-20 in 2020 (met tabel)

RandomWriter schreef: ↑

16-11-2020 21:32

Pfff... hier echt even weer een dipje hoor. Het frustreert me wel, het gaat zoooo op en af! Lijkt wel of het goed gaat als ik streng doe, als ik dan mijn ritme gevonden heb word ik vervolgens laks en vind ik het wel oké zo. Daarna kom ik weer aan en kom ik weer in de negatieve flow. En dan moet ik mezelf weer oppakken en de schouders er weer onder zetten. Vermoeiend... Ik was afgelopen weekend echt even helemaal down.

Dus eigenlijk zou je bij jezelf moeten nagaan wat er gebeurt tussen dat je "streng" bent, in een flow komt, en dan...? Wat gebeurt er dan? Want nu schrijf je over die verjaardag...ja, dat soort momenten zijn er in het leven. Misschien had je je zelfgemaakte dingen (zo lief!! En dus heerlijk!) toch achter moeten laten? Maar dat klinkt stom. Dus, hoe kun je nu dan als het ware vergevingsgezind zijn naar jezelf: ok, je hebt die taart en soesjes gegeten, ze waren heerlijk...prima...dus nu weer terug in het gareel! Zonder al dat zelfverwijt. En misschien ook gewoon pas volgende week wegen? Wat heb je eraan om op de weegschaal te zien wat je eigenlijk al weet? Hoeveel zegt dat? Je hoeft jezelf niet te straffen! Je moet goed voor jezelf zorgen - en dat doe je vooral door lief en mild voor jezelf te zijn. Uiteindelijk is grotendeels gezond eten en leven de fijnste weg van goed voor jezelf zorgen, als je kijkt naar de langere termijn.

Overigens herken ik dat het lastiger is om weer steeds gezonde keuzes te maken als je jezelf even hebt laten gaan. Dus je voornemen om dat komende twee dagen weer even strikt te doen, snap ik. Maar het hoeft ook niet allemaal de hele tijd maar goed te gaan. Je kunt gewoon af en toe uitglijden en dan weer door. Maar dan op een lieve manier! Ik snap dat dat makkelijk gezegd is. Het idee dat "alles verloren is" na even wat uitspattingen, is onterecht én onwaar.
Ik heb mezelf dat de afgelopen jaren ook vaak wijsgemaakt, als ik +/- 5 kg was afgevallen en meer niet meer lukte... Maar zo werkt het niet! Feit is dat wij allemaal als meeschrijvers ij dit topic altijd zullen moeten blijven opletten op wat we wel en niet eten. Anders waren we niet te zwaar geworden. Het gaat niet vanzelf, maar het is ook niet zomaar verloren!

Is dit nog iets om aan je diëtist voor te leggen? Dat zou ik zelf denk ik doen, als dit was waar ik tegenaan zou lopen steeds.

@Case-je: Inderdaad...ook jij vindt dat RW lief moet zijn voor zichzelf! Dus...luister naar ons!
Mooi dat je op de goede momenten van goed weer profiteert.
Ik was vanochtend in het grijze weer buiten en juist nu komt de zon tevoorschijn. Tja...wie weet ga ik er nog weer uit, maar misschien ook niet.

Ik vind het fijn om gewoon in dit topic mee te blijven schrijven, heb er op het moment geen behoefte aan om mijn hele verhaal weer met "anderen" te delen. Alleen loop ik niet echt tegen problemen aan en ik wil voorkomen dat er in dit topic het idee heerst dat ik "het gemaakt heb" ofzo, omdat het me al een tijdje lukt om mijn gewicht stabiel en gezond te houden.
Niet dat ik het idee heb dat jullie dat zo voelen hoor, meer voor mezelf... Ik schrijf best veel en kom steeds vooral melden dat het wel goed gaat...als je dan zelf worstelt, lijkt me dat soms irritant. Verschil is misschien dat ik echt nog wel weet hoe frustrerend het kan zijn!

Anijsblokje, ik zou het fijn vinden als je niet weggaat van dit topic, want je hebt een lange weg afgelegd en als het goed is volg ik een vergelijkbare weg. Het is dan juist prettig dat er iemand is die over vergelijkbare hobbels is gestruikeld en vergelijkbare successen heeft gevierd. Ik ervaar het nooit als frustrerend dat het jou al gelukt is om een gezond gewicht bereikt te hebben.

En ja, Random, lief zijn voor jezelf!

Thanks meiden (dames? ). Lief. En toch ook weer goed om te lezen. Het grappige is dat ik dit soort dingen ook zelf zou schrijven als een ander zoiets zou schrijven als ik heb gedaan. Ik wéét het ook allemaal wel. Maar het vóélt vaak gewoon zo anders.

Ik weet niet zo goed waar het precies 'mis' gaat. Nou ja, mijn dipje weet ik wel, dat kon ik wel herleiden. De week was druk, twee ziekenhuisbezoekjes (dochter en vriend) en het gevoel dat ik te weinig tijd heb gehad om de dingen te doen die ik moet doen, zoals de was doen en vooral ook tijd voor mezelf nemen. Dan is het gewoon teveel. Ik heb ook nog extra gewerkt en achteraf had ik dat gewoon niet moeten doen. Daardoor liep ik achter de feiten aan. Het weekend had ik dus gepland zondag weg te gaan (verjaardag) en omdat het cadeau al geregeld was door iemand anders, voelde ik de 'noodzaak' om zelf nog wel iets te doen. Omdat ik graag bak maar dit expres eigenlijk nooit meer doe (want wie moet het dan opeten?), leek dit mij het beste moment. Maar ja, ik kan niet klein bakken en wil dan meteen twee dingen uitproberen (ik kan niet kiezen, dus dan maar beide), dus dat werd niet alleen te veel, maar het kostte gewoon ook te veel tijd. Dus liep ik nog meer achter de feiten aan en heb ik nog minder tijd voor mezelf gehad. Ondanks dat het bakken eigenlijk ook bedoeld was als 'tijd voor mezelf', frustreerde me de tijdsdruk te veel waardoor het begon te voelen als 'moeten'.

Vervolgens bleek de was in de kinderkamers te zijn overgeslagen (ik was het overzicht kwijt) en had ik, nadat vriend drie wassen had gedraaid en opgehangen, nog twee manden was. En twee kinderen zonder schone kleding. Dus die stress kwam zondagochtend eroverheen. Ik heb namelijk geen droger en had dus ook geen lege wasrekken meer op dat moment. Daarnaast had ik mezelf voorgenomen om weer eens een jurkje aan te doen, maar ook last van een plof-buik (want te veel dingen gegeten die ik niet goed verdraag) en eenmaal in een jurkje voelde ik me zo dik dat ik me weer omgekleed heb. Dat was de druppel. Een paar weken terug voelde ik me nog zo goed in een jurkje, en dat gevoel was weer helemaal weg.

Ondertussen vandaag wéér taart gehad... Ik had het restant van de soesjes meegenomen naar het werk, zodat ik er thuis niet meer mee kwam te zitten, maar toen kwam er iemand taart uitdelen omdat er een mijlpaal gevierd moest worden. Het lukte me gewoon niet om nee te zeggen. Niet omdat ik er nu zelf zoveel zin in had. Maar ik had gewoon geen energie voor het hele gesteggel van 'ahh, wil je echt niet?' en aangezien het een persoon vanuit een nieuwe samenwerking betrof voelde het onaardig om de taart te weigeren. De soesjes liggen nu nog op het werk voor morgen. Heb ze expres niet alsnog weer mee naar huis genomen.

Maar ja. Het is gewoon lastig. Ik zit echt met smart te wachten totdat vriend weer mee gaat hardlopen. Juist omdat ik het gevoel heb te weinig tijd over te hebben voor mezelf om bij te tanken, blijft het hardlopen er nu ook weer bij. Ook het rondje met mijn dochter is er bij ingeschoten afgelopen weekend, door het bakken en de verjaardag.

