Kinderen
alle pijlers
Twijfel over kinderwens
woensdag 3 maart 2021 om 13:29
Ik ben 30, mijn vriend is 37. We hebben allebei op dit moment geen actieve kinderwens, en verzuchten regelmatig als we op een plek met veel schreeuwende kinderen zijn tegen elkaar ‘zo blij dat wij ze niet hebben!’.
Maar er kriebelt wat. Ik weet niet eens wat precies, maar om me heen zijn er veel zwangeren en babies, en het laat me niet koud. Ik heb het gevoel dat ik misschien ook wel een baby zou willen, zwanger zou willen zijn.. maar anderzijds heb ik dat gevoel totaal niet bij een basisschoolkind hebben. Sowieso, als ik meer nadenk dan voel, wil ik helemaal geen kind: ik woon in de bergen en ben elk weekend daar te vinden, ruige kampeertrips, skiën, intensieve wandelingen, dat soort dingen. Dingen die je niet met kinderen doet.
En zo word ik heen en weer geslingerd. Ik weet dat ik nog tijd zat heb en dat ik nu niet hoef te kiezen. Het gaat me ook niet eens echt zo om het concrete, over nu actie ondernemen, maar meer over het piekeren. Dat ik over zoiets onwijs belangrijks en levensbepalends als kinderen krijgen niet weet wat ik wil.
Zijn er hier nog andere twijfelaars? Of misschien mensen die eerder twijfelden maar nu de knoop door hebben gehakt, naar welke kant dan ook?
Maar er kriebelt wat. Ik weet niet eens wat precies, maar om me heen zijn er veel zwangeren en babies, en het laat me niet koud. Ik heb het gevoel dat ik misschien ook wel een baby zou willen, zwanger zou willen zijn.. maar anderzijds heb ik dat gevoel totaal niet bij een basisschoolkind hebben. Sowieso, als ik meer nadenk dan voel, wil ik helemaal geen kind: ik woon in de bergen en ben elk weekend daar te vinden, ruige kampeertrips, skiën, intensieve wandelingen, dat soort dingen. Dingen die je niet met kinderen doet.
En zo word ik heen en weer geslingerd. Ik weet dat ik nog tijd zat heb en dat ik nu niet hoef te kiezen. Het gaat me ook niet eens echt zo om het concrete, over nu actie ondernemen, maar meer over het piekeren. Dat ik over zoiets onwijs belangrijks en levensbepalends als kinderen krijgen niet weet wat ik wil.
Zijn er hier nog andere twijfelaars? Of misschien mensen die eerder twijfelden maar nu de knoop door hebben gehakt, naar welke kant dan ook?
woensdag 3 maart 2021 om 15:03
ivanova, ik moest lachen om jouw eerste zin en sowieso is je boodschap wel geruststellend 
Maar als de kinderen eenmaal basisschoolleeftijd zijn, moet je wel settlen, toch? Misschien dat ik daarom ook mezelf wel zie als baby-moeder, maar minder als kind-moeder. Omdat in mijn rooskleurige beeld een baby makkelijker mee te bewegen is met je plannen, en een basisschoolkind nou eenmaal in een bepaalde omgeving en schema zit.
Maar als de kinderen eenmaal basisschoolleeftijd zijn, moet je wel settlen, toch? Misschien dat ik daarom ook mezelf wel zie als baby-moeder, maar minder als kind-moeder. Omdat in mijn rooskleurige beeld een baby makkelijker mee te bewegen is met je plannen, en een basisschoolkind nou eenmaal in een bepaalde omgeving en schema zit.
woensdag 3 maart 2021 om 15:06
Haha denk dat de meeste mensen weinig met andere kinderen hebben. Daar moet je echt niet naar kijken. Ik vind mijn kinderen leuk en ben blij dat ik kinderen heb, maar ik heb echt niks met andere kinderen. Alsof ik het leuk vind om tussen gekrijs van andere kinderen te zitten. Een eigen kind is heel anders. Ik heb ook geen behoefte aan neefjes of nichtjes die blijven logeren ofzo. Wat mij betreft staat dat los van wel/geen kinderen willen.
