Kinderen
alle pijlers
Vader zijn, of toch niet?
zaterdag 6 juni 2020 om 09:42
Nee, dit keer geen topic over de twijfel mbt biologisch verwantschap.
Met dit topic wil ik voortborduren op een intrigerend topic waarin ik gister ben beland en wat me tot laat heeft beziggehouden.
De kwestie was kort gezegd de betrokkenheid van een vader bij zijn kinderen. En dan met name zijn gebrek daar aan.
De situatie die door de TO werd geschetst staat denk ik niet alleen en daarom open ik zelf dit topic.
Hoe ervaar jij het vader zijn van jouw partner? Wat zegt dat over hem? Of over jou?
Staat jouw man op zaterdagochtend om acht uur langs het hockeyveld en zit hij tot ‘s avonds laat de traktatie van zijn peuter in elkaar te fröbelen.
Of laat hij dit soort taken standaard aan jou over?
Om bij mezelf te beginnen: Ook hier raken we wel eens in een spagaat vwb verantwoordelijkheden en taken. Mijn ervaring is dat je als vrouw ook een rol hebt in hoe je man zijn taken als vader uit voert. Wanneer je alles naar jezelf toe trekt zet je vader automatisch buiten spel.
Dat proces moet je tijdig keren.
Wat me uit vorig topic vooral ook bezighield was dat de vader in kwestie ook totaal geen gevoel had bij de behoefte van zijn kinderen. Dat vond ik echt stuitend. Zijn belang ging altijd voor.
Wat is jouw ervaring? Leven we soms nog in de jaren 50? Lijkt jouw man op die man die zondag’s het vlees komt snijden? Of zit jij nu lekker aan een bakje koffie omdat je man vanochtend zei: “Lieverd, ik haal even de boodschappen en neem de kinderen mee, dan heb jij even tijd voor jezelf”?
Met dit topic wil ik voortborduren op een intrigerend topic waarin ik gister ben beland en wat me tot laat heeft beziggehouden.
De kwestie was kort gezegd de betrokkenheid van een vader bij zijn kinderen. En dan met name zijn gebrek daar aan.
De situatie die door de TO werd geschetst staat denk ik niet alleen en daarom open ik zelf dit topic.
Hoe ervaar jij het vader zijn van jouw partner? Wat zegt dat over hem? Of over jou?
Staat jouw man op zaterdagochtend om acht uur langs het hockeyveld en zit hij tot ‘s avonds laat de traktatie van zijn peuter in elkaar te fröbelen.
Of laat hij dit soort taken standaard aan jou over?
Om bij mezelf te beginnen: Ook hier raken we wel eens in een spagaat vwb verantwoordelijkheden en taken. Mijn ervaring is dat je als vrouw ook een rol hebt in hoe je man zijn taken als vader uit voert. Wanneer je alles naar jezelf toe trekt zet je vader automatisch buiten spel.
Dat proces moet je tijdig keren.
Wat me uit vorig topic vooral ook bezighield was dat de vader in kwestie ook totaal geen gevoel had bij de behoefte van zijn kinderen. Dat vond ik echt stuitend. Zijn belang ging altijd voor.
Wat is jouw ervaring? Leven we soms nog in de jaren 50? Lijkt jouw man op die man die zondag’s het vlees komt snijden? Of zit jij nu lekker aan een bakje koffie omdat je man vanochtend zei: “Lieverd, ik haal even de boodschappen en neem de kinderen mee, dan heb jij even tijd voor jezelf”?
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
zaterdag 6 juni 2020 om 11:06
We wonen in een klein dorp, en mijn partner was de eerste man in het dorp die mee hielp op de kleuterschool...
Hij werd daarvoor extra bedankt. Vond ik zo belachelijk.
Maar ik denk aaltijd; er zijn verschillende soorten mannen ; de Haan man, die die vind dat huishouden vrouwen werk is.... Ze bestaan nog steeds. Dan de man die mee moet doen omdat zijn vrouw werkt... maar niet van harte. En dan heb je ook nog de feminine man. Mijn man is het laatste type.
