Kinderen
alle pijlers
Zou je weer aan kinderen beginnen met wat je weet?
maandag 6 januari 2025 om 17:07
Eerlijke vraag, zou je weer aan kinderen beginnen met wat je nu weet? Dit vraag ik mezelf regelmatig af en heb er ook weleens gesprekken met partner over. Mijn eerlijke antwoord denk ik, nee. Ik hou uiteraard veel van mijn kinderen maar ik vind het vaak zwaar.
Uit een eerdere relatie heb ik 2 pubers. Uiteindelijk heb ik nog met een nieuwe partner 2 kinderen gekregen. Er is dus sprake van een leeftijdsverschil en ik beleef alles voor de 2e ronde. 4 kinderen is veel en het brengt veel drukte en chaos met zich mee. Hoewel ik zelf enig kind was dacht ik altijd als ik dan kinderen zou krijgen dan wou ik er wel 4. Maar ja je hebt dan geen idee wat het inhoudt als je ze niet hebt.
Ik vind de wereld en maatschappij niet heel leuk. Mijn eigen leven is niet zoals ik had gedacht of gehoopt. Ik maak me vaak zorgen over hoe hun leven straks wordt. Ik voel me vaak gebonden, niet de rust kunnen nemen die ik nodig heb, overprikkelt door lawaai, alles draait om gezin en niet meer als stel.
Ik denk weleens als veel mensen van te voren zouden weten hoe het is dat ze er dan mss niet eens voor zouden kiezen. Hoe ervaren jullie dit?
Uit een eerdere relatie heb ik 2 pubers. Uiteindelijk heb ik nog met een nieuwe partner 2 kinderen gekregen. Er is dus sprake van een leeftijdsverschil en ik beleef alles voor de 2e ronde. 4 kinderen is veel en het brengt veel drukte en chaos met zich mee. Hoewel ik zelf enig kind was dacht ik altijd als ik dan kinderen zou krijgen dan wou ik er wel 4. Maar ja je hebt dan geen idee wat het inhoudt als je ze niet hebt.
Ik vind de wereld en maatschappij niet heel leuk. Mijn eigen leven is niet zoals ik had gedacht of gehoopt. Ik maak me vaak zorgen over hoe hun leven straks wordt. Ik voel me vaak gebonden, niet de rust kunnen nemen die ik nodig heb, overprikkelt door lawaai, alles draait om gezin en niet meer als stel.
Ik denk weleens als veel mensen van te voren zouden weten hoe het is dat ze er dan mss niet eens voor zouden kiezen. Hoe ervaren jullie dit?
woensdag 8 januari 2025 om 06:52
Ik heb zelf bewust geen kinderen maar zowel mijn moeder als mijn oma hadden geen kinderen genomen als ze geweten hadden dat ze jong weduwe zouden worden. Het alleen doen met twee kleintjes is gewoon loodzwaar en eigenlijk was mijn moeder teveel aan haar vrijheid gehecht om moeder te zijn. Ze was een hele fijne, lieve, steunende moeder en ik hou zielsveel van haar maar ik had het niet erg gevonden als ik niet geboren was geweest.
Ik vind het leven vooral heel zwaar, moeilijk en ingewikkeld. Juist door mijn ASS heb ik bewust geen kinderen omdat ik van alles van de leg kan raken, niet tegen drukte kan en mezelf niet stabiel genoeg vind. Ik heb veel depressies gehad als kind, ben mijn hele schooltijd gepest, heb meerdere traumatische dingen meegemaakt dus nee, ik vind mezelf niet geschikt voor het moederschap. Het lijkt me ook niet leuk en ik krijg het er Spaans benauwd van, mijn hele leven opzij zetten voor mijn kind. Dat ik thuis kom na een dag werken en ik nog met kind moet spelen, dat ik niet in alle rust kan ontprikkelen van werk.
Zou ik het kunnen? Ja vast. Maar wil ik het en zou het goed voor me zijn? Nee.
