Kinderen
alle pijlers
Twijfels over hoogbegaafdheid bespreekbaar maken
donderdag 10 februari 2022 om 16:45
Goedemiddag,
Van de week heeft ons kind (groep 2) het rapport meegekregen, binnenkort zijn de 10 minuten gesprekken. N.a.v. de afgelopen gesprekken op school zit ik met een dilemma of ik het volgende wel of niet opnieuw moet bespreken:
Kind heeft groep 1 op een andere school gedaan. We zijn destijds door school benadert vanwege vermoedens van hoofdbegaafdheid. We hebben enkele vragenlijsten ingevuld, school heeft dat ook gedaan. Conclusie was dat, hoewel er officieel op deze leeftijd nog niet gesproken zou mogen worden van hoogbegaafdheid (en school ook geen testen kan doen), zij er vrij zeker van waren dat kind deze voorsprong zou behouden.
In de ontwikkeling is kind altijd heel vlot geweest, motorisch en wbt spraak. Interesseert zich voor veel onderwerpen (geschiedenis, heelal, vulkanen, Freek Vonk), heeft een super goed geheugen en veel fantasie, is verbaal heel sterk. Kan goed oorzaak-gevolg verbanden zien. Is niet perse heel vlot met schrijven en inzicht in getallen.
Vanwege een verhuizing is het groep 2 op een andere school gestart. Daar hebben we de bevindingen van de vorige school doorgegeven. School 1 had aangegeven dat school 2 contact mocht opnemen om kind te bespreken, dat is naar ons weten niet gedaan. Op school 2 komt het kind goed mee, wat betreft getallen loopt het wat achter, taalkundig voor en verder gewoon een 'goed gemiddeld kind'. Zien dat het verbaal heel kundig is en dat het brede kennis heeft, en thats it.
En dat verschil zit me dwars. Zeker omdat school 1 zo overtuigd was van hoogbegaafdheid. Destijds kon kind zich optrekken aan en meedoen met groep 2. Nu zit het in groep 2 en kan dat niet meer. Waar het vorig jaar het liefst werkjes maakte, speelt het nu liever op het plein.
Het belangrijkste is dat kind fijn naar school gaat, vriendjes heeft en mee kan komen. En zo is de situatie. Aan de andere kant blijkt uit onderzoek dat hoogbegaafde kinderen zich heel snel kunnen aanpassen aan de verwachtingen van de omgeving en ben ik bang dat het later vast gaat lopen.
Ik zit dus in tweestrijd of ik het opnieuw bespreekbaar moet maken.
Ik wil niet 'zo'n moeder' zijn die denkt dat kind bijzonder is, maar wil wel dat mijn kind het potentieel kan ontwikkelen.
Daarnaast kwam kind van de week uit school met het verhaal dat kinderen uit de klas hadden gevraagd hoe het kwam dat kind toch zoveel dingen wist. Dat maakt dat ik wat alerter ben, want gedraagt kind zich niet volgens standaard kleuter normen? Of het was gewoon een opmerking?
Wat zouden jullie doen? Opnieuw bespreken met leerkrachten? Of aankijken hoe zich ontwikkelt, zolang kind met plezier gaat?
Van de week heeft ons kind (groep 2) het rapport meegekregen, binnenkort zijn de 10 minuten gesprekken. N.a.v. de afgelopen gesprekken op school zit ik met een dilemma of ik het volgende wel of niet opnieuw moet bespreken:
Kind heeft groep 1 op een andere school gedaan. We zijn destijds door school benadert vanwege vermoedens van hoofdbegaafdheid. We hebben enkele vragenlijsten ingevuld, school heeft dat ook gedaan. Conclusie was dat, hoewel er officieel op deze leeftijd nog niet gesproken zou mogen worden van hoogbegaafdheid (en school ook geen testen kan doen), zij er vrij zeker van waren dat kind deze voorsprong zou behouden.