Ik wist altijd wel dat ik kinderen wilde maar rammelende eierstokken, nee, dat herken ik niet.
Ik wist altijd wel dat ik kinderen wilde maar rammelende eierstokken, nee, dat herken ik niet.
woensdag 3 maart 2021 om 15:07
Hij staat er eigenlijk net zo in als ik, behalve het piekeren dan: Nu niet, misschien ooit wel, maar misschien ook niet.
Hij is sowieso wel beter in dingen loslaten waar hij nu niets mee kan/hoeft, dus hij is er niet zo mee bezig hoe de toekomst er wat dat betreft uitziet. Ik heb ook niet het idee dat zijn leeftijd noopt tot meer haast, of kijk ik dan ergens overheen?
woensdag 3 maart 2021 om 15:07
Je kunt ook nog heel veel dingen wel hoor (uitzonderingen daargelaten waarbij het kindje een handicap heeft bijvoorbeeld). Toen wij ons kind kregen dachten we ook dat ons leven zoals het was voorbij was, maar wij vonden dat reuze meevallen. Nou oudert mijn man net zo veel als ik dus dan gaat 1 van de 2 ook makkelijker op pad en hebben we min of meer bewust ook maar 1 kind want dan ga je makkelijker een flinke wandeling maken (kind in zo'n draagding achterop). Festivals doen we ook nog steeds, wel steeds vaker familiefestivals, maar dat is ook omdat we het ook heel gezellig vinden als kind meegaat ipv uit logeren.AnneSanneAnne schreef: ↑03-03-2021 14:41Fijn al jullie begripvolle reacties! Ik praat er in mijn omgeving niet echt over, omdat het toch een beladen en heel persoonlijk onderwerp is. Dus wel lekker om het hier eens 'hardop' te kunnen zeggen.
Patatje, ik probeer inderdaad niet teveel te denken dat we ons kind wel hoppa, op de rug mee zouden nemen bij het wandelen enzo (al smelt ik wel een beetje als ik zulke gezinnetjes zie..) omdat ik weet dat het niet perse realistisch is. Het is makkelijk op die manier praktische bezwaren weg te poetsen maar als we gaan voor een kind, moet ik ook kunnen accepteren dat die dingen dan niet zomaar meer kunnen, vind ik. Als ik dat niet kan accepteren, moet ik (nog) niet aan kinderen beginnen.
Met 1 kind zijn een hoop dingen wel wat makkelijker denk ik dan met meer, dus daar denk ik ook wel eens over na. Maar nog steeds een mega verandering natuurlijk.
Desalniettemin is het ook in veel gevallen niet een 100% ja of nee gevoel. Maar daar wordt niet zo veel over gepraat en dat maakt het ook lastig. Hoe dan ook, wat je ook kiest, je mist altijd iets. Ga je er ooit wel voor dan weet je nooit hoe je leven er uit had gezien zonder kinderen en andersom. Ik denk wel eens dat ik dit of dat zou willen doen, maar dat wil ik dan niet voor kind (niet omdat het niet kan, maar ik wil dat kind niet aan doen) en dan vind ik het jammer dat dat niet kan.
Dus van dat verdrietige leven van mensen zonder kinderen herken ik niet
woensdag 3 maart 2021 om 15:11
Heel herkenbaar. Ik zag mezelf totaal niet als moeder toen ik 30 was. Dat paste gewoon niet in mijn leven. Daarnaast leek me het doodeng, dat zo'n kind afhankelijk van mij zou zijn en dat ik er verantwoordelijk voor zou zijn. Baby's vond ik helemaal niks, je hebt geen idee wat ze willen en ze hebben geen mening.
