Kinderen
alle pijlers
Weer geen meisje, hoe accepteren?
maandag 1 juni 2020 om 20:05
Hoi allemaal,
Nieuw account aangemaakt hiervoor omdat ik me schaam voor mijn gevoelens hierover. Wil beginnen met te zeggen dat ik snap dat er ergere dingen zijn en dat ik baal van mijn gevoel hierover.
Ben moeder van 2 mooie zonen en zwanger van de derde. Vorige week te horen gekregen dat het een jongen is. Vriend wil echt geen kinderen meer hierna. Bij deze zwangerschap heeft hij 3 jaar getwijfeld en toen wou hij ook.
Ik heb altijd gedroomd van een meisje. Ik heb zelf een goede band met mijn moeder. Zijn echt close. Samen winkelen, vertel haar alles als eerste, dat soort dingen. Mijn broers zijn nu meer close met hun schoonouders. Dat zie ik vaker. Oma worden van je eigen dochter is anders dan oma worden van je zoon.
De schattige kleertjes, haren doen, barbies en roze. Dat dat er nooit zal zijn doet pijn en vooral de toekomst. En ik weet dat een dochter geen garantie is op dit alles maar geeft wel een kans op.
Maar dat gaat dus nooit gebeuren! Tenzij ik zou scheiden en met iemand anders nog een kind zou krijgen, wat dan ook weer een jongen kan zijn. Dit is dus niet wat ik wil of ooit zou overwegen voor de duidelijkheid.
Mijn vraag is herkenning en hoe om te gaan met het gevoel dat ik iets mis zonder een dochter. Hopelijk krijg ik begrip.
Alvast bedankt.
Nieuw account aangemaakt hiervoor omdat ik me schaam voor mijn gevoelens hierover. Wil beginnen met te zeggen dat ik snap dat er ergere dingen zijn en dat ik baal van mijn gevoel hierover.
Ben moeder van 2 mooie zonen en zwanger van de derde. Vorige week te horen gekregen dat het een jongen is. Vriend wil echt geen kinderen meer hierna. Bij deze zwangerschap heeft hij 3 jaar getwijfeld en toen wou hij ook.
Ik heb altijd gedroomd van een meisje. Ik heb zelf een goede band met mijn moeder. Zijn echt close. Samen winkelen, vertel haar alles als eerste, dat soort dingen. Mijn broers zijn nu meer close met hun schoonouders. Dat zie ik vaker. Oma worden van je eigen dochter is anders dan oma worden van je zoon.
De schattige kleertjes, haren doen, barbies en roze. Dat dat er nooit zal zijn doet pijn en vooral de toekomst. En ik weet dat een dochter geen garantie is op dit alles maar geeft wel een kans op.
Maar dat gaat dus nooit gebeuren! Tenzij ik zou scheiden en met iemand anders nog een kind zou krijgen, wat dan ook weer een jongen kan zijn. Dit is dus niet wat ik wil of ooit zou overwegen voor de duidelijkheid.
Mijn vraag is herkenning en hoe om te gaan met het gevoel dat ik iets mis zonder een dochter. Hopelijk krijg ik begrip.
Alvast bedankt.
maandag 1 juni 2020 om 21:09
maandag 1 juni 2020 om 21:09
Mijn vriend en ik willen waarschijnlijk maar een kindje. Ik heb niet een grote voorkeur maar een dochter lijkt mij leuk. Niet om het winkelen of moeder dochter dingen, kan ik met een zoon ook. Maar sommige hebben nu eenmaal een voorkeur.
Wanneer wij aan kinderen toe zijn en het blijkt een jongetje te zijn ben ik misschien ook even verdrietig. Niet teleurgesteld om dat dat kindje dan een jongetje is maar verdrietig om de dochter die ik misschien nooit zou krijgen. Daarom wil ik ook tijdens de zwangerschap weten wat het wordt zodat ik niet teleurgesteld ben als ik er achterkom na een bevalling.
