Kinderen
alle pijlers
Trauma na bevalling?
dinsdag 1 januari 2008 om 14:57
Hallo allemaal,
Allereerst nog de beste wensen voor 2008!
Onze dochter werd bijna 2 jaar geleden geboren. De bevalling was lang(24 uur) en zwaar. Ik wilde graag thuis bevallen, maar de ontsluiting vorderde niet. Na 20 uur weeen werd ik ingestuurd. De vliezen werden gebroken, ik kreeg pijnbestrijding en na nog 4 uren, waarvan 1,5 uur persen, een knip, de vacuumpomp, werd onze dochter geboren, helemaal gezond met alles er op en er aan.
In de toekomst willen we graag een tweede. Omdat ik momenteel overspannen/burnout ben is dit nog niet van toepassing. Een combinatie van voorgaande en een zwangerschap lijkt me in mijn situatie verre van ideaal.
Er gaat nog geen dag voorbij, zonder dat ik aan die bevalling heb gedacht. En als ik er aan terug denk, wil ik in geen 100 jaar nog een tweede kindje. Een paar maanden geleden praatte ik met iemand over mijn bevalling en ik werd er helemaal niet lekker van. Zou natuurlijk ook een gevolg kunnen zijn van mijn overspannenheid. Ik kan momenteel maar weinig spanning verdragen en ik ben snel uit balans.
Ik heb een fantastische zwangerschap gehad en een loeizware bevalling. Ik vraag me soms af of het voor mij niet een traumatische ervaring is geweest? Zijn er vrouwen die dit herkennen? Ben je uiteindelijk toch voor een tweede kindje gegaan, of nog niet? Of ben je er nog niet helemaal uit of je nog wel een kindje wil?
Als ik naar mijn dochter kijk en ervaar wat ik voor haar voel, dan zou ik graag voor haar een broertje/zusje willen, want dat lijkt me fantastisch. Maar dan zou ik nog wel een keer moeten bevallen.
Graag zou ik hierover wat ervaringen met anderen willen uitwisselen.
Groetjes, Josje
Allereerst nog de beste wensen voor 2008!
Onze dochter werd bijna 2 jaar geleden geboren. De bevalling was lang(24 uur) en zwaar. Ik wilde graag thuis bevallen, maar de ontsluiting vorderde niet. Na 20 uur weeen werd ik ingestuurd. De vliezen werden gebroken, ik kreeg pijnbestrijding en na nog 4 uren, waarvan 1,5 uur persen, een knip, de vacuumpomp, werd onze dochter geboren, helemaal gezond met alles er op en er aan.
In de toekomst willen we graag een tweede. Omdat ik momenteel overspannen/burnout ben is dit nog niet van toepassing. Een combinatie van voorgaande en een zwangerschap lijkt me in mijn situatie verre van ideaal.
Er gaat nog geen dag voorbij, zonder dat ik aan die bevalling heb gedacht. En als ik er aan terug denk, wil ik in geen 100 jaar nog een tweede kindje. Een paar maanden geleden praatte ik met iemand over mijn bevalling en ik werd er helemaal niet lekker van. Zou natuurlijk ook een gevolg kunnen zijn van mijn overspannenheid. Ik kan momenteel maar weinig spanning verdragen en ik ben snel uit balans.
Ik heb een fantastische zwangerschap gehad en een loeizware bevalling. Ik vraag me soms af of het voor mij niet een traumatische ervaring is geweest? Zijn er vrouwen die dit herkennen? Ben je uiteindelijk toch voor een tweede kindje gegaan, of nog niet? Of ben je er nog niet helemaal uit of je nog wel een kindje wil?
Als ik naar mijn dochter kijk en ervaar wat ik voor haar voel, dan zou ik graag voor haar een broertje/zusje willen, want dat lijkt me fantastisch. Maar dan zou ik nog wel een keer moeten bevallen.
Graag zou ik hierover wat ervaringen met anderen willen uitwisselen.
