Kinderen
alle pijlers
Waarom zo´n ophef over borstvoeding?
maandag 4 juni 2007 om 22:50
Ik denk dat deze vraag door menig vrouw wordt gesteld maar het boeit mij in grote mate.
Waarom als iemand een vraag stelt over bv, zorgt dit voor zo zo veel ophef?
Komt dit door:
a) de emotie die bij bv vrijkomt
b) de trots die moeders ervaren als ze bv geven ( het gevoel dat ze het ´beter`doen dan een fv moeder)
c) er hier veel vrouwen zijn die pro pro bv zijn en dus de stempel drukken
d) het een leuke discussie blijft
e) het zoveel ` roemoer`werkt en dus vermakelijk is
f) ??
Ik weet het niet misschien zijn het wel alle bovenstaande punten,
ik laat me eens verrassen
Waarom als iemand een vraag stelt over bv, zorgt dit voor zo zo veel ophef?
Komt dit door:
a) de emotie die bij bv vrijkomt
b) de trots die moeders ervaren als ze bv geven ( het gevoel dat ze het ´beter`doen dan een fv moeder)
c) er hier veel vrouwen zijn die pro pro bv zijn en dus de stempel drukken
d) het een leuke discussie blijft
e) het zoveel ` roemoer`werkt en dus vermakelijk is
f) ??
Ik weet het niet misschien zijn het wel alle bovenstaande punten,
ik laat me eens verrassen
dinsdag 5 juni 2007 om 19:32
Wat een kolder weer. BV geven verkleint zelfs de kans op een PND, omdat je minder last hebt van je hormonen. Je ontzwangert geleiderlijker en dat zorgt ervoor dat je minder kans op een PND hebt.
En daarbij, ik vind het zo'n onzin om te roepen dat BV een aanslag op je geestelijke gezondheid is. Een BABY is een aanslag op je geestelijke gezondheid, moeder worden, dát is een aanslag op je geestelijke gezondheid, maar BV staat daar mi los van.
FV verandert dat allemaal niet, dat veel vrouwen dat denken vind ik nog steeds de allerwijdstverspreiden fabel die er is. Alsof je met flesjes géén stress hebt, géén gebroken nachten, géén last van je hechtingen, lekkende borsten, onzekerheid of je kind wel genoeg drinkt, onzekerheid over spugen enzovoorts. Allemaal dingen die horen bij het nieuwbakken moederschap , maar niet bij BV.
Maar ach, hou die fabel lekker in stand.
dinsdag 5 juni 2007 om 19:35
dinsdag 5 juni 2007 om 19:49
Ik ben het in principe met je eens. Maar een vriendin van mij had dus al een PND. Daardoor voelde ze echt helemaal niets positiefs voor haar kindje. Ze had juist een hekel aan hem, omdat zij zat met de ongemakken die je na een bevalling nu eenmaal heeft. De borstvoeding is gestaakt om te voorkomen dat ze een nog grotere hekel aan hem zou krijgen. Ze legde hem amper aan, alleen als iemand anders dat deed. Ze wilde hem geen eten geven, want dan kreeg ze nog meer last door hem. Ze heeft medicatie gekregen om de bv te laten stoppen, een flinke antidepressiva en baby heeft fv gehad. Dit is wel extreem uiteraard, maar in dit geval was het niet geven van bv wel beter voor haar geestelijke toestand. Overigens gaf ze kind ook geen flesjes. Dat wilde ze namelijk ook niet. Ze wilde helemaal niets met kind. Ze kon er niets aan doen, maar voelt zich nog altijd schuldig. Het heeft haar echt heel veel moeite gekost om de tweede wel de borst te geven. Dankzij medicatie en begeleiding raakte ze niet in een PND, maar het schuldgevoel naar haar oudste was enorm. juist door het wel geven van bv aan de tweede, had ze nog meer het gevoel de oudste minder te vinden of hoe zeg je dat. Ze voelde zich nog meer tekort schieten als moeder ten opzichte van hem omdat de tweede wel de bosrt kreeg. Ze is dan ook na drie maanden alsnog gestopt omdat ze het geestelijk niet kon bolwerken met dat enorme ***gevoel.