Al met al... Het is gewoon veel. Ik loop eens in de zoveel tijd weer even een beetje over. Misschien ook niet zo gek, als ik kijk welke ballen ik allemaal in de lucht moet houden. Veel regelwerk op dit moment, veel denkwerk, telefoontjes die ik moet plegen, en ik bel gewoon liever niet voor privé vanaf werk. Maar tegen de tijd dat ik thuis ben, is alles waar ik naar moet bellen niet meer bereikbaar.

Maar goed, ik loop een beetje te zeuren merk ik. Ik moet gewoon nog even ontspannen en dan lekker gaan slapen. Morgen weer een nieuwe dag. Nu aan het vechten tegen de chocolade die in de kast ligt, ik heb mezelf voorgenomen die vanavond niet te nemen.

O ja, Anijsblokje, blijf vooral hier schrijven hoor! Ik vind het net als Case-je wel fijn dat je letterlijk een 'stabiele factor' bent . Je laat zien dat het kan, en hebt fijne tips, zonder belerend te zijn. Vind ik in ieder geval wel.

En o ja, ik heb dit ook al wel besproken met de diëtiste, tijdens de vorige afspraak ging het hier ook over. Ook zij gaf aan dat ik me niet te druk moest maken als het even een keer wat minder gaat. Ja, je staat even stil, maar het is echt niet zo dat je meteen weer alles erbij hebt. Maar soms voelt dat gewoon wel even zo. Vooral omdat ik in totaal gewoon nog niet eens zoveel kwijt ben. Maar ik wil er gewoon nog steeds voor gaan, dus dan kan ik maar één ding doen... En dat is inderdaad goed voor mezelf zorgen.

Het is zó herkenbaar wat je schrijft Random. Allerlei dingen gaan stapelen en op een gegeven moment is het overzicht weg en dan wil je gevoel ook niet mee en hup... je belandt in .... ja, troost-eten, denk ik toch. En tegelijk is dat ook een vorm van zelf-sabotage, van onaardig zijn tegen jezelf.
Het is fijn als je dat gewoon kunt laten voor wat het is. Het ging even wat minder, maar het lukt je wel om je te herpakken. Je weet nu dat je tijd voor jezelf nodig hebt en het is goed als je dat kunt regelen. Hardlopen is ook tijd voor jezelf én het geeft je een goed gevoel. Valt dat te regelen, dat je alleen of met dochter gaat?


Ik werd heel vroeg wakker vanmorgen. Had van mijn hond gedroomd en dat trek ik eigenlijk niet goed. Ben er nog alle dagen verdrietig van. Ik weet dat het gewoon moet slijten, maar het overvalt me nog steeds, ieder ochtend weer: hij is er niet meer.
En dan ben ik ook onaardig voor mezelf, omdat ik vind dat ik buitenproportioneel verdrietig ben, omdat het om een hond gaat.
Maar dan denk ik ook: verdriet is verdriet. Er zijn geen regels voor en zo ervaar ík het nu eenmaal. Vijftien jaar dag en nacht opgetrokken. Natuurlijk is dat een gemis.

Qua eten ben ik beland in een patroon van steeds dezelfde gerechten. Dat wil ik weer doorbreken, want het wordt me te saai en ik ga met tegenzin eten. Dus komend weekend ga ik eens op mijn gemak nieuwe gerechten zoeken en uitproberen.

Een goede dag gewenst!!

Case-je vervelend om op zo'n manier wakker te worden. Ik begrijp je maar al te goed. Wat dat betreft moet je het advies aan mij ook richting jezelf geven: wees niet te streng voor jezelf. Wat je zelf ook al zegt, verdriet is verdriet. Je wílt je niet zo naar voelen, maar het gebeurt. En ja, dat kan zeker ook om een hond. 15 jaar is een lange tijd, en je was zoals ik het begreep, vooral in de laatste periode bijna dag en nacht met hem bezig. Dat kan niet anders dan impact hebben.
Hoe gaat het nu met je andere hond? Heeft ze haar draai zonder hem een beetje gevonden? Of eigenlijk, hebben jullie jullie draai met zijn tweetjes een beetje gevonden? Ik kan me namelijk zo voorstellen dat je toch anders met haar omgaat nu, als in: wellicht nu langere wandelingen wat met je oudere hond niet meer ging, of al met al gewoon meer aandacht voor haar.

Hardlopen voelt helaas niet echt als tijd voor mezelf, al begrijp ik wel dat veel mensen het zo zien. Het is goed voor me, en als ik eenmaal weer wat op stoom ben dan vind ik het ook fijn, maar als ik mocht kiezen... Ik ben gewoon 'lui'. Ik zit gewoon liever op de bank of achter mijn pc. Het voelt wat dat betreft gewoon ook als moeten. Het zoveelste moeten. Ik ben vanavond niet geweest, ik kon mezelf er echt niet toe zetten. Daarnaast heb ik weer een goede 'smoes', als ik nu flink ga trainen, verveel ik me straks kapot als ik weer met vriend ga lopen. Ik hoop hem binnenkort een beetje te kunnen aansporen om weer voor schoenen te gaan kijken. Hij heeft wel aangegeven niet te willen stoppen en weer opnieuw te willen proberen.

Afgelopen twee (drie nu al?) dagen waren beter qua eten. Ik heb het toch niet bijgehouden, maar ben weer mijn standaard maaltijden gaan eten en weer wat strikter 3x per dag eten en geen tussendoortjes. Ook echt weer gelet op koolhydraten. Mijn buik is meteen al minder dik, die blaast ook gewoon op van al dat ongezonde eten. Daar heb ik direct last van. Wel zit ik vanavond aan een glaasje wijn, ik had afgelopen weekend een flesje opengetrokken en ik vind het zonde om die te laten 'verpieteren'. Dus dan doe ik af en toe een glaasje. Afgelopen twee dagen niet gedaan, dus vanavond weer even wel. Ook twee zelfgemaakte soesjes gehad (de laatsten!), en daar is het verder bij gebleven. Ik had nog een reep chocolade gekregen afgelopen weekend, maar daar heb ik nog niet aan gezeten. Ik kan me dus nog wel een beetje beheersen gelukkig .

De telefoontjes ook geregeld vandaag, Sanquin ook maar eens gebeld. Ik kon niet meer in het online systeem dus ik kon mijn pas gemaakte en niet genoteerde afspraak niet meer inzien. Nu wel weer. Meteen maar weer een paar ingepland. Aankomende vrijdag mag ik weer gezellig plasma geven. Met mondkapje dit keer, geloof ik.

***off topic***
Anijsblokje ik geloof dat ik een nieuw favoriet merk bf-schoenen gevonden heb... Ik ben echt blij met mijn Groundies. En eigenlijk... Heb ik nog twee paar gezien die ik wel zie zitten... Maar ik heb zo geen geld op dit moment! Erg jammer. Ik zag deze: https://www.groundies.com/barefoot-shoe ... black.html
En deze: https://www.groundies.com/barefoot-shoe ... brown.html

Vooral die laatste leek me voor de winter wel erg lekker. Gevoerd met lamswol... Tja. Nog maar even sparen...

@Case-je: Och je lieve hond... Zo herkenbaar wat je schrijft dat bij het wakker worden je steeds weer heel verdrietig wordt. Er is altijd zo'n moment als je net wakker bent dat je heel even denkt dat alles normaal is...en dan bam, komt ineens het besef dat je lieve hond er niet meer is. Herkenbaar. (gek genoeg had ik dat wel bij een huisdier, maar niet toen een dierbaar familielid (ik wilde schtijven: menselijk familielid!) overleed, terwijl ik er wel bang voor was dat dat hetzelfde gevoel zou oproepen, maar blijkbaar was ik er toen wel helemaalvan doordrongen dat degene echt dood was, of zo)
Ik vind het helemaal niet gek dat je nog zo verdrietig bent. Zeker niet omdat er ook meer rottige dingen spelen op het moment, toch? Ja...verdriet moet slijten, natuurlijk, maar dat is zo makkelijk gezegd. Er gaat tijd overheen en dat is het enige wat helpt en tegelijk zo lastig!