Ik vind het leven vooral heel zwaar, moeilijk en ingewikkeld. Juist door mijn ASS heb ik bewust geen kinderen omdat ik van alles van de leg kan raken, niet tegen drukte kan en mezelf niet stabiel genoeg vind. Ik heb veel depressies gehad als kind, ben mijn hele schooltijd gepest, heb meerdere traumatische dingen meegemaakt dus nee, ik vind mezelf niet geschikt voor het moederschap. Het lijkt me ook niet leuk en ik krijg het er Spaans benauwd van, mijn hele leven opzij zetten voor mijn kind. Dat ik thuis kom na een dag werken en ik nog met kind moet spelen, dat ik niet in alle rust kan ontprikkelen van werk.
Zou ik het kunnen? Ja vast. Maar wil ik het en zou het goed voor me zijn? Nee.
I'll face it with a grin. I'm never giving in. On with the show.
woensdag 8 januari 2025 om 07:17
Interessant topic om in mee te lezen. Ben nu 33 en nooit kinderwens gehad. Vriend neigt naar nee maar is nog niet een definitieve nee. Dus soms denk ik er wel aan maar ik voel het gewoon echt niet. Ik heb een leuk nichtje die ik veel zie en veel van hou maar ook die ben ik vaak na dertig minuten zat. Terwijl ik zie hoe intens gelukkig mijn zusje is als moeder, heeft voor haar echt haar leven verbeterd en misschien wel gered. Voor nichtje was ze destructief en stuurloos, nu echt een moeder met een missie. Kan me zo niets voorstellen bij dat gevoel, ik krijg alleen maar een heel benauwd en zenuwachtig gevoel als ik het me probeer voor te stellen, wordt er helemaal naar van.
woensdag 8 januari 2025 om 07:46
nausicaa schreef: ↑06-01-2025 20:52Natuurlijk, maar dat hoeft nog geen reden te zijn om geen kinderen te willen. Zelfs midden in de oorlog kregen mensen gewoon kinderen, het is niet alsof onze wereld nu verrotter is dan hij ooit geweest is. Als mijn ouders zich hadden laten tegenhouden door een mogelijke nucleaire uitloper van de koude oorlog, was ik er niet geweest. Of door de toen ook dikke huisvestingsproblemen. Ik ben blij dat ze dat niet gedaan hebben.
Toen was er nauwelijks anticonceptie.
Er zullen altijd kinderen worden geboren, maar nu alles voorhanden is, vraag ik me af hoeveel kinderen er in een oorlog worden geboren, als er nu oorlog zou zijn. Laten we hopen dat het nooit zullen meemaken, een oorlog.
woensdag 8 januari 2025 om 08:39
Het is maar de vraag of anticonceptie in oorlogstijd nog steeds te krijgen is. Maar ja, de mannen zijn dan aan het front dus dat zal elkaar wel opheffen dan.
Het idee is echt afschuwelijk.
woensdag 8 januari 2025 om 10:22
Hier hebben mij man en ik het ook regelmatig over. Onze oudste is zwaar gehandicapt heeft tot nu toe een fijn leven maar wij maken ons natuurlijk super veel zorgen over de toekomst. Wat het leven echt voor hem van toevoeging gaat zijn. Ik heb echt een super sterke band met beide, en hou super veel van ze. Maar vind het ook echt loodzwaar. Denk ook wel dat als ze er niet zouden zijn, het leven wellicht wat saaier was. We zouden het in ieder geval heel simpel hebben haha.
Ik denk als we echt van te voren wisten dat de oudste gehandicapt zou raken hadden we niet aan kinderen begonnen. Misschien dat ik over 20 jaar zeg het viel alles mee maar nu zijn er zoveel zorgen voor de toekomst en dan vooral zijn toekomst perspectief.
(de jongste is wel gezond, en gaat ook helemaal goed mee in ons gezin)
Ik denk als we echt van te voren wisten dat de oudste gehandicapt zou raken hadden we niet aan kinderen begonnen. Misschien dat ik over 20 jaar zeg het viel alles mee maar nu zijn er zoveel zorgen voor de toekomst en dan vooral zijn toekomst perspectief.
(de jongste is wel gezond, en gaat ook helemaal goed mee in ons gezin)
woensdag 8 januari 2025 om 10:46
Ik zou weer aan kinderen beginnen, ook met wat ik nu weet.
Wat mij vooral verbaasde is hoeveel zorgen je om je kinderen kan maken, ook nu ze volwassen zijn.
Negen van de tien keer zijn die zorgen overigens totaal onterecht.