Hij werd daarvoor extra bedankt. Vond ik zo belachelijk.
Maar ik denk aaltijd; er zijn verschillende soorten mannen ; de Haan man, die die vind dat huishouden vrouwen werk is.... Ze bestaan nog steeds. Dan de man die mee moet doen omdat zijn vrouw werkt... maar niet van harte. En dan heb je ook nog de feminine man. Mijn man is het laatste type.
zaterdag 6 juni 2020 om 11:08
zaterdag 6 juni 2020 om 11:08
Ik heb wel echt mazzel dat ik me hier geen zorgen over hoef te maken! 
Mijn vrouw doet echt een stuk meer in het huishouden dan ik. Koken, schoonmaken, ik heb er een pishekel aan, en zij niet. Alleen de was doe ik meestal, en af en toe dweilen en stofzuigen. Aan de andere kant regel ik alles: administratie, belastingaangiftes, contact met instanties. We werken normaalgesproken evenveel, maar door de crisis ligt al mijn freelance werk even stil, dus nu werk ik nog maar 20 uur. Ik doe niet meer in het huishouden hierdoor; ik zit vooral meer op Viva.
De zorg voor ons kind is echt 50/50, maar wel nemen we voornamelijk de taken op ons die bij ons passen: zij zorgt voor het eten en doet hem een paar keer per week in bad, en ik lig meer met hem te rollebollen, ga naar de speeltuin en haal en breng hem naar het kdv.
Mijn vrouw doet echt een stuk meer in het huishouden dan ik. Koken, schoonmaken, ik heb er een pishekel aan, en zij niet. Alleen de was doe ik meestal, en af en toe dweilen en stofzuigen. Aan de andere kant regel ik alles: administratie, belastingaangiftes, contact met instanties. We werken normaalgesproken evenveel, maar door de crisis ligt al mijn freelance werk even stil, dus nu werk ik nog maar 20 uur. Ik doe niet meer in het huishouden hierdoor; ik zit vooral meer op Viva.
De zorg voor ons kind is echt 50/50, maar wel nemen we voornamelijk de taken op ons die bij ons passen: zij zorgt voor het eten en doet hem een paar keer per week in bad, en ik lig meer met hem te rollebollen, ga naar de speeltuin en haal en breng hem naar het kdv.
zaterdag 6 juni 2020 om 11:09
Ik ben een gehuwde alleenstaande moeder en dat dekt de lading eigenlijk wel.
Toen ze klein waren, was hij meer betrokken maar nu ze ouder zijn stukken minder en anders.
Toen kinderen klein waren deed hij wel meer. Hij is nooit echt een speelvader geweest. Hij is betrokken op zijn eigen manier en hij vond het makkelijker toen ze ouder werden. Baby's vond hij ingewikkeld , met dochter ging het het makkelijkst, de beide zonen minder . Luiers verschonen kon hij prima, deed het ook net zo vaak als ik. Voeden kon in begin niet (want borstvoeding en alle 3 flesweigeraars) maar daarna met " gewoon" eten ging dat prima.
Hij heeft , net als mijn zoons, autisme en dat is wel een ding. Dat wist ik niet in het begin van onze relatie , dat kwam pas toen oudste zoon in het diagnose proces zat, toen vielen puzzelstukjes op plek en dat zorgt voor lastige situaties soms.
Ik draai het hele gebeuren al jaren, door zijn werk, in mijn eentje.. Uiteindelijk is het mijn keuze om hierin te blijven en het werkt zoals we het nu ingericht hebben een soort van goed. Voor de buitenwereld hebben wij een raar huwelijk en dat snap ik
Toen ze klein waren, was hij meer betrokken maar nu ze ouder zijn stukken minder en anders.
Toen kinderen klein waren deed hij wel meer. Hij is nooit echt een speelvader geweest. Hij is betrokken op zijn eigen manier en hij vond het makkelijker toen ze ouder werden. Baby's vond hij ingewikkeld , met dochter ging het het makkelijkst, de beide zonen minder . Luiers verschonen kon hij prima, deed het ook net zo vaak als ik. Voeden kon in begin niet (want borstvoeding en alle 3 flesweigeraars) maar daarna met " gewoon" eten ging dat prima.