Wat goed dat je nieuwe recepten wil gaan uitproberen. Het is fijn om een vast repertoire te hebben van succesrecepten, maar dat moet je niet gaan tegenstaan! Ik ben benieuwd welke nieuwe ontdekkingen je gaat doen.

Hoe gaat het inmiddels in de Ommetje-app? Sta je bovenaan?

@RandomWriter: Kan me voorstellen dat het anders voelt voor jou en dat het ook niet makkelijk is, met alles waar je verantwoordelijk voor bent qua zorgen voor...

Ik snap wel dat hardlopen niet altijd direct voelt als tijd-voor-jezelf, maar eerder als iets dat ook moet. Mij helpt het soms om te focussen op het gevoel dat ik heb als het klaar is, (want na afloop voel ik me altijd zoveel beter) of de warme douche daarna. Op dagen dat ik echt geen zin heb, saboteer ik mezelf met de afspraak dat ik als het na 15 minuten nog niet lekker voelt, ik weer naar huis mag. Is natuurlijk nooit daadwerkelijk nodig geweest...!
Benieuwd wanneer je vriend er weer aan toe is om te gaan starten met lopen. Het lijkt mij lastig, sportroutine opbouwen in de donkere dagen. Dus respect als het hem lukt!

Mooi dat de soesjes nu echt op zijn! Je schrijft ook dat het de afgelopen dagen weer beter ging en dat je opgeblazen gevoel afgenomen is. Is het gelukt om de reeks met goede dagen langer te maken dan 3? Dat zou top zijn!

Overigens voelt het voor mij erg makkelijk dat je diëtist gewoon zegt: accepteer dat er momenten zijn dat het lastiger is. Dat doe je namelijk zelf ook al. Ik zou verwachten dat ze meer samen met jou zou gaan kijken wat je concreet kunt doen (of allicht: denken?) om te voorkomen dat je steeds weer in zo'n dipje belandt, dus meer uitpluizen waar het vandaan komt, maar ook hoe je het kunt voorkomen. Maar wie weet verwacht ik wel teveel van een diëtist.

Je bent de eerste barefooter van wie ik hoor dat Groundies prettig zitten/lopen. Fijn dat je "jouw" merk hebt gevonden. Ziet eruit als heerlijke schoenen! Vooral met dat vachtje!

Hoe was het bij de bloedbank? Mondkapje zal inderdaad wel verplicht zijn nu daar. Kun je dus niet meer al theedrinkend doneren. (dat zag ik altijd bij de plasmadonors tegenover me)


Ik heb met veel interesse de Max masterclass met Jaap Seidell gekeken van afgelopen woensdag. Hebben jullie het ook gezien?
Het ging over afvallen/obesitas/een gezonde leefstijl. Voor mij niets nieuws, (want ik ben goed op de hoogte van alle onderzoeken enzo) maar ik vond het toch leuk om te zien. Het ging ook even over het "omkeren" van diabetes, wat ik in feite ook heb gedaan. De huisarts beschouwt mij nu niet meer als diabetespatiënt, omdat het me in zo'n korte tijd is gelukt alle waardes weer op een gezond niveau te krijgen. Maar het blijft wel in mijn medische voorgeschiedenis genoemd. (en dat is ook logisch)
Wel weer pijnlijk, de grafieken van wie het uiteindelijk lukt om op gewicht te blijven... Want je ziet dat van de mensen die succesvol afvallen, bijna iedereen 2 jaar later weer op het gewicht is van voor het afvallen. Of zelfs meer dan dat. Niet echt motiverend en misschien moet ik het ook niet schrijven! Tegrlijk ook goed om te realiseren, denk ik. Dat is ook waarom crashdieten op korte termijn wel helpen, maar je kunt dat nooit volhouden.
Ik houd mezelf dus maar voor dat ik alweer een half jaar onderweg ben met een gezond BMI. Ik zou graag fast forward willen doen naar zo'n 1,5 jaar later dan nu. Dan weet ik waar ik sta.
Maar goed, ik doe wat ik kan en volgens mij heb ik een levensstijl gevonden die past bij mij. Alles wat ik moet en kan doen, is dat volhouden! Ik heb ook nooit echt het idee gehad dat ik op dieet was, of dat ik dingen niet mocht eten. Bovendien heb ik een stok achter de deur ingebouwd door de afspraak om mijn diëtist te blijven zien. Over een maand heb ik weer een afspraak.

Het enige dat ik voorlopig beter even niet kan eten, is drop! Het is aangetoond dat van (veel) drop eten de bloeddruk (bovendruk) zo'n 6 mmHg kan stijgen. (geloof ik, ik heb het ooit opgezocht) Dat kan net het verschil zijn tussen wel of niet weer aan de medicatie. Dus dat is voor mij voldoende motivatie om in ieder geval de komende tijd even geen drop te eten. En dan kijk ik in 2021 wel weer of ik zin heb in drop. (...haha, daar heb ik dus altijd zin in!) Toen ik aan het afvallen was, heb ik ongeveer een half jaar geen drop gegeten. Ik kan het dus wel!

Binnenkort moet ik beginnen met het zelf meten van de bloeddruk, ter controle of het terecht is dat ik geen medicatie meer gebruik op dit moment. Best spannend. (Oh jee...van spanning en stress stijgt de bloeddruk ook!)

Random, ik dacht dat hardlopen ook even tijd voor jezelf zou zijn, maar uit je uitleg begrijp ik beter dat het zo niet voelt. Ja, nog alweer een 'moeten', terwijl je al zoveel moet.
Ik heb ook (toen de kinderen nog jonger waren en nog thuis woonden) een periode gehad dat ik het gevoel had zo veel vooral te móeten. Op een gegeven moment ben ik eens gaan zitten en heb ik voor mezelf een hele tekst geschreven over alles wat ik moest en waarom ik dat moest. Vervolgens heb ik die tekst gekopieerd en toen de tekst bewerkt: ik ben overal waar ik 'moet' had geschreven, gaan wijzigen in 'ik wil' - en waarom ik dat wil.
Klinkt een beetje geforceerd, maar ik realiseerde me al schrijvende dat ik wel degelijk de keuze had en dat ik al die dingen ook zelf wilde. Het hielp me om me dat te realiseren.
Er waren ook dingen die ik niet wilde, bleek toen. Ik ben toen gaan kijken waarom ik ze dan wel deed. Wat mijn beweegredenen waren en of die wel geldig waren. Zo wel: dan was het blijkbaar toch een 'ik wil'. Zo niet, dan ging ik kijken of ik dat voortaan niet meer kon doen.
Het heeft mij toen erg geholpen.

Fijn dat het nu toch weer een aantal dagen gelukt is om gezonde keuzes te maken.
Net als Anijsblokje dacht ik ook dat een diëtiste mee kan denken over de aanleiding voor de regelmatige dipjes. Ik denk dat het in beeld krijgen van de aanleiding nog het meest kan helpen om het te begrijpen en er vervolgens mogelijk ook iets aan te doen.

Anijsblokje, ik heb die uitzending ook gezien. Inderdaad leuk om te zien, maar geen nieuwe informatie. Ik vind die cijfers van mensen die alsnog weer aankomen ook altijd frustrerend, maar het roept ook iets opstandigs in me op: "Wacht maar, ik zal eens laten zien dat het míj wel lukt!" Hahaha! Ik denk ook dat het samenhangt met hoe je gezonder eten ziet: als je 'op dieet' bent, is het waarschijnlijk in je hoofd toch iets tijdelijks. Ik beschouw het, net als jij, niet zo. Ik heb ook nooit de gedachte 'straks mag ik weer dit of dat '. Ik mag alles, maar ik wil dat alles niet meer.

Ik moest om je lachen, over het bloeddruk meten. Je lijkt me nogal nuchter. Vermoedelijk valt het met de stress van het meten wel mee?


Jullie zijn allebei lieverds en wat jullie schrijven over verdriet om een hond, dat troost me wel.

