Kinderen
alle pijlers
Twijfel over kinderwens
woensdag 3 maart 2021 om 13:29
Ik ben 30, mijn vriend is 37. We hebben allebei op dit moment geen actieve kinderwens, en verzuchten regelmatig als we op een plek met veel schreeuwende kinderen zijn tegen elkaar ‘zo blij dat wij ze niet hebben!’.
Maar er kriebelt wat. Ik weet niet eens wat precies, maar om me heen zijn er veel zwangeren en babies, en het laat me niet koud. Ik heb het gevoel dat ik misschien ook wel een baby zou willen, zwanger zou willen zijn.. maar anderzijds heb ik dat gevoel totaal niet bij een basisschoolkind hebben. Sowieso, als ik meer nadenk dan voel, wil ik helemaal geen kind: ik woon in de bergen en ben elk weekend daar te vinden, ruige kampeertrips, skiën, intensieve wandelingen, dat soort dingen. Dingen die je niet met kinderen doet.
En zo word ik heen en weer geslingerd. Ik weet dat ik nog tijd zat heb en dat ik nu niet hoef te kiezen. Het gaat me ook niet eens echt zo om het concrete, over nu actie ondernemen, maar meer over het piekeren. Dat ik over zoiets onwijs belangrijks en levensbepalends als kinderen krijgen niet weet wat ik wil.
Zijn er hier nog andere twijfelaars? Of misschien mensen die eerder twijfelden maar nu de knoop door hebben gehakt, naar welke kant dan ook?
Maar er kriebelt wat. Ik weet niet eens wat precies, maar om me heen zijn er veel zwangeren en babies, en het laat me niet koud. Ik heb het gevoel dat ik misschien ook wel een baby zou willen, zwanger zou willen zijn.. maar anderzijds heb ik dat gevoel totaal niet bij een basisschoolkind hebben. Sowieso, als ik meer nadenk dan voel, wil ik helemaal geen kind: ik woon in de bergen en ben elk weekend daar te vinden, ruige kampeertrips, skiën, intensieve wandelingen, dat soort dingen. Dingen die je niet met kinderen doet.
En zo word ik heen en weer geslingerd. Ik weet dat ik nog tijd zat heb en dat ik nu niet hoef te kiezen. Het gaat me ook niet eens echt zo om het concrete, over nu actie ondernemen, maar meer over het piekeren. Dat ik over zoiets onwijs belangrijks en levensbepalends als kinderen krijgen niet weet wat ik wil.
Zijn er hier nog andere twijfelaars? Of misschien mensen die eerder twijfelden maar nu de knoop door hebben gehakt, naar welke kant dan ook?
woensdag 3 maart 2021 om 15:47
Wanneer je al een kinderwens hebt kan ik me voorstellen dat argumenten als "als je later oud bent dan..." eraan bijdragen dat je misschien nog liever aan kinderen wil beginnen.
Maar dat lijken me an sich geen argument om dan maar aan kinderen te beginnen (als in; later als je oud bent dan....).
Maar dat lijken me an sich geen argument om dan maar aan kinderen te beginnen (als in; later als je oud bent dan....).
timetraveler wijzigde dit bericht op 03-03-2021 15:48
1.68% gewijzigd
woensdag 3 maart 2021 om 15:48
Als je bijv zelf 92 bent ? Dan zijn er niet veel meer over, hoor.MissPiglet schreef: ↑03-03-2021 15:41Dan spring ik wel voor de trein. En bovendien ga ik er vanuit dat ik altijd nog wel mensen/vertrouwelingen om me heen ga hebben.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 3 maart 2021 om 15:49
Ik heb vrij veel kinderloze ooms en tantes tussen de 60 en 75 die niet zielig of eenzaam zijn. Ook mijn zus en mijn broertje hebben geen kinderen en zijn verre van zielig.
Misschien komt dat allemaal nog hoor, maar ik verwacht dat niet.
TO, mijn ervaring is dat veel mensen een tijdje piekeren en twijfelen en die periode kennelijk nodig hebben om uiteindelijk de keuze te maken die bij ze past. Geen piekerpaniek, een piekerperiode is best wel normaal.