Mensen zeiden tegen mij: het komt nog wel. Maar ja, er zijn ook genoeg mensen bij wie het niet komt, die kinderwens. En dat is ook gewoon oké. Het wordt pas vervelend als je achteraf wel kinderen had gewild en je krijgt ze niet of andersom. Of je krijgt spijt als je ze hebt.
Uiteindelijk kreeg ik toch echt een kinderwens. Pas toen ik tegen de 40 liep kreeg ik de eerste. In de tussentijd heb ik vele mooie reizen gemaakt en zeiltochten gemaakt. Ik kom er nu achter dat ik met een kind ook heel veel kan, behalve nu dan in corona tijd. Het kind is veel minder een blok aan mijn been dan ik had verwacht. Het is juist heel gezellig om dat ukkie steeds overal bij te betrekken. En als ik daar geen zin in heb, kan hij altijd wel ergens logeren of thuisblijven met mijn man. Als ik eerder had geweten dat het zo zou meevallen was ik misschien toch eerder aan een kind begonnen....
Mensen zeiden tegen mij: het komt nog wel. Maar ja, er zijn ook genoeg mensen bij wie het niet komt, die kinderwens. En dat is ook gewoon oké. Het wordt pas vervelend als je achteraf wel kinderen had gewild en je krijgt ze niet of andersom. Of je krijgt spijt als je ze hebt.
Uiteindelijk kreeg ik toch echt een kinderwens. Pas toen ik tegen de 40 liep kreeg ik de eerste. In de tussentijd heb ik vele mooie reizen gemaakt en zeiltochten gemaakt. Ik kom er nu achter dat ik met een kind ook heel veel kan, behalve nu dan in corona tijd. Het kind is veel minder een blok aan mijn been dan ik had verwacht. Het is juist heel gezellig om dat ukkie steeds overal bij te betrekken. En als ik daar geen zin in heb, kan hij altijd wel ergens logeren of thuisblijven met mijn man. Als ik eerder had geweten dat het zo zou meevallen was ik misschien toch eerder aan een kind begonnen....
woensdag 3 maart 2021 om 15:16
Dit stemmetje heeft bij mij nooit geklonken, en toch heb ik twee kinderen. Ik vond zwanger zijn stom en heb ook niks met babies.ibbeltje12 schreef: ↑03-03-2021 14:53Heel herkenbaar! Een tijdje terug heb ik op dit forum een topic geopend met de vraag 'Waarom wilde jij wel/geen kinderen?'. Daar kwamen heel veel fijne reacties op van mensen. Het belangrijkste wat ik ervan heb opgestoken dat ik niet hoef te overwegen om aan kinderen te beginnen totdat ik echt een sterke kinderwens heb. Die wens is bij mij nu afwezig, alleen in mijn achterhoofd een stemmetje van 'misschien, ooit'. Maar zolang dat geen stemmetje wordt dat zegt 'ja, nu!' begin ik er niet aan. En misschien gaat het stemmetje nooit 'ja, nu!' zeggen: ook prima. Dit klinkt nogal wiedes als ik het zo opschrijf, maar toch was het voor mij een eye-opener.
Ik wou echter wel heel graag een gezin. Ik heb een goede relatie met mijn broer en zus en met mijn ouders en heb het altijd leuk gevonden om samen aan tafel te zitten, eens een weekendje weg. Soms met zijn allen, soms in deelformaties. We lopen heus niet de deur bij elkaar plat hoor, zeker niet nu we allemaal midveertig zijn, maar vooral die periode tussen mijn tiende en 25e, als ik daaraan terug denk, dat wou ik ook graag.
Mijn oudste wordt volgend jaar 10, dus ik ben bijna zo ver
Zonder gekheid: heb je wel eens verder gekeken dan het nu? Hoe zie je jezelf en je vriend er bij zitten over 10, 20 en 30 jaar? Voor mij was dat uiteindelijk doorslaggevend.
woensdag 3 maart 2021 om 15:18
Omdat het op een of andere manier best alleen wordt op latere leeftijd.