Vannacht weer wakker gelegen omdat ik steeds die laatste minuten van mijn hond weer herbeleef. Het was zo akelig en stond zo haaks op 'een vredig einde'. Dat maakt het vooral zo moeilijk.
Mijn andere hond lijkt wel gewend geraakt aan de nieuwe situatie en zij is nu de klos om heel veel te wandelen
Ik vergeet 'ommetje' steeds, omdat ik meestal geen telefoon bij me heb, dus ik sta niet bovenaan... ik ben ook niet zo competitief, dus hou juist niet zo van zo'n wedstrijdelement.

Dames, ik ben zo vrij geweest om in een ander afvaltopic mensen uit te nodigen om naar hier te komen. Volgens mij heeft die TO dezelfde intenties als wij en aangezien haar topic niet echt op gang komt en wij aardig uitgedund zijn, dacht ik: samen verder is misschien gezelliger!

Wat mij betreft openen we voor 2021 sowieso weer een vers topic, maar dan met een betere titel. Wat vinden jullie?

Zo, en nu ga ik bijlezen.

Avena schreef: ↑

21-11-2020 13:57

Dames, ik ben zo vrij geweest om in een ander afvaltopic mensen uit te nodigen om naar hier te komen. Volgens mij heeft die TO dezelfde intenties als wij en aangezien haar topic niet echt op gang komt en wij aardig uitgedund zijn, dacht ik: samen verder is misschien gezelliger!

Wat mij betreft openen we voor 2021 sowieso weer een vers topic, maar dan met een betere titel. Wat vinden jullie?

Zo, en nu ga ik bijlezen.

Ik sta achter het uitnodigen en achter een nieuw topic in 2021. Ik zou geen betere titel weten, want ik vond het juist wel leuk gevonden
Maar het gaat om de mensen die op het topic schrijven, niet om de titel

anijsblokje schreef: ↑

17-11-2020 14:02

Overigens herken ik dat het lastiger is om weer steeds gezonde keuzes te maken als je jezelf even hebt laten gaan. Dus je voornemen om dat komende twee dagen weer even strikt te doen, snap ik. Maar het hoeft ook niet allemaal de hele tijd maar goed te gaan. Je kunt gewoon af en toe uitglijden en dan weer door. Maar dan op een lieve manier! Ik snap dat dat makkelijk gezegd is. Het idee dat "alles verloren is" na even wat uitspattingen, is onterecht én onwaar.
Ik heb mezelf dat de afgelopen jaren ook vaak wijsgemaakt, als ik +/- 5 kg was afgevallen en meer niet meer lukte... Maar zo werkt het niet! Feit is dat wij allemaal als meeschrijvers bij dit topic altijd zullen moeten blijven opletten op wat we wel en niet eten. Anders waren we niet te zwaar geworden. Het gaat niet vanzelf, maar het is ook niet zomaar verloren!

Mooi stukje! Iets dat ik nu volgens mij echt aan het leren ben. Dat blijvend afvallen geen rechte lijn naar beneden is. En dat je snel de neiging hebt om teveel op het getal op de weegschaal te letten en te weinig op gedrag. Terwijl het voor blijvend afvallen juist gaat om de kunst om te accepteren dat het niet altijd goed gaat. En de kunst om dan de draad gewoon weer op te pakken. De klassieke valkuil van 'na vier koekjes maakt het toch niet meer uit, nu kan ik net zo goed het hele pak leeg eten'. Daar heb ik lang last van gehad.

Ik begin dat nu een heel klein beetje onder de knie te krijgen. Heb eigenlijk maanden stil gestaan qua gewicht. Het kroop zelfs langzaam weer omhoog. Toen de weegschaal weer 79,0 aanwees, lukte het me om anders te denken. Niet: het gaat helemaal mis, nu heeft het geen zin meer. Maar: je bent nog steeds 4 kilo kwijt, laat dat gewichtsverlies niet verloren gaan.

En sowieso altijd maar weer die les dat als je een paar dagen geen zoetigheid eet, je daar eigenlijk ook weer best snel aan gewend bent. Dat hele blijvend gewichts verliezen lijkt echt een kwestie van 100 keer vallen en 100 keer de knietjes weer kuisen. En het vraagt permanent alertheid. Het is het continu trainen van nieuw gedrag. Oud eetgedrag sluipt er heel makkelijk weer in.

Dus ja, it is a bumpy road. Maar immer voorwaarts!

Ha, weer wat meer geschreven vandaag! Gezellig

Anijsblokje ha, grappig. Ik lees juist heel veel mensen die enthousiast zijn over Groundies, op zo'n barefoot kletspagina op FB. Daarom heb ik ze ook aangeschaft. Ik heb best veel verschillende merken geprobeerd, en SSS staat nog steeds bovenaan, maar is gewoon duur en een risico qua verzenden/douanekosten. Maar deze zitten beter dan mijn Joe Nimbles, Fivefingers, en Leguano's. Be Lenka hoor ik trouwens ook veel goeds over, maar daar kon ik niet het type vinden wat ik zocht.

Vriend heeft tegen mijn verwachting in inmiddels nieuwe schoenen gekocht! Dus we kunnen weer van start. We gaan beginnen met wandelen, omdat hij eerst even van zijn blessure af moet zijn. Maar het begin is er weer!

Gisteren plasma gegeven, maar gelukkig mag het doneren zelf zonder mondkapje! Heeft te maken met de identificatieplicht geloof ik? Maar ik vind het wel fijn, want dan kun je inderdaad lekker thee drinken . Ze hebben nieuwe plasma-machines, waardoor je langer zit. Normaal was ik binnen 30 minuten klaar, maar nu heb ik 45 minuten aan de machine gezeten. Het bloed wordt nu blijkbaar meer gefilterd dan gecentrifugeerd. Maar in plaats van drie of vier afname-cycli, heb je er nu 6-8 geloof ik. Daarom duurt het langer. Maar ach. Het is altijd best gezellig daar dus ik zit er niet mee .

Het eten is de afgelopen dagen beter gegaan. Tot vandaag, maar dat was redelijk gepland. En ik heb me alsnog wel ingehouden.

Drop was mij inderdaad ook bekend dat je daar een hogere bloeddruk van krijgt. Ik eet het eigenlijk niet meer, terwijl ik echt heel erg fan ben van drop. Maar ik krijg er hoofdpijn van. En kan niet stoppen met eten als ik eenmaal begin...

Case-je dank voor je tip qua opschrijven wat moet en kijken of ik daar willen van kan maken. Ik denk dat dat voor mij ook wel zou kunnen werken, misschien binnenkort maar eens proberen.
Wel denk ik dat er bij mij veel zaken naar voren zullen komen die ik eigenlijk niet wil, en wat ook voor mijn gevoel mijn taak niet is, maar wat ik wel móet doen omdat het anders niet gebeurt en mijn kinderen daar de dupe van worden. Dat ze er de dupe van worden wil ik natuurlijk niet, maar ik wil eigenlijk ook niet dat het mijn taak is. Wat dat betreft zou je kunnen zeggen dat ik een alleenstaande ouder ben, maar wel met bepaalde verplichtingen die je alleen hebt als er ook nog een andere (co-)ouder is.

Ik denk dat ik bij de diëtiste altijd 'te goed' kan uitleggen wat er mis gaat. Ik heb een redelijk zelf inzicht wat dat betreft, ik wéét waar het fout gaat. Maar als ik daar middenin zit, is alles troebel en heb ik het niet helder. Of gewoon te veel aan mijn hoofd en geen zin om dit er ook nog bij te pakken. Dus het aanpakken zou dan betekenen dat ik met de drukte in mijn hoofd aan de slag moet, maar dat ligt voor een groot deel buiten mijn invloed. Dus dat is wel lastig. Heb er wel aan gedacht om op zoek te gaan naar iemand die mij daarin kan ondersteunen, maar ik weet niet zo goed wie. En ergens voelt dat dan weer als overdreven.

