Kinderen
alle pijlers
wanneer is het te laat?
maandag 31 december 2007 om 00:53
Ik vroeg me af wanneer het telaat is voor een vrouw om zwanger te worden?
En ik begrijp best dat een vrouw altijd zwanger kan worden zolang ze maar ongesteld blijft/ is?
Maar , toch wanneer is het not done ? Tot welke leeftijd ongeveer?
Ik zelf ben 25 en ben er nog lang lang niet mee bezig. Normaal?
En ik begrijp best dat een vrouw altijd zwanger kan worden zolang ze maar ongesteld blijft/ is?
Maar , toch wanneer is het not done ? Tot welke leeftijd ongeveer?
Ik zelf ben 25 en ben er nog lang lang niet mee bezig. Normaal?
vrijdag 4 januari 2008 om 11:49
Nouja voor mensen die uit luxe die keuze maken heb ik mijn eerdere stukje al geschreven: als je jong begint, kun je ook sneller weer alles doen en laten, zonder rekening te hoeven houden met. Zoals mijn ouders dus, die op mijn leeftijd al geen oppas meer hoefden te regelen, wanneer ze er eens op uit wilden. Heerlijk zeg!
en ik zit in de 'kleine kinderen', sjaa..
en ik zit in de 'kleine kinderen', sjaa..
Later is nu
vrijdag 4 januari 2008 om 12:17
Natuurlijk is dit niet een bewijs, maar ik zie het in mijn omgeving en vriendenkring wel veel. Veelal hoogopgeleide mensen, die nu net een paar jaar werken, voor hun gevoel hun carrière net opstarten en die aangeven nog láng niet klaar te zijn voor kinderen. Voor de duidelijkheid: DIt zijn allemaal mensen van begin tot eind dertig. Van de paar die nu dan toch de knoop hebben doorgehakt (gemiddelde leeftijd midden dertig) loopt overigens de helft bij de gynaecoloog, omdat het niet vlot met het zwanger worden. Nogmaals, dit is geen statistisch bewijs, maar het geeft me toch te denken.
vrijdag 4 januari 2008 om 12:23
In ieder geval zie je het wel in je omgeving Missdemeanor. Ik zie het namelijk helemaal niet. Terwijl ik ook hoogopgeleide mensen in mijn omgeving heb. Die hebben toch allemaal hun kinderen, in ieder geval de eerste, zo rond hun 30e gekregen. Ik ken eigenlijk twee stellen waarbij ik vind dat een of beide ouders aan de oude kant zijn (een moeder van 42, of een vader van 48). Maar bij beide was de reden niet dat ze eerst carriere wilden maken, of reizen, of een duur huis.
vrijdag 4 januari 2008 om 12:37
Ik vind voor een eerste kind alles boven de 35 echt een beetje te oud. Tuurlijk heeft niet iedereen de keus, en natuurlijk kan het ook prima gaan en ben je ook boven je 35e een prima moeder, maar ik vind het persoonlijk niet zo'n goed plan. Zeker als iemand de keus heeft om ook eerder te beginnen. Niet alleen omdat zo'n kind oude ouders krijgt, maar bijvoorbeeld ook hele oude opa's en oma's.
Lag in het ziekenhuis tegenover een vrouw van 40 die zwanger was van de 1e. Had jarenlang getwijfeld of ze nu wel of niet een kind wilde, was ook al járen samen met haar partner. Uiteindelijk tóch zwanger geworden. Opa's en oma's van dat kindje waren óf al overleden of in de 70. En dat vind ik echt zonde. Tuurlijk gunde ik haar een kind, ze wilde het net zo graag als ik, maar of het verstandig is in sommige gevallen vraag ik me af.
'Volg je gevoel' en 'als het goed voelt, gewoon doen' vind ik buitengewoon slechte adviezen wat dit betreft.
Zelf ben ik 24 en heb er 2, dus weer aan de jonge kant. Dat zou ik ook niet persé iemand aanraden, maar wachten tot je 35e ook zeker niet.
En waarom het uitmaakt of het een 1e of een 3e zwangerschap is: een 1e zwangerschap brengt altijd extra risico's met zich mee.
Lag in het ziekenhuis tegenover een vrouw van 40 die zwanger was van de 1e. Had jarenlang getwijfeld of ze nu wel of niet een kind wilde, was ook al járen samen met haar partner. Uiteindelijk tóch zwanger geworden. Opa's en oma's van dat kindje waren óf al overleden of in de 70. En dat vind ik echt zonde. Tuurlijk gunde ik haar een kind, ze wilde het net zo graag als ik, maar of het verstandig is in sommige gevallen vraag ik me af.
'Volg je gevoel' en 'als het goed voelt, gewoon doen' vind ik buitengewoon slechte adviezen wat dit betreft.
Zelf ben ik 24 en heb er 2, dus weer aan de jonge kant. Dat zou ik ook niet persé iemand aanraden, maar wachten tot je 35e ook zeker niet.
