Kinderen
alle pijlers
Vader zijn, of toch niet?
zaterdag 6 juni 2020 om 09:42
Nee, dit keer geen topic over de twijfel mbt biologisch verwantschap.
Met dit topic wil ik voortborduren op een intrigerend topic waarin ik gister ben beland en wat me tot laat heeft beziggehouden.
De kwestie was kort gezegd de betrokkenheid van een vader bij zijn kinderen. En dan met name zijn gebrek daar aan.
De situatie die door de TO werd geschetst staat denk ik niet alleen en daarom open ik zelf dit topic.
Hoe ervaar jij het vader zijn van jouw partner? Wat zegt dat over hem? Of over jou?
Staat jouw man op zaterdagochtend om acht uur langs het hockeyveld en zit hij tot ‘s avonds laat de traktatie van zijn peuter in elkaar te fröbelen.
Of laat hij dit soort taken standaard aan jou over?
Om bij mezelf te beginnen: Ook hier raken we wel eens in een spagaat vwb verantwoordelijkheden en taken. Mijn ervaring is dat je als vrouw ook een rol hebt in hoe je man zijn taken als vader uit voert. Wanneer je alles naar jezelf toe trekt zet je vader automatisch buiten spel.
Dat proces moet je tijdig keren.
Wat me uit vorig topic vooral ook bezighield was dat de vader in kwestie ook totaal geen gevoel had bij de behoefte van zijn kinderen. Dat vond ik echt stuitend. Zijn belang ging altijd voor.
Wat is jouw ervaring? Leven we soms nog in de jaren 50? Lijkt jouw man op die man die zondag’s het vlees komt snijden? Of zit jij nu lekker aan een bakje koffie omdat je man vanochtend zei: “Lieverd, ik haal even de boodschappen en neem de kinderen mee, dan heb jij even tijd voor jezelf”?
Met dit topic wil ik voortborduren op een intrigerend topic waarin ik gister ben beland en wat me tot laat heeft beziggehouden.
De kwestie was kort gezegd de betrokkenheid van een vader bij zijn kinderen. En dan met name zijn gebrek daar aan.
De situatie die door de TO werd geschetst staat denk ik niet alleen en daarom open ik zelf dit topic.
Hoe ervaar jij het vader zijn van jouw partner? Wat zegt dat over hem? Of over jou?
Staat jouw man op zaterdagochtend om acht uur langs het hockeyveld en zit hij tot ‘s avonds laat de traktatie van zijn peuter in elkaar te fröbelen.
Of laat hij dit soort taken standaard aan jou over?
Om bij mezelf te beginnen: Ook hier raken we wel eens in een spagaat vwb verantwoordelijkheden en taken. Mijn ervaring is dat je als vrouw ook een rol hebt in hoe je man zijn taken als vader uit voert. Wanneer je alles naar jezelf toe trekt zet je vader automatisch buiten spel.
Dat proces moet je tijdig keren.
Wat me uit vorig topic vooral ook bezighield was dat de vader in kwestie ook totaal geen gevoel had bij de behoefte van zijn kinderen. Dat vond ik echt stuitend. Zijn belang ging altijd voor.
Wat is jouw ervaring? Leven we soms nog in de jaren 50? Lijkt jouw man op die man die zondag’s het vlees komt snijden? Of zit jij nu lekker aan een bakje koffie omdat je man vanochtend zei: “Lieverd, ik haal even de boodschappen en neem de kinderen mee, dan heb jij even tijd voor jezelf”?
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
zaterdag 6 juni 2020 om 10:09
Ik herken het ook niet zo. Er zitten wel verschillen in, maar echt niet zoals ik het hier soms lees.watdachtjehiervan schreef: ↑06-06-2020 10:04Mijn man is ook een betrokken vader. En ook in mijn omgeving zie veel vaker dat dat wel zo is dan dat dat niet zo is. De extreme verhalen van vaders die niks doen lees ik eigenlijk alleen hier.
zaterdag 6 juni 2020 om 10:09
Als de verdeling al scheef is hier dan is het dat hij méér zorg voor de kinderen draagt dan ik.
