Lijf & Lijn
alle pijlers
Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)
vrijdag 9 juli 2010 om 15:06
Deel twee alweer, van ons inspirerende, bijna sektarische topic.
Hieronder de OP van het vorige topic, maar eerst.....
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
Hieronder de OP van het vorige topic, maar eerst.....
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
donderdag 5 augustus 2010 om 12:47
Jaaa, Nigella, daar ben ik fan van. Zo een leuke vrouw om naar te kijken. Ik haal er best leuke ideetjes vandaan moet ik zeggen.
Ik bedoel, gister: kipfilet in stukjes, door een beslagje van karnemelk en dan door paneermeel, afbakken in de oven. Niks vets aan
Er is ook een man, engelse man, die heeft ook een leuk kookprogramma. Even zoeken...
Ik bedoel, gister: kipfilet in stukjes, door een beslagje van karnemelk en dan door paneermeel, afbakken in de oven. Niks vets aan
Er is ook een man, engelse man, die heeft ook een leuk kookprogramma. Even zoeken...
donderdag 5 augustus 2010 om 12:52
Over het 'wat zou je moeder er van zeggen' principe;
Het gaat er natuurlijk niet om wie het zegt. Dat van die moeder was een voorbeeld. Een waar ik zelf iets aan heb maar ik schreef ook al dat dat voor mij geldt en dat dat niet voor een ander hoeft op te gaan.
'Je eigen beste vriendin zijn' is iets wat ik vaak zeg tegen vrouwen die in een ongelijkwaardige relatie vastzitten. Wat zou zij je adviseren? Zou je haar advies vertrouwen? Is zij degene naar wie je luistert? Dat is ook prima natuurlijk.
In het eerste topic hebben we gesproken over vriendschap sluiten met jezelf, degene met wie je een heel leven door moet. De persoon die je altijd bij je hebt en met wie je (ik althans) ruzie maakte over wat te eten en wat niet en die lelijk tegen je deed als je het te bont maakte. Die stem ging ik het zwijgen opleggen en er kwam een andere, vriendelijke, motiverende stem voor in de plaats.
Ik vind ook dat het zweverig klinkt maar volgens mij is het nu eenmaal zo dat veel mensen gesprekken voeren met zichzelf. Alsof je als persoon uit meer dan één bestaat.
Een paar maanden geleden gold dat voor mij zeker. Ik was er, de vrouw die woonde in dit lichaam en het lichaam, de stem van dat lichaam, was het vaak niet eens met de geest/emotie of het verstand wat zich in het hoofd van dat lichaam bevond.
We maakten letterlijk ruzie met z'n allen. Ik kon mezelf uitschelden, naar beneden praten, lelijk doen over mij, mezelf onprettige dingen toewensen enzovoort. Terwijl ik ook wel weet dat ik gewoon ik ben, Leo. Van de Beo.
Toen ik na ging denken bij het eten hielden die ruzies op. Er kwamen vragen voor in de plaats maar ook complimenten en vergaderingen op een positieve toon. Het werd meer gewoon 'nadenken' dan iets anders.
En als ik dan de aanvechting heb om eten te eten wat niet goed voor me is, dan denk ik (niet hoor ik de stem dus) 'wat zou mijn moeder nu zeggen?'
Maar die moeder is vervangbaar voor alles waar je iets van aanneemt natuurlijk.
Het is een hulpmiddel, niet een wet van Meden en Perzen. Ook niet voor mij trouwens
Het gaat er natuurlijk niet om wie het zegt. Dat van die moeder was een voorbeeld. Een waar ik zelf iets aan heb maar ik schreef ook al dat dat voor mij geldt en dat dat niet voor een ander hoeft op te gaan.
'Je eigen beste vriendin zijn' is iets wat ik vaak zeg tegen vrouwen die in een ongelijkwaardige relatie vastzitten. Wat zou zij je adviseren? Zou je haar advies vertrouwen? Is zij degene naar wie je luistert? Dat is ook prima natuurlijk.
