Veel hoogbegaafde kleuters

29-03-2022 06:41 372 berichten
Alle reacties Link kopieren
In mijn omgeving hebben veel vrienden, buren en collega’s kinderen in de leeftijd van 3-6 jaar. Ook op het schoolplein en tijdens zwemles hoor ik ouders met kinderen in die leeftijdscategorie vertellen over hun (vermoedelijk) hoogbegaafde kleuter. Zo vaak dat ik inmiddels denk: zoveel hoogbegaafde kleuters? Kan dat wel? Het betreft echt wel meer dan de helft van de kinderen die vervelend gedrag zouden vertonen omdat ze zich vervelen, onderpresteren in de kleuterklas of zichzelf niet kunnen laten zien omdat de klassen zo groot zijn. De frustratie over (kleuter)juffen die ‘er niet voor openstaan’ is ook een terugkerend onderwerp als dit ter sprake komt. Ik merk dat ik steeds vaker denk: jaja nog één…!

Mijn vraag aan het Viva forum: herkennen jullie dit? Begeef ik mij in een omgeving van opschepperige ouders? Hopen ouders van kleuters misschien gewoon dat hun kind bijzonder goed kan leren? Ik kan mijzelf nml moeilijk voorstellen dat al deze kleuters daadwerkelijk hoogbegaafd zijn.
Alle reacties Link kopieren
Lady*Voldemort schreef:
29-03-2022 14:21
Toch ben ik zeker wel bureaus tegengekomen waar een onevenredig aantal kinderen als uhb uit de bus kwam, en van een bevriend (in hb gespecialiseerd) orthopedagoog heb ik vernomen dat er heus ouders zijn die geld bieden voor een paar extra iq-puntjes in het onderzoeksverslag. Dus heel raar vind ik de gedachte niet al zullen verreweg de meeste testers en ouders natuurlijk integer zijn.
Ik heb een paar vage kennissen die een paar jaar geleden als coach zijn begonnen en minstens eentje adverteerde ook met hb op haar site. Misschien waren/zijn ze wel supergoed, dat kan, maar ik vond het toen niet echt vertrouwen wekken, dat je zomaar kon beginnen. Een label konden/kunnen ze uiteraard niet geven, maar wat je ermee doet is veel belangrijker, en zij zaten nou net op dat gebied.
Alle reacties Link kopieren
Alecta schreef:
29-03-2022 13:29
Juist die zijnskenmerken vind ik heel lastig. Ik ben er ook nog niet helemaal van overtuigd of dit een juist criterium is *.

Maar anderzijds, ik ben geen wetenschapper en doe al helemaal geen onderzoek op dit gebied.

* Toelichting: ik herkende mijn kind in sommige dingen, maar in een aantal dingen ook echt totaal niet. Een professional herkende echter alles. Ik voel mij dan altijd een beetje een beroepszeiker, maar vraag mij dan af of er geen sprake is van "willen zien", omdat het in het plaatje past.
Wat zou dan een criterium moeten zijn? Ik ben ook geen wetenschapper, wel als ervaringsdeskundige verschillende soorten hulpverleners gezien omtrent mijn kind. Iedereen kijkt vanuit zijn/haar eigen discipline, ook de school, en zoekt, met de beste bedoelingen naar de oplossing.

Bij hoogbegaafdheid kun je nog een IQ test doen maar die kan ook mislukken of dysharmonisch zijn. En de grens is arbitrair. Je kan een kind hebben met een IQ van TIQ 131 waar het goed mee gaat en een kind met een TIQ van 127 die vastloopt. De eerste wordt als hoogbegaafd aangemerkt met alle voorzieningen en de tweede is "slechts" meerbegaafd; jammer dan....?