Misschien komt dat allemaal nog hoor, maar ik verwacht dat niet.
TO, mijn ervaring is dat veel mensen een tijdje piekeren en twijfelen en die periode kennelijk nodig hebben om uiteindelijk de keuze te maken die bij ze past. Geen piekerpaniek, een piekerperiode is best wel normaal.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
woensdag 3 maart 2021 om 15:50
Da’s toch net zo’n legitiem argument als dat je baby’s zo schattig vindt ?Timetraveler schreef: ↑03-03-2021 15:47Wanneer je al een kinderwens hebt kan ik me voorstellen dat argumenten als "als je later oud bent dan..." eraan bijdragen dat je misschien nog liever aan kinderen wil beginnen.
Maar dat lijken me an sich geen argument om dan maar aan kinderen te beginnen (als in; later als je oud bent dan....).
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 3 maart 2021 om 15:50
Herkenbaar, ik ken een paar stellen van mijn ouders' leeftijd (70+) die er oprecht spijt van hebben dat ze nooit kinderen gekregen hebben. Nu zullen er ongetwijfeld ook veel mensen zijn van die leeftijd die juist blij zijn dat ze geen kinderen gekregen hebben.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
woensdag 3 maart 2021 om 15:50
Dat vind ik wel een goeie. Ik ken ook mensen die geen kinderen willen omdat ze nu liever gaan stappen en andere dingen willen doen. Helemaal prima natuurlijk. Maar je blijft niet jong. Als je ouder bent, zou je het dan wel leuk vinden om kinderen te hebben?
woensdag 3 maart 2021 om 15:51
Heel herkenbaar en ben sinds jaar nu moeder van heel lief kindje. Maar heb ook heel lang getwijfeld. Wat mij hielp was dat ik ergens las dat het niet nodig is om 'rammelende eierstokken' te hebben om te kiezen voor ouderschap. Ik dacht altijd dat je het wel echt 100% moest willen, anders moest je er niet aan beginnen. Maar ik heb nooit 100% duidelijkheid gehad of ik dit wilde. En besef me dat bij beide opties ik altijd zou blijven twijfelen. Een leven zonder kinderen zou ik altijd denken hoe het zou zijn als ik wel kind zou hebben. En nu ik wel een kindje heb grijpt soms de verantwoordelijkheid me aan en denk ik hoe het zou zijn als ik geen kindje had. Eerst vond ik deze gedachten heel vervelend maar heb me beseft dat dit niet betekent dat ik haar niet wil. Ik weet gewoon van mezelf dat ik altijd zal twijfelen. En dat is prima.
woensdag 3 maart 2021 om 15:52
woensdag 3 maart 2021 om 15:53
Dit vind ik ook mooi gezegd: geen piekerpaniek. Sowieso zul je bij elke keuze ook stil moeten staan bij de keuze die je niet maakt en je wellicht wat verdrietig voelen over wat je in gedachte misloopt (dat schattige gezinsleven of juist vrij en ongebonden de wereld over zwerven).feow schreef: ↑03-03-2021 15:49Ik heb vrij veel kinderloze ooms en tantes tussen de 60 en 75 die niet zielig of eenzaam zijn. Ook mijn zus en mijn broertje hebben geen kinderen en zijn verre van zielig.
Misschien komt dat allemaal nog hoor, maar ik verwacht dat niet.
TO, mijn ervaring is dat veel mensen een tijdje piekeren en twijfelen en die periode kennelijk nodig hebben om uiteindelijk de keuze te maken die bij ze past. Geen piekerpaniek, een piekerperiode is best wel normaal.
woensdag 3 maart 2021 om 15:54
Natuurlijk hoef je niet alles/elke fase per sé leuk te vinden; maar ik kan me niet voorstellen dat je aan kinderen begint (en dus de bijbehorende babytijd/peuter/kleutertijd/basisschool/puberteit, zwemles, kinderfeestjes, etc. etc.) alleen omdat je op latere leeftijd bang bent dat je alleen kan komen te staan (wat trouwens ook een mogelijkheid is wanneer je wel kinderen hebt; ook dat biedt geen garantie). Het lijkt me toch dat mensen in ieder geval wel iets leuk of enigszins de moeite waard lijkt aan die 18-25 jaar waarin je een kind onder je hoede hebt.blijfgewoonbianca schreef: ↑03-03-2021 15:50Da’s toch net zo’n legitiem argument als dat je baby’s zo schattig vindt ?