In het eerste topic hebben we gesproken over vriendschap sluiten met jezelf, degene met wie je een heel leven door moet. De persoon die je altijd bij je hebt en met wie je (ik althans) ruzie maakte over wat te eten en wat niet en die lelijk tegen je deed als je het te bont maakte. Die stem ging ik het zwijgen opleggen en er kwam een andere, vriendelijke, motiverende stem voor in de plaats.
Ik vind ook dat het zweverig klinkt maar volgens mij is het nu eenmaal zo dat veel mensen gesprekken voeren met zichzelf. Alsof je als persoon uit meer dan één bestaat.
Een paar maanden geleden gold dat voor mij zeker. Ik was er, de vrouw die woonde in dit lichaam en het lichaam, de stem van dat lichaam, was het vaak niet eens met de geest/emotie of het verstand wat zich in het hoofd van dat lichaam bevond.
We maakten letterlijk ruzie met z'n allen. Ik kon mezelf uitschelden, naar beneden praten, lelijk doen over mij, mezelf onprettige dingen toewensen enzovoort. Terwijl ik ook wel weet dat ik gewoon ik ben, Leo. Van de Beo.
Toen ik na ging denken bij het eten hielden die ruzies op. Er kwamen vragen voor in de plaats maar ook complimenten en vergaderingen op een positieve toon. Het werd meer gewoon 'nadenken' dan iets anders.
En als ik dan de aanvechting heb om eten te eten wat niet goed voor me is, dan denk ik (niet hoor ik de stem dus) 'wat zou mijn moeder nu zeggen?'
Maar die moeder is vervangbaar voor alles waar je iets van aanneemt natuurlijk.
Het is een hulpmiddel, niet een wet van Meden en Perzen. Ook niet voor mij trouwens
donderdag 5 augustus 2010 om 12:59
Francisca
Ching Huang Léo? Die Chinese kok? Ik ben groot fan van haar 'Chinese food made easy'
Zima, ik vind het kookboek van De zilveren lepel super en al de hier voor genoemd Ching Huang
El en Zima, ik ben helemaal stil van jullie posts. Ik heb zo lang gedacht dat ik de enige was die op een totaal verknipte manier met eten/niet eten omging, dat het telkens even slikken is als ik zo veel herkenbare zaken lees en ik vind het ook zo fijn om te lezen hoe jullie er mee omgaan
Ching Huang Léo? Die Chinese kok? Ik ben groot fan van haar 'Chinese food made easy'
Zima, ik vind het kookboek van De zilveren lepel super en al de hier voor genoemd Ching Huang
El en Zima, ik ben helemaal stil van jullie posts. Ik heb zo lang gedacht dat ik de enige was die op een totaal verknipte manier met eten/niet eten omging, dat het telkens even slikken is als ik zo veel herkenbare zaken lees en ik vind het ook zo fijn om te lezen hoe jullie er mee omgaan
donderdag 5 augustus 2010 om 13:02
quote:misschicken schreef op 05 augustus 2010 @ 10:15:
Ik was hier al een poos niet geweest, zit nu even te neuzen....
Leo, lieverd....ga je me beloven dat je een boek gaat schrijven over je reis naar een gezond lichaam door gezond te eten? Mens wat een wijsheden! Ik koop hem gelijk zodra hij uit is, en ik rij naar het vervloekte Drenthe voor een inscriptie!
Ik kom weer wat vaker lezen!
Fijn dat je er bij komt Kippekont, gezellig!
Ja, dat boek he.....
Daar zit ik zelf ook wel mee te trutten hoor, zo van moeten we dat doen en zo.
Maar ik wil het niet alleen doen eigenlijk en een gezamenlijk project lijkt me een ongelooflijke organisatie....
En ik ben niks wijzer dan jij hoor vrouwlief.
Ik was hier al een poos niet geweest, zit nu even te neuzen....