Voor wat betreft oorlogsdreiging, klimaat enz. maak ik mij wat minder zorgen.
In mijn jeugd was het volop koude oorlog, de russen konden elk moment kernraketten afvuren, er was aids, zure regen, gat in de ozonlaag en tegen deze tijd zou de randstad onder water staan vanwege de stijgende zeespiegel door de smeltende ijsbergen.
Wij hebben wel een baby met een verstandelijke en lichamelijke in huis genomen, die is nu bijna volwassen en heeft 24 uur per dag zorg en toezicht nodig en de belasting die dat op het gezin en ons als man-vrouw legt is wel zwaar.
Met wat ik nu weet, zou ik daar niet meer aan beginnen.
Wat mij vooral verbaasde is hoeveel zorgen je om je kinderen kan maken, ook nu ze volwassen zijn.
Negen van de tien keer zijn die zorgen overigens totaal onterecht.
Voor wat betreft oorlogsdreiging, klimaat enz. maak ik mij wat minder zorgen.
In mijn jeugd was het volop koude oorlog, de russen konden elk moment kernraketten afvuren, er was aids, zure regen, gat in de ozonlaag en tegen deze tijd zou de randstad onder water staan vanwege de stijgende zeespiegel door de smeltende ijsbergen.
Wij hebben wel een baby met een verstandelijke en lichamelijke in huis genomen, die is nu bijna volwassen en heeft 24 uur per dag zorg en toezicht nodig en de belasting die dat op het gezin en ons als man-vrouw legt is wel zwaar.
Met wat ik nu weet, zou ik daar niet meer aan beginnen.
woensdag 8 januari 2025 om 11:21
Ik heb geen spijt van mijn kind, en ben blij dat mijn ex en ik op één lijn zaten: we wilden één kind, niet meer en niet minder. Ik voelde heel sterk dat er in mijn leven geen ruimte zou zijn voor een groot gezin en mijn ex had zich tussen zijn 8 broers en zussen altijd verloren gevoeld, dus zo was het precies goed. En dat is het, nu ik ben gescheiden, nog steeds.
Ik denk dat vrijwillige kinderloosheid ook gelukkig kan maken, omdat je je leven dan met hart en ziel kunt wijden aan dingen die je belangrijk vindt, en dat kan van alles zijn, reizen of carrière maken of als een avonturier leven of elke nacht uitgaan. Dat zijn dingen die je absoluut in mindere mate en met minder energie kunt doen als je kinderen hebt. Dus dat is een keuze die je redelijk bewust kunt maken als je twijfelt over het moederschap: heb je genoeg passies en betekenisvolle invulling voor een leven zónder kinderen? Want het leven duurt lang en je houdt zonder kinderen véél tijd over
Niet dat kinderen een noodzakelijke invulling van het leven zijn, maar als moeder kies je wel voor een leven ‘in dienst van’ (wat mooi kan zijn) waardoor er minder ruimte, geld en energie overblijft voor werk, avontuur en egoïstische uitspattingen.
Ik denk dat vrijwillige kinderloosheid ook gelukkig kan maken, omdat je je leven dan met hart en ziel kunt wijden aan dingen die je belangrijk vindt, en dat kan van alles zijn, reizen of carrière maken of als een avonturier leven of elke nacht uitgaan. Dat zijn dingen die je absoluut in mindere mate en met minder energie kunt doen als je kinderen hebt. Dus dat is een keuze die je redelijk bewust kunt maken als je twijfelt over het moederschap: heb je genoeg passies en betekenisvolle invulling voor een leven zónder kinderen? Want het leven duurt lang en je houdt zonder kinderen véél tijd over
Niet dat kinderen een noodzakelijke invulling van het leven zijn, maar als moeder kies je wel voor een leven ‘in dienst van’ (wat mooi kan zijn) waardoor er minder ruimte, geld en energie overblijft voor werk, avontuur en egoïstische uitspattingen.
woensdag 8 januari 2025 om 11:26
Dat wist ik altijd al en is de reden dat ook opnieuw niet voor kinderen zou kiezen.Claire45 schreef: ↑08-01-2025 11:21Ik heb geen spijt van mijn kind, en ben blij dat mijn ex en ik op één lijn zaten: we wilden één kind, niet meer en niet minder. Ik voelde heel sterk dat er in mijn leven geen ruimte zou zijn voor een groot gezin en mijn ex had zich tussen zijn 8 broers en zussen altijd verloren gevoeld, dus zo was het precies goed. En dat is het, nu ik ben gescheiden, nog steeds.