Hij heeft , net als mijn zoons, autisme en dat is wel een ding. Dat wist ik niet in het begin van onze relatie , dat kwam pas toen oudste zoon in het diagnose proces zat, toen vielen puzzelstukjes op plek en dat zorgt voor lastige situaties soms.
Ik draai het hele gebeuren al jaren, door zijn werk, in mijn eentje.. Uiteindelijk is het mijn keuze om hierin te blijven en het werkt zoals we het nu ingericht hebben een soort van goed. Voor de buitenwereld hebben wij een raar huwelijk en dat snap ik
zaterdag 6 juni 2020 om 11:11
KLagende mensen luister ik niet meer naarvitamined schreef: ↑06-06-2020 11:03Ja God, ik zet geen enquêtes uit ofzo, maar je praat toch wel eens met mensen?
Of die ene vriendin klaagt steen en been? Of als je voor de tiende keer bij iemand komt eten en het is altijd dezelfde die het eten voorbereidt, kookt, afruimt, afwast, zooi van de kinderen opruimt en ze daarna óók nog in bad gooit en op bed legt. Om daarna dan ook nog degene te zijn die je wat te drinken aanbiedt.
Of juist ergens te gast te zijn waar alles in balans is (of voor de show lijkt
Dat soort verschillen merk ik wel op.
Het valt me misschien wel op, maar ik verbind er geen verdeling aan. Als mensen hier komen is het 9,9 keer van de 10 ook mijn man die gekookt heeft, terwijl ik het bijna iedere dag doe op een gewone dag. Dus als ik ergens zou zitten en 1 persoon zou mij gezelschap houden en de ander regelde het werk achter de schermen zou ik niet concluderen dat die ene persoon nooit iets deed.
Ik denk wel dat het me zou opvallen als de ene de pyjama's ging doen, dan naar beneden kwam zodat de andere het tandenpoetsen kon doen, om krampachtig op 50% uit te komen, enz. Of dat 1 persoon vanaf de bank opdrachten zou geven, dat wel. Maar ik ben beide nooit tegengekomen.
zaterdag 6 juni 2020 om 11:13
Ik heb zelf afgelopen weken in mijn vrije tijd op de steiger gestaan en om eerlijk te zijn: ik vind het superzen. Lekker monomaan: mama is niet bereikbaar want ze staat héél belangrijk op de steiger te werken.redbulletje schreef: ↑06-06-2020 11:02Heel herkenbaar! Mijn vader werkte meer dan fulltime, maar hij kwam wel elke dag om 18 uur eten zodat dat een gezinsmoment was. En hij deed alles betreffende klussen en tuinieren. En dat klussen hield ook in verbouwen, aanbouwen, alles betreffende techniek en installatie.
Op de een of andere manier waren vroeger in ieder geval al die mannendingen die dan in en om het huis gedaan werden ook wel zo dat daar een zweem van ‘niet storen’ omheen hing.
Dat constant gestoord worden is wat ik niet zo heel erg trek geloof ik.
zaterdag 6 juni 2020 om 11:13
Ik denk ook dat het voorbeeld wat je van huis uit hebt meegekregen enorm belangrijk is. Ook als je het allemaal anders wilt doen en niet zoals je ouders bent of ooit zal worden.Fiorah schreef: ↑06-06-2020 10:58Dit. Hier is het gelijk verdeeld. Niet doordat ik daar heel hard om zeur, zo is het gewoon vanaf het begin al gegaan. Als ik een nacht weg ben, ga ik gewoon weg en regel ik niks extra's. Ik sta juist altijd met verbazing te kijken naar vrouwen die dat wel doen.
Overigens was dit bij mijn ouders hetzelfde, dus ik ken het zelf niet anders.