Ik krijg altijd een beetje jeuk van topics over "wij moeders" of "wij vrouwen". Het neigt zo snel naar valse saamhorigheid of slachtoffergedrag.
Je bent een individu en je bepaalt zelf hoe je je leven inricht en welke partner je daarbij kies en of en hoe je daarmee afspraken maakt. Ik heb 1 vriendin die er een jaren 50 huishouden op na houdt met haar partner en dat doen ze toch echt helemaal zelf. Ze kan makkelijk zeggen: ik ga vanavond even weg, doe jij de kids even. Doet ze niet. Klaagt er wel over. Zij zou dit topic heel fijn vinden.
Ik krijg altijd een beetje jeuk van topics over "wij moeders" of "wij vrouwen". Het neigt zo snel naar valse saamhorigheid of slachtoffergedrag.
Je bent een individu en je bepaalt zelf hoe je je leven inricht en welke partner je daarbij kies en of en hoe je daarmee afspraken maakt. Ik heb 1 vriendin die er een jaren 50 huishouden op na houdt met haar partner en dat doen ze toch echt helemaal zelf. Ze kan makkelijk zeggen: ik ga vanavond even weg, doe jij de kids even. Doet ze niet. Klaagt er wel over. Zij zou dit topic heel fijn vinden.
zaterdag 6 juni 2020 om 10:09
Hier een heel betrokken vader. Wij werken ieder drie andere dagen van de week (dus ook een weekenddag), en op onze dagen doen we gewoon de kinderen. Hij kookt vier avonden (soms vijf) per week.
Maar ik merk wel dat ik het overzicht heb en moet helpen herinneren en vaak ook wel de coördinatie heb. Hij vergeet de sport als ik hem niet help herinneren in de ochtend. En het heeft wel een aantal jaar geduurd voordat hij door had dat ik niet in een troep wil thuiskomen. Maar ook dat gaat goed nu gelukkig.
Maar ik merk wel dat ik het overzicht heb en moet helpen herinneren en vaak ook wel de coördinatie heb. Hij vergeet de sport als ik hem niet help herinneren in de ochtend. En het heeft wel een aantal jaar geduurd voordat hij door had dat ik niet in een troep wil thuiskomen. Maar ook dat gaat goed nu gelukkig.
zaterdag 6 juni 2020 om 10:12
Ja, dat snap ik heus wel (behalve dat puur biologisch dan, daar ben ik het gewoon niet mee eens), maar dit is echt wel een persoonlijk frustratiepuntje.Vera8 schreef: ↑06-06-2020 10:08Omdat ze anders ongewenst weer in dat traditionele rollenpatroon geraken. Ik denk dat moeders puur biologisch gezien zich al meer verantwoordelijk voelen voor hun kind. Wanneer ze daar vervolgens ook volledig uiting aan geven ben je al gauw weer terug in de jaren 50.
zaterdag 6 juni 2020 om 10:15
En toch denk ik dat het nog best vaak voorkomt.
Een forum is anoniem. Erkennen naar een bekende dat je als vrouw, partner hebt gefaald of niet opkomt voor jezelf is niet gemakkelijk.
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
zaterdag 6 juni 2020 om 10:17
Ik herken het wel, ik heb veel traditionele gezinnen in mijn omgeving. Ik heb zelfs nog gedoe gehad met een familielid dat ziek was omdat ik geen boodschappen voor haar wilde doen en niet wilde komen stofzuigen omdat ze ook een man had ("Maar Gerard kan geen boodschappen doen, dat kan je toch niet van hem vragen, hij weet niet hoe dat moet." "En dan moet hij stofzuigen terwijl hij de hele dag gewerkt heeft?")
Ik heb wel de indruk, en dat is even een heel chargerende rotopmerking, dat traditionele rolverdelingen meer voorkomen in lageropgeleide gezinnen. Die vrouwen hebben vaak "een baantje voor erbij" dus nemen ze sowieso al meer huishoudelijke taken op zich.
In dat kader: vooral mijn schoonfamilie vindt mij echt een haaibaai en begrijpt weinig van mijn neiging tot werkzaamheden buitenshuis. Ik moet me echt inhouden ze niet te vertellen wat ik verdien, zij denken echt dat ik voor een schijntje aan het werk ben. Waar niets mis mee is, begrijp me niet verkeerd, maar het steekt me in mijn arrogantie.
