ook aan de situatie van dat moment.
Misschien wil een werkende moeder eigenlijk liever fulltime thuis zijn, maar kan dat niet vanwege het alleenstaande moederschap. Of wil een tbm graag werken, maar komt ze niet aan de bak. In beide gevallen zul je het moeten doen met de situatie zoals die op dat moment is en zul je wellicht niet snel zeggen dat je ontevreden bent.
Ik ben er heel erg voor om altijd te blijven werken. Ik beschouw een man en vrouw met kinderen als twee losse individuen, die toevallig ook kinderen hebben die ze opvoeden. Het lijkt mij dat je eerst voor jezelf bepaald wat je graag wilt en dan pas naar de mogelijkheden kijkt. Ik denk dat er toch nog best veel vrouwen zijn die het heerlijk vinen dat ze niet hoeven werken.
Het zorgen voor kinderen biedt een mooi perspectief en is een uitkomst in dat geval. Immers, je hebt een prima reden om niet te hoeven werken; je bent thuis bij de kinderen en het geld komt toch wel binnen in de vorm van man die werkt.
Het is zo traditioneel als de pest, veel van onze moeders bleven thuis omdat het not done was om te gaan werken. Maar; nu hebben we de keuze om wel te werken en dan nog kiest men om thuis te blijven. Kom ik weer terug op het vorige, het is een kwestie van (niet) willen.
Het is stressvoller, alles moet snel en pas als laat in de avond heb je rust voor jezelf. Hoe je het ook wendt of keert, thuisblijven is relaxter. Van je baas moet je productief zijn, thuis bepaal je zélf of je die was er nu of straks in stopt. Wil je koffiedrinken, dan neem je kind mee en dan ga je. Je bepaalt je eigen ritme, je eigen dagindeling. En dat alles in een slakkentempo. Met werken en zorgen is de hele dag een ratrace tot aan de avond. En tóch geloof ik erin, dat vrouwen die werken en zorgen combineren een meer voldaan gevoel hebben als ze eenmaal op die bank neerploffen. Heb het allebei meegemaakt en zou nooit meer fulltime thuis wilen zijn. Juist dat rustige en het routinematige van altijd maar weer huishouden en het weer bedenken wat je nu weer eens zult doen, dát vond ik vreselijk. Op je werk zijn er altijd weer nieuwe situaties, nieuwe gesprekken met veel verschillende collega's. Dat is ook je horizon verbreden, los van het feit dat je je moet buigen over vakinhoudelijke vraagstukken.
Werken is m.i. altijd geestverruimend, in sociaal en in geestelijk opzicht.
Pedagogisch gezien levert het ook op, want je kind leert dat er door papa en mama gewerkt moet worden om van te kunnen leven. Je geeft daarbij kennis door die je op doet door te werken. Je hebt op je werk bovendien toch ook gesprekken over het opvoeden van kinderen en dat levert inzicht op, wat je weer kunt toepassen bij je eigen kinderen.
Ik ben alleenstaand, werk vier dagen en mijn zoon is grotendeels bij zijn papa. Eigenlijk ben ik meer de weekendmoeder en bij ons werkt dat prima.
Ik ben meer gericht op werk, mijn ex helemaal niet. Kind is helemaal happy bij papa. Dat kan dus ook. Hij heeft meer raakvlakken met zijn papa en die vindt het geweldig om te zorgen, ik heb dat minder. Maar misschien is het raar als je dit zegt, want het is niet zoals het hoort.
Ik zeg het wel, en het belangrijkste is dat ons kind er heel blij van wordt.
Logisch dat iedereen het benaderd vanuit zijn eigen positie. Ik denk trouwens dat dit ook veranderlijk kan zijn, het ligt toch ook aan de situatie van dat moment.
Misschien wil een werkende moeder eigenlijk liever fulltime thuis zijn, maar kan dat niet vanwege het alleenstaande moederschap. Of wil een tbm graag werken, maar komt ze niet aan de bak. In beide gevallen zul je het moeten doen met de situatie zoals die op dat moment is en zul je wellicht niet snel zeggen dat je ontevreden bent.
Ik ben er heel erg voor om altijd te blijven werken. Ik beschouw een man en vrouw met kinderen als twee losse individuen, die toevallig ook kinderen hebben die ze opvoeden. Het lijkt mij dat je eerst voor jezelf bepaald wat je graag wilt en dan pas naar de mogelijkheden kijkt. Ik denk dat er toch nog best veel vrouwen zijn die het heerlijk vinen dat ze niet hoeven werken.
Het zorgen voor kinderen biedt een mooi perspectief en is een uitkomst in dat geval. Immers, je hebt een prima reden om niet te hoeven werken; je bent thuis bij de kinderen en het geld komt toch wel binnen in de vorm van man die werkt.
Het is zo traditioneel als de pest, veel van onze moeders bleven thuis omdat het not done was om te gaan werken. Maar; nu hebben we de keuze om wel te werken en dan nog kiest men om thuis te blijven. Kom ik weer terug op het vorige, het is een kwestie van (niet) willen.