Fijn dat het goed gaat met je andere hond!

Avena helemaal prima dat je anderen hebt uitgenodigd! En een nieuw topic in '21 ben ik ook helemaal voor. Titels ben ik altijd heel slecht in... (klinkt wel heel raar voor een schrijver trouwens, maar het is echt zo ). Maar als me wat leuks te binnen schiet dan meld ik het.

Wat je schrijft onder dat stukje van Anijsblokje ben ik het helemaal mee eens. Ik merk dat ik dat zelf ook steeds meer onder de knie krijg. Ik was afgelopen donderdag heel bang dat ik weer veel meer terug bij af zou zijn. Maar het blijkt allemaal best mee te vallen. Uiteindelijk heeft het me 1 kg extra gegeven, veel minder dan ik had verwacht. En waarschijnlijk ook nog deels omdat ik zo opgeblazen was. Donderdag ga ik me gewoon weer wegen.
Ik vergeet ook gewoon hoe erg ik eerder in de fout ging (2-3 jaar terug), en vergelijk mijn huidige 'foute' dagen met de vroegere foute dagen. Maar mijn 'foute' dagen nu, zijn zoveel minder fout dan mijn foute dagen vroeger... Waardoor ze dus ook veel minder invloed blijken te hebben. Er is nu al zoveel meer automatisme, eten dat ik toen nog redelijk gezond vond, valt nu in mijn ogen onder ongezond. En op goede dagen eet ik dus alweer zoveel gezonder dan ik jaren geleden op een goede dag deed. Wat dat betreft verwacht ik zelf toch echt niet meer in die groep te vallen die jaren na een succesvolle afvalpoging, weer terug bij af is. Daar blijf ik in ieder geval hard voor werken, dat dat niet gaat gebeuren.

Vanochtend was een baal-ochtend, er ging van alles mis wat veel tijd kostte en extra regelwerk opleverde (korte versie: witte kentekenplaat verloren waardoor ik de fietsendrager even niet meer kan gebruiken terwijl ik die vandaag en maandag eigenlijk nodig had/heb). Vervolgens nog wat gedoe rondom mijn ex-schoonfamilie wat op mijn bordje komt waarbij ex dan niet thuis geeft. Het zoveelste wat ik dan weer mag gaan regelen. Gelukkig gaat het verder wel weer redelijk oké. Morgen bezoek, ik ben snert aan het maken. Hopelijk smaakt ie een beetje! Ik mag geen snert hebben, dus proeven is wat lastig en ik moet voor mezelf nog even wat anders bedenken. Maar dat komt vast wel goed.

Ik lees nog steeds mee hoor, dames! Ik zat een beetje in een struisvogelmodus, maar doe nu aan damage control. Flatten my curves weer, dat idee.

Ik ben echt een allesofnietsmens ben ik achter. En een emotie-eter. En moe, zo moe van al het zorgen. In de zomer was het een alles en ben ik weer een paar kilo aangekomen en nu weer een paar dagen niets. Balans vind ik moeilijk. Net als het idee dat ik mijn hele leven hier aandacht aan zal moeten schenken en daar word ik ook niet blij van. Nou ja. Dus, ik lees mee en doe weer een poging.

Dikke knuffel Yannahh!

Fijn dat je nog wel meeleest! Dat blijft bij mij toch echt stap 1.

Zet 'm op weer. Niet terugkijken, hooguit evalueren hoe je het de volgende keer kunt voorkomen en nu weer positief aan de slag!
Haha, Flatten my curves... Ik vind 'm leuk.

Ik ben de OP van het andere topic waar avena aan refereerde. Ik schrijf graag mee! Ik zal morgen wat bijlezen en uitgebreider reageren.

, lekker veel bij te lezen!

@Case-je: Wat rot dat herbeleven van de laatste minuten voordat je hond overleed. En dat dat blijkbaar niet helemaal rustig verliep. Hopelijk kan de gedachte dat je er op dat moment letterlijk óók was voor je hond, je wel steunen.

Klinkt wel als een mooi idee, dat opschrijven wat er moet en vervolgens kijken wat je wel en niet kunt vervangen door willen.

Ik herken het idee over dat je wil aantonen dat succesvol afvallen wél kan - dat idee heb ik ook. Maar ergens blijf ik ook realistisch. Blijkbaar is het écht lastig om het zo te houden. Daarom blijft het dus belangrijk om er aandacht voor te hebben, altijd.

Inderdaad ben ik een nuchter wezen. Maar ik heb wel last van wittejassenhypertensie. (dwz bloeddruk bij dokter altijd heel veel te hoog, en bij thuismeting veel lager) Dat gaat allemaal onbewust uiteraard. Daarom moest ik ook altijd 24-uurs bloeddrukmetingen voor een betrouwbare waarde en nu dus dat thuis meten.

Overigens kan ik me voorstellen dat als je eerst altijd 2 honden uitliet en nu nog maar 1, dat mensen op straat (de zgn 'hondenkennissen') daarnaar gaan vragen, werkt dat inderdaad zo? Dat lijkt me vreselijk aan het hebben van een hond - al die praatjes over die beesten. En dus dit soort dingen. Hopelijk vind jij dat oké.

@Avena: Helemaal prima om anderen uit te nodigen. Hoe meer zielen... Ik kanme overigens goed voorstellen dat "nieuwe" mensen niet zo snel in een langer lopend afvaltopic gaan meeschrijven. Zelf vond ik dat ook spannend toen... En het is logisch denk ik dat de meeschtijvers uitdunnen.(...pun not intended) Bij al die topics zie je dat er een klein groepje overblijft. Ik verwacht dat er ook wel stille meelezers zijn. Geen probleem als die zich melden uiteraard.
In dit topic schrijven we ook veel/lange posts. Dat is wel typisch voor "ons". Dat betekent dat je steeds veel te lezen hebt en dat moet je liggen.
Een 2021-topic vind ik een heel goed plan! Maar dan wel pas als het echt 2021 is, natuurlijk. Het verzinnen van de titel laat ik dan lekker aan jou over! Het gaat om de inhoud. En die bevalt me in dit topic heel goed!

Wat mooi dat je schrijft dat je steeds meer gaat zien dat gezonder leven een continue proces is. Het is ook niet gek dat dat zo lastig is. Per dag maak je honderden onbewuste voedselkeuzes (misschien kun je bij jou de Max masterclass van afgelopen woensdag online terugkijken? Ging oa hierover) en om steeds de gezonde keuze te maken is haast niet te doen. In dat licht wordt ook wel gezegd dat wilskracht een spier is. Dat betekent ook dat wilskracht vermoeid kan raken, maar ook dat je je wilskracht kunt trainen! Ik vind dat een mooie gedachte, die mij soms echt kan helpen als ik het weer even lastiger vind.

@RandomWriter: Wat goed dat je vriend weer gaat lopen! Beginnen met wandelen is prima natuurlijk. Kunnen jullie fijn samen. Dat lijkt me heel fijn aan het hebben van een geliefde...

Fijn dat het weer beter ging qua eten. Ingecalculeerde "mindere dagen" horen erbij! Pak je vandaag de draad weer op?

Ik overweeg soms de aanschaf van Be Lenka's, maar mag nu even echt helemaal geen schoenen meer aanschaffen. Ik zou ook niet weten wat voor type ik ook maar een heel klein beetje nodig zou kunnen hebben. Dat is op zich al een wonder. Oh niet waar, misschien VFF V-Run. Mijn huidig paar stamt uit april en de zool wordt wat glad. Ik hoop dat ik het jaar vol maak met ze. Maar op zich loop ik vrij veel en met gewone hardloopschoenen had ik ook 2 paar die ik afwisselde. Iets om over na te denken...

Je kunt altijd kijken of er iemand is die je kan ondersteunen met de rommel in je hoofd. Wie weet zijn een paar gesprekken al genoeg. Heb je een fijne praktijkondersteuner van de huisarts? Dat is redelijk laagdrempelig en kan een goede start zijn allicht. Maar ik snap ook je gevoel dat je daar misschien niet mee bezig wil zijn. Alleen het idee dat het overdreven is, wil ik wel even direct bestrijden! Dus bij dezen.