Hoogbegaafdheidproblemen zijn meer dan alleen hoog intelligent, al is dat wel een voorwaarde. Er zit vaak ook een andere manier van leren bij, sociale problemen, gedragspatronen etc. Problematiek die je ook bij stoornissen tegenkomt binnen de DSM IV, waardoor sommigen ook een dubbele diagnose en bijbehorende aanpak krijgen. En als de IQ test mislukt, niet duidelijk is of te laag is voor hoogbegaafdheid kom je al gauw op dit terrein om handvaten te krijgen om het kind te helpen.

De DSM IV, waar bijvoorbeeld ADHD, Dyslexie en DCD onder valt, is geen harde wetenschap zoals bij een gebroken been waar je de foto hebt en weet wat er is. Het is vooral interpretatie en als je genoeg punten hebt dan kun je de diagnose stellen. Dat proberen ze wel met testen en onderzoek te onderbouwen. Het is geen nattevingerwerk maar de interpretatie kan behoorlijk subjectief zijn. De ene behandelaar zal er wellicht anders tegen aan kijken dan de andere. Zeker als het net op de randjes van de testen zit of iets buiten het eigen vakgebied een rol kan spelen in je bevindingen. Hoe en waar begin je mee qua aanpak.

Wat dat betreft, blijf zelf opletten. Zoals gezegd, de professionele hulpverleners en de juf kennen alleen hun stukje maar niet alle andere stukjes en al helemaal niet zoals jij als ouder je kind kent of ziet wat er thuis gebeurd. Als ouder heb je meer geschiedenis met dat kind en heb je wellicht een ander idee van oorzaak en gevolg. Zoek dat idee uit. Nee dit is het niet, is ook een antwoord om iets te verhelderen.
Alle reacties Link kopieren
Quincy2 schreef:
29-03-2022 14:53
Ik heb een paar vage kennissen die een paar jaar geleden als coach zijn begonnen en minstens eentje adverteerde ook met hb op haar site. Misschien waren/zijn ze wel supergoed, dat kan, maar ik vond het toen niet echt vertrouwen wekken, dat je zomaar kon beginnen. Een label konden/kunnen ze uiteraard niet geven, maar wat je ermee doet is veel belangrijker, en zij zaten nou net op dat gebied.
Ik geloof dat kindercoaches de grootste oplichterij is sinds mensenheugenis
dat plakkaat kan echt iedereen op deur spijkeren

Waarbij slaapcoaches voor baby's de grootste oplichters zijn
;)
Lady*Voldemort schreef:
29-03-2022 14:43
Wat natuurlijk ook weer geen ramp hoeft te zijn. Mijn zeer intelligente dochter koos juist voor vmbo-t omdat ze geen dag langer op die snertschool wilde zitten dan strikt noodzakelijk. Inmiddels is ze zo goed als klaar met een mbo-4 opleiding in een vakgebied waar ze het prima naar haar zin heeft en dan is ze erg echt klaar mee. Sommige kinderen zijn nou eenmaal geen schoolkinderen, al zijn ze nog zo intelligent.

Het hoeft geen ramp te zijn, maar kan het wel zijn.

Mijn neefje had er ook terecht gekomen als hij nooit was getest. Die liep helemaal vast op school omdat hij moest doen wat hem niet lukte. Op een manier die hij niet snapte.

Groep vijf: delen met rest.
Juf:
25:4=
24:4=6
25-24=1
25:4=6 rest 1

Neef:
25:4=6,25
Juf: nee ik wil dat je, dat wat je niet door vier kunt delen, opschrijft als de rest.
Neef: maar je kunt alles delen door vier als je een komma gebruikt.
Juf: in groep vijf delen we met R E S T
Neef: Uh even denken, dan is de rest dus 4x0,25=1

En dat werd elk jaar dus lastiger.
Alle reacties Link kopieren
Lady*Voldemort schreef:
29-03-2022 14:21
Toch ben ik zeker wel bureaus tegengekomen waar een onevenredig aantal kinderen als uhb uit de bus kwam, en van een bevriend (in hb gespecialiseerd) orthopedagoog heb ik vernomen dat er heus ouders zijn die geld bieden voor een paar extra iq-puntjes in het onderzoeksverslag. Dus heel raar vind ik de gedachte niet al zullen verreweg de meeste testers en ouders natuurlijk integer zijn.
Dat ze bestaan geloof ik wel. Er zijn huichelaars in alle vakgebieden, zeker omtrent het begrip ‘coach’.