Ik denk dat vrijwillige kinderloosheid ook gelukkig kan maken, omdat je je leven dan met hart en ziel kunt wijden aan dingen die je belangrijk vindt, en dat kan van alles zijn, reizen of carrière maken of als een avonturier leven of elke nacht uitgaan. Dat zijn dingen die je absoluut in mindere mate en met minder energie kunt doen als je kinderen hebt. Dus dat is een keuze die je redelijk bewust kunt maken als je twijfelt over het moederschap: heb je genoeg passies en betekenisvolle invulling voor een leven zónder kinderen? Want het leven duurt lang en je houdt zonder kinderen véél tijd over
.
woensdag 8 januari 2025 om 13:11
De liefde voor mijn kinderen en zien hoe zij alles beleven, maken het leven bijzonder, dus jazeker.
En wie gaat er nou niet aan kinderen beginnen van wege het "klimaat" of "Rusland"? Menen mensen dit nou echt? Er speelt altijd wel wat in de media, dat was 40 jaar geleden al zo, maar daar ga toch je kinderwens niet voor opgeven?
En wie gaat er nou niet aan kinderen beginnen van wege het "klimaat" of "Rusland"? Menen mensen dit nou echt? Er speelt altijd wel wat in de media, dat was 40 jaar geleden al zo, maar daar ga toch je kinderwens niet voor opgeven?
woensdag 8 januari 2025 om 13:49
Ook toen waren een hoop kinderen bewust, mijn oma kreeg midden in de oorlog in Amsterdam twee kinderen. Ik heb haar wel eens gevraagd of ze daar over getwijfeld had, maar zij gaf aan dat als je in een oorlog zit, dat na een tijdje ook bijna een soort van ‘normaal’ wordt, en mensen dan zo ver als het gaat echt wel weer gaan leven. Natuurlijk, er kan van alles niet. Maar ook een hoop wel. Een collega van mij studeerde tijdens de oorlog in Joegoslavië in Belgrado. Die studie is ‘gewoon’ door gegaan. ‘Ja, soms was er even een dag met te veel luchtalarmen, dan hadden we geen college, en je moest zorgen dat je bij daglicht zo veel mogelijk studeerde, want er was vaak geen stroom’. Maar daar werken mensen dan weer omheen dus.
woensdag 8 januari 2025 om 14:01
Iedereen die kinderen neemt heeft dus geen recht van spreken meer om anderen de maat te nemen over het klimaat. Overbevolking is uiteindelijk de oorzaak van de klimaatproblematiek. Ik mag dat zeggen, want bewust kinderloos. Wat is belangrijker? Het vervullen van je eigen kinderwens? Of dat het kind in kwestie ook nog een beetje een prettig leven in het vooruitzicht heeft. Oh ja, voor de zekerheid maar een smiley:ZaphodBeeblebrox schreef: ↑08-01-2025 13:11En wie gaat er nou niet aan kinderen beginnen van wege het "klimaat" of "Rusland"? Menen mensen dit nou echt? Er speelt altijd wel wat in de media, dat was 40 jaar geleden al zo, maar daar ga toch je kinderwens niet voor opgeven?
Overigens, er speelt altijd wel iets in de media. Dat klopt. Maar zaken als woningtekort, te kort aan zorgverleners, ouderenzorg etc. zijn toch wel serieuze zaken die naar mijn idee vroeger minder relevant waren dan vandaag de dag. Over de gehele linie lijken de vooruitzichten nu wel wat grimmiger dan toendertijd.
.
woensdag 8 januari 2025 om 14:03
Het klimaat en de overbevolking hebben er wel toe bijgedragen dat ik absoluut niet meer dan 2 kinderen wilde. Iedereen heeft daar zo zijn eigen overwegingen voor, maar om het nou weg te zetten als absurd vind ik ook apart.ZaphodBeeblebrox schreef: ↑08-01-2025 13:11De liefde voor mijn kinderen en zien hoe zij alles beleven, maken het leven bijzonder, dus jazeker.