Ik heb een vader die periodes weinig aanwezig was, die periodes alleenstaande ouder met 100% zorg voor de kinderen was en periodes in co-ouderschap met mijn moeder voor ons zorgde.
Mijn man heeft een moeder die fulltime werkte en een vader die veel met zijn kinderen en in het huishouden deed.
Wat niet verander is de uitgesproken en onuitgesproken verwachting van mensen om je heen. Scholen stopten pas met standaard eerst mij bellen toen ik voor hun opschreef: (ik sta net als jij overdag voor de klas en neem dan mijn telefoon niet op. Bel vader!). (*)
Ik kreeg eerder de mailtjes en appjes van andere ouders over kinderfeestjes e.d. Daar zit trouwens ook wel een stukje ‘gij zal niet mailen of appen met die leuke schoolpleinouder van het andere geslacht’ bij.
(*) ik ben dus zelf zo’n rotjuf geworden die, tenzij anders gemeld wordt, standaard eerst de vader belt.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zaterdag 6 juni 2020 om 11:16
Dat krampachtige 50% heb ik een tijdje expres er doorheen geduwd (tot ongenoegen/verbazing van zijn familie trouwens), maar het was wel even nodig.Quincy2 schreef: ↑06-06-2020 11:11KLagende mensen luister ik niet meer naar
Het valt me misschien wel op, maar ik verbind er geen verdeling aan. Als mensen hier komen is het 9,9 keer van de 10 ook mijn man die gekookt heeft, terwijl ik het bijna iedere dag doe op een gewone dag. Dus als ik ergens zou zitten en 1 persoon zou mij gezelschap houden en de ander regelde het werk achter de schermen zou ik niet concluderen dat die ene persoon nooit iets deed.
Ik denk wel dat het me zou opvallen als de ene de pyjama's ging doen, dan naar beneden kwam zodat de andere het tandenpoetsen kon doen, om krampachtig op 50% uit te komen, enz. Of dat 1 persoon vanaf de bank opdrachten zou geven, dat wel. Maar ik ben beide nooit tegengekomen.
zaterdag 6 juni 2020 om 11:17
Same.Betty_Slocombe schreef: ↑06-06-2020 09:51Mijn man is een prima vader. Denk ik, want ik had er zelf geen. Hij doet alles wat ik ook doe. Hij verschoonde luiers, verschoonde volgespuugde bedjes midden in de nacht en ging met de kinderen naar zwemles. Hij is regelmatig alleen met de kinderen en dan gaat alles gewoon normaal door.
Eigenlijk is hij net mij, maar dan met een Y-chromosoom.
Verschillen zijn er wel: hij koopt niet graag verjaardagscadeautjes voor kinderfeestjes. Hij stoeit met de kinderen.
Ik werk minder uren dus ik doe daarom meer, maar ik zie ons bij geboorte kinderen nog ruziemaken wie uit bed mocht halen en in bad mocht stoppen.
Hij wil gewoon graag overal bij betrokken zijn.
Het is allemaal zo leuk, en zo voorbij. Nu de oudste 11 is hebben we helemaal dat we overal bij willen zijn. Die heeft ineens al een heel leven met zelf naar turnen en naar vriendinnen.
Dus dat relativeert zo, die paar jaar zwemles en mee naar voetbal zijn zo om.
Hij heeft zelfs vrijgenomen omdat hij jaloers was op babyzwemmen en peuter circus.
Ergens geen zin in hebben is incidenteel en dan neem je over.
Huishouden is hij beter in en sommige klusjes vindt hij geen probleem, zoals ramen lappen, koken en dweilen.
Onze zoon ziet dus het goede voorbeeld.
zaterdag 6 juni 2020 om 11:18
Hehe wat fijn!
Zelfs als ik het er expliciet bij zei ("Kind is niet fit maar hij wilde graag komen. Ik ben vandaag weg, bel hun vader als er iets is") belden ze toch altijd mij...
zaterdag 6 juni 2020 om 11:19
Poldervrouw, respect voor je!