Maar ik las in die post een ondertoon alsof alle specialisten ook maar charlatans zijn en hoogbegaafdheid niet bestaat.

En dat is natuurlijk niet waar. Er is gewoon een traject met medische professionals waarbij die insinuatie simpelweg beledigend is.

Het is al moeilijk genoeg om je te moeten verdedigen tegen alle vooroordelen van ‘heb je dr weer zo eentje’. Als dan ook nog de zeer uitgebreide onderzoekstrajecten van maanden in twijfel getrokken worden omdat het vast een nep ‘specialist’ is die ouders tevreden wil houden is dat alles behalve behulpzaam. Dus daar zet ik graag iets recht :)
positivevibes wijzigde dit bericht op 29-03-2022 15:08
17.54% gewijzigd
Positivevibes schreef:
29-03-2022 14:04
Ik weet niet waar jij het over hebt maar de specialisten die mijn zoontje hebben gezien waren kinderpsycholoog en kinderpsychiater met bijbehorende opleiding. Geen zelfbenoemde coach uit boekjes of zo hoor.

En meer kinderen HB benoemen zodat de ouders tevreden is absoluut niet aan de orde. Alleen de suggestie al :-| Je komt daar niet voor de grap ofzo, het hele traject kost enorm veel tijd en doorverwijzingen die je echt niet even krijgt omdat je kind al de kleuren kent.
Dat snap ik. Maar een kind komt bij een Hb-specialist met de verwachting dat een kind hoogbegaafd is. Ik denk dat er dan het gevaar is, dat veel gedrag en signalen van het kind in het kader van hoogbegaafdheid worden uitgelegd. Dat is namelijk heel menselijk.

Een IQtest is redelijk objectief, maar niet onfeilbaar (toen mijn jongste dochter een test had gedaan, was ze daar zo vol van dat dat haar broer een uurtje later exact wist welke vragen en onderdelen in de test zaten. Gelukkig hoefde hij niet getest te worden).

Zijnskenmerken zijn niet heel objectief (of althans de kenmerken zelf wel, maar de manier waarop je ze interpreteert wel).
Alle reacties Link kopieren
Positivevibes schreef:
29-03-2022 15:04
Dat ze bestaan geloof ik wel. Er zijn huichelaars in alle vakgebieden, zeker omtrent het begrip ‘coach’.

Maar ik las in die post een ondertoon alsof alle specialisten ook maar charlatans zijn en hoogbegaafdheid niet bestaat.
Nee, wij zijn het hier thuis allemaal zelf, dus het bestaat zeker wel.

Ik twijfel er hooguit aan of ze het beter kunnen dan ik ;-)
Positivevibes schreef:
29-03-2022 15:04
Dat ze bestaan geloof ik wel. Er zijn huichelaars in alle vakgebieden, zeker omtrent het begrip ‘coach’.

Maar ik las in die post een ondertoon alsof alle specialisten ook maar charlatans zijn en hoogbegaafdheid niet bestaat.