En waarom het uitmaakt of het een 1e of een 3e zwangerschap is: een 1e zwangerschap brengt altijd extra risico's met zich mee.
vrijdag 4 januari 2008 om 12:41
vrijdag 4 januari 2008 om 15:49
Wat een onzin!! Soms krijg je die moedergevoelens pas op latere leeftijd! Niet iedereen weet vanaf hun 20e dat ze ooit moeder willen worden!
Die moedergevoelens kunnen dan ineens komen, en wat dan volgens jou? "Ja jammer had je die gevoelens maar eerder moeten krijgen"
Sommige zijn er nu eenmaal eerder aan toe dan anderen, maar dat wil niet zeggen dat die mensen die het al eerder wilden, het meer willen dan die anderen die die gevoelens op latere leeftijd kregen!
vrijdag 4 januari 2008 om 15:54
Ik zeg ook niet dat iemand van 25 het meer wil dan iemand van 42. Waar staat dat? Wijs es aan!
Ik zeg alleen dat niet alles haalbaar en zeker niet máákbaar is. Komt allemaal neer op keuzes maken. Klaar.
Maar goed, vind je dan ook dat iemand die op zn 63e moedergevoelens krijgt, ook geholpen moet worden? Gewoon een vraagje hoor.
Ik zeg alleen dat niet alles haalbaar en zeker niet máákbaar is. Komt allemaal neer op keuzes maken. Klaar.
Maar goed, vind je dan ook dat iemand die op zn 63e moedergevoelens krijgt, ook geholpen moet worden? Gewoon een vraagje hoor.
vrijdag 4 januari 2008 om 16:03
Jij zegt wel letterlijk, dat als mensen op latere leeftijd kinderen willen en dat lukt niet, dat ze dat dan maar eerder hadden moeten bedenken, jammer dan.
Daaruit concludeer ik, dat jij bedoelt dat die mensen het dan niet zo sterk willen als mensen die het op jonge leeftijd al besluiten. Maar mensen die het op "latere" leeftijd (lees: 30-35) besluiten, kunnen net zo'n sterk gevoel hebben als jonge mensen, ik vind niet dat er onderscheid gemaakt moet worden in het helpen daarvan.
En misschien komen die mensen hun man pas op late leeftijd tegen?
Ik ben 27 en heb nog geen kinderwens. Maar moet ik er dan nu alvast maar aan beginnen, want misschien lukt het wel niet als ik wat jaren ouder ben? Ik ben indd iemand die eerst nog wil reizen, waarom is dat nou zo erg en egoistisch? Het is pas egoistisch als ik toch een kind op de wereld zet en het vervolgens bij opa en oma zet om te kunnen reizen en een oppas regel om nog te kunnen gaan werken.
Als ik het gevoel heb van, ok nu kan ik er echt helemaal voor gaan, neem ik een kind. Ik vind het pas egoitisch en krom als je toch een kind neemt terwijl je liever nog andere dingen wil doen.
En sommige mensen besluiten helemaal geen kinderen te nemen omdat ze nog lekker willen reizen, werken en vaakntie vieren. Dat is een keuze, geen egoisme.
Bovendien denk ik, dat mensen van 63 geen moedergevoelens meer krijgen, volgens mij kan je dat alleen in je vruchtbare jaren krijgen. Daar ben je het misschien niet mee eens, maar daar geloof ik nu eenmaal in.
Daaruit concludeer ik, dat jij bedoelt dat die mensen het dan niet zo sterk willen als mensen die het op jonge leeftijd al besluiten. Maar mensen die het op "latere" leeftijd (lees: 30-35) besluiten, kunnen net zo'n sterk gevoel hebben als jonge mensen, ik vind niet dat er onderscheid gemaakt moet worden in het helpen daarvan.
En misschien komen die mensen hun man pas op late leeftijd tegen?
Ik ben 27 en heb nog geen kinderwens. Maar moet ik er dan nu alvast maar aan beginnen, want misschien lukt het wel niet als ik wat jaren ouder ben? Ik ben indd iemand die eerst nog wil reizen, waarom is dat nou zo erg en egoistisch? Het is pas egoistisch als ik toch een kind op de wereld zet en het vervolgens bij opa en oma zet om te kunnen reizen en een oppas regel om nog te kunnen gaan werken.
Als ik het gevoel heb van, ok nu kan ik er echt helemaal voor gaan, neem ik een kind. Ik vind het pas egoitisch en krom als je toch een kind neemt terwijl je liever nog andere dingen wil doen.
En sommige mensen besluiten helemaal geen kinderen te nemen omdat ze nog lekker willen reizen, werken en vaakntie vieren. Dat is een keuze, geen egoisme.
Bovendien denk ik, dat mensen van 63 geen moedergevoelens meer krijgen, volgens mij kan je dat alleen in je vruchtbare jaren krijgen. Daar ben je het misschien niet mee eens, maar daar geloof ik nu eenmaal in.
vrijdag 4 januari 2008 om 16:08
egoistisch als je een kind krijgt en het bij een oppas zet om te kunnen werken? lees ik dat nou goed?
