Kinderen
alle pijlers
Vader zijn, of toch niet?
zaterdag 6 juni 2020 om 09:42
Nee, dit keer geen topic over de twijfel mbt biologisch verwantschap.
Met dit topic wil ik voortborduren op een intrigerend topic waarin ik gister ben beland en wat me tot laat heeft beziggehouden.
De kwestie was kort gezegd de betrokkenheid van een vader bij zijn kinderen. En dan met name zijn gebrek daar aan.
De situatie die door de TO werd geschetst staat denk ik niet alleen en daarom open ik zelf dit topic.
Hoe ervaar jij het vader zijn van jouw partner? Wat zegt dat over hem? Of over jou?
Staat jouw man op zaterdagochtend om acht uur langs het hockeyveld en zit hij tot ‘s avonds laat de traktatie van zijn peuter in elkaar te fröbelen.
Of laat hij dit soort taken standaard aan jou over?
Om bij mezelf te beginnen: Ook hier raken we wel eens in een spagaat vwb verantwoordelijkheden en taken. Mijn ervaring is dat je als vrouw ook een rol hebt in hoe je man zijn taken als vader uit voert. Wanneer je alles naar jezelf toe trekt zet je vader automatisch buiten spel.
Dat proces moet je tijdig keren.
Wat me uit vorig topic vooral ook bezighield was dat de vader in kwestie ook totaal geen gevoel had bij de behoefte van zijn kinderen. Dat vond ik echt stuitend. Zijn belang ging altijd voor.
Wat is jouw ervaring? Leven we soms nog in de jaren 50? Lijkt jouw man op die man die zondag’s het vlees komt snijden? Of zit jij nu lekker aan een bakje koffie omdat je man vanochtend zei: “Lieverd, ik haal even de boodschappen en neem de kinderen mee, dan heb jij even tijd voor jezelf”?
Met dit topic wil ik voortborduren op een intrigerend topic waarin ik gister ben beland en wat me tot laat heeft beziggehouden.
De kwestie was kort gezegd de betrokkenheid van een vader bij zijn kinderen. En dan met name zijn gebrek daar aan.
De situatie die door de TO werd geschetst staat denk ik niet alleen en daarom open ik zelf dit topic.
Hoe ervaar jij het vader zijn van jouw partner? Wat zegt dat over hem? Of over jou?
Staat jouw man op zaterdagochtend om acht uur langs het hockeyveld en zit hij tot ‘s avonds laat de traktatie van zijn peuter in elkaar te fröbelen.
Of laat hij dit soort taken standaard aan jou over?
Om bij mezelf te beginnen: Ook hier raken we wel eens in een spagaat vwb verantwoordelijkheden en taken. Mijn ervaring is dat je als vrouw ook een rol hebt in hoe je man zijn taken als vader uit voert. Wanneer je alles naar jezelf toe trekt zet je vader automatisch buiten spel.
Dat proces moet je tijdig keren.
Wat me uit vorig topic vooral ook bezighield was dat de vader in kwestie ook totaal geen gevoel had bij de behoefte van zijn kinderen. Dat vond ik echt stuitend. Zijn belang ging altijd voor.
Wat is jouw ervaring? Leven we soms nog in de jaren 50? Lijkt jouw man op die man die zondag’s het vlees komt snijden? Of zit jij nu lekker aan een bakje koffie omdat je man vanochtend zei: “Lieverd, ik haal even de boodschappen en neem de kinderen mee, dan heb jij even tijd voor jezelf”?
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
zaterdag 6 juni 2020 om 17:48
Man is een tijgervader/curlingouder. Die man zit eerder teveel op zoons nek dan te weinig. Vanaf de conceptie. Verder is hij qua karakter heel erg zorgzaam, ook naar de huisdieren. Hij is de persoon die in zijn agenda heeft staan wanneer er antivlooienpillen gegeven moeten worden enz. Al met al doen wij beiden evenveel in huishouden en zorgen. We vullen elkaar goed aan, soms heeft de een het drukker en dan pakt de ander wat op. We zijn er ook beiden tevreden mee, hoe het gaat.
Ik ben van huis uit ook niet anders gewend. Mijn pa was zo’n man die begin jaren ‘80 al met zo’n draagzak met kind op zijn rug rondliep. Mijn moeder heeft altijd fulltime gewerkt, pa had een eigen bedrijf. Mijn zusje (11 maanden jonger) was een heel rustig kind dat het liefst een boekje zat te lezen of uren met de kat kon spelen. Dus als mijn moeder een nachtdienst had gedraaid, zat zusje naast ma op het grote bed met haar boekjes. Pa nam mij mee naar zijn bedrijf want ik kon mijn kwek niet houden en had geen zitvlees. Dus rende ik vrolijk rond in een groot magazijn, mocht mee op heftrucks rijden of mocht receptionist spelen en af toe iets over de intercom zeggen. Of zat in mijn legohoekje bij pa op kantoor. Het leukste vond ik (toen ik wat ouder was, jaar of 8) het als ik op zaterdag mee mocht rijden op een vrachtwagen. Op de zaterdagen reden er heel wat ‘truckerskinderen’ mee met hun pa. Ik heb heel wat truckstops van binnen gezien en worstenbroodjes weggewerkt.