En dat is natuurlijk niet waar. Er is gewoon een traject met medische professionals waarbij die insinuatie simpelweg beledigend is.
Je leest de post heel anders dan ik hem bedoel.
mijn oudste zag haar leven als een groot theater op een bepaald ogenblik. Zodra ze buiten ons huis kwam moest ze zich anders gedragen dan ze was. Slopend vond ze het.
En toen kwamen we bij een psychologe en die probeerde ik duidelijk te maken hoe ze zich voelde. Dan moet ze zich meer aanpassen aan de rest zei die. Dan vinden andere kinderen haar misschien leuker. Ik ben enorm uitgevlogen kan ik me herinneren. Dat dagen, uren aanpassen voor niemand vol te houden is.
Alle reacties Link kopieren
Alecta schreef:
29-03-2022 15:06
Je leest de post heel anders dan ik hem bedoel.
Oke dat kan. En dan ben ik oprecht blij om te horen dat je het anders bedoelt dan hoe het overkwam :)
Alle reacties Link kopieren
lisbeth schreef:
29-03-2022 15:06
mijn oudste zag haar leven als een groot theater op een bepaald ogenblik. Zodra ze buiten ons huis kwam moest ze zich anders gedragen dan ze was. Slopend vond ze het.
En toen kwamen we bij een psychologe en die probeerde ik duidelijk te maken hoe ze zich voelde. Dan moet ze zich meer aanpassen aan de rest zei die. Dan vinden andere kinderen haar misschien leuker. Ik ben enorm uitgevlogen kan ik me herinneren. Dat dagen, uren aanpassen voor niemand vol te houden is.
Dit dus.
Deze vloek is het.

Ik herken ook het voorbeeld van hierboven, over 6,25 en dan niet snappen wat juf wil met rest 1.
Want je wil het toch uitrekenen? Dus reken je het uit. Rot op met je rest 1, ook die kun je uitrekenen!
En het is totaal niet uit te leggen waarom die tussenstap in dat jaar nodig is, want het is toch duidelijk hoe het werkt?

Mijn zoon kon in groep 3 ook sommen onder de nul rekenen. Ik hoor hem er nu in groep 5 niet meer over, want de juf uit groep 3 zei hem dat hij dat mocht bewaren voor de middelbare school. En dus doet hij dat.... want zo is hij, als juf zegt dat het dan komt, dan wacht ik wel....
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Alle reacties Link kopieren
Alecta schreef:
29-03-2022 15:05
Dat snap ik. Maar een kind komt bij een Hb-specialist met de verwachting dat een kind hoogbegaafd is. Ik denk dat er dan het gevaar is, dat veel gedrag en signalen van het kind in het kader van hoogbegaafdheid worden uitgelegd. Dat is namelijk heel menselijk.

Een IQtest is redelijk objectief, maar niet onfeilbaar (toen mijn jongste dochter een test had gedaan, was ze daar zo vol van dat dat haar broer een uurtje later exact wist welke vragen en onderdelen in de test zaten. Gelukkig hoefde hij niet getest te worden).

Zijnskenmerken zijn niet heel objectief (of althans de kenmerken zelf wel, maar de manier waarop je ze interpreteert wel).
Ik snap nu beter wat je bedoelt maar die dikgedrukte zin is alsnog in eerste instantie een aanname. Mijn zoontje kwam bijvoorbeeld met een vermoeden van autisme bij de psycholoog terecht. En vervolgens kwam er hoogbegaafdheid en adhd uit. En ‘maar’ randgeval autisme, terwijl je dan zou verwachten dat je in alles autisme zou zien.

Mijn ervaring is dat de meeste kinderen met zo’n ‘er is iets maar we weten niet wat’ worden onderzocht en minder gericht op per se hoogbegaafdheid. Dat is meestal maar 1 van de opties die wordt bekeken. Dus wat jij beschrijft qua gekleurde bril zal vast voorkomen, maar dat hoeft zeker niet.
Positivevibes schreef:
29-03-2022 15:13
Ik snap nu beter wat je bedoelt maar die dikgedrukte zin is alsnog in eerste instantie een aanname. Mijn zoontje kwam bijvoorbeeld met een vermoeden van autisme bij de psycholoog terecht. En vervolgens kwam er hoogbegaafdheid en adhd uit. En ‘maar’ randgeval autisme, terwijl je dan zou verwachten dat je in alles autisme zou zien.