Juist omdat je het allemaal goed kunt verwoorden en inziet, maar er toch vaak van die dipjes in het hele proces van gezond leven zitten, lijkt het me overigens waard voor je diëtist om daar met jou naar te kijken. Misschien had ik een andere carrièreswitch moeten maken...want mijn handen jeuken, maar ik weet er verder niets van!

Mooi wat je schrijft over alles wat er al zoveel beter gaat dan jaren terug, ook op de lastigere dagen. Soms is het leven ook een soort bergwandeling: als je achterom (en dus naar beneden) kijkt, ziet het er allemaal weer zo anders uit. Tegelijk kun je dan zien 'waar je vandaan komt', maar ook dat je nog een stuk te gaan hebt.

Rottig dat je een vervelende ochtend had. Geeft vast een hoop gedoe, zo'n afgevallen kentekenplaat.
Wat lief dat je snert maakt, die je niet eens zelf kunt eten. Heeft je vriend even kunnen voorproeven? Heb je voor jezelf iets anders lekkers gemaakt?

@Yannahh: Goed dat je nog altijd meeleest! Schrijven mag ook altijd, natuurlijk. Ik denk dat het goed is om je te realiseren dat je bij rottige dingen gaat eten. Dat besef, is stap 1. Nu kun je er af en toe iets aan doen. Maar dat zal (nog?) niet altijd lukken en dat is niets om jezelf kwalijk te nemen. Ja...waarschijnlijk moet je een manier van leven/eten vinden die je je leven lang kunt volhouden. Dat uitvogelen kost ook tijd en gaat met vallen en opstaan, maar het is belangrijk om goed voor jezelf te zorgen!

@Lola-lily: Welkom! Ik ben benieuwd naar je verhaal.
Laat je niet afschrikken door de lappen tekst. Geen probleem ook als je zelf minder uitgebreid wil schrijven, of als het je niet altijd lukt om op iedereen te reageren ofzo . Je bent in ieder geval van harte welkom.


Hier alles oké. Gisteren uitgebreid gekookt en met vrienden gegeten. Dat was heerlijk. Het zijn muziekvrienden, maar ook zonder onze instrumenten kunnen we ons uitstekend vermaken. (hoewel zij nog even samen piano hebben gespeeld)
Vandaag zie ik een van mijn beste vrienden. Het is degene met wie ik knuffel, ook al mag dat nog steeds niet van Rutte. Ik kijk zeer uit naar een knuffel, heb er echt behoefte aan. (niet omdat er 'iets is', maar omdat mensen behoefte hebben aan lichamelijk contact!) We hebben elkaar dan ook al lang niet gezien. We gaan lekker een stuk wandelen en later vandaag ga ik misschien nog zwemmen met een andere vriendin.

Wat vinden jullie er trouwens van dat het kabinet nu meer benadrukt dat je gezond moet leven om je zoveel mogelijk te wapenen 'tegen corona'? Ik vind het geloof ik wel goed dat ze gezond leven benadrukken, maar ook wel jammer dat ze daar dan corona voor gebruiken, want het is natuurlijk niet zo dat je corona krijgt als je niet gezond leeft. Je kunt er niet alles aan doen.

RandomWriter schreef: ↑

21-11-2020 22:15

[...]
Wel denk ik dat er bij mij veel zaken naar voren zullen komen die ik eigenlijk niet wil, en wat ook voor mijn gevoel mijn taak niet is, maar wat ik wel móet doen omdat het anders niet gebeurt en mijn kinderen daar de dupe van worden. Dat ze er de dupe van worden wil ik natuurlijk niet, maar ik wil eigenlijk ook niet dat het mijn taak is. Wat dat betreft zou je kunnen zeggen dat ik een alleenstaande ouder ben, maar wel met bepaalde verplichtingen die je alleen hebt als er ook nog een andere (co-)ouder is.
[...]

Ik haal dit er even uit. Ik denk dat je dat ook doet omdat je dat wilt. Want je wilt dat het goed gaat met je kinderen en je wilt daarvoor de verantwoordelijkheid op je nemen. Je moet het niet.
Ik snap wel dat 'ik had het liever anders gezien' ook kan vóelen als 'moeten'. Maar het is sec gezien nog steeds willen.

lola-lily schreef: ↑

22-11-2020 00:11

Ik ben de OP van het andere topic waar avena aan refereerde. Ik schrijf graag mee! Ik zal morgen wat bijlezen en uitgebreider reageren.

Welkom!

Yannahh schreef: ↑

21-11-2020 22:58

Ik lees nog steeds mee hoor, dames! Ik zat een beetje in een struisvogelmodus, maar doe nu aan damage control. Flatten my curves weer, dat idee.

Ik ben echt een allesofnietsmens ben ik achter. En een emotie-eter. En moe, zo moe van al het zorgen. In de zomer was het een alles en ben ik weer een paar kilo aangekomen en nu weer een paar dagen niets. Balans vind ik moeilijk. Net als het idee dat ik mijn hele leven hier aandacht aan zal moeten schenken en daar word ik ook niet blij van. Nou ja. Dus, ik lees mee en doe weer een poging.

anijsblokje schreef: ↑

22-11-2020 08:01

, lekker veel bij te lezen!

@Case-je: Wat rot dat herbeleven van de laatste minuten voordat je hond overleed. En dat dat blijkbaar niet helemaal rustig verliep. Hopelijk kan de gedachte dat je er op dat moment letterlijk óók was voor je hond, je wel steunen.

Ja, dat probeer ik me ook steeds voor te houden. Het moet waarschijnlijk gewoon slijten.

Klinkt wel als een mooi idee, dat opschrijven wat er moet en vervolgens kijken wat je wel en niet kunt vervangen door willen.

Ik herken het idee over dat je wil aantonen dat succesvol afvallen wél kan - dat idee heb ik ook. Maar ergens blijf ik ook realistisch. Blijkbaar is het écht lastig om het zo te houden. Daarom blijft het dus belangrijk om er aandacht voor te hebben, altijd.

Oh ja, dat denk ik ook, dat het aandacht moet blijven krijgen. Maar dan kán het ook! (Wil ik dan.)

Inderdaad ben ik een nuchter wezen. Maar ik heb wel last van wittejassenhypertensie. (dwz bloeddruk bij dokter altijd heel veel te hoog, en bij thuismeting veel lager) Dat gaat allemaal onbewust uiteraard. Daarom moest ik ook altijd 24-uurs bloeddrukmetingen voor een betrouwbare waarde en nu dus dat thuis meten.

Fijn dat dat thuismeten mogelijk is. Dat maakt nogal uit!

Overigens kan ik me voorstellen dat als je eerst altijd 2 honden uitliet en nu nog maar 1, dat mensen op straat (de zgn 'hondenkennissen') daarnaar gaan vragen, werkt dat inderdaad zo? Dat lijkt me vreselijk aan het hebben van een hond - al die praatjes over die beesten. En dus dit soort dingen. Hopelijk vind jij dat oké.

Hahaha! Ja, maar dat soort praatjes zijn wel gezellig hoor. Het is vaak maar met een paar mensen van iedereen die je tegenkomt en ook niet iedere dag. De praatjes gaan, als je elkaar langer kent, vaak even snel over behoorlijk diepgaande zaken. Het is echt een bijzonder soort contact dat je kunt opbouwen. Diepgaand, maar steeds even heel kort. Het is een wereld apart.
Nu in coronatijd is het ideaal, want ik zie verder nauwelijks iemand, woon alleen en afgelegen, zie op mijn werk de meesten online en als ik op de werkplek ben zie ik hooguit wat werkcontacten (geen collega's) op afstand.

Wat ik wél lastig vind, is dat iedereen reageert op het lopen met nog maar één hond. Steeds opnieuw moeten vertellen dat ik inderdaad mijn oudje heb moeten laten inslapen. Vooral wanneer iemand zegt: "Oh echt?! Maar hij zag er zo goed uit!" (Jaja.. wat zegt dat?)