Je verdriet mag er zijn maar probeer er niet te lang in te blijven zitten en focus je op dit kindje en het geluk. Sterkte! Ik hoop dat je het een plekje kunt geven dat je wellicht nooit een dochter zou krijgen. Maar misschien over vele jaren is je eerste kleinkind wel een meisje
Wanneer wij aan kinderen toe zijn en het blijkt een jongetje te zijn ben ik misschien ook even verdrietig. Niet teleurgesteld om dat dat kindje dan een jongetje is maar verdrietig om de dochter die ik misschien nooit zou krijgen. Daarom wil ik ook tijdens de zwangerschap weten wat het wordt zodat ik niet teleurgesteld ben als ik er achterkom na een bevalling.
Je verdriet mag er zijn maar probeer er niet te lang in te blijven zitten en focus je op dit kindje en het geluk. Sterkte! Ik hoop dat je het een plekje kunt geven dat je wellicht nooit een dochter zou krijgen. Maar misschien over vele jaren is je eerste kleinkind wel een meisje
Ben goed in andere dingen, maar spelling en grammatica horen daar niet bij.
maandag 1 juni 2020 om 21:10
Je kunt het best jammer vinden, maar dit soort topics roepen vaak niet echt veel begrip op. Het leven is gewoon niet zo maakbaar, althans nog niet. Hopelijk komt dat ook niet zo ver. Ik denk dat je eea romantiseert. Want inderdaad: wat als je een dochter zou krijgen die helemaal niets van jouw behoeften en interesses deelt? Wat dan?
maandag 1 juni 2020 om 21:13
Oke, jongenskleding is wat minder zoet dan meisjeskleding, maar verder hoeft het toch niks te zeggen? Genoeg jongens/mannen die shoppen leuk vinden, die uiterlijke verzorging leuk vinden etc. Zeker in de tijd dat jouw kinderen opgroeien zal dat alleen maar normaler zijn dan een paar jaar terug toen mannen vooral "stoer en mannelijk" moesten zijn.
maandag 1 juni 2020 om 21:18
Hoewel het leven niet maakbaar is en je je zegeningen moet tellen snap ik je gevoel ergens wel, al heb ik vast makkelijk praten omdat ik niet in jouw positie zit. Als moeder van een kind met een beperking (waarmee gelukkig wel goed te leven valt) weet ik echter ook dat gezondheid echt het allerallerbelangrijkste is. Verder romantiseer je het teveel: mijn dochter is allesbehalve een meisje meisje en mijn schoonouders zijn net zoveel of mss zelfs meer betrokken bij onze kinderen dan mijn ouders.
maandag 1 juni 2020 om 21:21
Ik vind het echt zielig voor je ongeboren kind.
Is hij nu minder gewenst omdat hij een jongen is?
Dat je graag een meisje had is duidelijk, maar ik snap je ideaalbeeld niet.
Was het een meisje geweest dan was je dus dolgelukkig.
Was ook heel liefdevol naar je andere 2 jongens, die zouden buiten de boot vallen want mama heeft nu een meisje.
Ga hulp zoeken!
Je doet als een slachtoffer omdat je zwanger bent van een zoontje.
Ook wat je schrijft dat je met een andere dan wel een meisje kan krijgen, te bizar!
Ik zou me verrotte schuldig voelen naar het ongeboren kindje.
Is hij nu minder gewenst omdat hij een jongen is?
Dat je graag een meisje had is duidelijk, maar ik snap je ideaalbeeld niet.
Was het een meisje geweest dan was je dus dolgelukkig.
Was ook heel liefdevol naar je andere 2 jongens, die zouden buiten de boot vallen want mama heeft nu een meisje.
Ga hulp zoeken!
Je doet als een slachtoffer omdat je zwanger bent van een zoontje.
Ook wat je schrijft dat je met een andere dan wel een meisje kan krijgen, te bizar!
Ik zou me verrotte schuldig voelen naar het ongeboren kindje.
maandag 1 juni 2020 om 21:25
Tja. Met kinderen is het dat je krijgt wat je krijgt hè. Sommige mensen willen kinderen maar krijgen er geen, sommige willen meisjes en krijgen jongens, sommige willen jongens en krijgen meisjes, enz.