Mijn ervaring is dat de meeste kinderen met zo’n ‘er is iets maar we weten niet wat’ worden onderzocht en minder gericht op per se hoogbegaafdheid. Dat is meestal maar 1 van de opties die wordt bekeken. Dus wat jij beschrijft qua gekleurde bril zal vast voorkomen, maar dat hoeft zeker niet.
Ik heb het over hulpverleners, gespecialiseerd in hoogbegaafd, inderdaad. Er is een groei in dit soort bureaus.
Alle reacties Link kopieren
lilalinda schreef:
29-03-2022 14:57
Ik geloof dat kindercoaches de grootste oplichterij is sinds mensenheugenis
dat plakkaat kan echt iedereen op deur spijkeren

Waarbij slaapcoaches voor baby's de grootste oplichters zijn
;)
+1. Hoogbegaafdheid bestaat niet in de medische of psychische problematiek. Het doen van een officiële IQ-test mag alleen een daarvoor bevoegde en geregistreerde psycholoog, orthopedagoog of psychotherapeut.

Een coach mag een kind dus begeleiden en het is niet noodzakelijk dat daar een IQ -test bijhoort. En iets zegt mij dat door die wildgroei aan coaches en helicopterouders scholen wel grenzen moeten stellen zoals een officiële IQ-test met een bepaalde uitslag om te voorkomen dat hun plusklas groter is dan de reguliere klas.... waardoor sommige kinderen tussen wal en schip vallen of op wachtlijsten komen. Ben ik nu heel cynisch?
Alle reacties Link kopieren
Ja, ik denk wel dat dat cynisch is. Dat is niet heel erg hoor, ik ben ook vrij cynisch, zij het over de andere kant.

Ik denk dat alle kinderen die baat hebben bij een plusklas in die plusklas horen. En als de plusklas dan niet groot genoeg is, dan is het dus zaak om het onderwijs zo te organiseren dat alle kinderen wèl krijgen wat ze nodig hebben. Ik had laatst weer een leerkracht die tegen me ging zeuren (nee, dat is geen neutrale term, maar hij drukt wel mooi mijn interpretatie van het gejeremieer uit) over ouders die hun kind in de plusklas willen omdat ze het als een statussymbool zouden zien. Daar word ik nou cynisch van. Práát dan met die ouders, verken dan waarom hun kind blijkbaar niet gelukkig is en zoek daar een oplossing voor, in plaats van meerdere ouders in één klas de kwaadaardige overtuiging toe te schrijven dat ze aanzien belangrijker vinden dan het welbevinden van hun kind.

Van dat soort gezeur over ouders kan ik echt heel erg boos worden. En dat word ik ook, uiteraard op een opbouwende, verhelderende manier. Maar het is vechten tegen de bierkaai, die idiote overtuigingen zitten zo ingebakken, je krijgt ze er nauwelijks uit.
thalas wijzigde dit bericht op 29-03-2022 15:48
12.68% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
MrsDuck schreef:
29-03-2022 15:22
+1. Hoogbegaafdheid bestaat niet in de medische of psychische problematiek. Het doen van een officiële IQ-test mag alleen een daarvoor bevoegde en geregistreerde psycholoog, orthopedagoog of psychotherapeut.