Groetjes, Josje
vrijdag 18 januari 2008 om 13:09
Ik ben net bij de gyn geweest voor nacontrole en ik ben superblij dat hij erkend heeft dat een aantal dingen anders hadden moeten gaan! En dat hij de garantie heeft gegeven dat het bij een volgende bevalling niet weer zo gaat. Ik had een lijstje bij met 20 vragen en hij nam echt de tijd voor me. Alleen dat al geeft een goed gevoel! Hij zei ook nog dat het erg zwaar is geweest en dat hij vond dat ik er nu goed mee om ging. Maar dat als ik er nog 'last' van zou krijgen dat ik dan moest bellen voor een doorverwijzing naar de klinisch psycholoog. Daar ga ik geen gebruik van maken, maar alleen het feit dat hij zo goed luistert en een aantal dingen erkend geeft een goed gevoel!
En Blumpke: Ik snap je posting geloof ik niet zo goed. Natuurlijk gaat iedereen anders om met een (al dan niet) traumatisch verlopen bevalling. Maar bedoel je nou dat een aantal bevalling van mensen hier feitelijk nog wel mee vielen maar dat ze het zelf opblazen en 'erger en traumatischer' maken?
En Blumpke: Ik snap je posting geloof ik niet zo goed. Natuurlijk gaat iedereen anders om met een (al dan niet) traumatisch verlopen bevalling. Maar bedoel je nou dat een aantal bevalling van mensen hier feitelijk nog wel mee vielen maar dat ze het zelf opblazen en 'erger en traumatischer' maken?
vrijdag 18 januari 2008 om 13:10
Hier werd bijvoorbeeld gezegd dat een 'sterrenkijker' een reden voor pijnstilling is en altijd veel meer pijn doet, wat niet waar is.
Dat pompje waar het onderzoek mee gedaan werd, is morfine en het blijkt wel degelijk goed te werken.
Pijn bij de bevalling heeft wel degelijk een reden, al is het niet zoals die vk van de tv zei (en hoeft het allemaal ook niet zo bot)
Er werd gezegd dat het een ordinairy geldkwestie is als de vk doorstuurt naar de gyn. Klopt ook niet.
Dit zijn even 4 dingen die mij zo te binnen schieten.
Als ikzelf zou denken dat een sterrenkijken een reden voor pijnstilling is en ik zou die niet krijgen, dan werd ik ook getraumatiseerd.
Als ik dacht dat de vk mij geen pijnstilling wilde geven omdat zij anders haar geld niet zou krijgen, zou ik ook een naar gevoel krijgen.
Dus op die manier bedoelde ik het.
Dat pompje waar het onderzoek mee gedaan werd, is morfine en het blijkt wel degelijk goed te werken.
Pijn bij de bevalling heeft wel degelijk een reden, al is het niet zoals die vk van de tv zei (en hoeft het allemaal ook niet zo bot)
Er werd gezegd dat het een ordinairy geldkwestie is als de vk doorstuurt naar de gyn. Klopt ook niet.
Dit zijn even 4 dingen die mij zo te binnen schieten.
Als ikzelf zou denken dat een sterrenkijken een reden voor pijnstilling is en ik zou die niet krijgen, dan werd ik ook getraumatiseerd.
Als ik dacht dat de vk mij geen pijnstilling wilde geven omdat zij anders haar geld niet zou krijgen, zou ik ook een naar gevoel krijgen.
Dus op die manier bedoelde ik het.
vrijdag 18 januari 2008 om 13:17
De merknaam van Remifentanil is Ultiva....
Fentanyl is een morfinomimeticum, een stof met een werking analoog aan die van morfine, waarmee het, scheikundig bezien, een lichte structurele overeenkomst heeft. Het werkt echter vele malen sterker dan morfine (op gewichtsbasis ca 80 maal). Het wordt in de geneeskunde vooral toegepast als een sterk werkende pijnstiller tijdens operaties, waarvan de effecten redelijk kort aanhouden en waarvan de werking zo nodig snel kan worden opgeheven door toediening van de antagonist nalorfine.