Je eigen ouders vallen weg,
je broers/zussen/vrienden zijn druk met hun eigen gezin.
In je omgeving gaat iedereen kleinkinderen krijgen, waar ze ook allemaal druk mee zijn.
De behoefte aan avontuur en carrière wordt minder. Op een gegeven moment ben je ook wel een beetje uitgereisd en heb je de wereld gezien.
Dan is het heel erg fijn als je je eigen familie om je heen hebt.
jo12345 wijzigde dit bericht op 03-03-2021 15:20
7.88% gewijzigd
woensdag 3 maart 2021 om 15:18
O, van haar is het wel een vooroordeel ? Ze zegt toch dat ze die mensen kent, net zoals jij met jouw thuiszittendemoederende moeders ? Of is dat van jou dan ook een vooroordeel ?Muurbloempje115 schreef: ↑03-03-2021 14:51Wat een vooroordeel zeg. Ik zie juist jonge moeders in mijn omgeving, met veel ambitie maar die toch (ook al zeggen ze van te voren van niet) gaan moederen en die alleen nog maar thuis zitten. Daar moet ik niet aan denken.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 3 maart 2021 om 15:20
Hij wil dus geen kinderen maar stemt er in toe als jij het wel zou willen.AnneSanneAnne schreef: ↑03-03-2021 15:07Hij staat er eigenlijk net zo in als ik, behalve het piekeren dan: Nu niet, misschien ooit wel, maar misschien ook niet.
Hij is sowieso wel beter in dingen loslaten waar hij nu niets mee kan/hoeft, dus hij is er niet zo mee bezig hoe de toekomst er wat dat betreft uitziet. Ik heb ook niet het idee dat zijn leeftijd noopt tot meer haast, of kijk ik dan ergens overheen?
Normaal zeg ik bij twijfel niet oversteken maar ik denk dat je een hoop misloopt. En ja, je komt op een leeftijd dat het de komende jaren steeds moeilijker wordt:
woensdag 3 maart 2021 om 15:21
Misschien bedoelt ze wel in een verpleeghuis. Dan kan ik me best voorstellen dat je heel eenzaam bent als je geen bezoek krijgt. ( je vrienden zijn dan ook bejaard, als ze al niet dood zijn, kinderen van vrienden / nichten en neven hebben hun eigen ouders om achterna te lopen )
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 3 maart 2021 om 15:22
Je moet alleen aan kinderen beginnen als je dat zelf echt wil en niet omdat de maatschappij het van je verwacht. Je hebt inderdaad nog tijd om erover na te denken. Geniet nu van het leven. Ik zeg altijd je leeft nu en later dat komt nog wel.
Vrienden komen en gaan. Je vind vast wel nieuwe vriendin waarmee avontuurlijke dingen kunt doen. Hetzelfde geld voor jonge moeders, die zoeken andere vrouwen op in dezelfde richting.
Vrienden komen en gaan. Je vind vast wel nieuwe vriendin waarmee avontuurlijke dingen kunt doen. Hetzelfde geld voor jonge moeders, die zoeken andere vrouwen op in dezelfde richting.