Een coach mag een kind dus begeleiden en het is niet noodzakelijk dat daar een IQ -test bijhoort. En iets zegt mij dat door die wildgroei aan coaches en helicopterouders scholen wel grenzen moeten stellen zoals een officiële IQ-test met een bepaalde uitslag om te voorkomen dat hun plusklas groter is dan de reguliere klas.... waardoor sommige kinderen tussen wal en schip vallen of op wachtlijsten komen. Ben ik nu heel cynisch?
Sterker nog ik werk in ziekteverzuim en re-integratie. In die setting kwamen re-integratiebedrijven zich ook aan ons presenteren. Daar zat ook een bureau bij voor hoogbegaafden. IQ test was niet nodig, iedereen die zich vaag hoog begaafde voelde kon worden aangemeld of met een breed scale aan algemene kenmerken van zich vervelen op school tot soms hoofdpijn van simpel werk.
Terwijl ik de echt hoogbegaafden ook wel ben tegen gekomen die >140 IQ testte en lid zijn van Mensa.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
Quincy2 schreef:
29-03-2022 14:53
Ik heb een paar vage kennissen die een paar jaar geleden als coach zijn begonnen en minstens eentje adverteerde ook met hb op haar site. Misschien waren/zijn ze wel supergoed, dat kan, maar ik vond het toen niet echt vertrouwen wekken, dat je zomaar kon beginnen. Een label konden/kunnen ze uiteraard niet geven, maar wat je ermee doet is veel belangrijker, en zij zaten nou net op dat gebied.
Een coach kan geen enkele diagnose stellen.
Daarvoor heb je echt andere papieren nodig.
Thalas schreef:
29-03-2022 15:42
En als de plusklas dan niet groot genoeg is, dan is het dus zaak om het onderwijs zo te organiseren dat alle kinderen wèl krijgen wat ze nodig hebben.
Dit lijkt me ook niet haalbaar. Dan zit je dalijk op 20 verschillende niveau's uitleg te geven. Je zal altijd kinderen hebben die bijvoorbeeld net niet goed genoeg zijn voor de plusgroep maar te goed voor het gemiddelde. Die moeten dan toch bij 1 van de 2 ingedeeld worden.
Thalas schreef:
29-03-2022 15:42
Ja, ik denk wel dat dat cynisch is. Dat is niet heel erg hoor, ik ben ook vrij cynisch, zij het over de andere kant.

Ik denk dat alle kinderen die baat hebben bij een plusklas in die plusklas zouden horen. En als de plusklas dan niet groot genoeg is, dan is het dus zaak om het onderwijs zo te organiseren dat alle kinderen wèl krijgen wat ze nodig hebben. Ik had laatst weer een leerkracht die tegen me ging zeuren (nee, dat is geen neutrale term, maar hij drukt wel mooi mijn interpretatie van het gejeremieer uit) over ouders die hun kind in de plusklas willen omdat ze het als een statussymbool zouden zien. Daar word ik nou cynisch van. Práát dan met die ouders, verken dan waarom hun kind blijkbaar niet gelukkig is en zoek daar een oplossing voor, in plaats van meerdere ouders in één klas de kwaadaardige overtuiging toe te schrijven dat ze aanzien belangrijker vinden dan het welbevinden van hun kind.

Van dat soort gezeur over ouders kan ik echt heel erg boos worden. En dat word ik ook, uiteraard op een opbouwende, verhelderende manier. Maar het is vechten tegen de bierkaai, die idiote overtuigingen zitten zo ingebakken, je krijgt ze er nauwelijks uit.

Met het dikgedrukte ben ik het eens.

Maar niet alle kinderen van wie de ouders dat wensen horen in de plusklas.

Als je in groep drie een beetje voorloopt met rekenen en een iets groter beetje achterblijft met lezen kan beter ingezet worden op het dichtlopen van dat verschil. Dan ga je zo'n kind niet overladen met pluswerk op rekenen want goed kunnen lezen is ook voor rekenen belangrijk.

Toch zijn er wel ouders die dat verwachten.
Andersom schreef:
29-03-2022 15:02
Het hoeft geen ramp te zijn, maar kan het wel zijn.

Mijn neefje had er ook terecht gekomen als hij nooit was getest. Die liep helemaal vast op school omdat hij moest doen wat hem niet lukte. Op een manier die hij niet snapte.

Groep vijf: delen met rest.
Juf:
25:4=
24:4=6
25-24=1
25:4=6 rest 1

Neef:
25:4=6,25
Juf: nee ik wil dat je, dat wat je niet door vier kunt delen, opschrijft als de rest.
Neef: maar je kunt alles delen door vier als je een komma gebruikt.
Juf: in groep vijf delen we met R E S T
Neef: Uh even denken, dan is de rest dus 4x0,25=1

En dat werd elk jaar dus lastiger.
Maar dit is juist wel heel simpel uit te leggen. Niet alles is deelbaar namelijk, soms wil je juist met hele getallen werken. Een muntstuk kun je fysiek en in de praktijk niet delen (in theorie wel, maar dan moet je wisselen of met theoretisch geld op een bankrekening rekenen, in dat laatste geval mag je zelfs een cent delen). Kortom, beide methodes zijn correct, wanneer je welke gebruikt hangt van de situatie af.

