Kinderen
alle pijlers
Vader zijn, of toch niet?
zaterdag 6 juni 2020 om 09:42
Nee, dit keer geen topic over de twijfel mbt biologisch verwantschap.
Met dit topic wil ik voortborduren op een intrigerend topic waarin ik gister ben beland en wat me tot laat heeft beziggehouden.
De kwestie was kort gezegd de betrokkenheid van een vader bij zijn kinderen. En dan met name zijn gebrek daar aan.
De situatie die door de TO werd geschetst staat denk ik niet alleen en daarom open ik zelf dit topic.
Hoe ervaar jij het vader zijn van jouw partner? Wat zegt dat over hem? Of over jou?
Staat jouw man op zaterdagochtend om acht uur langs het hockeyveld en zit hij tot ‘s avonds laat de traktatie van zijn peuter in elkaar te fröbelen.
Of laat hij dit soort taken standaard aan jou over?
Om bij mezelf te beginnen: Ook hier raken we wel eens in een spagaat vwb verantwoordelijkheden en taken. Mijn ervaring is dat je als vrouw ook een rol hebt in hoe je man zijn taken als vader uit voert. Wanneer je alles naar jezelf toe trekt zet je vader automatisch buiten spel.
Dat proces moet je tijdig keren.
Wat me uit vorig topic vooral ook bezighield was dat de vader in kwestie ook totaal geen gevoel had bij de behoefte van zijn kinderen. Dat vond ik echt stuitend. Zijn belang ging altijd voor.
Wat is jouw ervaring? Leven we soms nog in de jaren 50? Lijkt jouw man op die man die zondag’s het vlees komt snijden? Of zit jij nu lekker aan een bakje koffie omdat je man vanochtend zei: “Lieverd, ik haal even de boodschappen en neem de kinderen mee, dan heb jij even tijd voor jezelf”?
Met dit topic wil ik voortborduren op een intrigerend topic waarin ik gister ben beland en wat me tot laat heeft beziggehouden.
De kwestie was kort gezegd de betrokkenheid van een vader bij zijn kinderen. En dan met name zijn gebrek daar aan.
De situatie die door de TO werd geschetst staat denk ik niet alleen en daarom open ik zelf dit topic.
Hoe ervaar jij het vader zijn van jouw partner? Wat zegt dat over hem? Of over jou?
Staat jouw man op zaterdagochtend om acht uur langs het hockeyveld en zit hij tot ‘s avonds laat de traktatie van zijn peuter in elkaar te fröbelen.
Of laat hij dit soort taken standaard aan jou over?
Om bij mezelf te beginnen: Ook hier raken we wel eens in een spagaat vwb verantwoordelijkheden en taken. Mijn ervaring is dat je als vrouw ook een rol hebt in hoe je man zijn taken als vader uit voert. Wanneer je alles naar jezelf toe trekt zet je vader automatisch buiten spel.
Dat proces moet je tijdig keren.
Wat me uit vorig topic vooral ook bezighield was dat de vader in kwestie ook totaal geen gevoel had bij de behoefte van zijn kinderen. Dat vond ik echt stuitend. Zijn belang ging altijd voor.
Wat is jouw ervaring? Leven we soms nog in de jaren 50? Lijkt jouw man op die man die zondag’s het vlees komt snijden? Of zit jij nu lekker aan een bakje koffie omdat je man vanochtend zei: “Lieverd, ik haal even de boodschappen en neem de kinderen mee, dan heb jij even tijd voor jezelf”?
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
zaterdag 6 juni 2020 om 13:15
TanteOlivia schreef: ↑06-06-2020 13:09
Wat mensen ook niet begrijpen is dat ik mijn eigen werk net zo belangrijk vindt als het werk van mijn man. Ik werk in een vitaal beroep, maatschappelijk relevant, maar het staat niet hoog in aanzien. Het verdient best goed, maar niet fantastisch. Mijn man werkt juist in een totaal andere sector en verdient daardoor 3x zoveel.