@Avena: Helemaal prima om anderen uit te nodigen. Hoe meer zielen... Ik kanme overigens goed voorstellen dat "nieuwe" mensen niet zo snel in een langer lopend afvaltopic gaan meeschrijven. Zelf vond ik dat ook spannend toen... En het is logisch denk ik dat de meeschtijvers uitdunnen.(...pun not intended) Bij al die topics zie je dat er een klein groepje overblijft. Ik verwacht dat er ook wel stille meelezers zijn. Geen probleem als die zich melden uiteraard.
In dit topic schrijven we ook veel/lange posts. Dat is wel typisch voor "ons". Dat betekent dat je steeds veel te lezen hebt en dat moet je liggen.
Een 2021-topic vind ik een heel goed plan! Maar dan wel pas als het echt 2021 is, natuurlijk. Het verzinnen van de titel laat ik dan lekker aan jou over! Het gaat om de inhoud. En die bevalt me in dit topic heel goed!

Ja, herkenbaar. Aan de nieuwkomers: maar voel je niet verplicht om hele lange epistels te schrijven hoor!

Wat mooi dat je schrijft dat je steeds meer gaat zien dat gezonder leven een continue proces is. Het is ook niet gek dat dat zo lastig is. Per dag maak je honderden onbewuste voedselkeuzes (misschien kun je bij jou de Max masterclass van afgelopen woensdag online terugkijken? Ging oa hierover) en om steeds de gezonde keuze te maken is haast niet te doen. In dat licht wordt ook wel gezegd dat wilskracht een spier is. Dat betekent ook dat wilskracht vermoeid kan raken, maar ook dat je je wilskracht kunt trainen! Ik vind dat een mooie gedachte, die mij soms echt kan helpen als ik het weer even lastiger vind.

Mooi! Die hou ik erin!

[....]
Hier alles oké. Gisteren uitgebreid gekookt en met vrienden gegeten. Dat was heerlijk. Het zijn muziekvrienden, maar ook zonder onze instrumenten kunnen we ons uitstekend vermaken. (hoewel zij nog even samen piano hebben gespeeld)
Vandaag zie ik een van mijn beste vrienden. Het is degene met wie ik knuffel, ook al mag dat nog steeds niet van Rutte. Ik kijk zeer uit naar een knuffel, heb er echt behoefte aan. (niet omdat er 'iets is', maar omdat mensen behoefte hebben aan lichamelijk contact!) We hebben elkaar dan ook al lang niet gezien. We gaan lekker een stuk wandelen en later vandaag ga ik misschien nog zwemmen met een andere vriendin.

Wat vinden jullie er trouwens van dat het kabinet nu meer benadrukt dat je gezond moet leven om je zoveel mogelijk te wapenen 'tegen corona'? Ik vind het geloof ik wel goed dat ze gezond leven benadrukken, maar ook wel jammer dat ze daar dan corona voor gebruiken, want het is natuurlijk niet zo dat je corona krijgt als je niet gezond leeft. Je kunt er niet alles aan doen.

Wat fijn dat je vrienden hebt gezien en samen muziek hebt gemaakt. Heerlijk! En vandaag fijn een knuffel! Dat we daar nog eens ooit van zouden vinden dat het bijzonder is... Rare tijden.

Corona heeft hopelijk veel mensen er wel bewust van gemaakt dat het goed is om na te denken over een gezondere levensstijl. Of de overheid daar nou echt aan bijdraagt?

Ik ga even selectief reageren hoor, niet te doen dit...

Wilskracht: Ik kan die uitzending van Max helaas niet terugzien (regioblokkade), want ik was wel nieuwsgierig. Ook al weet je bijna alles al, soms houdt het je ook wel bij de les. Ik twijfel aan die wilskracht en die spier. Volgens mij kun je niet structureel door op wilskracht en is de key veel eerder routine. Er zijn zoveel gewoontes die je 'vanzelf' goed doet. Je vraagt je nooit af of je vanavond wel of niet je tanden zal poetsen. En ook niet of je daar zin in hebt. Het begint misschien wel met wilskracht, maar uiteindelijk moet je volgens mij toe naar dingen een gewoonte maken.

Corona: Ik ben er een beetje dubbel over. Vind het prima dat ze aandacht besteden aan een gezonde leefstijl, want het verkleint ongetwijfeld de kans dat je er erg ziek van wordt als je het krijgt. Maar ik vind het ook een beetje too little too late. We weten dat obesitas een risicofactor is, maar daar kom je natuurlijk niet met een paar weken weer vanaf.

Er stond een goed opiniestuk in de Volkskrant. Kan het zogauw niet meer terugvinden, maar de stelling was dat de overheid wel wat betuttelender zou mogen worden. In dat stuk stond (als ik de getallen goed herinner) een vergelijking tussen de gezondheid van mensen die in Haren en die in Oude of Nieuwe Pekela wonen. Ligt vlakbij elkaar, maar in Haren werden ze gemiddeld 8 jaar ouder en waren ze 14 jaar minder lang chronisch ziek. Dat vind ik schokkende cijfers. De stelling van die schrijver was dat de overheid veel structureler gezond gedrag zou moeten bevorderen. Ook gewoon met maatregelen als een suikertaks en btw verlagen op groente en fruit bijvoorbeeld. Maar ook bijvoorbeeld het systeem veranderen: voor de zorg loont preventie veel minder dan behandelen. In de zin dat ze geld krijgen voor diagnoses en behandelingen, maar nauwelijks voor inspanningen om ziekte te voorkomen.

Avena schreef: ↑

22-11-2020 10:29

[....]
Corona: Ik ben er een beetje dubbel over. Vind het prima dat ze aandacht besteden aan een gezonde leefstijl, want het verkleint ongetwijfeld de kans dat je er erg ziek van wordt als je het krijgt. Maar ik vind het ook een beetje too little too late. We weten dat obesitas een risicofactor is, maar daar kom je natuurlijk niet met een paar weken weer vanaf.

Er stond een goed opiniestuk in de Volkskrant. Kan het zogauw niet meer terugvinden, maar de stelling was dat de overheid wel wat betuttelender zou mogen worden. In dat stuk stond (als ik de getallen goed herinner) een vergelijking tussen de gezondheid van mensen die in Haren en die in Oude of Nieuwe Pekela wonen. Ligt vlakbij elkaar, maar in Haren werden ze gemiddeld 8 jaar ouder en waren ze 14 jaar minder lang chronisch ziek. Dat vind ik schokkende cijfers. De stelling van die schrijver was dat de overheid veel structureler gezond gedrag zou moeten bevorderen. Ook gewoon met maatregelen als een suikertaks en btw verlagen op groente en fruit bijvoorbeeld. Maar ook bijvoorbeeld het systeem veranderen: voor de zorg loont preventie veel minder dan behandelen. In de zin dat ze geld krijgen voor diagnoses en behandelingen, maar nauwelijks voor inspanningen om ziekte te voorkomen.

Ik heb het stuk er even bij gezocht: https://www.volkskrant.nl/columns-opini ... ~b4e88463/

Arm of rijk maakt nogal uit. Dat is niets nieuws. Daar zou de overheid eens wat meer over na kunnen denken en het beleid op af kunnen stemmen.

Dankjewel Case-je!

Avena schreef: ↑

22-11-2020 10:29

[...] Je vraagt je nooit af of je vanavond wel of niet je tanden zal poetsen. En ook niet of je daar zin in hebt. Het begint misschien wel met wilskracht, maar uiteindelijk moet je volgens mij toe naar dingen een gewoonte maken. [...]

Ik vraag me bijna elke avond af of ik mijn tanden wil poetsen. Althans, meestal wil ik dat niet. En soms...(confession time) doe ik het ook niet! Maar meestal uiteindelijk wel. Overigens ben ik 33 en heb ik nog nooit een gastje gehad. Blijkbaar heb ik dus een sterk gebit.