Helaas gaat het met het uitleggen nog weleens mis.
Alle reacties Link kopieren
Andersom schreef:
29-03-2022 15:51
Met het dikgedrukte ben ik het eens.

Maar niet alle kinderen van wie de ouders dat wensen horen in de plusklas.

Als je in groep drie een beetje voorloopt met rekenen en een iets groter beetje achterblijft met lezen kan beter ingezet worden op het dichtlopen van dat verschil. Dan ga je zo'n kind niet overladen met pluswerk op rekenen want goed kunnen lezen is ook voor rekenen belangrijk.

Toch zijn er wel ouders die dat verwachten.

Ik zeg niet dat al die kinderen in een plusklas zouden horen, maar wel dat er blijkbaar iets speelt waardoor ouders menen dat aanvullend onderwijs wenselijk is. Het is zaak om dat te verkennen, en om het niet af te doen als een statuskwestie. Dat laatste is zo'n nare en onnodige manier van ouders en hun zorgen buitenspel zetten, daar word ik nou cynisch van.

Overigens, even over je voorbeeld: er is wel onderzoek gedaan naar dit soort situaties waaruit blijkt dat vooral trainen op deficiënties uiteindelijk minder bevordelijk is voor zowel de deficienties als de gebieden waarop het kind voorloopt, dan vooral trainen op de voorloopgebieden. In het geval van dat laatste worden óók de deficientiegebieden beter dan wanneer er vooral op die laatste wordt getraind. Heel geinig.
Thalas schreef:
29-03-2022 15:42
Ja, ik denk wel dat dat cynisch is. Dat is niet heel erg hoor, ik ben ook vrij cynisch, zij het over de andere kant.

Ik denk dat alle kinderen die baat hebben bij een plusklas in die plusklas horen. En als de plusklas dan niet groot genoeg is, dan is het dus zaak om het onderwijs zo te organiseren dat alle kinderen wèl krijgen wat ze nodig hebben. Ik had laatst weer een leerkracht die tegen me ging zeuren (nee, dat is geen neutrale term, maar hij drukt wel mooi mijn interpretatie van het gejeremieer uit) over ouders die hun kind in de plusklas willen omdat ze het als een statussymbool zouden zien. Daar word ik nou cynisch van. Práát dan met die ouders, verken dan waarom hun kind blijkbaar niet gelukkig is en zoek daar een oplossing voor, in plaats van meerdere ouders in één klas de kwaadaardige overtuiging toe te schrijven dat ze aanzien belangrijker vinden dan het welbevinden van hun kind.

Van dat soort gezeur over ouders kan ik echt heel erg boos worden. En dat word ik ook, uiteraard op een opbouwende, verhelderende manier. Maar het is vechten tegen de bierkaai, die idiote overtuigingen zitten zo ingebakken, je krijgt ze er nauwelijks uit.
Met je eens. Echter, zodra een plusklas als een statussymbool gezien wordt door ouders, dan heeft school ook zeker een punt.

Mede om deze reden gebruikt onze regio de term plusklas niet meer en heet het nu vaardighedenklas (een klas om kinderen in bepaalde vaardigheden bij te spijkeren).
Alecta schreef:
29-03-2022 16:01
Maar dit is juist wel heel simpel uit te leggen. Niet alles is deelbaar namelijk, soms wil je juist met hele getallen werken. Een muntstuk kun je fysiek en in de praktijk niet delen (in theorie wel, maar dan moet je wisselen of met theoretisch geld op een bankrekening rekenen, in dat laatste geval mag je zelfs een cent delen). Kortom, beide methodes zijn correct, wanneer je welke gebruikt hangt van de situatie af.