Plus: ik denk dat beide keuzes minder of meerdere momenten van geluk of eenzaamheid met zich mee zullen/kunnen brengen.
woensdag 3 maart 2021 om 15:55
Dank voor jouw bijdrage. Fijn om te lezen dat er meer zijn die met enige twijfel toch tot een keuze komen.Brelle87 schreef: ↑03-03-2021 15:51Heel herkenbaar en ben sinds jaar nu moeder van heel lief kindje. Maar heb ook heel lang getwijfeld. Wat mij hielp was dat ik ergens las dat het niet nodig is om 'rammelende eierstokken' te hebben om te kiezen voor ouderschap. Ik dacht altijd dat je het wel echt 100% moest willen, anders moest je er niet aan beginnen. Maar ik heb nooit 100% duidelijkheid gehad of ik dit wilde. En besef me dat bij beide opties ik altijd zou blijven twijfelen. Een leven zonder kinderen zou ik altijd denken hoe het zou zijn als ik wel kind zou hebben. En nu ik wel een kindje heb grijpt soms de verantwoordelijkheid me aan en denk ik hoe het zou zijn als ik geen kindje had. Eerst vond ik deze gedachten heel vervelend maar heb me beseft dat dit niet betekent dat ik haar niet wil. Ik weet gewoon van mezelf dat ik altijd zal twijfelen. En dat is prima.
woensdag 3 maart 2021 om 15:56
En hoeveel mensen doen dat nou daadwerkelijk ? Het is of hun beroep, of ze hebben hooguit 5 a 6 weken zomervakantie. Weinig volwassenen die na hun 35ste nog hapsnap baantjes hebben en met een backpack elke zes weken verkassen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 3 maart 2021 om 15:56
Ik had een grootouder in een verzorgingstehuis ivm dementie. Hij kreeg ongeveer 2 keer per week bezoek, zijn kinderen wisselde af en ik ging elke week. Er was maar één man in de groep die 'meer' bezoek kreeg, want zijn vrouw was er elke dag. Met haar heb ik het er wel eens over gehad (haar man zat er al een tijd) dat mijn opa zoveel bezoek kreeg, en dat hij een van de weinige was.blijfgewoonbianca schreef: ↑03-03-2021 15:21Misschien bedoelt ze wel in een verpleeghuis. Dan kan ik me best voorstellen dat je heel eenzaam bent als je geen bezoek krijgt. ( je vrienden zijn dan ook bejaard, als ze al niet dood zijn, kinderen van vrienden / nichten en neven hebben hun eigen ouders om achterna te lopen )
Veel mensen vinden het lastig om bij mensen op bezoek te gaan die niet meer weten wie jij bent of nog verder afgetakeld zijn. Daarom gingen mij siblings bijvoorbeeld niet. Die werden niet meer herkend. En sommigen hadden veel uitgebreidere families dan dat wij waren.
Als je aftakelt, mentaal of fysiek, is het altijd maar afwachten of andere mensen nog naar je om zullen kijken. Wat vaak wel help, is zorgen voor een groot sociaal netwerk en actief blijven. Maar ja als je achteruit gaat blijft dat lastig.
AnneSanneAnne schreef: ↑03-03-2021 14:45Goed punt dat je aanhaalt. Ik merk dat het absoluut als de standaard gezien wordt dat je een koophuis neemt en kinderen krijgt. Maar ik ben redelijk eigengereid, en ik denk niet dat het een drijfveer voor mij is om aan dat plaatje te voldoen.
Wel merkte ik laatst, toen weer een vriendin aankondigde zwanger te zijn, dat ik ervan baal dat ik vrienden 'verlies' door dat verschil in kinderwens. Dat we dus niet meer zomaar samen naar festivals gaan of karaoke zingen in de kroeg tot laat. Maar mijn oplossing daarvoor is eerder nieuwe vrienden maken, dan meedoen aan het plaatje denk ik.