Hier andersom: ik was de “grootverdiener” en mijn man deed maatschappelijk relevant werk. Inmiddels heeft hij het roer omgegooid en heeft hij een eigen bedrijfje met (omgerekend) een hoger uurloon dan ik. Maar tijdens de coronacrisis bleek dat ook maar zeer betrekkelijk, want toen moest hij verplicht dicht. Blij dus dat wij de risico’s een beetje gespreid hebben.
zaterdag 6 juni 2020 om 13:16
Mijn vader werkte fulltime en mijn moeder niet. Mijn moeder zorgde voor het huishouden. Maar mijn vader bracht mij altijd naar bed en deed spelletjes en leuke dingen. Ook ruimde hij altijd de keuken op na het eten en deed de tuin en de grote klussen. Mijn ouders waren daar perfect tevreden over geloof ik.
Mijn ex werkte veel vanuit huis en draaide dan gewoon het huishouden en de kinderen. Als hij op reis was voor zijn werk deed ik het. Hij was beter in schoonmaken en ik in de was dus zo ontstond er toch wel een soort verdeling. Was hij thuis en moest er een kind nar de dokter, dan ging hij. Was ik thuis, ging ik. We hebben het er ook nooit over gehad eigenlijk. Als ik het allemaal zo lees, lijkt dat bijna een uitzondering.
En nu we al jaren Co-ouderschap hebben, lopen dit soort dingen nog steeds op rolletjes. Toen we nog samen waren, bespraken we tijdens het eten het hoe en wat. En nu appen en bellen we.
Mijn ex geeft ook alle kleding weer gewassen en gestreken terug, schijnt ook bijzonder te zijn. Wat hij nog wel af en toe doet is mij bellen om te vragen hoe hij iets moet wassen....
Mijn ex werkte veel vanuit huis en draaide dan gewoon het huishouden en de kinderen. Als hij op reis was voor zijn werk deed ik het. Hij was beter in schoonmaken en ik in de was dus zo ontstond er toch wel een soort verdeling. Was hij thuis en moest er een kind nar de dokter, dan ging hij. Was ik thuis, ging ik. We hebben het er ook nooit over gehad eigenlijk. Als ik het allemaal zo lees, lijkt dat bijna een uitzondering.
En nu we al jaren Co-ouderschap hebben, lopen dit soort dingen nog steeds op rolletjes. Toen we nog samen waren, bespraken we tijdens het eten het hoe en wat. En nu appen en bellen we.
Mijn ex geeft ook alle kleding weer gewassen en gestreken terug, schijnt ook bijzonder te zijn. Wat hij nog wel af en toe doet is mij bellen om te vragen hoe hij iets moet wassen....
zaterdag 6 juni 2020 om 13:20
Nee, als ik aangeef keimoe te zijn, het echt heel erg verschrikkelijk vind dat ik élke dag moet haasten om op tijd thuis te zijn, nooit ‘eventjes (Al is het maar 5 minuten) mijn werk af kan maken’ omdat anders de opvang dicht is, gewoon zeggen dat dat, tsja, er wel een beetje bijhoort. En zelf redelijk vaak te laat thuis komen als ik sportavond heb of een ouderavond. Dat hij dat gewoon kan doen omdat ik op dat moment thuis ben en geen kant op kan. (Dus hoezo taken overnemen?)Aija schreef: ↑06-06-2020 13:05Maar hoe moet ik dat zien dan, dingen overnemen van hem terwijl je zelf ook bekaf bent? Als ik nou iets geleerd heb de afgelopen jaren, dan is het wel dat mijn man geen telepathische gaven heeft en ik dus ook gewoon moet zeggen dat ik het nu even niet trek en hij dus aan de beurt is. Niet wachten tot hij dat aanvoelt en al helemaal niet door net zo lang te zuchten en steunen tot hij vraagt wat er is.
