Kinderen
alle pijlers
Vader zijn, of toch niet?
zaterdag 6 juni 2020 om 09:42
Nee, dit keer geen topic over de twijfel mbt biologisch verwantschap.
Met dit topic wil ik voortborduren op een intrigerend topic waarin ik gister ben beland en wat me tot laat heeft beziggehouden.
De kwestie was kort gezegd de betrokkenheid van een vader bij zijn kinderen. En dan met name zijn gebrek daar aan.
De situatie die door de TO werd geschetst staat denk ik niet alleen en daarom open ik zelf dit topic.
Hoe ervaar jij het vader zijn van jouw partner? Wat zegt dat over hem? Of over jou?
Staat jouw man op zaterdagochtend om acht uur langs het hockeyveld en zit hij tot ‘s avonds laat de traktatie van zijn peuter in elkaar te fröbelen.
Of laat hij dit soort taken standaard aan jou over?
Om bij mezelf te beginnen: Ook hier raken we wel eens in een spagaat vwb verantwoordelijkheden en taken. Mijn ervaring is dat je als vrouw ook een rol hebt in hoe je man zijn taken als vader uit voert. Wanneer je alles naar jezelf toe trekt zet je vader automatisch buiten spel.
Dat proces moet je tijdig keren.
Wat me uit vorig topic vooral ook bezighield was dat de vader in kwestie ook totaal geen gevoel had bij de behoefte van zijn kinderen. Dat vond ik echt stuitend. Zijn belang ging altijd voor.
Wat is jouw ervaring? Leven we soms nog in de jaren 50? Lijkt jouw man op die man die zondag’s het vlees komt snijden? Of zit jij nu lekker aan een bakje koffie omdat je man vanochtend zei: “Lieverd, ik haal even de boodschappen en neem de kinderen mee, dan heb jij even tijd voor jezelf”?
Met dit topic wil ik voortborduren op een intrigerend topic waarin ik gister ben beland en wat me tot laat heeft beziggehouden.
De kwestie was kort gezegd de betrokkenheid van een vader bij zijn kinderen. En dan met name zijn gebrek daar aan.
De situatie die door de TO werd geschetst staat denk ik niet alleen en daarom open ik zelf dit topic.
Hoe ervaar jij het vader zijn van jouw partner? Wat zegt dat over hem? Of over jou?
Staat jouw man op zaterdagochtend om acht uur langs het hockeyveld en zit hij tot ‘s avonds laat de traktatie van zijn peuter in elkaar te fröbelen.
Of laat hij dit soort taken standaard aan jou over?
Om bij mezelf te beginnen: Ook hier raken we wel eens in een spagaat vwb verantwoordelijkheden en taken. Mijn ervaring is dat je als vrouw ook een rol hebt in hoe je man zijn taken als vader uit voert. Wanneer je alles naar jezelf toe trekt zet je vader automatisch buiten spel.
Dat proces moet je tijdig keren.
Wat me uit vorig topic vooral ook bezighield was dat de vader in kwestie ook totaal geen gevoel had bij de behoefte van zijn kinderen. Dat vond ik echt stuitend. Zijn belang ging altijd voor.
Wat is jouw ervaring? Leven we soms nog in de jaren 50? Lijkt jouw man op die man die zondag’s het vlees komt snijden? Of zit jij nu lekker aan een bakje koffie omdat je man vanochtend zei: “Lieverd, ik haal even de boodschappen en neem de kinderen mee, dan heb jij even tijd voor jezelf”?
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
zaterdag 6 juni 2020 om 10:34
Het komt best voor, maar ik geloof dus op veel minder grote schaal dan er gezegd wordt. En dat zie ik ook gewoon in mijn omgeving, die bejubelde supervader die dan wel toevallig officieel meer dan fulltime werkt en vrouw een stapje terug heeft gedaan bijvoorbeeld. Of die collega’s die nog steeds klagen over hun man omdat ze tijdens kamp instructies moeten geven aan het thuisfront (ik dacht dat het uitgestorven was). Of de algemene verdelingscijfers.vitamined schreef: ↑06-06-2020 10:27Maar waarom niet?