In de ontwikkeling is kind altijd heel vlot geweest, motorisch en wbt spraak. Interesseert zich voor veel onderwerpen (geschiedenis, heelal, vulkanen, Freek Vonk), heeft een super goed geheugen en veel fantasie, is verbaal heel sterk. Kan goed oorzaak-gevolg verbanden zien. Is niet perse heel vlot met schrijven en inzicht in getallen.
Vanwege een verhuizing is het groep 2 op een andere school gestart. Daar hebben we de bevindingen van de vorige school doorgegeven. School 1 had aangegeven dat school 2 contact mocht opnemen om kind te bespreken, dat is naar ons weten niet gedaan. Op school 2 komt het kind goed mee, wat betreft getallen loopt het wat achter, taalkundig voor en verder gewoon een 'goed gemiddeld kind'. Zien dat het verbaal heel kundig is en dat het brede kennis heeft, en thats it.
En dat verschil zit me dwars. Zeker omdat school 1 zo overtuigd was van hoogbegaafdheid. Destijds kon kind zich optrekken aan en meedoen met groep 2. Nu zit het in groep 2 en kan dat niet meer. Waar het vorig jaar het liefst werkjes maakte, speelt het nu liever op het plein.
Het belangrijkste is dat kind fijn naar school gaat, vriendjes heeft en mee kan komen. En zo is de situatie. Aan de andere kant blijkt uit onderzoek dat hoogbegaafde kinderen zich heel snel kunnen aanpassen aan de verwachtingen van de omgeving en ben ik bang dat het later vast gaat lopen.
Ik zit dus in tweestrijd of ik het opnieuw bespreekbaar moet maken.
Ik wil niet 'zo'n moeder' zijn die denkt dat kind bijzonder is, maar wil wel dat mijn kind het potentieel kan ontwikkelen.
Daarnaast kwam kind van de week uit school met het verhaal dat kinderen uit de klas hadden gevraagd hoe het kwam dat kind toch zoveel dingen wist. Dat maakt dat ik wat alerter ben, want gedraagt kind zich niet volgens standaard kleuter normen? Of het was gewoon een opmerking?
Wat zouden jullie doen? Opnieuw bespreken met leerkrachten? Of aankijken hoe zich ontwikkelt, zolang kind met plezier gaat?
kindvraag wijzigde dit bericht op 10-02-2022 17:28
0.61% gewijzigd
zaterdag 12 februari 2022 om 09:25
Hoogbegaafden lopen echt wel tegen problemen aan, maar die zijn niet opgelost met een test + extra uitdaging. Het gaat m.i. veel meer om het begrepen worden en jezelf herkennen in andere kinderen. Dat kan allemaal ook op een reguliere school, als die flexibel genoeg is en er toevallig nog wat slimmeriken rond lopen.
Verder kan je heel veel leerhonger thuis wegnemen. Zorg voor een lekker vol programma met muziek, hobbyclubs als schaken en coderdojo en daarnaast nog lekker veel sporten. Mijn kind is daar uiteindelijk het meest van opgeknapt.
Verder kan je heel veel leerhonger thuis wegnemen. Zorg voor een lekker vol programma met muziek, hobbyclubs als schaken en coderdojo en daarnaast nog lekker veel sporten. Mijn kind is daar uiteindelijk het meest van opgeknapt.
if we all light up, we can scare away the dark...
zaterdag 12 februari 2022 om 09:31
Ik herken dit wel een beetje in de zin dat ik zelf dus zo’n kind was die moeiteloos door school heenrolde en vooralfashionvictim schreef: ↑11-02-2022 23:03Overigens heb ik wel wat moeite met de manier waarop hoogbegaafdheid in dit topic geproblematiseerd wordt. Ik kom uit een familie vol hoogbegaafden en de enige die er last van ondervindt is degene die er een extra diagnose bovenop heeft. (en als je het mij vraagt komt de last dus van die diagnose, en niet van de hoogbegaafdheid. Die zorgt er volgens mij juist voor dat diegene ondanks de diagnose best succesvol functioneert.)