Het volslagen belachelijk te vinden dat hij moet opstaan als ik ook wakker ben. En niet zien dat die lekker stille uren de nachts zijn heerlijke vrije tijd waren en ik daar ook naar snakte.
Aangeven dat hij 4 dagen gaat werken als kind er is. Toch niet doen. Als we het nieuwe huis gekocht hebben, maar toch maar niet. Want waarom zou ik? Dat kost geld.
De allereerste keer: Gewoon naar mijn eerste feestje tijdens verlof rijden, want kind weigert de fles. Stond ik daar voor het blok.
Ik word echt een beetje giftig hoor dat ik ‘niet moet wachten hij het aanvoelt’. Ik was het wel een beetje zat dat gedoe dat ik er om moest maken.
zaterdag 6 juni 2020 om 13:22
Hmm dat soort passief agressieve acties, daar ben ik als vrouw ook geen voorstander van.Aija schreef: ↑06-06-2020 13:05Maar hoe moet ik dat zien dan, dingen overnemen van hem terwijl je zelf ook bekaf bent? Als ik nou iets geleerd heb de afgelopen jaren, dan is het wel dat mijn man geen telepathische gaven heeft en ik dus ook gewoon moet zeggen dat ik het nu even niet trek en hij dus aan de beurt is. Niet wachten tot hij dat aanvoelt en al helemaal niet door net zo lang te zuchten en steunen tot hij vraagt wat er is.
Tuurlijk is recht voor de raap uitspreken beter.
Maar mag je als vrouw en moeder dan echt niet gewoon verwachten dat man dit soort dingen voor zichzelf kan uitvogelen? Moet dan alles worden voorgekauwd? Kom op zeg.
Waarom kan een man dit soort taken alleen maar op zich nemen als hij er op wordt gewezen. De meerwaarde zit hen wat mij betreft juist in het feit wanneer je niks hoeft te vragen.
vera8 wijzigde dit bericht op 06-06-2020 13:25
0.63% gewijzigd
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
zaterdag 6 juni 2020 om 13:23
Ja precies, ik merk wel een ommezwaai sinds de crisis, dat mensen ineens doorhebben dat het toch wel fijn is dat het werk dat ik doe wordt gedaan. Ja hè hèPoppy_del_Rio schreef: ↑06-06-2020 13:15Hier andersom: ik was de “grootverdiener” en mijn man deed maatschappelijk relevant werk. Inmiddels heeft hij het roer omgegooid en heeft hij een eigen bedrijfje met (omgerekend) een hoger uurloon dan ik. Maar tijdens de coronacrisis bleek dat ook maar zeer betrekkelijk, want toen moest hij verplicht dicht. Blij dus dat wij de risico’s een beetje gespreid hebben.
zaterdag 6 juni 2020 om 13:24
Dit klinkt echt niet als een leuke man/vader.Mevrouw75 schreef: ↑06-06-2020 13:20Nee, als ik aangeef keimoe te zijn, het echt heel erg verschrikkelijk vind dat ik élke dag moet haasten om op tijd thuis te zijn, nooit ‘eventjes (Al is het maar 5 minuten) mijn werk af kan maken’ omdat anders de opvang dicht is, gewoon zeggen dat dat, tsja, er wel een beetje bijhoort. En zelf redelijk vaak te laat thuis komen als ik sportavond heb of een ouderavond. Dat hij dat gewoon kan doen omdat ik op dat moment thuis ben en geen kant op kan. (Dus hoezo taken overnemen?)
Het volslagen belachelijk te vinden dat hij moet opstaan als ik ook wakker ben. En niet zien dat die lekker stille uren de nachts zijn heerlijke vrije tijd waren en ik daar ook naar snakte.
Aangeven dat hij 4 dagen gaat werken als kind er is. Toch niet doen. Als we het nieuwe huis gekocht hebben, maar toch maar niet. Want waarom zou ik? Dat kost geld.
De allereerste keer: Gewoon naar mijn eerste feestje tijdens verlof rijden, want kind weigert de fles. Stond ik daar voor het blok.