Fentanyl en verwante verbindingen vallen uiteraard onder de bepalingen van de opiumwet in de volle omvang.
In de chronische pijnbestrijding wordt het in de vorm van pleisters gebruikt waaruit het langzaam en geleidelijk vrijkomt, en via de huid wordt opgenomen. Dergelijke pleisters (vaak incorrect als 'morfinepleisters' aangeduid) hoeven maar om de 3 dagen te worden vervangen. Een nadeel is dat het na het opplakken enige uren duurt voor deze pleisters werken en dat het effect na verwijderen van de pleister nog enige uren aanhoudt.
Er zijn een aantal fentanylanalogen gesynthetiseerd die deels een ander werkingsprofiel hebben werken:
alfentanil (Rapifen), een ultrakort (5-10 min.) werkend opioïde analgeticum;
sufentanil (Sufenta), een zeer krachtig werkend middel (10-15 x sterker dan fentanyl)
remifentanil (Ultiva), momenteel het kortst werkende opioïde,
carfentanil, een zeer sterk middel dat wordt gebruikt in de veterinaire geneeskunde om grote dieren mee te verdoven; 10 mg is voldoende voor een volwassen olifant. Het werkt ca 10.000 x zo sterk als morfine.
Naast de bovengenoemde fentanylderivaten worden er in de operatiekamer door anesthesiologen nog andere opoïden en opiaten gebruikt, zoals pethidine, piritramide, methadon en morfineanalogen.
vrijdag 18 januari 2008 om 13:19
Om te beginnen reageerde ik niet om dwars te liggen of een rel te beginnen of zo. Ik reageerde omdat ik het jammer vind dat mensen een trauma overhouden door onwaarheden.
Voor verloskundige zorg zijn er vaste bedragen per (gedeelte van) de zwangerschap, bevalling en kraambed.
Alleen in de zwangerschap is het opgesplitst in maandvakken. Zodra de bevalling begonnen is, krijgt de vk 'bevalgeld'. Dit is 1 vast bedrag. Het maakt daarbij geen verschil of de barende bij 1cm of bij 10 cm of helemaal niet wordt ingestuurd. Dit was zo'n 5 jaar geleden anders, maar is dus nu niet meer zo. En gelukkig maar (niet vanwege het geld, maar wel vanwege de tijd die je erin steekt als vk. Iemand met niet vorderende ontsluiting kost veel meer tijd en energie dan een baby 'die er zo uit valt')
Voor verloskundige zorg zijn er vaste bedragen per (gedeelte van) de zwangerschap, bevalling en kraambed.
Alleen in de zwangerschap is het opgesplitst in maandvakken. Zodra de bevalling begonnen is, krijgt de vk 'bevalgeld'. Dit is 1 vast bedrag. Het maakt daarbij geen verschil of de barende bij 1cm of bij 10 cm of helemaal niet wordt ingestuurd. Dit was zo'n 5 jaar geleden anders, maar is dus nu niet meer zo. En gelukkig maar (niet vanwege het geld, maar wel vanwege de tijd die je erin steekt als vk. Iemand met niet vorderende ontsluiting kost veel meer tijd en energie dan een baby 'die er zo uit valt')
vrijdag 18 januari 2008 om 13:29
En Sarah Scott, sorry voor de tikfout :s
Ok, de reden voor pijn bij een bevalling. Ik zal niet zeggen dat ie nog steeds (in deze mate) nodig is en het komt ook voort uit het jaar 0. Maar de mens is blijkbaar nog niet zo ver ge-evolueerd.
Het is namelijk zo dat bevallen alleen in een (voor de barende) veilige omgeving kan gebeuren. Voelt iemand zich niet veilig, dan wordt er adrenaline aangemaakt en dit houdt de bevalling tegen.
Een veilige plaats is een plaats in rust (kijk naar het dierenrijk, waarbij het dier zich afzondert). Als bevallen je bijv een vrolijk gevoel zou geven, dan zou je dat met anderen willen delen, wat niet bevordelijk is om een goede plaats te zoeken. Ook moet je je helemaal kunnen afzonderen (voor de endorfine die vrijkomt bij een normale bevalling, die je ahw stoned kan maken). Pijn zorgt dat je die veilige plaats wel zoekt.