Maar goed, dan baal je daarvan, tja, dat geeft niks, je bent ook maar een mens, dit soort gevoelens horen er soms bij. Je hebt niet altijd alleen maar mooie en politiek correcte gedachten. Maar geef jezelf over een paar dagen of weken een schop onder je kont en besef dat of je nu 3 jongens, meiden of alles ertussenin hebt, 3 gezonde kinderen een enorme rijkdom is. En dat dat uiteindelijk alles is wat telt.
Hier de tweede zoon op komst. Als je het me voor de geboorte van de oudste had gevraagd had ik gezegd dat ik 2 dochters wilde, net als mijn zusje en ik, die de beste maatjes waren en zijn. Toch voelde ik eigenlijk geen spatje teleurstelling toen beide keren piemeltjes op het scherm verschenen. Ten eerste ben ik ergens wel opgelucht dat ik niet 2 dochters opzadel met de torenhoge verwachting dat ze de allerbeste vriendinnen voor het leven zullen zijn, net als hun moeder en tante, en ten tweede was ik beide keren zo ongelooflijk blij dat zwanger worden überhaupt gelukt was (IVF-zwangerschappen), dat het me allang niets meer uitmaakte, een aapje was ook goed geweest.
Eerlijk gezegd verheug ik me enorm op 2 broertjes, hoop dat ze net zoveel aan elkaar hebben als mijn zusje en ik altijd hadden, zonder dat ik die hele hoge verwachting voel bij deze jongens, zoals jij die lijkt te hebben over de moeder-dochterband en ik die had over de zussenband.
Wij willen heel misschien wel een derde na deze, zijn we nog niet uit. Als we dan eindigen met 3 gezonde jongens lijkt me dat eigenlijk prachtig. 2 jongens met een klein zusje zal ook leuk zijn hoor, maar ik heb absoluut geen medelijden met je, wil ik maar zeggen, met 3 jongens om je heen
Wat ik wil zeggen is: je gaat heus wel houden van het gezin dat je hebt, ipv het gezin dat je voor jezelf had bedacht.
Succes met de zwangerschap en geniet straks als koningin van je eigen minimannenkoninkrijk
Maar goed, dan baal je daarvan, tja, dat geeft niks, je bent ook maar een mens, dit soort gevoelens horen er soms bij. Je hebt niet altijd alleen maar mooie en politiek correcte gedachten. Maar geef jezelf over een paar dagen of weken een schop onder je kont en besef dat of je nu 3 jongens, meiden of alles ertussenin hebt, 3 gezonde kinderen een enorme rijkdom is. En dat dat uiteindelijk alles is wat telt.
Hier de tweede zoon op komst. Als je het me voor de geboorte van de oudste had gevraagd had ik gezegd dat ik 2 dochters wilde, net als mijn zusje en ik, die de beste maatjes waren en zijn. Toch voelde ik eigenlijk geen spatje teleurstelling toen beide keren piemeltjes op het scherm verschenen. Ten eerste ben ik ergens wel opgelucht dat ik niet 2 dochters opzadel met de torenhoge verwachting dat ze de allerbeste vriendinnen voor het leven zullen zijn, net als hun moeder en tante, en ten tweede was ik beide keren zo ongelooflijk blij dat zwanger worden überhaupt gelukt was (IVF-zwangerschappen), dat het me allang niets meer uitmaakte, een aapje was ook goed geweest.
Eerlijk gezegd verheug ik me enorm op 2 broertjes, hoop dat ze net zoveel aan elkaar hebben als mijn zusje en ik altijd hadden, zonder dat ik die hele hoge verwachting voel bij deze jongens, zoals jij die lijkt te hebben over de moeder-dochterband en ik die had over de zussenband.