dinsdag 5 juni 2007 om 19:57
Blindje, dat is idd een extreem geval. Maar er zijn ook gevallen van een PND waarin de BV juist heel positief is. Juist omdat de moeder merkt dat ze dát nog wél voor haar kind kan doen. Dat kan heel positief werken. Maar zoals jij beschrijft kan natuurlijk ook. Maar iig verminderd BV de kans op een PND, al voorkom je het niet altijd.
dinsdag 5 juni 2007 om 20:00
Eowynn, ja, ze is een extreem voorbeeld. Maar vooral haar strijd bij de tweede kan ik heel goed begrijpen. Het was namelijk ook in dit geval beter voor haar geestelijke gezondheid om te stoppen. Daarom begrijp ik wel wat Daskja bedoelde.
Soms gaat de geestelijke gezondheid van de moeder voor op de voordelen voor het kind.
Soms gaat de geestelijke gezondheid van de moeder voor op de voordelen voor het kind.
dinsdag 5 juni 2007 om 20:12
Maar ik vind dat er behoorlijk overdreven wordt over het in gevaar zijn van de geestelijke gezondheid in veel gevallen. Tuurlijk niet in geval van een PND hoor, dat zul je mij niet horen zeggen. Maar als ik hier soms lees dat iemand het 4, 5 of 6 dagen geprobeerd heeft en toen er zó doorheen zat dat ze 'voor zichzelf moest kiezen' en dat de geestelijke gezondheid in gevaar was, dan vraag ik me af of dat echt zo is. Wat kan er in 6 dagen zó onoverkomelijk zijn dat je het een jaar later niet gewoon weer vergeten bent?
dinsdag 5 juni 2007 om 20:21
Maar dat is en blijft een persoonlijk iets. Iemand kan zelf vinden er geestelijk doorheen te zitten en dus met de bv stoppen. Of jij (of ik, de buurvrouw of de tante van de man van de oma) dat ook zo vind, doet er in principe weinig toe. Ik vond stoppen met roken niet echt moeilijk. Terwijl het mijn beste vriendin niet lukt (ze heeft de hoop opgegeven inmiddels). Kan ik zeggen dat ze door moet zetten, als je maar wilt dan lukt het wel of wat is er nu zo erg aan niet roken, maar dat maakt het voor haar niet minder moeilijk.
dinsdag 5 juni 2007 om 20:43
Ik vind de insteek van dit topic eigenlijk wel een aardige: waarom is borstvoeding zo'n enorm heet hangijzer?
Irl heb ik dit namelijk nooit zo ervaren. Ik ben nog nooit vreemd
aangekeken als ik mijn kinderen "bedekt" in het openbaar de borst gaf.
Mensen hebben het nooit vreemd gevonden dat ik langer dan 6 maanden
voedde. Er is nog nooit iemand die gezegd heeft dat mijn zoon niet
doorsliep vanwege de borstvoeding (ik dacht zelf dat het daar wel aan
lag). Er is mij nog nooit aangeraden te gaan bijvoeden toen mijn
dochter qua gewicht achterbleef bij haar lengte (ik kreeg zelfs
complimenten van het consultatiebureau). En er is ook nog nooit iemand
die heeft gezegd dat het zo knap was dat ik de kinderen lang gevoed heb.
Tegelijkertijd heb ik ook irl vriendinnen die eerder gestopt zijn om
verschillende redenen: kloven, geen zin in kolven of gewoon een slecht
drinkende baby. En alhoewel het niet mijn eigen keuze zou zijn om dan
te stoppen, heb ik totaal geen problemen met hun keuze en is het geen
moment in me opgekomen om hun beslissing te veroordelen (zelfs hier
anoniem voel ik geen enkele neiging tot veroordeling).