In het kort gezegd; het moet dus een gevoel geven waarbij je een veilige plaats voor jou en je kind zoekt en een gevoel waar je niet omheen kunt, dat je niet kunt negeren.
Dat is dus pijn.
Ik heb dit al heel vaak uitgelegd aan mijn patienten (ja, ik ben verloskundige
) en ik moet eerlijk zeggen dat het verhaal typen veel lastiger is dan het mondeling uitleggen.
Overigens vind ik het een lulverhaal dat pijn je band versterkt, want dat zou betekenen dat mensen met een ruggenprik minder van hun kind zouden houden.
Ok, de reden voor pijn bij een bevalling. Ik zal niet zeggen dat ie nog steeds (in deze mate) nodig is en het komt ook voort uit het jaar 0. Maar de mens is blijkbaar nog niet zo ver ge-evolueerd.
Het is namelijk zo dat bevallen alleen in een (voor de barende) veilige omgeving kan gebeuren. Voelt iemand zich niet veilig, dan wordt er adrenaline aangemaakt en dit houdt de bevalling tegen.
Een veilige plaats is een plaats in rust (kijk naar het dierenrijk, waarbij het dier zich afzondert). Als bevallen je bijv een vrolijk gevoel zou geven, dan zou je dat met anderen willen delen, wat niet bevordelijk is om een goede plaats te zoeken. Ook moet je je helemaal kunnen afzonderen (voor de endorfine die vrijkomt bij een normale bevalling, die je ahw stoned kan maken). Pijn zorgt dat je die veilige plaats wel zoekt.
In het kort gezegd; het moet dus een gevoel geven waarbij je een veilige plaats voor jou en je kind zoekt en een gevoel waar je niet omheen kunt, dat je niet kunt negeren.
Dat is dus pijn.
Ik heb dit al heel vaak uitgelegd aan mijn patienten (ja, ik ben verloskundige
) en ik moet eerlijk zeggen dat het verhaal typen veel lastiger is dan het mondeling uitleggen.Overigens vind ik het een lulverhaal dat pijn je band versterkt, want dat zou betekenen dat mensen met een ruggenprik minder van hun kind zouden houden.
vrijdag 18 januari 2008 om 13:33
Bumpke; ik denk 'een traumatische bevalling' voor iedereen anders is.
De 1 vind het al traumatisch als je geen pijnstilling krijgt omdat je al vanaf de eerste wee hierom gilt, en de ander heeft letsel van de bevalling overgehouden en die hoor je niet.
Er is geen standaard lijstje die je kunt afvinken om te kijken of je bevalling al dan wel niet traumatisch is geweest.
Ik heb ook op de laatste bladzijde op het punt gestaan om te typen; huh? vind je dát traumatisch?? Weet je wat traumatisch is??
Maar dat deed ik niet omdat ik ook bedacht dat de één gewoon wat meer kan hebben als de ander, en dat doet niet af aan het gevoel wat de ander aan de bevalling heeft overgehouden.
Het moet geen wedstrijd zijn; mijn bevalling was erg/nee die van mij was veel erger/ neee die van mij was het ergst.
Het is gewoon naar, als je na een lange tijd nog steeds last hebt van die herinnering..
De 1 vind het al traumatisch als je geen pijnstilling krijgt omdat je al vanaf de eerste wee hierom gilt, en de ander heeft letsel van de bevalling overgehouden en die hoor je niet.
Er is geen standaard lijstje die je kunt afvinken om te kijken of je bevalling al dan wel niet traumatisch is geweest.
Ik heb ook op de laatste bladzijde op het punt gestaan om te typen; huh? vind je dát traumatisch?? Weet je wat traumatisch is??
Maar dat deed ik niet omdat ik ook bedacht dat de één gewoon wat meer kan hebben als de ander, en dat doet niet af aan het gevoel wat de ander aan de bevalling heeft overgehouden.