woensdag 3 maart 2021 om 15:23
Tsjah maar dat is toch niet een reden om dan maar verplicht aan kinderen te beginnen? Er zijn ook genoeg ouderen met een heel arsenaal aan kinderen en kleinkinderen die ook nooit bezoek krijgen.blijfgewoonbianca schreef: ↑03-03-2021 15:21Misschien bedoelt ze wel in een verpleeghuis. Dan kan ik me best voorstellen dat je heel eenzaam bent als je geen bezoek krijgt. ( je vrienden zijn dan ook bejaard, als ze al niet dood zijn, kinderen van vrienden / nichten en neven hebben hun eigen ouders om achterna te lopen )
woensdag 3 maart 2021 om 15:24
Zo makkelijk gaat dat meestal ook weer niet.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 3 maart 2021 om 15:25
Dit inderdaad. Toen mijn oma in de gesloten afdeling zat omdat ze dement was kreeg ze maandelijks bezoek van ons. Maar er waren ook genoeg ouderen tussen die nooit bezoek kregen maar wel een berg kinderen en kleinkinderen hadden. Het zegt helemaal niks.MissPiglet schreef: ↑03-03-2021 15:23Tsjah maar dat is toch niet een reden om dan maar verplicht aan kinderen te beginnen? Er zijn ook genoeg ouderen met een heel arsenaal aan kinderen en kleinkinderen die ook nooit bezoek krijgen.
exodusredux wijzigde dit bericht op 03-03-2021 15:30
0.29% gewijzigd
woensdag 3 maart 2021 om 15:26
Waren ze misschien niet zulke (groot)ouders.MissPiglet schreef: ↑03-03-2021 15:23Tsjah maar dat is toch niet een reden om dan maar verplicht aan kinderen te beginnen?
Verplicht ? Door wie ?
Het is handig om mee te nemen als je de afweging maakt, lijkt mij.
Er zijn ook genoeg ouderen met een heel arsenaal aan kinderen en kleinkinderen die ook nooit bezoek krijgen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 3 maart 2021 om 15:31
Maar stel dat TO het wel leuk lijkt om volwassen kinderen te hebben. Dan is het toch raar om 20 jaar te gaan zorgen (wat ze wellicht niet wil) zodat ze over 20 jaar iets heeft wat haar wel leuk lijkt (wat ook tegen kan vallen natuurlijk).Maduixa schreef: ↑03-03-2021 15:16Dit stemmetje heeft bij mij nooit geklonken, en toch heb ik twee kinderen. Ik vond zwanger zijn stom en heb ook niks met babies.
Ik wou echter wel heel graag een gezin. Ik heb een goede relatie met mijn broer en zus en met mijn ouders en heb het altijd leuk gevonden om samen aan tafel te zitten, eens een weekendje weg. Soms met zijn allen, soms in deelformaties. We lopen heus niet de deur bij elkaar plat hoor, zeker niet nu we allemaal midveertig zijn, maar vooral die periode tussen mijn tiende en 25e, als ik daaraan terug denk, dat wou ik ook graag.
Mijn oudste wordt volgend jaar 10, dus ik ben bijna zo ver
Zonder gekheid: heb je wel eens verder gekeken dan het nu? Hoe zie je jezelf en je vriend er bij zitten over 10, 20 en 30 jaar? Voor mij was dat uiteindelijk doorslaggevend.
En kinderen krijgen zodat je later niet alleen bent is natuurlijk de grootste fout die je kunt maken. Zoek dan een aantal gelijk gestemden en ga gezellig samen ergens op je oude dag wonen.
woensdag 3 maart 2021 om 15:31
Ik vind de afweging 'gevoel' vooral het belangrijkste als het gaat om een kinderwens.
Bovendien zou ik persoonlijk liever kiezen voor 'voltooid leven' voordat ik volledig afhankelijk van de zorg van anderen in een verpleeghuis terechtkom.
woensdag 3 maart 2021 om 15:31
Ik ben het niet eens met je oordeel dat mensen zonder kinderen 'treurig' zouden zijn. Maar het is wel een plaatje dat mij ook tegenstaat. Ik denk dat het leven erg 'leeg' zal gaan voelen op latere leeftijd als er geen kinderen of kleinkinderen zijn, en ook geen ouders meer. Juist nu in deze lockdown merk ik hoe belangrijk familie is. Belangrijker eigenlijk nog dan vrienden.jo12345 schreef: ↑03-03-2021 15:18Omdat het op een of andere manier best alleen wordt op latere leeftijd.