Kijk, dat man elke dag kind van bso haalt, zegt natuurlijk niets over de algehele verdeling/betrokkenheid.
En ik weet dat het een forum is waar iedereen maar wat kan roepen, maar ik geloof best dat 50/50 wel (en steeds vaker) voorkomt.
Bij ons is het ook geen 50/50 hoor, maar eerder 60/40, waarin mijn man dus meer doet.
Ik denk nl dat het er bij ons ook evenredig verdeeld uitziet, ook als ik dingen ga zitten opsommen, maar dat was het echt verre van.
mevrouw75 wijzigde dit bericht op 06-06-2020 10:37
16.83% gewijzigd
zaterdag 6 juni 2020 om 10:34
Dat denk (weet) ik ook. Máár in het voorbeeld dat ik zie is het dan inderdaad wel de vrouw die alles regelt/doet/schoonmaakt/coördineert, maar is het wel een betrokken vader.watdachtjehiervan schreef: ↑06-06-2020 10:29Ik denk toch ook veel bij de gezinnen waarbij de man ontzettend veel verdiend. Dan kan de vrouw vaak doen wat ze wil want er is geld genoeg. Man zorgt voor het geld en de vrouw voor het gezin en dat alles tiptop in orde is.
Want zeer hoog salaris, dus kan toe met minder werken. Is dus ook ‘genoeg’ thuis. Onderneemt dingen met kinderen, geniet oprecht van zijn gezin, moeders mag in het weekend uitslapen.
Dus als ik de OP lees is dat niet zo’n voorbeeld van iemand die geen vader wil zijn. Zeker niet 50/50 verdeeld, maar toch zeker wel betrokken.
zaterdag 6 juni 2020 om 10:36
Of waarom moeders de lat voor zichzelf zo hóóg leggen!Abundance-of-Freedom schreef: ↑06-06-2020 09:49Topic zette mij ook aan het denken, vooral waarom de lat voor wat een goede vader is zo laag ligt.
Traktaties in elkaar freubelen bijv. Koop gewoon mini zakjes chips, dat was de traktatie die bij ons vroeger het meest in de smaak viel in de klas.
Bij de sportlessen staan? Gewoon kind afzetten en na de les weer ophalen.
zaterdag 6 juni 2020 om 10:40
Ja dat klopt hoor. Ik werk tussen de superrijken en ik dacht dat het gewoon niet meer bestond, maar daar zijn er echt heel veel vrouwen met hooguit een leuk baantje.watdachtjehiervan schreef: ↑06-06-2020 10:29Ik denk toch ook veel bij de gezinnen waarbij de man ontzettend veel verdiend. Dan kan de vrouw vaak doen wat ze wil want er is geld genoeg. Man zorgt voor het geld en de vrouw voor het gezin en dat alles tiptop in orde is.
zaterdag 6 juni 2020 om 10:42
ik heb de eerste 3 jaar dat we kinderen hebben parttime gewerkten daarna 5 jaar niet gewerkt tot nov vorig jaar. Dus in die periode ervoor lag de zorg voor de kinderen meer op mij aangezien ik er gewoon meer was en hij niet. Wel ging hij altijd met de kinderen naar sport.
En toen ging ik werken (32 uur over 5 dagen) en kwam de crisis. ik kon/kan niet thuiswerken. hij wel dus waren de rollen ineens omgedraaid. Hij heeft zich ontpopt tot de perfecte huisvader. Hij hielp de kinderen met huiswerk, regelde de online zang en pianolessen, maakte schoon, zorgde uiteraard voor de kinderen, en kookt. zonder klagen
het ging gewoon vanzelf.
Dus ik kan met recht zeggen dat hij betrokken is en zijn verantwoordelijkheden neemt. De band tussen hem en de kinderen is sterker geworden. maar nu is het ook aan mij om bepaalde dingen los te laten want hij kan het ook misschien wel beter.