Het moet geen wedstrijd zijn; mijn bevalling was erg/nee die van mij was veel erger/ neee die van mij was het ergst.
Het is gewoon naar, als je na een lange tijd nog steeds last hebt van die herinnering..
vrijdag 18 januari 2008 om 13:35
Mee eens, hooguit als 'aankondiging' van de bevalling.
Het voordeel van niet standaard pijnstilling aanbieden is dat mensen in Nl in elk geval nog de keuze hebben om bijv thuis te bevallen. Maar ik heb ook vaak genoeg mensen juist wél aangeboden om even langs het ziekenhuis te gaan voor pijnstilling. Het ziekenhuis waar wij mee samenwerken is gelukkig vrij gemakkelijk erin (al moet je soms ook lullen als brugman) en het betekent bij ons niet direct dat de patiente naar de gyn moet.
vrijdag 18 januari 2008 om 13:37
dank voor je uitleg, maar ik vind hem niks. Ik bedoel dit niet vervelend, maar ik vind het echt flauwekul. Waarom zou een vrolijk gevoel geen makkelijke bevalling kunnen geven? Juist pijn en angst voor die pijn zorgt ervoor dat je lichaam adrenaline aanmaakt, zonder pijn en in een fijne ontspannen omgeving zou het een stuk makkelijker zijn. Ik ben bevallen in het ziekenhuis wat ik heel graag wilde, bij een arts die ik vertrouwde, met een ctg om, met een elektrode geschroefd in het hoofd van mijn kind, met mijn 2 beste vriendinnen en mijn vriend, vertrouwder en veiliger kon wat mij betreft niet (ik wilde absoluut niet thuis bevallen en perse in het ziekenhuis waar ik me wel veilig voelde) en heb een afschuwelijke, verschrikkelijk pijn gehad. Verder niet traumatisch want ik ben het al weer vergeten, en dat was ik eigenlijk de volgende dag al, kijk heel positief terug op mijn bevalling ondanks 2 1/2 uur persen en een vacuumpomp (en een sterrenkijkertje), maar die pijn had echt niet gehoeven.
vrijdag 18 januari 2008 om 13:39
Ik vind ook niet dat er standaard pijnbestrijding aangeboden hoeft te worden, ben nog steeds van mening dat een gewone bevalling van negen uur goed te doen is, althans: voor mij.
Aan de andere kant, zoals ik al eerder schreef: ze hebben een onderzoek gedaan waaruit bleek dat de pijn van bevallen te vergelijken is met een blindedarm ontsteking. Dus waarom wel pijnbestrijding bij het een en niet bij het ander? Je zou de mensen met een blindedarmontsteking es moeten horen als ze te horen krijgen: nee sorry, de anesthesist slaapt en bovendien.... we doen het gewoon zonder pijnbestrijding, hup even tanden op elkaar.
Aan de andere kant, zoals ik al eerder schreef: ze hebben een onderzoek gedaan waaruit bleek dat de pijn van bevallen te vergelijken is met een blindedarm ontsteking. Dus waarom wel pijnbestrijding bij het een en niet bij het ander? Je zou de mensen met een blindedarmontsteking es moeten horen als ze te horen krijgen: nee sorry, de anesthesist slaapt en bovendien.... we doen het gewoon zonder pijnbestrijding, hup even tanden op elkaar.
vrijdag 18 januari 2008 om 13:41
Jullie hoeven het totaal niet met mij eens te zijn. (en zijn dat ook niet, haha)
Ik merk gewoon in de praktijk, dat veel mensen angst om de verkeerde reden hebben. En ik ben altijd erg blij als ik mensen gerust heb kunnen stellen met de waarheid en hun op die manier een goed gevoel kan geven om (opnieuw) de bevalling in te gaan.
Ik merk gewoon in de praktijk, dat veel mensen angst om de verkeerde reden hebben. En ik ben altijd erg blij als ik mensen gerust heb kunnen stellen met de waarheid en hun op die manier een goed gevoel kan geven om (opnieuw) de bevalling in te gaan.