Dat laatste snap ik dus niet: die neiging tot veroordelen. Maar al
doorredenerend denk ik dat iedereen wellicht zijn eigen zwakke plek
heeft. Zo heb ik enorm veel moeite met vrouwen die door blijven roken
en drinken tijdens de zwangerschap en dat heeft de vriendschap met een
goede irl vriendin van mij wel enigszins vertroebelt. Wellicht dat voor
een ander een kind borstvoeding onthouden wel net zo slecht voelt als
een foetus/baby aan nicotine blootstellen voor mij voelt.
Van koeientietenmelk met pus schrik ik overigens
niet zo. Ik drink gerust ook zo de melk vers uit de koe of geit. En
vroeger aten we vaak biest met beschuiten: heerlijk! En borstvoeding
heb ik ook weleens geproefd (uiteraard zou ik zeggen :P) en mijn vriend ook. We vonden het overigens niet lekker. Maar ik ben geloof ik niet van zoveel dingen vies ;).
Irl heb ik dit namelijk nooit zo ervaren. Ik ben nog nooit vreemd
aangekeken als ik mijn kinderen "bedekt" in het openbaar de borst gaf.
Mensen hebben het nooit vreemd gevonden dat ik langer dan 6 maanden
voedde. Er is nog nooit iemand die gezegd heeft dat mijn zoon niet
doorsliep vanwege de borstvoeding (ik dacht zelf dat het daar wel aan
lag). Er is mij nog nooit aangeraden te gaan bijvoeden toen mijn
dochter qua gewicht achterbleef bij haar lengte (ik kreeg zelfs
complimenten van het consultatiebureau). En er is ook nog nooit iemand
die heeft gezegd dat het zo knap was dat ik de kinderen lang gevoed heb.
Tegelijkertijd heb ik ook irl vriendinnen die eerder gestopt zijn om
verschillende redenen: kloven, geen zin in kolven of gewoon een slecht
drinkende baby. En alhoewel het niet mijn eigen keuze zou zijn om dan
te stoppen, heb ik totaal geen problemen met hun keuze en is het geen
moment in me opgekomen om hun beslissing te veroordelen (zelfs hier
anoniem voel ik geen enkele neiging tot veroordeling).
Dat laatste snap ik dus niet: die neiging tot veroordelen. Maar al
doorredenerend denk ik dat iedereen wellicht zijn eigen zwakke plek
heeft. Zo heb ik enorm veel moeite met vrouwen die door blijven roken
en drinken tijdens de zwangerschap en dat heeft de vriendschap met een
goede irl vriendin van mij wel enigszins vertroebelt. Wellicht dat voor
een ander een kind borstvoeding onthouden wel net zo slecht voelt als
een foetus/baby aan nicotine blootstellen voor mij voelt.
Van koeientietenmelk met pus schrik ik overigens
niet zo. Ik drink gerust ook zo de melk vers uit de koe of geit. En
vroeger aten we vaak biest met beschuiten: heerlijk! En borstvoeding
heb ik ook weleens geproefd (uiteraard zou ik zeggen :P) en mijn vriend ook. We vonden het overigens niet lekker. Maar ik ben geloof ik niet van zoveel dingen vies ;).
dinsdag 5 juni 2007 om 20:56
En als je het allemaal zo vantevoren had bedacht, waarom kon je dan niet het fatsoen opbrengen om dit even op de mail te zetten? Even een antwoord op mijn mailtje? Niet genoeg publiek voor je?
Werkelijk waar, naast je kutopmerking (stijlfiguur my ass, lul je er maar uit), is dit prachtige staaltje hoe-lul-ik-me-hier-weer uit draaikonterij zo mogelijk nog belachelijker.