En toen ging ik werken (32 uur over 5 dagen) en kwam de crisis. ik kon/kan niet thuiswerken. hij wel dus waren de rollen ineens omgedraaid. Hij heeft zich ontpopt tot de perfecte huisvader. Hij hielp de kinderen met huiswerk, regelde de online zang en pianolessen, maakte schoon, zorgde uiteraard voor de kinderen, en kookt. zonder klagen
het ging gewoon vanzelf. Dus ik kan met recht zeggen dat hij betrokken is en zijn verantwoordelijkheden neemt. De band tussen hem en de kinderen is sterker geworden. maar nu is het ook aan mij om bepaalde dingen los te laten want hij kan het ook misschien wel beter.
daenerys79 wijzigde dit bericht op 06-06-2020 10:43
1.26% gewijzigd
Don't cry, buy a bag and move on.
zaterdag 6 juni 2020 om 10:42
Die mensen heb je niet veel waar ik woon.watdachtjehiervan schreef: ↑06-06-2020 10:29Ik denk toch ook veel bij de gezinnen waarbij de man ontzettend veel verdiend. Dan kan de vrouw vaak doen wat ze wil want er is geld genoeg. Man zorgt voor het geld en de vrouw voor het gezin en dat alles tiptop in orde is.
zaterdag 6 juni 2020 om 10:45
Mijn ex is bijzonder weinig betrokken bij onze dochter. Zelfs toen we nog samen waren, voelde ik me een alleenstaande moeder. Soms kreeg ik het gevoel dat ze vooral een accessoire was.
Nu wordt hij om het weekend gedwongen om met haar samen te zijn, maar hij doet vooral wat hij leuk vindt. En in de vakanties wordt ze grotendeels bij zijn moeder gedumpt omdat hij het te druk heeft met zijn werk.
Binnenkort heeft ze een afspraak in het ziekenhuis, maar ik hoef niet te verwachten dat hij mee gaat. Zelf bij het afzwemmen (3x) was hij er maar 1 keertje bij en dat was duidelijk een opgave. Hij is nog nooit op haar nieuwe school geweest.
En als ik dan zie hoe mijn huidige partner met haar omgaat; veel meer een vader dan haar biologische.
En dat is best moeilijk voor een kind van 9.
Nu wordt hij om het weekend gedwongen om met haar samen te zijn, maar hij doet vooral wat hij leuk vindt. En in de vakanties wordt ze grotendeels bij zijn moeder gedumpt omdat hij het te druk heeft met zijn werk.
Binnenkort heeft ze een afspraak in het ziekenhuis, maar ik hoef niet te verwachten dat hij mee gaat. Zelf bij het afzwemmen (3x) was hij er maar 1 keertje bij en dat was duidelijk een opgave. Hij is nog nooit op haar nieuwe school geweest.
En als ik dan zie hoe mijn huidige partner met haar omgaat; veel meer een vader dan haar biologische.
En dat is best moeilijk voor een kind van 9.
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
zaterdag 6 juni 2020 om 10:45
Dit merk ik ook heel sterk. Ik durf bijna niet meer te praten over onze verdeling, want dan krijg ik zulke emotionele reacties van vrouwen.Betty_Slocombe schreef: ↑06-06-2020 09:52Ik merk trouwens wel jaloezie bij vrouwen in onze omgeving. Of verbazing. We vinden het zelf allemaal niet zo bijzonder, het is meer een gevolg van ons rechtlijnige denken dat we het logisch vinden dat we dingen verdelen.
Ik heb al zo vaak gehoord dat ik in mijn handjes mag knijpen met mijn man, want hij doet zoveel, terwijl we de taken gewoon hebben verdeeld. Dat ik net zoveel doe en mijn man zich dus ook in zijn handjes mag knijpen, dat wordt nooit gezegd.
Dat is vooral wat mij opvalt, als een moeder van alles doet, dan wordt dit normaal gevonden. Als een vader van alles doet dan krijg hij daar veel complimenten voor.