Dat is wel het verstandigste.
Maar TO, het lijkt of je het idee hebt met jouw kinderwens bezig te moeten zijn omdat er op dat gebied veel gebeurd in jouw omgeving. Dat is niet verkeerd, want soms is het best verstandig om even te kijken wat je zou willen. Maar piekeren gaat je niet helpen.
Wat ik lees in dit topic is dat sommigen kiezen voor een kind, omdat ze graag een kind willen, dat sommigen kiezen voor een gezin en een kind daar nu eenmaal bij hoort en sommigen gewoon wachten tot ze het idee hebben, ja ik wil het.
Sommige dingen doe ik, omdat ik het leuk vind om zelf te ervaren of het iets voor mij is. Maar het is wel verstandig om geen beslissingen (zoals een kind) te nemen puur omdat je bang bent iets te gaan missen. Want als je het ene gaat doen, om iets maar niet te missen, zul je iets anders altijd niet kunnen doen. Je kunt gewoon niet alles doen.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 3 maart 2021 om 15:59
Is maar net hoe je er zelf naar kijkt. Stel dat er kinderen komen, vindt jij/hij het dan vervelend dat hij wat ouder is? Hij is 37 en heeft het over 'ooit' misschien kinderen. Stel dat dat over 5 jaar is, dan is ie 42. Dan is ie 50 als zn kind 8 jaar is. Kan natuurlijk best, maar ik persoonlijk vind het best oud. Mijn jongste is 8 en mn man is bijna 40.AnneSanneAnne schreef: ↑03-03-2021 15:07
Ik heb ook niet het idee dat zijn leeftijd noopt tot meer haast, of kijk ik dan ergens overheen?
Maar goed, wat ik zeg, het kan uiteraard prima. Maar is misschien wel iets om bij stil te staan.
Kan me zelf alleen niet zo goed voorstellen dat je als je 37 bent nog totaal niet weet wat je wil. Man en ik zijn ook rond de 37 en als ik om me heen kijk, vrienden etc, dan is eigenlijk iedereen wel (al lange tijd) gesetteld, veel met kinderen, anderen niet en willen ze ook niet.
woensdag 3 maart 2021 om 16:00
woensdag 3 maart 2021 om 16:00
De meesten zijn alleen. En dan ook nog in huisjes in de rimboe... Ik heb wel een oude ooms/tantes/exstiefvaders-rondje gedaan tijdens lockdowns. Maar rare en niet representatieve genen hoor.blijfgewoonbianca schreef: ↑03-03-2021 15:52Maar die hebben ook nog geen mantelzorg nodig, denk ik ? Zijn vast ook nog heel mobiel.
Zijn het stelletjes ?
De enige krakkemik is mijn moeder.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
woensdag 3 maart 2021 om 16:02
Er zijn weinig mensen die kinderen willen puur omdat ze pubers zo leuk vinden. Of omdat ze basisschoolkinderen met beugels en nog niet recht gezette flaporen adorabel vinden.Timetraveler schreef: ↑03-03-2021 15:54Natuurlijk hoef je niet alles/elke fase per sé leuk te vinden; maar ik kan me niet voorstellen dat je aan kinderen begint (en dus de bijbehorende babytijd/peuter/kleutertijd/basisschool/puberteit, zwemles, kinderfeestjes, etc. etc.) alleen omdat je op latere leeftijd bang bent dat je alleen kan komen te staan (wat trouwens ook een mogelijkheid is wanneer je wel kinderen hebt; ook dat biedt geen garantie). Het lijkt me toch dat mensen in ieder geval wel iets leuk of enigszins de moeite waard lijkt aan die 18-25 jaar waarin je een kind onder je hoede hebt.
Plus: ik denk dat beide keuzes minder of meerdere momenten van geluk of eenzaamheid met zich mee zullen/kunnen brengen.
Ze starten vaak met “ o, wat smelt ik bij baby’s “ of met het plaatje van “ later met zijn allen aan de eettafel “ . Of omdat ze hun eigen gezin willen hebben. En dan kun je zo ver vooruit kijken als je wilt.
blijfgewoonbianca wijzigde dit bericht op 03-03-2021 16:12
0.57% gewijzigd
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 3 maart 2021 om 16:06
In mijn familie bleef er vroeger in elk gezin 1 dochter thuis om voor haar ouders te zorgen. Als ze pech / mazzel had was je op je 70ste “ vrij “ . Had je wel aan alle kanten de boot gemist.