Ik heb wel de indruk, en dat is even een heel chargerende rotopmerking, dat traditionele rolverdelingen meer voorkomen in lageropgeleide gezinnen. Die vrouwen hebben vaak "een baantje voor erbij" dus nemen ze sowieso al meer huishoudelijke taken op zich.
In dat kader: vooral mijn schoonfamilie vindt mij echt een haaibaai en begrijpt weinig van mijn neiging tot werkzaamheden buitenshuis. Ik moet me echt inhouden ze niet te vertellen wat ik verdien, zij denken echt dat ik voor een schijntje aan het werk ben. Waar niets mis mee is, begrijp me niet verkeerd, maar het steekt me in mijn arrogantie.
zaterdag 6 juni 2020 om 10:17
zaterdag 6 juni 2020 om 10:17
Ik geloof het nooit zo als de verdeling volledig 50/50 lijkt. Of als er gezegd wordt dat man heel betrokken is omdat hij kind elke dag ophaalt van de bso.watdachtjehiervan schreef: ↑06-06-2020 10:04Mijn man is ook een betrokken vader. En ook in mijn omgeving zie veel vaker dat dat wel zo is dan dat dat niet zo is. De extreme verhalen van vaders die niks doen lees ik eigenlijk alleen hier.
zaterdag 6 juni 2020 om 10:20
In eerder genoemd topic bleek dat de vader in kwestie ook uit een relatie kwam die nogal traditioneel was. Hierdoor raakte hij willens en wetens als vader buitenspel.
Dit patroon herken ik nog wel. Maar wat ik echt kwalijk vond was het gebrek aan gevoel en verantwoordelijkheidsbesef.
Als vader bewust niet de moeite willen nemen om in je kind te investeren (letterlijk en figuurlijk). Geen band met ze op willen bouwen. Ik kan daar niet bij.
Edit: om dan nog maar niet te spreken over het feit dat je je partner overal mee opzadelt.
Dit patroon herken ik nog wel. Maar wat ik echt kwalijk vond was het gebrek aan gevoel en verantwoordelijkheidsbesef.
Als vader bewust niet de moeite willen nemen om in je kind te investeren (letterlijk en figuurlijk). Geen band met ze op willen bouwen. Ik kan daar niet bij.
Edit: om dan nog maar niet te spreken over het feit dat je je partner overal mee opzadelt.
vera8 wijzigde dit bericht op 06-06-2020 10:21
9.57% gewijzigd
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
zaterdag 6 juni 2020 om 10:21
Mijn man voelt zich erg betrokken bij onze dochters. Hij is een dag in de week alleen met hen en vindt dat fijn, mooi en soms zwaar, net zoals ik dat wel eens vindt. Grappige is dat toen we onze tweede kregen de meeste mensen in onze omgeving ervan uitgingen dat man weer fulltime ging werken. Want 2 kinderen onder de 2 was toch wel heftig voor een man alleen. Euh.. voor mij als vrouw niet? Hij zou niet anders meer willen, het heeft hem en dochters al zoveel gebracht.
Hij is geduldig, knutselt, helpt oudste dochter met kleien, knippen, kleuren en draait zijn handen niet om om met jongste lekker te keutelen op de bank en op stap te gaan met beiden. Hij zorgt over het algemeen voor het klaarzetten van de spullen voor de opvang, ik zorg dat alles voor bad/bedtijd klaar ligt en hij brengt beide meisjes naar de opvang.
Enige wat me wel opvalt is dat ik me toch wel iets meer aangesproken voel om het huis ( en de tuin) wat netter aan kant te hebben. Niet dat hij niets doet, de was, koken, vaatwasser, kliko's aan straat zetten ed. doet hij vaak, maar het echte schoonmaakwerk is wel mijn ding. Op zijn parttimedag wijdt hij veel tijd aan onze meiden, terwijl ik op mijn parttimedag naast het vermaken van dochters, ook stofzuig, dweil etc. Ergens alleen maar goed van hem dat hij zijn dag inzet om echt aandacht te geven aan de meiden, maar dat houdt wel in dat ik op zaterdagochtend toch geregeld aan de slag ben ik het huishouden.