En mijn kind lijkt er ook vooral voordeel en plezier van te hebben, en weinig last.
veel voordeel ervan had.
Mijn broertje daarentegen liep wel heel erg vast. Maar die zat bijvoorbeeld ook op een andere school dan ik
Ik zie het dus ook niet als iets problematisch op zichzelf, maar wel iets om scherp op te letten omdat de omstandigheden enorm kunnen uitmaken. En je als ouders dus zo goed en zo kwaad mogelijk die juiste omstandigheden wil creëren.
Daarnaast heeft mijn kind ook een (voorlopige) andere diagnose dus hou ik er rekening mee dat het hele ‘pakket’ in zijn geval mogelijk nog wat ingewikkelder uitpakt
Ik vermoed dat dat voor veel anderen ook speelt. ADHD en HB komen bv héél erg vaak samen voor (in tegenstelling tot wat men denkt juist bij meisjes vaker wel dan niet).
zaterdag 12 februari 2022 om 09:33
Problemen moet je ook niet eindeloos problematiseren. Een leven zonder problemen bestaat niet. En je hoeft je ook niet alvast van te voren schrap te zetten. Wat dat betreft ben ik het wel met FV eens.Forte schreef: ↑12-02-2022 08:54Heel fijn voor jullie!
Maar ik denk wel dat jullie kind eerder uitzondering dan regel is.
Ik werk op een middelbare school met veel hb kinderen (en heb er zelf ook 2 thuis) en de overgrote meerderheid komt vroeg of laat problemen tegen. De hb kinderen die fluitend door hun schooltijd rollen moet je echt zoeken.
En dat is heel erg pijnlijk.
zaterdag 12 februari 2022 om 10:28
Dat is toch juist het punt; als je op tijd samenwerkt met school ikv vermoede HB voorkom je veel problemen. Dat is gewoon ervaring van heel veel ouders met kinderen die later HB bleken.
zaterdag 12 februari 2022 om 10:46
Dat bestrijd ik toch niet, dat je prima met de juf kan overleggen? Wat mij betreft kun je alles met de juf overleggen en houd je de vinger aan de pols, zoals je altijd bij je kind zou doen. Je hoeft problemen niet altijd groter te maken dan ze zijn en dat is wat ik net FashionVictim soms wel een beetje bespeur in dit soort topics.
zaterdag 12 februari 2022 om 11:35
Nu ben je weer enorm aan het generaliseren. Heb je dit zelf überhaupt door?Doreia* schreef: ↑11-02-2022 23:26Dat komt mijns inziens omdat de kinderen die vast zijn gelopen, niet al bij de kleuters ontdekt zijn. Of de ouders herkennen zichzelf als kind, en denken er niet verder over na, zonder te weten dat er totaal iets anders speelt.
Ik weet nog niet eens 2 jaar dat ik zelf hb ben. En ik kijk pas 1 jaar naar mijn oudste met die blik en nog maar 2 maanden naar mijn jongste op die manier. Dus dan moet je als ouder eerst zelf door het proces van erkennen en accepteren en dan ook nog direct beginnen je kinderen te helpen. Terwijl je misschien nog helemaal niet goed zit in je eigen nieuwe 'ik', die alles nog aan het her-ijken is en dan de gesprekken met school aan moet gaan en hopen op een meewerkende school ook nog.
Dus mooi wanneer je er op tijd bij bent, voor jezelf of je kinderen. Dat is een enorme voorsprong. Dat heb ik helaas niet gehad. Dus hoe eerder je er bij bent, hoe minder problemen er kunnen ontstaan.
Mijns inziens.
zaterdag 12 februari 2022 om 11:44
Ik ben het hier heel erg mee eens. Bij mijn zoon in de brugklas heb ik weleens mijn zorgen geuit dat hij zo'n hekel aan school had. Toen vroeg de mentor heel droog: hoeveel procent van de pubers denk je dat schoolwerk en huiswerk leuk vinden? En dat is natuurlijk ook zo.