Afhankelijk van hoe een leuke tante je was geweest had je dan nog aanloop / hulp van neven en nichten en kon je als extra oma fungeren.
Daar zitten / zaten toch echt wel wat trieste mejuffrouwen tussen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 3 maart 2021 om 16:08
Ook dit hielp mij. Want baby kon ik nog wel overzien, maar ieder weekend ergens heen moeten voor sporten had ik geen zin in. Nu is m'n dochter ruim een jaar. Vantevoren wist ik bij kinderen van deze leeftijd echt niet hoe je daarbij speelde/interactie creëerde. Nu geniet ik van urenlang kiekeboe doen.blijfgewoonbianca schreef: ↑03-03-2021 16:02Er zijn weinig mensen die kinderen willen puur omdat ze pubers zo leuk vinden. Of omdat ze basisschoolkinderen met beugels en nog niet recht gezette flaporen adorabel vinden.
Ze starten vaak met “ o, wat smelt ik bij baby’s “ of met het plaatje van “ later met zijn allen aan de eettafel “ . Of omdat ze hun gezin hebben. En dan kun je zo ver vooruit kijken als je wilt.
Oftewel je hoeft nu nog niet alles leuk te vinden (sommige dingen zullen ook nooit leuk zijn, zoals kots opruimen) maar dat mag. Je hoeft niet alles leuk te vinden aan kinderen om toch een kind te mogen krijgen.
woensdag 3 maart 2021 om 16:12
Volgens mij is elke reden om wel of geen kinderen te willen prima.
Later niet alleen willen zijn en zelfs ‘ heel veel nageslacht, vele kleinkinderen en achterkleinkinderen’ zijn ook prima redenen. Net zo goed of slecht als ‘aaaaah baby, wil ik óók!’ of ‘reizen, heel veel lezen, heel veel bouwvakken, geen levenslang zorgen’
Later niet alleen willen zijn en zelfs ‘ heel veel nageslacht, vele kleinkinderen en achterkleinkinderen’ zijn ook prima redenen. Net zo goed of slecht als ‘aaaaah baby, wil ik óók!’ of ‘reizen, heel veel lezen, heel veel bouwvakken, geen levenslang zorgen’
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
woensdag 3 maart 2021 om 16:14
Je moet uiteraard niet voor kinderen gaan omdat je dan later niet alleen bent. Maar nu ik kinderen heb zie ik het wel voor me dat ik mn kinderen later als ik oud ben ook nog zie. Dat is tenminste wel wat ik om mee heen zie. Mn moeder is weduwe en als ik zie hoe belangrijk haar kinderen en kleinkinderen zijn. Ze heeft ook genoeg vriendinnen en kennissen, maar wij zijn toch ook wel erg vaak bij haar. Kan me niet goed voorstellen dat ze dat niet zou hebben. Er zijn bepaalde dingen die je gewoon eerder deelt/samen doet met je gezin dan met vriendinnen. Mn schoonouders ook hoor, hebben ook veel contact met kinderen en kleinkinderen.
Als ik naar beide oma's kijk, die allebei overleden zijn, die kregen vooral bezoek van hun kinderen en kleinkinderen. En misschien eens van een zus ofzo. Op den duur vielen daar ook mensen weg, want van dezelfde leeftijd natuurlijk.
Tuurlijk, als je geen kinderen hebt heb je wellicht meer vrienden en kennissen om je heen, maar lijkt mij toch wel erg leuk dat wanneer man en ik ouder zijn, we nog steeds goed contact hebben met de kinderen.
Het zou natuurlijk raar zijn om voor kinderen te gaan terwijl je ze niet wil, alleen maar omdat je dan later als je oud bent kinderen om je heen hebt. Dat moet geen reden zijn. Maar het is ook niet iets wat totaal niet meetelt bij mij. Kinderen heb je voor altijd dus hopelijk ook wanneer man en ik op leeftijd raken.