En wie gaat er nou niet aan kinderen beginnen van wege het "klimaat" of "Rusland"? Menen mensen dit nou echt? Er speelt altijd wel wat in de media, dat was 40 jaar geleden al zo, maar daar ga toch je kinderwens niet voor opgeven?
woensdag 8 januari 2025 om 14:20
We hebben 1 zoon, inmiddels bijna volwassen. We hadden graag meer kinderen gewild, maar soms loopt het zo en in ons geval is het niet meer gelukt. Het heeft even geduurd om onze weg daarin te vinden, zowel zoon als wijzelf hadden het graag anders gezien. Lastigste vind ik dat hij ooit ‘alleen’ zal zijn, zowel mijn man als ik zijn hecht met onze familie. Zoon heeft een goed contact met zijn neven/nichten, maar dat is toch anders.
En met alles wat ik nu weet, ja… zou het gelijk weer doen inclusief alle behandelingen en HG zwangerschap met complicaties, doorbroken nachten, gezondheidsproblemen, puberteit….
En met alles wat ik nu weet, ja… zou het gelijk weer doen inclusief alle behandelingen en HG zwangerschap met complicaties, doorbroken nachten, gezondheidsproblemen, puberteit….
woensdag 8 januari 2025 om 15:02
Ik heb 2 eigen kinderen en 2 bonuskinderen.
Volmondig zeg ik ja als ik het allemaal opnieuw zou moeten doen. Het is soms pittig, vaak heel fijn en gezellig en we kunnen veel met elkaar lachen.
Als ik nog samen geweest zou zijn met hun vader dan had ik er graag 3 of 4 gehad.
Bonuskinderen vind ik een ander verhaal. Je maakt ze vanaf de zijlijn mee maar toch niet helemaal vanaf de zijlijn want je zorgt ook gewoon voor ze maar neemt geen beslissingen. Dat is soms best lastig.
Maaaar, daarentegen is de liefde die je ervoor terug krijgt wel heel mooi en hoop ik dat ze, ondanks de vervelende situatie van gescheiden ouders, straks wel terug kunnen kijken op een fijne jeugd.
Volmondig zeg ik ja als ik het allemaal opnieuw zou moeten doen. Het is soms pittig, vaak heel fijn en gezellig en we kunnen veel met elkaar lachen.
Als ik nog samen geweest zou zijn met hun vader dan had ik er graag 3 of 4 gehad.
Bonuskinderen vind ik een ander verhaal. Je maakt ze vanaf de zijlijn mee maar toch niet helemaal vanaf de zijlijn want je zorgt ook gewoon voor ze maar neemt geen beslissingen. Dat is soms best lastig.
Maaaar, daarentegen is de liefde die je ervoor terug krijgt wel heel mooi en hoop ik dat ze, ondanks de vervelende situatie van gescheiden ouders, straks wel terug kunnen kijken op een fijne jeugd.
woensdag 8 januari 2025 om 15:18
Hier bewust geen kinderen. Al vanaf jongs af aan wist ik dat ik ze niet wilde. We verkloten al te veel op aarde als mensen dus wilden mijn vriend en ik onze ‘lijn’ gewoon stoppen. oke, mijn zusjes hebben kinderen dus loopt dat door, maar zowel mijn vriend als zijn zusje hebben geen kinderen. Ook geen neven of nichten dus de lijn van zijn familie stopt echt helemaal.
We vinden dat er minder mensen op de wereld moeten komen en meer natuur/ dieren. En de ellende wordt per generatie ook alleen maar erger. Eventuele kleinkinderen wil je de wereld die er dan is toch echt niet meer aandoen?
We vinden dat er minder mensen op de wereld moeten komen en meer natuur/ dieren. En de ellende wordt per generatie ook alleen maar erger. Eventuele kleinkinderen wil je de wereld die er dan is toch echt niet meer aandoen?
woensdag 8 januari 2025 om 16:35
Waarschijnlijk wel. Hangt er vanaf welke omstandigheden ik dan nog meer mag veranderen. 
Als gewoon verder alles hetzelfde blijft zoals het is of was, dus met dezelfde partner, dezelfde familieomstandigheden en baan (hoewel een andere studie dan natuurlijk ook weer makkelijker gaat) dan had ik dat absoluut niet zonder kinderen gewild. Of had de relatie het misschien ook niet gered..?