Helemaal als ik me bedenk dat je waarschijnlijk zelf hard huilend naar de angels was gerend als iemand dit tegen jou had gezegd.
Wie dacht je dat je voor je had?
dinsdag 5 juni 2007 om 21:02
Blindje, het gaat hier om borstkanker bij de moeder, he. Dus het gebruiken van je lichaam waarvoor het bedoeld is, dus bv geven, zorgt ervoor datje maar een X kans hebt op borstkanker (erfelijke vormen etc daaargelaten).
Als je je borsten niet gebruikt voor bv, terwijl die borsten zich daar wel helemaal op voorbereid hebben, heb je een hogere kans op premenopausale borstkanker. Kennelijk kan er iets mis gaan met die melkklieren als ze niet gebruikt worden, terwijl ze up & running klaarstonden ervoor.
dinsdag 5 juni 2007 om 21:14
Jullie hebben beide -deels- ongelijk. Het RIVM-onderzoek gaat uit van de situatie zoals die nu is, dus met een mix van FV en BV gevoede kinderen, en met variatie in hoe lang BV kinderen BV krijgen. Voeding wordt dus impliciet wel meegenomen.
Verder wordt er naar borstkanker bij moeders gekeken, maar ook naar leukemie bij kinderen.
Blindje, je vroeg eerder naar DALY's: die worden gebruikt om een idee te geven van hoe erg een aandoening is. Als je ergens dood aan gaat, is dat relatief duidelijk, maar hoe vergelijk je bijvoorbeeld een half jaar verschrikkelijk ziek zijn, en dan weer genezen, met overlijden? En hoe zit het dan met oorontstekingen en eczeem?
DALY's geven een methode om dat te kunnen doen.
Anky, wat jij zegt over zwakke plekken, daar zit misschien wel wat in. Hier op het forum heb ik soms ook wel het idee dat A soms gebruikt wordt om B te compenseren, waarbij A dan bijvoorbeeld borstvoeding geven is, en B roken tijdens je zwangerschap.
Inad -dacht ik- noemde ergens dat baby's wettelijk meer beschermd worden omdat ze zo kwetsbaar zijn. Dat speelt misschien ook wel mee: mensen maken zich druk als een kwetsbaar kind, dat zelf niet kan protesteren, uit wat zij als gemakzucht zien wordt blootgesteld aan risico's.
dinsdag 5 juni 2007 om 21:16
Maar dat is nog anders, met borsten die zich wel hebben voorbereid op borstvoeding geven bedoel ik, dan de algemene kans van een vrouw om borstkanker te krijgen. De algemene kans is zonder overige omstandigheden in aanmerking genomen (dus zonder of een vrouw al dan niet zwanger is of is geweest en wel of geen borstvoeding heeft gegeven). Dat je, als je borsten door de zwangerschap wel zijn begonnen met het aanmaken van de voeding maar je geen bv geeft, een hogere kans hebt lijkt me erg plausibel. Pffff, het blijft een ingewikkeld iets die cijfertjes...
dinsdag 5 juni 2007 om 21:18
Wil even iets zeggen. Ik vind de manier waarop we nu met elkaar discussiëren veel prettiger dan in de standaard bv/fv topics. Door gericht naar cijfers en interpetaties daarvan te kijken, blijkt de een soms van een compleet ander iets uit te gaan dan de ander, wat de babylonische spraakverwarring vervolgens weer verklaard. Ik heb nu echt het idee nuttige en gerichte info te krijgen. Waarvoor mijn dank (zowel vor de info als voor de manier waarop). :R
dinsdag 5 juni 2007 om 21:22
En nog een voor mij heel erg persoonlijke vraag voor Tialia (o jee, schrijf je jouw nick eigenlijk welzo???).