Soms is dit wel irritant. Niet dat ik hem de complimenten niet gun, want hij is inderdaad een lieve, betrokken vader, maar wel dat nooit wordt gezien wat ik allemaal doe. Als moeder lijk je wel onzichtbaar te zijn.
zaterdag 6 juni 2020 om 10:49
Mijn schoonmoeder heeft zelfs een keer een artikel gestuurd, pasgeleden kwamen opeens allemaal pappadag mannen die opbiechten dat niet te trekken, omdat ze haar zoon zó niet herkende, want hij was zó betrokken. Mijn man zij wel heel zacht tegen mij dat ik het vast niet met haar eens was. Daar had hij wel gelijk in, ik was echt een beetje beledigd.TanteOlivia schreef: ↑06-06-2020 10:45Dit merk ik ook heel sterk. Ik durf bijna niet meer te praten over onze verdeling, want dan krijg ik zulke emotionele reacties van vrouwen.
Ik heb al zo vaak gehoord dat ik in mijn handjes mag knijpen met mijn man, want hij doet zoveel, terwijl we de taken gewoon hebben verdeeld. Dat ik net zoveel doe en mijn man zich dus ook in zijn handjes mag knijpen, dat wordt nooit gezegd.
Dat is vooral wat mij opvalt, als een moeder van alles doet, dan wordt dit normaal gevonden. Als een vader van alles doet dan krijg hij daar veel complimenten voor.
Soms is dit wel irritant. Niet dat ik hem de complimenten niet gun, want hij is inderdaad een lieve, betrokken vader, maar wel dat nooit wordt gezien wat ik allemaal doe. Als moeder lijk je wel onzichtbaar te zijn.
zaterdag 6 juni 2020 om 10:49
Ja, natuurlijk maken mensen het soms mooier. Maar dat betekent niet dat ik iedereen bij voorbaat in twijfel trek.Mevrouw75 schreef: ↑06-06-2020 10:34Het komt best voor, maar ik geloof dus op veel minder grote schaal dan er gezegd wordt. En dat zie ik ook gewoon in mijn omgeving, die bejubelde supervader die dan wel toevallig officieel meer dan fulltime werkt en vrouw een stapje terug heeft gedaan bijvoorbeeld. Of de algemene verdelingscijfers.
zaterdag 6 juni 2020 om 10:52
Bij mijn ouders thuis was het alles behalve 50/50 in de zin van de directe zorg voor de kinderen. Dat was eerder 90/10 of zo, mijn moeder was thuis en mijn vader werkte dik full time. Maar toch heb ik niet het idee dat het ongelijk was, mijn vader deed zijn deel alleen op een andere manier (die voor beiden goed was). Ik had inderdaad wel vriendinnen waar moeder thuis was, en altijd bezig, en vader na een werkdag op de bank plofte en niet gestoord mocht worden. Dat zou ik zeer onwenselijk vinden. Maar wat mij betreft kun je cadeautjes regelen ook verdelen als ‘een zorgt dat er geld is, ander koopt het cadeautje’. Zeker als beiden daar gelukkig mee zijn. En mijn vader deed ontzettend veel in en rond het huis en de tuin, het was niet zo dat hij met een biertje op de bank zat.
Misschien ook wel belangrijk dat er ook nooit gezegd is dat de andere ouder iets niet kon of zo. Mijn moeder ging een paar keer per jaar een paar dagen weg met vriendinnen, en dan zorgde mijn vader dus gewoon voor ons. Niet als prestatie, maar omdat hij niet achterlijk is en heus gewoon voor ons kon zorgen. Ik geloof niet dat ik mijn moeder ooit met een verfkwast gezien heb, maar ik had en heb er alle vertrouwen in dat als dat nodig geweest was, ze dat gewoon gekund en opgepakt had. Ze vond het alleen niet leuk, en mijn vader wel.
Kortom: ik geloof onmiddellijk dat er gezinnen zijn waar het erg scheef is. Maar wat mij betreft zou je het hele gezinsfunctioneren moeten meenemen om dat te bepalen.
In mijn eigen geval is het sowieso nogal scheef, ik ben alleen met kind zonder vader, dus bij ons is het makkelijk. Ik doe alles. Soms ook wel lekker duidelijk
.