Ik zou dat met ons gezin niet kunnen. We hebben 3 zonen, waarvan de middelste een handicap heeft, en 2 dochters van andere ouders. Die kwamen toen ze 1,5 en 3 jaar waren.... Ben zo blij geweest dat man altijd in de buurt was.
Feow geweldig dat je als juf de school moest corrigeren.
Ik zou dat met ons gezin niet kunnen. We hebben 3 zonen, waarvan de middelste een handicap heeft, en 2 dochters van andere ouders. Die kwamen toen ze 1,5 en 3 jaar waren.... Ben zo blij geweest dat man altijd in de buurt was.
Feow geweldig dat je als juf de school moest corrigeren.
zaterdag 6 juni 2020 om 11:19
Hier wordt de halve school gerund door de vaders.JobEva schreef: ↑06-06-2020 11:06We wonen in een klein dorp, en mijn partner was de eerste man in het dorp die mee hielp op de kleuterschool...
Hij werd daarvoor extra bedankt. Vond ik zo belachelijk.
Maar ik denk aaltijd; er zijn verschillende soorten mannen ; de Haan man, die die vind dat huishouden vrouwen werk is.... Ze bestaan nog steeds. Dan de man die mee moet doen omdat zijn vrouw werkt... maar niet van harte. En dan heb je ook nog de feminine man. Mijn man is het laatste type.
Dat heeft er ook mee te maken dat er veel zzp-ers zijn en een semi bekende vader nogal enthousiast helpt. Je schijnt er klusjes aan over te kunnen houden, het wordt gezien als een soort netwerken.
zaterdag 6 juni 2020 om 11:20
Ik ben ook zo’n juf die gewoon niet opneemt, maar ik geloof niet dat ze het geprobeerd hebben om mij te bellen.captain_hindsight schreef: ↑06-06-2020 11:18Hehe wat fijn!
Zelfs als ik het er expliciet bij zei ("Kind is niet fit maar hij wilde graag komen. Ik ben vandaag weg, bel hun vader als er iets is") belden ze toch altijd mij...
zaterdag 6 juni 2020 om 11:21
Waarom is dat nou weer een 'feminine man'?? Als je de normale taken oppakt die bij het leven met een gezin horen, dan is dat ineens vrouwelijk? Ik vind het vooral volwassen, niet typisch man/vrouwelijk .JobEva schreef: ↑06-06-2020 11:06We wonen in een klein dorp, en mijn partner was de eerste man in het dorp die mee hielp op de kleuterschool...
Hij werd daarvoor extra bedankt. Vond ik zo belachelijk.
Maar ik denk aaltijd; er zijn verschillende soorten mannen ; de Haan man, die die vind dat huishouden vrouwen werk is.... Ze bestaan nog steeds. Dan de man die mee moet doen omdat zijn vrouw werkt... maar niet van harte. En dan heb je ook nog de feminine man. Mijn man is het laatste type.
anoniem_397783 wijzigde dit bericht op 06-06-2020 11:21
3.31% gewijzigd
zaterdag 6 juni 2020 om 11:21
Omdat dat volgens mij dus helemaal niet uitmaakt.captain_hindsight schreef: ↑06-06-2020 11:19Mijn man en ik komen beide uit een traditioneel gezin overigens. Maar we zijn toch best geëmancipeerd geworden. Hoe weet ik niet.
zaterdag 6 juni 2020 om 11:25
Ja en nee. Mijn ouders waren gescheiden en mijn moeder deed alles en drukte ons op het hart om in godsnaam nooit afhankelijk te worden van een ander. Dat zat er goed ingeramd en onderschrijf ik ook van harte, maar dat dat niet betekent dat je alles in je eentje hoeft te doen.. Dat duurde even.
