Kinderen
alle pijlers
wanneer begint het opvoeden
zaterdag 16 juni 2007 om 16:50
Vanaf wanneer gaat het pure verzorgen over in opvoeden. Dat vraag ik me af.
Zoon (5 1/2 maand) ligt nu in bed te brullen. Het is eigenlijk tijd voor zijn slaapje. We gaan eigenlijk altijd naar hem toe als hij ligt te huilen of te piepen omdat hij dan niet wil slapen. Je leest altijd dat je kindjes vanaf een maand of 6 kunt verwennen. Ik wil mijn zoon niet aanleren dat hij maar een kik hoeft te geven of mama staat bij zijn bed.
Ik vind het wat anders wanneer hij tijdens een slaapje wakker wordt, dan loop ik altijd meteen naar hem toe omdat hij wel moet weten dat ik er ben.
"Moet" je nu al bezig gaan met opvoeden en kun je hem nu al dit soort dingen aanleren?
Zoon (5 1/2 maand) ligt nu in bed te brullen. Het is eigenlijk tijd voor zijn slaapje. We gaan eigenlijk altijd naar hem toe als hij ligt te huilen of te piepen omdat hij dan niet wil slapen. Je leest altijd dat je kindjes vanaf een maand of 6 kunt verwennen. Ik wil mijn zoon niet aanleren dat hij maar een kik hoeft te geven of mama staat bij zijn bed.
Ik vind het wat anders wanneer hij tijdens een slaapje wakker wordt, dan loop ik altijd meteen naar hem toe omdat hij wel moet weten dat ik er ben.
"Moet" je nu al bezig gaan met opvoeden en kun je hem nu al dit soort dingen aanleren?
zaterdag 16 juni 2007 om 17:06
Is dat echt zo? Tuurlijk heeft hij me in de basis nodig, maar hij lag net puur te piepen en te zeuren. Ligt volgens mij nu te maffen (het is tenminste stil). Kijk, als hij al 5 minuten ligt te huilen ga ik echt wel naar hem toe, maar wanneer begint dan het opvoeden, het stadium waarin je hem gewoon kunt verwennen?
zaterdag 16 juni 2007 om 17:45
Dat ligt ook heel erg aan je kindje. Ik heb donderstenen. En die wisten met een maand of acht negen iedereen om de vingertjes te winden. Max begint nu ook al. Hij piept als je op de bank zit (hij kan me dus uitstekend zien) en zodra ik opsta en naast de box sta, glimlacht hij breed. De boef! Verwennen is een groot woord, maar ze krijgen wel degelijk door hoe ze aandacht kunnen krijgen. In die zin is het wel een soort van opvoeden. Aangezien de andere twee hier ook aandacht nodig hebben, moeten ze om de beurt wel eens even wachten. Max inclusief. Ik sta dus niet na iedere kik naast hem.
zaterdag 16 juni 2007 om 20:42
Ik heb nooit zo nagedacht over of ik ze zo kon verwennen eigenlijk. Mijn dochter liet ik niet huilen want die raakte dan zo verschrikkelijk overstuur dat er helemaal geen land meer mee te bezeilen was. We troostten haar en legde haar weer terug. Is nu een normaal meisje van bijna 4, zonder rare fratsen.
Mijn zoontje lieten we nooit huilen omdat hij dan ging overgeven. Is nu een normaal jongetje van ruim anderhalf, zonder rare fratsen. Hij wil nog weleens een extra knuffeltje. Als je hem in bed hebt gelegd gaat hij brullen, ga je dan nog een keer terug voor een knuffelsessie dan laat hij zich daarna moeiteloos in bed leggen.
Dus tsja. Ik vind opvoeden nogal een zwaar woord voor een baby van 5 maanden.
Mijn zoontje lieten we nooit huilen omdat hij dan ging overgeven. Is nu een normaal jongetje van ruim anderhalf, zonder rare fratsen. Hij wil nog weleens een extra knuffeltje. Als je hem in bed hebt gelegd gaat hij brullen, ga je dan nog een keer terug voor een knuffelsessie dan laat hij zich daarna moeiteloos in bed leggen.