Misschien ook wel belangrijk dat er ook nooit gezegd is dat de andere ouder iets niet kon of zo. Mijn moeder ging een paar keer per jaar een paar dagen weg met vriendinnen, en dan zorgde mijn vader dus gewoon voor ons. Niet als prestatie, maar omdat hij niet achterlijk is en heus gewoon voor ons kon zorgen. Ik geloof niet dat ik mijn moeder ooit met een verfkwast gezien heb, maar ik had en heb er alle vertrouwen in dat als dat nodig geweest was, ze dat gewoon gekund en opgepakt had. Ze vond het alleen niet leuk, en mijn vader wel.
Kortom: ik geloof onmiddellijk dat er gezinnen zijn waar het erg scheef is. Maar wat mij betreft zou je het hele gezinsfunctioneren moeten meenemen om dat te bepalen.
In mijn eigen geval is het sowieso nogal scheef, ik ben alleen met kind zonder vader, dus bij ons is het makkelijk. Ik doe alles. Soms ook wel lekker duidelijk
.
zaterdag 6 juni 2020 om 10:54
zaterdag 6 juni 2020 om 10:55
Mannen die hun papadag niet trekken... laatst schreef een journalist in de Volkskrant daar ook nog over, dat hem dat echt te veel was. Schaamteloos vond ik het. Alsof vrouwen het allemaal wel heel leuk vinden om een dag lang te onderhandelen met een onwillige dreumes terwijl de baby huilt omdat hij verschoond moet worden, de kat net gekotst heeft op het tapijt en het huishouden ontploft.
Verwende watjes zijn het, dat soort mannen. Grote kinderen.
Verwende watjes zijn het, dat soort mannen. Grote kinderen.
zaterdag 6 juni 2020 om 10:56
Lijkt me ook zo’n gigantische afknapper, als je man dat allemaal “gedoe” vindt en daar geen zin in heeft.Griebus67 schreef: ↑06-06-2020 10:55Mannen die hun papadag niet trekken... laatst schreef een journalist in de Volkskrant daar ook nog over, dat hem dat echt te veel was. Schaamteloos vond ik het. Alsof vrouwen het allemaal wel heel leuk vinden om een dag lang te onderhandelen met een onwillige dreumes terwijl de baby huilt omdat hij verschoond moet worden, de kat net gekotst heeft op het tapijt en het huishouden ontploft.
Verwende watjes zijn het, dat soort mannen. Grote kinderen.
zaterdag 6 juni 2020 om 10:58
Ik herkende het. Van mezelf dus.Griebus67 schreef: ↑06-06-2020 10:55Mannen die hun papadag niet trekken... laatst schreef een journalist in de Volkskrant daar ook nog over, dat hem dat echt te veel was. Schaamteloos vond ik het. Alsof vrouwen het allemaal wel heel leuk vinden om een dag lang te onderhandelen met een onwillige dreumes terwijl de baby huilt omdat hij verschoond moet worden, de kat net gekotst heeft op het tapijt en het huishouden ontploft.
Verwende watjes zijn het, dat soort mannen. Grote kinderen.
zaterdag 6 juni 2020 om 10:58
Dit. Hier is het gelijk verdeeld. Niet doordat ik daar heel hard om zeur, zo is het gewoon vanaf het begin al gegaan. Als ik een nacht weg ben, ga ik gewoon weg en regel ik niks extra's. Ik sta juist altijd met verbazing te kijken naar vrouwen die dat wel doen.Herfstblaadje19 schreef: ↑06-06-2020 09:59Precies. Ik vind die verbazing juist schokkend. Alsof je in je handjes mag knijpen dat je gewoon een volwassen vent hebt die zijn verantwoordelijkheid neemt. Zegt idd wel iets over hoe laag de lat voor vaders ligt (schreef iemand anders hier net).
Overigens was dit bij mijn ouders hetzelfde, dus ik ken het zelf niet anders.
zaterdag 6 juni 2020 om 11:00
Met alle respect bulletje ik denk nu niet dat jij het referentiekader hebt om hierin een objectief standpunt in te nemen.redbulletje schreef: ↑06-06-2020 10:36Of waarom moeders de lat voor zichzelf zo hóóg leggen!