Ik ben van huis uit ook niet anders gewend. Mijn pa was zo’n man die begin jaren ‘80 al met zo’n draagzak met kind op zijn rug rondliep. Mijn moeder heeft altijd fulltime gewerkt, pa had een eigen bedrijf. Mijn zusje (11 maanden jonger) was een heel rustig kind dat het liefst een boekje zat te lezen of uren met de kat kon spelen. Dus als mijn moeder een nachtdienst had gedraaid, zat zusje naast ma op het grote bed met haar boekjes. Pa nam mij mee naar zijn bedrijf want ik kon mijn kwek niet houden en had geen zitvlees. Dus rende ik vrolijk rond in een groot magazijn, mocht mee op heftrucks rijden of mocht receptionist spelen en af toe iets over de intercom zeggen. Of zat in mijn legohoekje bij pa op kantoor. Het leukste vond ik (toen ik wat ouder was, jaar of 8) het als ik op zaterdag mee mocht rijden op een vrachtwagen. Op de zaterdagen reden er heel wat ‘truckerskinderen’ mee met hun pa. Ik heb heel wat truckstops van binnen gezien en worstenbroodjes weggewerkt.
lemoos2 wijzigde dit bericht op 06-06-2020 17:51
0.37% gewijzigd
Nee heb je, ja kun je krijgen
zaterdag 6 juni 2020 om 17:49
Mijn ex was (is) zo’n kerel die het hebben van een kind een loeizware taak vond en het daarom zonder enig aarzelen op mij afschoof. En voordat kind er was, was het toch allemaal zo ontzettend leuk, een kind. Vooraf hadden we ook afgesproken beiden minder te gaan werken, daar heb ik hem ook niet onderuit laten komen. Maar dat was de enige dag dat hij soort van voor dochter zorgde. En alleen dat hè, boodschappen doen, eten koken of een stofzuiger door het huis trekken kon daar onmogelijk bij.
Als we beiden thuis waren, was het voor mij. En nee, dat trok ik niet naar me toe, maar of hij was nergens te bekennen (zat vaak op zolder of was zonder iets te zeggen naar buiten gewandeld) of hij reageerde niet. Huilend kind vanwege honger, vieze luier oid? Negeren. Mijn vraag of hij het kon doen kreeg als reactie een nee, of een zucht en ja zo. Maar er gebeurde niks. Maar kind moest wel verzorgd worden, dus deed ik het maar weer. ‘s Nachts nog extremer, dochter was een slechte slaper, en als ze huilde ‘s nachts, vloog ik er meteen uit om haar te sussen. Als hij wakker werd ervan, volgde een hoop gevloek en getier, soms vloog er wat door de kamer, in het ergste geval het meubilair. Dan sliep ik op zeker niet meer die nacht. En allemaal omdat hij de verantwoordelijkheid van een kind totaal niet trok. Weigerde daar hulp bij te zoeken, wilde alleen maar dat ik ervoor zou zorgen dat hij niet verantwoordelijk hoefde te zijn. Ik ben van hem gescheiden, dat was niet helemaal wat hij bedoelde
Als we beiden thuis waren, was het voor mij. En nee, dat trok ik niet naar me toe, maar of hij was nergens te bekennen (zat vaak op zolder of was zonder iets te zeggen naar buiten gewandeld) of hij reageerde niet. Huilend kind vanwege honger, vieze luier oid? Negeren. Mijn vraag of hij het kon doen kreeg als reactie een nee, of een zucht en ja zo. Maar er gebeurde niks. Maar kind moest wel verzorgd worden, dus deed ik het maar weer. ‘s Nachts nog extremer, dochter was een slechte slaper, en als ze huilde ‘s nachts, vloog ik er meteen uit om haar te sussen. Als hij wakker werd ervan, volgde een hoop gevloek en getier, soms vloog er wat door de kamer, in het ergste geval het meubilair. Dan sliep ik op zeker niet meer die nacht. En allemaal omdat hij de verantwoordelijkheid van een kind totaal niet trok. Weigerde daar hulp bij te zoeken, wilde alleen maar dat ik ervoor zou zorgen dat hij niet verantwoordelijk hoefde te zijn. Ik ben van hem gescheiden, dat was niet helemaal wat hij bedoelde
-red- wijzigde dit bericht op 06-06-2020 17:56
2.72% gewijzigd
zaterdag 6 juni 2020 om 17:53
Vriend en ik hebben afgesproken dat we bij het eerste kind ieder evenveel gaan werken. Wil/kan hij dit niet, dan nog geen kinderen. Je weet natuurlijk nooit precies hoe het loopt, maar een 3/5 verdeling lijkt me vreselijk. Ik wil dat mijn vriend net zoveel tijd doorbrengt met de kids als ik. De rol van vaders in de sociaal-emotionele ontwikkeling van kinderen wordt vaak onderschat. Ben erg blij dat ik een man heb getroffen die ervoor gestudeerd heeft en er (tot nu toe) hetzelfde over denkt.