Dus tsja. Ik vind opvoeden nogal een zwaar woord voor een baby van 5 maanden.
zaterdag 16 juni 2007 om 22:56
Mmm, dochter is 10 maanden en wij voeden absoluut nog niet op. Niet echt tenminste. Ik meld haar wel eens dat ze neit aan mijn haren moet trekken, maar zorg toch vooral dat ze neit te dicht bij mijn haar in de buurt komt. Het dringt namelijk niet zo door ;)
Wat huilen betreft, tsja, ik geloof daar niet zo in, dat je een kind daarmee verwent. Als onze dochter onze aandacht vraagt, dan krijgt ze dat in principe ook. Er zijn wel uitzonderingen, maar we reageren altijd even op haar. Zeker als ze huilt.
Ik vind de gedachte "en dan begint hij/zij breed te grijnzen als je komt" ook een beetje vreemd, maar goed, daar ben ik wat zonderling in geloof ik, naar Nederlandse maatstaven. Vind het namelijk vooral heel fijn dat mijn kind heel blij op me reageert. Dus als ze alleen bij mij wil zitten, dan zit ze lekker bij mij, simpel. Wat dat aangaat, zullen we wel nooit aan opvoeden doen.
Wat huilen betreft, tsja, ik geloof daar niet zo in, dat je een kind daarmee verwent. Als onze dochter onze aandacht vraagt, dan krijgt ze dat in principe ook. Er zijn wel uitzonderingen, maar we reageren altijd even op haar. Zeker als ze huilt.
Ik vind de gedachte "en dan begint hij/zij breed te grijnzen als je komt" ook een beetje vreemd, maar goed, daar ben ik wat zonderling in geloof ik, naar Nederlandse maatstaven. Vind het namelijk vooral heel fijn dat mijn kind heel blij op me reageert. Dus als ze alleen bij mij wil zitten, dan zit ze lekker bij mij, simpel. Wat dat aangaat, zullen we wel nooit aan opvoeden doen.
zaterdag 16 juni 2007 om 23:14
quote: krokusje reageerde
weet ik hoor blind. Daar gaat het me ook niet om. Ik vroeg me gewoon af wanneer een baby je gaat testen en je hem kan gaan verwennen. Die boef van mij is nl stil zodra ik hem optil. Hij is pas 5 maanden. Ze hebben nog geen benul van 'testen' op die leeftijd is hij nog veel te jong voor. En natuurlijk is hij stil als degene die hij het liefst bij zich heeft, bij zich heeft. Ik vond het altijd wel een compliment
Dat ze het met 5 maanden nog niet door hebben betwijfel ik een beetje. Mijn dochter is een schat maar toevallig ook een enorme dondersteen. Als ik haar in bed lig wordt ze soms echt boos, dan gaat ze echt kwaad liggen gillen, als ik dan kom zit ze me heel triomfantelijk aan te kijken.
In eerst instantie ga ik wel naar hoe toe en geef ik haar speentje terug als ze gilt maar ze heeft periodes waarin ze daar echt een misbruik van maakt. Dan laten we haar vaak wel even huilen en dan valt ze uiteindelijk wel in slaap.
Het stond mij in eerste instantie ook erg tegen maar ik merk echt dat ze ons al aan het uitproberen is.
Echt opvoeden hoef je denk ik nog niet te doen maar je moet er denk ik wel opletten dat je ze geen dingen aanwent waar je later maar moeilijk vanaf komt.
zaterdag 16 juni 2007 om 23:41
Tsja, dat bedoel ik dus ook wel een beetje, ik geloof niet zo in aandachttrekkerij. In ieder geval niet bij vijf maanden (of tien, in my case). Ik zie het ook niet negatief, of als "op een negatieve manier". Soms vraagt ze vrolijk mijn aandacht, heerlijk. soms vraagt ze mijn aandacht omdat ze zich onprettig voelt, dan huilt ze. Logisch toch, ze voelt zich rot. Ik kan dat onmogelijk zien als "op een negatieve manier aandacht trekken".
zaterdag 16 juni 2007 om 23:46
Natuurlijk, als Marleen verdrietig was, ging ik er naar toe. Maar ik hou niet van ik huil omdat ik niet kan slapen. Dus geef ik maar een kick.
Bij vriendinnen ook wel, kind op bed, gezellig kletsen, duurd het 10 minuten.. Ow Tam ik moet naar boven, kind huilt ! Ja je kind wel niet slapen dat is het probleem en mama komt wel. Daar had ik gewoon een hekel aan.