Als ik naar beide oma's kijk, die allebei overleden zijn, die kregen vooral bezoek van hun kinderen en kleinkinderen. En misschien eens van een zus ofzo. Op den duur vielen daar ook mensen weg, want van dezelfde leeftijd natuurlijk.
Tuurlijk, als je geen kinderen hebt heb je wellicht meer vrienden en kennissen om je heen, maar lijkt mij toch wel erg leuk dat wanneer man en ik ouder zijn, we nog steeds goed contact hebben met de kinderen.
Het zou natuurlijk raar zijn om voor kinderen te gaan terwijl je ze niet wil, alleen maar omdat je dan later als je oud bent kinderen om je heen hebt. Dat moet geen reden zijn. Maar het is ook niet iets wat totaal niet meetelt bij mij. Kinderen heb je voor altijd dus hopelijk ook wanneer man en ik op leeftijd raken.
tulpje21 wijzigde dit bericht op 03-03-2021 16:18
9.70% gewijzigd
woensdag 3 maart 2021 om 16:15
Ik wíst wel dat jij vurig bloed hebt!blijfgewoonbianca schreef: ↑03-03-2021 16:06
In mijn familie bleef er vroeger in elk gezin 1 dochter thuis om voor haar ouders te zorgen. Als ze pech / mazzel had was je op je 70ste “ vrij “ . Had je wel aan alle kanten de boot gemist.
Afhankelijk van hoe een leuke tante je was geweest had je dan nog aanloop / hulp van neven en nichten en kon je als extra oma fungeren.
Daar zitten / zaten toch echt wel wat trieste mejuffrouwen tussen.
https://www.bol.com/nl/f/rode-rozen-en- ... /30007100/
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
woensdag 3 maart 2021 om 16:19
Kinderloze mensen sneu noemen vind ik een beetje raar...Babette2017 schreef: ↑03-03-2021 14:57Hier kan ik me dus wel iets bij voorstellen. Ik heb dan niets met kleine kinderen, maar het lijkt me erg gezellig als je later volwassen kinderen hebt. Ik ken twee mensen (55-60) waarvan de partner is overleden aan kanker en die mensen hebben zoveel steun aan hun kinderen en kleinkinderen.
Dat die mensen die hun partner verloren zijn steun hebben aan hun kinderen is fijn en mooi maar dat is een meevaller en niet altijd de realiteit dat als je kinderen eenmaal groot en uitgevlogen zijn er zo in staan. Vrijgevochten ouders die geen hele nauwe familiebanden hebben zouden zomaar eens ook kinderen kunnen krijgen die wel van hun ouders houden maar niet in de buurt blijven wonen. Ik ben er zelf zo een
en zou verdrietig zijn als 1 van mijn ouders overlijdt maar niet dichter in de buurt gaan wonen of gaan mantelzorgen voor de ander.Meer on topic is je kinderwens iets waar je zelf uit zult moeten komen of je dit echt wilt en het niet je omgeving is die je als ouder ziet of dat je toch liever bij wijze van spreken elk weekend doet waar je zin in hebt. De kreet bij twijfel niet doen zou ik niet helemaal volgen want de meeste mensen zullen toch ook iets van koudwatervrees hebben. Persoonlijk ben ik erg blij toch moeder geworden te zijn maar toen mijn kind klein was waren wij ook in de Alpen te vinden met kind in een rugzak. Je kunt van tevoren gewoon niet goed inschatten wat voor type moeder je zelf zult zijn en hoe je kind op situaties reageertz
woensdag 3 maart 2021 om 16:20
helemaal met je eens!Pluma schreef: ↑03-03-2021 15:31Maar stel dat TO het wel leuk lijkt om volwassen kinderen te hebben. Dan is het toch raar om 20 jaar te gaan zorgen (wat ze wellicht niet wil) zodat ze over 20 jaar iets heeft wat haar wel leuk lijkt (wat ook tegen kan vallen natuurlijk).
En kinderen krijgen zodat je later niet alleen bent is natuurlijk de grootste fout die je kunt maken. Zoek dan een aantal gelijk gestemden en ga gezellig samen ergens op je oude dag wonen.