Ik word echt een beetje giftig hoor dat ik ‘niet moet wachten hij het aanvoelt’. Ik was het wel een beetje zat dat gedoe dat ik er om moest maken.
zaterdag 6 juni 2020 om 13:24
freekenkaat schreef: ↑06-06-2020 13:16Wat hij nog wel af en toe doet is mij bellen om te vragen hoe hij iets moet wassen....
Grappig. Mijn man kan hier het hele huishouden draaien indien nodig (dat is ook nodig geweest toen ik langdurig ziek was) maar de was was het eerste dat ik weer overnam. Kleding van de kinderen heeft hij ook een blinde vlek voor. Hij coördineert hier wel de boodschappen en maaltijdplanning, maar alles wat met kleding te maken heeft ligt hem helemaal niet. Dus dat doe ik.
zaterdag 6 juni 2020 om 13:25
Als je sommige dingen niet kunt doen op het moment dat je de zorg voor de kinderen hebt of als je op je werk zit, dan moet je die dingen dus verdelen over de momenten dat je wel tijd hebt.TanteOlivia schreef: ↑06-06-2020 13:03Maar zo werkt het niet met kleine kinderen. Als je minder werkt ben je dus thuis met je kinderen die dag en kinderen vragen toch echt zorg en maken zooi als je een dag met de thuis bent. Je kunt niet doen wat je maar wil, het is geen vrije tijd.
En dan zou naast die taak (die net als werk buiten de deur, dagvullend is) ineens buiten die uren die je allebei maakt, meer dan 50% op je bordje komen? Ik vind dat zo'n rare gevolgtrekking.
Maar ik ken toch een hoop gezinnen waarbij de ene partner wél vanzelfsprekend en zonder applaus kan stofzuigen, afwassen en het leuk hebben met de kinderen en de andere partner dat als een vanzelfsprekend onmogelijke combinatie ziet. Heel gek.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zaterdag 6 juni 2020 om 13:26
Dat snap ik. Maar is het wel. Vandaar dat ik veel niet meer geloof als ze zeggen dat hun man echt heel lief is met de kinderen omgeven met hartjes enzo.
Als er familie is doe ik ook helemaal niks met kind. Ik kook dan ook niet ofzo. Dus de schijn is hier echt heel anders.
Het is op de een of andere manier ook wel flink gedraaid hoor, maar ik ben nog niet helemaal over mijn wrok heen.
mevrouw75 wijzigde dit bericht op 06-06-2020 13:28
29.59% gewijzigd
zaterdag 6 juni 2020 om 13:27
Hij klinkt niet leuk.
Hoe oud is jullie kind nu?
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zaterdag 6 juni 2020 om 13:29
Mevrouw75 schreef: ↑06-06-2020 13:02Als man verzucht dat hij dingen niet voor elkaar krijgt (niet eens als excuus) want met een kind kan je echt níks, dan krijg ik een nananana, net goed zweem over me heen. Of een euhh, ja en? Dat heb ik al 5 jaar. Je gaat echt geen aai over je bol krijgen, want dat kreeg ik ook niet.
Dat.
Dat is weinig constructief, het is eerder wraakzuchtig ofzoiets.
Misschien is jouw aanpak voor jouw exemplaar de juiste zelf ben ik meer van het begrip. Mijn man heeft ook wel eens aangegeven dat hij iets niet voor elkaar kreeg. Hij vroeg zich daarbij dan wel meteen af hoe ik het dan wel altijd voor elkaar kreeg.
Dan gingen we samen op zoek naar de oorzaak en de oplossing.
Vaak is dat kind wat ze om zich heen hebben niet de oorzaak van dat zaken niet lukken maar ligt het meer aan beroerde timing en te hoge verwachtingen die het kind niet wat kan maken.