Leo, lieverd....ga je me beloven dat je een boek gaat schrijven over je reis naar een gezond lichaam door gezond te eten? Mens wat een wijsheden! Ik koop hem gelijk zodra hij uit is, en ik rij naar het vervloekte Drenthe voor een inscriptie!
Ik kom weer wat vaker lezen!
Fijn dat je er bij komt Kippekont, gezellig!
Ja, dat boek he.....
Daar zit ik zelf ook wel mee te trutten hoor, zo van moeten we dat doen en zo.
Maar ik wil het niet alleen doen eigenlijk en een gezamenlijk project lijkt me een ongelooflijke organisatie....
En ik ben niks wijzer dan jij hoor vrouwlief.
donderdag 5 augustus 2010 om 13:03
Ik voel me na al die reacties bijna verplicht om een kookboek van haar aan te gaan schaffen
El: met mijn vrouwenlogica begrijp ik wel de essentie wat je bedoelt te zeggen met je post. En als Ruslandkenner ben ik heel goed in geheime boodschappen ontcijferen
Hermes: dat gevoel herken ik, van niet de enige zijn. Ik heb dat ook met veel van jullie posts. Ik merkte net dat het enorm bevrijdend was die gedachtestroom eens uit te spreken hier en dat er mensen zijn die het kunnen volgen.
El: met mijn vrouwenlogica begrijp ik wel de essentie wat je bedoelt te zeggen met je post. En als Ruslandkenner ben ik heel goed in geheime boodschappen ontcijferen
Hermes: dat gevoel herken ik, van niet de enige zijn. Ik heb dat ook met veel van jullie posts. Ik merkte net dat het enorm bevrijdend was die gedachtestroom eens uit te spreken hier en dat er mensen zijn die het kunnen volgen.
donderdag 5 augustus 2010 om 13:06
Goed om te horen dat jullie de zilveren lepel noemen. Die stond ook op mijn vraagtekenlijstje. Nu even wat meer over die Chinese vrouw op zoeken.
Over kookboeken van Gordon Ramsey. Ooit een van gekregen. Teveel net niet Jamie, teveel ingewikkelde ingrediënten en nog veel meer calorieën. Van Nigella ga ik wat proberen met de recepten die ik op de website heb gevonden die ik net had gelinkt.
Over kookboeken van Gordon Ramsey. Ooit een van gekregen. Teveel net niet Jamie, teveel ingewikkelde ingrediënten en nog veel meer calorieën. Van Nigella ga ik wat proberen met de recepten die ik op de website heb gevonden die ik net had gelinkt.
donderdag 5 augustus 2010 om 13:14
quote:Hermes schreef op 05 augustus 2010 @ 12:59:
El en Zima, ik ben helemaal stil van jullie posts. Ik heb zo lang gedacht dat ik de enige was die op een totaal verknipte manier met eten/niet eten omging, dat het telkens even slikken is als ik zo veel herkenbare zaken lees en ik vind het ook zo fijn om te lezen hoe jullie er mee omgaan
Zat ik ook nog even aan te denken.....
Volgens mij is het verschil tussen dit topic en veel andere topics dat we de diepte in durven gaan.
Dat we niet bang zijn om koeien bij hoorns te grijpen, en ook de ziel te betrekken bij het probleem, wat we met eten en de gezondheid die er onder lijdt, hebben.
'Eten is emotie' is een veelgebruikte uitspraak.
Je kunt echter ook overdrijven en ik spreek totaal voor mezelf als ik zeg dat dat voor mij geldt. Ik overdreef er enorm in. Dat wist ik oprecht niet tot voor kort. Dat eten en emotie zo dicht bij elkaar liggen voor mij. Maar nu ik het weet en het erken, kan ik er ook iets aan doen. Eten kan namelijk ook veel minder een emotie zijn of in ieder geval niet als warme arm of zakdoek hoeven dienen.