Ik moest wel leren dat ik die ander ook “nodig mocht hebben”.
zaterdag 6 juni 2020 om 11:30
Haha, ik ook
Als ik alleen met de kinderen was, kwam man thuis in een 'ontploft' huis en moest k nog koken. Als man z'n dag met de kinderen had gehad, had hij een stofzuiger door het huis gehaald, was alles weer redelijk aan de kant en begon hij net met het eten. Niet altijd natuurlijk, maar dit zin wel de extremen die ik mij herinner.
mijn man kon ook onbekommerd met 2 kleine kinderen de boodschappen gaan doen
Ik werd dan knettergek. Afijn, bij ons een redelijke 50/50 verdeling toen de kinderen klein waren. Ik had een aantal dingen inderdaad wel naar me toegetrokken, omdat ik van mijn (fulltime werkende) moeder had geleerd, dat mannen sommige dingen nou eenmaal niet kunnen of zien
Toen het mij wat teveel werd, vroeg man mij verwonderd waarom ik dat dan allemaal zelf wilde doen, als hij er toch ook was. Ohja.. Oftewel, betrokken vader hier, maar ook een vader, die vond dat ze zelf hun lunch voor op school wel konden maken, want ze konden toch brood smeren? Als ik er een keer een ochtend was, deed ik dat.
Later is nu
zaterdag 6 juni 2020 om 11:30
Ik heb de rest van de reacties nog niet gelezen, maar mijn vriend zei toevallig wel vanmorgen: ik ga lekker boodschappen doen met die kleine, heb jij even tijd voor jezelf.
Ik zit nu dus lekker met een kop thee op de bank, en krijg filmpjes toegestuurd vanuit de supermarkt hoe ze daar aan het rondwandelen is, aangezien ze nog niet zo lang loopt
Maar verder denk ik dat wij het goed geregeld hebben. Mijn vriend werkt wel 5 dagen en ik 3, maar zodra hij thuis komt van zijn werk zit hij op de grond en gaat hij spelen met onze dochter en neemt hij de zorg ook over. In het weekend verdelen we de zorg. De ene ochtend blijf ik een uurtje langer in bed liggen, de andere ochtend hij. Ik merk ook echt aan hem dat hij geniet van alles wat dochter doet. Ik heb niet het idee dat de verzorging voor hem als een verplichting voelt, hij vind het echt leuk. Ik vind hem ook echt een goede en leuke vader voor onze dochter. Ik kan me bijna niet voorstellen dat er mannen zijn die geen moeite in hun kinderen willen steken, maar helaas gebeurt dat dus wel.
Ik zit nu dus lekker met een kop thee op de bank, en krijg filmpjes toegestuurd vanuit de supermarkt hoe ze daar aan het rondwandelen is, aangezien ze nog niet zo lang loopt
Maar verder denk ik dat wij het goed geregeld hebben. Mijn vriend werkt wel 5 dagen en ik 3, maar zodra hij thuis komt van zijn werk zit hij op de grond en gaat hij spelen met onze dochter en neemt hij de zorg ook over. In het weekend verdelen we de zorg. De ene ochtend blijf ik een uurtje langer in bed liggen, de andere ochtend hij. Ik merk ook echt aan hem dat hij geniet van alles wat dochter doet. Ik heb niet het idee dat de verzorging voor hem als een verplichting voelt, hij vind het echt leuk. Ik vind hem ook echt een goede en leuke vader voor onze dochter. Ik kan me bijna niet voorstellen dat er mannen zijn die geen moeite in hun kinderen willen steken, maar helaas gebeurt dat dus wel.
zaterdag 6 juni 2020 om 11:34
Ik kom uit een compleet afwijkend gezin en mijn familie was altijd al geëmancipeerd, al was dat vooral een combinatie van communistische ideeën en armoede. Mijn man komt uit een traditioneel gezin, zo bijzonder voor mij, toen ik er voor het eerst kwam dacht ik dat ik in een toneelstuk beland was. Ik zie wel dat wij een heel ander gezin hebben dan mans brus, die de traditionele leefvorm gewoon doorzetten, inclusief geklaag over hoe de vrouw alles moet doen.
Wel grappig: in mans familie was het gebruik bij een verjaardag, ongeacht welk gezinslid, de vrouw een bloemetje te geven voor al het werk. Dat is bij mij één keer gebeurd, toen kreeg ik niks meer, omdat mijn man, hun zoon dus, ook taartjes op bordjes uitdeelde en drankjes in schonk.