Ik schreef het al eerder:
Halveer je verwachtingen, verdubbel je geduld. Die heeft mijn man echt moeten ervaren.
zaterdag 6 juni 2020 om 13:31
Lieve dames,
Bedankt voor jullie reacties tot dusver. Het is iets wat kennelijk veel herkenning oproept.
Maar ik ga nu mijn rol als betrokken ouder weer op me nemen door met jongste de stad in te gaan voor een verjaardagscadeau voor een vriendinnetje. Daarna nog even een knutselproject afronden voor het kostuum van de eerste feestelijke schooldag van maandag.
Waarbij ik van een afstandje zie hoe manlief volledig Naar eigen behoefte invulling geeft aan zijn vrije zaterdag.
Ik kom vanavond wel weer verantwoording afleggen
Bedankt voor jullie reacties tot dusver. Het is iets wat kennelijk veel herkenning oproept.
Maar ik ga nu mijn rol als betrokken ouder weer op me nemen door met jongste de stad in te gaan voor een verjaardagscadeau voor een vriendinnetje. Daarna nog even een knutselproject afronden voor het kostuum van de eerste feestelijke schooldag van maandag.
Waarbij ik van een afstandje zie hoe manlief volledig Naar eigen behoefte invulling geeft aan zijn vrije zaterdag.
Ik kom vanavond wel weer verantwoording afleggen
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
zaterdag 6 juni 2020 om 13:31
feow schreef: ↑06-06-2020 13:25Als je sommige dingen niet kunt doen op het moment dat je de zorg voor de kinderen hebt of als je op je werk zit, dan moet je die dingen dus verdelen over de momenten dat je wel tijd hebt.
Maar ik ken toch een hoop gezinnen waarbij de ene partner wél vanzelfsprekend en zonder applaus kan stofzuigen, afwassen en het leuk hebben met de kinderen en de andere partner dat als een vanzelfsprekend onmogelijke combinatie ziet. Heel gek.
Ik snap dan niet dat ze niet bij elkaar om advies komen.
zaterdag 6 juni 2020 om 13:33
zaterdag 6 juni 2020 om 13:33
De familie en de schijn is niet zo belangrijk, die wrok lijkt me wel belangrijk.Mevrouw75 schreef: ↑06-06-2020 13:26Dat snap ik. Maar is het wel. Vandaar dat ik veel niet meer geloof als ze zeggen dat hun man echt heel lief is met de kinderen omgeven met hartjes enzo.
Als er familie is doe ik ook helemaal niks met kind. Ik kook dan ook niet ofzo. Dus de schijn is hier echt heel anders.
Het is op de een of andere manier ook wel flink gedraaid hoor, maar ik ben nog niet helemaal over mijn wrok heen.
En geef jezelf een groot compliment voor het draaien. Want dat heb je dus wel voor elkaar gekregen.
Die wrok en argwaan moet slijten. En ik hoop voor ( en met?) je dat er nooit een moment zal komen dat het wrokvuurtje weer oplaait.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zaterdag 6 juni 2020 om 13:33
Ik lees jouw verhalen al jaren en ik geloof echt dat je man ook een leuke vader en partner is. Ik vind het ook goed dat je je verhalen blijft delen, al krijg je er veel commentaar op. Maar ik moet zeggen: ik heb veel bewondering voor je doorzettingsvermogen!
zaterdag 6 juni 2020 om 13:35
Wij zijn allebei al blij als we op onze thuisdag quitte draaien, dus dat het nog ongeveer even opgeruimd/ schoon is als hoe het in het begin van de dag was. Maar echt toekomen aan grote klussen of eens echt grondig schoonmaken, dat gaat niet. Ik moet wel zeggen dat wij zeer actieve kinderen hebben, waar je dus zelf ook actief mee bezig bent. Als je rustige kinderen hebt, die voortdurend liggen te pitten, of een uur lang een puzzeltje zitten te maken, dan snap ik dat je je kapot verveelt en uit pure wanhoop maar het huishouden gaat doen om toch iets te doen te hebben.feow schreef: ↑06-06-2020 13:25Als je sommige dingen niet kunt doen op het moment dat je de zorg voor de kinderen hebt of als je op je werk zit, dan moet je die dingen dus verdelen over de momenten dat je wel tijd hebt.