Die zakdoek en die warme arm (of wat dan ook) moet ik elders vandaan zien te halen, niet uit voer. Voer is voor mij nu veel meer brandstof. Hele lekkere brandstof, tuurlijk, maar een middel om te functioneren en mijn lijf gezond te krijgen en te houden. Niet meer een doekje voor het bloeden of een pretpark in een zak om de verveling buiten de deur te houden.
Mijn emotie tegenover eten moest veranderen want ik gebruikte eten niet meer waar het voor bestemd was, namelijk mij van energie voorzien, alert en actief houden maar juist om me numb en murw te maken!
Ha, in plaats van energie kreeg ik slaap van eten! Wat jij schreef Capi, ik viel in slaap na het eten, was alleen maar moe en mijn lichaam wilde alleen nog maar liggen/hangen/zitten. Ik stopte de oven zó vol dat 'ie uit z'n voegen barstte en er stuk van ging in plaats van z'n werk te doen!
Ik overdreef dus in mijn emotie tegenover eten. Ik was een snaaidramaqueen.
Eten is emotie, ja zeker, maar dan tot op zekere hoogte. Daarna moet het verstand toch echt gewoon weer mee gaan doen.
El en Zima, ik ben helemaal stil van jullie posts. Ik heb zo lang gedacht dat ik de enige was die op een totaal verknipte manier met eten/niet eten omging, dat het telkens even slikken is als ik zo veel herkenbare zaken lees en ik vind het ook zo fijn om te lezen hoe jullie er mee omgaan
Zat ik ook nog even aan te denken.....
Volgens mij is het verschil tussen dit topic en veel andere topics dat we de diepte in durven gaan.
Dat we niet bang zijn om koeien bij hoorns te grijpen, en ook de ziel te betrekken bij het probleem, wat we met eten en de gezondheid die er onder lijdt, hebben.
'Eten is emotie' is een veelgebruikte uitspraak.
Je kunt echter ook overdrijven en ik spreek totaal voor mezelf als ik zeg dat dat voor mij geldt. Ik overdreef er enorm in. Dat wist ik oprecht niet tot voor kort. Dat eten en emotie zo dicht bij elkaar liggen voor mij. Maar nu ik het weet en het erken, kan ik er ook iets aan doen. Eten kan namelijk ook veel minder een emotie zijn of in ieder geval niet als warme arm of zakdoek hoeven dienen.
Die zakdoek en die warme arm (of wat dan ook) moet ik elders vandaan zien te halen, niet uit voer. Voer is voor mij nu veel meer brandstof. Hele lekkere brandstof, tuurlijk, maar een middel om te functioneren en mijn lijf gezond te krijgen en te houden. Niet meer een doekje voor het bloeden of een pretpark in een zak om de verveling buiten de deur te houden.
Mijn emotie tegenover eten moest veranderen want ik gebruikte eten niet meer waar het voor bestemd was, namelijk mij van energie voorzien, alert en actief houden maar juist om me numb en murw te maken!
Ha, in plaats van energie kreeg ik slaap van eten! Wat jij schreef Capi, ik viel in slaap na het eten, was alleen maar moe en mijn lichaam wilde alleen nog maar liggen/hangen/zitten. Ik stopte de oven zó vol dat 'ie uit z'n voegen barstte en er stuk van ging in plaats van z'n werk te doen!
Ik overdreef dus in mijn emotie tegenover eten. Ik was een snaaidramaqueen.