Traktaties zijn mijn ding, maar dat vind ik gewoon oprecht erg leuk om te doen.
Zowel de ochtenden als de avonden doen we over het algemeen samen, we hebben daar een hele fijne afstemming in.
Nu scheelt het dat hij al enige tijd niet meer kan sporten, ivm Corona en de voetbal op zondag daarmee tijdelijk is komen te vervallen. Ik merk dat dat voor nog meer rust zorgt in ons gezin, maar ik gun hem wel heel erg zijn hobby en het even wat anders aan zijn hoofd hebben op zondagochtend. Sinds we kinderen hebben is hij toch eerder thuis, hij vindt het veel te gezellig zo met z'n vieren. En ik vind het wel prettig om even een ochtend zonder man door te brengen in het weekend, lekker mijn eigen gang gaan
Hij is geduldig, knutselt, helpt oudste dochter met kleien, knippen, kleuren en draait zijn handen niet om om met jongste lekker te keutelen op de bank en op stap te gaan met beiden. Hij zorgt over het algemeen voor het klaarzetten van de spullen voor de opvang, ik zorg dat alles voor bad/bedtijd klaar ligt en hij brengt beide meisjes naar de opvang.
Enige wat me wel opvalt is dat ik me toch wel iets meer aangesproken voel om het huis ( en de tuin) wat netter aan kant te hebben. Niet dat hij niets doet, de was, koken, vaatwasser, kliko's aan straat zetten ed. doet hij vaak, maar het echte schoonmaakwerk is wel mijn ding. Op zijn parttimedag wijdt hij veel tijd aan onze meiden, terwijl ik op mijn parttimedag naast het vermaken van dochters, ook stofzuig, dweil etc. Ergens alleen maar goed van hem dat hij zijn dag inzet om echt aandacht te geven aan de meiden, maar dat houdt wel in dat ik op zaterdagochtend toch geregeld aan de slag ben ik het huishouden.
Traktaties zijn mijn ding, maar dat vind ik gewoon oprecht erg leuk om te doen.
Zowel de ochtenden als de avonden doen we over het algemeen samen, we hebben daar een hele fijne afstemming in.
Nu scheelt het dat hij al enige tijd niet meer kan sporten, ivm Corona en de voetbal op zondag daarmee tijdelijk is komen te vervallen. Ik merk dat dat voor nog meer rust zorgt in ons gezin, maar ik gun hem wel heel erg zijn hobby en het even wat anders aan zijn hoofd hebben op zondagochtend. Sinds we kinderen hebben is hij toch eerder thuis, hij vindt het veel te gezellig zo met z'n vieren. En ik vind het wel prettig om even een ochtend zonder man door te brengen in het weekend, lekker mijn eigen gang gaan
chantilly21_2 wijzigde dit bericht op 06-06-2020 10:24
9.26% gewijzigd
zaterdag 6 juni 2020 om 10:21
Hier en heel betrokken vader qua aandacht voor de kinderen, brengen en halen, oudergesprekken etc etc.
Maar hij weet amper welke kleding bij wie hoort (Dat leg ik dus klaar), zal nooit aan de schoolfotograaf denken, traktaties zijn mijn pakkie aan etc.
De regeldingen doe ik dus vooral.
Ik vind het niet erg zo. Hij is er voor 100 procent voor de kinderen. Ik heb bijvoorbeeld geen idee wanneer het afval gehaald wordt, wanneer de meterstanden doorgegeven moeten worden. zou ik echt geen zin in hebben.
We doen evenveel, dat vind ik het belangrijkste.
Maar hij weet amper welke kleding bij wie hoort (Dat leg ik dus klaar), zal nooit aan de schoolfotograaf denken, traktaties zijn mijn pakkie aan etc.
De regeldingen doe ik dus vooral.
Ik vind het niet erg zo. Hij is er voor 100 procent voor de kinderen. Ik heb bijvoorbeeld geen idee wanneer het afval gehaald wordt, wanneer de meterstanden doorgegeven moeten worden. zou ik echt geen zin in hebben.