Je eigen ouders vallen weg,
je broers/zussen/vrienden zijn druk met hun eigen gezin.
In je omgeving gaat iedereen kleinkinderen krijgen, waar ze ook allemaal druk mee zijn.
De behoefte aan avontuur en carrière wordt minder. Op een gegeven moment ben je ook wel een beetje uitgereisd en heb je de wereld gezien.
Dan is het heel erg fijn als je je eigen familie om je heen hebt.
woensdag 3 maart 2021 om 15:33
Ik ad ook totaal geen behoefte om moeder te worden....Mijn man zo zeiden de artsen was onvruchtbaar.... Nu heb ik 5 pubers/ volwassene en ook al is kinderen krijgen niet zaligmakend, ik ben blij dat ze er zijn....ook omdat het nog lleuke mensen zijn geworden...
Maar ik ken ook paren waarvan het huwelijk gestrand is. , omdat hij er op latere leeftijd achter kwam toch kinderen te willen...
Maar ik ken ook paren waarvan het huwelijk gestrand is. , omdat hij er op latere leeftijd achter kwam toch kinderen te willen...
woensdag 3 maart 2021 om 15:34
Ik snap de uitspraak wel, al zou ik hem nooit zo stellig poneren. Ik heb een prima carrière, werk momenteel veel in het buitenland terwijl man bij de kinderen blijft, heb een druk sociaal leven en ben maatschappelijk betrokken door vrijwilligerswerk. Toch voelt dat allemaal op een bepaalde manier meer vrijblijvend, 'tijdelijk' dan kinderen, dus ik vraag me af hoe een leven zonder kinderen eruitziet en of dat op een gegeven moment niet heel erg voelt alsof alles om jezelf draait. Ik weet dat dat niet voor iedereen zo is, maar ik kan me daar weinig bij voorstellen, zeker niet als ik nog ouder wordt.
woensdag 3 maart 2021 om 15:39
Tja, daar ga je al. Wie gaat je daarbij helpen als je geen partner meer hebt, en geen kinderen?MissPiglet schreef: ↑03-03-2021 15:31Ik vind de afweging 'gevoel' vooral het belangrijkste als het gaat om een kinderwens.
Bovendien zou ik persoonlijk liever kiezen voor 'voltooid leven' voordat ik volledig afhankelijk van de zorg van anderen in een verpleeghuis terechtkom.
woensdag 3 maart 2021 om 15:39
Ik denk dat je dat dan heel rap moet laten vastleggen, want je zult maar een hersenbloeding krijgen en niet meer kunnen praten oid.MissPiglet schreef: ↑03-03-2021 15:31Ik vind de afweging 'gevoel' vooral het belangrijkste als het gaat om een kinderwens.
Bovendien zou ik persoonlijk liever kiezen voor 'voltooid leven' voordat ik volledig afhankelijk van de zorg van anderen in een verpleeghuis terechtkom.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 3 maart 2021 om 15:41
woensdag 3 maart 2021 om 15:45
Ik herken het helemaal. Het lastige is dat je pas weet hoe het is als ze er eenmaal zijn Het voordeel is dat je al snel vergeet hoe het was voordat ze er waren.
Ik heb er jaren over gepikeerd, maar nu ik er een heb is het totaal anders dan ik had kunnen bedenken.
Persoonlijk vind ik het veel leuker dan gedacht. Gek genoeg heeft mijn carrière en zelfvertrouwen een enorme boost gekregen. Dus het kan ook positief uitvallen.
Het voordeel is dat je al snel vergeet hoe het was voordat ze er waren. Ik heb er jaren over gepikeerd, maar nu ik er een heb is het totaal anders dan ik had kunnen bedenken.
Persoonlijk vind ik het veel leuker dan gedacht. Gek genoeg heeft mijn carrière en zelfvertrouwen een enorme boost gekregen. Dus het kan ook positief uitvallen.