Tamara
zondag 17 juni 2007 om 07:35
Bij vriendinnen ook wel, kind op bed, gezellig kletsen, duurd het 10 minuten.. Ow Tam ik moet naar boven, kind huilt ! Ja je kind wel niet slapen dat is het probleem en mama komt wel. Daar had ik gewoon een hekel aan.
Tamara
Dat is dus eigenlijk precies wat ik bedoel. Ook wat Pebbles omschrijft. Ik wil niet dat hij door heeft dat hij maar hoeft te kikken en mama staat er wel. Dit was dus ook gewoon jankerij om niets. Niet omdat hij me nodig had ofzo.
Tamara
Dat is dus eigenlijk precies wat ik bedoel. Ook wat Pebbles omschrijft. Ik wil niet dat hij door heeft dat hij maar hoeft te kikken en mama staat er wel. Dit was dus ook gewoon jankerij om niets. Niet omdat hij me nodig had ofzo.
zondag 17 juni 2007 om 11:27
leuke vraag krokus, zat hier zelf ook al over na te denken. Ik heb als grote stelregel, leer geen gedrag aan wat je later weer af moet leren. Hoe klein ook, want huilen is mama nu, is straks toch echt anders en wanneer verander je dat dan? En ik geloof ook echt dat verdrietig huilen en jengelig huilen twee verschillende dingen zijn, als ik hoor dat dochter verdrietig huilt, kom ik en troost ik haar, als ik hoor dat ze jengelig huilt, of meteen gaat huilen als ik haar weg zet in de box, laat ik haar toch echt mooi even huilen, en dan stopt ze altijd na een paar minuutjes en gaat lekker spelen. Zo ook in haar bedje, jengelig huilen van vermoeidheid los ik niet op door te troosten en elke keer naar haar toe te gaan. Dat gepiep om aandacht als iets even niet lukt of niet naar haar zin is, daar zal ze toch echt zelf iets aan moeten doen, Ik heb vriendinnen met kinderen met wie geen normaal telefoongesprek te voeren is omdat het kind er telkens doorheen komt, en aandacht vraagt, en dat vind ik echt irritant en volgens mij begint dat al als ze heel klein zijn (9 maanden en ze snapt verdomd goed hoe het werkt) ik ben ook altijd meer van het positieve gedrag belonen en het negatieve gedrag negeren, goed opgepikt uit alle leuke tv programmaas!
zondag 17 juni 2007 om 11:35
Arwen, ik ben het helemaal met je eens. naar mijn idee begint opvoeden al op de 1e dag. Want wanneer moet je anders beginnen?
Lijkt me ook niet leuk voor al die baby's die gewend zijn dat mama 24/7 voor je klaar staat en opeens denkt mama; 'En nu gaan we maar eens opvoeden!' ;)
Als ik aan de telefoon ben, hang ik niet meteen op omdat 1 van de kinderen piept. En ik vlieg niet 20x naar boven als ik bezoek heb. Er is nog nooit een kind doodgegaan aan 5 minuutjes huilen zonder mama in de buurt.
Mamarleen
Lijkt me ook niet leuk voor al die baby's die gewend zijn dat mama 24/7 voor je klaar staat en opeens denkt mama; 'En nu gaan we maar eens opvoeden!' ;)
Als ik aan de telefoon ben, hang ik niet meteen op omdat 1 van de kinderen piept. En ik vlieg niet 20x naar boven als ik bezoek heb. Er is nog nooit een kind doodgegaan aan 5 minuutjes huilen zonder mama in de buurt.
Mamarleen
zondag 17 juni 2007 om 12:02
Waarom zou een kindje van vijf (of acht of tien) maanden wél de link kunnen leggen tussen fles en eten (bekkie gaat meteen open en tongetje begint vast met bewegen, heel lief om te zien trouwens), potje/lepeltje en eten (ook de slab heeft een effect), speeltje dat muziek maakt als je ertegen aan slaat (hij heeft het zelf geleerd, iets minder lollig), maar tussen jengelen en mamma of pappa komt zouden ze dat ineens niet kunnen. Max weet dondersgoed dat jengelen aandacht oplevert. Als de oma´s in de buurt zijn jengelt hij ook ineens veel meer. Want die komen uiteraard meteen bij de eerste piep.