Het Volkskrantartikel had ik ook gelezen!

Case-je schreef: ↑

22-11-2020 09:47

Ik haal dit er even uit. Ik denk dat je dat ook doet omdat je dat wilt. Want je wilt dat het goed gaat met je kinderen en je wilt daarvoor de verantwoordelijkheid op je nemen. Je moet het niet.
Ik snap wel dat 'ik had het liever anders gezien' ook kan vóelen als 'moeten'. Maar het is sec gezien nog steeds willen.

Ik begrijp je redenering helemaal, maar dan zou eigenlijk alles wat je in je leven 'moet', geen moeten zijn maar willen. En dat voelt toch echt niet zo. Als je veel op je bordje krijgt wat eigenlijk bij anderen hoort te liggen, doe je dat omdat je mensen die je lief zijn (kinderen in dit geval) niet te kort wilt doen, maar uiteindelijk blijft het, in ieder geval gevoelsmatig, moeten. Ik kan daar op geen enkele manier 'willen' van maken in mijn hoofd. Ik kan er verder niet op ingaan ivm privacy, maar ik denk dat je het zou begrijpen als ik het uitgebreider zou uitleggen. Het is natuurlijk ook niet zo zwart-wit, uiteindelijk is er van veel dingen die 'moeten' wel 'willen' te maken, maar het een wat makkelijker dan het ander. Zoals ik al zei vind ik de 'oefening' die je beschreef wel een hele mooie, dus die ga ik binnenkort eens doen.

anijsblokje schreef: ↑

22-11-2020 08:01

Je kunt altijd kijken of er iemand is die je kan ondersteunen met de rommel in je hoofd. Wie weet zijn een paar gesprekken al genoeg. Heb je een fijne praktijkondersteuner van de huisarts? Dat is redelijk laagdrempelig en kan een goede start zijn allicht. Maar ik snap ook je gevoel dat je daar misschien niet mee bezig wil zijn. Alleen het idee dat het overdreven is, wil ik wel even direct bestrijden! Dus bij dezen.

Wat lief dat je snert maakt, die je niet eens zelf kunt eten. Heeft je vriend even kunnen voorproeven? Heb je voor jezelf iets anders lekkers gemaakt?

Wat vinden jullie er trouwens van dat het kabinet nu meer benadrukt dat je gezond moet leven om je zoveel mogelijk te wapenen 'tegen corona'? Ik vind het geloof ik wel goed dat ze gezond leven benadrukken, maar ook wel jammer dat ze daar dan corona voor gebruiken, want het is natuurlijk niet zo dat je corona krijgt als je niet gezond leeft. Je kunt er niet alles aan doen.

Ik heb eerder contact gehad met de praktijkondersteuner, dat is een erg prettige vrouw waar ik toen veel aan had. Ik heb er even niet meer bij stilgestaan dat ik natuurlijk ook weer bij haar kan aankloppen. Tot nu toe heb ik het wel gered door met lieve vriendinnen en mijn ouders te kletsen. Ik houd het wel in mijn achterhoofd.

De erwtensoep was erg goed gelukt volgens iedereen! Ik had uiteindelijk vier liter echte ouderwetse dikke erwtensoep (van die soort waar je lepel rechtop in blijft staan), en het is bijna allemaal op gegaan . Ik had zelf een salade. Had nog wel meer in huis om voor mezelf te maken, maar een salade was eigenlijk ook wel prima. Ik vind het best leuk om voor anderen te koken, eigenlijk maakt het me dan niet eens uit dat ik het zelf niet mag. Anderen vinden dat vaak veel erger dan ik. Ik kreeg al de vraag: wat zit er dan in erwtensoep dat je niet mag? Nou eehhh... Prei, ui, ennuhhh... erwten? Haha, dat is dus niet eens een twijfelgeval voor mij, het kan gewoon echt niet.

Dat de overheid het nu benadrukt vind ik eerlijk gezegd redelijk mosterd na de maaltijd. Ik ben het met je eens dat het niet zo is dat Corona krijgen betekent dat je ongezond hebt geleefd, maar de cijfers zeggen wel genoeg over de risico's van bijvoorbeeld overgewicht in combinatie met Corona. Maar ook de combinatie roken en corona. En op andere manieren een slechtere conditie hebben, geeft wel meer risico. Dus ik vind dat ze al veel eerder meer aandacht hadden moeten besteden aan een goede weerstand en hoe je daarvoor zorgt. Zo kan ik mij bijvoorbeeld best ergeren aan het feit dat je overal maar weer je handen moet ontsmetten, terwijl er niemand bij stil lijkt te staan dat dit funest is voor de goede bacteriën op je handen, die ook weer zorgen voor een stukje afweer. Ik begrijp dat het in sommige situaties wel moet, maar ik denk dat er vaak te licht over gedacht wordt. Alsof het verder geen nadelen heeft. Net als die zin: 'We wassen onze handen stuk.' Hoezo?? Dat lijkt me toch niet echt de bedoeling. Ook je huid is onderdeel van je afweer... Maar goed. De lessen microbiologie die ik ooit heb gehad op de uni zijn alweer zolang geleden dat ik die discussie verder ook niet wil starten .

Avena schreef: ↑

22-11-2020 10:29

In dat stuk stond (als ik de getallen goed herinner) een vergelijking tussen de gezondheid van mensen die in Haren en die in Oude of Nieuwe Pekela wonen. Ligt vlakbij elkaar, maar in Haren werden ze gemiddeld 8 jaar ouder en waren ze 14 jaar minder lang chronisch ziek. Dat vind ik schokkende cijfers. De stelling van die schrijver was dat de overheid veel structureler gezond gedrag zou moeten bevorderen. Ook gewoon met maatregelen als een suikertaks en btw verlagen op groente en fruit bijvoorbeeld. Maar ook bijvoorbeeld het systeem veranderen: voor de zorg loont preventie veel minder dan behandelen. In de zin dat ze geld krijgen voor diagnoses en behandelingen, maar nauwelijks voor inspanningen om ziekte te voorkomen.

Ik herken dat heel erg, sinds ik heel bewust gezonder eet, stijgen mijn boodschappenkosten de pan uit. Gezond eten is zó véél duurder dan ongezond eten... En dat frustreert mij echt mateloos. De eerste politieke partij die serieus een suikertax en een verlaging van BTW (of schrappen ervan?) op groente en fruit (het liefst uit de regio!) op het programma zet, heeft mijn stem.
Hetzelfde geldt inderdaad voor het promoten van preventie in plaats van dat het pas loont om wat te doen als het te laat is.

anijsblokje schreef: ↑

22-11-2020 11:47

Ik vraag me bijna elke avond af of ik mijn tanden wil poetsen. Althans, meestal wil ik dat niet. En soms...(confession time) doe ik het ook niet! Maar meestal uiteindelijk wel.

Hahaha, same here. Al moet ik zeggen dat ik het uiteindelijk wel altijd doe. Alleen de ene keer wat korter en de andere keer wat grondiger. Maar ook tandenpoetsen voelt toch wel een beetje als moeten. Maar dat krijg ik met een beetje moeite nog wel onder 'willen' geschaard hoor .

Lola-lily Welkom hier! Ik sluit me aan bij de rest, gezellig dat je erbij komt! En voel je inderdaad niet verplicht om net zulke lappen tekst te typen als wij doen .

Dank voor het welkom! Ik ben vaak niet zo lang van stof als sommigen hier, maar ben een fervent meelezer, dus schrijf vooral lekker door!

Hoe actief ik zelf mee schrijf wisselt vaak, ik werk onregelmatige diensten (SEH arts) en heb een zoon van 3, dus mijn dagen zijn vol.

Vanochtend op de weegschaal -1,2 ten opzichte van vorige week, dus ik ben een tevreden mens. Afgelopen weekend wel lekker een pepernootje en borreltje gehad, wil mezelf niet alles ontzeggen. Met name omdat ik dit nu echt eens langere tijd wil vasthouden.