Ik heb borsten die wel tijdens de zwangerschap voor wat melkproductie zorgen. Dus hier en daar wat druppeltjes. Maar doordat ik het hormoon mis dat de bevalling in gang zet en weer zorgt voor het hormoon dat voor de melkproductie zorgt, kan ik dus geen borstvoeding geven. Naast die paar druppeltjes maak ik geen voeding aan. Krijg ook geen grotere borsten of stuwing. Heb ik dan toch een hogere kans op borstkanker door dat druppeltjes werk dat bij mij wel op gang komt?
Ik heb borsten die wel tijdens de zwangerschap voor wat melkproductie zorgen. Dus hier en daar wat druppeltjes. Maar doordat ik het hormoon mis dat de bevalling in gang zet en weer zorgt voor het hormoon dat voor de melkproductie zorgt, kan ik dus geen borstvoeding geven. Naast die paar druppeltjes maak ik geen voeding aan. Krijg ook geen grotere borsten of stuwing. Heb ik dan toch een hogere kans op borstkanker door dat druppeltjes werk dat bij mij wel op gang komt?
dinsdag 5 juni 2007 om 21:25
Ik heb heel dit topic niet gelezen en ben nog niet eens zwanger maar bemoei me er lekker toch even mee. Heb altijd gehoord dat borstvoeding gezond zou zijn en dat het kind dan laten minder kans op ziektes (ook erfelijke) zou hebben. Dit leek mij altijd een beetje onzin want mijn zussen en ik hebben alledrie geen borstvoeding gekregen (niet omdat mijn moeder het niet heeft geprobeerd hoor) en wij waren alle drie kern gezond.
Dat dachten we in ieder geval. Echter er ziten nogal wat auto-imuun ziekten aan mijn vaders kant en nu blijkt dat wij die allemaal wel geerft hebben. Of dit nou iets met de borstvoeding te maken heeft weet ik natuurlijk ook niet helemaal zeker, maar ik heb zelf een heel klein beetje het idee van wel...
Dat dachten we in ieder geval. Echter er ziten nogal wat auto-imuun ziekten aan mijn vaders kant en nu blijkt dat wij die allemaal wel geerft hebben. Of dit nou iets met de borstvoeding te maken heeft weet ik natuurlijk ook niet helemaal zeker, maar ik heb zelf een heel klein beetje het idee van wel...
dinsdag 5 juni 2007 om 21:30
Ik ben het zoals meestal met Eowynn eens.
Blindje, ik wil nog iets zeggen over die postpartumdepressies. Ik heb zelf tijdens mijn zwangerschap een hormoongerelateerde depressie gehad ( ik ben om diezelfde reden ook niet aan de pil, ik krijg depressieve neigingen/ depressies van hormoonveranderingen) en mij werd door de behandelend artsen juist sterk aangeraden om borstvoeding te geven. Nu was ik dat toch al van plan, dus dat kwam goed uit, maar zelf heb ik wel degelijk gemerkt dat borstvoeding geven fantastisch voor mijn psyche was. Zoals je ( denk ik) weet heb ik ook in het eerste jaar na de bevalling enorm veel voor mijn kiezen gekregen, dus weer een depressie lag op de loer. Maar ten eerste hielp wat Eowynn ook al aangaf, de bevrediging van in ieder geval dát erg goed doen, maar bijvoorbeeld ook het feit dat je jezelf enigszins in acht moet nemen ( tóch eten, geen drank, geen drugs, geen vluchtgedrag, op tijd naar bed, ook op tijd er weer uit moeten, dat soort dingen) enorm om niet weg te zakken in een depressie. Eigenlijk wat men ook aanraadt als je bijv. in therapie bent, om juist heel goed voor jezelf te zorgen. Met borstvoeding geven móet je wel, je lijf accepteert niet eten of niet slapen gewoon niet, ik móest bijvoorbeeld altijd eten omdat ik anders het gevoel had tegend e vlakte te gaan. Dan heb je geestelijk wellicht geen trek, maar je lijf schreeuwt om eten en dus zorg je ongemerkt heel goed voor jezelf.