We doen evenveel, dat vind ik het belangrijkste.
zaterdag 6 juni 2020 om 10:23
In mijn nabije omgeving heb ik wel twee voorbeelden. Niet per se van een vader die op zondag het vlees snijdt.
Maar wel een vader die vooral heel veel werkt, nagenoeg niets in het huishouden doet of regelt, niet alleen kan/wil zijn met de kinderen (en als dat al een keer zo is, daar dan applaus voor verwacht), sowieso weinig oog voor de kinderen.
Gelukkig zie ik ook heel veel andere voorbeelden, met hele leuke en betrokken vaders. Gelukkig heb ik er daar in mijn omgeving wel aanzienlijk meer van.
zaterdag 6 juni 2020 om 10:25
De verdeling over wie het meeste verfwerk aan huis verricht/ banden plakt/ ruitenwisservloeistof bijvult/ de container buitenzet is ook vaak niet 50/50....
De vraag is dan ook of een stel zelf in balans is.
Hier liep het ook een tijdje scheef. Ik alles doen én me irriteren dat het niet ging zoals ik wilde. Ik ben toen beetje abrupt gestopt met alles doen en toen bleek manlief het alsnog op te pakken. Niet op mijn momenten en niet op mijn manier maar hij deed het wel. Wat dat betreft steek ik ook mijn hand in eigen boezem. Mijn vader wilde best helpen, maakte hij het bed op dan kreeg hij commentaar dat het niet op de goede manier was, tja toen deed hij het niet meer. Ik denk dat dit nog steeds veel gebeurd.... je moet allebei werken aan een goede samenwerking.
saartjepoes2 wijzigde dit bericht op 06-06-2020 10:27
0.10% gewijzigd
zaterdag 6 juni 2020 om 10:25
Leuk topic! Hier andersom.. Ik doe het meeste mbt de kinderen inclusief aan school denken voor huiswerk, reisjes.. Eigenlijk alles... Maar dat komt omdat ik wil dat het goed gaat en mijn vrouw daar gewoon slecht in is.. Dus ja ik trek het naar mij zelf toe (baal ik ook van, lijstjes werken niet ect)... Als ik iets vraag, dan vergeet ze dat.. Dus zeg nu meestal.. "Lieverd graag nu doen want ik blijf er anders mee in mijn hoofd zitten" .. Of "alsjeblieft nu je wekker zetten dat je dat straks niet vergeet".... Maar ja ik ben iemand die eigenlik altijd te ver vooruit denkt.. Ook wel. Lastig voor haar...
Ik kan overigens in haar ogen niet goed stofzuigen, verven en klussen.. Ben ik weer niet genoeg secuur voor...
Samengevat: ik doe hier 75% van alle taken voor de kinderen(taken = alles regelen tm leuke dingen doen)
Ik kan overigens in haar ogen niet goed stofzuigen, verven en klussen.. Ben ik weer niet genoeg secuur voor...
Samengevat: ik doe hier 75% van alle taken voor de kinderen(taken = alles regelen tm leuke dingen doen)
zaterdag 6 juni 2020 om 10:27
Maar waarom niet?
Kijk, dat man elke dag kind van bso haalt, zegt natuurlijk niets over de algehele verdeling/betrokkenheid.
En ik weet dat het een forum is waar iedereen maar wat kan roepen, maar ik geloof best dat 50/50 wel (en steeds vaker) voorkomt.
Bij ons is het ook geen 50/50 hoor, maar eerder 60/40, waarin mijn man dus meer doet.
zaterdag 6 juni 2020 om 10:27
Waarom geloof je dat niet?
En 50/50 zal het nooit helemaal zijn. Maar rond de 50/50 is toch ook goed? En hier wisselt het ook. Soms is het 50/50, soms 40/60, soms 70/30. Net hoe het loopt en wat er speelt. Krampachtig vasthouden aan 50/50 doen wij echt niet. Een paar jaar geleden ging het wat minder met mij en heeft man veel opzich genomen. Op een ander moment had man topdrukte op zijn werk en deed ik veel meer in huis. Dat is voor mij het samen doen. Dan ben je een team.
zaterdag 6 juni 2020 om 10:29
Dit soort algemenigheden steken mij ook gewoon. Het trauma zit diep geloof ikSaartjepoes2 schreef: ↑06-06-2020 10:25De verdeling over wie het meeste verfwerk aan huis verricht/ banden plakt/ ruitenwisservloeistof bijvult/ de container buitenzet is ook vaak niet 50/50....