Maar ik ken toch een hoop gezinnen waarbij de ene partner wél vanzelfsprekend en zonder applaus kan stofzuigen, afwassen en het leuk hebben met de kinderen en de andere partner dat als een vanzelfsprekend onmogelijke combinatie ziet. Heel gek.
zaterdag 6 juni 2020 om 13:40
TanteOlivia schreef: ↑06-06-2020 13:35Wij zijn allebei al blij als we op onze thuisdag quitte draaien, dus dat het nog ongeveer even opgeruimd/ schoon is als hoe het in het begin van de dag was.
Mijn kinderen zijn inmiddels al bijna klaar met de basisschool. Maar we waren laatst oude filmpjes aan het kijken van toen ze dreumes en peuter waren. Echt, de chaos in de woonkamer en sowieso de constante activiteit van heen en weer dribbelende peuters die continu je aandacht nodig hebben
zaterdag 6 juni 2020 om 13:40
Je hoeft toch niks te vragen? Het is toch niet afgelopen als je om half 6 thuiskomt? Waarom zou je dan als enige moeten opdraaien voor die uren? Sommige dingen kunnen ook helemaal niet al eerder gebeuren (koken, tafel dekken en weer afruimen, alles weer schoonmaken, kinderen onder de douche/bad, naar bed brengen, nog een was omdat kinderen onder de modder zaten, schoenen schoonpoetsen, zorgen dat die brief voor schoolreisje weer meegaat in de tas, spullen klaarzetten en ga zo maar verder)
zaterdag 6 juni 2020 om 13:41
Ik heb rustige kinderen die weinig zorg vragen.
Maar de kans dat ik uit pure wanhoop of verveling uit mezelf iets in het huishouden ga doen is nihil.
Ik doe het huishouden omdat het moet. En dat moeten verdeel ik voor zover mogelijk eerlijk met mijn partner.
En ook al werk ik met plezier, liefde en voldoening: het is geen vrije tijd. De opbrengst van dat werk gaat in de gezamenlijke pot.
Als mijn partner of ik aan die knoppen gaan draaien heeft dat bij ons vanzelfsprekend gevolgen voor de ander. Dat was de vraag. En dit is mijn reden dat het vanzelfsprekend is dat mijn partner meer in huishouden zou moeten gaan doen als hij minder gaat werken.
Maar de kans dat ik uit pure wanhoop of verveling uit mezelf iets in het huishouden ga doen is nihil.
Ik doe het huishouden omdat het moet. En dat moeten verdeel ik voor zover mogelijk eerlijk met mijn partner.
En ook al werk ik met plezier, liefde en voldoening: het is geen vrije tijd. De opbrengst van dat werk gaat in de gezamenlijke pot.
Als mijn partner of ik aan die knoppen gaan draaien heeft dat bij ons vanzelfsprekend gevolgen voor de ander. Dat was de vraag. En dit is mijn reden dat het vanzelfsprekend is dat mijn partner meer in huishouden zou moeten gaan doen als hij minder gaat werken.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zaterdag 6 juni 2020 om 13:41
Dit dus. En dan heb je dus voor het oog niks gedaan die dag, terwijl je 14 uur achtereen in de weer bent geweest.Poppy_del_Rio schreef: ↑06-06-2020 13:40Mijn kinderen zijn inmiddels al bijna klaar met de basisschool. Maar we waren laatst oude filmpjes aan het kijken van toen ze dreumes en peuter waren. Echt, de chaos in de woonkamer en sowieso de constante activiteit van heen en weer dribbelende peuters die continu je aandacht nodig hebben
zaterdag 6 juni 2020 om 13:44
Ja, en andersom. En soms zit je zelfs in de positie dat je een deel van het huishoudelijk werk kunt gaan uitbesteden, zodat je beiden minder belast wordt.
