Lezen
alle pijlers
Mom shaming in literatuur
zaterdag 24 juli 2021 om 10:58
Het valt mij op dat moeders soms perforatief worden afgeschilderd in moderne literatuur (dus: zwartgemaakt, maar ik weet niet of je dat nog zo mag zeggen).
Of misschien zijn ze altijd al met regelmaat negatief weggezet in boeken.
Ik heb het idee dat moeders de laatste jaren steeds vaker als een soort aandachttrekkende narcisten zonder oog voor de behoeften van hun dochter worden neergezet.
Twee voorbeelden: 'Kom hier dat ik u kus' van Griet op de Beeck, over een moeder die haar dochter altijd lelijk behandelde en daarna een stiefmoeder die het dochtertje zo slecht behandelde dat het kind zichzelf pijn ging doen en een chronisch minderwaardigheidscomplex ontwikkelde. Nu lees ik Vogeleiland van Marion Pauw (vet spannend trouwens!) met een moeder die de aandacht wil omdat haar dochter is verdwenen en geen oog heeft voor de behoeften van haar andere dochter.
De vader is in deze boeken (uiteindelijk) de sympathiekeling. Hij is eigenlijk het slachtoffer van zijn vrouw.
Ook ken ik Tjibbe Veldkamp - The Love bus, over een moeder die staat te naaien met een vent in de keuken en gewoon vrolijk doorgaat als haar tienerdochter wat te drinken komt pakken. Superraar mens dus ook.
Er zijn vast meer voorbeelden.
Dus twee vragen:
1. Kennen jullie ook boeken waarin de moeder wordt neergezet als aandachtshoer en er geen begrip is voor de emoties van de dochter?
2. Is dit een modern verschijnsel: de moeder als figuur om de schuld aan te geven van alles wat er mis is in je leven? Of is het een tijdloos motief.
Of misschien zijn ze altijd al met regelmaat negatief weggezet in boeken.
Ik heb het idee dat moeders de laatste jaren steeds vaker als een soort aandachttrekkende narcisten zonder oog voor de behoeften van hun dochter worden neergezet.
Twee voorbeelden: 'Kom hier dat ik u kus' van Griet op de Beeck, over een moeder die haar dochter altijd lelijk behandelde en daarna een stiefmoeder die het dochtertje zo slecht behandelde dat het kind zichzelf pijn ging doen en een chronisch minderwaardigheidscomplex ontwikkelde. Nu lees ik Vogeleiland van Marion Pauw (vet spannend trouwens!) met een moeder die de aandacht wil omdat haar dochter is verdwenen en geen oog heeft voor de behoeften van haar andere dochter.
De vader is in deze boeken (uiteindelijk) de sympathiekeling. Hij is eigenlijk het slachtoffer van zijn vrouw.
Ook ken ik Tjibbe Veldkamp - The Love bus, over een moeder die staat te naaien met een vent in de keuken en gewoon vrolijk doorgaat als haar tienerdochter wat te drinken komt pakken. Superraar mens dus ook.
Er zijn vast meer voorbeelden.
Dus twee vragen:
1. Kennen jullie ook boeken waarin de moeder wordt neergezet als aandachtshoer en er geen begrip is voor de emoties van de dochter?
2. Is dit een modern verschijnsel: de moeder als figuur om de schuld aan te geven van alles wat er mis is in je leven? Of is het een tijdloos motief.
donderdag 17 februari 2022 om 13:01
Niet helemaal wat je bedoelt, maar ik moest meteen denken aan "We need to talk about Kevin" van Lionel Shriver. Een boek waarin een moeder het hele boek lang aan het nadenken is over de schuldvraag rondom de ontsporing van haar zoon.
Natuurlijk geeft de moeder zichzelf de schuld (naast dat ze daadwerkelijk wordt aangeklaagd door slachtoffers van haar zoon), maar tegelijkertijd is het genuanceerder dan dat en daardoor mega-interessant.
Natuurlijk geeft de moeder zichzelf de schuld (naast dat ze daadwerkelijk wordt aangeklaagd door slachtoffers van haar zoon), maar tegelijkertijd is het genuanceerder dan dat en daardoor mega-interessant.
donderdag 17 februari 2022 om 13:09
Ik lees in beide genoemde voorbeelden niet dat de moeders worden zwartgemaakt. Ik wil niet spoileren, maar je terugtrekken als vader als de opvoeding lastig wordt en daarna gaan drinken en vertrekken zie ik ook niet als iets positiefs. Stiefmoeder en moeder zijn wat mij betreft 2 verschillende dingen.
donderdag 17 februari 2022 om 13:16
Özcan Akyol schrijft vaker over zijn vader en diens tekortkomingen. Als (semi)autobiografisch schrijver schrijf je over wat je hebt meegemaakt lijkt me. Maar het is wel zo dat moeders ook vaak in fictie als "oorzaak" van ontsporingen worden aangewezen.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