Verder snap ik je wel, maar jij bent 27, tussen 27 en 35 zitten nog heel wat jaren en reizen en weet ik veel wat. Je moet ook niet aan kinderen beginnen als je nog onrust in je lijf hebt en er niet klaar voor bent, maar op een gegeven moment moet je je wel realiseren dat het steeds lastiger wordt en moet je niet gek staan te kijken als je er wel aan toe bent, en het lukt niet meer en je bent 37-38. Ik heb niet zo'n duidelijke leeftijdsgrens in mijn hoofd, maar weet wel dat ik zelf, toen ik 32 was en er klaar voor was en het ook kon, mezelf al behoorlijk oud vond en de klok voelde tikken.
Verder snap ik je wel, maar jij bent 27, tussen 27 en 35 zitten nog heel wat jaren en reizen en weet ik veel wat. Je moet ook niet aan kinderen beginnen als je nog onrust in je lijf hebt en er niet klaar voor bent, maar op een gegeven moment moet je je wel realiseren dat het steeds lastiger wordt en moet je niet gek staan te kijken als je er wel aan toe bent, en het lukt niet meer en je bent 37-38. Ik heb niet zo'n duidelijke leeftijdsgrens in mijn hoofd, maar weet wel dat ik zelf, toen ik 32 was en er klaar voor was en het ook kon, mezelf al behoorlijk oud vond en de klok voelde tikken.
vrijdag 4 januari 2008 om 16:09
Ok, 40 is indd een beetje aan de oude kant. Dat had ik dan verkeerd begrepen, sorry!
En nee hoor, begrijp me niet verkeerd, ik vind het niet egoistisch als je een kind hebt en een oppas regelt om te kunnen werken, maar als je eigenlijk liever wil werken in plaats van ook nog een kind te hebben
Maar aan de andere kant... een vrouw van 40 kan nog steeds pas laat een man tegenkomen. Dat lijkt me trouwens echt mega vervelend.
En nee hoor, begrijp me niet verkeerd, ik vind het niet egoistisch als je een kind hebt en een oppas regelt om te kunnen werken, maar als je eigenlijk liever wil werken in plaats van ook nog een kind te hebben
Maar aan de andere kant... een vrouw van 40 kan nog steeds pas laat een man tegenkomen. Dat lijkt me trouwens echt mega vervelend.
vrijdag 4 januari 2008 om 16:14
Maar vind het verder juist okee als vrouwen ook nog willen werken naast het zorgen van een kind... Maar vind dat wel verschillen van iemand die eigenlijk liever carriere had willen maken en hun kind letterlijk "dropt" bij een oppas.... weet niet of ik het nu goed uitleg!
Maar goed, de huisvrouw en werkvrouw discussie wil ik hier verder niet opstarten
Maar goed, de huisvrouw en werkvrouw discussie wil ik hier verder niet opstarten
vrijdag 4 januari 2008 om 16:28
[quote]:
En sommige mensen besluiten helemaal geen kinderen te nemen omdat ze nog lekker willen reizen, werken en vaakntie vieren. Dat is een keuze, geen egoisme.
op dat moment inderdaad nog niet. maar als ze daarna alsnog besluiten ' om ' ... en ik meen dat de discussie ook is ... wordt het een heel ander verhaal lijkt mij. als niet uit de lengte dan uit de breedte ?
En sommige mensen besluiten helemaal geen kinderen te nemen omdat ze nog lekker willen reizen, werken en vaakntie vieren. Dat is een keuze, geen egoisme.
op dat moment inderdaad nog niet. maar als ze daarna alsnog besluiten ' om ' ... en ik meen dat de discussie ook is ... wordt het een heel ander verhaal lijkt mij. als niet uit de lengte dan uit de breedte ?
vrijdag 4 januari 2008 om 16:34
Ik heb het niet over verminderd vruchtbaar, maar over de overgang.
Soms ben ik wel eens bang dat ik besluit geen kinderen te nemen, en dat ik ineens op bijv. mn 60e spijt krijg. Maar dan denk ik, als ik tot die leeftijd nooit kinderen heb gewild, lijkt me het sterk als dat op mn 60e ineens wel komt.
Dat bedoel ik ermee.
Soms ben ik wel eens bang dat ik besluit geen kinderen te nemen, en dat ik ineens op bijv. mn 60e spijt krijg. Maar dan denk ik, als ik tot die leeftijd nooit kinderen heb gewild, lijkt me het sterk als dat op mn 60e ineens wel komt.
Dat bedoel ik ermee.
vrijdag 4 januari 2008 om 16:46
lindy80. ik reageer op jouw definitie van een keuze versus die van egoisme. het is inderdaad een keuze (nu) niet klaar te zijn voor een kind, maar men dient dan ook de consequenties van die keuze te aanvaarden en niet te gaan huilebalken als het niet meer lukt. in bijna alle andere gevallen is er niks mis mee op een keuze terug te komen, in dit geval is dat nu eenmaal niet altijd mogelijk. wanneer men dat niet kan accepteren komt wat mij betreft egoisme om de hoek zeilen. that's all.