Het is stressvoller, alles moet snel en pas als laat in de avond heb je rust voor jezelf. Hoe je het ook wendt of keert, thuisblijven is relaxter. Van je baas moet je productief zijn, thuis bepaal je zélf of je die was er nu of straks in stopt. Wil je koffiedrinken, dan neem je kind mee en dan ga je. Je bepaalt je eigen ritme, je eigen dagindeling. En dat alles in een slakkentempo. Met werken en zorgen is de hele dag een ratrace tot aan de avond. En tóch geloof ik erin, dat vrouwen die werken en zorgen combineren een meer voldaan gevoel hebben als ze eenmaal op die bank neerploffen. Heb het allebei meegemaakt en zou nooit meer fulltime thuis wilen zijn. Juist dat rustige en het routinematige van altijd maar weer huishouden en het weer bedenken wat je nu weer eens zult doen, dát vond ik vreselijk. Op je werk zijn er altijd weer nieuwe situaties, nieuwe gesprekken met veel verschillende collega's. Dat is ook je horizon verbreden, los van het feit dat je je moet buigen over vakinhoudelijke vraagstukken.
Werken is m.i. altijd geestverruimend, in sociaal en in geestelijk opzicht.
Pedagogisch gezien levert het ook op, want je kind leert dat er door papa en mama gewerkt moet worden om van te kunnen leven. Je geeft daarbij kennis door die je op doet door te werken. Je hebt op je werk bovendien toch ook gesprekken over het opvoeden van kinderen en dat levert inzicht op, wat je weer kunt toepassen bij je eigen kinderen.
Ik ben alleenstaand, werk vier dagen en mijn zoon is grotendeels bij zijn papa. Eigenlijk ben ik meer de weekendmoeder en bij ons werkt dat prima.
Ik ben meer gericht op werk, mijn ex helemaal niet. Kind is helemaal happy bij papa. Dat kan dus ook. Hij heeft meer raakvlakken met zijn papa en die vindt het geweldig om te zorgen, ik heb dat minder. Maar misschien is het raar als je dit zegt, want het is niet zoals het hoort.
Ik zeg het wel, en het belangrijkste is dat ons kind er heel blij van wordt.
woensdag 27 juni 2007 om 20:44
Ik vind inderdaad dat je voor de kinderen best bij elkaar kunt blijven, scheiden is inderdaad ook een zwaktebod. Daarmee samenhangend vind ik ook dat sommige stellen iets langer zouden moeten nadenken voor ze aan kinderen beginnen, dat voorkomt dan weer een scheiding later. En ik ken verschillende stellen waarbij het co-ouderschap prima werkt (ik ken er eigenlijk geen die die er niet voor gekozen hebben). Het kan dus best.
woensdag 27 juni 2007 om 20:45
Een tbm kun je niet simpelweg typeren als een vrouw die niet hoogopgeleid is en uit een bepaald milieu komt. Ik denk dat die keuze te maken heeft met hoe graag je wilt werken. Kan net zo goed dat ze voorheen een baan als advocate had maar er geen zak aan vond.
Als je werkelijk enorm blij wordt van je baan en je krijgt kinderen, dan geef je die baan niet zo makkelijk op. Reken maar dat het hele opvangprobleem snel verholpen is.
Als je werkelijk enorm blij wordt van je baan en je krijgt kinderen, dan geef je die baan niet zo makkelijk op. Reken maar dat het hele opvangprobleem snel verholpen is.
woensdag 27 juni 2007 om 20:51
Dreamer, ik zeg ook niet dat jij zeurt.Je zin:"maar door het ouderwetse patroon, hebben ze het er zelf naar gemaakt." komt op mij over alsof mannen geen recht van spreken hebben en het nu eenmaal moeten accepteren dat zij vaak aan het kortste eind trekken, omdat ze zelf dit rollenpatroon in stand hebben gehouden en het er dus zelf naar gemaakt hebben.
woensdag 27 juni 2007 om 20:53
Daarmee offer je je dus als het ware op voor je kinderen. Dan ben je zelf ongelukkig in je huwelijk, je halve leven ben je samen met iemand die je niet kunt luchten, maar je bent er iig samen voor de kinderen.
Je doet je kinderen meer schade aan in zulke gevallen. Daarmee geef je verschillende negatieve boodschappen af waar ze later gegarandeerd last van gaan krijgen. Dat wreekt zich als ze zelf in een relatie zitten.
Ruziemaken is normaal, je ongelukkig voelen hoort er nou eenmaal bij, we stoppen er niet mee want je moet ermee doorgaan totdat je erbij neervalt. Een voorbeeld van hoe je liefdevol met elkaar omgaat hebben ze ook niet gehad. Noem het maar op. Nou, mij niet gezien.
En dan jezelf nog; ben je 50 en ben je verbitterd vanwege jarenlange verspilling van kwaliteit van leven. Dus dat voorbeeld aan je dan grote kinderen blijft een negatieve naklank hebben. Ben je verbitterd na toch al jarenlange irritaties en ongelukkigheid en je zit nog eens met negatieve gevoelens die je dan ook uitstraalt naar je kinderen. Lekker is dat.
Als je als tbm al niet werkt en in een slechte relatie zit, ben je dubbel genaaid in mijn ogen. En je zadelt je kinderen ook nog eens met mogelijke trauma's op; sorry, maar in mijn ogen heb je dan juist NIET et beste voor met je kinderen.