zaterdag 6 juni 2020 om 13:44
Maar dit vind ik wel iets heel anders dan niet alles precies 50/50 doen. Dit is hufterig gedrag, en je niet aan de afspraken houden. Daar zou ik ook heel erg giftig van worden.Mevrouw75 schreef: ↑06-06-2020 13:20Nee, als ik aangeef keimoe te zijn, het echt heel erg verschrikkelijk vind dat ik élke dag moet haasten om op tijd thuis te zijn, nooit ‘eventjes (Al is het maar 5 minuten) mijn werk af kan maken’ omdat anders de opvang dicht is, gewoon zeggen dat dat, tsja, er wel een beetje bijhoort. En zelf redelijk vaak te laat thuis komen als ik sportavond heb of een ouderavond. Dat hij dat gewoon kan doen omdat ik op dat moment thuis ben en geen kant op kan. (Dus hoezo taken overnemen?)
Het volslagen belachelijk te vinden dat hij moet opstaan als ik ook wakker ben. En niet zien dat die lekker stille uren de nachts zijn heerlijke vrije tijd waren en ik daar ook naar snakte.
Aangeven dat hij 4 dagen gaat werken als kind er is. Toch niet doen. Als we het nieuwe huis gekocht hebben, maar toch maar niet. Want waarom zou ik? Dat kost geld.
De allereerste keer: Gewoon naar mijn eerste feestje tijdens verlof rijden, want kind weigert de fles. Stond ik daar voor het blok.
Ik word echt een beetje giftig hoor dat ik ‘niet moet wachten hij het aanvoelt’. Ik was het wel een beetje zat dat gedoe dat ik er om moest maken.
Maar dat is toch niet te vergelijken met een huishouden waarin de zorg voor de kinderen wellicht niet 50/50 is, maar de totale zorg (inclusief huishouden, administratie, werken) wel gelijkelijk verdeeld en beide partners daar tevreden mee zijn?
zaterdag 6 juni 2020 om 13:45
Dat je rustige kinderen hebt, dat verklaart een hele hoopfeow schreef: ↑06-06-2020 13:41Ik heb rustige kinderen die weinig zorg vragen.
Maar de kans dat ik uit pure wanhoop of verveling uit mezelf iets in het huishouden ga doen is nihil.
Ik doe het huishouden omdat het moet. En dat moeten verdeel ik voor zover mogelijk eerlijk met mijn partner.
En ook al werk ik met plezier, liefde en voldoening: het is geen vrije tijd. De opbrengst van dat werk gaat in de gezamenlijke pot.
Als mijn partner of ik aan die knoppen gaan draaien heeft dat bij ons vanzelfsprekend gevolgen voor de ander. Dat was de vraag. En dit is mijn reden dat het vanzelfsprekend is dat mijn partner meer in huishouden zou moeten gaan doen als hij minder gaat werken.
zaterdag 6 juni 2020 om 13:48
Mijn ogen zien dan écht iets anders.TanteOlivia schreef: ↑06-06-2020 13:41Dit dus. En dan heb je dus voor het oog niks gedaan die dag, terwijl je 14 uur achtereen in de weer bent geweest.
Mijn ogen zien dat je 14 uur in de weer geweest bent.
Bij ons kwam de werkende thuis, plukte kind van ander. (Kind blij met het andere hoofd, soms met bijbehorende borsten, zorgende ouder blij met rust.
De zorgende ouder was dat méér dan toe aan even rust. Dat gold echt voor beide. Even een half uur opladen.
En mijn arme man moest daarna alsnog aan de kook, want dat vertikte ik. Niet omdat ik niet zou willen koken, maar omdat ik door omstandigheden al heel veel andere taken moest doen en de verdeling anders erg scheef zou groeien.
Tegenwoordig zit ik met het probleem dat ik koken best leuk vind.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