Ik denk dat je er ouder voor moet waken om je kind het idee te geven dat hij of zij nooit zal kunnen aarden in een onderwijssituatie. Dat kan echt heel schadelijk zijn.
Wat betreft onderwijs: dat is soms schipperen en soms lopen er dingen goed fout. Maar vaak kunnen zaken ook vrij eenvoudig worden aangepakt zonder al te veel moeite. Mijn jongste dochter was diep ongelukkig op de basisschool. Een andere school deed wonderen voor haar welzijn. Was het ideaal? Zeker niet. Maar dat is school voor geen enkel kind, puur omdat we geen privéonderwijs kennen in NL.
zaterdag 12 februari 2022 om 11:47
Exact, met vaak relatief simpele aanpassingen kan er enorm veel bereikt worden. Heel vaak gaat het ook gewoon goed natuurlijk.
zaterdag 12 februari 2022 om 11:53
Jij zit dus aan het andere eind van deze OP. Hartstikke fijn, oprecht.
Het zou zo moeten zijn. Dat had het al moeten zijn. Hoeveel potentie gaat er niet verloren omdat deze groep niet overal wordt opgemerkt. Zonde.
Begin maart is de week van de hoogbegaafdheid. Waarin veel aandacht is voor dit onderwerp.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
zaterdag 12 februari 2022 om 12:08
Ja, exact en die kinderen, waarbij het gewoon acceptabel gaat op school zijn er ook voldoende. Dus vandaar mijn tegengeluid.Doreia* schreef: ↑12-02-2022 11:53Jij zit dus aan het andere eind van deze OP. Hartstikke fijn, oprecht.
Het zou zo moeten zijn. Dat had het al moeten zijn. Hoeveel potentie gaat er niet verloren omdat deze groep niet overal wordt opgemerkt. Zonde.
Begin maart is de week van de hoogbegaafdheid. Waarin veel aandacht is voor dit onderwerp.
Ik merk in dit situatie ouders vaak vooral vanuit hun eigen slechte ervaringen reageren. Dat is heel begrijpelijk (en vreselijk voor deze kinderen en hun ouders), maar ik denk dat je voorzichtig moet zijn met projecteren. Een opmerking als: UHB kinderen passen nooit in het onderwijs, vind ik echt schadelijk. Temeer omdat veel testen helemaal niet nauwkeurig zijn in dit gebied.
Scholen moeten ouders altijd serieus nemen en kinderen werk op niveau aanbieden. Daar ben ik het helemaal mee eens. Maar de meerwaarde van al heel jong het etiket hoogbegaafd op een kind plakken zie ik zelf niet (het is niet voor niets dat men dan van een ontwikkelingsvoorsprong spreekt).
Dit staat overigens helemaal los van onderwijs op niveau, waar elk kind recht op heeft.
zaterdag 12 februari 2022 om 12:33
Ik zie daar wel degelijk meerwaarde in. Al is het maar om voor jezelf te kunnen verklaren waarom je soms op een heel ander zijns niveau functioneert en je bewust bent van dat daarin een verschil zit.
Klein voorbeeld :
Mijn kinderen willen niet dat anderen bij hun thuis spelen. Want er gaat altijd iets kapot. Altijd. Mijn kinderen maken nooit iets kapot. We kozen dus uit voor het afspraakje waar mee mocht worden gespeeld en wat dus wel stuk zou mogen gaan. Maar we waren allemaal erg nerveus bij zo'n afspraak, gewoon omdat mijn kinderen na de tijd het speelgoed ook nog weer wilden kunnen gebruiken. Ik kon nooit een bevredigend antwoord geven op de vraag waarom de kinderen niet gewoon eens netjes konden spelen. Waarom ze bijvoorbeeld op het speelgoed wilden gaan staan, want je snapt toch dat je er te zwaar voor bent? Of waarom het doosje moet worden gescheurd, want je ziet het klepje toch waar het open kan? Waarom doet mijn vriendje dat? Vriendje ziet toch dat ik daar verdrietig van wordt?