Traktaties in elkaar freubelen bijv. Koop gewoon mini zakjes chips, dat was de traktatie die bij ons vroeger het meest in de smaak viel in de klas.
Bij de sportlessen staan? Gewoon kind afzetten en na de les weer ophalen.
Je hebt gelijk waar het de traktaties betreft. Dat is soms echt een kwestie van andere ouders de loef af steken.
Maar een kind hoort wel te ervaren dat een ouder belangstelling voor hem of haar heeft. Aanmoedigen langs het veld hoort daar ook bij.
Wat ik in jou wel altijd waardeer is dat je geen doekjes windt om je antipathie jegens kinderen. Je hebt er naar gehandeld door ze dan ook niet te krijgen.
Maar dat betekent niet dat andere mensen die toevallig wel een kind hebben zich net zo mogen of moeten voelen. Dat recht hebben ze verspeelt toen er kinderen kwamen. Of dat nu een bewuste keuze was of niet.
Ouder zijn schept verplichtingen en vraagt offers. Van zowel vader als moeder. Ik verbaas me er gewoon over dat dit met name bij vaders soms gewoon minder, of niet wordt gevoeld.
vera8 wijzigde dit bericht op 06-06-2020 11:01
0.63% gewijzigd
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
zaterdag 6 juni 2020 om 11:00
Ja dat vind ik ook.Herfstblaadje19 schreef: ↑06-06-2020 09:59Precies. Ik vind die verbazing juist schokkend. Alsof je in je handjes mag knijpen dat je gewoon een volwassen vent hebt die zijn verantwoordelijkheid neemt. Zegt idd wel iets over hoe laag de lat voor vaders ligt (schreef iemand anders hier net).
Man doet de traktaties. Hoe vaak ik daar wel niet de vraag over heb gehad of ik dat wel durfde?
Even navragen leerde me dat men wilde weten of ik dat wel aan hem durfde over te laten...
Als ik ze dan vertel dat hij een volwassen man is dus dat ik er vanuit ga dat hij dat uitstekend kan, kijkt men wel eens beteuterd. Alsof ze dat zelf niet bedacht hebben of zo.
zaterdag 6 juni 2020 om 11:02
Heel herkenbaar! Mijn vader werkte meer dan fulltime, maar hij kwam wel elke dag om 18 uur eten zodat dat een gezinsmoment was. En hij deed alles betreffende klussen en tuinieren. En dat klussen hield ook in verbouwen, aanbouwen, alles betreffende techniek en installatie.nausicaa schreef: ↑06-06-2020 10:52Bij mijn ouders thuis was het alles behalve 50/50 in de zin van de directe zorg voor de kinderen. Dat was eerder 90/10 of zo, mijn moeder was thuis en mijn vader werkte dik full time. Maar toch heb ik niet het idee dat het ongelijk was, mijn vader deed zijn deel alleen op een andere manier (die voor beiden goed was). Ik had inderdaad wel vriendinnen waar moeder thuis was, en altijd bezig, en vader na een werkdag op de bank plofte en niet gestoord mocht worden. Dat zou ik zeer onwenselijk vinden. Maar wat mij betreft kun je cadeautjes regelen ook verdelen als ‘een zorgt dat er geld is, ander koopt het cadeautje’. Zeker als beiden daar gelukkig mee zijn. En mijn vader deed ontzettend veel in en rond het huis en de tuin, het was niet zo dat hij met een biertje op de bank zat.
Misschien ook wel belangrijk dat er ook nooit gezegd is dat de andere ouder iets niet kon of zo. Mijn moeder ging een paar keer per jaar een paar dagen weg met vriendinnen, en dan zorgde mijn vader dus gewoon voor ons. Niet als prestatie, maar omdat hij niet achterlijk is en heus gewoon voor ons kon zorgen. Ik geloof niet dat ik mijn moeder ooit met een verfkwast gezien heb, maar ik had en heb er alle vertrouwen in dat als dat nodig geweest was, ze dat gewoon gekund en opgepakt had. Ze vond het alleen niet leuk, en mijn vader wel.