Wel grappig: in mans familie was het gebruik bij een verjaardag, ongeacht welk gezinslid, de vrouw een bloemetje te geven voor al het werk. Dat is bij mij één keer gebeurd, toen kreeg ik niks meer, omdat mijn man, hun zoon dus, ook taartjes op bordjes uitdeelde en drankjes in schonk.
zaterdag 6 juni 2020 om 11:36
feow schreef: ↑06-06-2020 11:13Ik denk ook dat het voorbeeld wat je van huis uit hebt meegekregen enorm belangrijk is. Ook als je het allemaal anders wilt doen en niet zoals je ouders bent of ooit zal worden.
Ik heb een vader die periodes weinig aanwezig was, die periodes alleenstaande ouder met 100% zorg voor de kinderen was en periodes in co-ouderschap met mijn moeder voor ons zorgde.
Mijn man heeft een moeder die fulltime werkte en een vader die veel met zijn kinderen en in het huishouden deed.
Wat niet verander is de uitgesproken en onuitgesproken verwachting van mensen om je heen. Scholen stopten pas met standaard eerst mij bellen toen ik voor hun opschreef: (ik sta net als jij overdag voor de klas en neem dan mijn telefoon niet op. Bel vader!). (*)
Ik kreeg eerder de mailtjes en appjes van andere ouders over kinderfeestjes e.d. Daar zit trouwens ook wel een stukje ‘gij zal niet mailen of appen met die leuke schoolpleinouder van het andere geslacht’ bij.
(*) ik ben dus zelf zo’n rotjuf geworden die, tenzij anders gemeld wordt, standaard eerst de vader belt.
Over dat bellen vind ik altijd zo raar. Bij ons stond 'ouder 1' en 'ouder 2' als het ging om wie gebeld moest worden. En met deeltijdbanen verschilde dat ook nog per dag soms. Ging eigenlijk nooit fout. Ook niet als er een banenwissel was, waardoor ineens de andere ouder gebeld moest worden.
Nouja, gelukkig maar dan.
Later is nu
zaterdag 6 juni 2020 om 11:37
Als het niet uit zou maken kun je dus stoppen met het goede voorbeeld geven.
Of is het niet erg als je een slecht voorbeeld geeft.
Volgens mij maakt het wél uit. En is het belangrijk om te beseffen dat sommige dingen langza(a)m(er) gaan omdat het doorgeven van voorbeelden invloed heeft en vaak -niet altijd- stapsgewijs veranderen. Echte blijvende omslagen in patronen duurt een paar generaties.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zaterdag 6 juni 2020 om 11:37
Wij komen uit best geëmancipeerde gezinnen.Betty_Slocombe schreef: ↑06-06-2020 11:34Ik kom uit een compleet afwijkend gezin en mijn familie was altijd al geëmancipeerd, al was dat vooral een combinatie van communistische ideeën en armoede. Mijn man komt uit een traditioneel gezin, zo bijzonder voor mij, toen ik er voor het eerst kwam dacht ik dat ik in een toneelstuk beland was. Ik zie wel dat wij een heel ander gezin hebben dan mans brus, die de traditionele leefvorm gewoon doorzetten, inclusief geklaag over hoe de vrouw alles moet doen.
Wel grappig: in mans familie was het gebruik bij een verjaardag, ongeacht welk gezinslid, de vrouw een bloemetje te geven voor al het werk. Dat is bij mij één keer gebeurd, toen kreeg ik niks meer, omdat mijn man, hun zoon dus, ook taartjes op bordjes uitdeelde en drankjes in schonk.
Hoewel mijn moeder gestopt is met haar kostwinnerschap toen ik 6 was en ik me amper meer iets kan herinneren uit die tijd. Soms denk ik weleens: zit ik me voor het goede voorbeeld uit de naad te werken en dochter herinnert zich daar niks van, dan is dat allemaal voor niks geweest.
mevrouw75 wijzigde dit bericht op 06-06-2020 11:40
13.91% gewijzigd