Het raakt. Op kleine dingen. Terwijl dat met goede begeleiding en uitleg over en weer gewoon is te verklaren.
Klein voorbeeld :
Mijn kinderen willen niet dat anderen bij hun thuis spelen. Want er gaat altijd iets kapot. Altijd. Mijn kinderen maken nooit iets kapot. We kozen dus uit voor het afspraakje waar mee mocht worden gespeeld en wat dus wel stuk zou mogen gaan. Maar we waren allemaal erg nerveus bij zo'n afspraak, gewoon omdat mijn kinderen na de tijd het speelgoed ook nog weer wilden kunnen gebruiken. Ik kon nooit een bevredigend antwoord geven op de vraag waarom de kinderen niet gewoon eens netjes konden spelen. Waarom ze bijvoorbeeld op het speelgoed wilden gaan staan, want je snapt toch dat je er te zwaar voor bent? Of waarom het doosje moet worden gescheurd, want je ziet het klepje toch waar het open kan? Waarom doet mijn vriendje dat? Vriendje ziet toch dat ik daar verdrietig van wordt?
Het raakt. Op kleine dingen. Terwijl dat met goede begeleiding en uitleg over en weer gewoon is te verklaren.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
zaterdag 12 februari 2022 om 12:35
Forte schreef: ↑12-02-2022 08:54Heel fijn voor jullie!
Maar ik denk wel dat jullie kind eerder uitzondering dan regel is.
Ik werk op een middelbare school met veel hb kinderen (en heb er zelf ook 2 thuis) en de overgrote meerderheid komt vroeg of laat problemen tegen. De hb kinderen die fluitend door hun schooltijd rollen moet je echt zoeken.
En dat is heel erg pijnlijk.
Bij kinderen die hb zijn en geen problemen hebben op school zul je meestal niet eens weten dat ze hoogbegaafd zijn. Vaak ga je tenslotte pas testen als er al problemen zijn. Anders is dat niet nodig.
zaterdag 12 februari 2022 om 12:39
En zo zijn er ook heel veel hoogbegaafde kinderen, die graag experimenteren met speelgoed. Kan ik hier op staan? Gaat het nu stuk?Doreia* schreef: ↑12-02-2022 12:33Ik zie daar wel degelijk meerwaarde in. Al is het maar om voor jezelf te kunnen verklaren waarom je soms op een heel ander zijns niveau functioneert en je bewust bent van dat daarin een verschil zit.
Klein voorbeeld :
Mijn kinderen willen niet dat anderen bij hun thuis spelen. Want er gaat altijd iets kapot. Altijd. Mijn kinderen maken nooit iets kapot. We kozen dus uit voor het afspraakje waar mee mocht worden gespeeld en wat dus wel stuk zou mogen gaan. Maar we waren allemaal erg nerveus bij zo'n afspraak, gewoon omdat mijn kinderen na de tijd het speelgoed ook nog weer wilden kunnen gebruiken. Ik kon nooit een bevredigend antwoord geven op de vraag waarom de kinderen niet gewoon eens netjes konden spelen. Waarom ze bijvoorbeeld op het speelgoed wilden gaan staan, want je snapt toch dat je er te zwaar voor bent? Of waarom het doosje moet worden gescheurd, want je ziet het klepje toch waar het open kan? Waarom doet mijn vriendje dat? Vriendje ziet toch dat ik daar verdrietig van wordt?
Het raakt. Op kleine dingen. Terwijl dat met goede begeleiding en uitleg over en weer gewoon is te verklaren.
Kortom, wat je nu omschrijft zie ik meer als karakter dan gelieerd aan hoogbegaafdheid.