Wij willen heel misschien wel een derde na deze, zijn we nog niet uit. Als we dan eindigen met 3 gezonde jongens lijkt me dat eigenlijk prachtig. 2 jongens met een klein zusje zal ook leuk zijn hoor, maar ik heb absoluut geen medelijden met je, wil ik maar zeggen, met 3 jongens om je heen
Wat ik wil zeggen is: je gaat heus wel houden van het gezin dat je hebt, ipv het gezin dat je voor jezelf had bedacht.
Succes met de zwangerschap en geniet straks als koningin van je eigen minimannenkoninkrijk
lux- wijzigde dit bericht op 01-06-2020 21:28
0.22% gewijzigd
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
maandag 1 juni 2020 om 21:26
natuurlijk hebben mensen voorkeurenwinkelfanaat schreef: ↑01-06-2020 21:09Ik kan me goed voorstellen dat als je al twee jongens hebt je graag een dochter had gehad. Ik denk dat je daarin niet de enige bent. Mensen durven er alleen niet zo voor uit te komen als jij doet.
en ik denk, dat ouders erg graag een minivariant van zichzelf zien; moeders een dochter, vaders een zoon
hoe cliche ook
maandag 1 juni 2020 om 21:26
Goed zo TO. Lekker genieten van de kleine knul weer straks! Komt goed joh.
Hier in het dorp een gezin die juist graag een jongen willen. Ze zitten inmiddels op 5 meiden. Je weet niet wat er gebeurt, je houdt gewoon van je kinderen wie ze ook zijn.
maandag 1 juni 2020 om 21:26
Mijn dochter houdt niet van winkelen, niet van roze en niet van getut met haar haar. Maar ik vind het wel heel moedig van je dat het durft te zeggen, want het is nogal een taboe. Gelukkig realiseer je je ook dat er belangrijkere dingen in het leven zijn.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
maandag 1 juni 2020 om 21:37
Ik begrijp je gevoel wel hoor. Ik heb zelf twee zoons.we hebben hier besloten dat er geen derde komt en dat betekent ook dat ik nooit een dochter zal krijgen. heb ik soms moeite mee, al had ik als we wel meer kinderen hadden gewild misschien alleen nog meer jongens gekregen. Het zegt niets over de liefde voor je kinderen maar over een soort rouw om iets wat je niet zult hebben. Bij mij speelt hierin overigens ook nog een beetje mee dat ik een dochtertje tijdens de zwangerschap ben verloren. Het idee dat ik nooit jurkjes ga shoppen, als ik iets leuks tuttigs zie kan ik het nooit kopen enzo. Soms vind ik dat lastig ja. Maar dat doet echt niet af Aan de liefde voor mijn zoons. Andersom had ik het waarschijnlijk net zo ervaren alleen ken ik dat gevoel van gemis alleen richting een meisje. Ik denk dat jij straks ook dol ben op je derde Zoon. En dat wil niet zeggen dat je het hebben van een dochter nooit mag missen!
maandag 1 juni 2020 om 21:38
Mijn moeder wilde altijd een meisje en die kreeg zo ook (ik dus). Maar ik had een hekel aan meisjes dingen (roze, poppen enz). Ik vind het vreselijk om met haar te shoppen. Wij hebben totaal geen moeder en dochter band zoals jij het zou willen.
Kortom je weet niet wat je krijgt en je moet blij zijn met wat je hebt.
Kortom je weet niet wat je krijgt en je moet blij zijn met wat je hebt.
maandag 1 juni 2020 om 21:39
Een dochter kan ook teleurstellen hoor. Ik was zelf helemaal anti-barbie, anti-roze, anti-make-up en anti-leuk m'n haar laten doen. Ik droeg vaak dezelfde kleren als m'n broertje en vond niets leuker dan soldaatje o.i.d. spelen met m'n vriendjes. Ik was groot fan van Pokémon en gamen en speelde graag met auto's en dino's.
Nu ben ik 24 en ben ik wel iets vrouwelijker geworden ondertussen, haha. Maar mijn broertje heeft ook een hele goede band met m'n moeder. Hij is heel gevoelig en kan bij m'n pa dan echt niet z'n verhaal kwijt hoor.
Probeer het wat minder zwart-wit te zien!
Nu ben ik 24 en ben ik wel iets vrouwelijker geworden ondertussen, haha. Maar mijn broertje heeft ook een hele goede band met m'n moeder. Hij is heel gevoelig en kan bij m'n pa dan echt niet z'n verhaal kwijt hoor.
Probeer het wat minder zwart-wit te zien!
maandag 1 juni 2020 om 21:49
Ik snap je wel, ik heb 2 dochters en ben nu ruim 36weken zwanger van onze derde dochter. Ik had heel graag een jongetje gewild en ik vind het ook wel jammer dat dat nooit gaat gebeuren. Maar ik vind het ook wel weer heel leuk om weer een meisje te krijgen en de verschillen en overeenkomsten tussen haar en haar zussen te ontdekken. (En het is lekker makkelijk met spullen en kleding want dat hebben we allemaal al voor een meisje).
Mijn tweede dochter is trouwens een echte tomboy, ze is gek op blauw, Spiderman, voetbal, autootjes, etc. 'meisjes-dingen' vindt ze stom. Terwijl mijn oudste dochter dus het tegenovergestelde is, dat is echt een meisje-meisje. Die houdt van roze, jurkjes, poppen, make-up, etc. Ze zijn dus echt compleet verschillend en toch echt allebei meisjes.
Mijn tweede dochter is trouwens een echte tomboy, ze is gek op blauw, Spiderman, voetbal, autootjes, etc. 'meisjes-dingen' vindt ze stom. Terwijl mijn oudste dochter dus het tegenovergestelde is, dat is echt een meisje-meisje. Die houdt van roze, jurkjes, poppen, make-up, etc. Ze zijn dus echt compleet verschillend en toch echt allebei meisjes.
maandag 1 juni 2020 om 21:53
Ik snap je gevoel wel, en dat mag er ook best zijn vind ik. Je moet afscheid nemen van het idee en het accepteren dat je waarschijnlijk nooit een dochter krijgt. Dat doet verder niks af aan de liefde voor je zoons.
Ik heb een zoon van 5 en nu zwanger van een dochter. Ik ging er helemaal vanuit dat dit wederom een zoon zou worden. Ik ben niet echt het type meisjes mama. Ik was compleet overdonderd na de echo toen het dus een meisje bleek, heb flink zitten huilen, niet van verdriet ofzo maar ergens toch wel blijdschap, en dat had ik niet gedacht! Onbewust wilde ik denk ik toch ook graag die dochter...
Ik heb ook een fijne band met mijn moeder en had er niet op gerekend dat ik zelf een dochter zou krijgen. Er zijn periodes geweest vanwege mijn scheiding dat ik geeneens wist of er nog kinderen zouden komen. Dit meisje in mijn buik voelt dan ook echt als een cadeautje maar ik denk wel dat ik dat met een zoon ook had gehad.
Een mannen gezin lijkt mij juist heerlijk, dat je later aan de keukentafel kan zitten met 4 mannen om je heen en misschien wel 3 leuke schoondochters
Ik heb een zoon van 5 en nu zwanger van een dochter. Ik ging er helemaal vanuit dat dit wederom een zoon zou worden. Ik ben niet echt het type meisjes mama. Ik was compleet overdonderd na de echo toen het dus een meisje bleek, heb flink zitten huilen, niet van verdriet ofzo maar ergens toch wel blijdschap, en dat had ik niet gedacht! Onbewust wilde ik denk ik toch ook graag die dochter...
Ik heb ook een fijne band met mijn moeder en had er niet op gerekend dat ik zelf een dochter zou krijgen. Er zijn periodes geweest vanwege mijn scheiding dat ik geeneens wist of er nog kinderen zouden komen. Dit meisje in mijn buik voelt dan ook echt als een cadeautje maar ik denk wel dat ik dat met een zoon ook had gehad.