Kortom: ik geloof onmiddellijk dat er gezinnen zijn waar het erg scheef is. Maar wat mij betreft zou je het hele gezinsfunctioneren moeten meenemen om dat te bepalen.
zaterdag 6 juni 2020 om 11:03
Mijn man en ik ervaren onze dag allebei als pittig (de ene keer meer dan de andere keer), dat mag best.Griebus67 schreef: ↑06-06-2020 10:55Mannen die hun papadag niet trekken... laatst schreef een journalist in de Volkskrant daar ook nog over, dat hem dat echt te veel was. Schaamteloos vond ik het. Alsof vrouwen het allemaal wel heel leuk vinden om een dag lang te onderhandelen met een onwillige dreumes terwijl de baby huilt omdat hij verschoond moet worden, de kat net gekotst heeft op het tapijt en het huishouden ontploft.
Verwende watjes zijn het, dat soort mannen. Grote kinderen.
Wat me alleen opvalt is dat het voor veel vaders een optie is om het daarom maar niet te doen. Hebben ze zin om voor hun kind te zorgen en is het leuk en voelen zij zich er goed bij? Dan doen ze het. Maar is het een periode zwaarder, of wat minder leuk, of regelrecht pittig, dan kunnen ze het net zo goed allemaal weer laten vallen. Het gaat dus allemaal om hen, niet om het kind. Het moet vooral allemaal leuk zijn en niet te zwaar, want daar kunnen ze niet tegen.
Dat vind ik zo raar. Kinderen vragen veel zorg en aandacht, als ouder geef je dit onvoorwaardelijk. Je kunt niet alles zomaar afschuiven, want als jij het niet doet, betekent dit dat je het afschuift op je partner. Het gemak waarmee vaders, zoals die in de Volkskrant het afschuiven vind ik stuitend.
zaterdag 6 juni 2020 om 11:03
Alhoewel hier de taken heel duidelijk verdeeld waren, man werkt en klust en ik doe t huishouden en de kinderen, draaide alles perfect door als ik weer eens in t ziekenhuis lag. Hij kan wel alles incl. strijken.
Verder zorgde hij ook gewoon voor de kinderen, deed ze in bad en bracht ze naar bed.
Verder zorgde hij ook gewoon voor de kinderen, deed ze in bad en bracht ze naar bed.
ik geef mn bek ook maar een douw
zaterdag 6 juni 2020 om 11:03
Ja God, ik zet geen enquêtes uit ofzo, maar je praat toch wel eens met mensen?
Of die ene vriendin klaagt steen en been? Of als je voor de tiende keer bij iemand komt eten en het is altijd dezelfde die het eten voorbereidt, kookt, afruimt, afwast, zooi van de kinderen opruimt en ze daarna óók nog in bad gooit en op bed legt. Om daarna dan ook nog degene te zijn die je wat te drinken aanbiedt.
Of juist ergens te gast te zijn waar alles in balans is (of voor de show lijkt
), waar beiden de handen uit de mouwen steken. Dat soort verschillen merk ik wel op.
zaterdag 6 juni 2020 om 11:05
Er zijn nog steeds vrouwentaakjes en mannentaakjes, geloof ik. Bepaalde dingen die schijnbaar vaak tot de vrouwentaken horen doe ik niet. Ik koop geen cadeaus (alleen voor kinderfeestjes), ik stuur geen kaartjes, ik regel geen bezoeken aan de (schoon)familie enz.captain_hindsight schreef: ↑06-06-2020 11:00Ja dat vind ik ook.
Man doet de traktaties. Hoe vaak ik daar wel niet de vraag over heb gehad of ik dat wel durfde?
Even navragen leerde me dat men wilde weten of ik dat wel aan hem durfde over te laten...
Als ik ze dan vertel dat hij een volwassen man is dus dat ik er vanuit ga dat hij dat uitstekend kan, kijkt men wel eens beteuterd. Alsof ze dat zelf niet bedacht hebben of zo.
Voor tractaties kocht ik iets kant en klaars, maar mijn man heeft dat ook wel eens gedaan als het zo uitkwam.