Eten is emotie, ja zeker, maar dan tot op zekere hoogte. Daarna moet het verstand toch echt gewoon weer mee gaan doen.
donderdag 5 augustus 2010 om 13:53
quote:eleonora schreef op 05 augustus 2010 @ 13:14:
Ha, in plaats van energie kreeg ik slaap van eten! Wat jij schreef Capi, ik viel in slaap na het eten, was alleen maar moe en mijn lichaam wilde alleen nog maar liggen/hangen/zitten. Ik stopte de oven zó vol dat 'ie uit z'n voegen barstte en er stuk van ging in plaats van z'n werk te doen!Precies! Ik zakte ook elke keer na het eten in slaap op de bank terwijl Capiman ging afwassen. En dan maakte hij me wakker voor thee, met 'iets lekkers' erbij, terwijl ik eigenlijk nog gewoon vol zat van wat ik even daarvoor had gegeten. Maar ja, toch gewoon net zo vrolijk weer aan die reep chocola/die zak M&M's/die rol koekjes beginnen. Ik ben het sinds ik bewuster probeer te eten niet meer in slaap gevallen op de bank. En nu doe ik misschien net of dat al eeuwen is, terwijl ik er nog maar drie dagen mee bezig ben, en ik voorheen ook niet èlke avond op de bank lag te slapen, dus statistisch gezien zou het net zo goed toeval kunnen zijn, maar ik voel gewoon dat het anders is, dat ik nu meer energie heb. Het klinkt wat ongeloofwaardig misschien, maar ik ben er van overtuigd dat ik me fitter voel als ik gezonder eet, ik heb me het alleen nooit zo gerealiseerd.
Ha, in plaats van energie kreeg ik slaap van eten! Wat jij schreef Capi, ik viel in slaap na het eten, was alleen maar moe en mijn lichaam wilde alleen nog maar liggen/hangen/zitten. Ik stopte de oven zó vol dat 'ie uit z'n voegen barstte en er stuk van ging in plaats van z'n werk te doen!Precies! Ik zakte ook elke keer na het eten in slaap op de bank terwijl Capiman ging afwassen. En dan maakte hij me wakker voor thee, met 'iets lekkers' erbij, terwijl ik eigenlijk nog gewoon vol zat van wat ik even daarvoor had gegeten. Maar ja, toch gewoon net zo vrolijk weer aan die reep chocola/die zak M&M's/die rol koekjes beginnen. Ik ben het sinds ik bewuster probeer te eten niet meer in slaap gevallen op de bank. En nu doe ik misschien net of dat al eeuwen is, terwijl ik er nog maar drie dagen mee bezig ben, en ik voorheen ook niet èlke avond op de bank lag te slapen, dus statistisch gezien zou het net zo goed toeval kunnen zijn, maar ik voel gewoon dat het anders is, dat ik nu meer energie heb. Het klinkt wat ongeloofwaardig misschien, maar ik ben er van overtuigd dat ik me fitter voel als ik gezonder eet, ik heb me het alleen nooit zo gerealiseerd.
donderdag 5 augustus 2010 om 13:58
Ik begrijp wat je bedoelt Capi. Ik sliep altijd in het weekend. Ik versliep het hele weekend moet ik zeggen. Nergens zin in, altijd moe en toch maar blijven proppen hè.
Nu heb ik wel energie om 's avonds iets te doen: sporten, film, uit eten en als ik er voor kies om een avond bank te hangen, dan is dat een bewuste keuze en kijk ik ook echt naar een programma. Guess what: ik vind de meeste programma's dan helemaal niet leuk.
Nu heb ik wel energie om 's avonds iets te doen: sporten, film, uit eten en als ik er voor kies om een avond bank te hangen, dan is dat een bewuste keuze en kijk ik ook echt naar een programma. Guess what: ik vind de meeste programma's dan helemaal niet leuk.
donderdag 5 augustus 2010 om 14:26
Ik zie ineens een mooie parallel.
Ik hou enorm van lezen, maar de verleiding ligt vaak om de hoek om op de bank te hangen en met gedachten op nul een beetje te zappen. Terwijl ik weet dat een mooi boek me uiteindelijk meer oplevert. Dus handel ik daar naar en kijk gelimiteerd tv. Zo werkt het met eten natuurlijk ook.