Maar eigenlijk had ik in mijzelf ook best wel de rol van die beetje gekke, maar wel lievelingstante, die eeuwig vrijgezel is en in haar huisje vol katten en boeken woont, maar altijd overal mag aanschuiven op elk familiediner bij haar broers en zussen en die rijkelijk strooit met haar cadeautjes. Maar dan moet de familie wel zo in elkaar zitten en dat is niet zo. Ik wist lange tijd niet eens of er wel neefjes en nichtjes gingen komen, of kerstdiners met veel mensen. En aangezien ik wel echt behoefte heb aan dat soort gezinsachtige momenten creëer ik die zo goed als ik kan zelf.
Maar tis natuurlijk ook niet elke dag kerstmis dus meestal houdt ouderschap in verregend aan het voetbalveld staan en stressen om op tijd bij de bso te zijn en 's avonds onwijs moe zijn.
Als gewoon verder alles hetzelfde blijft zoals het is of was, dus met dezelfde partner, dezelfde familieomstandigheden en baan (hoewel een andere studie dan natuurlijk ook weer makkelijker gaat) dan had ik dat absoluut niet zonder kinderen gewild. Of had de relatie het misschien ook niet gered..?
Maar eigenlijk had ik in mijzelf ook best wel de rol van die beetje gekke, maar wel lievelingstante, die eeuwig vrijgezel is en in haar huisje vol katten en boeken woont, maar altijd overal mag aanschuiven op elk familiediner bij haar broers en zussen en die rijkelijk strooit met haar cadeautjes. Maar dan moet de familie wel zo in elkaar zitten en dat is niet zo. Ik wist lange tijd niet eens of er wel neefjes en nichtjes gingen komen, of kerstdiners met veel mensen. En aangezien ik wel echt behoefte heb aan dat soort gezinsachtige momenten creëer ik die zo goed als ik kan zelf.
Maar tis natuurlijk ook niet elke dag kerstmis dus meestal houdt ouderschap in verregend aan het voetbalveld staan en stressen om op tijd bij de bso te zijn en 's avonds onwijs moe zijn.
woensdag 8 januari 2025 om 16:53
Ik heb zo'n eeuwig vrijgezelle lievelingstante met katten en breisels die overal komt aanschuiven, al vanaf dat ze 21 was. Nu is ze in de 60 en is ze nog steeds zoOlea schreef: ↑08-01-2025 16:35
Maar eigenlijk had ik in mijzelf ook best wel de rol van die beetje gekke, maar wel lievelingstante, die eeuwig vrijgezel is en in haar huisje vol katten en boeken woont, maar altijd overal mag aanschuiven op elk familiediner bij haar broers en zussen en die rijkelijk strooit met haar cadeautjes.
woensdag 8 januari 2025 om 17:31
Ik vind dat een moeilijke vraag. Ik heb drie fantastische kinderen maar na een vreselijke vechtscheiding en ouderverstoting op dit moment geen contact en dat doet heel veel zeer en had bijna een depressie tot gevolg... dus moeilijk. Uiteraard gun ik mijn kids een heel happy leven maar had ik ze nooit met mijn ex moeten krijgen.Elmervrouw schreef: ↑06-01-2025 21:55Wetende wat ik nu weet en ervaar over mezelf (psychische problematiek): NEE, dan was ik er nooit aan begonnen.
Wetende wat er met ze zou gaan gebeuren, met deze vader, de pijn die hij mij en hun heeft aangedaan, mijn relatie met hen die zo verstoord is, mijn en hun trauma's: NEE.
En gezien de wereld en de maatschappij: ook een nee.
Maar tegelijkertijd is het het meest magische wat ik in mijn leven heb gedaan, en is het met niets te vergelijken: die mensjes die er eerst niet waren, en nu wel. Fascinerend dat dat uit jou voortkomt.
woensdag 8 januari 2025 om 17:40
Ja, mooi!