En dat bedoel ik met projecteren. Pas er voor op dat je je eigen ervaring als algemene waarheid brengt.
zaterdag 12 februari 2022 om 12:39
Ook voor normaal begaafden en laagbegaafden is het abnormaal om spullen (en zeker die van een ander) kapot te maken.Doreia* schreef: ↑12-02-2022 12:33Ik zie daar wel degelijk meerwaarde in. Al is het maar om voor jezelf te kunnen verklaren waarom je soms op een heel ander zijns niveau functioneert en je bewust bent van dat daarin een verschil zit.
Klein voorbeeld :
Mijn kinderen willen niet dat anderen bij hun thuis spelen. Want er gaat altijd iets kapot. Altijd. Mijn kinderen maken nooit iets kapot. We kozen dus uit voor het afspraakje waar mee mocht worden gespeeld en wat dus wel stuk zou mogen gaan. Maar we waren allemaal erg nerveus bij zo'n afspraak, gewoon omdat mijn kinderen na de tijd het speelgoed ook nog weer wilden kunnen gebruiken. Ik kon nooit een bevredigend antwoord geven op de vraag waarom de kinderen niet gewoon eens netjes konden spelen. Waarom ze bijvoorbeeld op het speelgoed wilden gaan staan, want je snapt toch dat je er te zwaar voor bent? Of waarom het doosje moet worden gescheurd, want je ziet het klepje toch waar het open kan? Waarom doet mijn vriendje dat? Vriendje ziet toch dat ik daar verdrietig van wordt?
Het raakt. Op kleine dingen. Terwijl dat met goede begeleiding en uitleg over en weer gewoon is te verklaren.
Als je denkt dat de verklaring van dit in begaafdheid zit heb je een probleem hoor.
feow wijzigde dit bericht op 12-02-2022 12:41
0.14% gewijzigd
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zaterdag 12 februari 2022 om 12:45
En wat maakt het daarvoor dan precies uit dat je weet dat iemand >130 scoort? Ook met 115 kun je je gewoon gedragen, en een kind in mijn omgeving dat hb wordt genoemd is gewoon niet opgevoed, dus zou ook lomp doen.Doreia* schreef: ↑12-02-2022 12:33Ik zie daar wel degelijk meerwaarde in. Al is het maar om voor jezelf te kunnen verklaren waarom je soms op een heel ander zijns niveau functioneert en je bewust bent van dat daarin een verschil zit.
Klein voorbeeld :
Mijn kinderen willen niet dat anderen bij hun thuis spelen. Want er gaat altijd iets kapot. Altijd. Mijn kinderen maken nooit iets kapot. We kozen dus uit voor het afspraakje waar mee mocht worden gespeeld en wat dus wel stuk zou mogen gaan. Maar we waren allemaal erg nerveus bij zo'n afspraak, gewoon omdat mijn kinderen na de tijd het speelgoed ook nog weer wilden kunnen gebruiken. Ik kon nooit een bevredigend antwoord geven op de vraag waarom de kinderen niet gewoon eens netjes konden spelen. Waarom ze bijvoorbeeld op het speelgoed wilden gaan staan, want je snapt toch dat je er te zwaar voor bent? Of waarom het doosje moet worden gescheurd, want je ziet het klepje toch waar het open kan? Waarom doet mijn vriendje dat? Vriendje ziet toch dat ik daar verdrietig van wordt?
Het raakt. Op kleine dingen. Terwijl dat met goede begeleiding en uitleg over en weer gewoon is te verklaren.
UItleg over en weer?!
zaterdag 12 februari 2022 om 12:58
Het onderwijs is verrot slecht ingericht op kinderen die buiten de marge vallen en zeker op de UHB lln. Het is gewoon mazzel hebben om een school te treffen die past. Niet voor niets vallen er zoveel uit.