Ik hou enorm van lezen, maar de verleiding ligt vaak om de hoek om op de bank te hangen en met gedachten op nul een beetje te zappen. Terwijl ik weet dat een mooi boek me uiteindelijk meer oplevert. Dus handel ik daar naar en kijk gelimiteerd tv. Zo werkt het met eten natuurlijk ook.
donderdag 5 augustus 2010 om 14:56
quote:Die zakdoek en die warme arm (of wat dan ook) moet ik elders vandaan zien te halen, niet uit voer.
Ik zit hier met tranen in m'n ogen. Het is zó herkenbaar en zó waar. Al m'n leven lang is eten troost, beloning, gezelligheid. Vooral dat laatste heb ik heel erg van thuis uit meegekregen. Gezelligheid = eten en eten = gezelligheid. Mijn ouders zijn heel gastvrij en als er mensen komen staat binnen no time de tafel vol met lekkers. Op zich prima, maar nu besef ik me steeds meer dat ik niet ál die dingen hoef op te eten die op tafel staan. En dat gastvrijheid niet zit in oneindig veel snaai aanbieden. (wat bij mijn ouders trouwens ook niet zo is, doen ze ook wel, maar daarnaast zijn het ook nog de liefste, trouwste en meest ondersteunde ouders die ik ken, schatten zijn het)
Er is veel moois geschreven, ik weet gewoon even niet wat ik moet toevoegen. Ik sta gewoon met m'n mond vol tanden.
Ik zit hier met tranen in m'n ogen. Het is zó herkenbaar en zó waar. Al m'n leven lang is eten troost, beloning, gezelligheid. Vooral dat laatste heb ik heel erg van thuis uit meegekregen. Gezelligheid = eten en eten = gezelligheid. Mijn ouders zijn heel gastvrij en als er mensen komen staat binnen no time de tafel vol met lekkers. Op zich prima, maar nu besef ik me steeds meer dat ik niet ál die dingen hoef op te eten die op tafel staan. En dat gastvrijheid niet zit in oneindig veel snaai aanbieden. (wat bij mijn ouders trouwens ook niet zo is, doen ze ook wel, maar daarnaast zijn het ook nog de liefste, trouwste en meest ondersteunde ouders die ik ken, schatten zijn het)
Er is veel moois geschreven, ik weet gewoon even niet wat ik moet toevoegen. Ik sta gewoon met m'n mond vol tanden.
donderdag 5 augustus 2010 om 15:07
Ik heb zojuist koekjes gebakken, geglazuurd e.d. Vind ik leuk.
En ik heb er 1 gegeten, lekker! Ohnee, niet liegen, 2. De rest gaat vriend opeten met zijn collega's heb ik besloten
Vind het zo fijn om met eten bezig te zijn, dat geeft al genoeg voldoening.
Wie schreef dat nou? Zima? Uit recalcitrantie niet die bitterbal eten omdat je vader of moeder aandrong? Bij mij was het andersom. "Eet nou niet zoveel chips meissie, je mooie figuurtje word zo verpest." Niet zoveel chips? Nu vreet ik dus die hele zak leeg he? Omdat jij vind dat ik het niet moet doen! En zo kwam er 50 kilo in anderhalfjaar tijd bij. Uit recalcitrantie.... Overigens had ik alleen mijzelf ermee... puberteit he?
En ik heb er 1 gegeten, lekker! Ohnee, niet liegen, 2. De rest gaat vriend opeten met zijn collega's heb ik besloten
Vind het zo fijn om met eten bezig te zijn, dat geeft al genoeg voldoening.
Wie schreef dat nou? Zima? Uit recalcitrantie niet die bitterbal eten omdat je vader of moeder aandrong? Bij mij was het andersom. "Eet nou niet zoveel chips meissie, je mooie figuurtje word zo verpest." Niet zoveel chips? Nu vreet ik dus die hele zak leeg he? Omdat jij vind dat ik het niet moet doen! En zo kwam er 50 kilo in anderhalfjaar tijd bij. Uit recalcitrantie.... Overigens had ik alleen mijzelf ermee... puberteit he?