zaterdag 6 juni 2020 om 19:54
Wat een heerlijke herinneringen.lemoos2 schreef: ↑06-06-2020 17:48Ik ben van huis uit ook niet anders gewend. Mijn pa was zo’n man die begin jaren ‘80 al met zo’n draagzak met kind op zijn rug rondliep. Mijn moeder heeft altijd fulltime gewerkt, pa had een eigen bedrijf. Mijn zusje (11 maanden jonger) was een heel rustig kind dat het liefst een boekje zat te lezen of uren met de kat kon spelen. Dus als mijn moeder een nachtdienst had gedraaid, zat zusje naast ma op het grote bed met haar boekjes. Pa nam mij mee naar zijn bedrijf want ik kon mijn kwek niet houden en had geen zitvlees. Dus rende ik vrolijk rond in een groot magazijn, mocht mee op heftrucks rijden of mocht receptionist spelen en af toe iets over de intercom zeggen. Of zat in mijn legohoekje bij pa op kantoor. Het leukste vond ik (toen ik wat ouder was, jaar of 8) het als ik op zaterdag mee mocht rijden op een vrachtwagen. Op de zaterdagen reden er heel wat ‘truckerskinderen’ mee met hun pa. Ik heb heel wat truckstops van binnen gezien en worstenbroodjes weggewerkt.
zondag 7 juni 2020 om 21:07
Wat een positieve verhalen!
Wat ik in mijn omgeving zie, is dat 1 van de ongeveer 20 stellen het 50/50 heeft geregeld. En er kunnen ook nog andere oorzaken zijn, zoals ziekte van de vrouw, arbeidsongeschikt enz. Maar echt bij maar 1 stel in de omgeving is het eerlijk geregeld.
Ik heb het 2 x geprobeerd. Vader nr 1 wilde zo graag een kind, zo graag. Hele medische molen voor gehad, hij ander, minder intensief werk, minder betalend per uur en hij kon meer thuis zijn. Hell no. Hij kon meer werken, en alles draaide om zijn werk. Na 1,5 jr was het ook omdat ie met collega' s buiten de pot piste, over.
Vader nr 2 had zijn mond vol over goede vader zijn, kon het voor zijn eerste niet zijn, kwam door zijn ex. En ik trapte er met open ogen in.
Deed zooooveel in huis, oneetbaar eten koken- droge rijst met boontjes bijv was een maaltijd... 1 x in de week de boodschappen en zoveel mogelijk was laten verkleuren en in de machine laten zitten. relatie dus ook over.
Dus nu doe ik alles in huis, alle klussen, alle administratie, werk 38 uur en heb 2 kinderen. En zoveel minder gezeik. Alles is altijd gecombineerd met de kinderen, dat is wel eens vermoeiend.
Wat ik in mijn omgeving zie, is dat 1 van de ongeveer 20 stellen het 50/50 heeft geregeld. En er kunnen ook nog andere oorzaken zijn, zoals ziekte van de vrouw, arbeidsongeschikt enz. Maar echt bij maar 1 stel in de omgeving is het eerlijk geregeld.
Ik heb het 2 x geprobeerd. Vader nr 1 wilde zo graag een kind, zo graag. Hele medische molen voor gehad, hij ander, minder intensief werk, minder betalend per uur en hij kon meer thuis zijn. Hell no. Hij kon meer werken, en alles draaide om zijn werk. Na 1,5 jr was het ook omdat ie met collega' s buiten de pot piste, over.
Vader nr 2 had zijn mond vol over goede vader zijn, kon het voor zijn eerste niet zijn, kwam door zijn ex. En ik trapte er met open ogen in.
Deed zooooveel in huis, oneetbaar eten koken- droge rijst met boontjes bijv was een maaltijd... 1 x in de week de boodschappen en zoveel mogelijk was laten verkleuren en in de machine laten zitten. relatie dus ook over.
Dus nu doe ik alles in huis, alle klussen, alle administratie, werk 38 uur en heb 2 kinderen. En zoveel minder gezeik. Alles is altijd gecombineerd met de kinderen, dat is wel eens vermoeiend.