Die rol is eentje die ik nóg liever vervuld zou hebben dan die van partner en moeder, ik vind mij daar nl niet bijster geschikt voor maar ik doe uiteraard wel mijn best een beetje een leuke te zijn. Maar ik had dan wel graag zo'n aanschuifadresje gehad.
olea wijzigde dit bericht op 08-01-2025 17:46
0.58% gewijzigd
woensdag 8 januari 2025 om 17:44
Dit is een van de vele redenen om het voor mij bij een kind te houden: huis is groot genoeg voor ons drieën, zoon kan op zolder wonen als hij volwassen is. Wil hij een gezinnetje, ook prima, dan laten we het onderkelderen of we verkopen of verhuren het aan hem en gaan zelf elders wonen. Als wij er niet meer zijn, heeft hij aardig wat geld en hoeft er niks verdeeld te worden. Prima!Jesco schreef: ↑08-01-2025 14:01Iedereen die kinderen neemt heeft dus geen recht van spreken meer om anderen de maat te nemen over het klimaat. Overbevolking is uiteindelijk de oorzaak van de klimaatproblematiek. Ik mag dat zeggen, want bewust kinderloos. Wat is belangrijker? Het vervullen van je eigen kinderwens? Of dat het kind in kwestie ook nog een beetje een prettig leven in het vooruitzicht heeft. Oh ja, voor de zekerheid maar een smiley:
Overigens, er speelt altijd wel iets in de media. Dat klopt. Maar zaken als woningtekort, te kort aan zorgverleners, ouderenzorg etc. zijn toch wel serieuze zaken die naar mijn idee vroeger minder relevant waren dan vandaag de dag. Over de gehele linie lijken de vooruitzichten nu wel wat grimmiger dan toendertijd.
woensdag 8 januari 2025 om 18:11
Ik heb/ben het allemaal niet.
Ik vind kinderen fantastisch leuk en het lijkt me een verrijking van je leven, maar nooit echt een wens gehad om zelf te reproduceren.
woensdag 8 januari 2025 om 20:22
Claire45 schreef: ↑08-01-2025 11:21Ik heb geen spijt van mijn kind, en ben blij dat mijn ex en ik op één lijn zaten: we wilden één kind, niet meer en niet minder. Ik voelde heel sterk dat er in mijn leven geen ruimte zou zijn voor een groot gezin en mijn ex had zich tussen zijn 8 broers en zussen altijd verloren gevoeld, dus zo was het precies goed. En dat is het, nu ik ben gescheiden, nog steeds.
Ik denk dat vrijwillige kinderloosheid ook gelukkig kan maken, omdat je je leven dan met hart en ziel kunt wijden aan dingen die je belangrijk vindt, en dat kan van alles zijn, reizen of carrière maken of als een avonturier leven of elke nacht uitgaan. Dat zijn dingen die je absoluut in mindere mate en met minder energie kunt doen als je kinderen hebt. Dus dat is een keuze die je redelijk bewust kunt maken als je twijfelt over het moederschap: heb je genoeg passies en betekenisvolle invulling voor een leven zónder kinderen? Want het leven duurt lang en je houdt zonder kinderen véél tijd over
Persoonlijk vind ik een kind krijgen de grootste egoïstische uitspatting. Niks mis mee, maar in de betekenis van ‘je doet het voor jezelf’ is dat natuurlijk wel zo. Het kind vraagt er niet om om geboren te worden: het is (meestal) de uitdrukkelijke wens van de ouders. Het is hun behoefte waarin voorzien wordt, niet die van een ander. Daarmee is alle tijd die je besteedt een jouw gezin, ‘egoïstische’ tijd. Sterker nog, door een gezin te stichten blijft er maar mondjesmaat tijd en geld over voor andere minder egoïstische zaken, zoals mantelzorg, vrijwilligerswerk, goede doelen etc.
Hiermee zeg ik niet dat ouders dat allemaal niet doen (doen ze wel/niet), of kindvrijen wel (doen net zo vaak wel/niet). Maar kindvrijen krijgen zo vaak het stempel dat ze hun tijd aan egoïstische zaken besteden dat ik toch ook wil laten zien dat een gezin stichten in de diepste kern al egoïstisch is.
Dat geeft niet, je mag (‘moet’ zelfs voor lijfsbehoud) egoïstisch zijn. Maar dat is dus minder voorbehouden aan kindvrijen (zij hebben niet uit eigen behoefte een mens op de wereld gezet) dan aan mensen met kinderen.
Dat gezegd hebbende: ik had graag kinderen gewild, maar vind het ook wel prima dat het niet is gebeurd.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