De vraag is dan ook of een stel zelf in balans is.
Hier liep het ook een tijdje scheef. Ik alles doen én me irriteren dat het niet ging zoals ik wilde. Ik ben toen beetje abrupt gestopt met alles doen en toen bleek manlief het alsnog op te pakken. Niet op mijn momenten en niet op mijn manier maar hij deed het wel. Wat dat betreft steek ik ook mijn hand in eigen boezem. Mijn vader wilde best helpen, maakte hij het bed op dan kreeg hij commentaar dat het niet op de goede manier was, tja doen deed hij het niet meer. Ik denk dat dit nog steeds veel gebeurd.... je moet allebei werken aan een goede samenwerking.
Het zegt nl dat het dús de moeders zijn die er voor zorgen dat de vaders niks doen. Eigen schuld dikke bult.
(En dan neem je in de verdeling natuurlijk ook de kliko en het bandenplakwerk mee).
zaterdag 6 juni 2020 om 10:29
Ik denk toch ook veel bij de gezinnen waarbij de man ontzettend veel verdiend. Dan kan de vrouw vaak doen wat ze wil want er is geld genoeg. Man zorgt voor het geld en de vrouw voor het gezin en dat alles tiptop in orde is.Betty_Slocombe schreef: ↑06-06-2020 10:17Ik heb wel de indruk, en dat is even een heel chargerende rotopmerking, dat traditionele rolverdelingen meer voorkomen in lageropgeleide gezinnen. Die vrouwen hebben vaak "een baantje voor erbij" dus nemen ze sowieso al meer huishoudelijke taken op zich.
zaterdag 6 juni 2020 om 10:30
Mijn man is ook betrokken, praktisch is alles gelijk verdeeld denk ik.
Wat ik hier niet lees, is hoe de 'emotionele zorg' is verdeeld. Dus aandacht voor het emotionele welzijn, gesprekken over vriendschappen, ruzies, verdriet, verliefdheid etc. Hierin ben ik vooral degene die daar aandacht voor heeft, en waarin kind ook naar mij toetrekt.
Zijn er vaders die dat ook ( in gelijke mate) oppakken?
Wat ik hier niet lees, is hoe de 'emotionele zorg' is verdeeld. Dus aandacht voor het emotionele welzijn, gesprekken over vriendschappen, ruzies, verdriet, verliefdheid etc. Hierin ben ik vooral degene die daar aandacht voor heeft, en waarin kind ook naar mij toetrekt.
Zijn er vaders die dat ook ( in gelijke mate) oppakken?
zaterdag 6 juni 2020 om 10:31
zaterdag 6 juni 2020 om 10:31
In mijn (vroegere) omgeving ken ik twee stellen waarbij de man werkte en thuis niets deed.watdachtjehiervan schreef: ↑06-06-2020 10:04Mijn man is ook een betrokken vader. En ook in mijn omgeving zie veel vaker dat dat wel zo is dan dat dat niet zo is. De extreme verhalen van vaders die niks doen lees ik eigenlijk alleen hier.
De vrouwen van deze mannen waren passief agressief en verbitterd. 'Waarom ziet hij het niet!?' terwijl als ze wat deden, ze niets goed konden doen.
Wat eerder was weet ik natuurlijk niet.
zaterdag 6 juni 2020 om 10:31
Nou ff een keerzijde dan, mijn man doet vrij weinig voor/ met de kinderen. En ja daar baal ik van en tuurlijk hebben we het er over. Maar idd we zijn geen hoogopgeleide figuren dus het zal wel daar aan liggen. Het is nou eenmaal zo gegroeid, ik was niet anders gewend vanuit mijn ouderlijk huis, en man heeft helemaal geen voorbeeld gehad want zijn vader was niet in beeld, hij was alleen met zijn moeder. En ik werk maar 3 uur per dag en hij fulltime. Dus er komt automatisch meer op mijn schouders terecht. En nee ik ga hierom niet scheiden.