Helaas gaat het met het uitleggen nog weleens mis.

Dat gaat het ook. En dat is vaak geen misser in de uitleg maar meer een misser in het begrijpen van de hb-leerling die al één of twee of nog meer stappen verder is dan de methode.

En uiteindelijk heeft mijn neefje dat delen met rest wel onder de knie gekregen.

Hij ziet alleen heel andere verbanden in getallen dus toen de staartdeling voorbij kwam moest hij weer een van zijn eigen strategieën afleren.

Hij deelde bijvoorbeeld niet door 6 maar hij deelde razendsnel door 2 en dan door 3. Of eerst door 3 en dan door 2 als dat logischer was. Of niet door 27 maar eerst door 3 en dan door 9.

Hij heeft over het algemeen meer afgeleerd dan aangeleerd bij rekenen. Maar zolang hij niet deed wat Wereld in Getallen voorschreef was hij niet geschikt voor Rekentijger/Rekenpanda :nut: volgens zijn leerkracht dan.
Alle reacties Link kopieren
Hetismogelijk schreef:
29-03-2022 07:11
Het valt mij op dat het kleuteronderwijs op veel scholen is blijven stilstaan sinds de jaren 80/ 90 qua toetsing. In die tijd hadden veel kleuters nog weinig schoolse vaardigheden, want thuis werd vooral (buiten) gespeeld.
Tegenwoordig doen veel peuters en kleuters thuis (digitale) educatieve spelletjes. Zodra ze in groep 1 komen kennen ze daardoor al veel letters, kunnen tellen etc.
Maar veel kleuterjuffen bieden dit opnieuw aan in de kleuterklas aan alle leerlingen, omdat niet alle kinderen het kunnen. (Gelukkig zijn er ook steeds meer kleutergroepen waarin wel gedifferentieerd wordt.) Maar als de juf in groep 1 begint met 'tellen tot 5' dan lijken veel kinderen een ontwikkelingsvoorsprong te hebben. Het is nu heel normaal als een kind van 5 al kan lezen en tellen tot 20, terwijl dat in de jaren 80 nog meer bijzonder was.
Haha.. het valt mij als kleuterleerkracht vooral op dat kinderen motorisch niet zoveel kunnen als vroeger. Omkleden voor gym is een drama (kleuters die geen idee hebben hoe ze een tshirt uit moeten doen of een broek over hun schoenen proberen aan te doen), gym is ontzettend moeilijk voor ze ( balanceren, klimmen, bal vangen) en laten we het knutselen niet vergeten. Maar een enkele 4jarige kan tegenwoordig een schaar hanteren.

En wat heb je er aan als je tot 20 kan tellen en weet hoe een 9 eruitziet maar je kunt geen voorwerpen synchroon tellen of hoeveelheden vergelijken.

Het lijkt misschien alsof het kleuteronderwijs stil is blijven staan, maar het is wel degelijk veranderd. De focus ligt waarschijnlijk meer op spelen en motorische vaardigheden dan cognitieve vaardigheden, afhankelijk van wat de kleuters wel/niet beheersen.
Het klopt dat je alle kinderen die uitdaging nodig hebben in de plusklas terecht moeten kunnen
Maar zonder vervelend te zijn. Dan heb je ergens weer een plus plus klas nodig. De oude basisschool van mijn oudste had een vrij uitgebreide plusklas. Ook voor de kinderen die net wat meer konden gebruiken. Heel fijn voor die kinderen. Echter mijn oudste liep er tegen aan dat er dan weer binnen die groep te veel verschillen waren. Ze werd nog door een groot deel niet begrepen.

Verder heb ik altijd gevonden dat differentiatie en begrip in de klas tien keer zo belangrijk is dan een plusklas. Daar zit het kind namelijk 90% van zijn tijd

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven