Zou je weer aan kinderen beginnen met wat je weet?

Torn maandag 6 januari 2025 om 17:07

Eerlijke vraag, zou je weer aan kinderen beginnen met wat je nu weet? Dit vraag ik mezelf regelmatig af en heb er ook weleens gesprekken met partner over. Mijn eerlijke antwoord denk ik, nee. Ik hou uiteraard veel van mijn kinderen maar ik vind het vaak zwaar.

Uit een eerdere relatie heb ik 2 pubers. Uiteindelijk heb ik nog met een nieuwe partner 2 kinderen gekregen. Er is dus sprake van een leeftijdsverschil en ik beleef alles voor de 2e ronde. 4 kinderen is veel en het brengt veel drukte en chaos met zich mee. Hoewel ik zelf enig kind was dacht ik altijd als ik dan kinderen zou krijgen dan wou ik er wel 4. Maar ja je hebt dan geen idee wat het inhoudt als je ze niet hebt.

Ik vind de wereld en maatschappij niet heel leuk. Mijn eigen leven is niet zoals ik had gedacht of gehoopt. Ik maak me vaak zorgen over hoe hun leven straks wordt. Ik voel me vaak gebonden, niet de rust kunnen nemen die ik nodig heb, overprikkelt door lawaai, alles draait om gezin en niet meer als stel.

Ik denk weleens als veel mensen van te voren zouden weten hoe het is dat ze er dan mss niet eens voor zouden kiezen. Hoe ervaren jullie dit?

Joppie maandag 6 januari 2025 om 20:21

Andre schreef: ↑
06-01-2025 18:07
Ik sluit mij aan bij Lady, en ben blij dat mijn beide kinderen zelf geen kinderen willen we zijn gewoon met TE VEEL.

Ik sluit me hier ook bij aan.
Ik geloof ook niet dat ik oma ga worden.
Dochter wil niet tot nu toe en zoon heeft een vriend en er (gelukkig) tot nu toe ook geen behoefte aan. Dat zou dan ook wel een lang en ingewikkeld proces worden.

Eten wat de pot schaft, dat is het leven (Oogappels)

NomenNesci0 maandag 6 januari 2025 om 20:23

Mijniebelle schreef: ↑
06-01-2025 20:15
Ja mensen beantwoorden de vraag met hun eigen kinderen in hun hoofd, zo werkt het natuurlijk niet echt.

Stel je had nu geen kinderen, je was weer jong(er), zou je er dan aan beginnen.

Maar dan sluit je helemaal de ervaring uit die het worden van een vader of moeder met je doet. Ik had dat van te voren toch echt niet kunnen inschatten. Had ik dat wel gekund, had ik andere keuzes gemaakt.

blijfgewoonbianca maandag 6 januari 2025 om 20:26

Ik zou ze zeker weer nemen.

Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

Lente19251003- maandag 6 januari 2025 om 20:27

Ja en nee. Mijn twee pubers zijn fantastisch, lief, leuk, grappig, slim, zorgzaam. Ik geniet enorm van ze en ben loeitrots op ze. Ze verrijken mijn leven echt heel erg.

Maar mijn oudste heeft het zo moeilijk met het leven (o.a. ASS en HB, depressief en suïcidaal geweest en nog steeds redelijk wankel) dat ik soms weleens spijt heb dat ik hem dit heb ‘aangedaan’. Ik gun hem een fijner en minder moeilijk leven. Ondanks dat hij gelukkig ook veel goede momenten heeft sinds een tijdje, is het gewoon heel zwaar soms. En de pijn die je als ouder voelt als je kind ongelukkig is, is wat mij betreft de allerergste pijn die er is. Maar ik zou ze allebei voor geen goud willen missen.

shala91 maandag 6 januari 2025 om 20:34

Ja. Zou het zo weer doen. Was 23 bij de oudste en 5 jaar later kwam de volgende. Als ik had geweten hoe leuk ze zijn had er wellicht minder tijd tussen gezeten, had ik die keus gehad.

Ladylola2022 maandag 6 januari 2025 om 20:37

Mijniebelle schreef: ↑
06-01-2025 20:15
Ja mensen beantwoorden de vraag met hun eigen kinderen in hun hoofd, zo werkt het natuurlijk niet echt.

Stel je had nu geen kinderen, je was weer jong(er), zou je er dan aan beginnen.

Nee, dan zou ik er niet aan beginnen.

Met je eigen kinderen in je hoofd, is het een gewetensvraag, en mensen houden niet van gewetens vragen.

Ik heb ze, maar zou het niet weer doen.

People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?

Voornu maandag 6 januari 2025 om 20:39

Ik ben gelukkig met kind, toch denk ik dat ik nu geen kind zou willen. Door de verrotte wereld en omdat hij mij bindt aan het leven en ik de verplichting voel te blijven (leven). Voel me soms ook schuldig dat hij er door mij is.

Ik herken mezelf niet eens

blijfgewoonbianca maandag 6 januari 2025 om 20:40

Mijniebelle schreef: ↑
06-01-2025 20:15
Ja mensen beantwoorden de vraag met hun eigen kinderen in hun hoofd, zo werkt het natuurlijk niet echt.

Stel je had nu geen kinderen, je was weer jong(er), zou je er dan aan beginnen.

Ja, want ik vind kinderen in het algemeen gewoon heel erg leuk. .

Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

nausicaa maandag 6 januari 2025 om 20:52

Wikkydorp schreef: ↑
06-01-2025 20:21
Vind ik een naïeve kijk.. voor miljoenen mensen heeft het zeker wel invloed. En wie weet ooit ook voor ons.

Natuurlijk, maar dat hoeft nog geen reden te zijn om geen kinderen te willen. Zelfs midden in de oorlog kregen mensen gewoon kinderen, het is niet alsof onze wereld nu verrotter is dan hij ooit geweest is. Als mijn ouders zich hadden laten tegenhouden door een mogelijke nucleaire uitloper van de koude oorlog, was ik er niet geweest. Of door de toen ook dikke huisvestingsproblemen. Ik ben blij dat ze dat niet gedaan hebben.

Voor mezelf: met de kennis van nu, ja, zou ik het zo weer doen. Mijn kind heeft mijn leven een stuk leuker gemaakt (let wel: míjn leven, ik zeg absoluut niet dat dat voor iedereen zou gelden!). En drukker, en met meer gedoe, en veel meer verantwoordelijkheid. Dat ook. Maar vooral leuker.
Ik snap overigens best dat als je vreselijk veel zorgen hebt over je kind, of ziet dat kind het heel zwaar heeft zonder dat daar een einde aan lijkt te komen, dat je daar anders over zou denken. Maar dat is natuurlijk niet bij iedereen zo.

Moiren maandag 6 januari 2025 om 20:58

Mijniebelle schreef: ↑
06-01-2025 20:15
Ja mensen beantwoorden de vraag met hun eigen kinderen in hun hoofd, zo werkt het natuurlijk niet echt.

Stel je had nu geen kinderen, je was weer jong(er), zou je er dan aan beginnen.

Ja, absoluut en mee dan 1. Alleen niet met dezelfde man die nu vader van mijn kind is.
En mijn leven is zeker geen rozengeur en maneschijn (geweest).

En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.

Bonte_specht maandag 6 januari 2025 om 20:58

Nee. Maar dat komt wel omdat we (mijn man en ik) nu beide ziek zijn en het een heel erg pittige periode is. Ik hoop dat ik over een paar jaar, als dit allemaal achter de rug is, 'ja' kan antwoorden.

Beschuitmetjam maandag 6 januari 2025 om 21:01

Ik denk het wel, we hebben 1 kind. Ik ben echt gek op hem, ook al gaat het niet altijd allemaal van een leien dakje. Met 1 kind blijft er voor mij veel fysieke, mentale en financiële ruimte over zodat ik flexibel kan zijn. Voor mijn gevoel zet ik mezelf klem met meerdere kinderen. Al helemaal als je een 'zorgenkind' hebt. Laat staan hoe dat voor het kind zelf is.

Veel halen de toestand in de wereld aan om er niet meer aan te beginnen. Enerzijds snap ik het, anderzijds totaal niet. Er zijn altijd ergens oorlogen en dreigingen en gebeuren er vreselijke dingen. Dat is altijd zo geweest. Dat was juist een reden voor mij om er ook lange tijd niet aan te beginnen, ik realiseerde me veel te goed wat voor narigheid een mens kan overkomen. Totdat ik ook wel besefte dat een kind in west Europa m.i. toch beter af is dan op veel andere plekken op de wereld en de kans op een redelijk goed leven groter is dan één en al ellende. Garanties krijg je inderdaad niet, dan moet je helemaal niet aan kinderen beginnen.
Ik begrijp dan ook wel dat sommigen er om die reden geen willen.

beschuitmetjam wijzigde dit bericht op 06-01-2025 21:17
Reden: ..

5.68% gewijzigd

feow maandag 6 januari 2025 om 21:06

Ik vind het krijgen en hebben van kinderen heel erg leuk en het heeft meer zin aan mijn leven gegeven dan ik ooit had kunnen denken.
Ik heb wat ze tropenjaren noemen nooit zo ervaren, ik vond het echt een feest van vanzelfsprekendheid.

En ik maak me wel druk om de wereld en de toekomst enzo, maar geloof ook dat we in een extreem bevoordeelde tijd en plaats leven. En dat mijn nageslacht, net als mijn voorgeslacht een goeie kans heeft om veel te kunnen doorstaan.

Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.

Valtifest maandag 6 januari 2025 om 21:07

Ja. Maar ik moet zeggen dat wij als gezin op een soort weg omhoog zitten sinds de kinderen er zijn.
Kinderen zijn gezond en van nature vrolijke types, we zijn goed gaan verdienen, leuke kansen op werk en met opleidingen, mazzel met ons huis, we werken allebei niet full time en leven zeer relaxed, geen praktische zorgen.
Het is een soort droomleven met twee extra leuke mensen erbij, die ik van dichtbij mag meemaken.
Het gekke was dat ik voor ik zwanger was en tijdens mijn zwangerschap me zorgen maakte, maar het eerste wat ik dacht/voelde toen ik mijn oudste na de bevalling voor het eerst zag was een enorme opluchting en een heel blij en zonnig gevoel.
Mijn man bleek ook als vader een lot uit de loterij. Dus ja would recommend 10/10

Edit: ik werk met jonge mensen en ik heb er alle vertrouwen in dat de wereld in veel betere handen gaat komen, en tijden gaan veranderen.

Firm believer in: you shouldn't have bothered me to begin with.

Blackstarr maandag 6 januari 2025 om 21:30

Nee. Ik zou ze nu nooit meer kwijt willen, maar als ik niet had geweten wat ik mis, dan was ik er niet aan begonnen. Met beide kinderen hebben we behoorlijk wat zorgen gehad en daarnaast vind ik de wereld waar we ze in gezet hebben een behoorlijk harde en nare plek, ondanks dat we een goed leven hebben. En dan alle vrijheid die je op moet offeren, de tijd en het geld die het kost, de verplichtingen… Als ik ze niet had gekregen, was ik nu misschien heel ongelukkig geweest met een onvervulde kinderwens, maar nu ik alles weet… nee.

Pimpim maandag 6 januari 2025 om 21:33

Ja. Ik heb geen spijt ervan.

Maar een tweede leg, daar zou ik echt geen zin in hebben. Ik kijk er naar uit om mijn vrijheid steeds meer terug te krijgen. Echt geen zin om weer teruggeworpen te worden in de tijd.

Maar ik snap de keuze voor een tweede leg wel. Het allerzwaarste ga je op een gegeven moment vergeten, hoe dat voelt. Dat rauwe, zware. Tenminste, dat is bij mij zo.

Aneliz maandag 6 januari 2025 om 21:41

Ik hou van mijn kinderen en heb echt letterlijk alles voor ze over maar ik heb 2 kinderen met autisme, waarvan 1 met nog meer diagnoses. En het is zwaar, heel zwaar. Maar toch zou ik ze niet kwijt willen want liefde overheerst gelukkig nog steeds. Maar ik heb geen persoonlijk leven meer, ik sta continu aan, ik heb een enorm gevecht met instanties en school om iets gedaan te krijgen, ik slaap al 5 jaar niet meer bij mijn man maar mijn dochter slaapt bij mij in bed, ik werk niet meer, dus ik heb veel op moeten geven.

Maar van de andere kant, ik vind het heel erg hoe de wereld nu is en dan heb ik toch wel spijt. Wat heb ik ze aangedaan?

Daarnaast heb ik de laatste tijd ook vaak de vraag wat het doel nu van leven is. Je mist niets als je er niet bent en ja soms is het wel leuk maar voor de rest is leven maar meh...
En ja ik heb geleefd maar wat was mijn functie hier in het hele gebeuren?

Mijn zoon roept nu heel hard dat hij geen kinderen wil en als mijn dochter dit gedrag blijft houden, dan hoop ik dat zij geen kinderen krijgt! Maar het zou zomaar een tienermoeder kunnen worden over een paar jaar.

Dus nee, ik zou geen kinderen meer willen als ik dit van tevoren wist.

Elmervrouw maandag 6 januari 2025 om 21:55

Wetende wat ik nu weet en ervaar over mezelf (psychische problematiek): NEE, dan was ik er nooit aan begonnen.

Wetende wat er met ze zou gaan gebeuren, met deze vader, de pijn die hij mij en hun heeft aangedaan, mijn relatie met hen die zo verstoord is, mijn en hun trauma's: NEE.

En gezien de wereld en de maatschappij: ook een nee.

Maar tegelijkertijd is het het meest magische wat ik in mijn leven heb gedaan, en is het met niets te vergelijken: die mensjes die er eerst niet waren, en nu wel. Fascinerend dat dat uit jou voortkomt.

Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos

Monica1973 maandag 6 januari 2025 om 22:08

Ik zou zeker weer aan kinderen beginnen, geen twijfel.

Ik heb het idee dat je zelf in de knoop zit. Misschien daar maar eens aan werken.

calvijn1 maandag 6 januari 2025 om 22:12

Mijniebelle schreef: ↑
06-01-2025 20:15
Ja mensen beantwoorden de vraag met hun eigen kinderen in hun hoofd, zo werkt het natuurlijk niet echt.

Stel je had nu geen kinderen, je was weer jong(er), zou je er dan aan beginnen.

Nee, maar dat komt vnml omdat ik de wereld waarin zij dan zouden opgroeien niet fijn vind.

Frankly my dear, I don"t give a damn

calvijn1 maandag 6 januari 2025 om 22:14

Aneliz schreef: ↑
06-01-2025 21:41
Ik hou van mijn kinderen en heb echt letterlijk alles voor ze over maar ik heb 2 kinderen met autisme, waarvan 1 met nog meer diagnoses. En het is zwaar, heel zwaar. Maar toch zou ik ze niet kwijt willen want liefde overheerst gelukkig nog steeds. Maar ik heb geen persoonlijk leven meer, ik sta continu aan, ik heb een enorm gevecht met instanties en school om iets gedaan te krijgen, ik slaap al 5 jaar niet meer bij mijn man maar mijn dochter slaapt bij mij in bed, ik werk niet meer, dus ik heb veel op moeten geven.

Maar van de andere kant, ik vind het heel erg hoe de wereld nu is en dan heb ik toch wel spijt. Wat heb ik ze aangedaan?

Daarnaast heb ik de laatste tijd ook vaak de vraag wat het doel nu van leven is. Je mist niets als je er niet bent en ja soms is het wel leuk maar voor de rest is leven maar meh...
En ja ik heb geleefd maar wat was mijn functie hier in het hele gebeuren?

Mijn zoon roept nu heel hard dat hij geen kinderen wil en als mijn dochter dit gedrag blijft houden, dan hoop ik dat zij geen kinderen krijgt! Maar het zou zomaar een tienermoeder kunnen worden over een paar jaar.

Dus nee, ik zou geen kinderen meer willen als ik dit van tevoren wist.

Zo ontzettend herkenbaar

Frankly my dear, I don"t give a damn

Nostromo maandag 6 januari 2025 om 22:27

Nee. Helaas heb ik mijn psychische problematiek niet juist weten in te schatten én heb ik met de verkeerde man toch voor kinderen gekozen.

De kinderen zijn geweldig en ik ben enorm trots op ze, maar ik had ze veel willen besparen.

nostromo wijzigde dit bericht op 06-01-2025 22:32

0.22% gewijzigd

Too many clowns, not enough circuses.

Mangogo maandag 6 januari 2025 om 22:30

Ja ik zou er zeker weer voor kiezen. Al was het makkelijker geweest als ik mijn adhd diagnose had gehad voor ik kinderen had gekregen denk ik. We vermoeden dat beide kinderen dit stukje genen wel geërfd is dus nu zoek ik en mijn weg hierin en proberen we tegelijk onze kinderen hierin te begeleiden.

KamilleT maandag 6 januari 2025 om 22:37

Ik zou nog die derde hebben gekregen als ik het over kon doen.

Flipflop maandag 6 januari 2025 om 22:40

Nee,ik zou er niet opnieuw voor gekozen hebben. Een dode vader(suïcide), ik als moeder(mede daardoor) met psychische klachten en kind heeft ASS met een angststoornis.

Juist uit onvoorwaardelijke liefde voor dit kind, zou ik, als ik vooraf alles had geweten, nooit gekozen hebben voor het ouderschap.

Voorheen vond ik het vervelend dat ik "slechts" één kind gekregen had, nu ben ik blij dat het er maar één is.

Opvoeden (en mezelf staande houden de afgelopen jaren) is een veel zwaardere taak gebleken dan ik vooraf ooit had kunnen bedenken.

Actieve topics