Een mannen gezin lijkt mij juist heerlijk, dat je later aan de keukentafel kan zitten met 4 mannen om je heen en misschien wel 3 leuke schoondochters
maandag 1 juni 2020 om 22:00
Het gaat meer om aansluitende karakters en interesses denk ik. Het is fijn als je dingen met je kind kunt ondernemen, die je zelf ook leuk vindt en het is prettig als je je kind begrijpt.
Maar of het dan een jongen of een meisje is maakt niet veel uit, dat is eerder een soort kinderlijk droombeeld dat mensen hebben. Dat een vader met zijn zoon gaat voetballen en een moeder met haar dochter winkelen. Toch zijn er zoveel mannen/ jongens die totaal niet sportief zijn en vrouwen/ meisjes die mode totaal niet interessant vinden.
Een vader kan veel meer herkennen in een dochter en een moeder veel meer in een zoon.
Uiteindelijk gaat het erom dat je als ouder leert dat het niet om jou gaat en om jouw ideaalbeelden, maar om het begeleiden van een ander levend wezen naar de volwassenheid.
maandag 1 juni 2020 om 22:02
Ik ben de derde na twee jongens. Mijn moeder wilde graag een gemengd gezin dus had gekeken naar theorieën om dat te beïnvloeden. Dat gezegd hebbende:
Ik vond het zelf helemaal niet zo leuk. Zij hadden elkaar en ik viel erbuiten. Ik winkel nooit met mijn moeder, vertel haar zeker niet alles
en zal ons ook nooit close noemen. Daarentegen is mijn middelste broer wel super close met onze moeder. En ook schoonzussen trekken naar haar toe.
Misschien houden je zoons ook wel van lang haar, tutten en barbies. Ik hield er zelf juist niet van en wilde juist alles wat mijn broers deden en was een echte tomboy.
Ik heb trouwens ook twee zoons. En stukje dat ik het als meisje minder leuk vond na twee jongens speelt bij mij wel mee bij keuze derde of niet. Op dit moment is het niet trouwens.
Ik vond het zelf helemaal niet zo leuk. Zij hadden elkaar en ik viel erbuiten. Ik winkel nooit met mijn moeder, vertel haar zeker niet alles
en zal ons ook nooit close noemen. Daarentegen is mijn middelste broer wel super close met onze moeder. En ook schoonzussen trekken naar haar toe. Misschien houden je zoons ook wel van lang haar, tutten en barbies. Ik hield er zelf juist niet van en wilde juist alles wat mijn broers deden en was een echte tomboy.
Ik heb trouwens ook twee zoons. En stukje dat ik het als meisje minder leuk vond na twee jongens speelt bij mij wel mee bij keuze derde of niet. Op dit moment is het niet trouwens.
due-scimmie wijzigde dit bericht op 01-06-2020 22:06
12.89% gewijzigd
maandag 1 juni 2020 om 22:02
Wat is dat voor type?SofieJ1986 schreef: ↑01-06-2020 21:53Ik snap je gevoel wel, en dat mag er ook best zijn vind ik. Je moet afscheid nemen van het idee en het accepteren dat je waarschijnlijk nooit een dochter krijgt. Dat doet verder niks af aan de liefde voor je zoons.
Ik heb een zoon van 5 en nu zwanger van een dochter. Ik ging er helemaal vanuit dat dit wederom een zoon zou worden. Ik ben niet echt het type meisjes mama. Ik was compleet overdonderd na de echo toen het dus een meisje bleek, heb flink zitten huilen, niet van verdriet ofzo maar ergens toch wel blijdschap, en dat had ik niet gedacht! Onbewust wilde ik denk ik toch ook graag die dochter...
Ik heb ook een fijne band met mijn moeder en had er niet op gerekend dat ik zelf een dochter zou krijgen. Er zijn periodes geweest vanwege mijn scheiding dat ik geeneens wist of er nog kinderen zouden komen. Dit meisje in mijn buik voelt dan ook echt als een cadeautje maar ik denk wel dat ik dat met een zoon ook had gehad.
Een mannen gezin lijkt mij juist heerlijk, dat je later aan de keukentafel kan zitten met 4 mannen om je heen en misschien wel 3 leuke schoondochters