Maar er zijn er ook die het prima doen.
zaterdag 12 februari 2022 om 13:02
Klopt. Ik mis echt nuance. Vaak wordt zijn opmerking gemaakt n.a.v. eigen ervaringen (die heel naar zijn, maar dat staat hier los van). Of mensen praten elkaar na, omdat ze het ergens gelezen hebben.
zaterdag 12 februari 2022 om 13:04
Ik denk dat er ook veel zijn die het prima lijken te doen, maar als ze écht onderwijs op maat zouden krijgen het op heel veel vlakken nog veel beter zouden doen.
De grootste drama’s zie je aan de uitschieters aan de randen, maar ik denk dat er nog veel meer is dan direct zichtbaar.
Wat dat betreft zou ik graag een paar honderd jaar in de toekomst willen kijken, ik denk dat er dan heel veel anders zal zijn.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zaterdag 12 februari 2022 om 13:09
Er zijn continu innovaties en ontwikkelingen gaande. Dus als je kijkt naar pakweg 50 jaar geleden is er al veel verbeterd. En soms zijn dingen geen verbetering, maar ook dat is innoveren en ontwikkelen.feow schreef: ↑12-02-2022 13:04Ik denk dat er ook veel zijn die het prima lijken te doen, maar als ze écht onderwijs op maat zouden krijgen het op heel veel vlakken nog veel beter zouden doen.
De grootste drama’s zie je aan de uitschieters aan de randen, maar ik denk dat er nog veel meer is dan direct zichtbaar.
Wat dat betreft zou ik graag een paar honderd jaar in de toekomst willen kijken, ik denk dat er dan heel veel anders zal zijn.
zaterdag 12 februari 2022 om 13:10
Nou, ik merk dat wat ik probeer over te brengen, namelijk de beleving van mijn kinderen en het zoeken naar verklaringen niet landt hier.
Speelgoed hier gaat gewoon niet kapot. En we hebben hier geen hufterproof speelgoed, maar delicaat, want daar zijn mijn kinderen vertrouwd mee.
Als er een kind hier komt, gooit het alle bakken open, kijkt overal in, maakt alles open. En trekt dus met brute kracht als het niet meteen lukt. Stuk.
Dat zijn wij in ons gezin niet gewend en dus stel ik die regels ook niet in. Tot je een kind te spelen krijgt die dus wel zo lomp is. En telkens weer, ook na de 3e keer.
Daar komen dan vervolgens vragen over hier thuis. Dat bedoel ik met zijns kenmerken. Hoe kan het dat er niet zuinig met speelgoed kan worden omgegaan? Ook niet als je het al eens hebt gezegd?
Die diepere laag, die mist hier bij vriendjes. Dat begint nu pas bij te trekken, nu oudste en zijn vriendjes ouder worden.
Maar goed, het was een voorbeeld. Zonder het label hb had ik dat verschil nooit kunnen verklaren tussen mijn kinderen en de leeftijdsgenoten.
Speelgoed hier gaat gewoon niet kapot. En we hebben hier geen hufterproof speelgoed, maar delicaat, want daar zijn mijn kinderen vertrouwd mee.
Als er een kind hier komt, gooit het alle bakken open, kijkt overal in, maakt alles open. En trekt dus met brute kracht als het niet meteen lukt. Stuk.
Dat zijn wij in ons gezin niet gewend en dus stel ik die regels ook niet in. Tot je een kind te spelen krijgt die dus wel zo lomp is. En telkens weer, ook na de 3e keer.
Daar komen dan vervolgens vragen over hier thuis. Dat bedoel ik met zijns kenmerken. Hoe kan het dat er niet zuinig met speelgoed kan worden omgegaan? Ook niet als je het al eens hebt gezegd?
Die diepere laag, die mist hier bij vriendjes. Dat begint nu pas bij te trekken, nu oudste en zijn vriendjes ouder worden.
Maar goed, het was een voorbeeld. Zonder het label hb had ik dat verschil nooit kunnen verklaren tussen mijn kinderen en de leeftijdsgenoten.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