Maar het belangrijkste was wel, en daar is ook onderzoek naar gedaan denk ik, want mijn shrink en gynaecoloog hadden dat zo ook voorspeld, dat mijn hormoonspiegel heel erg "rustig" bleef.
Uit mijn eigen ervaring zou ik dus juist mensen die nogal wankel in hun geest zitten, om wat voor reden dan ook, altijd aanraden juist wél borstvoeding te geven.
Blindje, ik wil nog iets zeggen over die postpartumdepressies. Ik heb zelf tijdens mijn zwangerschap een hormoongerelateerde depressie gehad ( ik ben om diezelfde reden ook niet aan de pil, ik krijg depressieve neigingen/ depressies van hormoonveranderingen) en mij werd door de behandelend artsen juist sterk aangeraden om borstvoeding te geven. Nu was ik dat toch al van plan, dus dat kwam goed uit, maar zelf heb ik wel degelijk gemerkt dat borstvoeding geven fantastisch voor mijn psyche was. Zoals je ( denk ik) weet heb ik ook in het eerste jaar na de bevalling enorm veel voor mijn kiezen gekregen, dus weer een depressie lag op de loer. Maar ten eerste hielp wat Eowynn ook al aangaf, de bevrediging van in ieder geval dát erg goed doen, maar bijvoorbeeld ook het feit dat je jezelf enigszins in acht moet nemen ( tóch eten, geen drank, geen drugs, geen vluchtgedrag, op tijd naar bed, ook op tijd er weer uit moeten, dat soort dingen) enorm om niet weg te zakken in een depressie. Eigenlijk wat men ook aanraadt als je bijv. in therapie bent, om juist heel goed voor jezelf te zorgen. Met borstvoeding geven móet je wel, je lijf accepteert niet eten of niet slapen gewoon niet, ik móest bijvoorbeeld altijd eten omdat ik anders het gevoel had tegend e vlakte te gaan. Dan heb je geestelijk wellicht geen trek, maar je lijf schreeuwt om eten en dus zorg je ongemerkt heel goed voor jezelf.
Maar het belangrijkste was wel, en daar is ook onderzoek naar gedaan denk ik, want mijn shrink en gynaecoloog hadden dat zo ook voorspeld, dat mijn hormoonspiegel heel erg "rustig" bleef.
Uit mijn eigen ervaring zou ik dus juist mensen die nogal wankel in hun geest zitten, om wat voor reden dan ook, altijd aanraden juist wél borstvoeding te geven.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 5 juni 2007 om 21:31
Je kunt de kans op het inderdaad actief worden van dit soort ziektes wel verkleinen met bv. Maar iets dat erfelijk is kun je niet wegnemen met bv. Dat jullie het hebben geërfd komt niet doordat jullie geen bv hebben gehad. Er komt bij mijn man een erfelijke hartafwijking voor. Die haal je niet weg door bv te geven. Dat krijg je in je genen mee.
dinsdag 5 juni 2007 om 21:32
Blindje, alleen al doordat je kinderen hebt gekregen is je risico op borstkanker kleiner dan bij vrouwen die geen kinderen hebben. Volgens mij was jij ook nog vrij jong toen je kinderen kreeg, en dat is helemaal gunstig.
Jouw hormoonafwijking maakt het verder misschien een beetje moeilijk om hele algemene schattingen over borstkanker op je los te laten: hormonen spelen daar best in grote rol in. En of in jouw individuele geval die rol postief of negatief is, daar moet je denk ik de vivaforummers niet naar laten gokken. Regelmatig zelfonderzoek doen, en eventueel vragen stellen aan de artsen die vastgesteld hebben dat er iets ongewoons is met jouw hormonen, is zinvoller.
(PS uitleg over DALY's hierboven nog gezien? Die was geloof ik een beetje gekruispost met een post van jou.)